Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

Υπάρχει άραγε αθλητής που να μην αναζητά την επιτυχία; Μάλλο όχι…Σαφως,η δόξα , η χαρά, η ικανοποίηση και γενικότερα τα συναισθήματα που χαρίζει η επιτυχία δικαιολογημένα «γλυκαίνουν» τον αθλητή και τον οδηγούν όλο και περισσότερο στην αναζήτηση της. Για να φτάσει ένας αθλητής στο σημείο οπού θα έχει κάνει την επιτυχία μόνιμη και την αποτυχία ένα προσωρινό γεγονός χρειάζεται όχι μονό υπερπροσπάθεια και ποιοτική προπόνηση αλλά και η καλλιέργεια ψυχολογικών δεξιοτήτων και σωστή οργάνωση.

Η επιτυχία είναι ταξίδι, όχι προορισμός, ένα ταξίδι το οποίο θα πρέπει να έχει σκοπό την αναζήτηση των όσων έχει να προσφέρει ο αθλητισμός στον άνθρωπο (πχ καλλιέργεια τεχνικών και ψυχολογικών δεξιοτήτων, ανάπτυξη ηθικών αρχών κα)

Πως όμως μπορεί να φτάσει ένας αθλητής στην επιτυχία; Εάν υπήρχε μια σταθερή απάντηση σε αυτό το ερώτημα τότε όλοι οι αθλητές θα ήταν στα ιδία επίπεδα και δεν θα υπήρχε η διάφορα μεταξύ καλού και καλύτερου. Εφόσον δεν υπάρχει μια σταθερή απάντηση, τότε το μονό που μπορεί να δοθεί είναι μερικές συμβουλές οι οποίες είναι στο χέρι του κάθε αθλητή για το πως θα τις αξιοποιήσει και να τις χρησιμοποιήσει προς όφελος του.

Ο δρόμος για την επιτυχίαί εκτός από έξυπνη και όχι σκληρή προπόνηση, απαιτεί επίσης και τον καθορισμό στόχων. Ένας από τους ίσως πιο φανατικούς υποστηρικτές της Αθλητικής Ψυχολογίας όπως ο Μάικλ Τζόρταν, δήλωσε πως στόχος του σε κάθε αγώνα αλλά και σε κάθε προπόνηση είναι να κερδίσει και να είναι πάντα ο καλύτερος. Για να το επιτύχει όμως αυτό , ο ίδιος υποστηρίζει πως είναι απαραίτητο να θέτει βραχυπρόθεσμους στόχους οι οποίοι θα τον οδηγήσει βήμα βήμα στην επιτυχία. Συνοπτικά, σε αυτό που πρέπει να επικεντρώνεται ο κάθε αθλητής είναι στους στόχους διαδικασίας, δηλαδή στην διαδικασία που θα τον οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Θα πρέπει συνάμα ο αθλητής να είναι πάντα θετικός και ποτέ να μη σκέπτεται την αποτυχία. Πολλοί είναι οι αθλητές που πέφτουν στην παγίδα να μπουν σε μια διαδικασία ανάλυσης των επιπτώσεων μιας αποτυχίας. Μέγα λάθος καθώς το μονό που θα επιτύχουν είναι η δημιουργία άγχους και φόβου τα όποια στην συνεχεία θα πρέπει αντιμετωπίσει. Στην πραγματικότητα όμως το μονό που πραγματικά έχει να αντιμετωπίσει κάθε φορά ένας αθλητής είναι μια ευκαιρία, μια ευκαιρία να αποδείξει τι πραγματικά αξίζει. Και στην τελική τι είναι μια αποτυχια; Είναι η μητέρα της επιτυχίας και η ευκαιρία να αξιολογήσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε όλο και καλύτεροι.

Τέλος , στην διαδικασία αναζήτηση της επιτυχίας θα πρέπει ο αθλητής να επικεντρώνεται πάντα στην λύση του οποιουδήποτε προβλήματος μπορεί να αντικρίσει στην αθλητική του πορεία και όχι στο ίδιο το πρόβλημα. Πρέπει να είναι σε θέση να αποδέχεται το οποιονδήποτε πρόβλημα και αμέσως να προβαίνει σε λύσεις. Αυτό που δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να αποδέχεται είναι την αδράνεια απέναντι στο πρόβλημα του σε σημείο που να καταντά πεσιμιστής. Και πάλι όπως δήλωσε ο Τζορταν, εάν χεις έναν τοίχο μπροστά σου δηλαδή ένα εμπόδιο, σκαρφάλωσε τον η δούλεψε γύρω από αυτόν, αποδέξου την αποτυχία αλλά όχι το να μην προσπαθείς.

Σε γενικές γραμμές αθλητές οι οποίοι αναζητούν την επιτυχία θα πρέπει να έχουν ως βασικές αρχές του τον καθορισμό μακροπρόθεσμων αλλά κυρίως βραχυπρόθεσμων στόχων οι οποίοι είναι τα μονοπάτια τα όποια θα τους οδηγήσουν στον τελικό τους στόχο. Απαιτείται επίσης η θετική στάση απέναντι στα προβλήματα που θα συναντήσουν και κυρίως στην αποτυχία γιατί ποτέ κανείς ποτέ δεν πετυχαίνει χωρίς πρώτα να αποτύχει.