Chef Aue
จิตติกร รุณทิวา : เชฟอู๋ : อายุ 40 ปี
ด้วยความช่างสังเกตุ ด้วย passion ที่มี จากเด็กเศรษฐศาสตร์ ผันตัวมาทำในสิ่งที่ตนเองรัก
ปัจจุบันเป็น Chef Table ผู้เชี่ยวชาญทางด้านอาหารยุโรเปี่ยน ฟิวชั่น เจ้าของร้าน Red Birck Kitchen
หรือที่บางคนเรียกกันว่า ตึกแดง แฝงความอร่อย นั่นเองค่ะ แต่กว่าจะมาเป็นตึกแดง กว่าจะค้นพบสิ่งที่ตอบโจทย์ของชีวิต
เส้นทางสายเชฟของเชฟอู๋เป็นอย่างไร ไปฟังเชฟเล่ากันค่ะ...//
“ การทำงานสอนคนได้มากกว่า ”
-------------
You can learn better from working than studying.
“ใจบันดาลแรง” หลายๆคน คงจะเข้าใจความหมายของประโยคนี้กันนะคะ
การที่เราได้ฟังเรื่องราวดี ๆ จากใครสักคน ก็เหมือนกับเราได้อ่านหนังสือดี ๆ นั่นแหล่ะค่ะ เพราะมันสามารถสร้างแรงบันดาลใจ สร้างพลังในการดำเนินชีวิตให้กับเราได้ วันนี้กลับมาพบเส้นทางสายเชฟกันอีกเช่นเคย Column นี้เราได้มีโอกาสพูดคุยกับเชฟอู๋ เจ้าของคฤหาสน์แสนสวย ที่เต็มไปด้วยความอร่อย ที่ทุกคนรู้จักกันในนาม “ตึกแดงแฝงความอร่อย” เส้นทางสายนี้ของเชฟอู๋จะเป็นอย่างไรไปฟังกันเลยค่ะ
A : จริง ๆ ตั้งแต่เด็กก็ไม่คิดที่จะเป็นเชฟหรอกครับ ผมเรียนเศรษฐศาสตร์มาด้วยซ้ำ แต่ผมรู้สึกไม่ชอบสายนี้อยากไปทำอย่างอื่นและด้วยพื้นฐาน ครอบครัวผม คุณพ่อ คุณย่า ก็ทำอาหารอยู่แล้ว ตอนนั้นผมก็ทำไม่ค่อยเป็นนะครับ แต่ชอบสังเกตุ และชอบทาน ชอบชิมอะไรอย่างเนี้ยครับ พอถึงจุดนึง ก็รู้สึกอยากเรียนทำอาหารให้เป็นเรื่องเป็นราว ก็เลยขอคุณพ่อไปเรียนทำอาหาร ไม่ขอทำงานด้านเศรษฐศาสตร์ นั้นคงเป็นจุดเริ่มต้นของผมครับ กว่าจะถึงวันนี้ได้ ใช้เวลานานครับ หลังจากนั้นผมก็ไปเรียนที่นิวยอร์ก เรียจบก็ฝึกงานอยู่ที่นั้น ประมาณ 5-6 เดือน ก็กลับมาเมืองไทย จากนั้นก็หาสมัครงานตามโรงแรม จนโรงแรมสุโขทัย เข้ารับผมเข้าทำงาน ซึ่งตอนนั้นทำให้ผมได้เรียนรู้ว่า การเรียนกับการทำงานมันต่างกัน พูดได้เลยว่า “การทำงานสอนคนได้มากกว่า” การทำงานในชีวิตประจำวันทำให้เราเรียนรู้ได้มากกว่า ประสบการณ์มากขึ้น ความสามารถมากขึ้น ศักยภาพก็มากขึ้นตามไปด้วย พร้อมทั้งเรียนรู้ระบบต่าง ๆ ของการทำงาน ผมทำอยู่ประมาณ 5 ปีครับ หลังจากนั้นก็ออกมาเปิดร้านโดยหุ้นกันกับเพื่อนชื่อร้าน cavalli ตอนนั้นผมอายุ 34 ปีครับ เปิดได้ประมาณปีครึ่งก็ปิด แล้วก็มาเปิดร้านของตัวเองแบบเต็มตัว ชื่อร้าน Red brick kitchen เป็นร้าน stye chef table stye ที่ผมชอบ ตอนนี้ก็เปิดมา ราวๆ 3 ปีแล้วครับ
A : ผมว่าธุรกิจแบบนี้มันง่ายกว่า เรื่อง course ผมไม่ต้องห่วงเพราะผมรู้ว่ามีลูกค้ากี่คน เมนูอะไร ต้องซื้ออะไรบ้าง และก็ไม่ค่อยมีของเสียหายครับ ผมว่าแบบนี้ตอบโจทย์มากกว่าสำหรับคนที่เป็นเชฟนะ
A : 1. อดทน เพราะมันเป็นงานที่หนัก “ ถ้าไม่ชอบจริงก็ต้องอดทนมากขึ้น แต่ถ้าชอบความอดทนมันก็จะลดลง ” นอกจากนั้นก็คงเป็นร่างกาย ต้องใช้ร่างกายทำครับ เพราะฉะนั้นร่างกายต้องพร้อม
2. ช่างสังเกตุ ต้องคอยสังเกตุทุก ๆ อย่าง อย่างผมแรก ๆ ก็เป็นแค่ผู้ช่วยเชฟ ทำมาเรื่อย ๆ จนวันนึงเรามาเป็นเชฟ หน้าที่ความรับผิดชอบเพิ่มขึ้น ทำให้เราสังเกตุอยู่ตลอดเวลา เพื่อปรับปรุงเมนูอาหาร และก็รังสรรค์เมนูอาหารใหม่ๆ ครับ
A : ปัจจุบันสื่อ social ทั้งหลายสามารถเข้าถึงได้มากขึ้น ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ต้องเปิดแต่ตำราเรียนอย่างเดียว เพราะฉะนั้นเมื่อคุณได้เห็นมากขึ้น ความคิดความสร้างสรรค์ก็จะมากขึ้นตาม สิ่งที่อยากฝากคือ passion ต้องมี ต้องพร้อมเข้าใจในสายอาชีพนี้ กว่าจะมาถึงจุดนี้ต้องค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป
เรียนจบมาอาจจะต้องไปเป็นลูกน้องเค้าดูก่อนจะได้เรียนรู้ว่ามันเป็นยังไงแล้วถึงมาเป็นเชฟ ทุกอย่างต้องเรียนรู้ไปที่ละนิดครับ…//
By จิตติกร รุณทิวา : เชฟอู๋
ได้ฟังกันแล้วก็หวังว่าน้อง ๆ หรือใครที่ได้อ่านจะนำประสบการณ์ของเชฟอู๋ เชฟมีชื่อคนนี้ ไปประยุกต์ใช้เป็นแนวทางปฏิบัติ หรือแนวความคิด แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นคุณต้องหาให้พบก่อนว่าคุณชอบ หรือมีใจรักในสิ่งใด กลับมาพบกับ column “เส้นทางสายเชฟ” ได้ใหม่ในสัปดาห์หน้า วันนี้ก็ต้องขอขอบคุณเชฟอู๋เป็นอย่างมากที่ให้เกียรติกับการสัมภาษณ์ของเรา ขอบคุณ และสวัสดีนะคะ...//