Γεωμαντεία ή Τοπολογία

Η τοπολογική χαρακτηριστική (Χ) του Όιλερ και η κατεύθυνση της σκέψης…

Η μεταφυσική σημασία της τοπολογικής Χαρακτηριστικής (Χ) του Όιλερ επάνω στην κυρτότητα των κανονικών πολύεδρων, που σύμφωνα με την πυθαγόρεια αντίληψη αντιστοιχούν στις αισθήσεις μας δεν έχει ακόμη μελετηθεί επαρκώς… Έτσι θα χρειαστεί να κάνουμε μερικές θεμελιώδεις παραδοχές επάνω στην εξωστρεφή και την εσωστρεφή σκέψη που προφανώς αντιστοιχεί στην θετική και την αρνητική τιμή της τοπολογικής Χαρακτηριστικής (Χ) του Όιλερ … (βλ. πίνακα) Η αιγυπτιακή μεταφυσική παράδοση για τον τρίτο ή αρχετυπικό οφθαλμό του Ώρου ή κύστη ιχθύος, που συνθέτει ως ινδουιστικός Μανού-ιχθύς ή ιχθυόμορφος Οάνες ή Έλλοπας καβαλιστικός Αδάμ-Κάδμος (Ουράνιος Άνθρωπος) ή Ιωάννης ο Βαπτιστής. Παρουσιάζει έναν οφθαλμό με ουρά-πτερύγια ιχθύος χωρισμένο σε 5 μέρη ή αισθήσεις-φυλές (εφόσον κάθε ριζική φυλή δημιουργεί μια νέα αίσθηση). Περιβαλόμενο από το κυρτό φρύδι της σκέψης. Επομένως στο φρύδι έχουμε την υπόδειξη για την κατεύθυνση της κυρτότητας της αισθητικής σκέψης… Δηλ. είτε την εξωστρέφεια των άλογων αισθήσεων στον μεταβλητό αστρολογικό σταυρό της αναζήτησης της επίγειας εμπειρίας, είτε την εσωστρέφεια της μετάνοιας στον σταθερό αστρολογικό σταυρό της νοητικής μαθητείας κατά τον μυρικασμό-αναπόληση της επίγειας εμπειρίας…

Η τοπολογία της εσωτερικής αστρολογίας…

Μια από τις πρώτες αναλογίες που θεώρησα αυταπόδεικτες στην αστρολογική τοπολογία, ήταν αυτή μεταξύ των 12 εδρών-ζωδίων του 12εδρου και, των 12 κορυφών-πλανητών του αναπτυγμένου* καβαλιστικού 20εδρου, (δένδρου της ζωής) της θεοσοφίας… *Το καβαλιστικό δένδρο έχει 10 ενεργά σημεία όσα και η Δεκάς-τετρακτύς, τα οποία γίνονται 12, όσες είναι οι κορυφές του 20έδρου, καθώς ενεργοποιείται ο μυητής, νοητικός ήλιος Απόλλων ή Σείριος συνθετικός τρίτος οφθαλμός. (Η Παρουσία του αναπτυγμένου 4πλού εικοσάεδρου ή ουράνιου Άρματος της ψυχής) βλ. εικόνα ειk. Η δυαδική-πολικότητα 12έδρου-20έδρου υποδεικνύεται στον πολικό ζωδιακό των Μάγιας με τους 20 ζωδιακούς μήνες των 18 ημερών... Βέβαια εδώ προκύπτει το εύλογο ερώτημα για το ποιοι είναι οι 20 πλανήτες-κορυφές του 20έδρου ? Την απάντηση μας την δίνει η μελέτη της αστρολογίας εφόσον προτείνει ημερήσιους και νυκτερινούς πλανητικούς κυβερνήτες οπότε οι γνωστοί-άγνωστοι 10 αστρολογικοί πλανήτες διπλασιάζονται… Μάλιστα ο διπλασιασμός τους είναι κατοπτρικός-συμμετρικός ως προς την ακμή των ηλιοστασίων ή Πυλών (22/6 και 22/12) Αφού λοιπόν θεμελιώσαμε κατά κάποιον τρόπο την αμφίδρομη σχέση μεταξύ της διάχυτης ζωδιακής ουσίας (Έδρας) και της (Κορυφής) ως σημειακής πλανητικής νοητικής έκφρασης. Δηλ. ενός φακού που συγκεντρώνει στην ζωδιακή ακμή την διάχυτη ζωδιακή ουσία. Προκύπτει το άλλο ερώτημα, για το τι αντιπροσωπεύουν οι Ακμές-πλευρές των ζωδιακών πολύεδρων ?...

Την απάντηση μας την δίνει και πάλι η εσωτερική αστρολογία που ομιλεί για πλανητικές αιθερικές ακτίνες, δηλ. ευθ. γραμμές ή Ακμές…

Έτσι το θεώρημα του Όιλερ για το Χαρακτηριστικό άθροισμα Έδρες+Κορυφές-Ακμές = 2 στα πλατωνικά στερεά, θίγει το γενικότερο ζήτημα της επόπτριας φυλετικής Ψυχής του τρισδιάστατου Θεού ή Χώρου. Εφόσον ο αρ. 2 σημαίνει την κατοπτρική ψυχική κοσμική συνείδηση ως Συντηρητή και Σωτήρα (Βισνού-Μεσσία) του μορφικού κόσμου…

Η Αλ. Μπέιλι αναφέρει χαρακτηριστικά το πρότυπο ακτινικό άθροισμα των 4ων ουσιών της προσωπικότητας 4+5+6+7=22= ο θεοσοφικός σεληνιακός Ερμής 4 = 2Χ2 που μεταβάλλεται σε ακτινοβόλο ήλιο (2η ακτίνα)…

Πρόκειται για την σύνθεση των εκδηλωμένων πλανητικών βασιλείων που υποκρύπτονται στις λειτουργίες της ανθρώπινης προσωπικότητας (ορυκτό βασίλειο=ένστικτο 7, φυτικό=συναίσθημα 6, ζωικό=νους 5, ανθρώπινο=διαίσθηση 4). Έτσι οι 5 ενεργές ακτίνες (5 στοιχεία) της νοήμονας προσωπικότητας που συντίθενται στην 3η ακτίνα, αντιστοιχούν στις 5 ακμές που άγονται από μια κορυφή του 20έδρου, ενώ οι 3εις ενεργές πνευματικές ακτίνες αντιστοιχούν προφανώς στις 3εις ακμές που άγονται από μια κορυφή του 12έδρου…

Ο Όιλερ με την Χαρακτηριστική (Χ) της τοπολογίας μας υπέδειξε λοιπόν την αφαιρετική θεοσοφική-αριθμολογική λειτουργία των ακτίνων, στην αντικειμενική Γεωμετρική της εκδήλωση στον χώρο…

Πρόκειται για τον μυητικό θάνατο-Αναγέννηση της φυλετικής νοήμονας προσωπικότητας (Έδρες+Κορυφές=32) μείον τις (30 Ακμές ή νοητικές ακτινοβολίες) = 2 …

Όσοι μπερδεύτηκαν θα πρέπει να θυμηθούν πως 22+10=32 είναι οι βαθμοί-σπόνδυλοι στον ελευθεροτεκτονισμό (τα έτη του Χριστού), δηλ. το άθροισμα των 22 ατραπών του Ταρώ συν τις 10 πλανητικές Σεφιρώθ-Σφαίρες… Οι 30 ακμές-αργύρια (< Άργυρος, ρίζα arc: Άργος, Άρκτος, Κιβωτός των σπερμάτων-αργυρίων), αφορούν τον θάνατο-αλλαγή του Δέρματος ή αιθερικού προτύπου (Ιούδα=Λέοντα ή Χιράμ Αβίφ) στην διάρκεια ενός αιθερικού κατακλυσμού.

Στην πλέον απόκρυφη εκδοχή ο Απόλλωνας είναι τέκνο του μεταλλουργού Ηφαίστου (Λόγου) ή Χιράμ… (Της Προμηθεϊκής πνευματικής μας Μονάδας, πάροχο του πολιτισμού)

Η αλφάβητος των γεωμαντικών συμβόλων και ο Λόγος-διαιρετότητα της ψυχής

Η έννοια της Γαίας ή του γεωκεντρικού συστήματος προσεγγίζεται μόνον αφαιρετικά όπως και η φιλοσοφική αντίληψη του Λόγου ή της διαίρεσης του Ενός. Οι αριθμοί της ουσίας (ενέργειας) εμφανίζονται ως κλασματικοί διαιρέτες της Μονάδας. Είναι δηλαδή κλασματικοί Λόγοι ή Ψυχές (πρώτοι αριθμοί)… ( 1/2, 1/3, 1/5, 1/7, 1/11, 1/13, 1/17) που εξέρχονται στην εκδήλωση από το εκρηκτικό γενητικό σημείο του «big bang» διαιρώντας τον ενιαίο κύκλο του Θεού* (π=3.14…) ως: υπερχορδές, υποσωματίδια, νουκλεόνια, άτομα, μόρια, μακρομόρια… που η θεοσοφία ονομάζει πεδία ή ακτίνες *Η λέξη ΘΕΟς δημιουργείται από τις κατατμήσεις του κύκλου Ο σε Θ και Ε παρατηρεί ο Ιάμβλιχος...

Έτσι όσο αυξάνεται ο αριθμητικός παρανομαστής του Λόγου της Ψυχής, κατασταλάζει η ΘΕΑΤΡιΚή υλική εκδήλωση και μειώνεται ο αρχικός κραδασμός της πνευματικής κυκλικής ουσίας.

Μας βεβαιώνουν λοιπόν οι ενορατικοί πως αυτή η δημιουργία βασίστηκε στον γραμμικό περιορισμό των δυνατοτήτων του Χάους από τον Κρόνο-Χρόνο ήτοι τον αρ. 3 (τον τριγωνικό δομητή των Μορφών). Οι αρ.: 1, 2 και 3 συνιστούν τα βασικά στοιχεία του ενιαίου δημιουργικού κύκλου: (κέντρο, περιφέρεια, ακτίνα) και τις τρεις κινήσεις: κυκλική-ευθεία-σπειροειδή.

Αναφέρεται ακόμη πως το ηλιακό μας σύστημα εκφράζεται επάνω στο δεκαδικό σύστημα αρίθμησης στο οποίο μόνον οι 7 αρ. δημιουργούν, το 8 δηλώνει το πέρας ή άπειρο = α+πέρας = αδιαπέραστο δηλ. την φυλακή της ομιλίας ή Ερμή, το 9 δηλώνει τις κατοπτρικές συμπεριφορές των κατατμήσεων (διαιρέσεων-υπολοίπων ή σπερμάτων) που είναι οι κλασματικοί αριθμοί και οργανώνονται στην θεοσοφική άθροιση* εντός του ηλιακού δισκοπότηρου που είναι η Σελήνη.. Τέλος το 0 μηδέν δηλώνει την απροσδιοριστία του κύκλου ή Χάους… * Η θεοσοφική άθροιση είναι μια ιδιότητα του 9 ως σεληνιακού δισκοπότηρου των υπολοίπων-σπερμάτων. λχ 1959=1+9+5+9=24=6 όταν 1959/9=217,666...

Η γεωμαντεία είναι ένα νοητικό εργαλείο βασισμένο στην γεωμετρική τετρακτίδα (καβαλιστικό δένδρο ή μόνιμο άτομο) που μας επιτρέπει να οργανώσουμε την θέα της δημιουργίας από το ύψος του λαιμού. Στον λαιμό ευρίκεται ο τροχός-τσάκρα των 16 κορυφώσεων (πετάλων) ή 8 πολικοτήτων της διευρυμένης νοητικά προσωπικότητας. Διευρυμένη θεωρείται η προσωπικότητα μετά την 2η μύηση που αντιλαμβάνεται το σπειροειδές χερουβικό ρεύμα της φυλετικής εκδήλωσης στον Άδη της αναμονής και όχι μόνον το μικρό τμήμα της επάνω από την επιφάνεια της φυσικής υλικής εκδήλωσης… βλ. το παράδειγμα του παγόβουνου Η γεωμαντεία-αστρολογία είναι η συνείδηση του ίδιου το αιθερικού μας πλέγματος ή σώματος, που το οργανώνει αφυπνίζοντας ένα-ένα τα σημεία-οφθαλμούς των κόμβων του καθώς μετατρέπει την φυσική εμπειρία σε λογικό συμπέρασμα. Με τον ίδιο τρόπο ο εγκέφαλος ενεργοποιεί τις συνάψεις*. Το αιθερικό κυβικό πλέγμα αντιλαμβανόμαστε κυρίως δια της οσφρήσεως=κύβου, εντός του οποίου διαβιούν τα υπόλοιπα κανονικά στερεά των ανθρώπινων αισθήσεων: πυραμίς=όρασις, εικοσάεδρο=γεύσις, οκτάεδρο=αφή, δωδεκάεδρο=ακοή, (ο κύβος περιέχει όλα τα στερεά ή στοιχεία-αισθήσεις). Ελέγχεται από τον κεντρικό ηλιακό οφθαλμό 666 (την τριγωνική πυραμίδα του πυρός ή ΧΡήματος < ΧΡ = η ρίζα του πυρός). Που πολλαπλασιάζεται στους κόμβους του πλέγματος, ελέγχοντας πλήρως το ικρίωμα επί του οποίου τοποθετούνται τα γεγονότα και τα πρόσωπα, όπως τα έπιπλα και οι ένοικοι στον σκελετό ενός οικοδομήματος… ή οι εμπορικές πράξεις εντός του κοινωνικού ιστού υπό τον κρατικό τραπεζικό οφθαλμό στο πλαίσιο του εμπορίου της συνείδησης που είναι η θρησκεία...

*Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένας λαβύρινθος πολλών εκατομμυρίων εξειδικευμένων νευρικών κυττάρων, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους μέσω δισεκατομμυρίων ηλεκτροχημικών «συνδέσμων», που αποκαλούνται συνάψεις. Μέσα στις συνάψεις υπάρχουν πρωτεΐνες, οι οποίες συνδυάζονται μεταξύ τους δημιουργώντας μια «μοριακή μηχανή», με την ονομασία «μετα-συναπτική πυκνότητα». Αυτή ελέγχει την μετάδοση των ηλεκτρικών σημάτων μεταξύ των νευρώνων. Στο άμεσο μέλλον χάρη στην ανακάλυψη της πρωτεϊνικής σύστασης των συνάψεων, ανοίγεται η δυνατότητα διερεύνησης του εγκεφαλικού λαβυρίνθου βασισμένη και αυτή στην αποκωδικοποίηση του γονιδιώματος των πρωτεινών. Πρόκειται λοιπόν για τον μίτο της Αριάδνης, δηλ. την αστρολογική Κλωθώ που έχει δωδεκαεδρική φύση…

Οι ενορατικοί ακολουθούν την λογική φαινομενολογία του συμβιβασμού των αντιθέσεων στους διαλογισμούς τους, προκειμένου να προσεγγίσουν την ερμηνεία των 16 τετράγραμμων γεωμαντικών συμβόλων.

Η πυθαγόρεια γεωμαντεία θεμελιώνεται όπως και η ανατολική του Ι-Τσινγκ στον συμβιβασμό της πρωταρχικής αντίθεσης του Γιν-Γιανγκ σε 4 στάδια-φάσεις που είναι η τετραπλή προσωπικότητα.

Η διαφορά μεταξύ των δύο συστημάτων ευρίσκεται στην τέταρτη γραμμή που στους ανατολικούς αντικαθίσταται με ένα από τα 8 τρίγραμμα επιτρέποντας την μεγαλύτερη ποικιλία των 64 εξαγράμμων αντί των 16 τετραγράμμων της δυτικής γεωμαντείας.

Η γεωμαντεία των 16 και των 64 συμβόλων αποκαλύπτει την κοσμική λογική του πυθαγορείου θεωρήματος, καθώς η βασική πυθ. τριάδα (3,4,5) ή (9+16=25) αντικαθίσταται από την διπλάσια (6,8,10) ή (36+64=100). Παρατηρούμε δηλαδή πως τα 16 και τα 64 γεωμαντικά σύμβολα είναι οι δεύτεροι όροι των πυθ. τριάδων. Οπότε συμπεραίνουμε πως πρόκειται για τις πολικότητες των Διοσκούρων ήτοι της μορφής και της ουσίας. 36 + 64 = 100 δηλώνει τους συνδυασμούς των 64 καταστάσεων που υποπίπτει η ουσία εντός των 36 δεκανών ή νοητικών μορφών που την διαχειρίζονται στον κύκλο του έτους.

Παρόμοια τις 16 καταστάσεις της ουσίας διαχειρίζονται τα 9 νοητικά σημεία-μορφές ή πλανήτες 16+9=25.

Οι αρ. 100 και 25 αντιστοιχούν στους πράκτορες της ειμαρμένης που ονομάζουμε Κενταύρους=Centuries ή αιώνες=100 ή 25 γράμματα της αλφαβήτου (φωνήεντα και σύμφωνα)

Θεωρώντας το σημείο (Γιανγκ) ως το ενιαίο της χωρίς εγώ αίσθησης και την διπλή στιγμή (Γιν) ως την συναισθηματική κίνηση μεταξύ δύο σημείων κατά την αντίληψη του "άλλου". Προκύπτουν 4 είδη κίνησης ή ψυχολογικά στοιχεία:

1. (..) Η οργή ή πυρ που κινείται φυγόκεντρα 2. (.:) Η θλίψη ή αέρας που κινείται κεντρομόλα 3. (::) Η χαρά ή γη που κινείται σπειροειδώς (μέσα-έξω) 4. (:.) Ο φόβος ή ύδωρ που κινείται κυματιστά (επάνω-κάτω) σημ. Στην εικόνα υπάρχει και το (πράσινο) στοιχείο του ξύλου ή αιθέρα με κατεύθυνση προς τα επάνω

Η τρίτη γραμμή του γεωμαντικού συμβόλου θα αποδώσει τα 8 τρίγραμμα του Ι-Τσινγκ της κίνησης στον κόσμο των Ιδεών που ονομάζουμε αστρολογικούς πλανήτες:

(...) Ουρανός (Ζωδιακός) (:::) Γη (Κρόνος) (.:.) Πυρ (Ήλιος) (:.:) Ύδωρ (Σελήνη) (::.) Κεραυνός (Άρης) (.::) Βουνό (Δίας) (..:) Αέρας (Ερμής) (:..) Λίμνη (Αφροδίτη) Τέλος η προσθήκη μιας τέταρτης γραμμής πολικοτήτων (:) και (.) ή γιν-γιανγκ θα αποδώσει τις 16 θέσεις που είναι δυνατόν να λάβει η φυλετική προσωπικότητα εποπτευόμενη από τον λωτό των 16 πετάλων στο σημείο του λαιμού:

Οι 16 φιγούρες ή πέταλα της ορμονικής καρδιάς που είναι ο θυρεοειδής αδένας…Η νοητική μου διαισθητική προσέγγιση για τους 16 όγκους ή γεωμαντικές φιγούρες που δημιουργούνται από τον συνδυασμό της αρσενικής τελείας (.) και της διπλής θηλυκής (:) σε τέσσερις σειρές είναι η ακόλουθη:

Για την αντίληψη της Πνευματικής ευθείας Οδού ή αρετής (….) που ενώνει την προηγούμενη σπειροειδή άλυσο (Γη-Σελήνη) με την επόμενη. Που διαφυλάσσουν οι Διόσκουροι σεληνιακοί δεσμοί (:...),(...:) κεφαλή και ουρά δράκοντος. Ο βόρειος δεσμός δείχνει ένα τρίγωνο-κύπελλο υποδοχής των ενεργειών (:.).. Ο δε νότιος έναν τρίγωνο απόρριψης ..(.:) σημαίνοντας το περίφημο (Υ) ή ερώτημα των πυθαγορείων: Τι έκανα ? προσωπικότητα (νότιος δεσμός) Τι έπρεπε να κάνω ? ψυχή (βόρειος δεσμός). Στην ευθεία πνευματική εξέλιξη της Οδού ή αρετής (....), αναγνωρίζουμε εύκολα την σπονδυλική στήλη στην οποία αντιτίθεται η ασυνειδησία του πλήθους (::::) ή Χάους της μαζικής συνείδησης.

1. ..:. ΚΡΙΟΣ (αγόρι)

2. :.:. ΤΑΥΡΟΣ (απόκτηση)

3. :..: ΔΙΔΥΜΟΣ (σύνδεση)

4. ::.: ΚΑΡΚΙΝΟΣ (λευκός)

5. ::.. ΛΕΩΝ (μεγάλη τύχη)

6. :::. ΠΑΡΘΕΝΟΣ (θλίψη)

7. .:.. ΖΥΓΟΣ (κορίτσι)

8. :.:: ΣΚΟΡΠΙΟΣ (κόκκινος)

9. .:.: ΤΟΞΟΤΗΣ (απώλεια)

10. .::. ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ (φυλακή)

11. .::: ΥΔΡΟΧΟΟΣ (χαρά)

12. ..:: ΙΧΘΕΙΣ (μικρή τύχη)

Ακολουθώντας την μυητική λογική των πενταγωνικών γωνιών στον ζωδιακό. Η μεγάλη τύχη (::..) του Λέοντα δηλ. η εκδήλωση του πνεύματος στην φυσική μορφή, αντιτίθεται στην μικρή τύχη των Ιχθύων (..::) της αναμονής των προσωπικοτήτων στον Άδη. Ο Λέων (::..) της μεγάλης τύχης, εμφανίζει το τετράγωνο (::).. της προσωπικότητας-μορφής ως πνευματική μορφική σφραγίδα. Ενώ η μικρή τύχη ..(::) κλειδώνεται στο τετράγωνο της βάσης της σπονδυλικής στήλης, στον Άδη τις αναμονής των ενστίκτων (το περιεχόμενο ενός κύκλου 108 ενσαρκώσεων που επιβλέπει μια ψυχή)

Η αντίθεση Κριού-Ζυγού δείχνει την πολικότητα των φύλων όπου ο Κριός-αγόρι, υποδέχεται τις ενέργειες στο κατώτερο τρίγωνο του ζωικού ενστίκτου ..(:.) ενώ ο Ζυγός, ως κορίτσι, τις απορρίπτει εμφανίζοντας το τρίγωνο με την κορυφή προς τα άνω στο ανώτερο σημείο (.:).. της σπονδυλικής στήλης. Προσπαθώντας να διαφυλάξει την εκκολαπτόμενη ανθρώπινη βούληση, εμφανίζοντας το κύπελλο στην καρδιά .(:.).

Το επόμενο ζεύγος αποτελούμενο από δύο τρίγωνα υποδοχής και δυο τρίγωνα απόρριψης συνιστούν ο χερουβικός Ταύρος της υποδοχής (:. :.) της ενέργειας σε μορφές και ο Τοξότης της απαλλαγής από τις ζωικές μορφές ή νοητικές εφέσεις (.: .:)

Ο κόκκινος-Σκορπιός :.:: (αίμα-σίδηρος. Άρης) και ο λευκός-Καρκίνος ::.: (σπέρμα-σελήνη) είναι το επόμενο ζεύγος που περιγράφει την υποδοχή-κύπελλο (:.):: της ενέργειας στο αίμα και την απόρριψή της στο σεληνιακό σπέρμα.

Ο Αιγόκερως .::. (φυλακή) με τους Διδύμους :..: (σύνδεση) συνιστούν τα δύο γνωστά σύμβολα-εκφράσεις του λόγου. Ως τον φυλακισμένο Προμηθέα, και την συνδέουσα ομιλία-Ερμή

Η τελευταία αντιστροφή αφορά την κακοδαιμονία της Παρθένου (.:::) και την αγαθοδαιμονία του Υδροχόου (:::.). Όπου η μορφή είναι είτε το ελπιδοφόρο δοχείο για την υποδοχή του αίματος-πνεύματος της ζωής. Είτε η αποθήκη των αστρικών σπερμάτων που μέλλουν να έλθουν σε εκδήλωση (ο στάχυς της Παρθένου)

Η απλότητα του Ενός προσεγγίζεται καθώς αφαιρούμε σταδιακά τα πέπλα στην σπείρα της φυλετικής πολυπλοκότητας-προσωπικότητας, όπως τα κελύφη ενός κρεμυδιού έως ότου μείνει το χαροποιό κενό της καθαρής Ύπαρξης…

Η αιθερική πυξίς των φιλοσόφων Α Η αναζήτηση της ιερής κυβικής πόλις όπου αποδίδεται η δικαιοσύνη, ελέγχεται δηλαδή η πρόοδος του έργου της ψυχής στην οικοδόμηση του αιθερικού κυβικού Ναού (ωροσκοπίου της ψυχής-δισκοπότηρου ή αιτιατού σώματος), είναι το αντικείμενο της 4ης μύησης στον 11ο οίκο του υδροχόου ή τον 1+1=2 οίκο του ταύρου στην πανσέληνο του οποίου λαμβάνει χώρα το θείο δράμα. Εκεί όπου η ροή του αίματος (βλ. οκτάβα των εντυπώσεων-κουνταλίνι) του «ς-ταυρωμένου» Χριστού ξεπλένει την σωρευμένη κόπρο-αμαρτία του φυλετικού ρεύματος… Η αιθερική κυβική πόλις είναι γνωστή και ως «νήσος των Κυκλώπων»*, γιατί αυτήν την νήσο αναζήτησε ο Ηρακλής προκειμένου να εναποθέσει με ασφάλεια τον ιερό ταύρο της Κρήτης (άγιο πνεύμα, Καμαντένου=η κυρία του πόθου, η σεληνιακή χερουβική αγελάδα Αφροδίτη-Ήρα με ουρά παγωνιού που γεννά θεούς και ανθρώπους).

Στο ζώδιο του ταύρου χρειάζεται να ανακεφαλαιώσουμε τους μύθους για όλους τους ταύρους ή τους σταυρωμένους όφεις (σβάστικες, οι φιλάνθρωποι όφεις nagas) της σοφίας, προκειμένου να αντιληφθούμε την φύση των τριών γραμμών του ερμητικού πύρινου γράμματος Αλφα της χερουβικής-βουδικής ουσίας. Άλεφ=βόδι=βούδι δηλ. ο Ερμής. Και πεντάλφα το φως της δημιουργίας… (Η ευθεία πνευματική εξέλιξη αντιπροσωπεύεται από τους όφεις Σεραφείμ*, ενώ η σπειροειδής από τα πολυόματα Χερουβείμ)

* Οι 7 Κύκλωπες: Βρόντης (=υιός βροντής), Στερόπης (=αστραπή), Αργής (=λευκός, αδρανής), Ευρύαλος (=ευρύς+αλς), Ελατρεύς (=ε+λάτρης ?), Τράχιος (=τραχύς, ταχύς ?), Αλιμήδης (=χωρομέτρης ?) είναι οι 7 τρίτοι οφθαλμοί των πεδίων που διαπερνά το νήμα της ζωής. Στο τέλος μένουν μόνον οι τρεις πρώτοι που αντιστοιχούν στην πνευματική τριάδα. 7 αιθερικές γραμμές-ακτίνες ή όφεις από την κορυφή του κύβου προς τις 7 υπόλοιπες κορυφές σχηματίζουν το κάθισμα του Βίσνου.

*εικ. Το επιτραπέζιο παιχνίδι «φιδάκι» έχει ινδική προέλευση και αποτελεί μάλλον μια απόπειρα καταγραφής της εμπειρίας της συνάντησης με τα Σεραφείμ… (< serpent < ερπετό < άπτω < αφή <φως < όφις ) της ευθείας πνευματικής εξέλιξης. βλ. η γεωμαντική Οδός (....) του όφεος της σπονδυλικής στήλης ή αγίου πνεύματοςΗ αναζήτηση της νήσου των Κυκλώπων στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης είναι ένα πανάρχαιο φιλοσοφικό αίτημα που συνέχισε και ο Μακεδόνας Αριστοτέλης διδάσκαλος του Αλέξανδρου… Η αναζήτηση σχετίζεται με την προσδοκία για ζωή μετά θάνατο και προϋποθέτει την αντίληψη των μυθολογικών αιθερικών γραμμών στο υπόβαθρο της ύπαρξής μας. Συνδέεται με τον κατακλυσμό ή έξοδο των υδάτων του Πόντου στο Αιγαίο.Η Λήμνος είναι η νήσος του Ηφαίστου καθοδηγητή των Κυκλώπων και πατέρα των Καβείρων, απέναντι από την περιοχή της ομηρικής Τροίας. Η Λήμνος προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «μῆλον» που στην εποχή του Ομήρου δεν σήμαινε το μήλο ως φρούτο αλλά πρόβατο ή αίγα… Έτσι αντιλαμβανόμαστε πως ο χριστιανικός αμνός (<αναγραμ. μονάς) είναι το μήλο του μόνιμου ατόμου Η εκστρατεία του Αλέξανδρου στην αναζήτηση της παραδείσιας γαίας ανάμεσα στους 4 ποταμούς: Τίγρη, Ευφράτη, Ινδό και Νείλο έλαβε γέννηση στα καβείρια μυστήρια της Σαμοθράκης ανακαλώντας στη μνήμη τη σύγκριση που επιχείρησε ο Αρριανός μιλώντας για τον Αλέξανδρο: Καθόλου κατώτερος βασιλιάς από τον Μίνωα, τον Ραδάμανθυ, τον Αιακό η γέννηση των οποίων αποδόθηκε από τους παλιούς στον Δία, χωρίς να θεωρηθεί στάση αλαζονική. Επαναλαμβάνοντας τον ισχυρισμό της μητέρας του Ολυμπιάδας, ότι ο Αλέξανδρος ήταν Διογενής. Την αντίληψη της θείας καταγωγής του Αλέξανδρου διατηρεί ο ισλαμικός κόσμος που τον συγχέει συνειδητά με τον Μωυσή που επιχείρησε και αυτός να εισέλθει στην αιθερική γη της επαγγελίας…

Η αναφορά στον Μίνωα αποτελεί απόηχο της μυθολογικής / ιστορικής παράδοσης για πιθανή παρουσία Κρητών στην περιοχή της θράκης. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, που διασώζει μαρτυρία του Αριστοτέλη, οι νέοι και οι νέες που έστελναν οι Αθηναίοι στην Κρήτη, υποχρεωτική θυσία στον μυθικό Μινώταυρο, δεν σκοτώνονταν αλλά ζούσαν στο βασίλειο του Μίνωα ως σκλάβοι. Κάποιοι από τους απογόνους τους στάλθηκαν από τους Κρήτες ως προσφορά στους Δελφούς μαζί με δικά τους παιδιά. Επειδή όμως δεν ήταν δυνατό να διατρέφονται συνέχεια στους Δελφούς, πέρασαν στην Ιταλία και εγκαταστάθηκαν «γύρω από τη χώρα που ονομαζόταν Ιαπυγία• από εκεί πάλι μετέβησαν στη Θράκη και ονομάσθηκαν Βοττιαίοι» Στην ίδια εύφορη περιοχή έφτασαν στις αρχές του 7ου αι. π.Χ. οι Αργεάδες Μακεδόνες, οπότε οι Βοττιαίοι κατέφυγαν στη Χαλκιδική.

Η άγρια περιοχή της Θράκης αποτελεί πύλη εισόδου για τις μεσανατολικές λατρείες της Φρυγίας όπως της Κυβέλης του Ορφέα και του Βάκχου. Εδώ ο Ηρακλής χάνει τον έλεγχο των κοπαδιών των αλόγων του Διομήδη στον πρώτο άθλο του κριού και των αγελάδων του Γηρυόνη, που του διαφεύγουν από το Δέπας, στον δωδέκατο άθλο των ιχθύων…

Στην νοητή προέκταση του Νείλου ποταμού διαχωρίζεται η Ασία από την γραμμική συνείδηση του Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Φρουρός στέκει ο Γόρδιος δεσμός του άρματος της ψυχής που έλυσε ο Αλέξανδρος.

Στους επόμενους αιώνες η ίδια περιοχή θα αποδώσει τον μιθραϊσμό και τον μωαμεθανισμό. Ο Μίθρας (γεννημένος 25 /12) είναι ο κεντρικός θεός, μιας συγκρητικής ελληνιστικής και ρωμαϊκής μυστηριακής γνωστικιστικής λατρείας η οποία αναπτύχθηκε στην ανατολική Μεσόγειο κατά τον 2ο και 1ο αιώνα ΠΧ. Ο μιθραϊσμός ήκμασε από τον 1ο αιώνα ΠΧ ως τον 5ο αιώνα ΜΧ. Ο Μίθρας ήταν περσικός θεός του φωτός και της σοφίας με την προέλευσή του να ανάγεται σε μια αρχαιότερη βεδική θεότητα. Στην Αβέστα, τα ιερά ζωροαστρικά συγγράμματα, ο Μίθρας παρουσιάζεται ως «ο αγαθοεργός Σωτήρας», το πνεύμα του καλού, ο υπερασπιστής και φύλακας της άσα βλ. ασούρα —της αλήθειας και της τάξης,— και ο άρχοντας του κόσμου, στον οποίο «ο Αχούρα Μάζδα ανέθεσε την εποπτεία του κόσμου». Θεωρούνταν ο σφαγέας του κοσμικού ταύρου, το αίμα του οποίου συντηρεί όλα τα πλάσματα και παρέχει την σωτηρία, μεσίτης μεταξύ του ουρανού και των ανθρώπων στη γη και εγγυητής των συμβολαίων (Ερμής).

Οι Ναΐτες ιππότες αντιλαμβανόντουσαν τον Μπαφομέθ-Μωάμεθ (<βάφω με αίμα) ως τον θυσιασμένο ταύρο του μιθραϊσμού…

Όμως ο συγκρητικός Μιθραϊσμός του 2ου ΠΧ. αιώνα «κραυγάζει» πως πρόκειται για την επανέκδοση του μύθου του Μινώταυρου, δηλ. της αρχαιοελληνικής διδασκαλίας για τα νοητικά πυρά. Τον κόσμο δηλαδή που δημιούργησε η τρίτη ριζική φυλή. Ο Μινώταυρος ήταν ένα Κενταυρικό ον με σώμα ανθρώπου και κεφάλι ταύρου. Είναι δηλαδή ένα ον της τρίτης ριζικής φυλής των Κενταύρων που εμφανίστηκε μετά τους Έλλοπες της πρώτης και τους Κύκλωπες-Γίγαντες της δεύτερης ριζικής φυλής. Ο Λεμούρειος Μινώταυρος-Κένταυρος σκοτώθηκε αργότερα από τον Ατλάντειο Θησέα της 4ης Πελασγικής ριζικής φυλής. Κατοικούσε στον «νοητικό Λαβύρινθο», κτίσμα που φτιάχτηκε από το Δαίδαλο κατόπιν υπόδειξης του Μαντείου των Δελφών και εντολής του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα.

Στην ιερή γεωγραφία της Ελλάδος η Κρήτη στέκει στην σφαίρα του λαιμού (Ντάατ) στην καβαλιστική άβυσσο ενώνοντας την κεφαλή της Αιγύπτου με την καρδιά της Δήλου. Έτσι η ονομασία Κρήτη είναι συνώνυμη της Κρίσης των ψυχών από τους Ραδάμανθυ και Αιακό που αποφασίζουν για την τύχη του νεκρού, αν δηλαδή θα σταλεί στο νησί των Μακάρων ή στα Τάρταρα. Ο Αιακός, γιος του Δία και της νύμφης Αίγινας, κρίνει όσους προέρχονται από την Ευρώπη, ο Ραδάμανθυς, καρπός του Δία και της Ευρώπης, όσους έρχονται από την Ασία, ενώ στη διαιτησία του Μίνωα καταλήγουν οι δύσκολες κρίσεις μας πληροφορεί ο Πλάτωνας στον Γοργία.

Το όνομα του Μινώταυρου ήταν Αστερίων. Ο Αστερίων ή Αστέριος, δισέγγονος του Έλληνα, του γιου του Δευκαλίωνα ήταν ο πρώτος βασιλιάς της Κρήτης, και σύζυγος της Ευρώπης (ευρείας όρασης), ερωμένης του Δία και προστάτης των τέκνων της ή νοητικών κριτών (Ροδαμανθυ-Μίνωα-Σαρπηδόνα). Σε άλλη εκδοχή είναι ο υιός του Γίγαντα Άνακτος (Πρόκειται δηλ. για την χθόνια θεότητα της Κρήτης). Πριν ο Μίνωας γίνει βασιλιάς ζήτησε από το θεό Ποσειδώνα ένα σημάδι που να αποδεικνύει ότι αυτός, και όχι ο αδερφός του, έπρεπε να ανέβει στο θρόνο. Ο θεός έστειλε σαν σημείο έναν όμορφο λευκό ταύρο (Χερουβίμ) και ζήτησε από το Μίνωα να τον θυσιάσει. Ο Μίνωας όμως θαμπώθηκε από την ομορφιά του και θυσίασε άλλο ταύρο, ελπίζοντας ότι ο θεός δε θα το προσέξει. Ο Ποσειδώνας εξοργίστηκε, και έκανε τη γυναίκα του Μίνωα Πασιφάη (<το κατατρώγων πυρ) να ερωτευτεί τον ταύρο. Η γυναίκα δεν μπορούσε να ικανοποιήσει το πάθος της και ζήτησε βοήθεια από το μηχανικό Δαίδαλο. Αυτός κατασκεύασε ένα κενό ομοίωμα αγελάδας, η Πασιφάη μπήκε μέσα σε αυτό ξεγελώντας το Χερουβίμ που ζευγάρωσε μαζί της. Από την ένωση γεννήθηκε ο Μινώταυρος-Κένταυρος.

Συγκρίνοντας όμως με τον αντίστοιχο μύθο του Ιξίωνα για την δημιουργία των ταχύτατων Κενταύρων ή νοητικών αρχετύπων: η Πασιφάη αντιστοιχεί με την Ήρα και ο Δαίδαλος με τον Δία που αντικατέστησε σε παρόμοια περίπτωση την χερουβική αγελάδα Καμαντένου-Ήρα με ένα νεφελώδες ομοίωμα της με το οποίο συνευρέθηκε ο ερωτευμένος Ιξίων γινόμενος έτσι ο πατέρας των Κενταύρων…

Κατόπιν ο Μίνωας, μετά από χρησμό που πήρε από το Μαντείο των Δελφών, ζήτησε από τον Δαίδαλο-αιθέρα Δία να φτιάξει ένα κτίσμα ώστε να κλειστεί μέσα ο Μινώταυρος, και αυτός κατασκεύασε τον Λαβύρινθο. Ο νόμος των επανενσαρκώσεων της ψυχής στον νοητικό Λαβύρινθο* παρουσιάζεται εδώ όχι με το σύμβολο των λίθων-ενσαρκώσεων του Σισύφου αλλά ως θυσία επτάδων νέων στον σπειροειδή χερουβικό Μινώταυρο της φυσικής εξέλιξης…

*Λαβύρινθος <Λαβρύς=διπλός πέλεκυς+άνθος υπενθυμίζει τον συμμετρικό καβαλιστικό λωτό ή Λάβδωμα το πρότυπο του μόνιμου ατόμου…

Στην επόμενη εξελικτική φάση, ο Άτλάντειος Θησέας, γιος του βασιλιά της Αθήνας Αιγέα, αποφασίζει να απαλλαγεί από τον Λεμούρειο Κένταυρο-Μινώταυρο. Όταν έφτασε στη Κρήτη γνώρισε την κόρη του Μίνωα Αριάδνη (=άρια+αγνή) η οποία τον ερωτεύτηκε. Θέλοντας να τον βοηθήσει του έδωσε ένα κουβάρι κλωστή, το μίτο της Αριάδνης και τον συμβούλεψε να δέσει την άκρη του στην είσοδο του λαβύρινθου και να το ξετυλίγει, ώστε να μπορέσει έπειτα, αφού σκοτώσει το Μινώταυρο, να βρει την έξοδο. Εδώ η άρια Αριάδνη εισάγει την αστρολογική Κλωθώ που προμηθεύει το νήμα των μακρινών αστερισμών. Ενώ ο έρωτάς της δείχνει την προσέγγιση του Άρειου πάγου (η σεφιρώθ του Άρη) από την καβαλιστική γραμμή του Ζυγού* που ενώνει την ηλιακή σφαίρα (6) με αυτήν του Άρη (5).

*Στο ζώδιο του Ζυγού-γάμου ο Ηρακλής εξόντωσε το μεγαλύτερο πλήθος των Κενταύρων (νοητικών αρχετύπων). Παρόμοια ο Θησέας συμμετείχε στον πόλεμο κατά των Κενταύρων στον γάμο του Πειρίθου. Οπότε ο Λαβύρινθος (λωτός) είναι το όνομα για τον σταθερό σταυρό της νοητικής μαθητείας… που καταργείται μόλις τερματιστεί η ανάγκη της υπαρξής του μαζί με την καταστροφή του αιτιώδους Ναού στα ανώτερα υποπεδία του νοητικού…

Στην ακαδημαϊκή ερμηνεία του μύθου ο Μίνωας και ο Μινώταυρος δεν είναι παρά μορφές του ίδιου προσώπου, και αντιπροσωπεύουν τον θεό Ήλιο Βάαλ-Μολώχ. Ακόμα υπάρχει η άποψη ότι ο μύθος της θανάτωσης του Μινώταυρου συμβολίζει την απελευθέρωση των Ελλήνων (η 5η ριζική φυλή) από την κυριαρχία της Μινωικής-Φοινικικής Κρήτης. (Οι Κρήτες είναι σύνθεση με τους σημητικούς λαούς της μέσης ανατολής)

Η αστρολογική πυξίς Β

Η τέχνη της γεωμαντείας μας έγινε ιδιαίτερα γνωστή χάρις στην πυξίδα του φενγκ σούι (από το αντίστοιχο σύστημα της κινέζικης γεωμαντείας). Στην εποχή μας επικαλούμαστε τον όρο «φανγκ σουέι» (αέρας-νερό) όταν τοποθετούμε διάφορα αντικείμενα στον χώρο, έτσι ώστε να ρέει η ενέργεια με τον δημιουργικό τρόπο της ζωδιακής λογικής στην διαδοχή των οίκων . Στην αρχαιότητα, η τέχνη του «φανγκ σουέι», ασκείτο από κρατικούς λειτουργούς με σκοπό την εύρεση της κατάλληλης τοποθεσίας για τη δημιουργία πόλεων. (βλ. πολισμός) Η τέχνη του «πολισμού» ή καλύτερα του πολιτισμού ήταν φυσικά γνωστή και στον δυτικό κόσμο. Μάλιστα η μυθολογία του Κάδμου (Αδάμα ή καβαλιστικού δένδρου ή εικοσάεδρου) που κατόπιν υπόδειξης του Δελφικού μαντείου ακολούθησε μια δαμάλα που άλλαζε χρώματα αναζητώντας την αδελφή του Ευρώπη (ευρεία όραση ή τρίτο οφθαλμό της ενόρασης) ίδρυσε πολλές πόλεις με πιο γνωστή την Θήβα.

Αποτελεί μια εσωτερική περιγραφή της γεωμαντικής τέχνης για τον πολισμό-πολιτισμό της ψυχής με την βοήθεια του δράκου-ταύρου… Την ίδια εργασία επιτέλεσε στον ιστορικό χρόνο ο Αλέξανδρος πολεμώντας τον καταραμένο όφι (ηλιακό ταύρο-δράκο) και ιδρύοντας πόλεις…

Η δαμάλα < δάμαλις < δαμάζω είναι η αγελάδα νεαρής ηλικίας που δεν έχει γεννήσει ακόμα. Η αγελάδα «Βας» είναι ο θηλυκός Λόγος ή αιθέρας και τα χρώματα είναι τα τάττβας ή αιθερικά στοιχεία που αντιλαμβανόμαστε ως «βουδικές οικογένειες» που κατοικούν στον Όλυμπο της σπονδυλικής μας στήλης.

Σχετικός με τις αιθερικές δονήσεις της σεληνιακής αλύσου πρέπει να είναι ο μύθος των αδάμαστων αμαζόνων (=α+μαζός), καθώς οι λέξεις μαζός=μαστός κάνουν αναφορά στο ΓάΛα=ΛόΓο

Η εμπειρία του αδάμαστου αιθέρα είναι τρομακτική καθώς φυσά με δύναμη παρασύροντας τα κελύφη-φαντάσματα της φυλετικής μας προσωπικότητας στον αστρικό κόσμο. Αντίθετα οι άνθρωποι παραμένουν ασφαλείς στην φυλετική σκεπτομορφή της φυσικής εμπειρίας. Και μόνον όταν κατανοήσουν το αστρολογικό σύστημα του οικογενειακού τους περιβάλλοντος (του οίκου* της προσωπικότητας τους) αποκτούν ατομική νοητική υπόσταση. Την απαραίτητη προϋπόθεση για να αντέξουν το ισχυρό πνεύμα των Αμαζόνων ή αλόγων ενστίκτων που όπου θέλει πνει…

*οίκος < αναγραμματισμός, Κοίος, ο Τιτάνας της γνώσης

Η φιλοσοφία του φανγκ σουέι είναι εκείνη της αλχημικής πύρωσης και απόσταξης (solve and coagulate) στην δημιουργική διαδοχή των αστρολογικών στοιχείων: πυρ-γη-αήρ-ύδωρ. Μας λέγουν λοιπόν ότι το τσι (ο αιθέρας) είναι 5 ειδών: με το αιθερικό πυρ να δρα φυγόκεντρα, που ξηραίνοντας βοηθά στην δημιουργία της αιθερικής γης. Η γη πάλιν δρώντας σπειροειδώς προς το κέντρο (συμπυκνώνοντας) βοηθά στην παραγωγή του μετάλλου που κινείται κεντρομόλα, γεννώντας την συνείδηση, (βλ. αέρας, σχέσεις, αυτοσυνείδηση). Το νοητικό μέταλλο πάλιν κατακερματίζει υποβοηθώντας τον κυματισμό του ύδατος που θρέφει το ξύλο της ζωής με κατεύθυνση προς τα άνω, τροφοδοτώντας το πυρ. Το ξύλο, το πέμπτο (αιθεροφυτικό) στοιχείο όπως και ο αέρας ως μέταλλο (της εξελισσόμενης συνείδησης) δεν υπάρχουν στην δυτική αστρολογία που εστιάζεται στον στόχο της κοσμικής περιόδου που είναι η ολοκλήρωση της τετραπλής προσωπικότητας. Η ανατολική σοφία διαφυλάσσει στο σύστημα των 8 τριγράμμων ολόκληρο το δόγμα της διπλής σπείρας του άπειρου αιθέρα σχήματος 8 ή μόνιμου ατόμου της κοσμικής εξέλιξης. Το μόνιμο άτομο είναι το μυστήριο της Γαίας των πολλών διαστάσεων που συνέχει τον εκδηλωμένο και τον ανεκδήλωτο κόσμο. Έτσι ο κύκλος των 5 εκδηλωμένων στοιχείων ή tattwas: prithvi, apas, tejas, vayu, akasha πλέκει 3 γαιώδεις εκφράσεις (γη-prithvi, ξύλο-akasha, μέταλλο-vayu) γύρω από την αντίθεση φωτιάς-tejas και νερού-apas. Με τα 2 ανεκδήλωτα tattwas: anoupadaka και adi να παραμένουν φυλακισμένα στα Τάρταρα της Γαίας ως Προμηθείς του πυρός και του θεϊκού Λόγου αναμένοντας την μελλοντική τους εκδήλωση. Η δυτική σταυροειδής αστρολογία μη έχοντας αντίστοιχο του 5ου αιθερικού στοιχείου της σπειροειδώς εξελισσόμενης ζωής για να περιγράψει την κάθετη διάσταση του επ άπειρον διαιρουμένου ορθογωνίου σπινθήρα του πυρός της συνείδησης στην οποία κρέμεται ο Χριστός (το ορθογώνιο πυρ), εισάγει την θεωρία της αντιστροφής της φοράς του ωροσκοπίου κατά την μετάβαση από και προς τον σταθερό σταυρό της συνείδησης, στον τριπλό καβαλιστικό σταυρό (ένστικτο-συνείδηση-βούληση)… Αντίστοιχα το σύστημα του φανγκ σουέι προκειμένου να συμβιβάσει την διαδοχή των 5 στοιχείων στο οκταδικό σύστημα των τριγράμμων αναγκάζεται να παρεμβάλει την γη ανάμεσα στο νερό και το ξύλο… με φυγόκεντρη όμως σπειροειδή φορά, δημιουργώντας παραλλαγές στην διαδοχή των οκταγράμμων… Όλο αυτό το μπέρδεμα έχει οδηγήσει σε ατέλειωτες διαφωνίες για το ποιο είναι το ορθό σύστημα. Η απάντηση φυσικά είναι ότι όσο καθένας μυείται στην αντίληψη των ταττβας (ή δονήσεων των πεδίων), αναγκάζεται να αλλάζει το σύστημα της κατανόησής του καθώς τα τάττβας-στοιχεία δεν είναι ούτε 4 (η προσωπικότητα), ούτε 5 (η ψυχή) αλλά 7. Μετά την τρίτη μύηση η συνείδηση αρχίζει να καταγράφει τις δονήσεις (ταττβας) από το πεδίο των Μονάδων (ανουπαδάκα τάττβα) που κρύβεται στα Τάρταρα της Γαίας και το πεδίο του Λόγου (άδι τάττβα) από την μεγάλη άρκτο (μεγάλη αρχή).

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πως η Γεωμαντική τέχνη των τριγράμμων-εξαγράμμων είναι το σύστημα που επιχειρεί να καταγράψει τα 5 ή 6 τάττβας στο μεγάλο μυστήριο του συμβιβασμού των πολικοτήτων (δύο κατευθύνσεων) της αιθερικής πεντάλφα-εξάλφα ή Γαίας.

Η πυθαγόρεια γεωμαντεία

Η πυθαγόρεια προσέγγιση στην γεωμαντική τέχνη αναδεικνύεται δια μέσου της γεωμετρικής τετρακτίδας που θεμελιώνεται στους συνδυασμούς των σημείων: 1 σημείο ορίζει την γενεσιουργό δύναμη του φωτός. 2 σημεία ορίζουν την νοητική γραμμή μιας αιθερικής ακτίνας. 3 σημεία ή δύο τεμνόμενες αιθερικές γραμμές ορίζουν έναν οφθαλμό και ένα επίπεδο εμπειρίας. 2 τουλάχιστον επίπεδα ορίζουν τον συνθετικό χώρο μιας προσωπικότητας. Οπότε το σημείο (.), η γραμμή (:), η επιφάνεια (.: ή ::) και ο όγκος εκ του συνδυασμού των δύο επιφανειών δημιουργούν τα 16 γεωμαντικά τετράγραμμα πχ (.:)+(::)=.:::

Η ψυχολογική τετρακτίδα θεμελιώνεται: 1 στο φως της ενιαίας αίσθησης, 2 στην εμφάνιση της εγωικής αντιληπτικής γραμμής, 3 στην ιδεοποιητική ικανότητα της φανταστικής αναπαράστασης, 4 στην εμφάνιση της ομιλίας που οργανώνει την προσωπικότητα.

Τα εξάγραμμα του Ι-Τσινγκ προσθέτοντας δύο επί πλέον γραμμές προσεγγίζουν δύο πεδία αόρατα ακόμη για τον υλικό πολιτισμό της τετραπλής προσωπικότητας. Το πέμπτο επίπεδο της ηθικής αυτοσυνείδησης και το έκτο επίπεδο της χερουβικής ή πολυόματης ομαδικής συνείδησης. Το Ι-Τσινγκ μάλιστα παρατηρώντας πως οι γραμμές 4,5,6 συνιστούν 8 τρίγραμμα που απλά συνδυάζονται με τα 8 βασικά τρίγραμμα της προσωπικότητας σε 8Χ8 καταστάσεις. Δείχνει τους 64 συνδυασμούς Μακροπρόσωπου-Μικροπρόσωπου δηλαδή τις 64 εξάλφα ή συνδυασμούς Μονάδας (πνευματικής προσωπικότητας) και Μορφής (υλικής προσωπικότητας)

Ευτυχώς το όλο σύστημα φυλάσσεται με ευλάβεια στο δημοφιλές παιχνίδι του σκακιού των 64 θέσεων. Οι δύο αντιμαχόμενες προσωπικότητες εμφανίζονται στην λευκή και μαύρη παράταξη. Τα 5 στοιχεία αντιστοιχούν: στον πύργο-γη, στο άλογο-ύδωρ, στον τρελό-αέρα, στον βασιλιά-πυρ, στην βασίλισσα-αιθέρα. Το θέμα γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον καθώς αντιλαμβανόμαστε πως η παρτίδα του σκακιού ονομάζεται στο βιβλίο της αποκάλυψης «Αρμαγεδδών», η τοποθεσία της σύγκρουσης «σούρα και ασούρα» (Τιτάνων και Θεών) στον αστρολογικό άξονα Παρθένου-Ιχθύων. Με τις δυνάμεις της οργανωμένης ηλιακής προσωπικότητας ή 666 της μορφής δηλ. του τριγωνικού 36 ή των δεκανών του έτους. Επειδή όμως 64+36=100* συνιστούν την πυθαγόρεια τριάδα (6,8,10) συνειδητοποιούμε πως πρόκειται για μια μάχη για την απόκτηση κοσμικής συνείδησης (καθετότητας ή ορθοτόμησης του λόγου της αληθείας) *Ο αρ. 100 αποδίδεται στους αιώνες centuries ή Κενταύρους. Πρόκειται λοιπόν για την μάχη που θα δώσει η 6η φυλή όταν θα επαναλάβει την εμπειρία-πτώση της Λεμούρειας φυλής των Κενταύρων ή νοητικών αρχετύπων…

Ο ενορατικός τρίτος οφθαλμός και τα εξάγραμμα

εικ. το Wajet. Τα 6 στάδια της πτώσης του πνεύματος γνωστά ως 6 ημέρες της δημιουργίας αποτυπώνονται στην κλίμακα των 6 όρων της σειράς: ½+1/4+1/8+1/16+1/32+1/64 = 63/64 που συνιστούν τα 6 μέρη του τρίτου οφθαλμού στην αιγυπτιακή παράδοση.

Την λογική των 6 δημιουργικών ημερών αναπαριστούν τα 6γραμμα του Ι-Τσινγκ, τα οποία όταν τοποθετούνται σε κυκλική διάταξη ομόκεντρων δακτυλίων εξομοιώνουν την λειτουργία του τρίτου οφθαλμού…

Παρόμοια τα πέντε κέντρα κάτωθεν της κεφαλής αθροίζονται στα πέταλα του 6ου κέντρου ή τρίτου οφθαλμού:

4+6+10+12+16=48, + 48=96=6Χ16

Αντιπαραβάλλοντας την οκτάβα των Υδρογόνων ή αλχημικών τριαδικών μονάδων της δημιουργίας που ορίζουν την στιγμιαία συνείδηση (χρόνο αντιληπτικότητας, cogito) σε κάθε πεδίο:

1, 3, 6, 12, 24, 48

1/64,1/32,1/16,1/8,1/4,1/2

Παρατηρούμε ότι τα ζεύγη των τιμών: {1/16, 6}, {1/8, 12}, {1/2, 48} σχετίζονται με τους αριθμούς των πετάλων στο γεννητικό κέντρο (6), την καρδιά (12) και τον τρίτο οφθαλμό (2Χ48) όπου εμφανίζονται οι κόμβοι (φαλλοί) του κάρμα…

Στην θεωρία των Υδρογόνων-ακτίνων της αλχημείας: Οι 48 νόμοι αντιστοιχούν στην λειτουργία του αιθεροφυσικού κέντρου, οι 24 στο αστρικό ή κινητικό, οι 12 στο νοητικό, οι 6 στο ανώτερο συναισθηματικό (ενορατικό) και οι 3 στο πεδίο της πνευματικής Μονάδας …

Ο εκπολιτισμός της λίμπιντο στο λαιμό είναι συνάρτηση της ακολουθίας της χρυσής τομής, εφόσον το άθροισμα δύο διαδοχικών όρων αποδίδει τον επόμενο:

4+6=10 (το άθροισμα της ενέργειας των κατώτερων κέντρων στον ηλιακό στόμαχο),

6+10=16 (η έναρξη της συνειδητής φαντασίας χάρις στον ερωτικό έλεγχο του ταύρου- της ερωτικής ουσίας στο κέντρο του λαιμού)

Στην διάρκεια της σταύρωσης στο καρδιακό κέντρο (12) επέρχεται η επαφή με την επόμενη χρυσή σπείρα της εξέλιξης της ηλιακής ψυχής: Επειδή 12=16-4 μεταφράζουμε την αφαιρετική πράξη ως την "κρίση" κατά την οποία ο αμετανόητος στοιχειακός ληστής (4) αποχωρεί.

Η σχέση του 12 (της καρδιάς) με το 96 (του κυκλικού οφθαλμού) επιτυγχάνεται κατά την αντίληψη της αιθερικής οκτάβας 8Χ12=96.

Όπως έχουμε αντιληφθεί η πράξη του πολλαπλασιασμού αντιστοιχεί με τον γάμο των πολικοτήτων στα πεδία 6 και 4 της θεοσοφίας…

Έτσι η φύση επιτρέπει στο όνειρο 4+6+10+12+16=48=96/2* και τον γάμο* την λειτουργία του τρίτου οφθαλμού (96=24Χ4), χωρίς να είναι απαραίτητη η παρουσία της συνείδησης στο καρδιακό κέντρο. Εκκρίνοντας από τον μετωπιαίο λοβό τις ορμόνες που επιδιορθώνουν ένα μεγάλο μέρος της καταστροφικής δράσης, που προκαλεί η ανισορροπία της δράσης του εμπαθούς κατώτερου νοητικού στον αιθεροφυσικό φορέα…

*τα έτερα 48 προσφέρει ο γάμος δημιουργώντας τον Ερμαφρόδιτο-Ιανό των δύο κεφαλών.

Από το νοητικό κέντρο του λαιμού (16) στο καρδιακό κέντρο της Δίκης του (12)

Η δυναμική ή διευρυμένη νοητικά προσωπικότητα διαφέρει από την στατική ή εγκυμονούσα προσωπικότητα κατά το γεγονός της γεννημένης συνείδησης του ορθογωνίου πυρός που είναι ο σταυρωμένος Χριστός. Η διευρυμένη προσωπικότητα στην θεοσοφία παρουσιάζεται ως η δυνατότητα του σπειροειδούς που καταλαμβάνει μια τετράδα πεδίων να μετατοπίζεται στην ευρύτερη κλίμακα του 7*. Πρόκειται δηλαδή για την ικανότητα της διευρυμένης Χριστικής συνείδησης να δημιουργεί ή να επαναφέρει στο προσκήνιο της μνήμης προσωπικότητες (οργανωμένες τετράδες ή ενσαρκώσεις) από προηγούμενους κύκλους εμπειρίας του φυλετικού ρεύματος ή νήματος της ζωής στις παραπλήσιες οκτάβες της Ατλαντικής-συναισθηματικής και της Λεμούρειας-Κενταυρικής διαβίωσης… ή για τους ιδιαίτερα προοδευμένους από τα συμπόσια των Θεών της πρώτης ριζικής φυλής των Υπερβορείων και των Κυκλώπων της δεύτερης. *εικ. υπενθυμίζουμε ότι μια τετράδα διαδοχικών αρ. στην σειρά Fibonacci σχηματίζει μια πυθαγόρεια ψυχική τριάδα. Η γεωμαντική τέχνη καταφέρνει να υποδεικνύει στα τετράγραμμα - εξάγραμμα την πολική ουσία που λαμβάνει εμπειρία μέσα από την τρέχουσα νοητική μορφή ή προσωπικότητα.

Στον γεωμαντικό αλγόριθμο που ακολουθεί περιγράφεται ο τρόπος που προκύπτουν οι 12 ζωδιακοί οίκοι από τις συνθέσεις των πολικοτήτων της ουσίας:

Σχηματίζουμε μιά στήλη με 16 οριζόντιες σειρές από στιγμές στην τύχη…

Αθροίζουμε στο τέλος της κάθε σειράς τον αριθμό των στιγμών. Σημειώνοντας με μια στιγμή αν ο αριθμός είναι περιττός και με δύο στιγμές αν ο αρ. είναι άρτιος. Λαμβάνουμε έτσι από επάνω προς τα κάτω (16=4Χ4) τις 4εις πρωταρχικές γεωμαντικές φιγούρες που είναι γνωστές σαν «Μητέρες*». Από τις οποίες θα προκύψουν συνολικά έντεκα επί πλέον φιγούρες: 4 Κόρες, 4 Ανηψιοί και 3 Δικαστές…

Συγκρκριμένα: Οι επάνω πρώτες γραμμές από τίς 4εις Μητέρες σχηματίζουν τις 4εις γραμμές της Πρώτης Κόρης• η δεύτερη γραμμή από τελείες των 4ων Μητέρων σχηματίζει τη Δεύτερη Κόρη• ή τρίτη γραμμή από τελείες των Μητέρων σχηματίζει την Τρίτη Κόρη• και η τελευταία γραμμή από τελείες σχηματίζει την Τέταρτη Κόρη.

Από αυτές τις 8 γεωμαντικές φιγούρες (4 Μητέρες + 4 Κόρες) προκύπτουν οι τέσσερις Ανηψιοί. Ο πρώτος Ανηψιός βγαίνει προσθέτοντας οριζοντίως τις τελείες της πρώτης και δεύτερης Μητέρας και ανάλογα με το αν αυτές είναι μονές η ζυγές σχηματίζεται μια νέα σειρά από μία ή δύο τελείες.

Ο δεύτερος Ανηψιός υπολογίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, από την 3η και 4η Μητέρα• ο Τρίτος Ανηψιός με τον ίδιο τρόπο, από την 1η και 2η Κόρη• κι ο Τέταρτος Ανηψιός από την 3η και 4η Κόρη.

Έτσι οι 4 Μητέρες, οι 4 Κόρες και οι 4 Ανηψιοί είναι οι τρείς αστρολογικοί σταυροί και οι δώδεκα βασικές φιγούρες-ζώδια που χρησιμοποιούνται στη γεωμαντεία.

Τρεις δευτερεύουσες φιγούρες — ο Δεξιός Μάρτυρας, ο Αριστερός Μάρτυρας και ο Δικαστής χρησιμοποιούνται επίσης από πολλούς αποκρυφιστές. (Αντιστοιχούν στους Διόσκουρους και την Πλουτώνια σύνθεσή τους ως Μονάδα). Ό Δεξιός Μάρτυρας βγαίνει από τον Πρώτο και Δεύτερο Ανηψιό με τον ίδιο τρόπο που οι Ανηψιοί σχηματίζονται από τις Μητέρες και τις Κόρες. Ο Αριστερός Μάρτυρας βγαίνει με τον ίδιο τρόπο από τον τρίτο και τέταρτο Ανηψιό. Τέλος ο Δικαστής προκύπτει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο από τους δύο Μάρτυρες. (Σαν επαλήθευση για την ακρίβεια των υπολογισμών σας σ' αυτές τις φιγούρες προσθέστε όλες τις στιγμές του Δικαστή. Αν ο αριθμός είναι μονός τότε έχει γίνει κάποιο λάθος...)

Η ουσία λοιπόν του υπό κρίσιν γεγονότος είναι η σύνθεση των πολικοτήτων στο τετράγραμμο-εξάγραμμο του Δικαστή. Όσοι επιθυμούν μια μεγαλύτερη διασαφήνιση από την ερμηνεία της γεωμαντικής πλανητικής φιγούρας του Δικαστή. Αποδίδουν τις δώδεκα γεωμαντικές φιγούρες στους «Δώδεκα Οίκους του Ουρανού» ενός αστρολογικού χάρτη. Ο ορισμός αυτός γίνεται ως εξής:

  1. Η πρώτη φιγούρα πηγαίνει με το Δέκατο Οίκο.

  2. Η Δεύτερη φιγούρα πηγαίνει με τον Πρώτο Οίκο.

  3. Η Τρίτη φιγούρα πηγαίνει με τον Τέταρτο Οίκο.

  4. Η Τέταρτη φιγούρα πηγαίνει με τον Έβδομο Οίκο.

  • Οι Μητέρες δηλαδή αντιστοιχούν στον Βασικό σταυρό

  1. Η Πέμπτη φιγούρα πηγαίνει με τον Ενδέκατο Οίκο.

  2. Η Έκτη φιγούρα πηγαίνει με το Δεύτερο Οίκο.

  3. Η Έβδομη φιγούρα πηγαίνει με τον Πέμπτο Οίκο.

  4. Η 'Όγδοη φιγούρα πηγαίνει με τον ' Όγδοο Οίκο.

  • ΟΙ Κόρες αντιστοιχούν στον Σταθερό σταυρό

  1. Η 'Ένατη φιγούρα πηγαίνει με το Δωδέκατο Οίκο.

  2. Η Δέκατη φιγούρα πηγαίνει με τον Τρίτο Οίκο.

  3. Η Ενδέκατη φιγούρα πηγαίνει με τον Έκτο Οίκο.

  4. Η Δωδέκατη φιγούρα πηγαίνει με τον Ένατο Οίκο.

  • Οι Ανηψιοί αντιστοιχούν στον Μεταβλητό σταυρό

    • Ο νοητικός Δικαστής θα προκύψει όταν οι φιγούρες αντιστοιχηθούν με τους Οίκους κατά την ανάστροφη - ηλιακή φορά του ωροσκοπίου… Έτσι γίνεται καλύτερα αντιληπτή και η πολικότητα Συνείδησης και Προσωπικότητας. Με την αντιστροφή η πρώτη και η τρίτη φιγούρα σε κάθε σταυρό παραμένουν οι ίδιες ενώ διαφέρουν μόνον κατά την κάθετη πόλωση εφόσον εναλάσσεται η δεύτερη με την τέταρτη φιγούρα…

    • *Μητέρες ονομάζει ο Γκαίτε τις ευσπλαχνικές κοσμικές Υπάρξεις που μας είναι ιδιαίτερα γνωστές ως Ηλιακοί άγγελοι. Συμβολίζονται από την Θεά Δήμητρα (<Γή+μήτηρ) ιδρύτρια των Ελευσινίων μυστηρίων. Κόρες-Υιούς ονομάζει το Ι-Τσινγκ την γεννιά των 8 τριγράμμων που προκύπτουν από τα 4 στοιχεία

Γεωμαντεία, Μεταπτώσεις και θρίαμβοι

Οι πυθαγόρειοι ονόμαζαν τους τριγωνικούς αριθμούς ακτίνες. Έτσι η περίφημη τετρακτίδα είναι ο τριγωνικός 4 = 1+2+3+4 = 10, γνωστός και ως Μελία* Νύμφη ή καβαλιστικό δένδρο.

Οι θεοσοφικές ακτίνες ή πεδία είναι λοιπόν το αναπτυγμένο καβαλιστικό δένδρο των τριγωνικών αριθμών…

*Αναφέρεται πως ένα κλαδί της Μελίας έγινε ο κεραυνός του Διός… (ο κεραυνός διατρέχει το καβαλιστικό δένδρο). Οι Μελίες Νύμφες ή αιθερικά δένδρα γεννήθηκαν όπως όλα τα μυθολογικά πλάσματα της δεύτερης γενιάς του Ουρανού ( Γίγαντες, Ερινύες, Κουρήτες, Εκατιάδες, Καβειρίδες, Μελιάδες) από το αίμα του Ουρανού κατά την αποκοπή των γενν. οργάνων του από τον Τιτάνα Κρόνο-Χρόνο τέκνον της πρώτης γενιάς του Ουρανού (δηλ. την αποκοπή του φαλλού ή Μονάδας από το σώμα του Χάους) που γέννησε τα σπέρματα ή «Λόγους» των περιοδικών αριθμών. (1/2, 1/3 , 1/5…) Από τις Μελίες Νύμφες προήλθε και το "χάλκινο γένος", το τρίτο γένος που κατοίκησε τη γη. Οι Νύμφες «ζουν» την τετραψήφια ποσότητα των 10.000 ετών =100Χ100 δηλώνοντας την εποπτεία επάνω σε μια φυλετική ριζική εκδήλωση (Εκατιάδα)

Οι πυθαγόρειοι – νεοπλατωνικοί αντιλαμβανόντουσαν τα μυθολογικά αρχέτυπα πλάσματα ως αριθμούς-ακτίνες σε μια ενιαία θεωρία-θρησκεία για τα θεολογούμενα της αριθμητικής.

Έτσι η μαντική είναι η ενορατική μαθηματική επιστήμη που διαβλέπει το αναπότρεπτο μέλλον (μοιραίο) που ορίστηκε ως δίκαιη ποινή για το αμάρτημα (βλ. λάθος-άθλος-λίθος) που είναι η ίδια η υλική Δημιουργία.

Η υλική δημιουργία ξεκίνησε με το ειδεχθές έγκλημα της αποκοπής τoυ μορίου του Ουρανού (βλ. big Bang) στην ΑΔΑΜάντινη έναρξη του δεκαδικού γραμμικού Χρόνου-Κρόνου… Με τα μυθολογικά πλάσματα-θεούς της δημιουργίας να συνιστούν τις δυνάμεις που τείνουν να αποκαταστήουν την ισορροπία-δικαιοσύνη της αρχικής ανεκδήλωτης κατάστασης...

Οι μαντικές τεχνικές προέρχονται από τις απόπειρες λογικής καταγραφής των ενοράσεων της θεότητας. Οι αποκρυφιστές έχουν εργαστεί σκληρά συγκρίνοντας τις μαντικές μεθόδους προκειμένου να αποκρυπτογραφήσουν το παιχνίδι των συνδυασμών του τυχαίου.

«Ο Θεός είναι παιδί που παίζει κύβους (ζάρια)» επισημαίνει ο Ηράκλειτος.

Μελετώντας τις μαντικές μεθόδους «ριξίματος» των χαρτιών ή των νομισμάτων του Ι Τσινγκ ή των κύβων (αστραγάλων) συμφωνούν ότι ο αρ. των επιμέρους βημάτων της τεχνικής του ριξίματος αντιστοιχεί στις μέρες της δημιουργίας:

Η μαντεία της μιας ριξιάς ορίζει το απο-Τέλεσμα της πρώτης ημέρας ή ριζικής φυλής

Η μαντεία με τρεις ριξιές ορίζει το παρελθόν-παρόν-μέλλον του εγκλωβισμού στο κυκλικό αιτιώδες αρχέτυπο που είναι η τρίτη ριζική φυλή (των Εκατιάδων-Κενταύρων ή νοητικών αρχετύπων)

Η μαντεία σε 5 ριξιές-φυλές ορίζει έναν σταυρό στον οποίο εκτός από τον τριπλό οριζόντιο χρόνο προστίθεται η κάθετη αντίληψη που είναι η κατάσταση του «εγώ» και ο «δρόμος» δηλ. οι δυσκολίες-άθλοι που απαιτούνται

Η μαντεία σε 6 ριξιές αντιστοιχεί στις έξη ημέρες της δημιουργίας ή 6 ζωδιακούς άξονες (στην έβδομη επικρατεί ο θανάτος-ανάπαυση).

Ο αρ. 6 είναι τριγωνικός 1+2+3+4+5+6=21 και αντιστοιχεί στην εξακτίνα του ύδατος ή λευκής βουδικής οικογένειας του Αδάμαντα (εικοσαέδρου) της μορφής που μας είναι γνωστή από τις 22=21+0 φιγούρες του Ταρώ ή διαδρομές-σχέσεις των καβαλιστικών σφαιρών ή πλανητικών σεφιρώθ

1. 1

2. 2,3

3. 4,5,6

4. 7,8,9,10

5. 11,12,13,14,15

6. 16,17,18,19,20,21

7. Το 22 ή 0 μηδέν του Τρελού-Ουρανού (πραλάγια ή παύση)

Μια άλλη μορφή εξακτίνας είναι τα γεωμαντικά εξάγραμμα του Ι-Τσινγκ.

Στην γεωμαντεία οι αριθμοί αντικαθίστανται από το άθροισμα της κάθε σειράς σε μονό (.) ή ζυγό (:) αριθμό κουκίδων σημαίνοντας την πολικότητα της σειράς-πεδίου

Η τετρακτίνα της πυθαγόρειας γεωμαντείας του πυρός δείχνει τις 16 καταστάσεις στις οποίες υποπίπτει η τεραπλή πολικότητα που είναι η προσωπικότητα καθώς ανεβοκατεβαίνει την κλίμακα των 6 πεδίων-ημερών: αιθεροφυσικό, συναισθηματικό ή κινητικό, νοητικό ή αρχετυπικό, διαισθητικό ή αιτιώδες, Ψυχικό και Μοναδικό

Η σεληνιακή-ομιλία ή στήλη του Ερμή «μεταπίπτει» από το ένα άκρο στο άλλο ενώ η ηλιακή της Αφροδίτης ολοκληρώνει σταθεροποιώντας την σύνθεση στην υπαρξιακή επιλογή ενός αιθερικού «θριάμβου»…

Με τους όρους Θρίαμβος και Μετάπτωση ορίζεται η μετατροπή ενός γεωμαντικού συμβόλου σε ένα άλλο καθώς μια γραμμή-πεδίο τείνει να αλλάξει πολικότητα καθώς εκδηλώνεται η συνείδηση στην καρδιά του πεδίου.

Πρόκειται για την γενική επιροή των δύο στήλων-φύλων ή πολικοτήτων του καβαλιστικού δένδρου (J&B).

Με την σεληνιακή-ομιλία ή στήλη του Ερμή να Μεταπίπτει από το ένα άκρο στο άλλο και την ηλιακή Αφροδίτη να ολοκληρώνει σταθεροποιώντας την σύνθεση στην υπαρξιακή επιλογή ενός αιθερικού Θριάμβου… Ο Θρίαμβος δηλώνεται με την ακτινοβολία του αιθερικού σώματος. Στον γεωμετρικό ορισμό του φωτός ως τεράγωνου έχουμε αναφερθεί πολλάκις (λ.χ. Ε=mc2). Εδώ θα υπενθυμίσουμε πως ο αρ. των γραμμών σε ένα πολύγωνο (αστέρα ν κορυφών) είναι πάντοτε τριγωνικός αριθμός: ν*(ν-1)/2 ενώ το άθροισμα δύο διαδοχικών τριγωνικών αρ. είναι τετράγωνος. Καθώς λοιπόν ζυγίζεται στην καρδιά του πεδίου η μετάπτωση των δύο πολικοτήτων εμφανίζονται δύο διαδοχικοί τριγωνικοί αρ. που σχηματίζοντας τετράγωνο ή εξάλφα ακτινοβολούν… σε έναν Θρίαμβο της δικαιοσύνης.

Ο Γεωμαντικός Ναός.

Η Ακρόπολις των Αθηνών (κρανίου τόπος) όπως και κάθε πόλις είναι μια ηρωική προσπάθεια (ένας Γολγοθάς) σύνθεσης του πολιτισμού με την θρησκεία σαν ζωντανής έκφρασης του Αγίου πνεύματος (Ναός θεού ζώντος)… Η αρχιτεκτονική των Ναών είναι λοιπόν η Επιστήμη της αποτύπωσης του μόνιμου ατόμου, δηλαδή της κατοικίας μιας Θεότητας-Ιδέας που ενοικεί στο άνθος ενός αιθεροφυτικού λωτού… (σημ. οι αιθεροφυτικοί λωτοί κατασκευάστηκαν πριν από τα άστρα την 4η δημιουργική ημέρα) Όπως έχουμε διαπιστώσει στους διαλογισμούς μας, το μόνιμο άτομο εμφανίζεται πάντα με διαφορετικό τρόπο, γιατί ο προσκυνητής-συνείδηση επισκέπτεται κάθε φορά διαφορετική θεϊκή κατοικία (μόνιμο άτομο)… Τα πέταλα των λωτών κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης έχουν αριθμούς πετάλων που αντιστοιχούν σε αρ. της πυθαγόρειας ακολουθίας Fibonacci: 4,6,10,16 ήτοι 4+6=10, 10+6=16.

Οι αρ. αυτοί αντιστοιχούν κατά σειρά στην στοιχειακή θεότητα-Ιδέα της γης=4, του νερού=6, του πυρός=10=1 και του αιθέρα=16=7. Η προσέγγιση της καρδιάς ή του στοιχείου του αέρα=12=3*, επιτυγχάνεται κατόπιν (βλ. 2η μύηση) και μόνον όταν επέλθει κάποια σταθερή ισορροπία στην σύνθεση των πολικοτήτων. Αφού ενωθούν τα αντίθετα τρίγωνα (νους-προσωπικότητα, ψυχή-προσωπικότητα) στην κοινή τετράγωνη βάση τους**, γίνεται δυνατή η είσοδος της συνείδησης στον στροβιλισμό του σπειροειδούς φυλετικού ρεύματος της ζωής ή ηλεκτρικού ποταμού Ηριδανού-Ιορδάνη. (Το οκτάεδρο-ρόμβος-καρό είναι η σβούρα του Διονύσου…)

*3 Ο Κρόνος αντιστοιχεί στην πτώση της κοσμικής ιεραρχίας του αέρα

**Στον Οπισθόδρομο πίσω από τον φραγμένο Σηκό ή κυρίως Ναό βρίσκεται μια τετράδα κιόνων…

Εδώ έχει σημασία να επισημάνουμε την διαφορά του χριστιανικού Ναού από τον αρχαιοελληνικό. Ο χριστιανικός ναός ακολουθεί την λογική της σταυροειδούς βουδιστικής μάνταλα με τις 3-4εις εξόδους καθώς είναι ένας μυητικός ναός*. Αντίθετα ο αρχαιοελληνικός Ναός νοείται ως μέλος του συστήματος των ναών της Αμφικτυονίας στην οποία η πόλις αποτελεί συνειδητό μέρος, ήτοι μιάς ζωδιακής δεκάπολις ή δωδεκάπολις … Υπηρετεί την συγκεκριμένη στοιχειακή θεότητα (Ιδέα) προστάτιδα της πόλις-ζωδίου, με τον Ναό-κατοικία της Ιδέας (έτσι έχει μόνο μία είσοδο προς τον φραγμένο Σηκό). Στην αρχαία Ελλάδα η ευκαιρία της μύησης ήταν «δημόσιο αγαθό» ανοικτή σε όλα τα μέλη της Αμφικτιονίας** των Δελφών και φυλασσόταν ως «κόρη» οφθαλμού στην Ελευσίνα του φωτός…

*Στον μυητικό Ναό-Μάνταλα ο προσκυνητής εισέρχεται με τον φυσικό του φορέα από την δυτική είσοδο στον πρόναο, προσκυνά εμπρός από την ωραία πύλη τον θρόνο του Αρχιερέα, αντιπρόσωπο της θεότητας ή του αγίου που είναι αφιερωμένος ο Ναός και εξέρχεται με τον νοητικό του φορέα ολοκληρώνοντας το ορθ. τρίγωνο στην βόρεια πύλη του Γραμματέα- η αριστερή πύλη του ιερού, προς τους μακρινούς αστερισμούς: Σείριο, Μεγάλη Άρκτο…

**Ο Έλλην και ο Αμφικτύων είναι παιδιά του Δευκαλίωνα και της Πύρρας (έχουν συνείδηση δηλ. του αιθερικού κατακλυσμού (του Δευκαλίωνα) από τον οποίο πρόκυψε η ύλη, λαας=λίθος=λαός τα παιδιά της Πύρρας…

Οι τριγωνικοί αρ. και η ακολουθία Fibonacci (του αγίου πνεύματος).

Μια προσέγγιση στο SriYantra της Ακρόπολις…

Στην διάρκεια του ζωδίου του ταύρου κυριαρχεί η χρυσή βουδική οικογένεια της γης η επονομαζόμενη της «ισοψυχίας» -ισορροπίας-συμμετρίας… Έχει ως σύμβολο την εξάλφα των αντιθέτων τριγώνων.

Με την διαπλοκή δύο αντιθέτων τριγωνικών σχηματισμών αποδίδονται οι κραδασμοί των 3ων στοιχείων:

1. Ύδωρ: Δύο αντιθέτου φοράς τρίγωνα ενωμένα στην κορυφή τους. (ένα κύπελο)

2. Αήρ: Δύο αντιθέτου φοράς τρίγωνα ενωμένα στην βάση τους. (ένα καρό)

3. Γη: Δύο αντιθέτου φοράς τρίγωνα ενωμένα στο κέντρο τους ως εξάλφα

4. Πυρ. Στην περίπτωση του πυρός δεν υπάρχει αντίθεση. Τα δύο τρίγωνα έχουν φορά προς τα άνω.

Προφανώς το σύμβολο της σβάστικα ενσωματωμένο στην εξάλφα υποδεικνύει την κυκλική μεταπτωτική κίνηση των γεωμετρικών συμβόλων ή κραδασμών των στοιχείων από και προς την κατάσταση του αιθέρα… Στην ζωδιακή έκφραση των 4ων στοιχείων η κυκλική μετάπτωση συντελείται 3 φορές στην διάρκεια του έτους. Στον διαλογισμό της πανσελήνου μας υποδείχθηκε για μελέτη το σύμβολο του Sriyantra, που είναι η MήTPα* όλων των yantras. Γιατί όλοι οι άλλοι σχηματισμοί yantras απορρέουν από αυτή. *«ΤΡαΜ είναι το μάνΤΡαΜ της γης»

Το Sri Yantra λέγεται ότι αντιπροσωπεύει το κοσμικό Όρος Μερού ή Όλυμπο, την κατοικία των θεών-στοιχείων στο κέντρο του σύμπαντος. Είναι μια αναπαράσταση του Μακρόκοσμου και του ανθρώπινου Μικρόκοσμου της σπονδυλικής στήλης, εφόσον καθένα από τα τμήματά του αντιστοιχεί σε κάποιο τσάκρα-κραδασμό της στήλης ή πυθαγόρειας χορδής…

Το Sri Yantra είναι σύμπλεγμα εννέα τριγώνων, που περιβάλλονται από δύο κύκλους 16 και 8 πετάλων λωτού και ένα τετράγωνο πλαίσιο, που ονομάζεται "Ακρόπολη της γης". Το σύμπλεγμα των εννέα τριγώνων γύρω από το Bindu (το κεντρικό σημείο της Yantra) αποτελείται από την υπέρθεση πέντε καθοδικών τριγώνων, που αντιπροσωπεύουν την δραστήρια Shakti (η θηλυκή αρχή του ύδατος των συν+κινήσεων) και τέσσερα ανοδικά τρίγωνα, που αντιπροσωπεύουν τον Σίβα ( η αρσενική αρχή του πυρός). Η σύμπλεξη των 9 τριγώνων σχηματίζει 43 μικρότερα τρίγωνα (14+10+10+8+1) που σχετίζονται με συγκεκριμένα επίπεδα της ύπαρξης. Η πνευματική πορεία του ανθρώπου εξελίσσεται από την ζωή στο περιθώριο της υλικής Ακρόπολης* έως την τελική φώτιση στο κέντρο του Sri Yantra. Το πνευματικό ταξίδι λαμβάνεται ως ένα προσκύνημα στο οποίο κάθε βήμα είναι μια ανάβαση προς τον κεντρικό στόχο, μια κίνηση πέρα ​​από την περιορισμένη ύπαρξη. Η διαδρομή χαρτογραφείται στα στάδια (14+10+10+8+1), καθώς απορρίπτονται τα κελύφη του πυρός από το εξωτερικό προς το ιερό σημείο Bindu στο κέντρο.

*Με την έκφραση «ευτυχώς που έκλεψαν τα αρχαία» δηλώνεται η αποκάλυψη της Σοφίας εντός του περιστυλίου των πετάλων

Τα είδη των Ναών…

Η σχέση μεταξύ μορφής και ουσίας είναι ο γρίφος που καλείται να επιλύσει η αρχιτεκτονική, εφόσον όλες οι μορφές στα βασίλεια της φύσης είναι εξ ορισμού Ναοί θεού ζώντος…

Το ζωοποιό Άγιον πνεύμα είναι το παιχνίδι της συμμετρίας του Λόγου της χρυσής τομής στα κανονικά στερεά, που αποτελούν το ικρίωμα των ηλεκτρομαγνητικών γραμμών δύναμις επί των οποίων αθροίζονται τα άτομα-μόρια της ύλης.

Η σχέση των φθόγγων του Λόγου και των κιόνων-πετάλων-πτερών (περιστυλίων) του Ναού ευρίσκεται στο επίκεντρο της Ινδουιστικής και της Αιγυπτιακής αρχιτεκτονικής με την τελευταία μάλιστα να επιδιώκει την δημιουργία κτιρίων-βιβλίων… Η Ινδουιστική τάση της λάξευσης περίπλοκων Ναών μέσα σε βουνά ομοιάζει με απόπειρα για την αποκάλυψη των κρυμμένων αιθερικών (ακασικών) αρχείων της μνήμης της πολυδιάστατης Γαίας. Το ορυκτό βασίλειο πρόκυψε ως αποκρυστάλλωση των σπερματικών υπολοίπων ή λόγων της διαιρετότητας του πυρός, των λεπτοφυών κόσμων οπότε είναι πράγματι μια ατέλειωτη βιβλιοθήκη πληροφοριών… για τους ευαίσθητους της ψυχομετρίας. Η Ελληνική αρχιτεκτονική σχολή φαίνεται πως εμπνέεται από το ψυχικό κύμα των πολιτισμών της Αφροδίτης, ενώ οι δύο προηγούμενες υλοποιούν μάλλον πρότυπα του πλανήτη Ερμή ή Βούδα. Η Αφροδίτη είναι υπεύθυνη για το αιτιώδες σώμα της ψυχής. Έτσι η Ελληνική αρχιτεκτονική με το κορυφαίο δημιούργημα της, τον Παρθενώνα γεφυρώνει την ανθρώπινη συνείδηση με τον απόκρυφο Λόγο-ήχο.

Ο Απόκρυφος λόγος είναι η μουσική της ψυχής (κυριολεκτικά οι μουσικοί κραδασμοί-σκέψεις των υλικών ατόμων σύμφωνα με τους ατομικούς φιλόσοφους) που ο Αριστοτέλης σχολιάζει μοναδικά ως τον ξυλουργό (κατασκευαστή αυλών) που φοράει τους αυλούς του…

Όσοι διαλογίζονται πλησίον του Παρθενώνα τον αντιλαμβάνονται ως τεράστια αιολική άρπα. Η προέκταση των κιόνων του ως χορδές, συγκλίνουν σε ύψος μερικών χιλιομέτρων σε δύο ασύμβατες κάθετες γραμμές. Ενώ οι περίφημες Καρυάτιδες του Ερεχθείου αποκαλύπτουν πως οι ανθρώπινες συνειδήσεις υπηρετούν ως ζώντες κίονες του αιθερικού Ναού της ομαδικής συνείδησης... Η αρχιτεκτονική είναι τέχνη απόκρυφη, μη ανακοινώσιμη καθώς καταγράφει την μυητική επαφή του ανθρώπινου νου με τις άδηλες ζωδιακές δημιουργικές ιεραρχίες: Έτσι υπάρχουν Ναοί κυκλικοί, λίθινα ωροσκόπια όπως το Στόουνχεντζ που υποδέχονται και κατευθύνουν την ενέργεια στην υπηρεσία του έθνους (ψυχικής ακτίνας)… Υπάρχουν πυραμιδικοί Ναοί (ζιγκουράτ) που εκμεταλλεύονται τις ιδιότητες των πυραμιδικών αριθμών (σειρά τετράγωνων αριθμών: 1+4+9+16+25+49…) σε αποστάσεις τριάδων ώστε να υλοποιείται το πυθαγόρειο θεώρημα… και η επίσκεψη στον νοητικό κάτω κόσμο της Δίκης. Υπάρχουν αιθερικοί Ναοί, κάστρα που αποχωρούν από την φυσική εκδήλωση (γίνονται αόρατοι) καθώς το περιβάλλον τους έχει επιβαρυνθεί πολύ. Συνήθως είναι Ναοί επάνω σε βουνά. Αντίθετα εμφανίζονται Ναοί σε όσους διαλογίζονται σε δάση. (βλ. Γοτθικός ρυθμός). Γενικά τα μεγάλα δένδρα είναι φυσικοί Ναοί μεγάλης σημασίας για την αιθερική ισορροπία του τοπίου.

Στους Ναούς των όφεων-πτηνών (Σεραφείμ-εξαπτέρυγα) κάνουν αναφορά οι μακρόστενοι Αιγυπτιακοί τύμβοι…

Μαθηματικές ιδέες εμπνευσμένες από τον συνδυασμό της χρυσής σπείρας και τις πυθ. τριάδες (3 τετράγωνοι αριθμοί, σταυροί) όταν εκφράζονται γεωμετρικά γίνονται αιθερικές κυανοτυπίες που τις υπηρετούν. εικ. Η ανθρώπινη μορφή δομείται επάνω στην χρυσή αναλογία και κορυφώνεται στον Γολγοθά της πηγής του κρανίου…

Η σταθερά της λεπτής υφής 137._________________________________________

222/137=Φ,

222+137=360.

Η σταθερά λεπτής υφής είναι μια θεμελιώδης αδιάστατη φυσική σταθερά που χαρακτηρίζει την δύναμη της ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης…

960/7=137. 960=10*96 είναι τα πέταλα του λεγόμενου λωτού των 1000 πετάλων. Όταν 96=48+48 είναι ο διπέταλος τρίτος οφθαλμός που γεννά σύμφωνα με τον Αριστοτέλη το φως του κόσμου μας...

Ερευνώντας τις αριθμητικές σχέσεις στην σειρά των πετάλων των λωτών κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης (4, η βάσις), (6, τα γεν. οργανα), (10, το ηλιακό πλέγμα), (16, ο λαιμός) προσδιορίσαμε την ακολουθία Fibonacci 4+6=10, 10+6=16. Δηλαδή την μεταφορά της ενέργειας εκ του μεταβολισμού της τροφής χάρις στον λιβιδικό αιθέρα «Απανα», από τα κατώτερα κέντρα πρώτα στο ηλιακό πλέγμα (10 πέταλα) και μετά χάρις στον δημιουργικό έλεγχο της φαντασίας στην περιοχή του λαιμού (16 πέταλα).

Όμως η άνοδος αυτή αποτελεί ένα κεκτημένο του πολιτισμού της ανθρώπινησς φυλής. Καθώς σηματοδοτεί την έναρξη της λειτουργίας του αιθέρα της ομιλίας «Ουντανα» στην παιδική ηλικία…

Στην συνέχεια μας λέγουν ότι η δημιουργική ομιλία κατευθύνει την ενεργειακή ροή και πάλιν πίσω στην περιοχή του ομφαλού (ηλιακός αιθέρας Σαμανά, Σαμας=ήλιος). Γεγονός που σταθεροποιεί τα αντικείμενα* στην προοπτική του χώρου ενισχύοντας την εγκατεστημένη φυλετική πλάνη για την ύπαρξη του αντικειμενικού εξωτερικού κόσμου.

Δηλαδή η ενέργεια που ανέρχεται με την επιθυμία-έφεση και κατέρχεται με την ομιλία, σχηματοποιεί τους δύο κύκλους του 8 με κέντρο τον ομφαλό ή ηλιακό σημείο. Ο λαιμός όμως αντιστοιχεί στον Άδη, οπότε η ομιλία μας είναι το όργανο της έκφρασης του κόσμου των προγονικών φαντασμάτων…

*Οι αντικείμενες μορφές σύμφωνα με τους πυθαγόρειους είναι χρωματικές εκφράσεις του πυρός=Χρ (Χρόνος, Χρώμα) που δημιουργεί η ίδια μας η φυλετική ομιλία-συνείδηση. Τα ουσιαστικά ονόματα είναι δηλαδή τα λεξαριθμητικά μάντραμ που ο Πυθαγόρας ονομάζει αριθμούς ή μορφές…

Η ινδουιστική εικονογράφηση του λωτού των 16 πετάλων περιλαμβάνει δύο τόξα των 7 πετάλων. Με το πέταλο της Αμβροσίας να ξεκινά την οκτάβα του τόξου με τις 7 μουσικές νότες και την συλλαβή ΟΜ να ηγείται των 7 βασικών μάντραμ… Όσοι από εμάς είναι σε θέση να επιβεβαιώσουν στην πρακτική του διαλογισμού τους τα ανωτέρω έχουν λάβει την δεύτερη μύηση. Την επίγνωση δηλ. της βάπτισης της συνειδησής τους στον ποταμό Ιορδάνη ή ηλεκτρικό ιριδίζοντα (Ηριδανό) ποταμό της Ακρόπολις των νεκρών, στα πόδια του κυνηγού Ωρίωνα* της παρεγγεφαλίδας. * Από τα πόδια του αστερισμού του Ωρίωνα (μυθολογικού Ηρακλή) στα νότια του αστερισμού του Ταύρου και των Διδύμων ξεκινά ο αστερισμός Ηριδανός και καταλήγει βαθιά στον Άδη του νότιου ημισφαιρίου: Ο Ηριδανός θεωρείται ο επιμηκέστερος των αστερισμών. Εκτείνεται νότια των ζωδιακών αστερισμών Κριού και Ταύρου, περιλαμβάνει περί τους 126 αστέρες Αρχίζει από τον ουράνιο ισημερινό και καταλήγει στον 60ο νότιο ουράνιο παράλληλο, όπου βρίσκεται και ο λαμπρότερος αστέρας (Νάνος) του (α Ηριδανού), στις 14 μοίρες των Ιχθύων ο καλούμενος Αχερνάρ. Που σημαίνει στα αραβικά «το Τέλος του Ποταμού». Παρόμοια οι Κινέζοι αστρονόμοι ονόμαζαν τον Αχερνάρ Shuǐwěiyī, δηλαδή «Πρώτο του Στριφτού Ρυακιού». Το στριφτό τούνελ στον διαλογισμό αρχίζει από το τρίτο μάτι και καταλήγει στα πόδια του Κυρίου του κόσμου… Στην κλασική αρχαία Ελλάδα (περ. 500 π.Χ.) η ηλιακή ανατολή του Φομαλώ των Ιχθύων «το στόμα του νότιου ψαριού» εορταζόταν στον ναό της Δήμητρας στην Ελευσίνα. Οι Φομαλώ, Αχερνάρ και Κάνωπος είναι οι «τρεις πυρσοί» στο Καθαρτήριο του Δάντη, που συμβόλιζαν την Πίστη, την Ελπίδα και τη Φιλανθρωπία. Ενώ τον 19ο αιώνα ο Γερμανοπολωνός αστρονόμος Boguslawski θεώρησε ότι ο Φομαλώ ίσως είναι ο «Κεντρικός `Ηλιος του Σύμπαντος» ! Θεωρείται γεννήτορας του γνωστού ζωδιακού αστερισμού των Ιχθύων και βρίσκεται νότια του Αιγόκερω και του Υδροχόου στην περιοχή τ' ουρανού που κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «τα ύδατα» και απεικονίζεται να πίνει ολόκληρο το ρεύμα του ύδατος, το οποίο χύνεται από την υδρία του Υδροχόου… (Ο Χριστός είναι βέβαια ο ΙΧΘΥΣ).

Τα συστήματα πρόγνωσης

Η ετυμολογία της μαντικής δείχνει την διαβαθμισμένη ρίζα < μενθ, μανθάνω ή σκέπτομαι στο καρδιακό κέντρο…

Όπως στην κβαντομηχανική το άμορφο ενεργειακό κύμα διερχόμενο από δύο οπές-πόλους σχηματίζει ένα σύνολο κροσών στην οθόνη των μετρήσεων. Έτσι και η πολική μας ψυχική συνείδηση προβάλει την αγνή άμορφη Μονάδα μας (Sura) ως καβαλιστικό ανάπτυγμα διακριτών περιπτώσεων ή μορφών (asura)…

Η δεκαδική μαντική καβαλιστική (< δενδροειδής δομή) μας είναι γνωστή με πολλά ονόματα. Η πυθαγόρεια θεοσοφία την ονομάζει τερακτύ του 10=1+2+3+4 ή τετρακτύ των σεληνιακών πατέρων (asura).

Ήτοι η Μονάδα (1) διερχόμενη από (2) οπές γεννά (3) διακριτές νοητικές καταστάσεις: (θέση-αντίθεση-σύνθεση) που εκδηλώνονται στις (4) στοιχειακές ουσίες της προσωπικότητας: (γη=ένστικτο-βάσις, ύδωρ=συναίσθημα-γ,ο., πυρ=πεπτική νόηση ή γνώση, αήρ=καρδιακή διαίσθηση ή πρόγνωση)

Το τι είναι ακριβώς ο αρ. 2 το περιγράφει η λέξη asu = αναπνοή…

Η αγνή Μονάδα (sura) εκπνέοντας, μεταπίπτει από την κατάσταση του σφαίρου στην κατάσταση του τοροειδούς. Τρώγει δηλ. τον απαγορευμένο καρπό, το τοροειδές μήλο και γίνεται ένας αδαής δημιουργικός asura** του πυρός.

Με το πύρινο μέτρο της ψυχής=πνοής, (η απόσταση μεταξύ των δύο πόλων: εισπνοής-εκπνοής) να δηλώνει τον άξονα του νείκους στο τοροειδές, με αποτέλεσμα να λαμβάνεται ένα σύνολο νοητικών κροσών (Κενταύρων) στην οθόνη της νοητικής αύρας του… // βλ. τον μύθο του Ιξίωνα πατέρα των Κενταύρων και την καταδίκη του στον τροχό της αναπνοής//

Οι μορφές είναι δηλαδή μεγάλες συγκεντρώσεις πιθανοτήτων να βρεθούν οι πνευματικές μας Μονάδες σε αυτές τις περιοχές… !!!

Η κβαντομηχανική επαναλαβάνει τον Παρμενίδειο γρίφο της απροσδιοριστίας : «είτε υπάρχουμε είτε δεν υπάρχουμε Αριστοτέλη», που ο Σωκράτης επαναδιατύπωσε στον γρίφο του «καθόλου»: Καθ όλον γνωρίζω (Ένα γνωρίζω), ότι τίποτα (καθόλου) δεν γνωρίζω. Δηλαδή γνωρίζουμε ότι το Ον ευρίσκεται εκδηλωμένο μέσα στην δημιουργία αλλά δεν γνωρίζουμε το κατηγόρημα της εκδήλωσής του…

Ο Αριστοτέλης εξελίχθηκε ακολουθώντας την σκέψη του Πλάτωνα στον μέγα διδάσκαλο της «αναπνευστικής λογικής»: «κατά πλάτος-έκταση» και «κατά βάθος-ένταση». Το πλάτος μιας έννοιας (δημιουργικής εκπνοής) είναι το σύνολο των αντικειμένων που αντιπροσωπεύει η έννοια αυτή. Ενώ, βάθος είναι το σύνολο των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων τα οποία είναι κοινά σε όλα τα αντικείμενα που αντιπροσωπεύει η έννοια.

Η μελέτη συλλογισμών του Αριστοτέλη στα «Τοπικά» δίδει ορισμούς και κατατάξεις εννοιών, δηλαδή προτάσεις της μορφής «Κάθε Χ είναι Υ»: ταυτόν=πυρ, «Κάθε Χ δεν είναι Υ»: έτερον=ύδωρ, «Μερικά Χ είναι Υ»: κίνηση=αήρ και «Μερικά Χ δεν είναι Υ»: απορριπτική στάση= κοπρώδης γη.

Στην παύση ανάμεσα στην εισπνοή και την εκπνοή λαμβάνουν χώρα οι αυτό-συλλογισμοί των «Αναλυτικών Πρότερων» του Αριστοτέλη, ως μια λεκτική μορφή σύμφωνα με την οποία από ένα σύνολο υποθέσεων παράγονται κατ' ανάγκη συγκεκριμένα συμπεράσματα. Το συμπέρασμα έπεται από τις υποθέσεις.

Οι υποθέσεις εργασίας είναι οι διατροφικές εντυπώσεις, οι οποίες συσχετίζουν τους όρους (έννοιες) του συμπεράσματος προς ένα τρίτο όρο. Ο όρος που εμφανίζεται ως κατηγόρημα* του συμπεράσματος καλείται "μείζων όρος", ο όρος που εμφανίζεται ως υποκείμενο καλείται "ελάσσων όρος" και ο τρίτος όρος καλείται "μέσος όρος".

Η περεταίρω μελέτη δείχνει τρεις μέσους (αριθμητικό-γεωμετρικό-αρμονικό) ή σώμα-ψυχή-πνεύμα...

Ο σχολαστικισμός του Μεσαίωνα απέδωσε μνημονικά ονόματα στους τρόπους του Αριστοτέλη, με στόχο τη δυνατότητα εύκολης απομνημόνευσής τους. Ευτυχώς χάρις στην κριτική του καθαρού λόγου από τον Καντ, όσοι ασχολούνται με την αστρολογία αντιλαμβάνονται αργά ή γρήγορα πως τελικά ο Αριστοτέλης περιέγραφε τις κινήσεις-προγνώσεις του αιθέρα ή ζωδιακού… //Η προσέγγιση του Χέγκελ (του ιστορικού γίγνεσθαι) στην διαλεκτική του Αριστοτέλη απορρίπτεται μετά πολλών επαίνων...//

* Τα 10 ζωδιακά κατηγορήματα του Αριστοτέλη: <ουσία, ποσότητα, ποιότητα, σχέση, τόπος, χρόνος, θέση, κατάσταση, δράση, πάθος>. αποτελούν συγχρόνως τους 10 ουσιώδεις τρόπους ύπαρξης και τα 10 ουσιώδη κατηγορούμενα της κρίσης, έργα της οποίας είναι ακριβώς η απονομή ή η απόρριψη κατηγορουμένου ως προς μια ουσία.

Υπάρχουν (4) δυνατότητες συσχετισμού των όρων στις προκείμενες, με τον τελευταίο να απορρίπτεται στην εντερική διαδικασία...:

• Μέσος – Μείζων, Ελάσσων - Μέσος

• Μείζων – Μέσος, Ελάσσων - Μέσος

• Μέσος – Μείζων, Μέσος - Ελάσσων

• Μείζων – Μέσος, Μέσος – Ελάσσων

Ο Αριστοτέλης διέκρινε λοιπόν δέκα + τέσσερις "τρόπους" κατασκευής ορθών συλλογισμών στα πλαίσια των σχημάτων αυτών. //Βλ. τους 14εις διαμελισμούς του Διονύσου//. Ενώ με την απόρριψη του τελευταίου προκύπτει ο αρ. 13 των ημικανονικών Αριστοτελικών στερεών που είναι ο αρ. της σελήνης !!! Τα ημικανονικά στερεά διατηρούν την ισότητα των ακμών τους. Οι δράσεις μας στον αιθερονοητικό κόσμο είναι δηλ. προσπάθειες αποκατάστασης της κανονικότητας-συμμετρίας στην αύρα μας...

Σημ. ο αρ. 14 είναι το άθροισμα 6 πλευρών και 8 κορυφών του ζωδιακού κύβου (12 ακμές), όταν 7 γραμμές-ακτίνες (ηλιακός αρ.) άγονται από την κορυφή προς τις υπόλοιπες...

Αναλυτικότερα: Κύβη ή νοητική κεφαλή είναι ο Κύβος με στοιχεία 6+8=14 ή 12 ζωδιακές ακμές. Ο κύβος της βάσης του ενστίκτου εμφανίζεται στο πολικό του κανονικό στερεό που είναι το οκτάεδρο του αέρα στην καρδιά. Το καρδιακό 8εδρο (ο Χριστός) έχει 6 κορυφές 8+6=14 και έχει 12 αποστόλους-ακμές αλλά μόνον 5 γραμμές άγονται προς τις υπόλοιπες κορυφές (οι 5 ακτίνες της νοητικής προσωπικότητας). Ο κύβος-κεφαλή έχει 7 ενεργές ακτίνες…

Η σχέση των 64=2Χ32 περιπτώσεων του Ι-Τσιγκ αναγνωρίζεται εύκολα στο εικοσάεδρο (καβαλιστικό δένδρο) με 20 έδρες και 12 κορυφές = 32 σημεία ενδιαφέροντος. Ενώ 12 ζωδιακές κορυφές συνδέονται με 66 γραμμές ή 22 τρίγωνα (κάρτες ταρώ) Η πρόγνωση στα 6γραμμα του Ι Τσιγκ γίνεται ιδιαίτερα εύκολη αν αναλογιστεί κάποιος ότι αντιστοιχούν στους 6 αδένες (αιθερικά κέντρα). Οπότε όποιο από αυτά πάσχει θα μεταπέσει στην αντίθετη γραμμή παρέχοντας την πρόβλεψη για την επόμενη κατάσταση. Λχ το ένστικτο (η κάτω γραμμή, φόβος) μεταπίπτει διαρκώς ανάλογα με ότι συναντά, η δεύτερη γραμμή των επιθυμιών είναι σίγουρο πως θα μισήσει αυτό που το ήλξε, έτσι η δεύτερη γραμμή γραμμή γιν θα γίνει γιαγκ… Ο νοητικά φανατισμένος (τριτη γραμμή γιν) θα μεταπέσει σε νοητική αδιαφορία (γιαγκ). Οι ανώτερες τρεις γραμμές αντιστοιχούν στην πνευματική τριάδα που είναι γνωστή στον μυημένο, οπότε οι μεταπτώσεις του είναι μόνον 16 (οι τέσσερεις γραμμές της γεωμαντείας)… Οι 3 συντίθενται σε μία ανάλογα με την πνευματική βούληση... Το 100 είναι ο αιών (ο εμπαθής νοητικός μας Κένταυρος) που λαμβάνει 36 μορφές (δεκανούς) υποπίπτοντας σε 64 ηθικές καταστάσεις… Αυτή είναι η διδασκαλία της πυθαγόρειας σταύρωσης (πυθ. θεώρημα) *ο θρόνος αυτός περιγράφεται στην μυθολογία, ως το κάθισμα-παγίδα που δώρισε ο Ήφαιστος (το φως του Λόγου) στην Ήρα-αύρα. Είναι επίσης το κάθισμα της δίκης, που αντιμετώπισαν ο Λεμούριος Πειρίθους και ο Ατλάντιος Θησέας όταν κατέβηκαν στον Άδη για να απαγάγουν την Περσεφόνη -Ψυχή. Από το οποίο βγήκαν φίδια, τους καθήλωσαν και έμειναν εκεί περιμένοντας την επίσκεψη του νοήμονα Άριου Ηρακλή... Αυτή είναι η γεωμετρία του κυβικού θρόνου ή άρματος της κύβης-Κυβέλης ή Ίσιδας που περικλείει-δεσμεύοντας όλα τα κανονικά στερεά ή ηλεκτρομαγνητικές αισθήσεις

Τα μετεωρολογικά, δηλ. η βίβλος των αλλαγών τoυ Ι Τσινγκ, η αστρολογία και ο θάνατος των Κενταύρων…Ένας Κένταυρος είναι ένας κύκλος, (μια ταινία του Μέμπιους) στην δίνη της Νεφελώδους αύρας-Ήρας μας. Οι Ιξιονίδες Κένταυροι είναι δηλ. τέκνα του Ιξίωνα ή πύρινου κύκλου του αναπνευστικού μας χρόνου που περιστρέφει την αύρα μας μέσα στον αδιαπέραστο κύκλο του Κρονίδη-ΔίαΗ Ήρα όπως μας έχει εξηγήσει ο Αριστοτέλης είναι η ενδελέχεια της τέλειας αύρας μας, ενώ η Νεφέλη είναι η παρούσα κατάστασή της.Πρακτικά η παρουσία της κυκλικής δίνης ενός Κενταύρου στην αύρα μας σημαίνει την εμπλοκή μας σε έναν επαναλαμβανόμενο κύκλο γεγονότων. Τον οποίο είναι αδύνατον να παρατηρήσουμε επειδή ο Κένταυρος αφενός είναι μορφή συναισθηματικής, δηλ. κινητικής ασυνειδησίας. Αφετέρου επειδή ο στροβιλισμός του είναι τετρασδιάστατος, αυτός λαμβάνει γέννηση στο αστρικό πεδίο (κινητικό κέντρο) των ονείρων, οπόταν βρίσκεται κάθε πρωί ήδη εγκατεστημένος στην αύρα μας…Γι αυτό όπως αναφέραμε πολλές φορές, ο Αριστοτέλης μας προειδοποιεί για την προφητική φύση των ενυπνίων και, πως αν δεν γρηγορούμε στον ύπνο είναι αδύνατον να εννοήσουμε τις αιτίες της ημερήσιας συναισθηματικής-κινητικής συμπεριφοράς μας…Για να μελετήσουμε λοιπόν την φύση των τετρασδιάστατων Κενταύρων χρειάζεται να έχουμε υπόψη μας το τοροειδές θεοσοφικό μοντέλο. Δηλ. την κίνηση που παρουσιάζουν τα σημεία της επιφάνειας μιας σφαίρας που περιστρέφεται ανάμεσα σε δύο άλλες, που έχουν τον ίδιο άξονα κίνησης αλλά αντίθετη φορά.

Είναι ένα πρόβλημα θεολογικής υδροδυναμικής που εξέφρασε πρώτος ο Bernoulli ως κίνηση ενός σημείου υπό την επίδραση τριών δυνάμεων των οποίων το άθροισμα παραμένει σταθερό. Το μοντέλο αυτό το παρουσίασε η Διώνη Φόρτσιουν ως «κοσμικό δόγμα» για την κίνηση του αιθέρα,

μαθητεύοντας δίπλα στον διαβόητο φυσικό Άλιστερ Κρόουλι.

Πρόκειται για την σύγχρονη έκφραση του Σφαίρου του πυθαγόρειου Εμπεδοκλή που κινείται από τον άξονα του Νείκους (μίσους-αντιπαλότητας μεταξύ θεών και Τιτάνων).

Την έκφραση αυτού του μοντέλου περιμένουμε με αγωνία στο καθημερινό δελτίου καιρού. Επειδή η υδάτινη και η αέρινη σφαίρα κινούνται ανάμεσα στην σφαιρική γήινη επιφάνεια και την πύρινη μαγνητόσφαιρα της, δημιουργώντας το σύνθετο φαινόμενο των ανέμων στο βόρειο και το νότιο ημισφαίριο αλλά και τους καταστροφικούς κυκλώνες των Κενταύρων...

Ενώ στους πλανητικούς πόλους δημιουργείται εξαιτίας του ηλιακού ανέμου το φαινόμενο του σέλαος των Αρπυιών, που μεταφέρουν τις ψυχές στις πύρινες ζώνες Van Allen…

Το ίδιο μοντέλο ακολουθεί και η αύρα μας, έτσι ο Γάλλος ακαδημαϊκός P. Decharme παρουσιάζει την ελληνική μυθολογία σαν ερμηνεία των μετεωρολογικών φαινομένων ανάμεσα στους αστρολογικούς τροπικούς του καρκίνου και του αιγώκερου. Ενώ τις υπερβόρειες περιοχές των πόλων επισκέπτεται μόνο η ελεύθερη Απολλώνια ουσία που διαφεύγει από τις Κενταυρικές δύνες της ατμόσφαιρας (προσωπικότητας), στην μαγνητόσφαιρα της ψυχής.

Όπως ακριβώς διαφεύγει ένα ελεύθερο ηλεκτρόνιο σκέψης από την τροπική μας εγωιστική προσωπικότητα αναγνωρίζοντας στον άλλο την ψυχή του …

To Διονυσιακό θεώρημα του Bernoulli και η τοροειδής κίνηση των αιθερικών συναισθημάτων

Ζώντας στο αφιλόσοφο περιβάλλον ενός υλικού πολιτισμού που δεν μπορεί να δει κυριολεκτικά λίγους πόντους μακρύτερα από την άκρη της μύτης του, μιας και εκεί είναι εγκατεστημένος ο ορίζοντας της πολυδιάστατης αιθερικής αύρας μας.Οι φυσικοί μας επιστήμονες εξακολουθούν να βλέπουν το φυλετικό όνειρο και όχι το πεδίο των δυνάμεων στο ύψος της συνείδησής τους. Αν και αναρωτιούνται για την σημασία του τετραγώνου της ταχύτητας του φωτός ή του τετραγώνου της απόστασης που συνδέουν την ποσότητα και την δύναμη σε κάποιο φανταστικό ορθ. τρίγωνο στο σημαιωματάριά τους… Εντούτοις αδυνατούν να εννοήσουν την υπόσταση αυτού του τριγώνου της κίνησης στην αύρα τους, ενώ έκπληκτοι ομολογούν πολλές φορές πως την λύση την είδαν έτοιμη να παρελαύνει ενώπιον των ονειρικών οφθαλμών τους … (Ναι τόσο πολύ !). Αδυνατούμε να εννοήσουμε όλοι μας το ακίνητο αιθερικό πλέγμα, "Άργος", των χερουβικών οφθαλμών που δημιουργεί την πλάνη της κίνησης εξαιτίας της αλλαγής του χρώματος των κραδαινομένων αιθερικών κόκκων. Oπως ακριβώς συμβαίνει στο πλέγμα των "pixel" της τηλεοπτικής οθόνης,...Οι δυό κορυφές του τριγώνου είναι λοιπόν οι πολικότητες των κραδαινομένων-κυκλοειδών αιθερικών σπινθήρων: Διοσκούρων οφθαλμών (ηλιακού-σεληνιακού, Πολυδεύκη-Κάστορα ή J&B -Ιακίν και Βοάζ), που διαχωρίζονται σχηματίζοντας την μυητική πύλη ενώ η τρίτη του συμβιβασμού τους στον ερωτευμένο εαυτό τους είναι η σΕλένη του φωτός στην άκρη της μύτης τους (ο ορίζοντας των γεγονότων)…!!!

Όπως τόσο χαρακτηριστικά ’εχει επαναπροσδιορίσει ο οραματιστής Τζαίημς Τζόυς την ελληνική μυθολογία για τα δύο πολικά γεωμαντικά σημεία, στην διδυμία των αδελφών από το διήγημα για το «καφενείο των Φίνεγκανς». // Η διδυμία αφορά τις δυνάμεις υποατομικές και ηλεκτρονικές που αθροίζονται στον πατέρα τους (Αγρυπναυτιά, η αιθερική δόνηση σε σχήμα αυτιού) που συγκρατούνται από την αβάσταχτη γοητεία της εύμορφης μητέρας τους (Αγίας Ζώνης, Αννας Λιβίας Πλούραμπελ ή Αφροδίτης)…

Στην εικόνα εμφανίζεται η φαλλική λατρεία στα τρία ορθ. τρίγωνα της Ερμαφρόδιτης ψυχής ή Μπαφομέθ-Διόνυσου. Με την σκιά της συνείδησης ως Σίβα να σέρνεται στην γη στα πόδια του σφαγέα που είναι η θεά Κάλι (ωραία Ελένη) ως αμείλικτη ηλιακή ακτίνα με τον ζυγό της δικαιοσύνης του ύψους στο ορθ. τρίγωνο του πυθ. θεωρήματος. (βλ. εικόνα)

Δεν εννοούν δηλ την πολυδιάστατη συνθετική ισχύ των αθροισμάτων (ερμάτων) του πυθ. θεωρήματος στην τοπολογία της σφαιρικής τους αύρας, που έχει για διάμετρο την σπονδυλική τους στήλη. Οπότε όλα τα σημεία της σφαίρας του τοπίου ολόγυρα είναι προβολές των σημείων της στήλης, δηλ. της γεωμαντικής δάδας Ελένης …

Ο Πλάτων παρουσίασε το πυθαγόρειο θεώρημα στον μύθο του σπηλαίου ενώ οι παλιότεροι στο μαρτύριο του Ταντάλου. Γιατί ο δεσμώτης βλέπει μεν το αντικείμενο των φυλετικών πόθων του, που νομοθέτησαν=όρισαν οι προηγούμενοι στην νοητική οθόνη του σπηλαίου-κινηματογράφου της αύρας τους. Όμως όντας δέσμιος στον άξονα της σπονδυλικής του στήλης, δεν μπορεί να εννοήσει τον μηχανισμό της συναισθηματικής προβολής που εδράζεται στον κόσμο των προγονικών αρχετύπων ή Κενταύρων της 3ης Ησιόδειας φυλής. Έτσι παγιδεύεται στο να επιθυμεί πράγματα που δεν αφορούν τον ίδιο ως συνείδηση αλλά τις φυλετικές εμμονές που μοιραία κληρονόμησε μαζί με το γονιδίωμα της μορφής του. Με αποτέλεσμα όταν τα αγγίζει στην επιφάνεια του καθρέπτη της εμπειρίας να τα απορρίπτει συνεχώς, μένοντας πεινασμένος και διψασμένος, ξεφλουδίζοντας άλλο ένα φύλλο από το κρεμμύδι της χερουβικής φυλετικής μορφής του.

Στο τέλος της σαδομαζοχιστικής καταναλωτικής αυτοϊκανοποίησης μένει η θλίψη του κενού, οπότε για μια στιγμή αντιλαμβάνεσαι το θεώρημα του Μπερνούλι, το Θεμελιώδες θεώρημα της Υδροδυναμικής των συναισθηματων μας, που ταυτίζεται με την αρχή διατήρησης της ενέργειας στην αύρα μας.

Στην απλή του μορφή ο νόμος αυτός εξασφαλίζει την επιβίωση-σταθερότητα της προσωπικότητας μέσα στα κινούμενα επιθυμητικά ρευστά της αύρας.

Ο κ. Γκουρτζίεφ τον ονομάζει πολύ έξυπνα: «μηχανισμό των αντικρουστρήρων στα βαγόνια του τρένου της πολυπρόσωπης προσωπικότητας». Όμως πρόκειται για το άθροισμα των ενεργειών των τριών αστρολογικών σταυρών:

α). της πίεσης εξαιτίας της "ενέργειας θέσεως" δηλ. της έκθεσης στην πίεση των αισθητηριακών δεδομένων, από τον μεταβλητό σταυρό

β). της "δυναμικής πίεσης", που αποτελεί το μέτρο της "κινητικής ενέργειας" των συναισθημάτων που μας κινούν εκείνη την στιγμή, από τον βασικό ή παρορμητικό σταυρό και

γ). της "υδροστατικής πίεσης", που είναι και το μέτρο της "δυναμικής ενέργειας" λόγω ύψους της συνείδησης (που είναι το πεδίο της βαρύτητας) (ο σταθερός σταυρός του ύψους της συνείδησης)

Η επενέργεια των τριών αυτών δυνάμεων υποχρεώνει το εγωικό σημείο να διαγράψει τις κυκλοειδεις τροχιές στο μόνιμο αιθερικό άτομο της αύρας μας…

Όποιος μπορεί να αντιστοιχήσει την ορολογία των 3ων ειδών πίεσης της φυσικής επιστήμης με την διαισθητική του έρευνα στα 3 μέρη της ψυχής (φυσικό, αστρικό ή κινητικό και νοητικό). Αντιλαμβάνεται πως το ύψος της συνείδησης είναι το αντικείμενο της Γεωμαντείας στον άξονα της σπονδυλικής του στήλης ή Ελένης. Εννοωντας τις ακραίες θέσεις της στα τρίγραμμα του Ουρανού και της Γης όσον αφορά το σύστημα των 64 θέσεων της ανατολικής Γεωμαντείας είτε την κεφαλή και την ουρά του δράκου στο σύστημα των σεληνιακών δεσμών της δυτικής γεωμαντείας-αστρολογίας των 16 θέσεων…