Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΠΛΟΥΣ (11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ)
Ο άγιος Εύπλους ό διάκονος ανήκει στις ηρωικές μορφές των μαρτύρων της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας. Έζησε στη Σικελία στα χρόνια του σκληρού διώκτη Ρωμαίου αυτοκράτορα Διοκλητιανού (αρχές 4ου αιώνος).Στις 29 Απριλίου 304 ό διάκονος Εΰπλους - μετά από έντονη παρόρμηση του Αγίου Πνεύματος - παρουσιάστηκε αυτόκλητος στο δικαστήριο της Κατάνης κρατώντας τα ιερά Ευαγγέλια. Και με φωνή δυνατή - σύμφωνα με τα Πρακτικά της δίκης πού μας διασώθηκαν - ομολόγησε: «Είμαι χριστιανός και θέλω να πεθάνω για την αγάπη του Χριστού». Ό διοικητής Καλβισιανός ξαφνιάστηκε. Διέταξε και έφεραν κοντά του τον θρασύ, όπως είπε, χριστιανό και του είπε να διαβάσει κάτι από τα βιβλία πού είχε.
Ό Εΰπλους ξετύλιξε με ευλάβεια τις άγιες περγαμηνές και διάβασε: «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν ή βασιλεία τών ουρανών» (Ματθ. ε' 10) και άλλα... -«Τί σημαίνουν αυτά»; -«Είναι ό Νόμος του Κυρίου και Θεού μου, όπως μου παραδόθηκε». -«Από ποιόν»;
-«Από τον Ιησού Χριστό τον Υιό του ζώντος Θεού μας». Ό διοικητής θαύμασε την ετοιμότητα και τον ατρόμητο χαρακτήρα του πιστού αυτού διακόνου και τον άφησε ελεύθερο...
Πέρασαν από τότε τρεις μήνες και ό Εΰπλους κλήθηκε και πάλι από τον Καλβισιανό σε νέα ανάκριση.
«Επιμένεις σε όσα είχες ομολογήσει προ καιρού;», τον ερώτησε.
Ό Εΰπλους έκανε με ευλάβεια το σημείο του Σταύρου και αποκρίθηκε:
-«Ό,τι ομολόγησα τότε, το ομολογώ και τώρα. Είμαι χριστιανός. Και μελετώ τις Άγιες Γραφές».
-«Αφού ήξερες ότι είναι απαγορευμένες, γιατί δεν τις παρέδωσες στο δικαστήριο;»
-«Είμαι χριστιανός και δεν μου επιτρέπεται να τις παραδώσω, γιατί περιέχουν την αιώνια ζωή. Και όποιος τις παραδίδει, χάνει την αιώνια ζωή».
-«Που έχεις τώρα τα κείμενα αυτά;»
-«Εντός μου. Είναι χαραγμένα στην καρδιά μου».
Αγριεμένος ό δικαστής διέταξε τον Εΰπλου να θυσιάσει στα είδωλα. Ό γενναίος Εΰπλους αρνήθηκε λέγοντας: «Κάμετε με ό,τι θέλετε, είμαι χριστιανός»! Και τα βασανιστήρια άρχισαν. Του έδεσαν τα χέρια, τα πόδια και τα γόνατα και τον κρέμασαν σε όρθιο ξύλο. Και ενώ τον έγδερναν με σιδερένια νύχια, ό μάρτυρας δοξολογούσε τον Θεό και έλεγε: «Προσκυνώ Πατέρα,Yiov και Άγιον Πνεύμα, την Άγίαν Τριάδα. Έκτος αυτής δεν υπάρχει Θεός». Ό δικαστής επέμενε. Παρακαλούσε τον μάρτυρα Εΰπλου να θυσιάσει στα είδωλα, αν ήθελε να σωθεί. Και ό γενναίος του Χρίστου αθλητής έλεγε: «Είμαι χριστιανός και χαίρομαι γιατί γίνομαι ό ίδιος θυσία στο Θεό! Άδικα επιμένετε... Είμαι χριστιανός».
Μετά από αυτά συνέτριψαν τις κνήμες του μάρτυρος και του έγδαραν τα αυτιά με πυρακτωμένα σιδερένια νύχια... Ντροπιασμένος ό Καλβισιανός εξέδωσε την τελική απόφαση: «Επειδή ό Εΰπλους περιφρόνησε τα διατάγματα των αυτοκρατόρων και βλασφήμησε τούς θεούς μας, διατάσσω να αποκεφαλιστεί με ξίφος».
Με τη δοξολογία στα χείλη- «Δόξα Χριστώ τω Θεώ», ό Άγιος έφθασε στον τόπο του μαρτυρίου. Και εκεί αφού προσευχήθηκε γονατιστός, έγειρε τον αυχένα του στο ξίφος του δημίου, προσφέροντας στο Θεό ως απόδειξη της ολοκληρωτικής αγάπης του τη θυσία της
ζωής του. Ήταν Αύγουστος του 304. Οι χριστιανοί παρέλαβαν με ευλάβεια το σώμα του μάρτυρος και το ενταφίασαν με μύρα.
Εΰπλους ό διάκονος. Τον γιορτάζουμε κάθε χρόνο στην καρδιά τού καλοκαιριού, 11 Αυγούστου. Και τον τιμούμε ως μεγαλομάρτυρα.
Εΰπλους: Μην ξεχνάμε πώς το όνομα του σημαίνει τον «καλό πλου», το καλό θαλασσινό ταξίδι. Έτσι μοιάζει και ή ζωή μας. Με ταξίδι σε θάλασσα.
Άς οδηγούμε το καράβι της ζωής μας με πυξίδα τις εντολές των Αγίων Γραφών «έπί λιμένα θελήματος» Θεού. Με κυβερνήτη τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, πού είναι ή «αιώνιος ζωή», και με απόλυτη υπακοή στο Ευαγγέλιο του δεν θα κινδυνεύουμε ποτέ να χαθούμε.
Είθε με τις πρεσβείες του αγίου μεγαλομάρτυρος Εΰπλου να φθάσουμε κι εμείς κάποτε στο ακύμαντο λιμάνι της επουρανίου βασιλείας του Θεού. Λιμάνι ασφαλείας, αιωνίου ευτυχίας και χαράς! (Από τον "ΣΩΤΗΡΑ")