Strofa królewska to strofa siedmiowersowa, rymowana ababbcc. Najpopularniejsza była ona w literaturze angielskiej, gdzie była nazywaną również strofą Chaucera. Występowała ona jednak wcześniej w literaturze włoskiej (ballaty Guida Cavalcantiego) i francuskiej. Posługiwali się nią król Szkocji Jakub I (w poemacie Księga królewska, stąd nazwa strofy), Edmund Spenser, Wiliam Szekspir (w poemacie Lukrecja), John Milton i William Wordsworth, oraz amerykańska poetka Emma Lazarus i Wystan Hugh Auden. W literaturze polskiej posłużył się nią Adam Asnyk w wierszu Wśród przełomu.
Na niebie odblask łun ognistych płonie
I ciemne noce opromienia krwawo;
Skrwawione widma wyciągają dłonie,
W poświście wichru lecą z mgieł kurzawą,
Powietrze jęków wypełniając wrzawą;
Nad krwią przelaną, która świeżo dymi,
Z ciemności kształt się wynurza olbrzymi...
Ten wiersz to najbardziej znany w literaturze polskiej przykład wykorzystania strofy królewskiej. Angielskie poematy pisane strofą królewską tłumaczyli na język polski między innymi Jan Kasprowicz, Maciej Słomczyński i Stanisław Barańczak.