οαγιοσμαρτυσμαμας

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΜΑΜΑΣ

ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΣΤΙΣ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Ο άγιος Μάμας ανήκει στη χο­ρεία των αγίων ένδόξων παιδομαρτύρων. Καταγόταν από τη Γάγγρα της Παφλα­γονίας της Μικρός Ασίας. Έζησε στα μέσα του 3ου αιώνος στην εποχή του σκληρού αύτοκράτορος Αύρηλιανού. Τότε πού έμαίνοντο διωγμοί εναντίον της Εκκλησίας του Χριστού. Τότε πού οι Χριστιανοί έδιναν τις ηρωικές τους ομολογίες. Ανάμεσα σ' αυτούς, και μά­λιστα από τούς πρώτους πού έτρεξαν ΝΑ ομολογήσουν με παρρησία πίστη στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ήταν οι γονείς του Μάμα, ο Θεόδοτος και ή Ρουφίνα. Άνθρωποι βαθιά πιστοί άλλά και επιφανείς με πατρικία καταγωγή και υψηλή θέση στην κοινωνία. Σύντομα το ζεύγος αυτό των αγίων ομολογητών ρίχτηκε στη φυλακή της Καισαρείας με διαταγή του τοπικού ηγεμόνα Φαύστου. Ή Ρουφίνα συνέβη τον καιρό εκείνο νά κυοφορεί τον άγιο. Εκεί λοιπόν μέσα στην υγρή και σκοτεινή φυλακή γεν­νήθηκε ο άγιος Μάμας. Δεν πρόλαβε όμως νά απολαύσει τη θαλπωρή της οικογενειακής ζωής και των γονέων του, διότι από τις κακουχίες παρέδωσαν και οι δύο την ψυχή τους στον Κύριο λαμβά­νοντας το στεφάνι των Ομολογητών της πίστεως.

Το νήπιο θα το αναλάβει τώρα ο Θεός Πατέρας, ο προστάτης των ορφανών. Κά­ποια ευσεβής γυναίκα πατρικία, ή Άμμία Ματρώνα, πληροφορήθηκε το γεγονός με θεία νεύση. Ήρθε στη φυλακή και παρέ­λαβε τα ιερά σώματα - λείψανα των ομολογητών γονέων του και τα ενταφίασε με τιμές, όπως αρμόζει στους μάρτυρες. Και το βρέφος το ανέλαβε ή ίδια και με αί­σθημα ευθύνης το παιδαγώγησε και το ανέθρεψε. Το νήπιο ψέλλιζε τη θετή του μητέρα «μάμα - μάμα». Και ή Άμμία του έχάρισε το όνομα Μάμας, με το όποιο θα περάσει και στο ένδοξο Μαρτυρολόγιο.

Ό Μάμας ζούσε χριστιανικά, άγια. Είχε συνετή σκέψη, καθοδηγούσε στην ευθεία οδό του Χριστού τούς συνομηλί­κους του και τούς έπειθε με τη ζωή του ότι ο δρόμος του Χριστού χαρίζει χαρά και ευτυχία και ειρήνη βαθιά. Ό Μά­μας ήταν ένα παιδί θαύμα, μία φωτεινή εξαίρεση στο σκοτάδι της εποχής του. Ή είδηση αυτή έφθασε στα αυτιά του ειδωλολάτρη και φθονερού ηγεμόνα Δη­μοκρίτου. Ό ίδιος δεν είχε δικαίωμα νά δικάζει παιδιά ευγενούς καταγωγής, γι' αυτό τον παρέπεμψε σιδηροδέσμιο στο βασιλιά Αύρηλιανό.

Ό πιστός Μάμας εμφανίζεται τώρα μπροστά στο σκληρό διώκτη με ασυνή­θιστη τόλμη. Έκπληκτος ο αυτοκράτο­ρας βλέπει πώς δεν έχει μπροστά του ένα φοβισμένο παιδί πού είναι έτοιμο νά υποκύψει στις υποσχέσεις και τα δώρα, άλλά ένα σταθερό και ενθουσιώδη έφη­βο, αγνό και καθαρό, με μάτια αστραφτε­ρά και πίστη πύρινη, πού είναι έτοιμος νά πεθάνει για τον Χριστό και πού άφοβα τού έλεγε: «Βασιλιά, με το νά θέλεις νά με τιμωρήσεις, με ευεργετείς, γιατί ή δική μου τιμή και το κέρδος είναι νά πεθάνω για τον Χριστό».

Ήταν φυσικό νά οργιστεί ο Αύρηλιανός από αυτόν τον περιφρονητικό λόγο ενός μικρού. Διατά­ζει λοιπόν και τον κτυπούν αλύπητα. Ανάβουν μετά λα­μπάδες και πλησι­άζουν τις φλόγες τους στο πληγωμέ­νο σώμα του. Τον πετροβολούν με μα­νία, και ο μικρός μά­ρτυρας ευγνωμονεί όλους, γιατί με τα βάσανα αυτά τον κά­νουν «πιο θερμό φίλο τού ήγαπημένου του Κυρίου». Στο τέλος οργισμένοι οι δή­μιοι τού δένουν στο λαιμό μία σιδερένια σφαίρα και τον οδηγούν προς το πέλα­γος για νά τον καταποντίσουν και εκεί νά εξαφανίσουν τα ίχνη του.

Ό Κύριος όμως επενέβη με παρουσία Αγγέλου· τον ελευθέρωσε θαυματουργι­κά. Και με θεία νεύση ο Μάμας οδηγεί­ται στο βουνό της Καισαρείας. Εδώ θα κτίσει ναό. Θα επικοινωνεί με τον Θεό. Θα χαίρεται τη φύση. Θα γίνει φίλος των άγριων ζώων, τα οποία εξημερωμένα θα τον υπηρετούν σε διάφορες ανάγκες του.

Στην ηλικία των 15 ετών ο Μάμας δέ­χεται και πάλι νέα πρόσκληση από τον Κύριο για το τελικό του ένδοξο μαρτύριο. Ιππείς τού σκληρού άρχοντα της Καπ­παδοκίας Αλεξάνδρου τον καταζητούν. Τον ανακαλύπτουν στο βουνό, τον συλ­λαμβάνουν και τον οδηγούν σε νέες α­νακρίσεις. Ό μάρτυς άκαμπτος και πά­λι αρνείται νά θυσιάσει στα άψυχα εί­δωλα. Και οι δήμιοι παίρνουν εντολή και τον κρεμούν με σατανική μανία και ξε­σχίζουν τις άγιες σάρκες του με σιδε­ρένια νύχια. Τον ρίχνουν μετά σε αναμμένο καμίνι, από το όποιο εξέρχεται άθικτος δοξάζοντας τον Θεό πού τον έδρόσιζε με ουράνια δρόσο. Και μετά τον ρίχνουν στα άγρια θηρία, πού αντί νά τον κατασπαράξουν, τον υποδέχονται σαν φίλο τους. Και τελικά ή οργή των έχθρων του κατατρυπάει τα σπλά­χνα του με τρίαινα σιδε­ρένια. Βαθιά πληγωμέ­νος έφθασε σε κοντι­νό σπήλαιο της Και­σαρείας. Και εκεί έ­γειρε, έπεσε και παρέδω­σε νικηφόρα τη νεανική ψυχή του στον Πλάστη μας ο 15χρονος άγιος Μάμας το 275 μ.Χ.

Σύντομη υπήρξε ή ζωή τού άγιου μάρ­τυρος Άμαντος. Δεκαπέντε μόνο χρό­νια. Μία διαδρομή, μία πορεία ζωής τό­σο διαφορετική από τη ζωή των πολλών νέων της εποχής του. Δεν άφησε τον καύσωνα της αμαρτίας νά μαράνει τα κρίνα των αρετών της ψυχής του. Τα παρέδωσε όλα ολόδροσα στη μεγάλη του και πρώτη αγάπη, τον Κύριο Ιησού Χριστό, αφήνοντας μας το σύνθημα: «Τίς ημάς χωρίσει άπό της αγάπης τού Χριστού;».

Φθινόπωρο! Τα σχολεία ανοίγουν. Οι μαθητές ας τον έχουν πρότυπο τους τον άγιο Μάμαντα. Είναι σύμβολο άθωότητος και άγνότητος, πίστεως και ηρωι­σμού. Και οι γονείς ας αξιωθούν νά γί­νουν γονείς μαρτύρων. Δεν υπάρχει με­γαλύτερη τιμή και δόξα από αυτό.(Από τον "ΣΩΤΗΡΑ")

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ