Harsh Noise – Dźwięk, Hałas, Bunt

Czym jest muzyka, gdy usuniemy z niej melodię i rytm? Co pozostaje, gdy dźwięk staje się czystą, brutalną energią? Harsh noise to gatunek, który wykracza poza tradycyjne rozumienie muzyki. Hałas jako sztuka, akt buntu i polityczny manifest. Jego korzenie sięgają lat 70. i 80. gdy artyści tacy jak Merzbow, Whitehouse czy The Gerogerigegege pod wpływem kultury DIY i punk rozpoczęli eksplorację ekstremalnych form dźwiękowej ekspresji.

Co Harsh noise mówi dzisiaj, gdy awangarda sprzed niemalże pół wieku dziś może wydawać się jedynie odgrzewanym kotletem. U progu algorytmizacji oraz automatyzacji proceceów twórczych,  Harsh noise stanowi radykalny akt oporu wobec standaryzacji. To muzyka(?), która nie szuka akceptacji – jest surowa, fizyczna i nieprzewidywalna. Jej polityczny wymiar ujawnia się w odrzuceniu estetycznych norm, w sprzeciwie wobec systemowej kontroli percepcji i dźwiękowego komfortu.

Prelekcja będzie miała formę wykładu performatywnego, łączącego analizę historyczną i teoretyczną z eksperymentalnym działaniem dźwiękowym. W trakcie prezentacji wykorzystam mikrofon, efekty dźwiękowe i fizyczną interakcję z otoczeniem jako narzędzie destrukcji i eksploracji – sprzężenia zwrotne, kontakt mikrofonu z różnymi powierzchniami oraz zapętlony i zniekształcony noise-track stworzą doświadczenie graniczne, w którym teoria i praktyka zleją się w jedno.

Czy Harsh noise to muzyka, czy już tylko dźwiękowy chaos? A może to najbardziej szczera forma artystycznego protestu? Prezentacja nie da jednoznacznej odpowiedzi – ale pozwoli jej doświadczyć.