Το οκτάεδρο

Η σκέψη και η αίσθηση της αφής    (ο Λόγος που έγινε σάρκα) 

•    Η ικανότητα σκέψης σχετίζεται με την ύπαρξη ενός νοητικού φορέα ή μορφής. 

•    Η συνείδηση γεννιέται ως αυτοενθύμηση κατά την δράση της προσωπικότητας, εισάγοντας την χρονική αντίληψη του παρόντος. Για να αποδώσει αργότερα τον πλήρη διαχωρισμό της νοητικής ψυχής από το φάντασμα της φυλετικής προσωπικότητας, κατά την εμφάνιση του ανεξάρτητου «αιώνιου» παρατηρητή. 

•     Κατά την διάρκεια του διαχωρισμού αυτού, η αίσθηση της αφής μετασχηματίζεται σε είδος οράσεως, καθώς ο διαχωρισμός εαυτού και μη εαυτού καταπαύει με τον εαυτό να αναγνωρίζει την ουσία του στα αντικείμενα που τον περιβάλλουν. Επιβεβαιώνοντας τον ορισμό του υπαρξισμού για την συνείδηση, ως συνείδηση της εικόνας… Δηλαδή ότι η ίδια η εικόνα είναι το αποτέλεσμα της δημιουργικής ικανότητας της υποσυνείδητης σκέψης, όπως άλλωστε συμβαίνει και στο όνειρο. 

Το  οκτάεδρο και η αλχημική χελώνα

• Σύμφωνα με τον ανθρωπολόγο L. Watson στο βιβλίο του «υπερφυσικό» η ιέρεια χορεύτρια της νήσου του ειρηνικού διέλυε το σώμα της και το τοπίο ολόγυρα ...(μιμούμενη τον αντίστοιχο χορό του Ινδού θεού Σίβα). Γεγονός που αποκαλύπτει τον ρόλο της αφής ως  αρχέτυπο των όσων προβάλλει ο νους ολόγυρα μας. 

• Ο μηχανισμός αυτής της προβολής περιγράφεται στην Ησιόδειο θεογονία ως Κύκλωπες, Γίγαντες και Εακατόχειρες.  Ο Κυκλώπειος τρίτος οφθαλμός αποτελεί τον φακό της μηχανής, ο Γίγαντας του τοπίου είναι η εικόνα στην οθόνη της σφαιρικής πολυδιάστατης αύρας μας, ενώ οι Εκατόχειρες  με τις 50 κεφαλές είναι η φυλετική ταινία (το DNA) που προβάλλεται δια μέσου της σύνθεσης των λειτουργικών μερών της φυλετικής μορφής στον τρίτο οφθαλμό... 

• Το ζήτημα της κατανόησης της φύσης της αιθερικής οθόνης του εικοσάεδρου του ύδατος-γεύσης ή αιθερικού σώματος που υποκρύπτεται στον μύθο του δένδρου στο κέντρο της ανθρώπινης μορφής (γεννητικά όργανα – ύδωρ). Δια του οποίου το πενταγωνικό δωδεκάεδρο (ήχος-αιθέρας) εγγράφεται στην σφαίρα του πνεύματος. Μας υποχρεώνει να υποβληθούμε στα γεωμετρικά φαινομενολογικά γυμνάσια των πολικοτήτων. Το δωδεκάεδρο-αιθέρας – ακοή είναι λοιπόν πολικό του εικοσάεδρου-ύδατος –γεύσης όπως και το οκτάεδρο-ήχος-αφή είναι πολικό του κύβου-γης-οσμής.  Ο στροβιλισμός του καρδιοειδή φαλλού στο κέντρο της πενταγωνικής μορφής, επιχειρεί να ενώσει το κέντρο με την θηλυκή περιφέρεια, δηλαδή την πρωταρχική μορφή του Αδάμ-αντα πριν τον χωρισμό της αφής σε φύλα με τον ηχητικό αιθερικό χώρο ολόγυρα. 

• Στην παρούσα φυλετική στιγμή αγνοούμε τον τρόπο που προέκυψε η όραση του κόσμου μας ως εξέλιξη της αφής. Τον τρόπο όμως φαίνεται ότι γνώριζε ο Αναξιμένης, όταν δήλωνε ότι ο κόσμος μας προέρχεται από το οκτάεδρο  του αέρα, δηλαδή την κοσμική θλίψη ή σκέψη του Κρόνου… (τον Λόγο-σκέψη που έγινε σάρκα)

Θεωρώντας λοιπόν τα γεγονότα του βίου μας ως αποτέλεσμα των ηλεκτρικών έλξεων και απώσεων μεταξύ μεγαλομοριακών ενώσεων, θεατών μορφών και αθέατων ομαδικών σχέσεων, που οργανώνονται στις 12 έδρες-οίκους του πενταγωνικού δωδεκάεδρου-ζωδιακού της αιθερικής αύρας μας. Οδηγούμαστε στην κατανόηση της ηθικής συμπεριφοράς (γνώσης του καλού και του κακού) ως δομητικής νοητικής εργασίας που διαμορφώνει τον αιθερικό δικέφαλο ερμαφρόδιτο. Το γράμμα Υ των πυθαγορείων: το «τι έκανα ; τι έπερεπε να κάνω;». Που αφορά την αντίληψη του κοσμικού Νόμου, εκφρασμένου στην πολικότητα του νότιου και βόρειου σεληνιακού δεσμού. Της ουράς και κεφαλής του δράκου (φύλακα κατωφλίου της προσωπικότητας) του αιθερικού ωού, που αντιστοιχούν στην πολική συμμετρία του δωδεκαέδρου με το εικοσάεδρο και τα κέντρα των άκρων της σπονδυλικης στήλης. Περιγράφονται ως ο δράκων Πύθων προς τιμήν του οποίου ο απλούς παντεπόπτης οφθαλμός (Απόλλων) ίδρυσε μετά τον μυητικό φόνο του το Δελφικό μαντείο των προγνώσεων του Νόμου. Αναλυτικά την μυητική εξέλιξη μετά την ολέθρια αποκάλυψη του δημιουργικού παράγοντα της συνείδησης στον ώριμο νου του Οιδίποδα, (ότι τεκνοποίησε με την μητέρα του)* περιγράφει ο Αισχύλος στην τραγωδία επτά επί Θήβας: Στο μύθο των δίδυμων (όφεων της ψυχής και της προσωπικότητας) γιων του Οιδίποδα και της Ιοκάστης (ιόχρου αύρας), Ετεοκλή και Πολυνείκη. Σύμφωνα με αυτόν, τα δύο αδέλφια (πνοές) συμφώνησαν αρχικά να κυβερνούν εναλλάξ την αιθερική Θήβα, ωστόσο, μετά από την άρνηση (αναπνευστική παύση) του Ετεοκλή να παραδώσει το θρόνο στον Πολυνείκη, ο τελευταίος οργάνωσε με έξι ακόμα βασιλείς (τις περιοχές της προσωπικότητας): τον Άδραστο, τον Αμφιάραο, τον Καπανέα, τον Ιππομέδοντα, τον Τυδέα και τον Παρθενοπαίο, εκστρατεία εναντίον του Ετεοκλή και της πόλης της Θήβας. Η πολεμική αυτή σύγκρουση αναφέρεται με τον όρο Επτά επί Θήβας και κατέληξε με νίκη των Θηβαίων αλλά και τον θάνατο των δύο διεκδικητών (πνοών) του θρόνου στις 7 ηλεκτρίδες πύλες των θηβών (κέντρα της αιθερικής μορφής). Ακολουθεί η τραγωδία της σταύρωσης-ταφής με την Ψυχή ως Αντιγόνη…

Λαμβάνοντας υπ όψη: ότι η σελήνη δείχνει την σχέση με την μητέρα, ο ήλιος με τον πατέρα, ενώ η αμοιβαία σχέση τους «ο κλήρος της τύχης», δείχνει την πύλη της εισόδου στην αθέατη πλευρά του δεύτερου βρόγχου του οκτώ. Αντιλαμβανόμαστε τις δύο αντιστρόφου φοράς κινήσεις στις οποίες καλείται να συμμετάσχει η συνείδηση διαγράφονατς το άγιο οκτώ του προσκυνητή.

Αν ονομάσουμε θετική φορά την εμπειρία δια μέσου της πύλης του ωροσκόπου. Δηλαδή την είσοδο στον φωτεινό βρόγχο της εγρήγορσης του 8, που φέρνει την ανάπτυξη της συνείδησης δια μέσου του κύκλου των κοινωνικών σχέσεων. Αντιλαμβανόμαστε ότι η φυσική εξέλιξη δια του αιθερικού γάμου των φύλων, προτείνει ως λογική συνέπεια, την αντιστροφή της συνειδητής κίνησης σε σχήμα 8. Ότι θα διαπεράσει δηλαδή (η συνείδηση) το κατώφλι της αθέατης πλευράς του ύπνου ή αστρικού πεδίου. Δια μέσου του κέντρου των δύο βρόγχων του 8, που φυσιολογικά αφορά την στυτική λειτουργία των γενν. οργάνων. Αλλά μετά την ανάπτυξη της ορμονικής συνείδησης (αλχημικού υδράργυρου) αναγνωρίζεται ως είσοδος στον διπλό βρόγχο της κυκλοφορίας του αίματος με κέντρο το καρδιακό λίγκαμ. Οπότε επέρχεται και η λύση του καρμικού κόμπου (λίγκαμ) καθώς η ικανότητα της λογικής σκέψης συνεχίζει αδιάσπαστη και στα όνειρα, όπως έχει υποδείξει ο Καρτέσιος στην περίφημη φράση «σκέπτομαι άρα υπάρχω!»

Η πύλη του ασυνείδητου ή  (βλ. Λάχεσις), ορίζει όπως και ο ωροσκόπος (βλ. Κλωθώ) μία οικοθεσία στα κενταυρικά αρχέτυπα της φυλετικής αύρας μας. Αναμένεται λοιπόν ότι ευνοούνται τα άτομα που στον αστρολογικό χάρτη τους οι δύο πύλες βρίσκονται σε πολική σχέση…  Αυτό συμβαίνει σε όσους έχουν γεννηθεί σε πανσέληνο ή νέα σελήνη.

          Στην διάρκεια του ύπνου το αιθερικό σώμα μετατοπίζεται από το φυσικό πεδίο προς το αστρικό επιχειρώντας την δόμηση της ελλείπουσας αιθερικής ουσίας στο επίπεδο της σφαίρας του λαιμού… Κάθε βράδυ ο Ορφέας της συνείδησης επιχειρεί να ανασύρει την Ευρυδίκη από τον Άδη. Καλείται να φερθεί άρτια=λογικά στον χώρο των αυτόματων ελκτικών και απωθητικών δυνάμεων της επιθυμίας (βλ.την εναλλαγή στο τονάλ-ναγκουάλ των ινδιάνων). Με μοναδικό εργαλείο την συνειδητή αναγνώριση του μουσικού ηχητικού υπόβαθρου των 4ων στοιχείων (βλ. σκέψη = Ερμής, ο εφευρέτης της λύρας, ο εωσφορικός αέρας του πνεύματος, ο ερωτιδεύς αλχημικός υδράργυρος της μεταστοιχείωσης) Εδώ θα προτείνουμε την ετυμολογική ανάλυση της θεάς «Άρτεμης»: Ενέχει την έννοια του άρτι = μόλις, καθώς μόλις γεννήθηκε βοήθησε την μητέρα της Λητώ, να γεννήσει τον Απόλλωνα = ο Απλούς (ο απλούς οφθαλμός του Ευαγγελίου ή της ενόρασης). Παρατηρούμε επίσης ότι «Άρτεμης» είναι αναγραμματισμός της «Μητέρας». Προέρχεται από το άρτιος = ο κατάλληλος, ο αρμόζων, ο πρέπων, ο εξατομικευμένος, ο μετροεπής (μητέρα=μήτρα, μέτρο του χρόνου «άρτι=cogito, η δομητική στιγμιακή αυτοσυνείδηση»). Είναι δηλαδή άλλη μια έκφραση της θηλυκής διαλεκτικής ή άρτιας (διπλής) αρχής, του αμείλικτου νόμου της ηθικής ισορροπίας των αντιθέτων που εκφράζεται στην καθετότητα-απλότητα «του κανόνα» της δομητικής ενορατικής νοημοσύνης ή ζυγού της δικαιοσύνης… Ας σημειωθεί η νεοπλατωνική άποψη ότι η αρσενική αρχή των περιτών αριθμών, σχετίζεται με τον Ερμητικό γραφέα της φαλλικής μονάδας (η μνήμης) στην γραφίδα του διαβήτη των τεκτόνων. Καθώς ο άρρην περιττός αριθμός έπεται του προηγούμενου άρτιου θηλυκού αριθμού κατά έναν φαλλό, όπως η Άρτεμης προηγήθηκε του Απόλλωνα. (Και ο κύκλος του κέντρου) Π.χ. 4=2+2, 5=2+(1)+2

* Η επιστήμη μας δεν έχει αναγνωρίσει ακόμη επίσημα την Οιδιπόδειο τραγωδία: ότι τα ελάχιστα κβαντικά σωματίδια είναι αποτελέσματα της συλλογικής φυλετικής συνείδησης. Παρόλου ότι αποδέχεται πως η σωματιδιακή έκφραση της ενέργειας εξαρτάται από την ύπαρξη παρατηρητή στο πείραμα !!!

Όπως έχει υποδείξει ο Αριστοτέλης και ο σκοτεινός Ηράκλειτος: το υλικό πυρ (ο πνευματικός σπινθήρας με τα περιβλήματα των περιφορών του) οφείλεται στην αντίληψη του ελάχιστου χρονικού μερισμού που επιβάλει η ανθρώπινη στιγμιακή συνείδηση=«cogito» μεγεθυσμένη πλέον από την χρήση των μηχανών (“χρι”, η ρίζα του πυρός, ως: χρόνος-χρώμα-χρήμα-χρέος γίνεται νοητή από τον Χρι-στό της νοητικής μορφής. Τότε ο κόσμος εξαγοράζεται=κρίνεται έναντι πυρός ή χρήματος-συνείδησης)

Από την διάνοια (πυρ) στην ενόραση (αέρα)

Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι η Λήδα μόχθησε πολύ για να γεννήσει τους Διόσκουρους (αρετές)… Εννοώντας ότι η προσωπικότητα χρειάζεται να αγωνιστεί για να αντιληφθεί την ασημένια σεληνιακή ιεραρχία των ψυχών και την χρυσή πνευματική ηλιακή αρχή.

Ο μόχθος συνίσταται στην ανάγκη σύναψης και κατανόησης των σχέσεων της γήινης προσωπικότητας που περιγράφονται στις τρεις ζωδιακές περιοχές του αέρα : 

Δίδυμοι=αναγνώριση των άλλων, 

Ζυγός=σύναψη σχέσεων (γάμων), 

Υδροχόος=αναγνώριση και υπηρεσία του ψυχικού σχεδίου που αναγνωρίστηκε εκ των σχέσεων

Ο Ερμής (ο σεληνιακός νους: o ατμός) είναι γέννημα της δικαιοσύνης του αιθέρα Δία, δηλαδή της φυλετικής διαχείρισης του ερωτικού ηλεκτρισμού των πλειάδων.

Οι πλειάδες του σεληνιακού Ταύρου, γεννούν τους Διόσκουρους-Διδύμους χάρις στην κατανόηση του ταύρου=(σ)ταυρού. Δηλαδή χάρις στην επίσκεψη του ερωτικού ηλεκτρισμού στους τρείς ζωδιακούς σταυρούς. Τα Μιθραϊκά μυστήρια του αίματος (φωτεινού αιθέρα των αισθήσεων) του φονευθέντος ταύρου της μορφής αντικαταστάθηκαν από το χυμένο αίμα του Χριστού στον σταυρό της θυσίας. Αλλά η κατανόηση της ειμαρμένης (αέρα) στην υποτείνουσα του ορθογωνίου τριγώνου (σταυρού) εξακολουθεί να παραμένει μετέωρη. Καθώς η επίτευξη της τιμής της νοητικής μονάδας του πυρός ισοδυναμεί με την καλή λειτουργία της οικονομίας στην πόλη-θρησκεία. 

Η σταθερότητα της νομισματικής μονάδας του πυρός (η σχέση προσφοράς και ζήτησης: πεντάλφα και εξάλφα, ρίζα5 και ρίζα3 είναι οι δύο όψεις του νομισματικού πυρός) προϋποθέτει την ταύτιση του εμπορίου των σχέσεων με την θρησκεία της συνείδησης, χάρις στην κατανόηση της κυβικής πόλης των 12 επαγγελμάτων ή ζωδίων. 

Ένας ο θεός και προφήτης αυτού ο έμπορος Μωάμεθ (κερδώος Ερμής-Χριστός)

Ο Ερμής-αέρας υφίσταται λοιπόν τρεις σημαντικές μεταβολές όσες και οι τιμές της υποτείνουσας:

Ερμής=ρίζα2, οκτάγωνο: η συνείδηση-αυτοπαρατήρηση

Άρης= ρίζα5, πεντάγωνο: το ένστικτο-επιθυμία της φυλετικής ροής

Ήλιος=ρίζα3, εξάγωνο: ο ηλιακός άγγελος (κρύβει κάποιον από τους μεγάλους εξωτερικούς πλανήτες)

Η χρυσή ακολουθία και οι αισθήσεις-στερεά 

Αποδεχόμενοι την θεοσοφική άποψη ότι κάθε νέα αίσθηση προκύπτει από την σύνθεση των προηγουμένων. Οδηγηθήκαμε σε μια σειρά αναλογιών που θα παρακολουθήσουν όσοι αντιλαμβάνονται την μαθηματική φαινομενολογία των αισθήσεων ήτοι:

Εφόσον α+α=β, α+β=γ, β+γ=δ, γ+δ=ε =>

(α+α)/β= (α+β)/γ=(β+γ)/δ =(γ+δ)/ε = 1 => …

αδ = (γ-β)(γ+β)

Αντικαθιστώντας τα α,β,γ,δ,ε με τις αισθήσεις (ακοή+ακοή)/αφή= (αφή+ακοή)/όραση=(όραση+αφή)/γεύση = (γεύση+όραση)/όσφρηση = 1 οδηγηθήκαμε στην σχέση

Αφή Χ όσφρηση = (γεύση - όραση)(γεύση + όραση) =>

Άδηλος αναπνοή = (γεύση - όραση)(γεύση + όραση)

[ σημ. Η άδηλος αναπνοή αναφέρεται στα ουπανισαντ ως η πύλη εισόδου των σκεπτομορφών του περιβάλλοντος στο σώμα]

η οποία σχέση μετά την αντικατάσταση των αισθήσεων με τα στοιχεία μετασχηματίζεται σε :

Αέρας Χ γη = (ύδωρ - πυρ)(πυρ + ύδωρ) = (ηλεκτρόλυση ύδατος, με ελευθέρωση Οξυγόνου και Υδρογόνου) Χ (ατμός ή αέρας)

Ενώ μετά την αντικατάσταση των στοιχείων με τα γεωμετρικά στερεά προκύπτει ότι η αναγνώριση της πολικότητας ή γάμου (οκταέδρου, κύβου) = απελευθέρωση του ηλεκτρισμού του ενορατικού πεδίου.

Στον διάλογο του Τίμαιου ο Πλάτων αναφέρει ότι μετά την έφοδο του πυρός το εικοσάεδρο του ύδατος (20=2*8+4) διασπάται σε δύο οκτάεδρα-αέρα και μια τετράεδρη πυραμίδα-πυρός πριν αναλυθούν περεταίρω σε 5 τετράεδρα πυρός

Ο ναρκισσισμός στο μητρικό βλέμμα και η τριαδική ακολουθία.

Το ρόλο του ναρκισσιστικού ειδώλου της εικόνας έχει και η ηχώ ως ανάκλαση του ήχου

1 Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. 2 Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν. 3 πάντα δι' αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ό γέγονεν…14 Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν.

Η χρυσή ακολουθία 0,1,1,2,3,5,8,13… έχει ως δεύτερο και τρίτο όρο τον αριθμό 1 του ηχητικού ρεύματος και τέταρτο τον αριθμό 2 της σάρκας-αφής, πέμπτο τον αρ.3 της όρασης κλπ. Αυτή είναι η αιτία για την οποία η ακοή προστίθεται στην ακοή ως ηχώ του πρώτου ήχου για να δημιουργηθεί η αφή.

Παλιότερα επιχειρήσαμε να προσεγγίσουμε την θορυβώδη εκστατική λατρεία της Κυβέλης ή κύβου, (βλ. κααβάς των μωαμεθανών) βασισμένοι στην ονειρική εμπειρία της μετατόπισης του αιθερικού σώματος από το αστρικό στο φυσικό. Μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται κάθε πρωί προκειμένου η φυσική προσωπικότητα να λάβει την πρωινή της εκκίνηση. Τότε αντιληφθήκαμε τον θορυβώδη Λόγο του φυσικού πεδίου ως σβούρα ή περιστρεφόμενο οκτάεδρο, να ελέγχει το φρικτό φαινόμενο της στροβιλιζόμενης σάρκας, έως ότου ο Νους αναγνωρίσει τον ίδιο ως ελεγκτή της κατάστασης λαμβάνοντας έτσι την σταθερή πεντάκτινη φυσική μορφή. Συγκεκριμένα ο Νους καταπαύει τον ηλεκτρικό στρόβιλο του αέρα Λόγου της σάρκας, συνειδητοποιώντας ότι ο ήχος-Λόγος του φυσικού πεδίου είναι έκφραση του περισσεύματος της δικής του καρδιακής ομιλίας…!

Στο κέντρο αυτής της καρδιακής δίνης αναπαύεται ο κύκλος της βρεφικής συνείδησης, αναζητώντας το βλέμμα της μητρός του προκειμένου να λάβει την αρχετυπική-σπερματική διδασκαλία για την υπόσταση των τριών βασιλείων του φυσικού χώρου. Η σταθερότητα επέρχεται βραδέως ακολουθώντας τα βήματα της χρυσής ακολουθίας. Στην αρχή υφίσταται η «ηχητική αίσθηση» του χώρου ως εαυτού, κατόπιν βιώνεται το εστιακό σημείο του μητρικού βλέμματος χάρις στο οποίο η βρεφική ουσία λαμβάνει την αγκίστρωση ή «αντίληψη» ενός συγκεντρωτικού φακού ή εγώ του οποίου η ηλιακή βαρύτητα ταξινομεί την ύλη ολόγυρα. Ακολουθεί η γέννηση της «ιδεοποιητικής» σελήνης ή ομιλίας χάρις στην οποία οι ενέργειες ονοματίζονται και αγκιστρώνονται στο αιθερικό ικρίωμα ως ιδέες ή αντικείμενα-πλανήτες του φυσικού κόσμου των ειδώλων. Τελικά το όλο οικοδόμημα αποκτά αδιάφορη ή ενστικτώδη ισορροπία χάρις στην επίτευξη της όρθιας στάσης και της βάδισης του νηπίου. Τότε την όλη διεργασία των διαδοχικών βημάτων αναλαμβάνει το κινητικό κέντρο της μηχανικής φαντασίας στην παρεγκεφαλίδα. Συμβαίνει δηλαδή η «μυολογία των κινήσεων» να αποθηκεύει ως χάρτης τα διαδραματιζόμενα γεγονότα, ώστε όλα τα αντικείμενα και οι δράσεις να βρίσκουν τις κινησιολογικές τους αντιστοιχίες. Έτσι όταν ο ενήλικας αντιστρέφει την διαδικασία προκειμένου να αντιληφθεί την λατρεία της Κυβέλης, χρειάζεται να ησυχάσει τον ενστικτώδη νου του μυϊκού του συστήματος, χαμηλώνοντας τους καρδιακούς παλμούς.

Η οργιαστική λατρεία της Κυβέλης παραμένει ζωντανή στους μωαμεθανούς, καθώς συνηθίζουν να αυτομαστιγώνονται επιχειρώντας να επαναφέρουν την αντίληψη της κεντρικής δίνης και της περιστρεφόμενης ρομφαίας (βλ. κύβηλις = χασαπομάχαιρα), που μας χωρίζει από τον παράδεισο των ιδεών

Οι Αρχές της γεωμετρίας-εγωμετρίας

Όσοι εμβαθύνουν στον κραδασμό της αφής, αργά ή γρήγορα την αντιλαμβάνονται ως την «ηχώ της σκέψης τους», πρώτη ανάκλαση του ΝΑΑΜ-Λόγου ή ηχητικού ρεύματος. 

Ο «Λόγος που έγινε σάρκα» είναι μια φράση κλειδί του ευαγγελιστή Ιωάννη που υποδεικνύει την σκέψη στο υπόβαθρο της δημιουργίας, ανάλογη με το «σκέπτομαι άρα υπάρχω» του Καρτέσιου. 

Ο Λόγος δηλαδή η Διαιρετότητα που παράγει την Συμμετρία των περιόδων στα δεκαδικά υπόλοιπα (όπως είναι τα κβαντισμένα υποσωματίδια του πυρήνα ή τα DNA στο κύτταρο ή οι ζωικές μορφές στον μακρόκοσμο) είναι η αιτία της δημιουργίας. 

Η έννοια «κβαντική διακύμανση» της φυσικής δηλώνει ακριβώς την έναρξη της ατελούς Διαιρετότητας. Η ατελής διαιρετότητα είναι η «κοσμική ανισορροπία» που κραδαίνει-δημιουργεί εξερχόμενη από την ήρεμη-δίκαιη θάλασσα των πύρινων πληροφοριών (βλ. ακασικά αρχεία). 

Η επαναλαμβανόμενη περίοδος των υπολοίπων ή μαθηματικός Λόγος είναι ο σταθερός κραδασμός της καρδίας (<κραδώ, καρδία). 

Ο στροβιλιζόμενος αιθέρας (αεί+θειν=τρέχω) είναι συνώνυμος του τρέμουλου ή κραδασμού, του τρόμου-μέτρου ή μήτρας της τιμωρίας (βλ. ΤΡΑΜ το ριζικό μάντραμ της γης στον ελληνοβουδισμό*), και κατά συνέπεια συνώνυμος του Πάλλαντα (παλλόμενου), του Τάνταλου (ταλαντωμένου), του τροχού του τιμωρημένου Φλεγύα κλπ. 

Τα υπόλοιπα είναι λοιπόν οι επαναλαμβανόμενες ανακλάσεις των δημιουργικών διαιρέσεων του βουδικού πεδίου, που καταλήγουν ως νεκρά κελύφη στην κοσμική αποθήκη του αστρικού πεδίου δημιουργώντας το σπειροειδές (ωσάν κρεμμύδι) αστρικό κάτοπτρο της αφής. Η επταπλή αφή είναι λοιπόν ο φύλακας-φυλακή του πυρός της μορφής και της φαινομενικής τάξης του τοπίου… 

Έτσι η έδρα της αφής ευρίσκεται υποχρεωτικά στο καρδιακό κέντρο αναγνώρισης των κραδασμών (τάττβας), όπου κυρίαρχο στοιχείο είναι ο στροβιλιζόμενος αέρας, με σύμβολο την σβούρα του Διονύσου ή οκτάεδρο. Βλέπουμε λοιπόν πως η γλώσσα μας έχει διαφυλάξει όλες τις κρίσιμες έννοιες επιτρέποντας σε όσους από εμάς δύνανται να φιλοσοφούν-ετυμολογούν τις λέξεις, να ανοίξουν το επτασφράγιστο βιβλίο της αιθερικής γεωμετρίας... 

Το οκτάεδρο της αφής-σκέψης είναι το πολικό του κύβου της γης στο κέντρο της βάσης. Εδώ ευρίσκεται η έδρα της όσφρησης ή ενόρασης του κυκλικά επαναλαμβανόμενου μέλλοντος ή ειμαρμένης. 

«Ο κύων (<κύω) σύμβολο της όσφρησης δηλώνει την εγκυμοσύνη των γεγονότων ή κίνηση-κραδασμό των μορφών στον χώρο»… 

Εισάγει τον διαλογιζόμενο στην πρόνοια-έλεγχο του αστερισμού του Κυνός-Σειρίου… 

Η μελέτη της πολικότητας κύβου-οκταέδρου, των 6- 8 πλευρών-κορυφών δείχνει την σύνθεση στο σύστημα των 12 ακμών ή ζωδίων… 1/6+1/12=2/8 (Ο 8 είναι ο αρμονικός μέσος των 12, 6) 

Η λέξη αφή από το ρήμα άπτω δηλώνει την μεταβολή της αφής στο ψυχικό φως της ενόρασης στην διάρκεια του διαλογισμού ή το ονειρικό φως της ασυνειδησίας των ενστίκτων στον ύπνο. 

Το λεπτοφυές υποατομικό φως της ψυχής κρύβεται στον κυβικό θρόνο της Κυβέλης των ενστίκτων, αλλά αποκαλύπτεται ως «καρδιακή μουσική αφή» ή οκτάεδρο (βλ. μουσική οκτάβα). 

Την γεωμετρική αιθερική εξήγηση έχει υποδείξει ο Πλάτωνας στον μετασχηματσιμό του οκταέδρου-αέρα σε δύο τριγωνικές πυραμίδες, τετράεδρα του πυρός (8=2Χ4). Οι διαγώνιες του κύβου σχηματίζουν τις δύο τριγωνικές πυραμίδες ή τετράεδρα του πυρός, αλλά τατυτόχρονα κρατούν το πυρ εγκλωβισμένο ως Προμηθέα-δεσμώτη… Η ελευθέρωση του πυρός της βάσης αντιστοιχεί λοιπόν με την απελευθέρωση του Προμηθέα… 

Η θεία πρόνοια προκειμένου να διαφυλάξει την ασφαλή αφύπνιση του Λόγου ή αενάως διαιρουμένου πυρός, στην κυβική βάση-θρόνο της σπονδυλικής στήλης της ενστίκτου θεότητας, απαιτεί πρώτα την οικοδόμηση του αιθερικού ναού ή καβαλιστικού εικοσαέδρου του ύδατος ή γεύσης (ενόρασης του παρελθόντος). Η ενόραση των γεγονότων-αμαρτημάτων που παρήλθαν ονομάζεται ηθική κάθαρσις ή «μετάνοια» και ο βαπτιστής του πυρός Ιωάννης μας προτρέπει : «Μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών» (ουρ=πυρ+άνω) 

Οι ενεργές νοητικές Σεραφικές ακτίνες-όφεις του βουδικού πεδίου ευρίσκονται λοιπόν εγκλωβισμένες στις γραμμές-ρομφαίες του κυβικού θρόνου της Ίσιδας-Κυβέλης. 

Οι μυθολογίες συμφωνούν πως το πυρ συμβολίζεται με την ρομφαία του Λόγου: Ο Πέτρος-Κηφάς με το εγχειρίδιο που έκοψε το αυτί (αιθέρα) του Μάλχου στον κήπο της Γεσθημανή (ελαιοτριβείου) αντιπροσωπεύει τον βράχο της σύνθλιψης με το εγκλωβισμένο πυρ-ξίφος… 

Βλ. επίσης το ξίφος-Εξκάλιπερ του Αρθούρου μπηγμένο στον βράχο αλλά και τα όπλα του Θησέα κρυμμένα κάτω από τον βράχο ή τα όπλα του Αχιλέα φτιαγμένα από τον χθόνιο Ήφαιστο κλπ. 

Οι πυθαγόρειοι καβαλιστές ευαγγελιστές μας προσφέρουν ένα μεγάλο δώρο ονομάζοντας τον Πέτρο ή Βράχο των ενστίκτων: ΚΗΦΑΣ=11+8+500+1+200=729=9Χ9Χ9, δηλαδή κύβο των τριών εννεάδων του αλφαβήτου των 27 γραμμάτων: 9 γράμματα Μονάδες (Α έως Θ) της πρώτης ριζικής φυλής, 9 γράμματα Δεκάδες-Κύκλωπες-ψυχές της δεύτερης ριζικής φυλής (Ι έως Κόππα) και 9 γράμματα Εκατοντάδες-Κένταυροι της τρίτης ριζικής φυλής (Ρ έως Σαμπί)...