Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΤΙΣ 24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
O νεομάρτυς άγιος Νικόλαος έζησε στην περιοχή της Μαγνησίας της Μ. Ασίας στο χωριό Γιαγιά-κιοϊ της περιφερείας της Περγάμου. Ό πατέρας του ήταν ο Χατζη-Κανέλλος, άνθρωπος τίμιος και έμπιστος από όλους, ακόμη και από τούς Τούρκους. Γι' αυτό του είχε ανατεθεί ή επιστασία και ή ευθύνη των ποιμνίων και των αγροκτημάτων του φημισμένου αγά - της περιοχής - Καρά-Όσουμάνογλου. Σε νεαρή ηλικία ο Άγιος και με τη σύμφωνη γνώμη του πατέρα του αρραβωνιάστηκε μία σεμνή κόρη τής επαρχίας του. Όταν έφθασε στην ηλικία των 22 ετών, ετοιμάστηκε για τον Γάμο. Σχεδίαζε μάλιστα νά γίνει το Μυστήριο την Κυριακή του Θωμά. Έπρεπε όμως νά μεταβεί στη Μαγνησία (*) (σημ. Μάνιασα) για νά τακτοποίηση τις σχετικές άδειες. Αναχώρησε λοιπόν, Αφοί προηγουμένως επήρε την άδεια από τον αγά και τον πατέρα του. Επειδή δε το αφεντικό τους - ο αγάς Όσουμάνογλου - εθεωρείτο μεγάλο όνομα - εξουσιαστής! - ο άγιος «έξεθάρρευσε» και φόρεσε υποδήματα τουρκικά και φέσι κόκκινο, πράγμα πού ήταν απαγορευμένο στους Χριστιανούς τής Ανατολής.
Όταν έφθασε στην πόλη ο Άγιος και τον είδαν έτσι ντυμένο οι ύπηρέται του δικαστού τής Μαγνησίας και ενώ ήξεραν ποιόν μεγάλο αγά υπηρετεί, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν αμέσως για ανάκριση στον δικαστή. «Αυτά πού φορείς, του είπε ο κατής, είναι τουρκικά και απαγορεύεται νά τα φορούν άλλοι άνθρωποι διαφορετικής θρησκείας. Μήπως έχεις πρόθεση νά άσπαστης την θρησκεία του Μωάμεθ;». Ό νεότατος Νικόλαος, χωρίς νά ταραχθεί από την ύπουλη πειρασμική ερωτήσει, απάντησε γενναία: «Ό Θεός νά με φύλαξη και ποτέ νά μην αρνηθώ την πίστη μου. Τα ρούχα τα φορώ με άδεια του μεγάλου αγά, πού πιστά τον υπηρετεί και τον δουλεύει ο πατέρας μου».
Τότε ο δικαστής διατάζει νά τον μαστιγώσουν. Και ο Άγιος ατάραχος δέχεται τα άγρια κτυπήματα.Πάσχει, υποφέρει, καθώς το αίμα του τρέχει. Ιερό ρίγος τον διαπερνά. Υπομένει γενναία και με ευχαρίστηση τούς ραβδισμούς. Ή μαστίγωσι σταματά. Τον παρακινούν τώρα νά τουρκέψει και του υπόσχονται ότι θα σταματήσουν το μαρτύριο. Και αυτός με περισσότερη γενναιότητα αποκρίνεται: «Δεν αρνούμαι την πίστη μου ακόμη και με τον πιο επώδυνο θάνατο».
Οργισμένος ο κριτής διατάζει βιαιότερη μαστίγωση. Ό Άγιος έχει εισέλθει στον ένδοξο δρόμο του μαρτυρίου του. Δίνει τις ιερές εκείνες μάχες προκειμένου νά διαφύλαξη ακέραια την πίστη του, νά μην προδώσει την αγάπη του Χριστού.Που νά ήξερε ότι 50 χρόνια μετά τον θάνατο του ή Ελλάδα θα ανέπνεε την ελευθερία της; Που νά γνώριζε ότι σε λίγο θα έγίνετο νεομάρτυρας! Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας!...
Προσπαθούν τώρα νά τον κάμψουν με κολακείες, με υποσχέσεις για τιμές και αξιώματα. Όλα τα περιφρονεί ο Άγιος. Δακρύζει άλλά δεν δειλιάζει, καθώς βλέπει όλα τα όνειρα της επιγείου ζωής του νά σβήνουν. Ή αγάπη του προς τούς γονείς του και την σεμνή μνηστή του παίρνουν τώρα ακόμα κατώτερη θέση μέσα του. Και ο Συναξαριστής χαρακτηριστικά σημειώνει: «Τα πάντα κα-ταφρονών καί φωνάζων μετά παρρησίας έλεγε: Μπροστά μου βλέπω τον θάνατον, ω δικαστά, και δεν υπάρχει κανένας τρόπος πού νά με κάνη νά αρνηθώ την πίστη μου».
Ακολουθεί και τρίτη και τετάρτη μαστίγωσι. Αυτή την φορά τον κτυπούν σκληρά και απάνθρωπα στην κοιλιακή χώρα και ρίχνουν μισοπεθαμένο τον ευλογημένο αυτόν μάρτυρα στη φυλακή!
Ό άγιος Νικόλαος ο νεομάρτυς εδώ θα περάσει ακόμη άλλες τρεις ήμερες, τις τελευταίες τής επιγείου ζωής του. Τις περνά με υπομονή και με προσευχή δοξολογίας προς τον θεό, πού αξιώνεται από Αυτόν νά ζει μιά τόσο μεγάλη τιμή, νά γίνεται μάρτυρας του. Και έτσι ή αγία του ψυχή φωτεινή με το λαμπρό ένδυμα του μαρτυρίου αναχώρησε για τον ουρανό στις 24 Απριλίου του 1769. Εκεί ενωμένος με τον χορό των αθλητών και συμμαρτύρων του αινεί και δοξάζει τον ουράνιο Νυμφίο του.
Οι πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή του κάθε πιστού Χριστιανού - σε οποιαδήποτε εποχή και αν ζει - είναι εκείνες πού θα κληθεί νά ομολογήσει πίστη στον Θεών τον αληθινό, έστω και αν ή ομολογία αυτή του στοίχιση. Ό άγιος Νικόλαος ο νεομάρτυς μάς διδάσκει το μάθημα τής ανδρείας και τής ηρωικής ομολογίας του Χριστού. Μη διστάζουμε λοιπόν και μείς στις δύσκολες ώρες των μεγάλων προκλήσεων νά ομολογούμε σταθερά: «Είμαι του Χρίστου»! Τότε θα είμαστε άξιοι μιμηταί εκείνων των Αγίων, των ιδικών μας νεομαρτύρων. Τότε και οι άγιοι ένδοξοι νεομάρτυρές μας θα χαίρονται καθώς θα μάς βλέπουν νά βαδίζουμε στα ίχνη τους, Ίχνη πού οδηγούν στον Παράδεισο!
(Από τον "ΣΩΤΗΡΑ")(*) Αιολική πόλη εντός των ορίων τής Λυδίας.