Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach
Absolwent Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach (1998, specjalność teoria muzyki), wykładowca tejże uczelni. W latach 1999-2000 studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim (stypendium im. J.G. Herdera otrzymane z rekomendacji H.M. Góreckiego). W roku 2006 uzyskał z wyróżnieniem tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w roku 2015 stopień doktora habilitowanego. Laureat I nagrody w XII Konkursie Prac Magisterskich Absolwentów Akademii Muzycznych w Polsce (2000), Nagrody Sekcji Muzykologów ZKP im. ks. prof. Hieronima Feichta (2011) oraz Nagrody Honorowej ZKP (2015). W roku 2024 nominowany do Nagrody im. Jana Długosza.
Autor książek:
Krzywe zwierciadło proroka. Rzecz o Księżycowym Pierrocie Arnolda Schönberga (2002);
Pieśni drzemią w każdej rzeczy. Muzyka i estetyka wczesnego romantyzmu niemieckiego (2009);
Dyptyk tragiczny. Muzyka i mit w Królu Edypie i Apollu Igora Strawińskiego (2015);
Muzyka doświadczenia. Eseje i studia (2024).
Tłumacz tekstów z zakresu teorii muzyki z języka angielskiego, francuskiego i niemieckiego.
Tajemnice wyobraźni artystycznej. O intuicji, wolności twórczej i jej granicach
Problem wyobraźni twórczej należy do spraw najtrudniejszych do rozwikłania i pewnie zawsze będzie wymykał się rozumieniu. Tym niemniej, jest to zarazem kwestia tak żywa i ważna, że poświęcali jej uwagę najwięksi myśliciele i artyści od starożytności po dzień dzisiejszy.
Wykład będzie przeglądem wybranych, najważniejszych stanowisk dotyczących istoty twórczości. Zostaną one omówione na przykładzie reprezentatywnych cytatów wybitnych filozofów, naukowców i artystów. Zarysowana zostanie główna linia demarkacyjna oddzielająca czasy nowe (a zwłaszcza epokę postromantyczną) od wiekowej tradycji: o ile dawniej sztuka polegała na naśladowaniu ograniczającej ją natury zewnętrznej, tak obecnie jej celem jest innowacyjność i ekspresja stanów wewnętrznych. Ale zarazem samo to rozróżnienie poddana zostanie dyskusji. Ukazane zostaną próby uzgodnienia wymiaru naturalnego i umysłowego (np. w romantycznej koncepcji sztuki organicznej, w psychologii C.G. Junga i w teorii rezonansu morficznego R. Sheldrake’a).
Szczególna uwaga należy się specyficznemu odcieniowi, jaki problematyka ta przybiera w twórczości muzycznej. Unaocznią to przykładowe wypowiedzi wybitnych kompozytorów oraz teoretyków ostatnich dwóch stuleci. Ostatecznie bowiem zajmowanie się tajemnicą wyobraźni artystycznej ma wymiar tyleż teoretyczny, co praktyczny: niewykluczone, że świadomość pewnych uniwersalnych tendencji, a może nawet reguł kreatywności, pozwala lepiej gospodarować własnymi siłami twórczymi.