“ เส้นทางสายเชฟ ”

Q : ทำไมถึงเลือกที่จะเป็นเชฟ..?

A : ก่อนจะมาเป็นเชฟผมจบ มส.3 จ. พระนครศรีอยุธยา

ด้วยฐานะทางบ้านค่อนข้างยากจน ผมได้มาทำงานที่แคมป์อเมริกันดอนเมือง สมัยสงครามเวียดนาม หลังจากจบสงครามผมก็ย้ายไปทำที่โรงแรมรามา ทาวเวอร์ แถวสีลม ไปเป็นผู้ช่วยกุ๊กครับ เค้าให้ช่วยทำอะไรก็ทำครับตอนนั้น คิดแค่ว่าต้องทำงานเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว ซึ่งตอนนั้นผมเป็นเสาหลักอยู่ และอีกอย่าง ผมมีความคิดที่ว่า กินเก่ง แล้วต้องทำเป็น มัวแต่ไปซื้อเค้า จนพอดี พอทำไปๆก็ได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นเรื่อยๆ และด้วยความคิดที่หวังว่าสักวันนึง เราจะได้เป็นหัวหน้าหรือเป็นผู้นำ จึงได้ไต่เต้าขึ้นเรื่อยๆ จากระดับเบบี้เชฟ จนกลายเป็นเชฟใหญ่ ทำอยู่ที่นั้นปรามาณ 14 ปีครับ จากนั้นก็ลาออกไปทำที่โรงแรมนารายณ์ 11 ปี และที่เชอราตัน แกรนด์ สุขุมวิท อีก 7 ปี ครับ ตอนนั้นเงินเดือนก็ประมาณ 90,000-100,000 ถึง 100,000 อัพ เป็นช่วงที่รู้สึกภูมิใจมากเพราะไม่เคยคิดว่าจะมาถึงระดับนี้ และช่วงสุดท้ายก่อนเกษียณอายุ ผมไปทำอยู่ที่สมุย หลังจากนั้นก็กลับมาอยู่กรุงเทพ มาเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ ในหลักสูตรสาขาเชฟอาหารนานาชาติ นอกจาก มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ มหาวิทยาลัยรังสิต ผมก็สอนนะ ฮ่าๆ แต่การที่จะก้าวมาถึงระดับนี้ได้ภาษาก็เป็นเรื่องที่สำคัญ คนฝรั่งเค้าชอบคนที่คุยเก่งและได้ภาษา ภาษาเราต้องเก่ง และอีกอย่างที่สำคัญคือการให้บริการอย่าเลือกปฏิบัตินะ ไม่ใช่ว่าเลือกดูแลคนที่ให้ทริปเยอะๆ เราต้องดูแลและปฏิบัติให้เท่าเทียมกัน พร้อมทั้งความมีระเบียบวินัย

Q : หลักในการบริหารธุรกิจ...?

A : ระบบครอบครัวครับ ผมว่า การที่ให้คนอื่นเข้ามาร่วมบริหารธุรกิจการโกงกินมันมีเยอะครับ ถ้าเป็นเช่นนั้นให้คนในครอบครัวโกงยังดีกว่าเยอะ ผมโอเคร..++ (เชฟผู้คิดบวก ฮ่าๆ )

Q : เทคนิคหรือศิลปะในการทำอาหาร...?

A : ต้องตั้งใจและใส่ใจครับ สำหรับผมต้องชิมทุกจาน เตรียมวัตถุดิบ ขั้นตอนการทำให้พร้อม ผมยกตัวอย่างเช่น ถ้าลูกค้าสั่งข้าวผัด 1 จานแล้วให้ลูกค้าต้องรอเกิน 15 นาที แบบนี้ผมถือว่าเชฟคนนี้ไม่มีความรับผิดชอบครับ เพราะข้าวผัดจริงๆ แค่ 5 นาทีก็ทำเสร็จแล้วครับ แต่ก็ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ด้วย ประสบการณ์ช่วยได้เยอะ (แอบถามเพิ่มเติม) “ ถ้าคนที่ประสบการณ์น้อยละคะ ” คนที่มีประสบการณ์น้อย เมื่อเข้ามาทำงาน ก็ต้องใส่ใจดูทุกขั้นตอน ต้องมีสมุดหนึ่งเล่มวันนี้ทำอะไร?..จดไว้ เวลาผ่านไปสองสามปีเปิดสมุดดูก็รู้เช่นเดิม แต่ถ้าเราใช้ความจำผ่านไปแค่ 3 วัน แกงอะไรยังไม่รู้เลย..!! การจำกับการจดมันต่างกันนะ

Q : เป้าหมายในชีวิต...?

A : เก็บสะสมเงินไว้เยอะๆ พร้อมทั้งถ่ายทอดวิชาความรู้ให้กับลูกหลานต่อไป

Q : คุณสมบัติในการเป็นเชฟคือ...?

A : ความตั้งใจ : ตั้งใจทำผลงานให้เท่ากับที่เค้าจ้างเรามา // ผมอายุ 69 เจ้านายคิดว่าผมคงทำไม่ไหวแล้ว แต่ทุกวันนี้ผมก็ทำอยู่และทำเต็มความสามารถด้วย

Q : มีอะไรที่อยากจะฝากถึงน้อง ๆ ที่มีความฝันอยากจะเป็นเชฟ...?

A : หากเลือกที่จะเป็นเชฟจริงๆ ไม่ว่าจะไปเปิดกิจการหรือทำงานที่ไหนก็แล้วแต่

1. ให้รักษาระเบียบวินัยไว้

2. ตั้งใจ ทำอะไรทำด้วยใจ เสริมอีกอย่างคือความซื่อสัตย์ ถ้าอยากโตเร็ว ต้องสนใจ ตั้งใจ ระเบียบวินัยต้องมี ไม่รู้อะไรก็ถามรุ่นพี่ หรือถามคนที่เค้ามีประสบการณ์มาก่อน ขยันขันแข็ง เก็บสูตรเก็บความรู้ สักวันเราจะไปยืนตรงจุดนั้นได้..//

By เสาวกิจ ปรีเปรม : เชฟ Kitty