หมู่ 1 บ้านไผ่ล้อม

มีตำนานเล่าว่า มีฤาษีตนหนึ่ง ได้จาริกแสวงบุญมาถึงยังห้วยหมาน้อยยามเที่ยง อากาศร่มรื่นสบายดี จึงปักไม้เท้าไว้ริมตลิ่ง ลงอาบน้ำชำระร่างกาย อาบน้ำเสร็จก็เดินชมธรรมชาติ จนลืมไม้เท้าที่ปักไว้ ต่อมาไม้เท้าฤาษีได้ผลิดอกใบแผ่กิ่งและลำต้นงอกงามเป็นไผ่กอใหญ่ มีกิ่งและใบลู่ลงดิน ผู้คนเห็นเป็นอัศจรรย์ จึงอพยพมาอยู่มากขึ้นและเรียกว่า “ บ้านไผ่ล้อม” ภายหลังก็เพี้ยนเป็น “บ้านไผ่ล้อม” ปี พ.ศ. 2533 ได้มีการแยกหมู่บ้านใหม่ขึ้นมา