το αλγεβρικό σώμα

Το αλγεβρικό σώμα

Απειροστικός λογισμός…

Ολοκληρωτικός λογισμός…

Διαφορικός λογισμός…

Αλγεβρικό σώμα… δυνάμεις… ρίζες… άρρητοι αριθμοί

Η μαθηματική ορολογία δεν είναι τυχαία και μας γοητεύει αφάνταστα.

Προβλήματα αποσυμβολισμού και απομυθοποίησης…

Ο προβληματισμός που έθεσαν οι Βάκχες του Ευριπίδη, επάνω στην νοητική σύγχυση των οραμάτων και των εγκλημάτων που συνεπάγονται οι παρανοήσεις εξακολουθεί να είναι επίκαιρος όσο και τότε…Το θέμα της οργιαστικής λατρείας του Βάκχου-Ιαώ ή Ιεχωβά-Κρόνου είναι ένα τεράστιο θέμα αναπάντητο και ενοχλητικό μέχρι σήμερα. Ο Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του ότι οι Εβραίοι λάτρευαν όπως και οι Έλληνες τον Διόνυσο και ότι η «ημέρα των Σαββάτων, Saturn-day» ήταν εορτή του Σαβαζίου-Κρόνου. Ετυμολογικά, αναγνωρίζουν στο δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) την κοινή ινδοευρωπαϊκή ρίζα Dyeus, από όπου και οι λέξεις «Ζευς-Δίας» , deus = θεός, κλπ.**

Στο αποκορύφωμα της όλης θεολογικής σύγχυσης η χριστιανική θρησκεία έχει υιοθετήσει την ιουδαϊκή μυθολογία της παλαιάς διαθήκης ως πλέον εύληπτης από την αρχαιοελληνική !!!…

Παρόμοια θεματολογία με τις Βάκχες της σύγχυσης και τον θάνατο του Πενθέα από την μητέρα του Αγαύη που βλέπει σε αυτόν ένα μικρό λιοντάρι, έχει το όνειρο θερινής νυκτός του Σαίξπηρ. Εκεί η ψυχή (Τιτάνια), δεν βλέπει και σκοτώνει ένα λιοντάρι αλλά ερωτοτροπεί με έναν όνο (Σεθ)…

Ο μυημένος Σαίξπηρ μετατοπίζει το ζήτημα ακόμα πιο πίσω στην Ατλαντίδα, στην αιγυπτιακή λατρεία του διαμελισμένου Όσιρι-Διονύσου σε 14 μέρη, όσοι είναι οι Μανού-Γενάρχες του ινδουϊσμού που επιστατούν την δημιουργία…

Ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του απηυδυσμένος από την μυθολογική σύγχυση απέβαλε τον Όμηρο και όλους τους μυθοπλάστες ποιητές, διαβλέποντας τον κίνδυνο της διάλυσης του νοητικού φορέα…

Ο Πλάτωνας αντιδρούσε στην ακατανόητη ελληνική μυθολογία με τον ίδιο τρόπο που αντιδρούμε σήμερα στην ιουδαϊκή μυθολογία της παλαιάς διαθήκης. Έτσι για την εκπαίδευση των νέων στην Πολιτεία του δημιούργησε άρτιους και μαθηματικά δομημένους μύθους-γρίφους… Στον πιο διάσημο από αυτούς, περιγράφει τον ακατάληπτο αριθμό του Γάμου. Σε μια επίλυσή του παράγεται και ο αρ. 153 της κύστης ιχθύος με το όριο των 14ων μεταθέσεων…

Ο μαθητής του Αριστοτέλης υπήρξε ακόμα πιο ανατρεπτικός, προώθησε την συστηματική παρατήρηση των φυσικών μορφών, ως ενσαρκωμένων μύθων … Ανακαλύπτοντας βιολογικές λειτουργίες εκεί που ο μυθοπλάστης Αίσωπος το 700 ΠΧ, διέβλεπε κρυμμένα πάθη και αρετές στις ζωικές συμπεριφορές.

Ο Αριστοτέλης περιέγραψε περί τα 500 είδη ζωής με συγκριτικό τρόπο, γεννώντας τις επιστήμες, που τον δικαιώνουν αναδρομικά ανακαλύπτοντας την κοινή γονιδιακή βάση στις ζωικές μορφές-συμπεριφορές !!!

Η αιτία της νοητικής σύγχυσης εντοπίζεται στο ενιαίο της τρισυπόστατης θεότητας κατά την διάρκεια των εκστατικών θεϊκών οραμάτων ή μύθων. Έτσι καθώς δεν υφίσταται διάκριση μεταξύ των τριών μερών της ψυχής δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενική συνείδηση και καταγραφή των όσων λαμβάνουν χώρα…

Οι τραγικοί συγγραφείς, μυημένοι στα ελευσίνια μυστήρια κατάφεραν τελικά να διακρίνουν τα διαφορετικά μέρη του ψυχικού δράματος σε αντίστοιχους λειτουργικούς ρόλους. Όμως για να αποσυμβολιστούν ορθά τα πρόσωπα των επεξεργασμένων τραγικών μύθων πέρασαν πολλοί αιώνες συστηματικής ανάλυσης των τριπλών ανακλάσεων του νου σε αίσθηση –αντίληψη-ιδέα. Βλ. Εμπειρισμός-Ορθολογισμός-Υπαρξισμός…

Οι θέσεις λοιπόν του Πλάτωνα για τους ομηρικούς μύθους δεν είναι καθόλου εύκολο να νοηθούν. Χρειάστηκε η παρέμβαση του Αριστοτέλη στο «περί ποιητικής» και το τεράστιο έργο του σχολάρχη της ακαδημίας Πρόκλου πολλούς αιώνες αργότερα, για να γίνει αντιληπτή η αιτία που ο Πλάτωνας αν και τιμούσε τον Όμηρο τον θεώρησε ακατάλληλο για την εκπαίδευση των νέων στην Πολιτεία του.

Το αποφασιστικό πλατωνικό επιχείρημα συνίσταται στην ανάγκη ύπαρξης μιας φιλοσοφικής Σχολής (ιερέων) που δρα παρεμβατικά ανάμεσα στα εκστατικά χωρίς συνείδηση γυναικεία ή φυλετικά οράματα και την κοινή λογική. Πρόκειται για την ομαδική συνείδηση ή ενόραση: τον «χορό» της αρχαιοελληνικής τραγωδίας ... Που σε πολιτειακό επίπεδο είναι η αριστοκρατία των μυημένων...

Χάρις στην εργασία λοιπόν κυρίως του Πρόκλου και των άλλων νεοπλατωνικών σχολαρχών, που επεξεργάστηκαν σχολαστικά τις σχέσεις (μαθηματικούς λόγους ή πυθαγόρειες μουσικές νότες), μεταξύ των μιμητικών ανακλάσεων στα 4 τμήματα ή στοιχεία της προσωπικότητας : {ένστικτο-συναίσθημα-νόηση-διαίσθηση} και της τριπλής ψυχής: {Έλλοπες ιχθύες ή χερουβικοί Βούδες, Κύκλωπες, Κένταυροι} δηλ. τους φυλετικούς φορείς για την {αίσθηση-αντίληψη-ιδεοποίηση}. Εννοήσαμε τον αριστοτελικό ορισμό της τραγικής ανθρώπινης συνείδησης που στέκει ανάμεσα στα μέρη ενός άρτιου και σπουδαίου θεατρικού έργου, που είναι η ζωή του καθενός μας όταν νοείται αναδρομικά, ισορροπώντας το έλεος με την αυστηρότητα της ειμαρμένης…

Τα ευαγγέλια των ελληνιστικών χρόνων ακολούθησαν τελικά την θεατρική δομή των παθών του Οσίριδος-Διονύσου. Πρόκειται για συναρμογές οραμάτων-παραβολών γύρω από τα 9 πυθαγόρεια αριθμολογικά ψυχολογικά πρότυπα που είναι ιδιαίτερα γνωστά ως 9πέταλος λωτός της ψυχής. Βλ. τις 9 ιεραρχίες του Διονυσίου Αρεοπαγίτη, τους αστρολογικούς πλανήτες, τα φιλοσοφικά Γένη ή καντιανά ηθικά κατηγορήματα, με παρατηρητή την εκκλησία της ομαδικής συνείδησης: την πανσέληνο ή νοητική μονάδα. Την στενή Πύλη Ε της συνείδησης …

** Το μυστήριο του Σαβάζιου Κρονίδη-Δια επικλύει ο Πλάτωνας στον μύθο του Ηρώς. Εκεί ταυτίζει την μοίρα Άτροπο (αναπότρεπτη) με τις τροχιές των μεγάλων εξωτερικών πλανητών δηλ. του Κρόνου και του Δία...

Παρά το γεγονός της μεγάλης προόδου των μαθηματικών, το αριθμητικό και γεωμετρικό κλειδί της μεταφυσικής εξακολουθούν να παραμένουν απρόσιτα. Ίσως όμως κάποιες απλές παρατηρήσεις προς την σωστή κατεύθυνση, να μπορούν να γίνουν.

Η ανθρώπινη εξίσωση Πολλές φορές έχω παραλληλίσει τις διάφορες ενεργειακές διεργασίες στους φορείς μου με τις πράξεις που λαμβάνουν χώρα κατά την διάρκεια των απλοποιήσεων σε μια αλγεβρική παράσταση.
Η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι πολυώνυμη εφόσον είναι αναρίθμητα τα ονόματα των ψυχολογιών που διαδραματίζει.
Ο άγνωστος Χ είναι ασφαλώς ο εγκλωβισμένος εαυτός στην απειρία των ψυχολογικών καταστάσεων που μπορούν να εκφραστούν δια μέσου της πολυωνυμικής παράστασης.
Ο βαθμός ενός πολυωνύμου σε σχέση με ένα γράμμα Χ είναι ο μέγιστος βαθμός που έχει το Χ στα μονώνυμα που το συνθέτουν. Τα μονώνυμα ίσως είναι οι ανθρώπινοι φορείς.
Εάν αποδώσουμε τους βαθμούς του Χ στις διαστάσεις που συμμετέχει η ανθρώπινη υπόσταση, τότε ο βαθμός του πολυωνύμου δεν πρέπει να υπερβαίνει τον 5ο ή τον 6ο

Η ανθρώπινη εξίσωση είναι κυριολεκτικά μια «υπερβατική» συνάρτηση με πεδίο ορισμού τον ιδεατό κόσμο που αποδίδει τιμές στον φυσικό κόσμο των αποτελεσμάτων και αντίστροφα.

Η μεταφυσική σημασία του ολοκληρωτικού λογισμού έγκειται στην χαρτογράφηση και την κατανόηση της προσωπικότητας. Αυτό βεβαίως είναι δυνατόν μόνον εάν έχουν προηγηθεί οι συνειδησιακές διεργασίες του διαφορικού λογισμού. Εφόσον η παράγωγος (η εφαπτομένη μιας καμπύλης) δείχνει το σημείο με το οποίο η ψυχή μπορεί να έρθει σε επαφή με μια ψυχολογία. Είναι το σημείο στο οποίο μπορεί να εμφανιστεί η κάθετος γραμμή της συνείδησης.

Στην κυανοτυπία διακρίνονται: Οι στυμφαλίδες όρνιθες μεταφέροντας τους ήλιους των νοητικών εφέσεων. Η μέδουσα ως φύλακας του κατωφλίου, της συλλογικής συνείδησης των οφιοειδών σπερμάτων, που δημιουργούν το έδαφος του υλικού κόσμου της προσωπικότητας μας. Και η δρακοειδής μορφή του αλόγου της μητέρας-φαντασίας
Η απλοποίηση της προσωπικότητας γίνεται με την μέθοδο του επιμερισμού. Οπότε διαγράφονται τα αντίθετα μεγέθη όπως τα συγκρουόμενα συναισθήματα ή οι σκέψεις καθώς αναγκάζονται να συνυπάρξουν στο φως της μαθηματικής συνείδησης. Ο ορθός επιμερισμός των ενεργειών στα κέντρα που απαρτίζουν την προσωπικότητα, επιβάλλεται από την ισορροπία στον ζυγό της συνείδησης
Η μεταμόρφωση της παράστασης (προσωπικότητας) από ένα χαοτικό άθροισμα ψυχολογιών, σε γινόμενο παραγόντων δημιουργεί την οργανωμένη εμφάνιση μιας χορδής .

Όταν επιτευχθεί η ευθυγράμμιση των φορέων της προσωπικότητας η σκέψη μετουσιώνεται σε ενορατική και ψυχομετρική ικανότητα ενός χορδισμένου μουσικού οργάνου... (βλ. σπονδυλική στήλη και διαστήματα, κέντρα, νότες...)
κλίμακα Πυθαγόρα
φθόγγος Do Re Mi Fa Sol La Si Do
λόγος 1/1 9/8 81/64 4/3 3/2 27/16 243/128 2/1
Το γινόμενο των παραγόντων (ο πολλαπλασιασμός είναι η δημιουργική ικανότητα του ανθρώπου). Βοηθά στο να μελετηθούν οι ακραίες τιμές (η πολικότητα) και δημιουργείται αν είναι δυνατόν μια γραφική παράσταση. Οι ακραίες θέσεις της ταλάντωσης αλληλοαναιρούνται επαναφέροντας σταδιακά την ακινησία, εξισώνοντας την παράσταση με το μηδέν.
Η μαθηματική πράξη λαμβάνει χώρα τότε και μόνον τότε, όταν ο άγγελος της εκδηλωμένης ψυχής εξουδετερώνει την πλεονάζουσα δαιμονιώδη εντύπωση και το άθροισμα συγχωνεύεται σε μια νέα προσωπικότητα Κάθε αγγελικό πλανητικό τάγμα αντιπαρατίθεται στο αντίστοιχο δαιμονικό.

Λέγεται ότι οι άγγελοι είναι οι αριθμοί-μορφές που έλκουν σε ενσάρκωση επιλεκτικά τις διάφορες ψυχολογίες (αριθμητικές αναλογίες), με τις οποίες σκοπεύουν να εργαστούν..

Μακροπρόθεσμα και καθώς η εργασία της απλοποίησης προχωρεί καθίσταται δυνατόν στα αθροίσματα να μετατραπούν με την μεθόδευση των κοινών παραγόντων σε μια ενιαία δομή γινομένου. Έτσι στις ενέργειες των κατώτερων κέντρων ασκεί επιμεριστικό έλεγχο το ηλιακό πλέγμα, και βρίσκουν διέξοδο σε κάποιο από τα ανώτερα κέντρα.

Εδώ ένας νέος ορίζοντας διανοίγεται στην αλγεβρική παράσταση. Επειδή γίνεται εφικτότερος ο προσδιορισμός της άγνωστης μεταβλητής που υπάρχει σε αυτή. Την θεραπευτική αυτή φάση την παρομοιάσαμε με τις απλοποιήσεις σε μια αλγεβρική παράσταση. Που αναπόφευκτα κάποια στιγμή χρειάζεται να εξισωθεί με το κενό (μηδέν).

Εξίσωση ονομάζουμε την ισότητα ανάμεσα σε δύο εκφράσεις μία από τις οποίες περιέχει τουλάχιστον έναν άγνωστο (μεταβλητό), επαληθευμένη μονάχα όταν δοθούν συγκεκριμένες αξίες στους αγνώστους, που ονομάζονται ρίζες ή λύσεις της αλγεβρικής εξίσωσης.

Αυτές οι τιμές της λύσεως λειτουργούν μαγικά, γιατί κυριολεκτικά εξαφανίζουν την παράσταση μηδενίζοντας την…

Οι «ρίζες» αυτές πρέπει να σχετίζονται με το επάγγελμα ή υπηρεσία του ζηλωτή των μυστηρίων.

Το τσίρκο των μαθηματικών Ο όρος ανήκει στον Martin Gardner διάσημο σχολιαστή των μαθηματικών. Καθώς εμφανίζεται στα 70 βιβλία του ως θηριοδαμαστής των παράδοξων αλγεβρικών και γεωμετρικών γρίφων. Κάπου μάλιστα αναφέρει χαρακτηριστικά ότι τα μαθηματικά των ινδών δεν συστηματοποιήθηκαν ποτέ σε μια θεωρία με αξιώματα και προτάσεις όπως αυτό του Ευκλείδη, αλλά παρέμειναν «ένα τσουβάλι κόλπα»… Το τσουβάλι με τα κόλπα όμως είναι ο Μάγος 1 του ταροτ. Οι αλγεβρικοί τύποι παρελαύνουν ως θηρία ακίνδυνα, στην αίθουσα της διδασκαλίας. Τρομοκρατώντας μόνον τους ποιητές που διαισθάνονται την σχέση τους με την πραγματικότητα, σε αντίθεση με τους επίσημους μαθηματικούς, που δεν γνωρίζουν ούτε τι ερευνούν ούτε σε τι χρησιμεύουν αυτά που ανακαλύπτουν. Ευτυχώς οι μαθηματικοί κοιτάζουν υπεροπτικά το δεκαδικό σύστημα αρίθμησης… Ένα σύστημα ανάμεσα σε τόσα άλλα που επικράτησε απλά επειδή οι άνθρωποι μετρούσαν με τα 10 δάκτυλα τους. Η Μυθολογία του Ομήρου της Παλαιάς διαθήκης των Ευαγγελίων κλπ. είναι τα κρυφά μαθηματικά σχόλια των μυημένων, ώστε να αποφευχθεί μια καταστροφική ανάφλεξη των πάντων… Εφόσον όλα αποτελούν εκδήλωση του μαθηματικού πυρός της Μητέρας ή Ουσίας. Ο αριθμός π 3,14159… ομόφωνα θεωρείται μια έκφραση του Θεού. Προσπαθώντας να στηρίξουμε την άποψη μας ότι οι αντίστροφοι αριθμοί, οι λόγοι των αριθμών ως προς την μονάδα είναι τα αρχέτυπα, βρίσκουμε συμμάχους τους υπέροχους μαθηματικούς. Που μας έχουν προσφέρει δεκάδες σειρές (αθροίσματα απείρων αντιστρόφων) που έχουν σαν όριο τον αριθμό π. Λ.χ. ¾.( 1-1/3+1/5-1/7+1/9-…) = π

Το αλγεβρικό σώμα

Η ύπαρξη του αντίστροφου του αριθμού μέσα σε ένα σύνολο που ισχύουν οι πράξεις είναι βασική ιδιότητα για να ονομαστεί αλγεβρικό σώμα.

Η πρόσληψη φυσικών τροφών και εντυπώσεων είναι μια προσθετική διαδικασία.
Η πεπτική λειτουργία είναι μια διαίρεση των τροφών-εντυπώσεων στα αρχικά συστατικά τους.
Η αναπαραγωγική λειτουργία είναι μια πράξη πολλαπλασιασμού
Η ανακάλυψη των αντιθέτων αλληλοαναιρούμενων ποσοτήτων είναι μια αφαιρετική διαδικασία
Ο αντίστροφος ενός αριθμού-ενέργειας (α) είναι ο λόγος της ως προς την μονάδα (1/α). Οι αντίστροφοι αριθμοί μοιάζουν με σκώληκες... Εξ αιτίας του μήκους της πολυπληθούς δεκαδικής μορφής της επαναλαμβανόμενης περιόδου τους. Οι περίοδοι αυτές είναι κυκλικοί αριθμοί ενδεικτικοί των πρώτων από τους οποίους παράγονται...

Η Διαιρετότητα και ο νοητικός κόσμος Ηρακλείτου, απ. 1 «...κατά φύσιν διαιρέων έκαστον...»

Αν ονομάσουμε διαιρετέα ποσότητα τον κόσμο των αισθήσεων. Τότε ο διαιρέτης είναι η αντιληπτική ικανότητα του νου (που αναλύει τα δεδομένα). Το αποτέλεσμα της πράξης θα έχει ένα πηλίκο η συμπέρασμα και ένα υπόλοιπο, για τα δεδομένα των αισθήσεων που δεν έγιναν κατανοητά.

Το υπόλοιπο της διαίρεσης δύο αριθμών είναι χαρακτηριστικό του διαιρέτη-νου. Οπότε οι χαρακτηριστικές νοητικές μας ιδιότητες παραμένουν ανεξιχνίαστες όπως και τα υπόλοιπα.

Υπόλοιπα της πεπτικής λειτουργίας είναι τα κόπρανα.

Υπόλοιπα της γενετήσιας πράξης είναι τα παιδιά. Με την έννοια ότι ο άνδρας χάνει το σπέρμα του στον βαθμό που δεν κατανοεί την λανθάνουσα γυναίκα.

Στην εποχή μας έχουμε την δυνατότητα να μελετήσουμε τις περιόδους των υπολοίπων. Και μένουμε άναυδοι από την πολυπλοκότητα και την καλειδοσκοπική συμμετρία τους.

λχ Το αντίστροφο του 7, δηλαδή το 1/7, παράγει τον περιοδικό δεκαδικό αριθμό 0,142857142857 142857... ο οποίος παράγει τα ψηφία του από τον διπλασιασμό του 7,14, 28, 5(6)

Τα υπόλοιπα των άπειρων πρώτων κρύβουν άπειρους νόμους για την παραγωγή των ψηφίων τους... όπως οι κρύσταλλοι των νιφάδων του χιονιού. Αυτοί μοιάζουν με πενταγωνικούς κρυστάλλους εφόσον αποτελούνται από 5 ζεύγη (0 9, 1 8, 7 2, 6 3, 5 4) όσα και τα ζεύγη των αμινοξέων στο γονιδίωμα.

Όταν ένας κυκλικός αριθμός πολλαπλασιαστεί επί τον πρώτο αριθμό που τον παράγει, το γινόμενο είναι μια σειρά απο εννιάρια.

Παραδείγματος χάρη: 142.857 Χ 7=999.999.

Ένα ενδιαφέρον γεγονός είναι ότι κάθε κυκλικός αριθμός (ή οποιαδήποτε απο τις κυκλικές μεταθέσεις), όταν χωριστεί σε δύο ισομήκη μέρη δίνει δύο αριθμούς που το άθροισμά τους αποτελείται μόνο από εννιάρια. Επί παραδείγματι: 142+857=999.

Για να πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα, ας «διχάσουμε» τον κυκλικό αριθμό που παράγεται απο το 1 / 17 και ας προσθέσουμε τους προκύπτοντες αριθμούς, δηλαδή:

05.882.352

94.117.647

--------------

99.999.999

Ο 4ψήφιος πρώτος 3001 εμφανίζει ως περίοδο υπολοίπου 2 αριθμούς 1500 ψηφίων…

Εδώ φαίνεται να υπάρχει η εξήγηση του γεγονότος ότι οι πρώτοι αριθμοί είναι οι γεννήτορες των μορφών. Διότι η συμπεριφορά των υπολοίπων να χωρίζονται σε δύο συμπληρωματικά μέρη ως προς το 9 είναι η συμπεριφορά του DNA…!

Το σεληνιακό 9, η μήτρα του δεκαδικού συστήματος

Εφόσον υποθέσαμε όπως οι πυθαγόρειοι ότι οι θείες ιδέες είναι οι πρώτοι αριθμοί , δηλαδή οι λόγοι των πρώτων «αγγελικών» αριθμών-μορφών ως προς την θεϊκή μονάδα.

Τους αντίστροφους των σύνθετων αριθμών (μορφών των κατώτερων βασιλείων της φύσεως) θα τους παρομοιάσουμε με τα σπέρματα-γεννήματα των ιδεών-πρώτων αριθμών.

Ας μελετήσουμε όμως λίγο περισσότερο την φύση των δεκαδικών περιόδων των υπολοίπων των αντίστροφων αριθμών.

Το γεγονός πως η περίοδος του αντιστρόφου του πρώτου αριθμού 1/ρ πολλαπλασιαζόμενη με τον ρ τείνει στον 10ν -1=999… μας οδηγεί να μελετήσουμε τον (10ν –1)/9=111111…

Ο αριθμός 1111111111111.. εμφανίζεται στο υπόλοιπο 1/ 9

1/9=0.111111111111111111

11/9=1,22222222222222222

111/9=12,333333333333333

1111/9=123,4444444444444

11111/9=1234,55555555555

111111/9=12345,666666666

1111111/9=123456,7777777

11111111/9=1234567,88888

111111111/9=12345679,0

1111111111//9=123456790,1

Παρατηρούμε ότι το πλήθος των μονάδων εμφανίζεται ως η περίοδος του υπολοίπου

Επίσης ότι ο αριθμός 8 εμφανίζεται μια μόνο φορά και κατόπιν εξαφανίζεται. Αυτός ίσως είναι ο λόγος για τον οποίο λέγεται ότι οι 7 αριθμοί δημιουργούν.

Στους αριθμούς του τύπου 111111… ο 9ος αριθμός διαιρείται ακριβώς από τον 9 και δίνει αποτέλεσμα 0. Το 8 αντιπροσωπεύει έτσι το όριο των 7 δημιουργικών κατοπτρισμών. Η παρουσία του διαρκεί έως την εμφάνισή του 9ου ψηφίου.

Το 9 είναι ο κατοπτρικός αριθμός. Η ιδέα του 9 ως καθρέπτη κρύβεται στο λεγόμενο θεοσοφικό άθροισμα. Το υπόλοιπο του αριθμού που διαιρείται από τον αριθμό 9 είναι το ίδιο με αυτό που προκύπτει από την θεοσοφική αναγωγή της άθροισης των ψηφίων του.

Π.Χ. Η ημερομηνία 4\5\1959 ανάγεται σε 4+5+1+9+5+9=33=3+3=6 που είναι το ίδιο με το υπόλοιπο της διαίρεσης 451959: 9=50217,666666…

Δεν πρέπει να εντυπωσιαζόμαστε λοιπόν από την απόδοση στον αριθμό 9 των ιδιοτήτων του κατόπτρου είτε της πανσελήνου είτε της ψυχής. Είναι ο ουδέτερος αριθμός που απλά κατοπτρίζει την φύση των άλλων. Και όπως διαβάζουμε στην αριθμοσοφία το πεπρωμένο όσων τον έχουν σαν γενέθλιο αριθμό είναι η κατανόηση των άλλων.

Η υπόθεση ότι οι αριθμοί γεννήθηκαν από τον κατοπτρισμό της μονάδας στο κάτοπτρο του αριθμού 9. Εξηγεί γιατί το 9 θεωρήθηκε η σεληνιακή μήτρα του δεκαδικού συστήματος

Τους αριθμούς μπορείς να τους παράγεις ως ακίνδυνες ποσότητες αθροίζοντας τις μονάδες 1,2,3,4,5…. Είτε ποιοτικά κατοπτρίζοντας την μονάδα στον εαυτό της 11111… οπότε οδηγείσαι κατευθείαν στα δόντια του «θηρίου». Καθώς αυτή είναι η γεννήτρια των πρώτων αριθμών.

Στους αριθμούς τύπου 11111... αν αφαιρέσεις το πλήθος των ψηφίων τους προκύπτει ένα πολλαπλάσιο του 9. Σχηματίζοντας μια ενδιαφέρουσα πυραμίδα διαδοχικών ψηφίων

11-2=9,

111-3= 12*9,

1111-4=123*9

11111-5=1234*9

111111-6=12345*9

.....

Εννέα πρώτοι έως το Ι00 παράγουν κυκλικούς αριθμούς πρώτης τάξης : οι 7,17,19, 23, 29,17, 59, 61, 97.
Όπως ο αριθμός 7 είναι ο πρώτος αριθμός με την ελάχιστη κυκλική περίοδο 1ης τάξης.
Ο αριθμός 13 είναι ο πρώτος αριθμός με την ελάχιστη κυκλική περίοδο 2ης τάξης
Η περίοδος του 1 / 13, δηλαδή ο αριθμός 076.923, εάν πολλαπλασιαστεί επί οιονδήποτε αριθμό από το 1 ως το 12, τότε τα μισά από τα γινόμενα αποτελούν έξι κυκλικές μεταθέσεις του 076.923, ενώ τα υπόλοιπα μισά αποτελούν τις έξι κυκλικές μεταθέσεις του 153.846
Όταν ένας αριθμός με ν ψηφία πολλαπλασιαζόμενος επί 1 μέχρι 2ν δίνει γινόμενο που αποτελούν όλες τις κυκλικές μεταθέσεις δύο ν-ψηφίων αριθμών, τότε λέγεται κυκλικός τάξεως 2. Άλλοι πρώτοι, μικρότεροι του 100, που παράγουν κυκλικούς αριθμούς τάξεως 2 είναι οι: 31, 43, 67, 71, 83 και 89.
Υπάρχουν κυκλικοί κάθε τάξεως. Ο μικρότερος πρώτος που παράγει κυκλικό αριθμό τάξεως 3 είναι ο 103. Ο μικρότερος πρώτος που παράγει κυκλικό αριθμό τάξεως 4 είναι ο 53
Γενικά, εάν ο αντίστροφος ενός πρώτου αριθμού ρ έχει επαναλαμβανόμενη περίοδο, με μήκος (ν=πλήθος ψηφίων) ίσο προς . (ρ-1)/ν, τότε η περίοδος του είναι κυκλικός αριθμός τάξεως ν..
Οι ελάχιστοι πρώτοι που παράγουν κυκλικούς αριθμούς τάξεως 5 μέχρι 15 είναι, αντιστοίχως, οι 11,79, 211, 41, 73, 281, 353, 37, 2393, 449, 3061.
Τα δέκα γινόμενα του κυκλικού αριθμού 5ης τάξεως 09 (που είναι η περίοδος του 1/11) είναι τα δέκα πρώτα πολλαπλάσια του 9.

Ο 777 και ο αριθμός του γάμου της πλατωνικής πολιτείας

Ο γεωμετρικός αριθμός του 8ου βιβλίου της Πλατωνικής Πολιτείας :

«Είναι πραγματικά δύσκολο μια πολιτεία με αυτό τον τρόπο συγκροτημένη, να μεταβληθεί αλλά όπως κάθε πράγμα που γεννάται, υπόκειται σε φθορά, και αυτό το πολιτικό σύνταγμα δε θα παραμείνει αναλλοίωτο για πάντα, αλλά θα διαλυθεί. Και να πώς επέρχεται η διάλυση. Υπάρχει όχι μόνο για τα φυτά της γης, αλλά ομοίως και για τα ζώα αυτής, περίοδος ευφορίας και αγονίας τόσο στην ψυχή όσο και στο σώμα. Και τούτο συμβαίνει, όταν οι περιστροφές των ουράνιων σωμάτων ολοκληρώνουν την περιφέρεια της αντίστοιχης τροχιάς τους, που είναι μικρότερη στους βραχύβιους και αντίθετη σε εκείνους που είναι αντίθετοι. Οι δικοί σας άρχοντες, τους οποίους εσείς εκπαιδεύσατε, όσο σοφοί και αν είναι, μπορεί να συμβεί να μην εννοήσουν ή να μην υπολογίσουν με ακρίβεια αυτές τις περιόδους της ευφορίας και της αγονίας του είδους σας, να τους διαφεύγει ο κατάλληλος καιρός και να τεκνοποιήσουν όταν δεν πρέπει. Και η περίοδος αυτή για μεν τα θεία γεννητά είναι εκείνη που περιλαμβάνει ο τέλειος αριθμός- για δε το ανθρώπινο γι'νος, υπάρχει ένας αριθμός όπου αυξήσεις δυνάμενες και διιναστευόμενες, αφού λάβουν τρεις αποστάσεις και τέσσερα όρια παραγόντων που ομοιώνουν και ανομοιώνουν, αυξάνουν και ελαττώνουν, καταστούν στο τέλος όλα τα στοιχεία προσήγορα και ρητά· η επίτριτη βάση τους, αφού συνενωθεί με την πεντάδα και πολλαπλασιαστεί τρεις φορές, δίνει δύο αρμονίες. Η μια αποτελείται από αριθμό ίσες φορές ίσο, εκατό φορές εκατό· η άλλη, κατά τη μια φορά της ισομήκης και κατά την άλλη προμήκης, αποτελείται από εκατό αριθμούς ρητών διαμέτρων της πεντάδας , καθεμία ελαττωμένη κατά τη μονάδα, και από δύο αριθμούς που είναι άρητοι, και από εκατό κύβους της τριάδας. Ολόκληρος αυτός ο γεωμετρικός αριθμός κανονίζει την περίοδο των καλύτερων και των χειρότερων γεννήσεων, όταν δε από άγνοια του αριθμού αυτού οι άρχοντες ζευγαρώσουν τους άντρες και τις γυναίκες σε ακατάλληλη εποχή, τότε θα γεννηθούν παιδιά όχι με καλά φυσικά, ούτε ευτυχισμένα».

Η παροιμιώδης ασάφεια του Πλάτωνα ... υπολογίστηκε τελικά από τον εκπληκτικό Thomas Taylor

στον γαμικό αριθμό 1.000.000 τον οποίο σχετίσαμε με τα δύο 6ψήφια υπόλοιπα του

1/7 = 142857… και

1/13 = 076923… ή

2/13 = 153846…

Εφόσον οι διαιρέτες του 1/13=076923=777*99=7*37*3*11*9 περιλαμβάνουν όλους τους αριθμούς που ο Taylor αποδίδει στο κείμενο του Πλάτωνα:

989*7 =6923+300+77+2700=10000.

Άρα ο όλος γεωμετρικός είναι ο 1000000.

Ο Taylor όμως αγνοεί την εργασία των Σούφι που φαίνεται να έλυσαν τον γρίφο πολλούς αιώνες νωρίτερα. Τοποθετώντας την Πλατωνική Ουτοπία στην ορθή της μεταφυσική διάσταση...

Έτσι λοιπόν το μεν 7 ο σουφισμός και ο ινδουισμός αποδίδουν στην αιματική κυκλοφορία. Το δε διπλό ρεύμα του 13 σχετίζεται εύκολα με τους δύο δράκους ή δεσμούς της σελήνης των 13ων σεληνιακών μηνών και τον κύκλο της ερωτικής επιθυμίας στην διπλή πνοή του πράνα - απάνα.

Τα 3 αυτά υπόλοιπα συνδέονται με τους 3 σταυρούς στο όρος του κρανίου... Με την αιματική κυκλοφορία να αποδίδεται στο πρόσωπο του Χριστού ή του αγγέλου... «Τούτο το ποτήριον η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου το υπέρ υμών εκχυνόμενον». Ενώ τα δύο υπόλοιπα του 13 στους δύο θείους ληστές της συνείδησης....

H Γεωμετρία των αισθήσεων και η κρυπτοζωολογία-δαιμονολογία

Οι παρακάτω σκέψεις προϋποθέτουν πως ο αναγνώστης διαθέτει τις στοιχειώδεις γνώσεις επάνω στην γεωμετρία του Σφαίρου των πυθαγορείων ή θεοσοφικού μόνιμου ατόμου (δωδεκάεδρου της αστρολογικής αύρας). Μικρογραφία του οποίου είναι ο αιθεροφυσικός τρίτος οφθαλμός (κωνάριο), 666, ο αποκαλούμενος και θηρίο ή Δράκος ( < δέρκω=βλέπω). Δηλαδή γνωρίζουν την γεωμετρική οργάνωση των αιθερικών σπινθήρων σε αθροίσματα (δαίμονες < δέμω =κτίζω ) τριγωνικών αριθμών…

Οι αιθερικοί σπινθήρες διεγείρονται, με την πίεση των οφθαλμών, με την αϋπνία, με την ορμονική διέγερση της σεξουαλικότητας, , την διακοπή της αναπνοής, την συγκέντρωση την σκέψης αλλά κυρίως με την σωματική κίνηση και την διατροφή…

Σήμερα τους αιθερικούς σπινθήρες τους αποκαλούν φωτόνια, εφόσον ένα φωτόνιο είναι ικανό να διεγείρει ένα οπτικό νευρικό κύτταρο. Το φωτόνιο είναι η ελάχιστη οπτική δομική-δεμική πληροφορία που εκπέμπεται και παραλαμβάνεται από τα Dna…

Οι τριγωνικοί αρ. είναι οι σειρές των αθροισμάτων: 1+2+3+4+… και διέπονται από τον τύπο ν(ν+1)/2. Λχ 1+2+3+4=10 ή 4Χ5/2=10. Επομένως τα κανονικά-ημικανονικά στερεά που οι πυθαγόρειοι αντιστοιχούν στις αισθήσεις είναι είδη πολυγωνικών αστέρων (πολυγωνικών αριθμών) ήτοι τριγωνικών αριθμών. Πράγματι οι πλευρές+διαγώνιες ενός πολυγώνου δίδονται από τον γενικό τύπο ν(ν-1)/2 που είναι τριγωνικός αριθμός. Λχ το πεντάγωνο έχει: 5 διαγώνιες + 5 πλευρές = 5(5-1)/2=10 =1+2+3+4 = τριγ. 4, ενώ το εξάγωνο έχει 6πλευρές + 9 διαγώνιες=15=1+2+3+4+5= τριγ.5. Επομένως ένα πολύγωνο ν κορυφών αντιστοιχεί στον ν-1 τριγωνικό αριθμό…

Η παρατήρηση αυτή εξηγεί την γνωσιολογική παραβολή για την σημασία των γεν. οργ. στο κέντρο του παραδείσου της πενταγωνικής μας μορφής. Καθώς αυτό είναι το έκτο σημείο, που ανερχόμενο δια μέσου της σπονδυλικής μας στήλης ή θεοσοφικής ακτίνας του Σφαίρου (αύρας) μας στο κωνάριο θα αποδώσει τον Ερμαφρόδιτο-εξάκτινο των 6 άκρων (δύο φύλων, δύο κεφαλών).

Οι πολυγωνικοί αριθμοί δημιουργούν αθροίσματα

(δέματα-δαίμονες) 50 κεφαλών και 100 χεριών, τους Εκατόγχειρες με τα 150 άκρα = 15Χ10 = 10 εξάγωνα ή 20 τρίγωνα δηλ. το καβαλιστικό 20εδρο-δένδρο. Επομένως το τριπλό εικοσάεδρο-δένδρο είναι οι τρεις Εκατόγχειρες: Άργης, Βρόντης, Στερόπης .

Όσοι τώρα έχουν υπόψη τους την κρυσταλλογραφική μέθοδο με την οποία μελετάται η πενταγωνική-δωδεκαεδρική κρυσταλλική δόμηση των Dna αντιλαμβάνονται τι περίπου περιγράφει η καβαλιστική μυθολογία με την ορολογία των 18= 3+3+12 τέκνων της Γαίας και του Ουρανού ήτοι: των 3ων Μελιών νυμφών, των 3ων Εκατόγχειρων, των 12 Τιτάνων-Εδρών-Ζωδίων και της χρυσής Αφροδίτης (χρυσής τομής).

Για να ακολουθήσουν οι 7 Κύκλωπες ή τρίτοι οφθαλμοί- αστρολογικοί πλανήτες : (333,444,555,666,777,888,999 των 7 θεοσοφικών πεδίων). Από αυτούς διασημότεροι είναι ο ...Πολύφημος 666 ή αστρολογικός ήλιος, ο Ερμής-Χριστός 888 και η Αφροδίτη 777 (Κίρκη ?) που μας είναι ιδιαίτερα γνωστοί, μέσα από τις απίθανες ιδιότητες της σεληνιακής ορμονικής κυκλοφορίας (6ψήφιου ή 6ημερου αλχημικού γαμήλιου αριθμού 999.999 της πλατωνικής πολιτείας) 1/13=76923=777Χ99 και 2/13=153846. Όταν 153+846=999 (η σελήνη) , 153 είναι οι δημιουργικοί ιχθύες στο δίχτυ του Λόγου και 846=666+180, ο αντίποδας του 666…

Το καβαλιστικό 9γραμμα και η ζώσα ελληνική μυθολογία

Το να κατανοείς στο 9γραμμα την μάχη Λαπιθών και Κενταύρων καθώς μια οσμή δρα στο παρασκήνιο της μνήμης ενώ κοιτάς αφηρημένος μια βιτρίνα ή διεγείρεσαι από μια ερωτική σκηνή που προβάλλεται απρόσμενα στην τηλεόραση, μοιάζει περισσότερο με αστείο. Όμως οι αναφλέξεις των ορμονικών πυρών στην φαντασία εξαιτίας της αιφνιδιαστικής ώθησης που δίνει το μετείκασμα* μιας εντύπωσης. Είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση για να έρθει κανείς αντιμέτωπος με τον Φύλακα του κατωφλίου της νοητικής μορφής του…

*Το μετείκασμα μιας εικόνας είναι η μεταγραφή της στην κοκκίωση των αιθερικών σπινθήρων του τρίτου οφθαλμού…

Η εμφάνιση των Αρχετύπων-Φυλάκων του ασυνειδήτου οφείλεται στην ηθική συνείδηση του ανώτερου συναισθηματικού κέντρου της καρδιάς. Ο Καντ επισήμανε στην κριτική του καθαρού λόγου, πως η ανώτερη συναισθηματική λειτουργία γνωστή και ως ενόραση ταυτίζεται με την λογική…

Η παρουσία του Φύλακα σημαίνει πως η συνείδησή μας δονείται έντονα και θα αποβάλει το περίσσευμα της ενέργειας της, είτε βλακωδώς με την μέθη του γέλωτα, είτε με την φιληδονία των φασματικών Κενταύρων…

Θα επιχειρήσουμε να περιγράψουμε το φαινόμενο με διάφορους τρόπους, ώστε να επιτύχουμε την μέγιστη δυνατή κατανόηση...

Στην φυσική το περίσσευμα της ενέργειας μιας ηλεκτρονικής στιβάδας αποβάλλεται με την μορφή φωτονίων. Αντίστοιχα στον μακρόκοσμο της προσωπικότητάς μας αποβάλλεται με τις εικόνες της φαντασίας…

Όμως η μελέτη του υπναγωγικού φαινομένου ή φαντασίας δείχνει πως η προβολή μιας φανταστικής εικόνας συνοδεύεται πάντα από αντίστοιχη μερική μεταβολή της απτικής μας αίσθησης. Την οποία μεταβολή εξέφρασε ο Αϊνστάιν στην περίφημη διατύπωση για την μεταβολή της μάζας (σάρκας) σε φωτεινή ενέργεια Ε=mc2

Οπότε αντιλαμβανόμαστε πως ο εξαίρετος Αϊνστάιν απλά απέδωσε την Κενταυρομαχία σε έναν γραμμικό τύπο που οι πυθαγόρειοι ονόμαζαν Γεωμετρικό μέσο.

Ήτοι: α*β=γ2, δηλ. Ε*1/m=c2

Όπου το τετράγωνο του φωτός είναι ο Απόλλων που ακτινοβολεί στο μέσον της γαμήλιας μάχης των ευγενών άμορφων Λαπιθών του ανώτερου νοητικού (η Ενέργεια) και των σπερματικών αρχετύπων (Γονιδίων) ή Κενταύρων (1/m), οι Δυνάμεις…

Το ενδιαφέρον σε αυτόν το τύπο είναι πως ο Θησέας κρύβεται στο σύμβολο της ισότητας ( = ), καθώς ο άνθρωπος (η νοητική μορφή) είναι το ενδιάμεσο ανάμεσα στο ανώτερο ή άμορφο και το κατώτερο ή μορφικό…

Η γαμήλια μάχη (Κενταυρομαχία) αντιστοιχεί στην ευαγγελική φράση: «και έσονται οι δύο εις σάρκα μία», δηλ. την ακτινοβολία του Ερμαφρόδιτου…

Υπενθυμίζουμε πως η αφή αντιστοιχεί στην εξωτερική στιβάδα-στρόβιλο των ηλεκτρονίων που δομούν την μορφή μας. Έτσι αργά ή γρήγορα ερχόμαστε αντιμέτωποι με την τετρασδιάστατη φασματική ζωή των υποατομικών στροβίλων που διαβιούν ως φυγόκεντροι Κένταυροι και κεντρομόλοι Λαπίθες στην αύρα μας…

Το αιθερικό σώμα μας όντας τετρασδιάστατο ανακυκλώνει συνεχώς την εξωτερική του επιφάνεια με την εσωτερική…

Το θέμα της μορφικής επιφάνειας ή Λεοντής του φωτός είναι θε

μελιώδες. Ευχαριστώντας λοιπόν τον Αρχάγγελο Λέοντα του μηνός που μας επιτρέπει να συλλογιζόμαστε επάνω σε αυτές τις έννοιες, θα αναφέρω την επαφή που είχα με τον Φύλακα, όταν αιφνιδίασα την προσωπικότητά μου καθώς διέκοψα απότομα τον διαλογισμό μου ανοίγοντας τα μάτια και κοιτώντας μια ερωτική σκηνή στην τηλεόραση… Το αποτέλεσμα ευρίσκεται αποτυπωμένο στην εικόνα.Το τι ακριβώς συνέβη χρειάστηκαν πολλά έτη θεωρητικών αναλύσεων για να το προσδιορίσω διατηρώντας σώας τας φρένας…

Οι Σούφι και ο Πλάτωνας Η μανία με την οποία συνέλλεγαν οι Άραβες τα αρχαία κείμενα είναι γνωστή. Δεν εντυπωσιαζόμαστε λοιπόν που «ο αριθμός του γάμου» της Πλατωνικής πολιτείας έφθασε πάλι στην δυτική Ευρώπη δια μέσου της διδασκαλίας του κ. Γκουρτζίεφ (ως 9γραμμα) με ρίζες στον Σουφισμό και τους χορούς των Δερβίσιδων. Τώρα πάλι συναντάμε το ζωογονικό πυθαγόρειο τρίγωνο (3,4,5) ως βάση εκκίνησης πολλών σχετικών κλιμάκων που προσπαθούν να προσδιορίσουν την αύξηση της πυκνότητας των στοιχείων στην δημιουργία. Το τρίγωνο (3,4,5) αντιστοιχεί εμφανώς προς το στοιχείο του Υδρογόνου. (Εφόσον αποδεικνύεται ότι με εμβαδόν 6 διαιρεί ακριβώς οποιοδήποτε από τα άπειρα πυθαγόρεια τρίγωνα). Το «Υδρογόνο» υπήρξε αρχικά η βάση για την δημιουργία του περιοδικού πίνακα των στοιχείων. Αλλά και η «ζωογονική» αρχή των οκτάβων της πρόνοιας που πρότεινε ο Πυθαγόρας, ο Πλάτωνας, η Θεοσοφία όπως και ο Γκουρτζίεφ με τις κλίμακες των Υδρογόνων του. Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, από την δήλωση του τελευταίου, ότι η Χριστιανική θρησκεία υπήρχε σε παρόμοια λατρευτική μορφή δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν στην αρχαία Αίγυπτο. Εννοώντας προφανώς την λατρεία του ιδεατού "κάτω κόσμου" στον διαμελισμένο αριθμό της προσωπικότητας του Ορφέα-Διονύσου-Όσιρη…

Το ηλιακό κλειδί του 7 και της κυκλοφορίας του αίματος αναπτύσσεται ικανοποιητικά στην διδασκαλία του κ. Γκουρτζίεφ στο εννεάγραμμα. ( Λάβδωμα, τετρακτύ ή καβαλιστικό δένδρο ή εικοσάεδρο )

Το σεληνιακό κλειδί του 13 δίδεται συγκαλυμμένο στην διδασκαλία του "νοητικού αριθμού" 777 της θεοσοφίας. Καθώς η ροή 76923 = 777 * 99 και 153846 = 777 * 99 * 2 Το 777 αναφέρεται στην σπειροειδή κίνηση του ρεύματος της ζωής που γίνεται αντιληπτό στον νοητικό κόσμο του αιώνα (century) των κενταύρων-δρακόντων…

To 99 είναι το όριο της νοητικής εκατονταετίας. Και μια γνωστή αστρολογική πινακίδα το σχετίζει σαφώς με το ενδέκατο ζώδιο του Υδροχόου καθώς σχηματίζοντας έναν πίνακα (9 Χ 11) παραλείποντας το 12ο ζώδιο του Ιχθύ της υπερανθρώπινης εξέλιξης, σχηματίζει τον συνδυασμό 9 πλανητών σε 11 ζώδια… που ελέγχει η Άρτεμις σελήνη.

Στην γκραβούρα ο σεληνιακός νους 9 (όνος) με την έξαρση του Δία -κέρας της αφθονίας. (ο πλούσιος νεανίας του ευαγγελίου...) Εννοεί τον Δία στον Υδροχόο που κυριαρχεί οργανώνοντας τις ζωδιακές θελήσεις-ουσίες (πιθήκους) των 11 υπολοίπων ζωδίων... στο γινόμενο 9*11=99

Το ενδέκατο σημείο έχει πολλές κωδικές ονομασίες. (το 11 του ταροτ) Της μεγάλης πόρνης (Βαβυλώνας), μεγάλης σεληνιακής ιέρειας (11=1+1=2 )που οδηγεί στον πνευματικό κόσμο δια μέσου του θανάτου... (Η Κίρκη της Οδύσσειας)

... καὶ ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῆς ὄνομα γεγραμμένον, μυστήριον, Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἡ μήτηρ τῶν πορνῶν καὶ τῶν βδελυγμάτων τῆς γῆς. καὶ εἶδον τὴν γυναῖκα μεθύουσαν ἐκ τοῦ αἵματος τῶν ἁγίων καὶ ἐκ τοῦ αἵματος τῶν μαρτύρων ᾽Ιησοῦ. Καὶ ἐθαύμασα ἰδὼν αὐτὴν θαῦμα μέγα.

142857 – 758241 = -615384 = 8*76923 = 8*777*(9*11)

Η μυστική δοξασία θεωρεί ότι η κυκλοφορία του αίματος ανταποκρίνεται στην βούληση του πνεύματος. Είναι η αιτία που το ζώδιο του Υδροχόου (της αιματικής κυκλοφορίας) θεωρείται στον βουδισμό ως ο οίκος της λαγνείας και ο τόπος που εκδηλώνεται ένα από τα τρία βασικά αμαρτήματα (πετεινός-φίδι-χοίρος). Τα άλλα δύο είναι το μίσος-φίδι στον Αιγόκερω και η αφέλεια-άγνοια-χοίρος (που γεννά τον φόβο) των Ιχθύων. Τα τρία αυτά ζώδια αποκλείονται συμβολικά από την είσοδο στον νοητικό τεκτονικό ναό, επειδή αντιπροσωπεύουν τον «βαρύ» φυσικό κόσμο των παγωμένων –χειμωνιάτικων υλικών κολάσεων του βουδισμού.

Η λαγνεία λοιπόν αναφέρεται στους φιλάνθρωπους εκπεσόντες αγγέλους ή δράκους, άλογα ή Κενταύρους της σοφίας. Οι οποίοι φονεύονται τελετουργικά (ενώ είναι αθάνατοι) προσφέροντας την κλίμακα της ανόδου για την ανθρώπινη συνείδηση, την γέννα του δράκοντα…

Λαμβάνοντας λοιπόν τον αριθμό του γάμου της πλατωνικής πολιτείας 1.000.000 (10 στην έκτη δύναμη, εννοεί μάλλον την έκτη και τελευταία ημέρα της δημιουργίας, του ανθρώπινου είδους) όπως μας τον παρέδωσαν και πάλι στις μέρες μας δια μέσου του σουφισμού. Αναλυμένο στην τριάδα των εξαψήφιων υπολοίπων-όφεων του ηλιακού 7 =142857 (κυκλοφορία του αίματος) και του διπλού ρεύματος του σεληνιακού 13 (076923 και 153846) δηλαδή των δύο σεληνιακών δράκων δεσμών της σελήνης που ρυθμίζουν τα 5 στοιχεία-πεδία ή κόσμους εντός του αναπνευστικού κύκλου βλ tattwas Αντιμετωπίσαμε έκπληκτοι την δυνατότητα μετάβασης από την κυκλοφορία του αίματος στον … δεσμό της σελήνης χάρις στην αντιστροφή της κυκλοφορίας του αίματος!

142857 – 758241 = -615384 = 4*153846 = 8*76923 = 8*777*9*11

όπου:

142857 είναι η κυκλοφορία του αίματος
752841 είναι η αναστραμμένη κυκλοφορία…
153846 είναι ο κατερχόμενος δεσμός ?
076923 ο ανερχόμενος δεσμός ?
777 είναι ο νοητικός κόσμος, 9 η σελήνη και 11 ο Υδροχόος…
8 είναι ο Ερμής-Χριστός

Προσπαθώντας να δώσω την φυσιολογική ερμηνεία της αναστραμμένης κυκλοφορίας του αίματος, διάβασα για την παθολογία των "καρδιακών φυσημάτων". Όπου διάφορες αρρυθμίες στις καρδιακές βαλβίδες είναι δυνατόν να αλλάξουν την πορεία του αίματος.

Επειδή λοιπόν στην κυκλοφορία του αίματος μεταφέρονται οι εντυπώσεις, γίνεται προφανές ότι κατά την διάρκεια του διαλογισμού όπου ο καρδιακός ρυθμός έρχεται υπό την εποπτεία της συνείδησης. Υπάρχει η δυνατότητα κάποιας συνειδητής αναστροφής της πορείας της εντύπωσης-αίματος… η οποία αποκαλύπτει τον δράκοντα σε δράση….

Το σύμβολο του υδροχόου είναι το κρανίο με το ύδωρ της ζωής-χρυσής τομής.

Από τα γενν. όργανα του Ουρανού... εμφανίστηκε η κυρία της ζωής και του Θανάτου Ουράνια Αφροδίτη. Ομιλούμε για τους αριθμούς 1, Φ, 1/Φ Που προφανώς συμβολίζονται στα πρόσωπα των τριών θεοτήτων Αθηνάς-Μονάδος, Ήρας Φ και Αφροδίτης 1/Φ

Στις παραδοξότητες του Φ εκτός του ότι προσεγγίζει τον πι με ακρίβεια δεκάκις του χιλιοστού. (όπως φαίνεται στην εικόνα) Μπορούμε να προσθέσουμε άλλη μία. Αυτήν της ομοιότητας των πρώτων αριθμών που προσεγγίζουν τα ψηφία του Φ = 1,618033..., με την περίοδο των υπολοίπων τους....πχ ο πρώτος 1618033 (Φ) είναι πρώτης τάξης έχει περίοδο υπολοίπου 1618032 ψηφίων που προσεγγίζουν τον (1/Φ) 0.0000006180343....

Η εμφάνιση του Χριστού στην Τιβεριάδα λίμνη του αστρικού πεδίου μετά την ανάσταση Του και τα 153 ψάρια στο αιθερικό δίχτυ που προβάλει από την βάρκα-οφθαλμό των 7 ακτίνων-μαθητών ή ψαράδων, που γίνονται 6 με την αποχώρηση του Πέτρου από την μία πλευρά της βάρκας και την τοποθέτηση του Χριστού στην άλλη πλευρά της…

Αποτελεί την ευαγγελική συνεισφορά στην αρχαιότερη πυθαγόρεια μελέτη για την ψυχή του κόσμου στο σύμπλεγμα των κύκλων που δημιουργούν ταυτόχρονα πεντάγωνο και εξάγωνο, εκμεταλλευόμενοι τις διαστάσεις της σχηματισθείσης κύστης του ιχθύος ή σεληνιακής βάρκας της ψυχής. Η μελέτη υπάρχει στα κείμενα του Αρχιμήδη και των άλλων διάσημων νεοπλατωνικών μελετητών της ιερής αιγυπτιακής γεωμετρίας και μεταφυσικής του Ώρου-οφθαλμού 666… των 153 χθύων Στον όλο μαθηματικό γρίφο της δημιουργίας θα προσθέσουμε τις ακόλουθες σχέσεις που υποβόσκουν στο παρασκήνιο:

α) 153 = 1+2+3+…+17 ο τριγωνικός 17

β) 666 = 1+2+…+36 ο τριγωνικός 36 ή τετράγωνο του ήλιου 6

γ) 666 = 360 ο κύκλος του Πέτρου + 360 ο κύκλος του Χριστού – 54 (5+4=9) ο σεληνιακός μηνίσκος της βάρκας…

δ) 666=360 + 306 = 360 +2*153 = ο κύκλος της βάρκας + 153 ψάρια στο δίχτυ από την πλευρά του Χριστού + 153 ή 9*17 (η εκκλησία του Πέτρου-Κηφά ή γλώσσας των 17 συμφώνων της σεληνιακής ομιλίας 9)

Οι μορφοποιητικές δυνάμεις των 17 συμφώνων της αλφάβητου εκφράζονται δια μέσου της σεληνιακής ομιλίας 9 και παγιδεύονται στο αιθερικό ικρίωμα αποκτώντας ρητή-υλική ή διατροφική ισχύ. (Ο αρ. 17 είναι το αστέρι του ταροτ και αποδίδεται στον σεληνιακό υδροχόο και τα καλάθια - αιθερικά δίχτυα της διατροφής… )

ε) ο γαμήλιος αριθμός της πλατωνικής πολιτείας είναι ο 777*99=76923 και αναφέρεται στο σεληνιακό σπέρμα-ιδέα του 1/13 =076923. Αλλά 2/13=153 846. Και 153+846=999. Επειδή όμως 999… είναι ο αξεπέραστος σεληνιακός δακτύλιος του δεκαδικού συστήματος αρίθμησης (των 9 ψηφίων και της κενής θέσης) για τα σπέρματα των πρώτων αριθμών στο δισκοπότηρο του 9, σημαίνει ότι το 153 είναι το ήμισυ της σπειροειδούς κυκλικής τροχιάς του υπολοίπου ενώ το 846 το έτερον.

Ο τριγωνικός 17=153=9*17 παράγει στην επαφή με τον αξεπέραστο δακτύλιο του τρίτου υποπεδίου 999 (των εκατοντάδων) ή κενταυρικών ψυχών τον γαμήλιο αριθμό της γνώσης των 777 ενσαρκώσεων του νοητικού εκατόν ή Άδη

Ο έχων νου λοιπόν ας υπολογίσει…

Ο ουροβόρος όφις και ο νοητικός αλγόριθμος της διαίρεσης

Ο Επίκουρος μας λέει «Το Παν ήταν από την αρχή σαν ένα αυγό (αιθέρας), με το φίδι (πνεύμα) σαν λωρίδα ή κύκλο (ουροβόρος) γύρω του».

Το φίδι της δημιουργικής φαντασίας παρουσιάζεται άλλοτε να καταπίνει την ουρά του (σπειροειδές οπότε και εξαφανίζεται) και άλλοτε να την δαγκώνει σταθεροποιώντας τον κύκλο της δημιουργίας, εμφανίζοντας τα δύο πόδια των πολικών φύλων ή τα τέσσερα συμβολίζοντας τα στοιχεία.

Όπως ήδη έχουμε αναφέρει σχετικά με τον αλγόριθμο της διαίρεσης. Το δημιουργικό δεκαδικό υπόλοιπο (λχ το 1/7 = η ηλιακή κυκλοφορία του αίματος), συμπεριφέρεται ως ο μαθηματικός Λόγος της δημιουργίας και εξαρτάται από τον νοητικό διαιρέτη που επιχειρεί την κατάτμηση της ενότητας του κόσμου. Ο Ιάμβλιχος μας υπενθυμίζει την σημασία της διαιρετότητας ή Λόγου υποδεικνύοντας τις καταμήσεις του κύκλου Ο στην λέξη ΘΕΟς Θ=1/2 του Ο και Ε =1/2 του Θ.

Έτσι το δεύτερο βασίλειο των Μονάδων μετά το Λογοϊκό της θεοσοφίας δεν είναι άλλο από το σύνολο των πρώτων αριθμών. Στον αριθμητικό Λόγο ο αριθμητής είναι η Μονάδα και παρονομαστής είναι ο Νους-Υιός (πρώτος αριθμός) ενώ το υπόλοιπο δηλαδή το περιοδικό αποτέλεσμα είναι το δημιουργικό Πνεύμα του φωτός.

Οι πρώτοι αριθμοί του βασιλείου των Μονάδων έχουν την ικανότητα να οργανώνουν τον οποιονδήποτε σύνθετο αριθμό της μορφής. Εφόσον ένας σύνθετος μορφικός αρ. ανάγεται σε γινόμενο πρώτων αρ. καθιστώντας έτσι γνωστή την περίοδο-συχνότητα του φωτός που εγκλωβίζει…

Η ανάλυση της φυσικής μορφής σε γινόμενο πρώτων παραγόντων (σπερμάτων, περιόδων υπολοίπων) συμβαίνει κατά την είσοδο στον κατώτερο νοητικό κόσμο, καθώς ως Οιδίποδες αντιλαμβανόμαστε την φύση της μύησης που λάβαμε κατά την παιδική μας ηλικία όταν ομιλώντας σταθεροποιήσαμε τον φορέα μας…

Επομένως το πνεύμα έχει ως αιτία εκπόρευσης τον άσωτον Υιόν (το πρώτον κακόν), ενώ η περίοδος του υπολοίπου αποτελεί την χαρακτηριστική του φωτεινή σφραγίδα, (εφόσον η κυκλική περίοδος ισοδυναμεί με ένα τετράγωνο ανάπτυγμα). Ο Υιός και η Μήτηρ είναι ένα. Επομένως ως τρίτο ή πνευματικό πεδίο θα πρέπει να θεωρήσουμε την έκφραση ενός πρώτου αριθμού στην κυκλική ανάπτυξη του ουροβόρου όφεως. Λχ ο 7 αντιστοιχεί στον αντιστραμμένο 1/7=142857 ήτοι:

142857

428571

285714

857142

571428

714285

Όλα τα μαγικά τετράγωνα που δημιουργούνται από τις περιόδους των πρώτων αρ. είναι πολ/σια του 9 γιαυτό και γίνονται αντιληπτά καθώς ακτινοβολούν το άρωμά τους στην πανσέληνο, το δισκοπότηρο των σπερμάτων

Η διαιρετότητα στον 9πέταλο λωτό της ψυχής

Ο Ηράκλειτος μας έχει επιστήσει την προσοχή στο ζήτημα της διαιρετότητας, όπως και όλη η θεολογία του Λόγου δηλαδή των πύρινων συμβόλων (γραμμάτων, σφραγίδων, μαθηματικών σημείων) που μας είναι γνωστά ως ακασικά αρχεία. Την ίδια σύσταση λαμβάνουμε και από τους πυθαγορείους που διακρίνουν μεταξύ αριθμού-μορφής και μαθηματικού λόγου-ψυχής (κλάσματος-λόγου)

Από την εργασία των Ουσπένσκυ-Γκουρτζίεφ για το 9γραμμα όπου αναπτύσσεται το κλάσμα 1/7 =142857 ως η αιματική κυκλοφορία καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για την γεωμετρική προσέγγιση του δεκαδικού συστήματος αρίθμησης ως πολυγώνου με 9 κορυφές, όπου το μηδενικό 0 σημείο ταυτίζεται με το 9.

Έως τώρα έχουμε αποδεχθεί ότι η αγία τριάδα του Λόγου-διαρετότητας περιγράφεται ως Διαιρετέος-Πατήρ, Διαιρέτης-Υιός και Πηλίκον+Υπόλοιπον ή Άγιον Πνεύμα.

Αυτός ο συλλογισμός έχει ως συνέπεια τον ορισμό των πεδίων της θεοσοφίας σαν υποσύνολα διαφόρων ιδιοτήτων που εξέρχονται εκ του συνόλου των γεννητόρων πρώτων αριθμών (του ζωδίου της Παρθένου του φωτός) ή Μοναδιαίου πεδίου.

Έτσι στο ζώδιο του ζυγού ή ατομικό-πνευματικό πεδίο αποδώσαμε την εκδήλωση των πρώτων αριθμών εκφρασμένους ως κυκλικούς αριθμούς. Κυκλικοί αριθμοί είναι ή δεκαδική έκφραση των περιόδων των αντιστρόφων των πρώτων αριθμών λχ 1/7-->142857. Γεγονός που μας εισάγει στον προβληματισμό για τους πληθικούς αριθμούς των Πυθαγορείων. Πληθικοί αριθμοί είναι:

Οι μονοψήφιοι αρ. ως Θεοί (τα μονοψήφια υπόλοιπα του αρ 3)

Οι δεκάδες διψήφιοι αρ. ως πλανήτες (τα διψήφια υπόλοιπα του αρ 11)

Οι εκατοντάδες τριψήφιοι αρ. ως Άνθρωποι (τα τριψήφια υπόλοιπα του αρ. 37)

Οι χιλιάδες τετραψήφιοι αρ. ως γεγονότα-Κένταυροι (τα τετραψήφια υπόλοιπα του αρ. 101)

Ο Πλάτωνας και ο σουφισμός του Γκουρτζίεφ προτείνουν τον γαμήλιο αριθμό της αλχημείας το 1.000.000 στα δύο 6ψήφια υπόλοιπα του 1/7 και 1/13 δηλ την ένωση αίματος και σπέρματος ή ήλιου -σελήνης

Στο ζώδιο του σκορπιού ή Ερμητικό-ενορατικό πεδίο είναι εγκατεστημένος ο 9πέταλος λωτός της ψυχής όπου εκδηλώνεται ενεργά ο όφις της φαντασίας (Έχιδνα ή Κουνταλίνι της μυθολογίας). Εδώ η εσωτερική αστρολογία αναφέρει την συνειδητή εργασία ως γιόγκα των μαγικών επωδών (μαντρίκα γιόγκα) ενώ οι πυθαγόρειοι τοποθετούν την εργασία δια της αριθμοσοφίας των τριών εννεάδων ή 27 γραμμάτων του αρχαιοελληνικού αλαφαβήτου.

Η γεννετική βιολογία είναι σε θέση πλέον να δώσει απτή εικόνα του τι συμβαίνει στον λωτό της ψυχής… Κάνει την δική της πρόταση εργαζόμενη με το ερμητικό κηρύκειο του DNA. Προτείνει την οργάνωση των τριπλετών ή κωδικονίων δηλαδή την αντιστοίχηση τριπλετών βάσεων σε αμινοξέα κατά την μεταγραφή της πληροφορίας που βρίσκονταν στο γονίδιο και μεταφέρθηκε στο m-RNA με βάση τη συμπληρωματικότητα. Η εργασία λαμβάνει χώρα στο ριβόσωμα-δισκοπότηρο του κυτάρου. Η συμπληρωματικότητα των δύο όφεων του DNA είναι η γνωστή ιδιότητα των περιοδικών υπολοίπων να αθροίζονται στον αρ. 9 λχ 1/7=142857 ήτοι 142+857=999.

Όσοι ασχολούνται με την γενετική θα βρουν ένα πλήθος γόνιμων αντιστοιχειών με την αστρολογία των δεσμών της σελήνης (ανώτερα κέντρα Βόρειος δεσμός-πανσέληνος, Νότιος δεσμός-νέα σελήνη-κατώτερα κέντρα)

Η συμπληρωματικότητα επομένως βρίσκεται στα ζεύγη των ψηφίων (0+9, 1+8, 2+7, 3+6, 4+5) τα οποία αντιστοιχούν με τα 5 στοιχεία της μεταφυσικής κατά μήκος των κέντρων της σπονδυλικής στήλης

0+9 αιθέρας

1+8 αέρας

2+7 πυρ

3+6 ύδωρ

4+5 γη

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την φυσιογνωμία της μορφής θα εξαχθούν από την σύγκριση των δεδομένων της γενετικιής με την αστρολογία των κέντρων της σπονδυλικής στήλης… που δημιουργούν αντίστοιχα γονίδια

Ο Σίσυφος, η γάτα του Σρέντινγκερ και ο κβαντικός θησαυρός του Υριέα

Το ερώτημα του Σρέντινγκερ όμως είναι ένα βαθύ αναπάντητο φιλοσοφικό ερώτημα ΖΕΝ που δείχνει απλά πόσο λίγοι είναι εκείνοι οι φυσικοί που κατανοούν την εξίσωση της κυματομορφής για τον προσδιορισμό ενός συστήματος (Χάμιλτον) γραμμικών καταστάσεων που εξελίσσονται στην δυνατότητα εκδήλωσης ή όχι ενός σωματιδίου. Ο Καντ και ο Σβέτενμποργκ επαναλαμβάνοντας τον Ερμητικό-Βουδισμό του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη γνώριζαν τον Κρόνιο νοητικό κανόνα της κρυστάλλωσης (σπιν < Νείκους, ουροβόρου) που μορφοποιεί-εγκλωβίζει. Αυτή είναι η ερμητική αρχή της πράσινης βουδικής οικογένειας της στέρησης (ρίζα του στερητικού Α<=Ταύρος) του κοσμικού αέρα ή ειμαρμένης του Σειρίου. Στον οποίο υπόκειται η επιστήμη καθώς αναζητά νόμους και αποδείξεις ως ο άπιστος ευαγγελιστής Θωμάς… Όμως ο προσδιορισμός ενός νόμου σημαίνει απλά έναν νέο νοητικό εγκλωβισμό…

Ο Πλάτων ως ο Σρέντινγκερ του παρελθόντος, στον διάλογο του Παρμενίδη επιχείρησε να παρουσιάσει την πυθαγόρεια παράδοξη κυματοσυνάρτηση, 1+0=8 (άπειρο), για την κατάσταση που βρίσκεται η πνευματική μας Μονάδα (ως το νεκροζώντανο Ένα) τρομοκρατώντας τους συνομιλητές του:

Παρμενίδης: _Λοιπόν Αριστοτέλη είτε υπάρχουμε είτε δεν υπάρχουμε…

Ο Αριστοτέλης φαίνεται ότι κατανόησε τον Πλατωνικό Παρμενίδη γιατί πρότεινε πως: Η ύλη περιέχει μέσα της τη μορφή –αρχικά δυνάμει (σαν δυνατότητα)- και με τις κατάλληλες (Χαμιλτονιανές) προϋποθέσεις των ειδητικών πυθαγόρειων τριάδων, ενεργείᾳ (εκδηλωμένη)

Στο περίφημο νοητικό πείραμα του Σρέντιγκερ της «υπέρθεσης δύο καταστάσεων» για την εγκλωβισμένη γάτα στο κουτί με το δηλητήριο που ενεργοποιείται από την ύπαρξη ενός σωματιδίου. Παρουσιάζεται στην κοινή λογική η κυματοσυνάρτηση προσδιορισμού των ηλεκτρονίων ως νεκροζώντανη γάτα. Καθώς είναι αδύνατον να γνωρίζεις αν η κυματοσυνάρτηση θα είναι σωματίδιο-μορφή ή κύμα-ενέργεια του κενού, οπότε δεν υπάρχει σωματίδιο για να ενεργοποιήσει το δηλητήριο και η γάτα ζει.

Ο νούς παρατηρώντας κάτι το ορίζει μορφοποιώντας το ως σώμα .. Αλλά αυτό δεν αποκλείει την πιθανότητα να υπάρχουν και να λειτουργούν παράλληλα κι άλλες καταστάσεις που εμείς δεν βλέπουμε .. δηλ. ο άδηλος κόσμος των νεκρών. θέτοντας το ερώτημα: πότε μια πραγματικά κβαντική, ψυχική ή διττή κατάσταση σταματά να είναι γραμμικός συνδυασμός καταστάσεων, που εκδηλώνει μια μορφική προσωπικότητα.

Αν η γάτα (ηλιακή προσωπικότητα) επιζεί, θυμάται μόνο ότι ήταν ζωντανή, αλλά δεν θυμάται τα οράματά της στο αστρικό πεδίο. Όπως εμείς δεν θυμόμαστε τα όνειρα και τις παρελθούσες ενσαρκώσεις μας ως παράλληλες δυνατότητες ύπαρξης στον χώρο των πολλών διαστάσεων.

Το νοητικό πείραμα της εγκλωβισμένης γάτας απεικονίζει αυτό το φαινομενικό παράδοξο. Η λογική διαίσθηση μας προστάζει ότι κανένας παρατηρητής δε μπορεί να βρίσκεται σε μίξη καταστάσεων ως παρατηρητής και παρατηρούμενο ταυτόχρονα, όμως η γάτα, όπως φαίνεται από το νοητικό πείραμα του Σρέντινγκερ, μπορεί να είναι αυτή η μίξη. (Γι αυτό άλλωστε και λατρεύτηκε ως ηλιακή θεά, στο μυστήριο της τρισηλίου θεότητας).

Η γάτα χρειάζεται να γίνει παρατηρητής, καθώς η ύπαρξη σε μια καλά καθορισμένη κλασική κατάσταση της φυσικής απαιτεί κάποιον εξωτερικό παρατηρητή. Κάθε εναλλακτική λύση φαίνεται παράλογη για τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο οποίος εντυπωσιάστηκε από την ικανότητα του νοητικού πειράματος να τονίζει αυτά τα θέματα. Σε γράμμα του προς τον Σρέντιγκερ το 1950, έγραψε: Είσαι ο μοναδικός σύγχρονος φυσικός, πέραν του Λάουε, ο οποίος μπορεί να δει ότι κάποιος δε μπορεί απλά να προσπεράσει την υπόθεση της πραγματικότητας, αν θέλει να είναι ειλικρινής.

Ο Καντ θεωρούσε ότι ο φυσικός νους έχει πρόσβαση μόνον στον τρισδιάστατο χώρο. Άποψη που διευρύνθηκε με την ανάπτυξη της σφαιρικής γεωμετρίας στις 4εις διαστάσεις, εφόσον κατάργησε το αξίωμα της παραλληλίας του Ευκλείδη. Κατόπιν τούτου ο εξαίρετος Αϊνστάιν επανατοποθέτησε την ισχύουσα κλασσική Νευτώνεια φυσική στην τρισδιάστατη επιφάνεια μιας τετραδιάστατης (ψυχικής) σφαίρας. Διευρύνοντας απλά την έννοια του ακίνητου παρατηρητή της κλασσικής φυσικής στον κινούμενο ή άμορφο παρατηρητή που προσεγγίζοντας την ταχύτητα του φωτός μεταμορφώνεται στον ηλιακό άγγελο της ομαδικής συνείδησης. Εκείνου δηλαδή που κρατά στα χέρια του την τρισδιάστατη υάλινη σφαίρα της εμπειρίας της προσωπικότητας μας...

Ομολόγησε όμως και αυτός τελικά την αδυναμία ύπαρξης αμετάβλητων γεωμετρικών μορφών πέραν των 3ων διαστάσεων του χώρου. Εφόσον κάθε μεταβολή στον ρυθμικό χρόνο της προσωπικότητας εξαιτίας της ταχύτητας επιφέρει αντίστοιχη αλλαγή στην αντίληψη της τρισδιάστατης προοπτικής. Δικαιώνοντας τελικά τον (Κρόνιο) Καντ για την αδυναμία προσδιορισμού* λογικού τρόπου διαφυγής από το πλατωνικό σπήλαιο των αισθήσεων. (Δηλαδή του αστρικού ονειρικού κόσμου των ηλεκτρονίων που γενούν τις αισθήσεις της μορφής).

*βλ. την αρχή της απροσδιοριστίας-αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ που σε "κοσμική κλίμακα" είναι η ίδια μας η μορφή, ως φυλακή του φωτός...

Η απάντηση βέβαια σε όλο αυτό το αδιέξοδο των εγκλωβισμών του νοητικού εγωικού χώρου βρίσκεται στην Πέμπτη διάσταση της Μονάδας. Όπου η έννοια του εγωικού κυκλοσημείου* είναι απαλλαγμένη του περιεχομένου: δεν περιέχει και δεν περιέχεται… Εδώ δεν υπάρχουν νοητικά ζωδιακά κατηγορήματα.

* Η ψυχή είναι ένας μικρός κύκλος που αλλάζει θέσεις στα 8 πέταλα του ζωδιακού λωτού λέγουν οι Ουπανισάδες. Και μόνο όταν τοποθετείται στο κέντρο του προκύπτουν τα υπόλοιπα ζώδια ή μυητικές καταστάσεις για την απελευθέρωση του Νου στις πολλαπλές θεατρικές δυνατότητες του χώρου...

Οι «βασιλικές» καβαλιστικές εκφράσεις: «Αρχή σοφίας φόβος θεού» του Δαυίδ –κέντρο της βάσης. Γη- και «ο φόβος του Θεού είναι πηγή της ζωής» στις παροιμίες του Σολομώντα –ιερό κέντρο. Ύδωρ-. Δείχνουν την δημιουργική κίτρινη και λευκή βουδική ιεραρχία της μήτρας-τρόμου των υδάτων (βλ. τις ρίζες «χουμ» και «τραμ» της πλανητικής Ιεραρχίας-Σαμπάλας, ασημένιας και χρυσής βουδικής οικογένειας)…

Η θρησκευτική μυθολογία μας έχει προσφέρει πάρα πολλά παραδείγματα για τα έντονα συναισθήματα-φώτα ή κρυμμένες διαστάσεις που ελευθερώνονται κατά την κατάρρευση της κοινής λογικής από την παραφροσύνη του τρόμου έως την απίστευτη χαρά που βιώνει η συνείδηση της προσωπικότητας μας κατά την είσοδό της στον κβαντικό κόσμο των Βουδών ή Ταύρων της ψυχής. (Άδηλο, πνευματικό κόσμο των νεκρών)

Όταν ο Δύσμοιρος Οδυσσέας της συνείδησης συνάντησε μαζί με τους ψυχολογικούς συντρόφους της προσωπικότητάς του την θανατηφόρο ακατέργαστη Κυκλώπεια Μονάδα της δεύτερης φυλής, διέφυγε του σπηλαίου των αισθήσεων δια της κυκλοφορίας (ήχου) των προβάτων του αίματος-οίνου της ομαδικής συνείδησης (μεθώντας και τυφλώνοντας τον Κύκλωπα) συνειδητοποιώντας έτσι την φύση του Μη Όντος (Μηδε+ενός) ως Ού+τις (Κανένας) καθώς έγινε ο ίδιος Κύκλωψ… (Τροφώνιος και Αγαμήδης στην σπηλιά του Κύκλωπα Υριέα, συνθέτοντας τις 3 οκτάβες)

Την εικόνα του Σίσυφου να ανεβάζει τον λίθο στο ύψωμα χωρίς ποτέ να τα καταφέρνει. Δανείζεται η κβαντική φυσική για να περιγράψει την αδυναμία του ηλεκτρονίου ως εγκλωβισμένου πνευματικού σπινθήρα, να υπερβεί το εμπόδιο μιας ενεργειακής στάθμης, (Πυθαγόρειας τριάδας ή ενσάρκωσης), γεγονός που εγκλωβίζει το ηλεκτρόνιο σε ένα πεδίο-στιβάδα (βλ. Τον Ιξίωνα γεννάρχη των Κενταύρων-στιβάδων και την απειλή του βράχου στον Τάρταρο…)

εικ. Την εικόνα του Σίσυφου να ανεβάζει τον λίθο στο ύψωμα χωρίς ποτέ να τα καταφέρνει. Δανείζεται η κβαντική φυσική για να περιγράψει την αδυναμία του ηλεκτρονίου ως εγκλωβισμένου πνευματικού σπινθήρα, να υπερβεί το εμπόδιο μιας ενεργειακής στάθμης, (Πυθαγόρειας τριάδας ή ενσάρκωσης), γεγονός που εγκλωβίζει το ηλεκτρόνιο σε ένα πεδίο-στιβάδα (βλ. Τον Ιξίωνα γεννάρχη των Κενταύρων-στιβάδων και την απειλή του βράχου στον Τάρταρο…) Όμως ο πανούργος Προμηθέας (Τροφώνιος) του πολιτισμού προσφέρει την κβαντική σήραγγα των ημιαγωγών και η ανθρωπότητα κάνει πλέον ευρύτατη χρήση των θησαυρών του Υριέα της τρίτης οκτάβας των εντυπώσεων (κυκλώπειων οραματισμών) εισερχόμενη παράνομα στον «ψηφιακό» κόσμο των νεκρών.

Η Ευρώπη (ευρεία όραση) θέλει το ψηφιακό σήμα των νεκρών να αντικαθιστά το αναλογικό σήμα του φυσικού πεδίου σε κάθε γωνιά της ηπείρου… μας ενημερώνει διαρκώς η digea.

Η Χαμιλτονιανή ή Ειμαρμένη των ενσαρκώσεων

Στην Κλασσική Φυσική, η (Η)amiltonian είναι η εξίσωση H = K + Δ ως άθροισμα της κινητικής ενέργειας Κ συν την δυναμική ενέργεια Δ που κατέχει το εξεταζόμενο φυσικό σύστημα, καθώς εξελλίσεται σε συνάρτηση με τον χρόνο ή τις δυνάμεις και τις διαστάσεις του χώρου.

Παρόμοια η μεταφυσική του πυθαγορείου θεωρήματος ή συνείδησης -« ορθοτόμησης του Λόγου της αληθείας»- εκφράζεται στην εξίσωση Ειμαρμένη = Βούληση + Πρόνοια που είναι απλά η μεταφορά της παραπάνω φυσικής εξίσωσης στον χώρο της ψυχολογίας, αντιστοιχώντας:

α) την Κινητική ενέργεια προς το κινητικό ή αστρικό κέντρο της φαντασίας μας. Καθώς η ΒΟΥΛΗΣΗ του κέντρου της μιμητικής επιθυμίας (ζήλειας) είναι αυτό που παρασύρει την μορφική προσωπικότητα σε κίνηση.

β) την Δυναμική ενέργεια προς το αιτιώδες κέντρο της ΠΡΟΝΟΙΑΣ που κατέχει η ψυχή λόγω θέσεως στην κοσμική εξέλιξη

Συναφούς περιεχομένου πρέπει να είναι και οι όροι "ενεργεία" και "δυνάμει" του Αριστοτέλη. Ενώ η "Χαμιλτονιανή" του συστήμτος θα πρέπει να ταυτιστεί με την "Εντελέχεια" (δηλ. την επιβλέπουσα ψυχή που ολοκληρώνεται εκπληρώνοντας το τέλος, το σκοπό της ύπαρξής της, επιτυγχάνοντας την αυτοπραγμάτωση)

Η καταγραφή των οραματισμών της ψυχής επιτυγχάνεται όταν αναγνωρίζεται η δράση τους σε πυθαγόρειες τριάδες (π.τ.) εννοιών.

Η μυθολογία θεμελιώνει την επιστήμη των τριγώνων ή τριπόδων :

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ ΤΡΙΠΟΔΑΣ: -Αγαθόν-Αληθές-Ωραίον

ΘΕΟΓΟΝΙΚΟ ΤΡΙΓΩΝΟ: -Χάος-Γαία-Έρως

ΕΚΑΤΟΓΧΕΙΡΩΝ ΤΡΙΓΩΝΟ: -Βριάρεως-Κότος-Γύτης

ΚΥΚΛΩΠΩΝ ΤΡΙΓΩΝΟ: -Βρόντης-Στερόπης-Άργης

ΓΟΡΓΟΝΩΝ ΤΡΙΓΩΝΟ: -Σθεννώ-Ευρυάλη-Μέδουσα

ΧΑΡΙΤΩΝ ΤΡΙΓΩΝΟ: -Αγλαία-Θάλεια-Ευφροσύνη

ΩΡΩΝ ΤΡΙΓΩΝΟ: -Ευνομία-Δίκη-Ειρήνη

ΜΟΙΡΩΝ ΤΡΙΓΩΝΟ: -Κλωθώ-Λάχεσις-Άτροπος

ΤΡΙΜΟΡΦΗ ΕΚΑΤΗ-ΤΡΙΤΕΙΑ-ΤΡΙΤΩ-ΤΡΙΤΩΝ-ΤΡΙΤΟΓΕΝΕΙΑ-ΤΡΙΤΩΝΙΔΑ....

Η ΤΡΙΓΩΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: -Δία-Ποσειδώνα-Άδη....

κλπ

Παρακάτω θα εξετάσσουμε στους ειδητικούς αριθμούς του Πλάτωνα, τον τρόπο που ο Τάνταλος της δεύτερης φυλής των Υπερβορείων ξεκίνησε τους τανταλισμούς ή συμμετρικές ταλαντώσεις στις πολικότητες των φύλων που οδήγησαν στην υλική πτώση των ψυχών, καθώς εξήλθαν από την πνευματική ακινησία-οκνηρία της πρώτης φυλής των θεών ή θρόνων. (Η πρώτη φυλή είναι οι πνευματικά πένητες της αδιαφοροποίητης ουσίας, ¨Ελλοπες-Ιχθείς, αυτοί δηλ. που δεν σκέπτονται-αναπνέουν σύμφωνα με τον Αριστοτέλη) Πρόκειται λοιπόν για την Ειμαρμένη της Τιτανικής Μονάδας μας που εκδηλώνεται στο άθροισμα προσωπικότητας (Βούλησης ή Κίνησης) και ψυχής (Πρόνοιας-Σχεδίου ή αιθερικής κυανοτυπίας).

Η τιτανική ζήλεια (πείνα-δίψα για την αμβροσία και το νέκταρ της πνευματικής ουσίας) αρχίζει στην θέα των θρόνων των θεών στην διάρκεια των κοινών γευμάτων των Υπερβορείων. Εδώ στον στάχυ της παρθένου της φιλανθρώπου Δήμητρας ξεκινά ο Τάνταλος (<τανταλισμός) να παραλλάζει τον κύριο αριθμό του (-1,+1) τιμωρημένος για την πνευματική κλοπή, στο ζεύγος της πείνας και της δίψας (τους προαγγέλους του χωρισμού των φύλων). Δημιουργώντας την Ειμαρμένη-ανισσοροπία της βασικής καρμικής πυθαγόρειας τριάδας (3,4,5)=(4-1, 4, 4+1) που θα τον οδηγήσει στον ζωδιακό χώρο της εκδήλωσης. (3+4+5=12 με εμβαδόν Ε=6. Όλες οι π.τ έχουν εμβαδόν πολλαπλάσιο του 6=1+2+3. Είναι δηλαδή οι ζωδιακές εκφράσεις των τριών δημιουργικών δακτυλίων…

Ο Πλάτων στις αναφορές του στο αμετάβλητο Παρμενιδικό ον μας δίνει λίγες νύξεις για τους ειδητικούς αριθμούς (τριπλότητες) σχετίζοντας τους με την ταυτότητα Β^2+ (β^2/4 – 1)^2= (β^2/4 + 1)^2

που παρέχει μια σειρά από πυθαγόρειες τριάδες στην διάρκεια της εξέλιξης.

1 (5,4,3)

2 (17,8,15)

3 (37,12,35)

4 (65,16,63)

5 (101,20,99)

6 (145,24,143)

7 (197,28,195)

Παρατηρώντας τον τύπο και τους αριθμούς που παράγονται, συμπεραίνουμε ότι αυτό που ουσιαστικά διατυπώνεται είναι η μεταμόρφωση του αρ. 2 της συνείδησης στο «τετράγωνο φως» 4. Στον αιτιώδη ή βουδικό κόσμο του φωτός όπου εκδηλώνεται η δημιουργική χρυσή τομή (Αφροδίτη-Ελένη) εφόσον 2=4/2=(ρίζα5-1))(ρίζα5+1)/2 παραλλασσόμενη ανάμεσα σε ζεύγη (α-1, α+1) διαδοχικών περιττών αριθμών (των Διόσκουρων) δημιουργώντας πυθαγόρειες τριάδες…

Η μεσαία στήλη των πολ/σίων του 4, (8,12,16,20,24,28) πολλαπλασιασμένη με την θέση της στην παραγωγική σειρά των ακτίνων 1,2,3,4,5,6,7 . Προσφέρει τους (μέσους) τετραγωνικούς αριθμούς στις αντίστοιχες τριάδες: (4,16,36,64,100,144, 196)

Το ενδιαφέρον με αυτήν την σειρά που ξεκινά από το ζωογονικό πυθαγόρειο τρίγωνο (3,4,5) Είναι ότι η διαίρεση του αθροίσματος του ζεύγους των πολικοτήτων-Διοσκούρων* με τον ερμητικό 4 δίνει ως πηλίκο το μέτρο του εγκλωβισμού του πνευματικού σπινθήρα στις αντίστοιχες στιβάδες-αισθήσεις των ηλεκτρονίων (2ν^2)

1 (5+3)/4=2

2 (17+15)/4=8

3 (37+35)/4=18

4 (65+63)/4=32

5 (101+99)/4=50

6 (145+143)/4=72

7 (197+195)/4=98

*Το άθροισμα των πολικών υιών-κούρων του Διός είναι ο ίδιος ο Δίας. Ενώ η διαιρετότητα είναι η Νόηση του δημιουργικού Λόγου. (Λόγος σημαίνει διαιρετότητα)

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ......................................................................................................

Σύμφωνα με την διατύπωση των Kaluza - Klein από το 1920, μιά απείρως ταχεία κίνηση από τό εξωτερικό ενός σμήνους γαλαξιών στο εσωτερικό ενός στοιχειώδους σωματιδίου, θα μπορούσε να γίνη αν υπήρχε μία 5η Διάσταση...) Αυτή η διάσταση βιώνεται στην παρουσία των Βουδών…

Στην 5η διάσταση του αλχημικού αθάνωρα, τα ηλεκτρόνια έλκονται βίαια από την περιφέρεια του μακρόκοσμου στο υποατομικό πυρηνικό κέντρο εξουδετερώνοντας τις αιτίες (πρώτους νόες = πρωτόνια) αποδίδοντας έτσι την κλίμακα των 7 ακτινικών σφραγίδων-συχνοτήτων των φωτονίων… Τα αιτιώδη πρωτόνια του υλικού πυρήνα καταργούνται αποκαλύπτοντας την τετρακτίδα-νοητική μορφή των κουαρκς (ισχυρών πυρηνικών δυνάμεων). Τα αιτιώδη σπέρματα-πρωτόνια είναι οι σκαληνοί ασύμμετροι σπινθήρες του πυρός… Έτσι όπως στον ήλιο η ουσία υφίσταται χωρίς τα κοπρώδη ηλεκτρόνια των στιβάδων της φυλετικής εμπειρίας. Η νοητική κβαντικη μορφή ανακαλύπτει ότι αποβάλοντας το ηλεκτρονικό της κέλυφος παρέμεινε τελικά παρθένος… γιατί ήταν αδύνατον να μολυνθεί.

Η όραση-γνώση ως Περσεφόνη-Ελένη-Σαλώμη-Κάλι καταστρέφει διαρκώς τα κελύφη-είδωλα (Μιμήσεις της σφαίρας του πυρός Άρη-Αριστοτέλη), έως ότου φθάσει στον σπόρο της κεφαλής (πρωτόνιο) το οποίο ανυψώνει στην αιθερική ασπίδα (ως Επιτασίδα) περνώντας τα κρανία-χάντρες στο νήμα της ζωής συμπληρώνοντας σταδιακά το κομποσκοίνι των 108 ενσαρκώσεων-πρωτονίων …του περιοδικού πίνακα.

Περί της πλάνης του σεληνιακού χρόνου

Ένα άλλο σχετικό θέμα με την 5η διάσταση που μας εισάγει η Παρθένος (λευκή Αγελάδα) είναι η πλάνη που αφορά τον θηλασμό ή χρόνο.

Θα συμφωνήσουμε όλοι νομίζω στον ορισμό του χρόνου ως μέτρου με το οποίο αντιλαμβανόμαστε την μεταβολή- κίνηση. Όμως αυτό προϋποθέτει τον χώρο, εντός του οποίου υφίστανται τα διάφορα κινούμενα αντικείμενα μεταξύ των οποίων και ο σημειακός παρατηρητής του εγώ.

Ο Παρμενίδης διατύπωσε την απλή παρατήρηση πως η κίνηση αντιτίθεται στο ενιαίο του χώρου εφόσον σημαίνει πως υπάρχουν μέρη μεταξύ των οποίων λαμβάνει χώρα η κίνηση. (το ένα δεν έχει μέρη). Επομένως η κίνηση καταργεί την έννοια του Ενός που Είναι. Εκτός αν θεωρήσουμε τον χώρο ως ομοούσιο με τον διαρκώς μεταβαλόμενο θεό-αιθέρα (αεί+θειν=κινείται) εντός του οποίου είμαστε και κινούμαστε, απαλλαγμένο δηλαδή από τον ερωτηματικό Λόγο ή νου για την κίνηση του ενός και την ακινησία του μηδενός (μη όντος). βλ. 1+0= άπειρο (8)

Την ιδέα δηλαδή ενός φωτονίου που δεν νοείται σε ακινησία…

Οι λέξεις: χώρος, χρόνος, χρώμα, χαρά, χορός, χρέος (< χρι, το τριγωνικό αείζωο πυρ του Υιού που διαιρεί επ άπειρον τον εαυτό του)

Ο μαθητής του Παρμενίδη, ο Ζήνων, συνέχισε και αυτός τον προβληματισμό για την κίνηση και το ένα, επισημαίνοντας την αδυναμία του εγκεφάλου μας να καταγράψει την απειρία των θέσεων που θα πρέπει να λάβει ένα αντικείμενο κατά την κίνηση του.

Λχ Ένα βέλος θα πρέπει να διανύει την μισή απόσταση έως τον στόχο και μετά την άλλη μισή και μετά την άλλη μισή … επ άπειρον. Αντίφαση που αίρεται μόνο αν υποθέσουμε ότι ο νους μας εδράζει την αντιληπτική του λειτουργία στην ύπαρξη μερών ή άτμητων ατόμων (άτμητων μερών) οπότε δεν διαγράφει την απειρία των υπαρχουσών θέσεων.

(βλ. σχετικά με το υποσύνολο των ρητών αριθμών –λόγοι ακεραίων- επί του οποίου κατασκευάστηκε ο υπαρκτός κόσμος. Η υποτείνουσα Ειμαρμένη του ορθ. τριγώνου ως άρρητη τιμή γίνεται αντιληπτή στον υποατομικό άρητο-άδηλο κόσμο. Τα φυσικά άτομα δομούνται από πυθαγόρειες τριάδες ακεραίων αρ.)

Έτσι λοιπόν επειδή βλέπουμε να κινούνται τα πάντα γύρω μας και να τελεσφορούν. Υποχρεωνόμαστε να δεχθούμε το ομοούσιο του χώρου με τον χρόνο και τον νού μας στην κοινή πύρινη φύση τους. Όπως δηλώνει άλλωστε η ρίζα των γραμμάτων (χρ) του πυρός που τα ενώνει. Οπότε το ζήτημα του ενιαίου του χωρόχρονου αφορά την νοητική διακριτική μας ικανότητα ή πυρ ή Λόγο-διαιρετότητα.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι το εγώ ως cogito (στιγμιακή αυτοσυνείδηση ή κινηματογραφικό καρέ) και ο χωρόχρονος έχουν την ενιαία υπόσταση μιας ταινίας την οποία παρατηρούμε δέσμιοι εντός του πλατωνικού σπηλαίου-νου της προσωπικότητας μας.

Επομένως όσο η φυλετική μορφή (σεληνιακό δισκοπότηρο) έχει τον έλεγχο της ερωτικής ενέργειας (δηλ της προσοχής, κατευθύνοντας το βέλος της επιθυμίας-Αρτέμιδας) και το φως της (ρυθμό της προσοχής <πυρ+έχω) μένουμε παγιδευμένοι στα όρια της αντίληψης τού σταθερού υλικού κόσμου. Όταν όμως παρουσιάζονται κέρδη (<καρδία) στην ηθική μας συμπεριφορά, τότε ανατέλλει το φως του ωροσκόπου της ψυχής. Ανατρέποντας την καθεστηκυία νοητική μας εγωική αντίληψη που προβάλει "το σημειακό εγώ μας ως σημείο φυγής" στην προοπτική των γεγονότων του χωρόχρονου…

Οι λεπτομέρειες τώρα δεν υπακούν στον νόμο της προοπτικής του φυλετικού χωρόχρονου. Αποκτούν δομές που παραπέμπουν σε αναμνήσεις άλλων γεγονότων από αυτά που εξελίσσονται. Αυτό αποδίδεται στην λησμονημένη αντίληψη του παρόντος, όμως ο υπαίτιος είναι ο Λόγος-πυρ, δηλ η αλλαγή στο μέτρο ή χρηματιστηριακή μονάδα της κοινωνικής αντίληψης …

Η βάση της κλίμακας (του Ιακώβ-Ήλιου) της διευρυνόμενης αντιληπτικής μας ικανότητας εντοπίζεται στην στιγμή του παρόντος και εκτείνεται στην αιωνιότητα. Όμως ο πιό κατάλληλος όρος είναι αλλαγή στο βήμα της κλίμακας του αναπνευστικού ρυθμού ή σκέψης (κατά τον Αριστοτέλη) της φυλετικής μας προσωπικότητας. Με την συνείδηση να αντιλαμβάνεται έκπληκτη τις αναπνευστικές πνοές-«σκέψεις» να καταλαμβάνουν τον φυσικό φορέα που σαν εμψυχωμένο αυτόματο υπακούει και τις εκτελεί.

Η αφυπνισμένη συνείδηση σε αυτή την κατάσταση έχει απλά την δυνατότητα είτε να ακολουθήσει μια άλλη σκέψη-πνοή ή να απορρίψει τα πάντα μένοντας ακίνητη… Οπότε εισέρχεται στον υποατομικό κόσμο των Ελλόπων-Ιχθύων… παρατηρώντας τον εαυτό κλεισμένο στην υάλινη φυσαλίδα των τριών διατάσεων.

Ο χρόνος (χρι) είναι τριγωνικό πυρ-cogito. Έχει την δυνατότητα να πολλαπλασιάζεται δίχα και καθέτως ακολουθώντας τους νόμους της διάλυσης των πλατωνικών στερεών, σε φρακταλικά υποατομικά σωματίδια (βλ. δεύτερο καβαλιστικό δένδρο ή Αδάμ-αντα). Τραβώντας περισσότερα καρέ στον ίδιο χρόνο, αποκαλύπτει την δραματική (μεταβαλόμενη) αστρολογική δομή της ψυχολογίας μας (κβαντική μορφή ή δεύτερο εικοσάδρο).

Λχ Η αυτοπαρατήρηση κατά την αγοραπωλησία ή αποτίμηση ενός αντικειμένου σε πυρ (σύμφωνα με τον Ηράκλειτο), αποδεικνύει την τραγική ισχύ της κλασσικής τραυματικής παιδικής εμπειρίας του αποθηλασμού (Οιδιπόδειου συμπλέγματος ή ανεξαρτητοποίησης-διαχωρισμού από την μητρική αύρα). Όπου η τροφοδοσία εκ του μητρικού στήθους αντικαθίσταται από το σύνολο των ορατών αντικειμένων (γαλαξία) του κόσμου μας…

(Αλκμήνη = αλκή: αποκρούω + μήνη: σελήνη) Ο αποτυχημένος θηλασμός της Ήρας από τον Ηρακλή-συνείδηση γέννησε έναν ολόκληρο «γαλα-ξία» ποθητών αντικειμένων… βλ Λόγος (λ,γ) γάλα και λαγνεία….

Εδώ στο όνομα της ισχυρής Αλκμήνης-Σεμέλης, βρίσκεται το λάθος του κ. Γκουρτζίεφ. Η εγκατεστημένη εξωστρέφεια στον ρυθμό της σκέψης-αναπνοής κρύβει την σεληνιακή φύση (σεληνιακό Άδη-λαιμό) των πνοών-επιθυμιών που καταλαμβάνουν τον φυσικό μας φορέα. Οι επιθυμίες έχουν την προέλευση τους στην σεληνιακή αποθήκη των αιτιωδών σπερμάτων του κάρμα (της πάλαι ποτέ σεληνιακής εξελικτικής αλύσσου) που διαχειρίζονται πλέον οι μεγάλοι εξωτερικοί νοητικοί πλανήτες του σταθερού αστρολογικού σταυρού και δεν κατευθύνονται προς την σελήνη όπως νόμιζε ο Βεελζεβούλ-Γκουρτζίεφ, αλλά στα πλανητικά βασίλεια που την ανακυκλώνουν προς τους μακρινούς αστερισμούς….

Το σοκ της ανθρώπινης αυτοπαρατήρησης (ρομφαιοφόρος άγγελος) εκδικάζει αυτές τις ωθήσεις της ζωής-θανάτου αποκαλύπτοντας στο δικαστήριο του ηλιακού σκύλου Πλούτωνα της προεδρεύουσας Δέσποινας Περσεφόνης, την πραγματική τους τατβική φύση. Τάτβας ονομάζονται τα πλατωνικά στερεά ή φιλοσοφικά στοιχεία ή νοητικές δημιουργικές ακτίνες…

Ήρα η Μητέρα όλων των βοοειδδών… και οι 7 σοφοί της αρχαιότητας.

(αφιερωμένο στον Ταξιδιώτη του Παραμπράχμαν)

Καθώς πλησιάζει η πανσέληνος της Παρθένου η συνείδησή μας έχει την δυνατότητα να λάβει κάποια ιδέα για την πέμπτη διάσταση του χώρου ή Μοναδιαίου πεδίου της θεοσοφίας. Αυτή η διάσταση αναφέρεται ως η ιερή λευκή αγελάδα Kamadhenu – Devanagari, που κατοικεί στον Άδη-Patala αλλά και στην έδρα Goloka της κοσμικής συνείδησης του Κρίσνα (η Έδρα του εκδηλωμένου πνεύματος των υδάτων της μορφής) και είναι η Μητέρα των 11 Rudras, εκφράσεων του θεού Shiva-Άρη, -τέκνου της Ήρας-, από τις 33 του ινδουιστικού πανθέου. Είναι επίσης η σύζυγος του σοφού Kashyapa (Κασυάπα)* ο οποίος είναι ένας από τους Sapta-rishis (επτά-σοφούς) στην παρούσα Μανβαντάρα (ημέρα της δημιουργίας): οι άλλοι είναι οι: Atri , Vashistha , Vishvamitra , Jamadagni , Bharadwaja , Γκοτάμα .

* Σύμφωνα με την Βεδική γνώση, είναι ο γιος του Marichi , ένας από τους δέκα γιους (Μανασαπούτρα) του Δημιουργού Brahma-Δία.

Η αρχαιοελληνική μυθολογία «μιμούμενη το humor» με το οποίο ο Βούδας του Ελέους επισκέπτεται τον νου των διαλογιζομένων. Παρουσιάζει την Αγελάδα Ιώ, που είναι μια μορφή της Ήρας, όπως άλλωστε και όλες οι άλλες ερωμένες του Δία, κυνηγημένη από την αλογόμυγα του οίστρου. (Η χερουβική αγελάδα Kamadhenu σε πολλές εικονογραφήσεις αντικαθίσταται από τον φτερωτό Ίππο-Δράκο)

Όλοι αυτοί οι μύθοι είναι λίαν αποκαλυπτικοί για την θηλάζουσα Αγελάδα-Ήρα ή αξεπέραστο δακτύλιο (ουροβόρο δράκο ή χρόνο) της δημιουργίας.

Η θηλάζουσα το θείο βρέφος είναι το σύμβολο για την κατανόηση της 5ης διάστασης του χώρου. Μας λέγουν ότι ο Ερμής οδήγησε τον Ηρακλή στο στήθος της Ήρας, αυτός το δάγκωσε και πετάχτηκε γάλα που δημιούργησε τον Γαλαξία. Όμως στην αιγυπτιακή μυθολογία ο Ηρακλής αντικαθίσταται από τον ιθυφαλλικό Ερμή να αγγίζει τα στήθη της Νουτ-Ρέας-Ήρας (θεά του αξεπέραστου δακτυλίου ή αστρικού στερεώματος)

Πρόκειται δηλαδή για την περιγραφή της απείρου ταχύτητας κίνησης που διαγράφει ο πόθος (η ορμή για γνώση του Αριστοτέλη) στην 5η διάσταση. Που ορμά ως ο λιβιδικός αιθέρας «απανα-Δίας» από το ιερό κέντρο προς την περιφέρεια της αύρας «αιθήρ βιανα, Κρόνος» για να επιστρέψει δια μέσου του καρδιακού κέντρου (αιθήρ πρανα, Αφροδίτη) διαχεόμενος προς τα πλανητικά βασίλεια της μορφής (φύλακες των υποατομικών δυνάμεων του μικρόκοσμου), διαγράφοντας το 8 του απείρου… Στην κυκλοφορία του αίματος-πνεύματος.

Το ότι δεν έχουμε ιδέα για το τι λάτρευαν οι «ειδωλολάτρες» προγονοί μας και το τι ήταν οι πόλεις-θρησκείες τους είναι λίγο πολύ γνωστό. Όμως όποιος μελετά το πλατωνικό Συμπόσιο αντιλαμβάνεται ότι ο σοφός (ρίσι) Σωκράτης είναι ο Εωσφόρος που είχε δύο μεγάλους μαθητές, τον Πλάτωνα (Ευρύ, Δία) με την επαγωγική φιλοσοφική μέθοδο (των αντιστοιχιών) της σφαίρας του ελέους της ομαδικής συνείδησης (σχολής) που εισήγαγε στην νέα υδροχοϊκή εποχή η Α.Μπαίυλη. Και τον Άρη-Αριστοτέλη της απαγωγικής επιστημονικής οδού που προηγουμένως είχε εισάγει η Η.Ρ.Β.

… Ο αρχαιοελληνικός κόσμος λάτρευε 7 σοφούς (ρίσι)

Ο Φρίντριχ Νίτσε υπήρξε μαθητής του γνωστικού Βάγκνερ που επανάφερε το Αριστοτελικό είδος της ποιητικής ή Τραγωδίας

Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο “Η Γέννηση της Τραγωδίας” (1872) κάνει μία ιδιαίτερη μνεία στο ελληνικό έθνος: “Κανείς δεν μπόρεσε να βρει το δηλητήριο που θα καταστρέψει τους Έλληνες ”

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα…»

Ο Δράκος Κένταυρος του αστρικού φωτός

Ο Όμηρος με τον μύθο του Κύκλωπα οφθαλμού (της δεύτερης Ησιόδειας φυλής) μας μύησε στην φύση της κενότητας του ειδώλου που σχηματίζεται στο κάτοπτρο του νου ή Κύκλωπα οφθαλμού. Κάνοντας την χαρακτηριστική αναφορά στην τύφλωση και την απουσία ή μη ον του νοητικού παρατηρητή, δηλ. του Οδυσσέα ή Κανένα. Ενώ την διαφυγή από το νοητικό πεδίο την περίγραψε ως ταύτιση με έναν και μόνο αιθερικό σπινθήρα: ο αμνός=μονάς που μπορεί να περιλάβει στην φύση του την νοητική μορφή μας. (βλ. το άρθρο για τον τριγωνικό σπινθήρα και τον κύκλο των 9σημείων-9γραμμα του Όιλερ)…Η ομηρική περιγραφή για το αστρικό πεδίο επιχειρείται στον μύθο της Κίρκης. Στο αστρικό πεδίο δεν υπάρχει η δυνατότητα για ενεργητική νοητική αντίδραση. Ο Οδυσσέας αρκείται στο να αποφεύγει τις ανεξέλεγκτες μεταμορφώσεις με την βοήθεια της εσωτερικής φωνής του Ερμή, παρατηρώντας και διδασκόμενος από τις αντιστοιχίες των ψυχολογικών συντρόφων του με τα ένστικτα ζώα…Το αστρικό πεδίο είναι η παθητική εκδήλωση του Βουδδικού ή Ενορατικού πεδίου των δυνάμεων του Λόγου. Έτσι εδώ εκδηλώνεται η πρόγνωση-προφητεία, δηλ. η επίσκεψη στον μάντη Τειρεσία, η αναγνώριση των Σειρήνων ή ορίων της δημιουργίας, όπως και η απαλλαγή από σωρεία αντιθετικών ψυχολογικών εκφράσεων, στην Σκύλλα και την ΧάρυβδηΗ πλούσια ελληνική μυθολογία παρουσιάζει τα Αρχέτυπα των Φυλάκων (φυλακών) του αστρικού φωτός στο σύμβολο της 3ης Ησιόδειας φυλής των Κενταύρων. Το συνθετικό αυτό σύμβολο της μορφικής ζωής, φέρνει στον νου μας την εξελικτική θεωρία της καταγωγής των ειδών από τους δεινοσαύρους. Οι οποίοι διαβιούν πλέον στο παρασκήνιο της μορφικής φυσικής φυλετικής εξέλιξης, δηλ. στον ένστικτο γονιδιακό κόσμο. Το μεγαλύτερο μέρος του οποίου (γονιδιώματος) παραμένει αδρανές, όπως άλλωστε και το στοιχείο της γης. Όταν το ενεργό του μέρος σχετίζεται με τον μεταβολισμό των τροφών, με τα πεπτίδια και την κίνηση των συναισθημάτων μας, (το στοιχείο του ύδατος). Με αυτή την έννοια λοιπόν οι δεινόσαυροι διαβιούν στον κινητικό κόσμο των συναισθημάτων: τον λεγόμενο αστρικό κόσμο…

Η μεγάλη σύγχυση που υπάρχει για την φύση των Κενταύρων συγκρίνεται λοιπόν με την αντίστοιχη για τον αστρικό κόσμο και την φύση του αστρικού φωτός ή συναισθηματικού αιθέρα…

Ο μύθος της Κενταυρομαχίας αποτυπωμένος στις βόρειες μετόπες του Παρθενώνα μας μυεί στον αιτιώδη κόσμο των επιθυμητικών προθέσεων που κατευθύνει την συμπεριφορά μας στον Τρωικό πόλεμο των γεγονότων της καθημερινότητας, αποτυπωμένο στις νότιες μετόπες.

Ο ομηρικός μύθος του Δούρειου ίππου (Κενταύρου) μας υποδεικνύει τον τρόπο της μετάβασης στο αστρικό πεδίο από την καρδιακή πύλη του συνειδητού ονειρέματος (διαλογισμού)

Στον παρακάτω πίνακα εμφανίζονται οι 7 πύλες προς τα αστρικά υποπεδία με φύλακες τις αντίστοιχες ζωικές μορφές

1. Πίθηκος (Λογοϊκό)

2. Ελέφας (Μοναδικό)

3. Άρκτος (Ατομικό)

4. Γαλή (ενορατικό πεδίο)

5. Κύων (νοητικό πεδίο)

6. Ίππος –Δράκος (αστρικό πεδίο)

7. Ταύρος (φυσικό πεδίο)

Παρατηρούμε πως την 6η θέση (καρδιά) του έκτου αστρικού πεδίου κατέχει ο Ίπποκένταυρος ή Δράκος. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τον αποσυμβολισμό της καρδιακής πύλης με την απλή συγκριτική διαπίστωση πως στην μυθολογία η μορφή του αλόγου είναι εναλλακτική εκείνης του δράκου. Έτσι το άρμα του φυσικού ήλιου ή αστρικής πύλης, στην ανατολική μυθολογία το σέρνουν δράκοι ενώ στην ελληνική άλογα. Αντίθετα το άρμα του Τριπτόλεμου το σέρνουν δύο δράκοι και όχι δύο άλογα. Ο ένας δράκος μάλιστα είναι άνθρωπος μεταμορφωμένος σε δράκο (ο Κάρναβος)…

Στην διδασκαλία αυτή του Τριπτόλεμου ιερέα των ελευσίνιων μυστηρίων αναφερθήκαμε παλιότερα συγκρίνοντας τις εικόνες του Αγίου Γεωργίου που νουθετεί (φονεύει) έναν δράκο την άνοιξη και, του Αγίου Δημητρίου που νουθετεί στην άκρη της λόγχης του έναν άνθρωπο, (τον Κάρναβο) το φθινόπωρο…

Όταν ομιλούμε λοιπόν για δράκους στην πραγματικότητα ομιλούμε για το κοινό πλανητικό γονιδίωμα που μοιράζονται όλες οι πολυκυτταρικές μορφές: φυτικές και ζωικές. Καθώς ο ζωικός Δράκος είναι ταυτόσημος με το δένδρο της ζωής.

Στην ελληνική μυθολογία είναι ο δράκος Λάδων στον κήπο των Εσπερίδων, παρόμοια με τον βιβλικό όφι-δράκο στο ιερό δένδρο ταμπού του παραδείσιου κέντρου…

Στην θεοσοφική αντίληψη η 3η φυλή των Κενταύρων ή Λεμουρίων διαβίωσε στο αιθερικό πεδίο της ΕΔΕΜ, όχι στην φυσική γη…

Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα την κατανόησή μας για το ημιαιθερικό DNA που παρατηρείται με κρυσταλλογραφικές μεθόδους φωτισμού. Θα πρέπει να εννοήσουμε στον Δράκο-Κένταυρο* το παγκόσμιο σύμβολο του αστρικού ή αιθερικού φωτός. Γιατί έχει παρατηρηθεί πλέον επίσημα πως το DNA και το φως μοιράζονται την κοινή γνωστή-άγνωστη γεωμετρική δομή της χρυσής τομής δηλ του αιθέρα…

Είμαστε ξενιστές για τα Κενταυρικά μας ημιαιθερικά γονίδια εφόσον τα τρέφουμε και τα πολλαπλασιάζουμε στον οργανισμό μας. Τα οποία όντως προέρχονται από τα άστρα καθώς ταξιδεύουν ως βακτήρια με τους μετεωρίτες… Γνωρίζουμε πως τα αρχαία ή απύρηνα προκαρυωτικά κύτταρα έχουν μεγάλη θερμική αντοχή και είναι απλά πληροφοριακό DNA. Ένα βήμα παραπέρα είναι να εννοήσουμε το αιθερικό πλέγμα και το αστρικό φως ως πλέγμα δομητικών πληροφοριών από τα άστρα.

*Ο συμβολισμός του αλόγου-δράκου ως προγόνου όλων των ειδών είναι παγκόσμιος, βλέπε την Kamadehnu την θεϊκή μητέρα ως φοράδα-αγελάδα με ανθώπινο κεφάλι. Οι ινδιάνοι ισχυρίζονται παρόμοια πως όλες οι μορφές προέρχονται από εκείνη του δράκου επαναλαμβάνοντας την δαρβινική θεωρία της εξέλιξης των ειδών από το γονιδίωμα των δεινόσαυρων.

Η ζώνη της Ιππολύτης (< ίππος + λύω= εκείνη που απελευθερώνει τα άλογα-ένστικτα ή Αμαζόνες- Κενταύρους)

Στην προσπάθειά μας να αντιληφθούμε την πέμπτη ή πνευματική διάσταση του χώρου, στην οποία καταπαύει η έννοια της περιεκτικότητας και το είμαι ταυτίζεται με το έχω. Όπου το πιο μεγάλο είναι ταυτόχρονα και το πιο μικρό… στο σχήμα ενός χερουβικού βούδδα-βοδιού ή ερμητικού οφθαλμού-δισκοπότηρου. Υποχρεωθήκαμε να υποβάλουμε τον νου μας στην άπειρης ταχύτητας κίνηση από την περιφέρεια του σμήνους των γαλαξιών της Παρθένου προς το κέντρο του Ατόμου μας, αντιστρέφοντας έτσι την πορεία της μεγάλης δημιουργικής έκρηξης (bing-bang)

Κατόπιν ανακεφαλαιώσαμε την όποια κατανόησή μας στο Παρμενιδικό ον, στην τριπλή υπόσταση του σημειακού μας εγώ, που «ως ηλεκτρόνιο»:

Α. Διαμορφώνει τον χώρο του Ατόμου της προσωπικότητας μας, παρέχοντας την δυνατότητα της (πλανη)τικής ύπαρξης

Β. Δια της αναπνευστικής δίνης (σπιν) ρυθμίζει την πίεση, ισορροπώντας την ατομική μορφή στο περιβάλλον της (βλ Αριστοτέλους περί αναπνοής και την δίνη του Εμπεδοκλή). Το νέφος των ηλεκτρονίων της αύρας μας είναι διαπερατό από υποσωματίδια που ανήκουν στις αναπνοές των όντων άλλων διαστάσεων (βλ. άδηλος αναπνοή)

Γ. Ρυθμίζει το περίσευμα της φωτεινής ουσίας ή κινητικού κέντρου της φαντασίας μας. (Ένα ηλεκτρόνιο εκπέμπει το ενεργειακό του περίσευμα ως φωτόνιο)

Τα παραπάνω ο δαιμονιώδης κ. Γκουρτζίεφ παρουσιάζει στις 3 οκτάβες του 9γράμματος ως: «χώρο» της τροφοδότριας οκτάβας, «χρόνο» της αναπνευστικής οκτάβας και «φως» της οκτάβας των εντυπώσεων (αδυνατώντας όμως, να δώσει περεταίρω πληροφορίες για το μυητικό σοκ που ξεκινά την οκτάβα των οραμάτων ή εντυπώσεων).

Όσοι μελετούν την παιδική αντιληπτικότητα, για την οποία μια καρέκλα είναι τέσσερεις πύργοι, που κινδυνεύει από το μακρινό αυτοκίνητο γιατί νομίζει πως είναι δίπλα του… Μη έχοντας συναίσθηση του χρόνου λέγει : γέλια που κάναμε αύριο… Έχουν την ευκαιρία να εννοήσουν την ευαγγελική προτροπή «…αν δε στραφείτε και δε γίνετε σαν τα παιδιά, δεν θα εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών…»

Η κατανόηση των ψυχολογικών νόμων που διέπουν την προοπτική του χώρου, σχετίζεται με την αστρολογία ή γεωμετρία του αιθερικού σώματος. Η σταθεροποίηση των αρχετύπων των εννοιών-λέξεων στον παιδικό νου επέρχεται καθώς καταλαμβάνουν τις θέσεις τους ως οφθαλμοί στους κόμβους του ορθοκανονικού αιθερικού πλέγματος (κύβου*) ή του Λόγου-ομιλίας (βλ. τον ευαγγελικό κυβικό θεμέλιο λίθο της εκκλησίας, «Κηφάς» 729= 9*9*9 ή απόστολο Πέτρο. 3*9=27 είναι τα γράμματα του αρχαιοελληνικού αλφαβήτου. Ενώ 3*8=24 είναι οι 3 θεατές πλευρές του κύβου της νεοελληνικής γλώσσας). Στον βουδισμό αναφέρεται ως «αντίληψη της ποιότητας» του γήινου στοιχείου ή Συμμετρίας (της χρυσής τομής)… Στην σχολή της χρυσής βουδικής οικογένειας της …περιεκτικότητας

*στον κύβο της γης περιέχονται όλα τα άλλα κανονικά στερεά ή στοιχεία… (Πλάτων)

Παλιότερα αναφέραμε το κίνημα του κυβισμού που εδραίωσε ο φιλόσοφος-καλλιτέχνης Σεζάν. (είπε: ο Άνθρωπος όταν κοιτάζει το τοπίο πρέπει να είναι απών. -Η συνείδηση του μη όντος της δημιουργίας ή Χριστού-Εωσφόρου). Ο αφαιρετικός κυβισμός είναι το κίνημα για την έκφραση της περιφερειακής όρασης (αντίληψης της ολότητας της θέας των αντικειμένων). Το κίνημα αυτό εκδηλώθηκε ως ο αντίποδας της έκφρασης της κεντρικής όρασης ή συγκεκριμένου νου της επιστήμης που επικράτησε την περίοδο της αναγέννησης καθιερώνοντας την ακαδημαϊκή ζωγραφική. Οι αναγεννησιακοί ζωγράφοι αποτυπώνοντας στον καμβά των δύο διαστάσεων τον τρισδιάστατο χώρο, διατύπωσαν τους νόμους της προοπτικής, μαζί με την εγκλωβίζουσα συμμετρία του πεντάκτινου της χρυσής τομής, της κεντρικά εστιασμένης προσοχής…

Το πεντάγωνο δομείται από τρία τρίγωνα (Α). (βλ. ΑιΑίΑ η κυκλική αιθερική νήσος της λαγνείας-Κίρκης, το εγώ ως χοίρος=μήτρα του χώρου)

Σπαράγματα αυτής της ψυχολογικής επιστήμης της οκτάβας του οραματισμού συναντάμε στα «όνειρα του Αϊνστάιν». Όπου πρωτοδιατυπώθηκε η αλλοίωση των νόμων της προοπτικής σε σχέση με την ταχύτητα ενός παρατηρητή που προσεγγίζει εκείνη του φωτός. Τότε το βάθος του τοπίου μικραίνει ενώ το πλάτος αυξάνει και το (εγωικό) σημείο φυγής μεταβάλεται στην γραμμή του ορίζοντα, που είναι αδύνατον να προσεγγισθεί (βλ. τα παράδοξα του Ζήνωνα). Τα σημεία αυτής της γραμμής (του ορίζοντα των αδιαπέραστων γεγονότων) απαρτίζουν οι άλλοι παρατηρητές με τους οποίους ταυτίζεται πλέον ο ραδιενεργός παρατηρητής αναγνωρίζοντας την κοινή μοίρα…

Πρόκειται δηλαδή για την πυθαγόρεια διατύπωση της ομαδικής συνείδησης ως Ειμαρμένης-υποτείνουσας του ορθ. τριγώνου, που εδώ γίνεται η γραμμή του ορίζοντα των γεγονότων που εμπλέκονται όλες οι ενσαρκωμένες ψυχές του γύρου… (Οι δύο κάθετες του τριγώνου είναι: η καρδιακή Πρόνοια ως η ταχύτητα του φωτός και η άλλη κάθετος είναι το φως της επιθυμίας- εγκλωβισμένης βούλησης -ο αποτυχημένος σεληνιακός δράκος, Κένταυρος, ή εκδηλωμένο σπέρμα που πρέπει να εκμηδενιστεί)

Η ζώνη της Ιππολύτης, Βαλκυρίας του Βάγκνερ, βρίσκει την προφανή της αντιστοιχία στην ζώνη της αλκής-ισχύος της παρθενίας της Βρουχίλδης, συμβόλου του αδιαπέρστου δακτυλίου-μήτρας της δημιουργίας. Η Ιππολύτη (ίππος + λύω) είναι η βασίλίσσα των Αμαζόνων ή ενστίκτων Κενταύρων, αρχετύπων της παιδικής ηλικίας. Ο έτερος δακτύλιος κάθετος στον πρώτο είναι η ζώνη του ροπαλοφόρου κυνηγού Ωρίωνα ή Ηρακλή που φέρει το όνομα Τελαμών (ο βοηθός του Ηρακλή εναντίον των Αμαζόνων). "Κένταυροι, Αμαζόνες, είναι τα πάθη-ασθένειες της ψυχής δηλ τα κατάλοιπα από τις προηγούμενες φάσεις της εξέλιξης που φυλετικού ρεύματος που ανακεφαλαιώνει η παιδική ηλικία". Η ζώνη αυτή αποτελείται από «Τρεις Βασιλείς» αστέρες, που είναι επίσης γνωστοί και με τα ονόματα: «Τρεις Μάγοι» ή χρώματα της χριστιανικής αλχημικής γέννησης, «Ράβδος του Ααρών» ή «Ράβδος του Ιακώβ».

Επεκτείνοντας τη γραμμή που σχηματίζει η Ζώνη του Ωρίωνα προς τα ανατολικά βρίσκουμε τον Σείριο…

Το σχήμα του κόσμου και ο Ουράνιος άνθρωπος…

Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν πολλά βίντεο εμπνευσμένα από τις συγκριτικές εικόνες μεταξύ της απίστευτης διαφοράς μεγέθους και αποστάσεων στις συγκεντρώσειςτης ύλης: από τα μεγάλα άστρα έως τα μικρά άτομα της ύλης. Που στοχεύουν στην έκπληξη και τον θαυμασμό του νου μας καθώς αντιλαμβάνεται την θέση του στην κοσμική ιεραρχία… https://www.facebook.com/realitybeyondmatter/videos/1897072203894231/

Όμως αυτές οι καλοπροαίρετες συγκρίσεις είναι κατάρες υπό μεταμφίεση ευλογίας…

Αρχής γενομένης από τον ανόητο Γαλιλαίο... (Καταλαβαίνω την αντίδρασή σας στον χαρακτηρισμό ως ανόητου ενός τόσο καταξιωμένου πρωτοπόρου επιστήμονα στον κοινό νου). Ο οποίος εγκλώβισε τον πολιτισμό μας, μετά την λεγόμενη αναγέννηση από το «σκότος του μεσαίωνα» στην τρισδιάστατη κίνηση της ύλης...

Όταν αρχαίοι μυημένοι αστρονόμοι όπως ο Πλάτων ή ο Πτολεμαίος επέμεναν στο γεωκεντρικό αστρολογικό μοντέλο παρότι φαίνεται πως είχαν επίγνωση και της ηλιοκεντρικής θεωρίας… Είναι κάτι που πρέπει να μας βάλει σε πολύ μεγάλες σκέψεις αμφισβήτησης, για το τι αντικρύζουν οι αισθήσεις μας και ποια είναι η μέγιστη πραγματικότητα…

Γιατί ενώ στις 3εις διαστάσεις του χωρόχρονου που ευρίσκεται εγκλωβισμένος ο φυσικός μας νους τα ηλιακά άστρα είναι τα αδιαμφισβήτητα κέντρα των τοπικών πλανητικών συστημάτων. Στις 4εις διαστάσεις του αστρικού κόσμου, με την βαρύτητα να μεταβάλλεται από απρόσωπο κοσμικό νόμο σε συνάρτηση της επιθυμητικής βούλησης του παρατηρητή. Ο πλανήτης παραμένει κυρτός ή γίνεται ανάλογα: επίπεδος σαν κάτοψη σχεδίου και διάφανος στα νοητικά αστρικά υποπεδία καθώς υπολογίζει το κάρμα των επερχομένων γεγονότων ή κοίλος με ενωμένο το έδαφος με τον ουρανό, (όπως ήταν στην μυθική προσεληνιαία Αρκαδία) συνομιλώντας με τις δημιουργικές αγγελικές ιεραρχίες.

Με την προοπτική του χώρου να εστιάζει σε σημεία φυγής και να γίνεται κυρτή όταν επιδιώκεται η ατομική έκφραση. Ενώ γίνεται κοίλη όταν αναγνωρίζεται η συλλογικότητα της αγάπης στο σώμα της πλατυτέρας των ουρανών δηλ. της Γαίας...

Η προοπτική του χώρου δηλ. σε κάθε περίπτωση υπακούει στην απόκρυφη γεωμετρία της συναισθηματικής συνείδησης των ακτίνων του φωτός. Βλ. σχετικά τις ποικίλες απόψεις των προσωκρατικών φιλοσόφων για κυλινδρικά ή επίπεδα διάφανα σύμπαντα... Οι απόψεις τους παραμένουν ζωντανές μεταξύ των οπαδών της κοίλης-κούφιας γης.

Η ακτινική εκδήλωση του δημιουργικού νου-παρατηρητή περιγράφεται με τους 3εις βαθμούς ανάληψης της ευθύνης που φέρει απέναντι σε αυτό που αντικρύζει. α) τυφλή ανάληψη της ευθύνης (η μητέρα). β) συναντίληψη της ευθύνης (ο υιός) γ) εξωσυστημική επέκταση της ευθύνης (ο πατήρ).

Ο όρος ακτίνα της συνείδησης εκφράζει την θεμελιώδη παράμετρο του ψυχολογικού χώρου (ορφικού ωού). Που φέρεται από το εγωικό ηλιακό δημιουργικό σημείο, από το οποίο προβάλει το διάνυσμα-βέλος της προσοχής ως μετρο του ωού (άνοιγμα του τεκτονικού διαβήτη). Για να ακολουθήσει την φυγόκεντρο πύρινη φορά, την κεντρομόλο αέρινη, την σπειροειδή γήινη και την κυματοειδή υδάτινη. Στον αστρικό κόσμο το κέντρο είναι το εγώ και η περιφέρεια δεν βρίσκεται πουθενά… Καθώς η περιφέρεια ή αδιαπέραστος δακτύλιος είναι ορίζων οριζόμενος από το λογικό μέτρο-στόχο που πρέπει να προσδιοριστεί... Αυτό το παθαίνουμε και στην φυσική μορφή μας, μόνο που ο κόσμος τελειώνει λίγα εκατοστά μακριά από την μύτη μας μαζί με την μητρική φυλετική αιθερική οθόνη της αύρας μας... που έχει αναλάβει εν αγνοία μας την ευθύνη...

Στον αστρικό κόσμο ο νόμος της επιθυμίας του Δράκοντα (< δέρκω=ορώ) δείχνει τα δόντια-πυρά του, δεν κρύβεται. Η εσωστρέφεια-ελαφρύτητα οδηγεί στον άξονα συμμετρίας των αρετών του ωού που οδηγεί στον παράδεισο των επιστημών του Σείριου-Όσιρι (Ε) της υπόφυσης, ενώ η μορφοποιητική εξωστρέφεια της επιθυμίας-βαρύτητας στην κόλαση των ονύχων του Δράκοντα των παθών, στους υποσεληνιαίους κόσμους των εντέρων της αιγυπτιακής Σελκέτ… (τα χονδροειδή κυρτά μέρη της πλανητικής μας αύρας, ο κώνος του Δάντη).

Άντε τώρα λοιπόν να πείσεις έναν χονδροειδή παρατηρητή εφοδιασμένο με τηλεσκόπιο όπως ο Γαλιλαίος, πως το γραμμικό ηλιακό φως και ο κυρτός πλανήτης μας είναι το παιχνίδι του εγκλωβισμένου νου του, κληρονομιά της αναπνοής των Ιξιονιδών, εντός των ορίων της ταχύτητας του φυσικού φωτός ή φυσικού επιθυμητικού νου (το ηλεκτρόνιο-φωτόνιο της 6ης ακτίνας)

Η αλήθεια λοιπόν για το τι βλέπουμε με τον νομοθέτη Δράκοντα της όρασής μας είναι συνάρτηση του πλήθους των συνάψεων που έχει δημιουργήσει ο εγκέφαλός μας καθώς ταξιδεύει επάνω στο πτηνό "Χαμ-σα" δηλ. την ψυχική κλίμακα-διάρκεια της αναπνοής. ή φλεγόμενο τροχό του Ιξίωνα...

Οι πολλές συνάψεις με τους άλλους σημαίνουν το εμπόριο της ομαδικής ζωής ή Αγοράς, στο οποίο όταν κυριαρχεί ο κερδώος < καρδιακός Ερμής, σημαίνει πως ο Άργος ή αιθερικό πλέγμα της μαζικής συνείδησης ανοίγει σιγά-σιγά όλα τα μάτια-συνάψεις. Ενώ όταν τα ανοίγει όλα μαζί πεθαίνει…

Με τον Άργο νεκρό ο Αργοφονιάς Ερμής διαφεύγει με την αγελάδα Ιώ=ουσία στις περισσότερες διαστάσεις-συνάψεις του εγκεφάλου του…

Τα 7 ηλιακά συστήματα της ψυχής είναι τα πολυδιάστατα αντικείμενα που αναφέραμε προηγουμένως ανάμεσα στην παραγκεφαλίδα (Ωρίωνα) και τον Σείριο (υπόφυση)…

Ο Εξαιρετικός Αϊνστάιν έχει αναφερθεί σε όλα αυτά στο βιβλίο του με τα όνειρα. Λέγει λοιπόν πως όταν προσέγγιζε την ταχύτητα του φωτός με την φαντασία του αντιλαμβανόταν τον εαυτό του να πολλαπλασιάζεται στα μάτια των συνανθρώπων του (ο Άργος), για να συνθλιβεί αμέσως μετά στον πλανητικό ορίζοντα που είχε χάσει το βάθος της κυρτότητας και είχε γίνει ένας αδιαπέραστος επίπεδος τείχος γεγονότων που έπρεπε να διευθετηθούν, (το κάρμα)…

Εκτός από τον μεγάλο οραματιστή επιστήμονα που κατάφερε να εξέλθει αυτομυούμενος στην 4η ερωτική διάσταση του χώρου της επιθυμίας… Πολλοί σχολαστικοί αστρονόμοι έκτοτε κατόρθωσαν υπολογίζοντας τις αποστάσεις μεταξύ των άστρων να δημιουργήσουν ένα στερεομετρικό μοντέλο του σύμπαντος. Αντικαθιστώντας τον παραδοσιακό άτλαντα της προβολής των άστρων στον Ουράνιο θόλο, για να αντιληφθούν έκπληκτοι πως η συγκέντρωση της ύλης των άστρων λαμβάνει χώρα κατά μήκος των ακμών των πλατωνικών στερεών. Ενώ ο τελικός σχηματισμός τους φαίνεται να είναι αυτός του πλατωνικού δωδεκαέδρου !!!

Η πρόταση του Jean-Pierre Luminet του παρατηρητήριου του Παρισιού για το Σύμπαν σαν δωδεκάεδρο με τις αντίθετες πλευρές συνδεδεμένες κατά κατοπτρικά ζεύγη. Όπου ένας ταξιδιώτης βγαίνοντας από το δωδεκάεδρο από τη μια πενταγωνική του πλευρά επιστρέφει σ' αυτό από την αντίθετη πενταγωνική πλευρά ευρίσκεται αναρτημένη στο http://www.physics4u.gr/articles/2003/hypersphere5.html

Όμως και αυτή η πρόταση που οφείλουμε να διαδώσουμε στον βαθμό που την κατανοούμε δεν είναι καινούργια, ο καταραμένος-ευλογημένος πυθαγόρειος Πλάτων μας έχει ήδη υποδείξει πως η ύλη στο σύμπαν: τόσο στον μικρόκοσμο όσο και στον μακρόκοσμο, διατάσσεται επάνω στην κατοπτρική υπερσυμμετρία των κανονικών στερεών: όπως είναι το πενταγωνικό δωδεκάεδρο (η μορφή των κατοπτρισμών του αιθέρα ή θείου Ερμαφρόδιτου ή Ουράνιου Ανθρώπου). βλ σχετικάhttps://sites.google.com/...//περίπενταγωνικούδωδεκαέδρου

Η εικόνα λοιπόν της πλατυτέρας των ουρανών (Ίσιδας-Παναγίας) υπάρχει στον μύθο του Ηρώς της πλατωνικής Πολιτείας...

Εκεί αναφέρεται σαφέστατα πως το άρμα <όραμα της ψυχής διαγράφει ένα ημικύκλιο από τον ένα πόλο του δωδεκαέδρου στον άλλον γύρω από τον άξονα του κόσμου που στηρίζεται στο "γόνυ της παναγίας=ανάγκης". //Ανάγκη < αγκών <γόνυ < γωνία < γένος. όπως και angle<angel...//

Το θέμα της πλατυτέρας των ουρανών η της "γυναίκας στην άκρη του κόσμου", είναι πολυδιατυπωμένο σε μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας τύπου Άρθουρ Κλαρκ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την περιπέτεια ενός ταξιδιώτη με διαστημόπλοιο που κατάφερε να εξέλθει τελικά από το σύμπαν, για να το αντικρύσει σε σχήμα γυναίκας, καθώς πετάχθηκε από το γόνατό της...Το ζήτημα των διαστάσεων και των μεταβολών των αισθήσεων προσεγγίζεται σήμερα καλύτερα με το εργαλείο της μαθηματικής τοπολογίας... Ο Καντ δεν διαψεύδεται όταν ισχυρίζεται πως υπάρχουν μόνον 3εις διαστάσεις χώρου. Η τοπολογία των νευρώνων του εγκεφάλου δείχνει ότι οι αισθήσεις που αναπτύσουν τα έμβια είναι μετασχηματισμοί των φυλετικών συνάψεων που επιτρέπει η κοινωνία: (η έκφραση της θεοσοφικής Νύμφης ή φυλετικού ρεύματος-υπερχορδής ή ποταμού της ζωής), ο Νείλος, ο Αλφειός ο Ηριδανός-Ιορδάνης, ο Μαίανδρος κλπ... Εφόσον τα μιτοχόνδρια που συνθέτουν τα dna είναι κοινά βακτήρια που διαβιούν στις κοίτες των ποταμών...

Ο Καντ διακαιώνεται καθώς όλοι οι πολυδιάστατοι χώροι ανάγονται σε μια επίπεδη προβολή, όπως το πλήθος των γραμμών στα πολύγωνα ανεξαρτήτως πλήθους είναι τριγωνικοί αριθμοί... (οι 3εις διαστάσεις, η αγία τριάδα του χώρου)...

Αρχική