Το Λάβδωμα
Ο Πλάτωνας παρέδωσε στον «Τίμαιο» το περίφημο πυθαγόρειο Λάβδωμα στις δύο πλευρές του οποίου τοποθετούνται οι δυνάμεις του 2 (2,4,8) και του 3 (3,9,27) που δημιουργούν τον κόσμο μας… Πρόκειται για τις συνθετικές ακτίνες 2 της ψυχής και 3 της προσωπικότητας (όφεις του κηρυκείου ή Διόσκουρους) γύρω από τον καταστρεπτικό οφθαλμικό λύχνο της ωραίας Ελένης...
Το διπλό Λάβδωμα ή αναπτυγμένο καβαλιστικό ΄δενδρο εφανίζεται σε πολλούς μύθους Όπως είναι ο διαγωνισμός του Απόλλωνα με τον Μαρσύα, του Παρνασσού με τον Ελικώνα των Μουσών με τις Ημαθίδες-Πιερίδες. Δηλώνει τον αγώνα ανάμεσα στην ψυχή και την αναπόφευκτη μίμηση της νοήμονας προσωπικότητας...
Έτσι όσοι ασχολούνται με τον καβαλισμό των 9 σφαιρών-σεφιρώθ ή παρνασσισμό των 9 μουσών, αναγνωρίζουν το διπλό πυθαγόρειο Λάβδωμα (ωσάν Λάμδα-όρος) ή αναπτυγμένο καβαλιστικό δένδρο. (βλ. εικόνα) Οι ομηριστές ισχυρίζονται πως όταν ο Αχιλλέας εμφανίζεται με ένα λάμδα στο ομηρικό κείμενο φανερώνει την ενστικτώδη ορμή της προσωπικότητας. Παρόμοια ο Απόλων με ένα λάμδα σημαίνει την απώλεια...
Αλλού είναι τα τέκνα του Λαβδακου, οι Λαβδακίδες...
Η ΑΛ-χημεία μελετώντας το μυστήριο του γάμου εντόπισε την σπειροειδή χοάνη (τον δείνο στον Σφαίρο ή μόνιμο άτομο του Εμπεδοκλή) που διαπερνά από άκρου εις άκρο την περιγεγραμμένη σφαίρα του εικοσάεδρου (του αιθερικού σώματος). Η γραμμή ενώνει την γεύση (ενόραση του παρελθόντος) –γεν. οργανα με την οσμή (ενόραση του μέλλοντος) –όσφρηση στο κεφάλι. Ενώ ταυτόχρονα αφυπνίζει το τρίγωνο των γονάδων με το ιερό οστό της βάσης. Η ροή αυτή από το κέντρο προς την περιφέρεια είναι που αυξάνει γεωμετρικά την χρωματική οκτάβα ενώνοντας το εκρηκτικό μείγμα της Κρόνιας πρόνοιας με τον χρυσό σπόρο της Ουράνιας ειμαρμένης… (βλ. τον μύθο της αποκοπής των γεν. οργάνων του Ουρανού από τον Κρόνο και την γέννηση της Αφροδίτης- χρυσής τομής… του όφι της δημιουργίας).
Η Λερναία Ύδρα και το 9γραμμα… Οι 9 κεφαλές της Ύδρας θέτουν το ζήτημα της δεκαδικής κατηγοριοποίησης και οργάνωσης των δημιουργικών εμπαθών δυνάμεων του θηλυκού Λόγου (ομιλίας-κίνησης)… Το πλατωνικό Λάμβδωμα, δηλ. η πυθαγόρεια φυτική-καβαλιστική συστηματοποίηση προτείνει το μοντέλο των 6 δημιουργικών ημερών. Πρόκειται για τις δυνάμεις του 2: (2,4,8) και του 3: (3,9,27) διατεταγμένες χιαστί στα δύο σκέλη του Λάμδα, δηλ. στις δυο ακραίες στήλες του καβαλιστικού δένδρου της ζωής…Οι δύο αυτές πολικές στήλες συμβιβάζονται σε μια τρίτη στήλη που σχηματίζεται στην ενδιάμεση περιοχή τους. Στην στήλη αυτή ξεκινώντας από την βάση του 7ου ή γήινου ενστίκτου της παιδικής ηλικίας, ανακεφαλαιώνονται σταδιακά οι 6 δημιουργικές φυλετικές φάσεις που προηγήθηκαν του ανθρώπου της 6ης ημέρας, στο 8ο ενεργό κέντρο των γ.ο. της εφηβείας. Έτσι ξεκινά ο αγώνας με την φυλετική Ύδρα των γ.ο. έως ότου ο Ηρακλής, ο Περσέας της συνείδησης (< πέρθω = κυβερνώ, καταστρέφω) αποκόψει-κυβερνήσει και την 9η κατά σειράν σφαίρα-κεφαλή που είναι η κεντρική καρδιακή, με κεφαλή λέοντος…
Οι αριθμοί-ιδέες επιβάλλουν την τάξη των πραγμάτων του κόσμου μας.
Οι τέσσερεις αριθμοί 1,2,3,4 συνεισφέρουν:
το σημείο, την γραμμή, το επίπεδο, τον όγκο
Τους επίπεδους αριθμούς-συναισθήματα (4,9)
Τους στερεούς αριθμούς-αισθήσεις: (8,27)
τον αιθέρα (12-εδρο) η ακοή
τον αέρα (8-εδρο), η αφή
το πυρ (τετράεδρο), η όραση
το ύδωρ (20-εδρο), η γεύση
η γη (κύβος) η όσφρηση
Οι επίπεδοι αριθμοί αντιστοιχούν στις συναισθηματικές-ενεργειακές δομές του στοιχειακού κόσμου.
βλ. (Τα ηλεκτρόνια… και το πυθαγόρειο θεώρημα)
Οι πυθαγόρειοι χρησιμοποιούσαν τον τριγωνικό τέσσερα για να κατατάξουν τις ουσίες των επτά βασιλείων στην δεκαδική δημιουργία που κρυπτογραφούν οι 10 σφαίρες-σεφιρώθ του καβαλιστικού δένδρου. Το κύμα της ζωής περιέρχεται τους 7 αριθμούς-σφαίρες (5-8-9-10-7-6-4) κάτωθεν της πνευματικής τριάδας
1
2-3
4-5-6
7-8-9-10
Ο Πλάτωνας στον Τίμαιο παρουσίασε παραλλαγμένη την τριγωνική τετρακτύ τοποθετώντας στα δύο σκέλη της τριγωνικής ανάπτυξης τα πολ/σια του 2 και του 3 ήτοι: 1,2,4,8 και 1,3,9,27, δηλαδή τα τετράγωνα και τους κύβους τους. Υποδεικνύοντας την διαφορά της νοητικής εκδήλωσης των τετραγώνων-φώτων 4,9 από εκείνη των κύβων-αισθήσεων 8,27. Tις 3 κενές θέσεις συμπληρώνουν οι νεοπλατωνιστές με τους αριθμούς 6, 12 και 18 ...
Οι Διόσκουροι και η τριγωνομετρία της τετρακτύος
Ο Τζαίημς Τζόις είναι ο διασημότερος μέθυσος -οπαδός του Διονύσου- στην νεώτερη ιστορία της λογοτεχνίας. Την ονειρώδη διάσπαση της αγελαίας-φυλετικής του προσωπικότητας ή τετρακτύος στην διάρκεια της μέθης, διαπραγματεύεται στο ογκώδες διήγημα για την «Αγρύπνια των Φίνεγκανς». Η ιρλανδέζικη μπαλάντα για τον μεθυσμένο εργάτη Τιμ Φίνεγκαν που σκοτώθηκε κτυπώντας το κεφάλι του στην σκάλα και, αναστήθηκε όταν έπεσε μια σταγόνα ουίσκυ στα χείλη του. Θυμίζει την πλατωνική κοσμογονική διήγηση του αναστημένου Ηρός, καθώς φίλοι και συγγενείς θορυβούσαν πίνοντας και θρηνώντας επάνω από το πτώμα του που είχαν τοποθετήσει στα βαρέλια της πάμπ,. Η φυλετική οχλαγωγία επάνω από το σώμα του παρουσιάζεται σε οράματα με κεντρικούς ήρωες τους Διδύμους Σον και Σεμ που προσπαθούν να ικανοποιήσουν τους πελάτες, τους 4εις ευαγγελιστές-στοιχεία κερνώντας τους κουάρκ, κατω από τις εντολές της όμορφης μητέρας τους Άννας Λίβιας Πλούραμπελ που διευθύνει την πάμπ. Στο τέλος ο συγγραφέας μας αποκαλύπτει πως πρόκειται για τις οραματικές πολικότητες του καβαλιστικού σταυρού, που σχηματίζουν οι δίδυμοι οφθαλμοί, εκατέρωθεν του κάθετου άξονα του Πατέρα που αποκτά υπόσταση στην μητέρας τους, (την μύτη-μυητή ή διδάσκαλο της αναπνοής). Τα πρόσωπα του βιβλίου είναι πάρα πολλά. Ωστόσο «υπό μία έννοια είναι το εξής ένα: εμείς. Οι κύριοι χαρακτήρες μεταλλάσσονται, μεταμορφώνονται συνεχώς. Ο ΝΟΚ (Να Ο Καθένας, από το "Here Comes Everybody"), είναι ο ήχος-πατέρας Αγρυπναυτιάς (Earwicker) άθροισμα των Σον-Σεμ και έχει ένα σωρό άλλα ονόματα. Η σύζυγός του, η πολύ όμορφη Άννα Λίβια Πλούραμπελ (ΑΛΠ), είναι η ίδια η ζωή, η γεωμητέρα μας, όπως λέει κάπου ο Τζόις, αλλά και ο ποταμός Λίφι του Δουβλίνου. Στο τέλος ως αρχαιοελληνική Νύμφη χύνεται μέσα στον Ωκεανό πατέρα της και πεθαίνει.
Την μαθηματική σημασία του σταυρού ως τετρακτύ των Διόσκουρων Σον και Σεμ (ημιτόνου+συνημιτόνου=1) ανέδειξε στην νεότερη εποχή ο Καρτέσιος, προτείνοντας το ομώνυμο σύστημα συντεταγμένων για την αλγεβρική αποτύπωση των σημείων στο επίπεδο και τον χώρο, επιτρέποντας την μελέτη της κίνησης. Έτσι η δράση-κίνηση, δηλ. το κάρμα-ειμαρμένη της Ελένης, (Α. Λ. Πλούραμπελ), αποτυπώνεται αλγεβρικά ως τριγωνομετρική προβολή στον σταυρό των Διόσκουρων…
Όσοι μελετούν το αναπτυγμένο πλατωνικό Λάμβδωμα αναγνωρίζουν εύκολα σε αυτό τις καρτεσιανές συντεταγμένες στους δύο άξονες του Λάμδα (βλ. φώτο). Ο νεοπλατωνικός Θέων ο Σμυρναίος του 2ου π.χ. αιώνα έλεγε πως η τετρακτύς «μοιάζει να περικλείει όλη τη φύση του Σύμπαντος» (δοκεί την των όλων φύσιν συνέχειν).
Στο έργο του: «Των κατά των μαθηματικόν χρησίμων εις την Πλάτωνος ανάγνωσιν» περιλαμβάνει όλες τις γνωστές επιστήμες σε έναν κατάλογο με 11 σταυρούς ή τετρακτίδες. Παρουσιάζοντας 11 τρόπους με τους οποίους σχηματίζεται τετρακτύς-προσωπικότης:
Υπάρχουν δύο τετρακτύες αριθμών, «η μια που σχηματίζεται με πρόσθεση, η άλλη με πολλαπλασιασμό. Και αυτές οι τετρακτύες εσωκλείουν τους μουσικούς, τους γεωμετρικούς και τους αριθμητικούς λόγους από τους οποίους σχηματίζεται η αρμονία του Σύμπαντος». Οι δυο τετράδες είναι : 1,2,3,4 και 1,2,3,4,8,9,27
Η 3η τετρακτύς (γεωμετρική) αντιστοιχίζει: 1 στο σημείο, 2 στην γραμμή, 3 στην επιφάνεια και 4 στο στερεό.
Η 4η τετρακτύς (χημική) αντιστοιχίζει: στο 1 το πυρ, στο 2 τον αέρα, στο 3 το ύδωρ και στο 4 τη γη.
Η 5η τετρακτύς (αισθητική) αντιστοιχίζει: στην τετράεδρη πυραμίδα της όρασης, στο 8εδρο της αφής, στο 20εδρο της γεύσης και στον κύβο της όσφρησης.
Η 6η «είναι εκείνη των δημιουργημένων πραγμάτων» (στερεομετρική). Αντιστοιχίζει: στο σπέρμα, ανάλογο του σημείου. Στην αύξηση του μήκους, ανάλογη της γραμμής. Στην αύξηση κατά πλάτος, ανάλογη της επιφάνειας. Στην αύξηση κατά βάθος, ανάλογη του στερεού.
Η 7η τετρακτύς (κοινωνική). Αντιστοιχίζει στο 1 τον άνθρωπο, στο 2 την οικογένεια, στο 3 την κωμόπολη και στο 4 την πόλη «επειδή αυτά είανι τα στοιχεία που συντίθεται το έθνος».
Η 8η τετρακτύς (λογική). Αντιστοιχεί στην εξέλιξη της σκέψης: το 1 είναι η σκέψη, το 2 η επιστήμη, το 3 είναι η γνώμη και το 4 η αίσθηση.
Η 9η τετρακτύς (ψυχολογική) αποτελείται από: το λογιστικό (πυρ), το θυμικό (διαίσθηση), το επιθυμητικό (συναίσθημα) και το σώμα (ένστικτο).
Η 10η είναι (γεωπονική): η άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο κι ο χειμώνας, και η 11η (βιολογική): «το παιδί, ο έφηβος, ο ώριμος άνθρωπος, ο γέρος».
Η 4η (χυμική) τετρακτύς αναλύεται επίσης από τους Αριστοτέλη και Ιπποκράτη στους 4εις ανθρώπινους τύπους που συμβιβάζουν: το ψυχρό, το θερμό, το υγρό και το ξηρό. Δηλ. τον Φλεγματικό, τον Αιματώδη, τον Χολερικό και τον Μελαγχολικό. Αλλά και την σύγχρονη φυσική επιστήμη που προσδιορίζει την εκδήλωση ως τετρακτύ 4ων δυνάμεων:
1. την ηλεκτρομαγνητική, ανάμεσα στα quarks και τα ηλεκτρόνια, που συνδέει τα άτομα μεταξύ τους,
2. την ισχυρή πυρηνική, που συγκρατεί τα quarks μέσα στον πυρήνα,
3. την ασθενή πυρηνική, που ευθύνεται για τις ραδιενεργές διασπάσεις, και
4. την γνωστή μας βαρύτητα.
Η ισχυρή πυρηνική παρουσιάζεται στην βαρυονική δεκάδα (baryon decuplet) που παριστάνει γεωμετρικά τα μορφώματα των στοιχειωδών «σωματιδίων», σύμφωνα με τις κβαντικές τους ιδιότητες, οργανωμένη στην τριγωνική τετρακτύ 1+2+3+4=10.
Ο καβαλιστικός σταυρός-τετρακτύς της προσωπικότητας σχηματίζεται από το τριγωνικό άθροισμα (4+5+6+7=22). Η θεοσοφία τον παρουσιάζει στην τετράδα των πεδίων επί της οποίας λαμβάνει χώρα η σπειροειδής φυλετική εξέλιξη των 7 κύκλων του πολιτισμού (7 δημιουργικών ημερών-φάσεων). //Βλ. τους 7 πρώτους όρους της πυθαγόρειας ακολουθίας Fibonacci: 1,1,(2,3),5,8,13//. Η μελέτη επιτυγχάνεται χάρις στην αναγνώριση της ενσάρκωσης ως κρυστάλλωσης ενός σημείου στο σπειροειδές γράφημα της έξέλιξης του φωτός, (κίνησης της ψυχής). Σε σχέση με τον σταυρό των Διόσκουρων: τον κάθετο άξονα της 2ης ακτίνας (συνείδησης, Πολυδεύκη) και τον οριζόντιο της 3ης δημιουργικής ακτίνας (Κάστορα).
Η αστρολογία προτείνει τα σύμβολα
του κύκλου-πνεύματος του μηνίσκου-ψυχής και του σταυρού-ύλης για τους αριθμούς 1,2,3, που δημιουργούν συνδυαζόμενα τα σύμβολα της έλξης και τις άπωσης του κόσμου των συναισθημάτων. Ενώ σε τριάδες δημιουργούν τις καταστάσεις της συνείδησης.
Εμείς πάλι παρατηρούμε ότι αν επιχειρήσουμε να κατατάξουμε τις 6 δυνάμεις του 10 σε Λάμβδωμα τετραγώνων και κύβων (βλ. την ζωδιακή μάνταλα των 6 κόσμων ή βασιλείων)
10=θεοί
10Χ10=Ψυχές,
10Χ10Χ10=Άνθρωποι,
100Χ100=Ζώα
100Χ1000=Φυτά
100Χ100Χ100=Ορυκτά
Προκύπτει ότι ο αριθμός 100.000 του φυτικού βασιλείου μετέχοντας ταυτόχρονα στην φύση του τετράγωνου εκατό, όσο και του κυβικού 1000 αποτελεί την καρδιά-κέντρο αυτού του Λαμβδώματος…
Οι πολύγωνοι ή επίπεδοι αριθμοί δομούνται με μονάδα το τρίγωνο:
το τετράγωνο (2 τρίγωνα), το πεντάγωνο (3 τρίγ.), το εξάγωνο (4 τριγ.) κλπ
ΤΡΙΓΩΝΑ 1 3 6 10 15 21 28 36 45 55 66 78 91 105 120 136 153 171 190 210 231253
ΤΕΤΡΑΓΩΝΑ 1 4 9 16 25 36 49 64 81 100 121 144
ΠΕΝΤΑΓΩΝΑ 1 5 12 22 35 51 70 92 117 145 176 210
ΕΞΑΓΩΝΑ 1 6 15 28 45 66 91 120 153 190 231 270
ΕΠΤΑΓΩΝΑ 1 7 18 34 55 81 112 148 189 235 286 342
ΟΚΤΑΓΩΝΑ 1 8 21 40 65 96 133 176 225 280 341 408
ΕΝΝΕΑΓΩΝΑ 1 9 24 46 75 111 154 204 261 325 396 474
Οι στερεοί αριθμοί δημιουργούνται με την σειρά τους από τα αθροίσματα των επίπεδων αριθμών
Το άθροισμα των κύβων
Στα μαθηματικά ονομάζουμε σειρά το άθροισμα των όρων μιας ακολουθίας. Για την σειρά των κύβων (ν^3) των ακεραίων αριθμών ισχύει ότι είναι ίση με το τετράγωνο του τριγωνικού τους αθροίσματος ν*(ν+1)/2 λ.χ.
1+2=3. 1^3 + 2^3 = 1+8 = 9 = 3^2
1+2+3=6. 1^3 + 2^3 + 3^3 = 36 = 6^2
1+2+3+4=10. 1^3 + 2^3 + 3^3 + 4^3 = 100 = 10^2 (βλ. αιώνες ή Κενταυροι)
1+2+3+4+5=15. 1^3 + 2^3 + 3^3 + 4^3 + 5^3 = 225 = 15^2
1+2+3+4+5+6=21. 1^3 + 2^3 + 3^3 + 4^3 + 5^3 + 6^3 = 441 = 21^2 (το 12 και 144 αντιστραμμένα !!!)
Κάνουμε αυτήν την παρένθεση επειδή οι μυήσεις συμβαίνουν κατά την επαφή της συνείδησης με τον κύβο στο μέσον του πυρός. (ο Απόλλων των πυθαγορείων, ο Χριστός του πυρός). Δηλαδή με την πρόσβαση της συνείδησης στο μόνιμο άτομο (κυβικό θρόνο του πυρός), στο πρώτο υποπεδίο κάθε πεδίου. Η σύνδεση των μόνιμων ατόμων (κύβων) δια του νήματος της ζωής δημιουργεί λοιπόν διαφόρων ειδών φωτισμούς (τετράγωνα)… ενώ η μνήμη κατακλύζεται από εντυπώσεις προηγουμένων ιερατικών δράσεων της Μονάδας. Στον νεοπλατωνικό σουφισμό τα 9 πέταλα του λωτού διατρέχονται τρεις φορές όσες και οι τρεις εννεάδες των 27 γραμμάτων του αρχαιοελληνικού αλφαβήτου. Οι τρεις ηλιακές οκτάβες της δημιουργίας... Η ηλιακή εξάδα 1/7=142857 της αιματικής κυκλοφορίας είναι η ελάχιστη γραμμή για την ύπαρξη της φυσικής μορφής και δεν απαιτεί συνείδηση του μη όντος (πλάνης) της δημιουργίας. Λείπουν από την αιματική κυκλοφορία οι αριθμοί 3,6,9. Οι αριθμοί αυτοί προστίθενται ως ουσίες που δημιουργούνται εξαιτίας της αυτοενθύμησης (3) (αντίληψης του παρόντος ή πρανα) και της αυτοπαρατήρησης (6) (αντίληψη της ομαδικότητας ή ηλιακού αγγέλου - δισκοπότηρου) κατά τον διαλογισμό των ηλιακών πανσελήνων 2/13=153846 Εδώ έχει ενδιαφέρον η παρατήρηση ότι 666 είναι τα γράμματα χξς τοποθετημένα στον 9πέταλο λωτό της πυθαγόρειας αλφαβήτου Με τον αρ. 9 ή 0 (η Σχολή στην οποία μαθητεύει η Μονάδα μας) ερχόμαστε σε επαφή για πρώτη φορά κατά την τρίτη μύηση δια μέσου της δεύτερης εξαψήφιας σεληνιακής περιόδου 1/13=076923.
Σε αυτή την περίοδο εμφανίζονται και οι τρεις αριθμοί πέταλα 3,6,9 της πλήρως αναπτυγμένης ορμονικής λειτουργίας
Ο ΕΓΩΙΚΟΣ ΛΩΤΟΣ και ο ψυχογονικός κύβος του 6=216
Συνεχίζοντας την παρουσίαση των αρχαίων προσεγγίσεων για την ψυχή του κόσμου, που είναι η αιτία για την υλική δημιουργία. Αναφέρουμε την προσέγγιση των Ορφικών-Pυθαγορείων στην επιστήμη της κίνησης ή εκδήλωσης των τριαδικών Μονάδων. (… οι πυθαγόρειοι πίστευαν ότι τα πάντα ορίζονται από τον αριθμό τρία, λέγει ο Αριστοτέλης στο Περί Ουρανού) . Μιλωντας για την απόκρυφη (Διά)λυση της Μονάδας σε τριάδα-άδες και την (Ζεύ)ξη της δια του αλχημικού γάμου, στα ονόματα Δίας-Ζευς και Απόλλων –Ήλιος… Οι τριάδες αυτές αναφέρονται από τον Πλάτωνα ως απόκρυφοι ή ειδητικοί αριθμοί (βλ πυθαγόρειο θεώρημα) και είναι σειρές πυθαγόρειων τριάδων. Δηλαδή ιδεών-αριθμών που παρέχουν την ηλεκτρονική δομή της ύλης. Η γεννήτρια αυτών των αριθμών είναι η βασική πυθαγόρεια τριάδα (3,4,5) με εμβαδόν (6) η καλουμένη και ψυχογονική.
Η ιδιατερότητα αυτής της τριάδας (3,4,5) εμφανίζεται και στην περίπτωση του αθροίσματος των κύβων 3^3 + 4^3 + 5^3 = 6^3 = 216 καθώς το άθροισμα των κύβων τους είναι και πάλι κύβος, ο οποίος καλείται ψυχογονικός. Πρόκειται δηλαδή για την συνθετική μονάδα της νοητικής προσωπικότητας…
Η μελέτη του αριθμού δείχνει ότι αποτελεί σύνθεση ολόκληρου του καβαλιστικού δένδρου… Όπως το 666=2*360-54=54 είναι εκδήλωση της πενταγωνικής γωνίας των 54 μοιρών (αριθμός ανθρώπου) έτσι και το (216=4*54)… δηλαδή της χρυσής τομής
Ότι το 216 είναι το κυβικό μόνιμο άτομο, μνήμη του νοητικού πεδίου, το βεβαιώνουν οι Πυθαγόρειοι Ανδροκύδης, Ευβουλίδης και άλλοι βιογράφοι του Πυθαγόρα, λέγοντας ότι οι μετεμψυχώσεις του είχαν διαρκέσει 216 χρόνια και ότι μετά τον ίδιο αριθμό ετών είχε επανέλθει στον κόσμο <<σάν να είχε περιμένει την πρώτη κυκλική επάνοδο του κύβου του 6, αριθμού γενεσιουργού της ψυχής και επανερχόμενου στον εαυτό του , λόγω της σφαιρικότητάς του >> 216 = 2*108 (Η ψυχή ελέγχει έναν κύκλο 108 ζωών)
Η ψυχογονική του 216 φαίνεται από το γεγονός ότι οι 15 διαιρέτες του 1,2,3,4,6,8,9,12,18,27,36,54,72,108,216 ανευρίσκονται στο πυθαγόρειο Λάβδωμα, ενώ οι 9 μικρότεροι δημιουργούν ένα πολλαπλασιαστικό μαγικό τετράγωνο πλευράς 3 με σταθερά το γινόμενο 216
2Χ9Χ12
36Χ6Χ1
3Χ4Χ18
εικ. Το Λάβδωμα ή τετρακτύς των πυθαγορείων είναι το αρχαιοελληνικό δένδρο της ζωής
Στο τριγωνικό Λάμβδωμα της τετρακτύος 1+2+3+4=10. Ο Πλάτωνας παρουσιάζει τους 10 αριθμούς σφαίρες του καβαλιστικού δένδρου υπό την μορφή Λάμδα. Τοποθετώντας το 1 στην κορυφή και στα δύο σκέλη του Λ τις δυνάμεις του 2: 1,2,4,8 και του 3: 1,3,9,27
(οι 2 όφεις του κηρύκειου : ακτίνες του Υιού και της Μητέρας) ενώ η καβαλιστική ενδεκάδα συμπληρώνεται με τα κοινά τους πολλαπλάσια: 6,12,18,36
Η διπλή τετρακτύς και η μουσική κλίμακα :
Ο Ορφισμός διέδωσε την κοσμοθεωρία της δημιουργίας από τις μουσικές νότες. Γεγονός που βεβαιώνεται στην αναπτυγμένη τετρακτύ των τριγωνικών αριθμών καθώς οι νότες δημιουργούνται ως λόγοι διαδοχικών τριγωνικών αριθμών: 3/6/10/15/21/28/38/45
6/3 = 2 «πάνω» ΝΤΟ 10/6 = 1,666 = ΛΑ 15/10 = 1,5 = ΣΟΛ 21/15 = 1,4 = ? 28/21 = 1,333 = ΦΑ 36/28 = 1,285 = ? 45/36 = 1,25 = ΜΙ 1=ΝΤΟ «κάτω» Οι λόγοι αποδίδουν τις 5 νότες, ενώ θέτουν το ερώτημα για άλλες δύο (βλ. ημιτόνια) Οι νότες ΡΕ και ΣΙ παράγονται ως λόγοι του 8 (συνείδησης του κύβου του 2)
9/8 = 1,125 = ΡΕ
15/8 = 1,875 = ΣΙ
Οι Σούφι και ο Πλάτωνας.
Η μανία με την οποία συνέλλεγαν οι Άραβες τα αρχαία κείμενα είναι γνωστή. Δεν εντυπωσιαζόμαστε λοιπόν που «ο αριθμός του γάμου» o αρ. 1.000.000 της Πλατωνικής πολιτείας έφθασε πάλι στην Ευρώπη δια μέσου της διδασκαλίας του κ. Γκουρτζίεφ (ως 9γραμμα) με ρίζες στον Σουφισμό και τους χορούς των Δερβίσηδων. Τώρα πάλι συναντάμε το ζωογονικό πυθαγόρειο τρίγωνο (3,4,5) ως βάση εκκίνησης πολλών σχετικών κλιμάκων που προσπαθούν να προσδιορίσουν την αύξηση της πυκνότητας των στοιχείων στην δημιουργία. Το τρίγωνο (3,4,5) αντιστοιχεί εμφανώς προς το στοιχείο του Υδρογόνου. (Εφόσον αποδεικνύεται ότι με εμβαδόν 6 διαιρεί ακριβώς οποιοδήποτε από τα άπειρα πυθαγόρεια τρίγωνα). Το «Υδρογόνο» υπήρξε αρχικά η βάση για την δημιουργία του περιοδικού πίνακα των στοιχείων. Αλλά και η «ζωογονική» αρχή των οκτάβων της πρόνοιας που πρότεινε ο Πυθαγόρας, ο Πλάτωνας, η Θεοσοφία όπως και ο Γκουρτζίεφ με τις κλίμακες των Υδρογόνων του.
Ο περιοδικός πίνακας των στοιχείων ως οκτάβα με μονάδα το Η
ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΒΟΥΔΔΙΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ
H αστρολογική τετρακτύς
Το Λάβδωμα και ο οφθαλμός
Ανακεφαλαιώνοντας τις μαθηματικές πληροφορίες που μας παρέδωσε η απόκρυφη παράδοση των ανατολικών λαών, των Αιγυπτίων και των Ελλήνων, για τον οφθαλμό της ενόρασης που έρχεται σε επαφή με το μόνιμο άτομο της μνήμης, παρατηρούμε ότι: Στο μάτι του Ώρου (Wajet) αθροίζεται το φως από τα 6 βασίλεια (αισθήσεις) της Αιγύπτου: ½+¼+1/8+1/16+1/32+1/64 = 63/64 = 7Χ9/8Χ8 (δηλαδή τα 63 από τα 64 εξάγραμμα του i-ching, πλην το εξάγραμμο του Ουρανού, το σπέρμα του οποίου γέννησε τον κόσμο). H γεωμετρική σειρά (1/2)^ν των κλασμάτων εκ των κατοπρισμών της αιθερικής ουσίας 1/2+1/4+1/8+1/16+1/32+1/64... =63/64= (ν-1/ν) αντιστοιχεί στο άθροισμα των αισθήσεων ή επιστρώσεων που παράγει η σπειροειδής εξέλιξη του ρεύματος της ζωής, στην Απολλώνεια συνθετική πνευματική ενόραση. Η Αιγυπτιακή μεταφυσική μας υποδεικνύει ότι το άθροισμα των αντιστρόφων δυνάμεων (σπερμάτων) του 2, τείνοντας στην Μονάδα (ν-1/ν) δημιουργεί τον λωτό του σφαιρικού οφθαλμού, αφήνοντας την «σπερματική οπή» 1/ν που επιτρέπει την θέα του κόσμου… Στον 6ο λωτό του τρίτου ματιού αθροίζονται τα πέταλα των 5 λωτών κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης: 4+6+10+12+16 = 48+ (48) =96
Η μεταφυσική του σουφισμού υποδεικνύει την σειρά των διπλασιασμών της δημιουργικής τριάδας ήτοι: 3, 6, 12, 24, 48, 96.
Στους αριθμούς αυτούς αντιστοιχούν οι εκδηλωμένοι νόμοι: 3 στην πνευματική τριάδα, 6 στο αιτιώδες πεδίο, 12 στο νοητικό πεδίο, 24 στο αστρικό πεδίο και 48 στον φυσικό κόσμο
Η σειρά αυτή είναι γνωστή στην αστρονομία ως νόμος του Μπόντε, αν προσθέσουμε σ΄ αυτούς τον αριθμό 4. Τότε θα έχουμε τους αριθμούς 4, 7, 10, 16, 28, 52 .... Τώρα αν αυτούς τους τελευταίους αριθμούς διαιρέσουμε καθένα δια του 10 προκύπτουν οι αντίστοιχοι αριθμοί:0,4, 0,7, 1,0, 1,6, 2,8, 5,2, … των πλανητικών αποστάσεων από τον ήλιο (η Γη είναι το 1 της κλίμακας των αποστάσεων). Η σειρά αυτή προσδιορίζεται όμως και από την χρυσή τομή που δικηολογεί την ανάγκη της πρόσθεσης του 4 = (ρίζα5 – 1)Χ(ρίζα5 + 1) που είναι η λύση στην εξίσωση του άγνωστου Εαυτού χ-1/χ=1
Ο φιλοσοφικός έρως (cogito) και η αντίληψη του παρόντος
Η διαφορά του υλιστικού υπαρξισμού των Χάιντεγκερ – Σαρτρ από τον θεολογικό υπαρξισμό των Κίρκεγκωρ-Γιάσπερ μελετάται επάνω στην κλίμακα της «αγωνίας-άγνοιας»* για την φύση των δημιουργικών αγγελιοφόρων ή «Γωνιών-γνώσεων» του θεού…
*«Ο σοφός Κίρκεγκωρ έχει αποδώσει ορθά την φύση της υπαρξιακής αγωνίας στο προπατορικό αμάρτημα της ύβρεως κατά του αγίου πνεύματος». Κάτι που είναι αυτονόητο στην παρετυμολογία των ελληνικών λέξεων για την άγνοια-αγωνία ως άρνηση των μοιρών-αγγέλων-γωνιών (α+γωνία) των δημιουργικών ιεραρχιών που προΐσταται η Παναγία-Ίσιδα (το Άγιον Πνεύμα ή Μητέρα -ηλιακός άγγελος) . Το σχήμα: ὓβρις → ἂτη → νέμεσις → τίσις περιγράφει την δημιουργική λειτουργία του Νείκους του Εμπεδοκλή που είναι η κοσμική Ύβρις…
Στα 4 αυτά στάδια αναγνωρίζονται εύκολα τα Γένη της κοσμογονικής πτώσης-θεογονίας-ανθρωπογονίας του Ησιόδου ή τα βασίλεια-πεδία της βουδιστικής θεοσοφίας…
Η κοσμική Ύβρις είναι η πολυπλοκότητα (Χάος) που υποβόσκει στο υπερήφανο χρυσό Γένος των Τιτάνων-θεών που όντας αγνό δεν έχει ακόμη διαταράξει την ισορροπία του ειρηνικού Σφαίρου του Εμπεδοκλή.
Το θόλωμα του νου, (η Άτη) χαρακτηρίζει το αργυρό δεύτερο γένος που συμπεριφέρεται σαν παιδί μη αντιλαμβανόμενο τις συνέπειες των πράξεων του
Η Νέμεσις αντιστοιχεί στο χάλκινο Γένος (χαλκός=νοημοσύνη). Η Κυπρίς-Αφροδίτη δηλ. ο χαλκός-Cuprum αντιστοιχεί στην αιγυπτιακή Μάατ η θεά της δικαιοσύνης ή Νέμεση (Νόμος), που μας βοηθά να αντιληφθούμε στον νοητικό κόσμο την θεία οικονομία και πως την παραβαίνουμε…
Η Τίσις αντιστοιχεί στην τιμωρία που αναλαμβάνουμε συνειδητά ως ψυχές προκειμένου να εννοήσουμε το περιεχόμενο του Νόμου, ενσαρκωμένοι στο σιδηρούν Γένος…
Πρόκειται δηλ. για την πυθαγόρεια τετρακτύ…
Επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν αναπτυγμένο νοητικό φορέα η νοημοσύνη εμφανίζεται στο άθροισμα των γνώσεων των πολλών, είναι αγελαία στην εν-κύκλω-παιδεία… Όταν ολοκληρωθεί ο απαραίτητος αυτός εκπαιδευτικός κύκλος, τα αθροίσματα των λίθων (<ο λαός) από απλές στοίβες λίθων (βλ. το έρμα-βάρος στο πλοίο της ψυχής) μετατρέπονται σε τετραγωνισμένους οικοδομήσιμους λίθους στον ιδεοποιητικό Ερμητικό Ναό του εκδηλωμένου πνεύματος της Εκκλησίας των «Αρχών».
Οι νοητικά εξελιγμένοι άγγελοι-deva της πρώτης στοιχειακής ουσίας είναι οι «Αρχές» ή Ντυάνι Τσόχανς της Παρθένου που επιβλέπουν την εξέλιξη στην μορφική ή «Αρχαγγελική» δημιουργία του αιθεροφυσικού πεδίου (Αιγόκερως-Υδροχόος) και την αγγελική του φυσικού πεδίου των Ιχθύων. Υπενθυμίζουμε ότι οι άγγελοι είναι τα άτομα της ύλης στην Μυστική Δοξασία και η επταδική τάξη τους παρουσιάζεται στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων…
Η μετάβαση λοιπόν από τα κολασμένα μορφικά βασίλεια (Ο Σαρτρ είπε: η κόλαση είναι οι άλλοι) όπου η συνείδηση αφυπνίζεται με την Κρόνια «εις άτοπον επαγωγή» ή «φιλοσοφία της γοητείας του θανάτου» που προωθείται σαν λανθάνουσα θρησκεία στα Τυραννικά καθεστώτα (βλ. Χάιντεγκερ και Ναζισμός). Στα άμορφα νοητικά βασίλεια της ομαδικής συνείδησης (Δημοκρατίας) των Ντυάνι Τσόχανς (βλ. απόκρυφες πλανητικές σχολές) όπου λατρεύεται η «επαγωγική οδός» του διαλογισμού* στην σιωπή του νου, στο πρόσωπο του «χρυσού έρωτα» ή χρυσού ηλιακού παιδιού «Ώρου-Χριστού» (του ηλιακού συστήματος). Είναι η πορεία από την δημιουργική μορφική διάνοια του Αγίου Πνεύματος (ισόπλευρο πυρ) στην ενόραση του Υιού (ορθογώνιο πυρ)… και του «χρυσού ορθογωνίου τριγώνου» των 36 μοιρών.
*Ο Πλάτων ορθά λοιπόν ονομάζει την επαγωγική οδό των αναλογιών «παιδεραστία»…
Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των δύο υπαρξιστικών τάσεων δεν είναι ο θάνατος, αυτός είναι η κοινή Αρχή (βλ. άρχων, χάρων, χρόνος), αλλά ο Έρως-Χριστός, η συνείδηση, η ελπίς της σωτηρίας μας… Η εκλεπτυσμένη νοητική γοητεία του θανάτου αναπτύχθηκε στο «Είναι και Χρόνος» του Γερμανικού έθνους από τον Χάιντεγκερ (βλ. Ναζισμός). Οι Γερμανοί ακόμα δεν έχουν κατανοήσει τον Γνωστικισμό-Χριστιανισμό του Βάγκνερ ούτε τον Καντ-Αριστοτέλη. Ο ψυχοπομπός θάνατος είναι ο Ερμής, η νοητική παύση στην είσοδο του Άδηλου κόσμου και, όχι η γοητεία της ανυπαρξίας ενός κακώς νοουμένου κενού… Αντίθετα ο ηρωικός Γαλλικός κοινωνικός υπαρξισμός του Σαρτρ προχώρησε ένα βήμα πάρα πέρα την αντίληψη της ουσίας «Είναι» (ο πατήρ) και του Χρόνου (αγίου πνεύματος). Στον «Τοίχο» ο Σαρτρ παρουσιάζει τον θάνατο σαν μια νοητική πύλη προς την αθανασία του Βούδδι που όμως δεν μπόρεσε να διαβεί…
Το «Μηδέν» της Σαρτρικής συνείδησης είναι ο αρνητικός δακτύλιος που εμφανίζεται σαν την Ταοϊστική απουσία-κενό ενός ιερού βάζου που δίνει υπόσταση στο ίδιο το βάζο-μητέρα που το περιέχει. Η ύλη λέγει ο Αριστοτέλης είναι χρόνος-χρώμα έτσι η δημιουργία διατρέχει τις κλίμακες-νότες του χρόνου και του χρώματος των ακτίνων.
Η τέταρτη νότα ΦΑ του ανθρώπινου βασιλείου έχει την ύφεσή της στο αιθερικό κανάλι ΙΔΑ (=ξύλο) που αντιπροσωπεύει τον νοητικά άριστο άνθρωπο (Κάστορα) της πρώτης μύησης που αντιλήφθηκε το αιθεροφυτικό βασίλειο στο γράμμα ξ των ιδεών. Βλ. ΦΑ-ύφεση, πρώτο μυητικό σοκ, όπου ο ιδεοποιητικός Άνθρωπος διαπιστώνει πως έχει τις δυνάμεις ενός δημιουργικού θεού
Επειδή η σανσκριτική έχει κοινή καταγωγή με την ελληνική στους χρόνους της Ατλαντίδας. Το κανάλι ΠΙΝΓΑΛΑ θα μπορούσε να αποδοθεί με την λέξη πάγκαλος (< παν+καλός) του πολύ γλυκού Πολυδεύκη. Καθώς η ΦΑ-δίεση του δεύτερου καναλιού που αποκαλύπτει το δισκοπότηρο στην καρδιά είναι εκστατική όπως η μουσική της καρδιάς…
Την σανσκριτική λέξη «πρανα» για τον ίδιο λόγο αποδώσαμε στην λέξη «παρόν». Εδώ οι ονοματοθέτες έχουν προηγηθεί κατά πολύ δημιουργώντας τον μύθο του Παρνασσού (< Παρόν + άσσος=στοιχείο) για τον Απόλλωνα-Φαλλό με το κορινθιακό κιονόκρανο του διπλού Ε της σπειροειδούς εξέλιξης. Ο καβλός-δένδρο του διπλού Ε με τις Μούσες ή Μόνιμα Άτομα που κραδαίνονται στην αιωνιότητα της αντιληπτικής στιγμής του Cogito… Το Cogito ergo sum (= σκέπτομαι άρα υπάρχω), του μεγάλου θεοσοφιστή Καρτέσιου επαναλαμβάνει το πνεύμα του Αριστοτέλη στο «περί αναπνοής»: ότι ο Χρόνος είναι το μήκος της θεϊκής σκέψης που φυλάσσεται στον καρδιαναπνευστικό ρυθμό των μορφών. Ο Χώρος (ο Πατήρ) επιτρέπει να υπάρχουν ταυτόχρονα πολλές δημιουργίες που εξελίσσονται σε διαφορετικούς Αντιληπτικούς (ο Υιός), Χρόνους (το Άγιο Πνεύμα).
Ιδιαίτερα διαφωτιστικός είναι ο πίνακας των κόσμων και των χρόνων για την εξέλιξη της πρανικής συνείδησης (το cogito των υπαρξιστών) που συνέταξε νομίζω ο κ. Ουσπένσκυ:
Η καβαλιστική υπερσυμμετρία των σωματιδίων
Μια εργασία που δεν έχει επιχειρηθεί έως τώρα αλλά είναι φανερό πως υποβόσκει στην σκέψη φυσικών και μεταφυσικών αναζητητών της αλήθειας. Αφορά την κατάταξη των υποατομικών σωματιδίων στην καβαλιστική συμμετρία του εικοσαέδρου και την υπερσυμμετρία του τετραπλού εικοσαέδρου ή τετραπλού καβαλιστικού δένδρου.Ο Αριστοτέλης αναφέρει την θεοσοφική θέση των προσωκρατικών ατομικών φιλοσόφων, πως η ύλη είναι έκφραση της σκέψης- ταλάντωσης των ατόμων ή πεσμένων αγγέλων-φώτων της ύλης. Έτσι στον μεσαίωνα οι θαυμαστές του σχολαστικοί θεολόγοι, αναρωτιόντουσαν όπως και ο ίδιος για το πόσοι άγγελοι (άτομα ?) χωρούσαν στο κεφάλι μιας καρφίτσας…
Σήμερα με έκπληξη παρατηρούμε την πυρηνική φυσική να προτείνει το καβαλιστικό διάγραμμα της πυθαγόρειας τετρακτύος ως (τριπλό τρίγωνο) των βαρυονίων-κουάρκ για να παρουσιάσει την δομή των υλικών πυρήνων… (βλ. φωτογ.)
Επειδή η διάταξη των στοιχειωδών σωματιδίων κουάρκ, αντιστοιχεί στο πεδίο των ισχυρών πυρηνικών δυνάμεων που είναι ο νοητικός κόσμος (τετρακτύς) της θεοσοφίας. //Όταν οι ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις συνιστούν το υλικό πεδίο των φυσικών μας αισθήσεων //. Αντιλαμβανόμαστε πως η σύγχρονη πυρηνική φιλοσοφία προσδιορίζει στα Κουάρκ την πλατωνική Άτροπο: (την αναπότερεπτη πτώση της ψυχής στην μελλοντική υλική-μορφική δίκη που δημιούργησε ένας αιθερικός κατακλυσμός (big bang)). Ενώ όταν αναφέρει πως τα Λεπτόνια-Νετρίνα είναι τα πιο παράδοξα σωματίδια που συνυπάρχουν αλληλοεπιδρώντας ελάχιστα με την ύλη, απομεινάρια των πρώτων στιγμών της Μεγάλης δημιουργικής Έκρηξης, αντιστοιχούν στις δυνάμεις του παρελθόντος και την Λάχεση… που είναι οι Μονάδες της πρώτης ριζικής φυλής…
Επίσημα παραμένει άγνωστη η συμπληρωματική σχέση Κουάρκ-Λεπτονίων όπως και η Συνείδηση του Παρόντος (ως Παρατηρητή), δηλ. της Κλωθούς των υποατομικών αιθερικών υπερχορδών των πολλών διαστάσεων…
Όμως εσχάτως φαίνεται πως και αυτή ακόμη η έννοια του Βίσνου-Ποσειδώνα ως Συντηρητή του σύμπαντος αποκαλύφθηκε σε ένα εργαστήριο της Ιαπωνίας…
εικ. Η ανακάλυψη αφορά τα νετρίνα και τα αντίστοιχα αντισωμάτιά τους, τα αντινετρίνα, που εμφανίζονται σε τρεις τύπους ή γεύσεις: του ηλεκτρονίου Ve, του μυονίου Vμ και του ταυ Vτ. Διάφορα πειράματα αποκάλυψαν λοιπόν ότι τα νετρίνα μπορούν αυθόρμητα να μεταλλάσσονται μεταξύ αυτών των τριών γεύσεων, ένα φαινόμενο που ονομάζεται ταλάντευση, και λαμβάνει χώρα στον <ήλιο>. (Πρόκειται για την επαλήθευση του δόγματος του ομοούσιου της Αγ. Τριάδος, της ινδουιστικής τριμουρτί: Βράχμα-Βίσνου-Σίβα ή Δία-Ποσειδώνα-Πλούτωνα). Έτσι χάρις σε αυτή την ταλάντευση-σκέψη της κοσμικής συνείδησης ο κόσμος μας εξακολουθεί να υπάρχει, γιατί διαφορετικά θα είχε καταστραφεί την στιγμή που πρωτο-σχηματίστηκε η ύλη καθώς συνοδεύονταν από ίση ποσότητα αντιύλης – ένα συμπέρασμα που γνωρίζουμε ότι είναι λάθος, επειδή δεν θα έπρεπε να είμαστε εδώ εάν ήταν αλήθεια…
«Γνωρίζουμε λέγουν οι φυσικοί πως για να δημιουργηθεί περισσότερη ύλη από ότι αντιύλη στο σύμπαν, χρειαζόμαστε μια διαδικασία που να παραβιάζει την συμμετρία-ισορροπία ύλης-αντιύλης. Έτσι, ψάχνουμε για οποιαδήποτε διαδικασία που μπορεί να παραβιάσει αυτή την συμμετρία».
Οι αλληλεπιδράσεις των διαφορετικών ειδών κουάρκ, των συστατικών των πρωτονίων και νετρονίων στα άτομα τους δεν είναι τόσο μεγάλες, αρκετές για να εξηγήσουν γιατί η ύλη κυριάρχησε της αντι-ύλης στο σύγχρονο σύμπαν. Έτσι οι ταλαντεύσεις των νετρίνων είναι ένα άλλο μέρος για να ψάξουμε για παραβιάσεις της συμμετρίας.
Το θέρος ου 2016 στις εργασίες του Διεθνούς Συνεδρίου στη Φυσική των νετρίνων και την αστροφυσική (Neutrino 2016), παρουσιάστηκαν τα πρώτα δεδομένα από παραβιάσεις της CP-συμμετρίας. Έχουν πλέον δει 32 νετρίνα μυονίου να μεταμορφώνονται σε γεύση ηλεκτρονίου, σε σύγκριση με μόλις 4 αντινετρίνα μυονίου που μετατράπηκαν στο είδος του αντι-ηλεκτρονίου.
Αυτό το εύρημα δείχνει περισσότερη ύλη και λιγότερη αντιύλη από ότι αναμένονταν να δούμε Παρόλο που ο αριθμός των ανιχνευθέντων περιστατικών σε κάθε πείραμα είναι μικρός, η διαφορά είναι αρκετή για να αποκλειστεί η ισχύς της συμμετρίας ύλης-αντιύλης…
Μεταφράζοντας λοιπόν την ορολογία των Λεπτονίων ως παρουσία του Μοναδιαίου πεδίου της θεοσοφίας, θα λέγαμε πως αυτό που δημιουργεί την ύλη είναι ο Πόθος του κρυμμένου στον ήλιο τριπλού πνευματικού μας σπινθήρα για μορφική ύπαρξη…
εικ. Στον πίνακα των στοιχειωδών σωματιδίων μπορούμε να αντιληφθούμε ότι τα κουαρκ ευρίσκονται στην στήλη του Κρόνου (3η Σεφιρώθ), ενώ τα Λεπτόνια στην στήλη του Ουρανού (2η Σεφιρώθ). Με τον τίτλο Φορείς παρουσιάζονται τα 4 κατώτερα πεδία (κάτω από το βουδικό-ερμητικό πεδίο του αέρα)