การอนุรักษ์มรดกไทย

    ประเทศไทย เป็นประเทศที่มีเอกลักษณ์อันโดดเด่นทางด้านมรดกทางวัฒนธรรมที่บรรพบุรุษได้สร้างสรรค์เอาไว้มากมาย ไม่ว่าจะเป็นโบราณวัตถุ ศิลปวัตถุ โบราณสถาน วรรณกรรม ศิลปหัตถกรรม นาฏศิลป์ ดนตรี ตลอดจนการดำเนินชีวิต และประเพณีต่าง ๆ ที่สืบทอดต่อ ๆ กันมายาวนาน จนกลายเป็นมรดกไทยอันทรงคุณค่า และเป็นจุดเด่นของประเทศไทย แต่ในปัจจุบันมรดกไทย ได้รับผลกระทบจากความเปลี่ยนแปลงของสังคมทั้งภายในประเทศ และจากต่างประเทศ อีกทั้งมีการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี ส่งผลมรดกไทยอันทรงคุณค่าของไทยบางส่วนต้องเสื่อมสูญไปอย่างน่าเสียดาย

    ดังนั้น ประชาชนทุกคนจึงควรร่วมกันอนุรักษ์มรดกไทย ตลอดจนให้ข้อมูล ความรู้ คำแนะนำแก่คนรุ่นหลังในการส่งเสริมให้รู้คุณค่าของมรดกที่ได้รับการสืบทอดต่อไปอย่างไม่สิ้นสุด ซึ่งนอกจากความภาคภูมิใจในมรดกไทยแล้ว ยังมีคุณค่าที่เป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาการศึกษาทางด้านประวัติศาสตร์ ศิลปะศาสตร์ สุนทรียศาสตร์ ชาติพันธุ์วิทยา และมานุษยวิทยา อีกทั้งยังส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจของชุมชน และประเทศผ่านทางการท่องเที่ยว ของชาติตลอดมา

ความหมาย

     การอนุรักษ์มรดกไทย คือ การที่คนรุ่นหลังตระหนัก และเห็นถึงความสําคัญของสิ่งที่บรรพบุรุษได้สร้างขึ้น โดยการอนุรักษ์นั้น จะทําในเชิงปฏิบัติ คือ การดูแลรักษาและการสืบสานวัฒนธรรมนั้น ๆ ไม่ให้หายไป ซึ่งการอนุรักษ์เป็นเหมือนเครื่องช่วยยึดเหนี่ยวจิตใจ ทําให้เกิดการหวงแหนในมรดกของตน ก่อให้เกิดเป็นความรักและความผูกพัน อีกทั้งยังส่งเสริมให้เกิดความสามัคคีอีกด้วย

    โดยสรุปการอนุรักษ์มรดกเป็นสิ่งสําคัญที่คนรุ่นหลัง ควรใส่ใจหรือตระหนักถึงให้มาก เพราะมรดกจะสื่อถึงความเป็นเอกลักษณ์ของชนชาตินั้น ๆ และยังก่อให้เกิดความผูกพันหรือความรักในชาติของตน ส่งผลไปถึงการสร้างจิตสํานึกที่ดีในการรักชาติ ซึ่งเป็นสิ่งสําคัญในการคงอยู่ของชาตินั้น ๆ สามารถทําได้ คือ การสะสมและการสืบทอดมรดกทางวัฒนธรรมให้คงอยู่ต่อไป