Embedded Files
1.จริยธรรม
1.จริยธรรม
พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานพ.ศ. 2554 ให้ความหมายของจริยธรรมไว้ว่า
จริยธรรม หมายถึง ธรรมที่เป็นข้อประพฤติปฏิบัติ
จริยธรรม หมายถึง ความประพฤติที่อบรมกิริยาและปลูกฝังลักษณะนิสัยให้อยู่ในครรลองของคุณธรรม หรือศีลธรรม (การสร้างผลิตผลในการทำงานให้มีประสิทธิภาพ) คุณค่าทางจริยธรรมชี้ให้เห็นความเจริญงอกงามในการดำรงชีวิตอย่างมีระเบียบแบบแผน ตามวัฒนธรรมของบุคคลที่มีลักษณะทางจิตใจที่ดีงามประพฤติอยู่ในสังคมได้อย่างสงบ เรียบร้อย และเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น มีคุณธรรม และมโนธรรมที่จะสร้างความสัมพันธ์อันดี
จริยธรรม หมายถึง สิ่งที่ทำได้ในทางวินัยจนเกิดความเคยชิน มีพลัง มีความตั้งใจแน่วแน่ จึงต้องอาศัยปัญญา และปัญญาอาจเกิดจากความศรัทธาเชื่อถือผู้อื่น ในทางพุทธศาสนาสอนว่า จริยธรรม คือ การนำความรู้ ความจริงหรือกฎธรรมชาติมาใช้ให้เป็นประโยชน์ต่อการดำเนินชีวิตที่ดีงาม (พระราชวรมุณี)
ดังนั้น สรุปได้ว่า จริยธรรม หมายถึง แนวทางซึ่งเป็นกฎเกณฑ์ในการประพฤติปฏิบัติในสิ่งที่ถูกต้อง และเป็นลักษณะที่สังคมต้องการ เป็นสิ่งที่เกิดประโยชน์ต่อตนเองและสังคมส่วนรวม บุคคลที่มีจริยธรรมอยู่ในตนเอง ย่อมเป็นที่ยอมรับนับถือของสังคมและสามารถดำเนินชีวิตได้อย่างปกติสุข เป็นคนที่มีคุณภาพและเป็นที่ยอมรับของสังคมส่วนรวม
สภาพปัญหาการขาดจริยธรรม
1. ขาดการปลูกฝังค่านิยมพื้นฐานจากครอบครัวและสังคม
2. ขาดการปลูกฝังค่านิยม ความรู้ในการศึกษาเรื่องจริยธรรม และมาตรฐานการเรียนการสอนเกี่ยวกับจริยธรรม
3. ขาดต้นแบบของบุคลากรที่ดำรงตนเป็นตัวอย่างด้านจริยธรรม
4. ความจำเป็นทางเศรษฐกิจและสังคมที่เปลี่ยนแปลงไป
5. การทุจริต และมีการกระทำฝ่าฝืนจริยธรรมวิชาชีพในกรณีอื่น
6. การขัดกันระหว่างผลประโยชน์ส่วนตนกับผลประโยชน์ส่วนรวม
7. ขาดการเข้ามามีส่วนร่วมในการตรวจสอบของสื่อมวลชนและประชาชน
หลักจริยธรรมในการดำรงตนให้ปราศจากอคติธรรม 4 ประการ ดังนี้
1. ปราศจากฉันทาคติ หมายถึง การทำให้จิตปราศจากความโลภ
2. ปราศจากโทษาคติ หมายถึง การทำให้จิตปราศจากความโกรธ พยาบาท จองเวร
3. ปราศจากภยาคติ หมายถึง การทำให้จิตปราศจากความกลัว กระทำจิตให้มั่นคง
4. ปราศจากโมหาคติ หมายถึง การทำให้จิตปราศจากความโง่เขลา ความหลง ไม่รู้จักความทุกข์ความดับ
2. การทุจริต
2. การทุจริต
การทุจริตเป็นภัยร้ายแรงที่สำคัญที่ทำลายความมั่นคงของชาติ รัฐบาลจึงมีนโยบายสร้างมาตรฐานตามหลักธรรมาภิบาลให้แก่ข้าราชการและเจ้าหน้าที่ของรัฐ พร้อมทั้งพัฒนาความโปร่งใสในการปฏิบัติงานของหน่วยงานภาครัฐ เพื่อให้เป็นที่เชื่อถือไว้วางใจของประชาชน
คำว่า ทุจริต พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสภา พ.ศ. 2554 ให้ความหมายไว้ดังนี้
“ทุจริต” หมายถึง ประพฤติชั่ว ประพฤติไม่ดี ไม่ชื่อตรง คดโกง ฉ้อโกง โดยใช้อุบายหรือเล่ห์เหลี่ยมหลอกลวง เพื่อให้ได้สิ่งที่ด้องการ
การทุจริตต่อหน้าที่ หมายถึง การปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติอย่างใดในพฤติกรรมที่อาจทำให้ผู้อื่นเชื่อว่ามีตำแหน่งหรือหน้าที่ ทั้งที่ตนมิได้มีตำแหน่งหรือหน้าที่นั้น ๆ หรือใช้อำนาจในตำแหน่งเพื่อแสวงหาผลประโยชน์ที่มิควรได้โดยชอบสำหรับตนเองและผู้อื่น
ลักษณะของพฤติกรรมการทุจริตพฤติกรรมการทุจริตมีหลากหลายทั้งในหน่วยงานราชการและหน่วยงานต่าง ๆ ดังนี้
1. ฝ่าฝืน หลีกเลี่ยง ระเบียบแบบแผน หรือกฎข้อบังคับ
2. จูงใจ เรียกร้อง บังคับ ข่มขู่ หน่วงเหนี่ยว กลั่นแกล้ง หรือหาประโยชน์ใส่ตนเอง เครือญาติหรือพวกพ้อง
3. การสมยอม รู้เห็นเป็นใจ เพิกเฉย ละเว้นการกระทำในการที่ต้องปฏิบัติหรือรับผิดชอบตามหน้าที่
4. ยักยอก เบียดบังซึ่งทรัพย์สินของทางราชการ
5. การกระทำใด ๆ อันเป็นเท็จ
6. มีผลประโยชน์ร่วมในกิจกรรมบางประเภทที่สามารถใช้อำนาจหน้าที่ของตนบันดาลประโยชน์ได้
Page updated
Report abuse