πενταγωνικό δωδεκάεδρο
Περί του δωδεκαέδρου
Η πεντάλφα είναι το άγιο πνεύμα.
Η Σάκτι κουνταλίνι των αντολιικών...
Το καντήλιον...
Η τετραπλή ανθρώπινη προσωπικότητα ολοκληρώνεται λαμβάνοντας τις τιμές 4ων διαδοχικών όρων της χρυσής ακολουθίας. Τότε γεννιέται μια πυθαγόρεια τριάδα, η νοητική ψυχή, που εκφράζει την συνείδηση του δημιουργικού Λόγου: (αγίου πνεύματος)
Το πνεύμα (ο πεντάκτινος) εκφράζεται σε ομάδες των 108 μοιρών ή ενσαρκώσεων
Οι κινέζοι κατάφεραν να αναγνωρίσουν τα δεκάδες ηλεκτρομαγνητικά σημεία βελονισμού μεγέθους χιλιοστού στην επιφάνεια του δέρματος χωρίς μετρητικά όργανα παρατηρώντας υπομονετικά τις διαδρομές του πόνου.
Στην κινεζικη ιατρική η ζωτική ενέργεια «chi» ρέει ανά δίωρο στους 12 μεσημβρινούς ως εξής:
1. 3-5……..πνεύμονας
2. 5-7……..παχύ έντερο
3. 7-9……..στομάχι
4. 9-11……σπλήνα
5. 11-13….καρδιά
6. 13-15….λεπτό έντερο
7. 15-17….ουρ. κύστη
8. 17-19….νεφρό
9. 19-21….περικάρδιο
10. 21-23..τριπλός θερμαντήρας
11. 23-1….χοληδόχος κύστη
12. 1-3……συκώτι
Επειδή όμως δίωρος είναι και ο ζωτικός πενταγωνικός κύκλος των τάττβας- ριζικών στοιχείων (άσσων) που έχει την έναρξή τους την στιγμή που ο Δράκος- Πήγασος-σβάστικα της πανσελήνου κτυπά με τις οπλές του τον Παρνασσό των Μουσών. Αντιλαμβανόμαστε πως εδώ έχουμε μια αναλυτική περιγραφή του λιβιδικού πενταγωνικού δωδεκάεδρου των πυθαγορείων
Όμως τα 12=3*4 ζώδια έχουν μια γνωστή αντιστοιχία με τα 4 στοιχεία και δύο άγνωστες καθώς το 12 είναι ο δεύτερος πενταγωνικός αριθμός ενώ το 22 του ταρώ είναι ο τρίτος …
Οι αστρονόμοι αρχίζουν να υποψιάζονται την σχέση παρατηρώντας τον συγχρονισμό της πεντάλφα των συνοδικών ετών Αφροδίτης-Γης. Καθώς η Αφροδίτη στο περίγειο της στρέφει πάντα την ίδια όψη της στην γη όπως κάνει μόνιμα η σελήνη
Η γέννηση της ηλεκτρομαγνητικής χρυσής Αφροδίτης ή χρυσής τομής…
Η γέννηση της ηλεκτρομαγνητικής χρυσής Αφροδίτης ή χρυσής τομής…
Καθώς αποχωρούμε από το ζώδιο των ιχθύων θα κάνουμε μια μικρή αναφορά στην θεά της κοσμικής έλξης, εφόσον το ζώδιο των ιχθύων συμβολίζει την Αφροδίτη και τον Έρωτα μεταμορφωμένους σε ιχθύες. Η ενέργεια λαμβάνει μορφή στο καθεστώς του τρόμου > μήτρας (του πύρινου στοιχείου)
Στην μυθολογία οι θεοί έλαβαν τρομοκρατημένοι τις ζωόμορφες ζωδιακές μορφές τους πέφτοντας στην γη της δουλείας (την ηλεκτρική Αίγυπτο < Αιγίδα. Ο Νείλος είναι το δυτικό-υδατινο όριο του Παραδείσου), όταν ο Δίας εμφάνισε την αρνητική όψη του ως Τυφωέας-Σεθ …
Οπότε το νοούμενο εδώ είναι η δημιουργία του ταραγμένου ηλεκτρομαγνητικού αιθερικού μας ωοειδούς (ζωδιακού), που κλωσούν οι πλειάδες-περιστερές (ο λαιμός της σκέψης-ομιλίας)
Παρόμοια στον Συριακό μύθο η γέννηση της θεάς Αφροδίτης Αταργάτιδος ή Αταραθέχ συμβαίνει σε ένα ωό που έφεραν τα ψάρια του φυλετικού Ευφράτη ποταμού: (το πύρινο νότιο όριο του παραδείσου), στην ακτή για να το κλωσήσουν τα περιστέρια. Ως Αταραθέχ, τα περιστέρια και τα ψάρια θεωρούνταν ιερά γι' αυτήν: τα περιστέρια ως έμβλημα της θεάς της αγάπης και τα ψάρια ως σύμβολα γονιμότητας της υδρόβιας ζωής. Ο σύντροφός της είναι συνήθως ο θεός Χαντάντ της βροχής και των καταιγίδων (ο Δίας).
Η συνήθεια του ευνουχισμού των ανδρών προς τιμήν της στην Συρία μάλλον έχει την ρίζα της στον ευνουχισμό του Ουρανού από τον Κρόνο με συνέπεια το πεσμένο αιδοίο να μεταμορφωθεί στην Αφροδίτη > την πυθαγόρεια κύστη ιχθύος… Το γεωμετρικό σημαινόμενο εδώ είναι το γεννητικό κέντρο του περιβάλλοντος την μορφή μας αιθερικού κύκλου…
Βλέπε στην γνωστή εικόνα του Νταβίντσι πως η χρυσή γωνία 137* εμφανίζεται όταν το κέντρο του κύκλου τοποθετηθεί στα γεν όργανα
* Η χρυσή γωνία στην ατομική φυσική αναγνωρίζεται τόσο στην σταθερά λεπτής υφής α=137 η οποία ορίζει την πρόσδεση των φωτονίων στις ηλεκτρονικές στοιβάδες (η ουρανια Αφροδίτη ?). Όσο και στην πρόσφατη διαπίστωση του 2005 που ερευνάται έκτοτε διαρκώς. Ότι η χρυσή τομή διέπει και τους ομοιοπολικούς δεσμούς (η επίγεια Αφροδίτη ?), σε αυτό που είναι γνωστό ως ακτίνα Bohr (η ακτίνα των ατόμων και των ιόντων που επιτρέπει την ποσοτική συζήτηση για τα μήκη των ομοιοπολικών δεσμών** μεταξύ των ατόμων με μερικό ιοντικό χαρακτήρα. Στο κάτω δεξί μέρος της εικόνας υπάρχει το μέτρο του δεσμού Υδρογόνου, στο οποίο το μερικώς θετικό άτομο υδρογόνου έλκεται από ένα ηλεκτραρνητικό άτομο.
** Ένας ομοιοπολικός δεσμός προκύπτει όταν τα άτομα μοιράζονται ηλεκτρόνια σε ένα μόριο. Ο δεσμός υδρογόνου είναι μια ηλεκτροστατική έλξη μεταξύ ενός ατόμου και του θετικού φορτίου ενός ατόμου υδρογόνου που είναι ομοιοπολικά συνδεδεμένο με κάτι άλλο.
Η σχέση του 4 της προσωπικότητας με το 5 της ψυχής-συνείδησης βρίσκεται στην σχέση τριγωνικών και πολυγωνικών αστέρων καθώς ο τριγωνικός 4=1+2+3+4=10 είναι ο αριθμός πλευρών και διαγωνίων στο πεντάγωνο. Ενώ ο τριγωνικός 11 =66 είναι ο αριθμός πλευρών και διαγωνίων στο 20εδρο (ύδωρ) πολικό του πενταγωνικού 12εδρου (αιθέρα)
Οπότε όταν μετράμε την τετραπλή στοιχειακή ζωδιακή προσωπικότητα μελετάμε την πολικότητα 12 εδρών-κορυφών στο γαμήλιο 12εδρο-20εδρο. Ενώ όταν μελετάμε τον αιθέρα της συνείδησης μετράμε πλευρές και διαγώνιες στο 20εδρο 11*12/2=66=3*22= δηλ. 22 αρχέτυπα τρίγωνα ταρώ = 12 ζώδια +7 πλανήτες +3 στοιχεία (η κυβική γη απουσιάζει στο 20εδρο). Αντίθετα ο κύβος της όσφρησης-γης με τα ορθ. ισοσκελή τρίγωνα της συνείδησης-δικαιοσύνης είναι παρών στο πενταγωνικό 12εδρο της ακοής, όπου απουσιάζει όμως το 8εδρο της αφής-αέρα (η διαίσθηση-ένστικτο)
Σίγουρα βρισκόμαστε στην αρχή της μελέτης της αστρολογίας ή καλύτερα της κατασκευής του τετρασδιάστατου μαγνητικού αιθερικού-20εδρου σώματος
Εάν μελετήσει κάποιος τα πλατωνικά στερεά (υπάρχουν χιλιάδες μελέτες στο internet) Διαπιστώνει ότι η γεννήτρια όλων των στερεών και των απείρων αστέρων που είναι δυνατόν να προκύψουν από αυτά. Ουσιαστικά όλα τα συμμετρικά δημιουργήματα. (ορυκτά –φυτά- ζώα κλπ. ) Έχουν ως αφετηρία το πενταγωνικό δωδεκάεδρο. Δηλαδή τον αριθμό φ της χρυσής τομής.
Τα μόρια σχηματίζονται ακολουθώντας τα κρυσταλλικά πρότυπα των συνδυασμών των πλατωνικών στερεών. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ύδατος Η2Ο (υδρογόνο 2, οξυγόνο) που παράγεται δια της παρουσίας τού Φ. Καθώς τα ιόντα οξυγόνου (Ο), υδρογόνου (Η) όπως και τα υδροξύλια (ΟΗ) εκδηλώνονται ακολουθώντας την σειρά Fibonacci: 1,2,3,5,8... Την ίδια σειρά ακολουθούν στατιστικά τα πέταλα των λουλουδιών, ή η διαδοχή της απόστασης των μίσχων των φύλλων τους ή η γωνία 137 μοιρών που υιοθετείται κατά την σπειροειδή τους φιλοδιάταξη... Ενω η δεξιόστροφη και η αριστερόστροφη διάταξη των στημόνων τους είναι πάντα η διαφορά δύο αρ. της ακολουθίας Fibonacci
εικ. Τα ηλεκτρόνια συμπληρώνουν τις στοιβάδες σύμφωνα με το πυθαγόρειο θεώρημα και την χρυσή τομή. Βλ. και την παράδοξη πυθαγόρεια προσέγγιση e2+Φ2=π2=10
[Ο λόγος της αποστάσεως μεταξύ των γραμμών λεπτής υφής προς την απόσταση μεταξύ των γραμμών του χονδρικού φάσματος, είναι ανάλογος με το τετράγωνο της σταθεράς α=137
Ο αρ. 137 εμπλέκεται με το φως στον κλάδο της φυτολογίας που μελετά την φυλλοταξία. Είναι γνωστό ότι αυτά αναπτύσσονται στρεφόμενα κατά 137,5 μοίρες, προκειμένου να εκμεταλλευτούν κατά τον καλύτερο τρόπο την πρόσπτωση του φωτός.
εικ. Η ροή σε περιορισμένο χώρο δημιουργεί τις γνωστές δομές των κανονικών στερεών. Οι στατικοί αυτοί κυματισμοί σχηματίζονται ως αποτέλεσμα ωρίμανσης και συντονισμού των παραγόντων που τους δημιουργούν.
Σχετικά με την βαρύτητα και τον Νου…
Η εξάχνωση της Ουρίας αφορά τον Δυτικό άνεμο Ζέφυρο που πνέει προς τα Ουράνια Ηλλύσια πεδία ή ανώτερο νοητικό κόσμο, κατοικία της πνευματικής μας Μονάδας…
Η εξάχνωση στο ζώδιο του Ζυγού αφορά λοιπόν τον διπλωματικό άθλο του χειρισμού του δημιουργικού κάπρου ή φόβου (χοίρος=δέλφαξ=μήτρα), πιασμένου από τα πίσω πόδια…
Στο πεδίο της επιστήμης είναι ιδιαίτερα δύσκολο να μετρηθεί η κυματική φύση της μητρικής βαρύτητας (αντιστραμμένης πεντάλφα ή πεσμένου Εωσφόρου – το φως της ύλης), καθώς απαιτούνται συγκεντρώσεις ύλης που συναντώνται σε αστέρες νετρονίων ή μαύρες τρύπες δηλ. καταστάσεις δημιουργίας νέων συμπάντων…
Τα νετρόνια αυξάνουν την συγκέντρωσή τους καθώς αποβάλλονται σταδιακά υπό μορφή ακτινοβολιών τα άλλα υποσωματίδια των πυρήνων, δηλ. τα ηλεκτρόνια-φωτόνια και τα πρωτόνια στις μεγάλες συγκεντρώσεις της ύλης των άστρων της κύριας ακολουθίας εξέλιξης: από κόκκινους γίγαντες, σε λευκούς νάνους και μαύρες τρύπες…
Αντίθετα η βαρύτητα μελετάται πολύ εύκολα στο ψυχολογικό πεδίο όπου κάθε βράδυ δοκιμάζουμε με έκπληξη την αντιστρόφως ανάλογη σχέση της πίστης μας με την βαρύτητα… Ακριβέστερα ανακαλύπτουμε πως για την βαρύτητα ευθύνεται ο τόνος του ψυχολογικού εγώ μας…
Το εγώ ορίζεται στην μεταφυσική ως πύκνωση ή κόμβος των αιθερικών γραμμών του κάρμα που ανιχνεύουμε με τον νου μας ως σκέψεις… Έτσι το βαρυτικό πεδίο μελετάται ταυτόχρονα με την αύξηση των κεντρομόλων σκέψεων στο άγχος-ΘηΛειά της σύνΘΛιψης των αυξανομένων σκέψεων-σχέσεων που αναπτύσσουμε στο περιβάλλον των πυκνοκατοικημένων πόλεων, όπως λχ. οι κάτοικοι της Ν. Υόρκης που πιστεύουν πως διαβιούν στην κόλαση….
Ο ονοματοθέτης χρησιμοποιεί τα γράμματα Θ,Λ στις λέξεις: Λήθη, Θήλυ, Θόλος, λάθος, λίθος, για να καταδείξει την ύφανση της ύΛης του κόσμου μας στο ψυχικό καβαλιστικό Λάμβδωμα… της γης-σελήνης (Θ). Αντίθετα ονομάζει ά-θλο, α-λήθεια το ξετύλιγμα του κουβαριού των αιθερικών γραμμών που γνέθει η Κλωθώ των μακρινών αστερισμών (ο λευκός νάνος Σείριος και οι μαύρες τρύπες της Μ. Άρκτου)
Το πώς καταφέρνουν οι μυημένοι στην «διάλυση του εγώ» να καταργούν την βαρύτητα-πυκνότητα της ύλης καθίσταται αυτονόητο με την διαπίστωση της σχέσης μεταξύ του εγωισμού και των αιθερικών κυματισμών βαρύτητας…
Το ζήτημα της βαρύτητας στην ελληνική μυθολογία καλύπτεται με τα ονόματα των ανέμων του Βορέα και του Ζέφυρου. Ο πρώτος φυσά προς τον απειλητικό βράχο του Σαρπηδόνα της κρίσης της ψυχής που ονομάζουμε και Άρειο πάγο-βράχο. Ο βράχος αυτός κρέμεται απειλητικά στην είσοδο των Ταρτάρων επάνω από το κεφάλι του Φλεγύα πατέρα του Ιξίωνα γενάρχη των Κενταύρων (Αρχετύπων της κατώτερης ψυχολογίας μας)…
Αντίθετα ο Ζέφυρος ευθύνεται για την «ελαφρύτητα» δηλ. την αρπαγή της ψυχής προς τα Ηλύσια πεδία του ανώτερου νοητικού… Καθώς η συνειδητή ψυχή οδηγείται στον κήπο με τα μήλα των Εσπερίδων: τα μόνιμα αιθερικά άτομα (τις Ιδέες των κανονικών στερεών) και όχι στον σεληνιακό κατοπτρισμό τους στην ύΛη του ΛάΘους των σύνθετων μορίων-μορφών… που πλέκει ο πεσμένος Εωσφόρος της χρυσής τομής…
Η σταθερά της λεπτής υφής 137 223/137=Φ, Φ η χρυσή τομή και 223+137=360 οι μοίρες του κύκλου.
εικ. Η σταθερά λεπτής υφής είναι μια θεμελιώδης αδιάστατη φυσική σταθερά που χαρακτηρίζει την αντοχή της σύζευξης ενός σωματίδιου με το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο (ο φυσικός-νοητικός κόσμος)
εικ. Συμβολικά, ο αριθμός 137 αναδύεται όπως η μυθολογική χρυσή Αφροδίτη-Εωσφόρος (χρυσή τομή Φ) στην επιφάνεια-όριο ανάμεσα στην φυσική-νοητική διάσταση και το κενό (θάλασσα του πυρός) της πνευματικής διάστασης.
εικ. Οι σφραγίδες αυτών των ροών αναγνωρίζονται στα σύμβολα των αιθερικών κέντρων-chacras
εικ. Η κατανομή της ύλης στους γαλαξίες και το σύμπαν ακολουθεί τον νόμο της χρυσής τομής
96Ο/7=137. Όταν 960=10*96 είναι τα πέταλα του λεγόμενου λωτού των 1000 πετάλων σύμφωνα με τον κ. Ληντμπήτερ. 96=48+(4+6+10+12+16) είναι ο διπέταλος τρίτος οφθαλμός των Διοσκούρων που γεννά σύμφωνα με τον Αριστοτέλη το εωσφορικό φως του κόσμου μας...
Ο Λόγος 96Ο/7=137 θυμίζει τα 7 πνεύματα ενώπιον του θρόνου του θεού...
Νέα συμπεράσματα αποκαλύπτουν ότι το σχήμα του σύμπαντος είναι ένα δωδεκάεδρο με πλευρές σε σχήμα πενταγώνου, όλες βασισμένες στη χρυσή αναλογία.
Το δωδεκάεδρο που πρότεινε ο Jean-Pierre Luminet του παρατηρητήριου του Παρισιού, αντιμετωπίζει το Σύμπαν σαν δωδεκάεδρο - ένα σύνθετο σχήμα που αποτελείται από 12 πενταγωνικά σχήματα - με τις αντίθετες συνδεδεμένες κατά ζεύγη, σαν τις αντίθετες πλευρές. Ένας ταξιδιώτης που βγαίνει από το δωδεκάεδρο από τη μια πενταγωνική του πλευρά επιστρέφει σ' αυτό από την αντίθετη πενταγωνική πλευρά.
Η εικόνα είναι διατυπωμένη στον μύθο του Ηρώς της Πολιτείας... Ο Πλάτωνας αναφέρει σαφέτστατα πως ο άξονας του κόσμου ακουμπά στο "γόνυ της ανάγκης". Ανάγκη < γόνυ < γένος < γωνία. και angle<angel... Το θέμα είναι πολυδιατυπωμένο σε μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ΄την περιπέτεια ενός ταξιδιώτη με διαστημόπλοιο που κατάφερε να εξέλθει από το σύμπαν, για να αντικρύσει το σύμπαν σε σχήμα γυναίκας, καθώς πετάχθηκε από το γονατό της...
Ακόμη και οι σχετικές αποστάσεις των 10 πλανητών και των μεγαλύτερων αστεροειδών προσεγγίζουν το Φ
Η χρυσή αναλογία εμφανίζεται στις μαύρες τρύπες της θεωρίας της σχετικότητας. Οι μαύρες τρύπες εναλλάσσονται μεταξύ δύο καταστάσεων.
Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται μια μαύρη τρύπα κάθε χρονική στιγμή εξαρτάται από την ταχύτητα περιστροφής. Στην εξίσωση για τον υπολογισμό της ταχύτητας αυτής περιέχεται και κάποια σταθερά, ο αριθμός του Σύμπαντος Φ
Είναι γνωστό ότι οι διαγώνιες που σχηματίζουν τον αστέρα του «κανονικού» πενταγώνου τέμνονται σε 5 σημεία που ορίζουν ταυτόχρονα και τις χρυσές τομές τους.
Μελετώντας τον άνθρωπο διαπιστώνουμε ότι ο νους των επιθυμιών δηλαδή των γεννητικών οργάνων βρίσκεται στο ½ του ύψους του σώματος. Ονομάστηκε δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού στο κέντρο του παραδείσου (του σώματος). Διαιρεί διαρκώς στα 2 τον ταλαίπωρο νου, ορίζοντας αντι-κείμενο επιθυμίας διαφορετικό από τον ίδιο και επιφέρει το χάος.
Μεταφερόμενος όμως ο νους στο ύψος του ομφαλού λαμβάνει την τιμή της χρυσής τομής φ = 1,618
Η τιμή αυτή είναι τιμή αναλογίας και έτσι ανταποκρίνεται στον αρμονικό λόγο της ανθρώπινης ψυχής που είναι αναλογία (λόγος) και όχι ακέραιος αριθμός (2).
Αυτό επιτυγχάνεται καθώς ο άνθρωπος συλλογίζεται την φανταστική ναρκισσιστική εικόνα του αντικειμένου... Στην φαντασία ο εαυτός ταυτίζεται με το αντικείμενο που φαντάζεται. Ενώ η σχέση του φανταστικού ειδώλου με το πρωτότυπο περιγράφεται στην αυξομείωση των Διοσκούρων με την Ελένη αίσθηση να ταξιδεύει... Πρόκειται για ένα φιλοσοφικό γρίφο που η λύση του φυλάγεται ως "πολύτιμος αδάμας".
Η Χρυσή τομή είναι η θετική ρίζα της δευτεροβάθμιας εξίσωσης Χ–1/Χ = 1
Ας σημειώσουμε λοιπόν προσεκτικά ότι ο μοναδικός αριθμός από τον οποίο η αφαίρεση του «αντιστρόφου» του δημιουργεί την μονάδα είναι ο «άρρητος», αποκαλούμενος και χρυσός αριθμός Φ της χρυσής τομής και συνδέεται με τον αρ. 5 (το Δελφικό Ε) και την γέννηση του νοητικού μας προσώπου (Χριστού) ή ηλιακού ήρωα στην καρδιά μας
Παρατηρούμε ότι 1/φ +1/φ2 = 0.618 + 0,382 = 1
Υπάρχει δηλαδή η δυνατότητα της επιστροφής στην μονάδα δια μέσου του σημείου της χρυσής τομής που βρίσκεται στο σημείο του ομφαλού. (Βλ. σχετικά: Το κίνημα των ομφαλοσκόπων Ησυχαστών μοναχών του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά)
Η κατασκευή του τέλειου πεντάκτινου στην φαντασία γίνεται το σημείο επίκλησης της Θεϊκής μονάδας. Η κατασκευή του είναι ισοδύναμη με αυτήν της χρυσής τομής.
Ο Ερμαφρόδιτος
Μια ανθρώπινη φιγούρα εγγράφεται μέσα στο αστέρι των διαγωνίων του κανονικού πεντάγωνου. Αυτό όμως που προκαλεί έκπληξη είναι ότι ένας πεντάκτινος δευτέρας τάξεως (με μικρότερους πεντάκτινους στις κορυφές του) αρχίζει να θυμίζει έντονα τον άνθρωπο και τα δάκτυλα του. Οι άκρες των χειλιών, των ματιών και το μέσον του μετώπου σχηματίζουν τον πεντάκτινο του προσώπου. Όταν αθροίσουμε και τον αντιστραμμένο στο κέντρο του σώματος με κορυφή τα γεννητικά όργανα , δημιουργείται ένα σύνολο 6 πεντάκτινων. Άλλοι 6 πεντάκτινοι προστίθενται κατά τον μυστηριώδη γάμο των φύλων, για να δημιουργηθεί το πενταγωνικό δωδεκάεδρο «ο Θεός κατά χάριν». Μια αναφορά στον αιθερικό ερμαφρόδιτο. Δηλαδή τον ζωδιακό. Η αστρολογία είναι μελέτη του αιθερικού σώματος.
Μια γνωστή άσκηση οραματισμού προτείνει, εισπνέοντας να φανταστούμε το δωδεκάεδρο της χρυσής επιδερμίδας μας, να διογκώνεται...σε μια σφαίρα διαμέτρου διπλάσιας του ύψους μας. Κατά την επακόλουθη παύση πριν την εκπνοή, συμπληρώνουμε τον διαμορφωθέντα χώρο με διαστρωματώσεις στα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Παρόμοια αναφορά έχουμε στο Συμπόσιο του Πλάτωνα όταν ο Αριστοφάνης περιγράφει το σφαιρικό αλαζονικό όν που χώρισαν οι θεοί στα δύο. Κι από τότε τα δύο κομμάτια αναζητούν απεγνωσμένα να ενωθούν. Η φύση φαίνεται ότι υποκατέστησε την έλλειψη με την λειτουργία της αναπνοής...
Η μυστική δοξασία εξηγεί στην σειρά συμβόλων που αφορούν την δημιουργία. Ότι στο αρχικό σύμβολο του κύκλου με το σημείο, εμφανίζεται μια οριζόντια διάμετρος, Κατόπιν μια κάθετη ακτίνα, αποδίδει ένα Τ μέσα στον κύκλο.
Το Τ εξερχόμενο του κύκλου σχηματίζει τον αιγυπτιακό σταυρό ανκχ.
Ο σταυρός μέσα στον κύκλο, η σβάστικα, δείχνει τις κατευθύνσεις της δημιουργικής ενέργειας.
Η σβάστικα ευρίσκεται επί των όφεων ναγκάς (Διοσκούρων) όπως και επί της Αθηνάς και του Ποσειδώνα-Βαρούνα άρχοντα των όφεων ναγκάς...
Τα στάδια αυτά αναφέρονται και στα βιβλία για τον Ναγκουάλ του Carlos Castanenda περιγράφοντας τα φωτεινά ωά των ανθρώπων. Συγκεκριμένα ο Δον Χουάν λέγει ότι ο μαθητής έχει το αυγό του χωρισμένο σε τέσσαρα τμήματα, ενώ ο κοινός άνθρωπος εμφανίζει μόνο δύο. Κι ότι είχε κάνει αποδεκτό έναν μαθητή που το είχε χωρισμένο σε τρία. Σε άλλο σημείο δίνει την πληροφορία ότι κατά την διάρκεια της συνεύρεσης τα δύο ανθρώπινα ωά συγχωνεύονται σε ένα.
Όλες αυτές οι δηλώσεις περιγράφουν τα στάδια των αλχημικών μεταβολών που υφίσταται το «πουλί» της ψυχής, πριν βγει από το αυγό του (πενταγωνικό δωδεκάεδρο-εικοσάεδρο).
Η φαινομενολογία του πεντάκτινου αστέρα και η κατοχύρωση της ορθής κάθετης-συμμετρικής στάσης, ως προϋπόθεση για την ορθή σκέψη-διαλογισμό.
Σχηματίζοντας την μορφή του αστέρα στην φαντασία διαπιστώνεται εύκολα, ότι αποτελεί τον αλάνθαστο δείκτη για την όλη κατάσταση της προσωπικότητας.
Εάν η κορυφή που αντιστοιχεί στο κεφάλι υστερεί σε μέγεθος έναντι των άλλων σημαίνει δυσλειτουργία του νοητικού κέντρου.
Οι δυσαναλογίες στις άλλες κορυφές υποδηλώνουν κόπωση ή ασθένειες των χεριών που παραπέμπουν στο καρδιακό ή νοητικό κέντρο και των ποδιών στο ηλιακό πλέγμα. Όταν είμαι εκνευρισμένος τον αντικρίζω αντιστραμμένο.
Ο σχηματισμός ενός τέλειου αστέρα στην φαντασία είναι ενδεικτικός για την επίτευξη μιας ορισμένης τιμής στην ενέργεια της προσωπικότητας.
Είναι η κατάσταση που η Πυθαγόρειοι ονόμαζαν Υ.Γ.Ε.Ι.Α.
Η αυτοκριτική των Πυθαγορείων
Αυτό που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι η σχέση της ακολουθίας
αν+1 = αν + αν-1 = φ, με την αυτοπαρατήρηση .
Οι αριθμοί 1,2,3,5,8,13.21.34.55.89,144… προκύπτουν από την πρόσθεση των δύο
προηγούμενων διαδοχικών όρων αν+1 = αν + αν-1
Η ακολουθία 2/1, 2+1/2, 3+2/3, 5+3/5, 8+5/8, 13+8/13, 21+13/21.......φ
Έχει αφετηρία τον αριθμό 2 Το υποκείμενο και το αντικείμενο της επιθυμίας και καταλήγει στον χρυσό αριθμό φ, όπου η αντίθεση έχει συγχωνευθεί σε μια αρμονική σχέση... ναρκισσισμού.
Η πορεία από το μέσον (1/2) του ανθρώπινου σώματος και τα γεννητικά όργανα (συμβολίζονται με τον σταυρό ή το τετράγωνο) στον ομφαλό (χρυσή τομή του ύψους της ανθρώπινης μορφής που εγγράφεται σε κανονικό πεντάγωνο).
Η ενέργεια της λίμπιντο επεξεργάζεται λοιπόν στο ηλιακό πλέγμα... πριν καταλήξει στον ζυγό της καρδίας για να διοχετευθεί στο κρανίο, τον τόπο της σταύρωσης και του πυθαγορείου θεωρήματος.
Η νοητική διαδικασία της αυτοκριτικής «τι έπραξα? τι έπρεπε να πράξω? » Συμβολίζεται με το γράμμα Υ από τους Πυθαγόρειους. Αν θέσουμε ως παρονομαστή τον νου που αντιλαμβάνεται (διαιρεί) τον αριθμητή-συμβάν. Τότε ο επόμενος όρος της σειράς θα προκύψει αν προσθέσουμε την νοητική μας πρόθεση (παρονομαστή του προηγούμενου όρου) στο συμβάν που μόλις παρατηρήσαμε, δημιουργώντας έτσι τον νέο αριθμητή.
Ο νους θα συγκρίνει την νέα θέση σε σχέση με την προηγούμενη, δημιουργώντας τον νέο όρο της ακολουθίας κ.ο.κ.εναρμονίζοντας την προσωπικότητα με την πραγματικότητα του συμβάντος. Τοποθετούμαι δηλαδή υπό κρίσιν και τον ίδιο τον εαυτό μας σαν ένα μέρος του συμβάντος Και ακολούθως επανεξετάζουμε ...
Η διαλεκτική της αυτοκριτικής ήδη από το τέταρτο βήμα της έχει προσεγγίσει την αρμονία... καθώς 4 διαδοχικοί όροι α,δ,γ,δ δημιουργούν μια πυθαγόρεια τριαδική ψυχή (αδ,2βγ,ββ+γγ)
2/1=2
3/2=1,5
5/3=1,67
8/5=1,6
13/8=1,625
21/13=1,615
34/21=1,619
55/24=1,617
89/55=1,61818
φ=1,61803398874989484820458683436564
1/φ = 0. 61803398874989484820458683436564
1/φ2 = 0. 38196601125010515179541316563435
1/φ+1/φ2 = 0. 99999999999999999999999999999999 = 1
Το τετράγωνο του φωτός φ υποδηλώνει την αντίστοιχη ποιότητα στο επόμενο πεδίο. Οπότε το συνολικό άθροισμα των λόγων προσεγγίζει την μονάδα στον νοητικό κόσμο.
Ο Πυθαγόρειος Πλάτων αναφέρει τον ακόλουθο πίνακα των αισθήσεων-στοιχείων
ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΑΙΣΘΗΣΗ (κάθε νέα αίςθηση εμπεριέχει τις προηγούμενες) ΣΧΗΜΑ
Αιθέρας ακοή ηχος 12εδρο -πενταγωνικό
Αέρας αφή ήχος + δόνηση 8εδρο
Φωτιά όραση ήχος + δόνηση + χρώμα 4εδρο
Νερό Γεύση ήχος + δόνηση + χρώμα + γεύση 20εδρο
Γη όσφρηση ήχος + δόνηση + χρώμα + γεύση + όσφρηση 6εδρο (κύβος)
Ο πόλεμος για την πυθαγόρεια τιμή-μέτρο του ιχθύος 153 (του Χριστού ή μετρημένου)
Όσοι συμμετέχουν ενεργά στην ψηφοφορία υπέρ της Αθηνάς ή του Ποσειδώνα στον διαρκή αγώνα εξέλιξης του πολιτεύματος-(ψυχής κατά Πλάτωνα) που δίνεται στην Ακρόπολη-Ναό των δύο ημισφαιρίων του κρανίου τους, μεταξύ της θεονόας λογικής και των ποσειδωνίων συναισθηματικών οραματισμών. Αντιλαμβάνονται τον αφορισμό του Ηρακλείτου για τον ευΜοΛΠίδη πατέρα πάντων Άρη-Σίβα ή ευ + ΠόΛεΜο που δημιουργεί το φως στην υπόφυση ή κύστη ιχθύος της φαντασίας μας…
Ασχολούμενος με την χρυσή τομή αντιλήφθηκα όπως τόσοι άλλοι πυθαγόρειοι νεοπλατωνικοί πως το φως, δηλ. ο αρ. Φ=1,618… καταυγάζει στην φαντασία μας ως αληθής Εωσφόρος (Χριστός) όταν προσεγγίζεται η κάθετη ηθική στάση της συνείδησης, δημιουργώντας σταδιακά το χρυσό ορθ. τρίγωνο των 36 μοιρών…
Πρόκειται για την άθροιση τεσσάρων θέσεων της πυθαγόρειας ακολουθίας Fibonacci στην υπόφυση. Δηλ. την συνάθροιση των τριπόδων (τροχών-τσάκρα) των αισθητήριων πνευμάτων ή ολύμπιων θεών που αντιστοιχούν στις αισθήσεις μας, από τις κατοικίες τους κατά μήκος της σπονδυλικής μας στήλης ενώπιον του θρόνου του Διός…
Ο θεοσοφιστής Καρλ Γιουγκ αναγνώρισε τα 4 από τα 5 ψυχολογικά στοιχεία-αισθήσεις:
α. γη-όσφρηση ή ένστικτο, στην βάση της σπονδυλικής στήλης (4 πέταλα)
β. ύδωρ-γεύση ή συναίσθημα στο ιερό κέντρο των γεν. οργ. (6 πέταλα)
γ. πυρ-όραση ή νόηση στο ηλιακό πλέγμα (10=4+6 πέταλα)
δ. αήρ-αφή ή διαίσθηση στο καρδιακό κέντρο (12 πέταλα)
ε. Δεν αναγνώρισε τον αιθέρα της ακοής ή νοητικό ηθικό νόμο στο κέντρο της ομιλίας (λαιμός) (16=10+6 πέταλα) των πυθαγόρειων ακουσματικών*
Έτσι δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την πυθαγόρεια ακολουθία Fibonacci στην υπόφυση ή κύστη ιχθύος στην τιμή 153, καθώς η αγία τριάδα είναι ομοούσιος και αδιαίρετος. Πράγμα που φαίνεται πως είχε επιτύχει ο ζωγράφος και μαθηματικός Ντύρερ…
Η χρυσή τομή ή φως του αγίου πνεύματος παρουσιάζεται ταυτόχρονα στις ριζικές τιμές: των 2,3,5. Καθώς στην τομή δύο ίσων κύκλων με ακτίνα 153. Η τετραγωνική ρίζα του 5 δίνει την χρυσή τομή, ενώ η ρίζα 3: 265/153=1,73 αθροίζεται με την ρίζα 2=1,41 προσεγγίζοντας 1,73+1,41=3,14 τον χερουβικό κύκλο του (π)νεύματος π=3,14159… Που ζωγράφισε ο Ντύρερ…
Η υπόφυση μας εισάγει στον διαρκή πόλεμο ανάμεσα στην λευκή στοά του Σειρίου και το κοσμικό αστρικό Χάος…
Εδώ η ακάσα – μνήμη της νοητικής προσωπικότητας 4+6+10+16+12=48, επαναφέρει την επιθυμία στον πεσμένο ή Άσωτο Εωσφόρο (ο Κάστωρ) να επιστρέψει οίκοθεν, με αποτέλεσμα ο αδελφός του Πολυδεύκης 2Χ48=96 να θυσιάζει-ενεργοποιεί τον μόσχο τον σιτευτό (η κοσμική Μητέρα επίφυση ή Μεγάλη Άρκτος 10Χ96=960 ) για την θριαμβευτική υποδοχή του μετά την νίκη του επί του Χάους… (βλ. την σταυρική σωτηρία του ληστή στην πυθαγόρεια σταύρωση)
* Η τετρακτύς της προσωπικότητας είναι το άθροισμα 4ων στοιχείων-όρων α,β,γ,δ, της χρυσής ακολουθίας (Fibonacci) με α+β=γ, β+γ=δ, :
Η πυθαγόρεια τριάδα: (αδ, 2βγ, ββ+γγ) περιγράφεται από τον Ινδουισμό ως ωρίμανση της ομιλίας στο αιθερικό πλέγμα-ζωδιακό της αύρας μας, δια των 3ων ερωτικών πνοών: : (απανα, ουντανα, σαμανα) που δημιουργεί την πλάνη του κόσμου μας. Πρόκειται για τα 3 στάδια της παιδοψυχολογίας: (πρωκτικό, στοματικό, γενετήσιο) ή την αιθερική τριάδα: (πεπτική, αναπαραγωγική, αισθητική) των Αριστοτελικών Ροδοσταύρων ή την τριπλή οκτάβα: (τροφής, αναπνοής, εντυπώσεων) στο 9γραμμα του Σουφισμού.
Παρόμοιες θέσεις εξέφρασε η νεοπλατωνική επιστήμη του Αριστοτέλη που επαναπροσδιορίστηκε από τον Καντ σχετίζοντας τις 4εις τριάδες των βασικών εννοιών-κατηγοριών που ξεδιπλώνονται σταδιακά στον 12εδρο νοητικό ανθό της ψυχής, έως ότου αποκαλυφθεί το όντως Ον στην κεντρική του τριάδα.
Έτσι διασώθηκε το απόκρυφο πυθαγόρειο θεώρημα της ελληνοβουδιστικής θεοσοφίας για την προσέγγιση των 3ων σταυρών :(Επιθυμίας, Πρόνοιας, Ειμαρμένης) στον Γολγοθά-Ακρόπολη ή κρανίου τόπο.
Πέριξ της Ακροπόλεως εγκαθίσταται η εκπαιδευτική πολιτειακή τριάδα: (η Αγορά- η Εκκλησία του Δήμου- το Θέατρο ). Δηλ. οι 3εις κύκλοι των αγγελικών ταγμάτων: (ο εξωτερικός - ο μέσος - ο εσωτερικός) της μυστικής θεολογίας του νεοπλατωνικού ψευδο-Διονύσιου του Αρεοπαγίτου...
Στην εικόνα παραθέτουμε την Μελαγχολία του Ντύρερ. Ο Σοφός αυτός άνθρωπος φαίνεται πως έχει επιλύσει τον αρχαίο γρίφο. Γνωρίζει το μυστήριο της μέλαινας χολής (μελαγχολίας ), δείχνοντας την σεληνιακή καταγωγή της πνευματικής μας Μονάδας στην προηγούμενη γη-σελήνη (νυχτερίδα-βούδδας ή tattwas). Επίσης μας υποδεικνύει τον θρόνο του Δία στο μαγικό τετράγωνο με βάση τον αρ. 4. Στα πόδια του σκεπτόμενου – θλιμμένου αγγέλου ευρίσκεται ό κύων (Σείριος) φυλάσσοντας το κολοβωμένο κυβοειδές επάνω στην τιμή των 72, 36 μοιρών της χρυσής τομής: (η αιθερική γη της κοσμικής μνήμης). Επάνω από τον άγγελο στέκει το δημιουργικό και θυμωμένο Χερουβείμ…
Η φαινομενολογία της σκέψης…
Ο Αριστοτέλης σχολιάζοντας τους ατομικούς φιλοσόφους αναφέρει πως η σκέψη οφείλεται στους κραδασμούς των γεωμετρικά διατεταγμένων ατόμων…
Ο ήχος όπως και το φως μπορεί να διακριθεί σύμφωνα με την προέλευσή του: είτε από το υποατομικό πεδίο της ψυχής, είτε από τις τριβές στις στιβάδες των ηλεκτρονίων που συνιστούν το βασίλειο της προσωπικότητας…
Με αυτόν τον σαφέστατο διαχωρισμό που επέβαλε η νεότερη επιστήμη, έχουμε την δυνατότητα να διαχωρίσουμε λοιπόν τις αισθήσεις σε δύο είδη: Σε ενορατικές-ψυχικές και εξ ανακλάσεως για την προσωπικότητα…
Στην φαινομενολογική μαρτυρία το ανακλαστικό επίπεδο που διαχωρίζει φιλτράροντας τον εσωτερικό ψυχικό κραδασμό από τον εξωτερικό της προσωπικότητας είναι η αφή…
Η ωτορινολαρυγγολόγοι έχουν διαπιστώσει πως το φάσμα της ακουστικής συχνότητας στον άνθρωπο τείνει να ταυτιστεί ήδη από την ενδομήτρια ή εμβρυική περίοδο, με την περιοχή του ακουστικού φάσματος της μητρικής φυλετικής ομιλίας…
Όποιος ασκείται στο να ακούει αντιλαμβάνεται γρήγορα πως οι ήχοι που δεν ακούει σχετίζονται με τις σκέψεις που απασχολούν την ίδια στιγμή την προσοχή του... Τα ζώα μάλιστα το φωνάζουν, αναπαράγοντας διαρκώς τους ήχους του περιβάλλοντος τους. Τα ζώα επειδή δεν σκέπτονται έχουν πολύ εκτεταμένο το φάσμα των αισθήσεων τους, αλλά αδυνατούν να εισέλθουν στους υποατομικούς κόσμους...
Έτσι οι κραδασμοί του δημιουργικού ήχου-Λόγου θα πρέπει να αναγνωρίζονται απλά ως προς την υποατομική τους προέλευση. Η ορολογία περί ανώτερης και κατώτερης τηλεπάθειας είναι πομπώδης και ξεπερασμένη. Θα πρέπει να αντικατασταθεί με όρους όπως απλή-υποατομική ακοή και σύνθετη-ανακλαστική ακοή στα αντικείμενα του φυσικού κόσμου…
Η διαφορά του μυημένου από τον αμύητο στον διαλογισμό είναι πως ο πρώτος αντιλαμβάνεται ως όριο της μορφής του το όριο της ωοειδούς αύρας του, ενώ ο δεύτερος την επιδερμίδα της πενταγωνικής μορφής του…
Ο μυημένος στην τέχνη των πολικοτήτων (ηλιακής εξάλφας) έχει την δυνατότητα να καθιστά το σφαιρικό περίβλημα της αύρας ενίοτε διαπερατό, και να χαίρεται την ελευθερία του πνευματικού πεδίου (βλ. η ερωτική Αφροδίτη στους Διδύμους). Αντίθετα ο δεύτερος βιώνει την αδυσώπητη κρυσταλλοποιό ισχύ της μητρικής πεντάλφα - χρυσής τομής (Χρυσής Αφροδίτης) ως Ειμαρμένη στον Αιγόκερω…
Η επιστήμη του διαλογισμού είναι η αυτοδιδασκαλία της ηθικής συνείδησης στην διάρκεια του υπναγωγικού φαινομένου… Εκεί αποκαλύπτεται πως ο ονειρικός φωτισμός επέρχεται κατά την διάλυση της πενταγωνικής αφής (η συνολική βαρυτική αίσθηση της πενταγωνικής μορφής μας).
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει χαρακτηριστικά «τον Λόγο που γίνεται σάρκα», ερμηνεύοντας την μεταπήδηση της συνείδησης από την «σάρκα» του πυρός δια τριβής των ηλεκτρονικών στιβάδων της μορφικής προσωπικότητας στο ηλιακό πυρ «Λόγο» των ρευστών πυρήνων του κοσμικού αστρικού πεδίου. Με την μορφή εξ αιτίας της έλλειψης βαρύτητας στους 24 νόμους του ονείρου, να διαλύεται μαζί με το ΕΓΩ στον μη εαυτό του τοπίου, σε ένα καθεστώς ανεξέλεγκτων ταυτίσεων με τα αντικείμενα-έννοιες…
Η Ηρακλείτεια διαιρετότητα, Λόγος του μαθηματικού δημιουργικού πυρός, είναι ο θανατηφόρος νόμος των Σειρήνων της Πλατωνικής αστρολογίας. Οι Σειρήνες στέκουν ανάμεσα στους αστρολογικούς σταυρούς κατατρώγοντας το σαρκώδες περίβλημα του Οδυσσέα-Μαρσύα...
Φανερώνοντας πως η σκέψη-ήχος-Λόγος είναι το παιχνίδι της δημιουργικής συνείδησης που ισορροπεί-σταθεροποιείται με άλματα στις διαδοχικές ριζικές φυλές της θεοσοφίας, προσεγγίζοντας τις συνθετικές τιμές της χρυσής τομής: 0=συνείδηση, 1=ήχος, 1+1=2=αφή-ηχώ-χοή, 1+2= 3=όραση, 2+3=5=γεύση, 3+5=8=όσφρηση, 5+8=13=ενόραση.
Όσοι είναι ικανοί να παρακολουθήσουν την μαθηματική φαινομενολογία των αισθήσεων, αντιλαμβάνονται πως οι Λόγοι: ½ , 2/3, 3/5, 5/8 , 8/13 οδηγούν σταδιακά στην αγκαλιά της Χρυσής Τομής Αφροδίτης ή Μονίμου Ατόμου…
Η παλάμη-πεντάλφα του Βούδδα. οι 5 Ιδαίοι Δάκτυλοι tattwas ή στοιχειονάνοι:
Ηρακλής Παιωναίος, Επιμήδης, Ιάσιος και Ίδας. Οι 5 αυτοί Δάκτυλοι ίδρυσαν τους Ολυμπιακούς αγώνεςΊδα ονομάζεται ο σεληνιακός κραδσμός στο κηρύκειο του Ερμή. Πρόκειται για τους Ιδαίους κραδασμούς ή tattwas που εκινούν στην πανσέληνο της προηγούμενης γης σελήνης. Δηλ. πρόκειται για τους κραδασμούς της σεληνιακής αλύσου Γαίας των πολλών διαστάσεων. Λέγονται δάκτυλοι γιατί εμφανίζονται μικροί ως δάκτυλοι-νάνοι για να καταλήξουν μεγάλοι ως όροι και πλανήτες (κραδασμοί). Είναι τα μικρότερα και μεγαλύτερα Όντα ή φιλοσοφικά στοιχεία στην δημιουργία.
Οι 5 Άρτοι και οι 2 Ιχθύες…Όσοι εννόησαν τον αναλυτικό νου του Κάστορα, και τον συνθετικό-ολιστικό νου τoυ Πολυδεύκη, έχουν αρκετές ελπίδες να αντιληφθούν τα δύο μεγάλα φιλοσοφικά κοσμικά ρεύματα.
Του Αριστοτέλη-Κάστορα και του Πλάτωνα-Πολυδεύκη, δηλ. την αποφατική και την επαγωγική μέθοδο της φιλοσοφίας ή απλά την οδό της άρνησης (τον άγιο που αρνείται, στην Επιστήμη ) και την καταφατική οδό (τον άγιο που συμφωνεί, στην Θεολογία)…
Όποιος τώρα εννοεί=αρνείται και τις δύο οδούς: Την αναλυτική οδό του Ασώτου και την καταφατική οδό της Σωτηρίας, αναστηλώνει τον ναό του Παρθενώνα λύνοντας το μυστήριο της «σπασμένης κολώνας» των ελευθεροτεκτόνων οικοδόμων του Ναού , δηλ. του άγιου που συνθέτει την κοσμική σπειροειδή Συνείδηση…
Η παραβολή των 5 Άρτων και των 2 Ιχθύων, γνωστή και ως επί του όρους της σπονδυλικής στήλης ομιλία. Είναι η ευαγγελική ή ελληνοβουδιστική εκδοχή για την λειτουργία των Τροχών-τσάκρας ή πλανητικών αρετών=άρτων ή Θρόνων των Ολυμπίων θεών.
Οι 5 Άρτοι του πεντάκτινου είναι οι Θεοί: Άρης, Άρτεμις, Αθηνά, Αφροδίτη, Απόλλων και οι δύο Ιχθύες είναι οι 2 φορές (Αποφατική-Επαγωγική, Εισπνοή-Εκπνοή) του Ερμή ή διπλού Έψιλον-Έρωτα, το αστρολογικο σύμβολο της πτώσης του Λόγου Ερμή από τον στάχυ των Άρτων ή στοιχείων της Παρθένου στους 2 φιλοσοφικούς Έλλοπες Ιχθύες. Η Αγία Τριάδα νοείται μόνον στην αναπνευστική Παύση. Οι τρεις γραμμές του Α στην εικόνα είναι η εισπνοή, η εκπνοή και η Πάυση...
Ο Ενδυμίων και τα σεληνιακά κεράσματα: κουάρκ-tattwas Η ομοιοπαθητική-ρεφλεξολογία έχει αναγνωρίσει στην ωοειδή εγκυμοσύνη την ομοιότητα: αυτιών- πελμάτων- νεφρών και εμβρύων. Την ικανότητά τους να ανταποκρίνονται στις αιθερικές δονήσεις των σεληνιακών tattwas.Οι διορατικοί πυρηνικοί φυσικοί όταν χρειάστηκε να δώσουν όνομα στις υποατομικές δονήσεις. Πρότειναν αρχικά το όνομα «άσσοι», δηλ. τις ρίζες των 4ων φιλοσοφικών στοιχείων: Σπαθί - πυρ. Μαπαστούνι - αήρ. Κούπα - ύδωρ. Καρό - γη. Τελικά προτίμησαν ως ορθότερο να επισημάνουν τις σχέσεις στο κοινό ενεργειακό τους υπόβαθρο που ονόμασαν κουάρκ. Τιμώντας τον διονυσιακό φιλόσοφο Τζαίημς Τζόυς που πρώτος στην σύγχρονη εποχή μας εισέδυσε οραματικά στον υποατομικό πυρήνα. Για να αντικρύσει ένα «Υπερβόρειο γεύμα», ή ένα «Θυέστειο δείπνο» ή ένα μυστηριακό δείπνο σχέσεων (κουάρκ-κερασμάτων) που αναπτύσσεται επάνω στην εμπειρία του φιλοσοφικού θανάτου…
Το διήγημα του Τζ. Τζόυς «το καφενείο των Φίνεγκανς» είναι λοιπόν μια παραλλαγή των παλαιότερων μύθων: όπως του Πλατωνικού Ηρός, του χριστιανικού «Μυστικού Δείπνου» ή του κλασσικού κινέζικου «κόκκινου δωματίου» όπου τα υποσωματίδια παρελαύνουν σαν Αρχετυπικά πρόσωπα του νεκρικού δράματος…
Η μετάβαση από την αρχαιοελληνική αντίληψη του πυθαγόρειου Εμπεδοκλή για τα ριζώματα των στοιχείων, στην θεωρία για τις αιθερικές ταλαντώσεις tattwas των ανατολικών ή τις αρμονικές προγονικές ταλαντώσεις ½+1/4+1/8+1/16+1/32+1/64 των Αιγυπτίων που αντιλαμβανόμαστε στο ηλιακό ζώδιο- τρίτο οφθαλμό 666 wajet των Ιχθύων και από εκεί στην σύγχρονη επιστημονική μυθολογία των κουάρκ. Επιτυγχάνεται μόνο με την υπναγωγική Γεωμετρία ή μυητική φιλοσοφία του θανάτου.
Καθώς μόνον στο ονείρεμα η νοητική Σελήνη_Περσεφόνη ερωτεύεται τον νοητικό άνθρωπο Ενδυμίωνα (< ένδυμα ή νοητική μορφή)
Τα 5 στοιχεία
Στα 5 ζώδια του λεγόμενου κοσμικού αστρικού πεδίου από τους ιχθείς έως τον καρκίνο, γίνεται η προεργασία για την εμφάνιση της φυσικής εκδήλωσης στα 7 πεδία-ζώδια του φυσικού πεδίου από τον λέοντα έως τον υδροχόο.
Μια ιδέα για το τι συμβαίνει σε αυτές τις αχαρτογράφητες περιοχές της συλλογικής συνείδησης δίνει ο βουδισμός περιγράφοντας τις ιδιότητες των 5 βουδικών οικογενειών ή κοσμικών στοιχείων:
1. Την διδασκαλία επί των ποσοτήτων ή συγκεκριμένων ουσιών, δηλαδή των κβαντικών εκφράσεων ή ζωικών σφραγίδων του φωτός. Μελετά η εγωμετρία-γεωμετρία των τράγων-τριγώνων του κατατρώγοντος πυρός της επιθυμίας. Το πυρ συνδέεται με την αίσθηση της γεύσης ως ικανότητας για διάκριση των συστατικών της τροφής κατά την διάλυσή τους στην γαστέρα. (βλ. ηλιακό πλέγμα).
Η σχέση της πεπτικής με την νοητική λειτουργία μας είναι γνωστή δια των ετυμολογικών/πεπτικών αναλύσεων. Η ερμητική παράδοση προτείνει την ανάλυση των λέξεων στα 22 φθογγόσημα συστατικά τους: ζώδια-πλανήτες του τριαδικού Λόγου*.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που τα φυσικά στοιχεία ταξινομούνται δια των 7 περιόδων/στιβάδων των ηλεκτρονίων τους (πολυόματων, πολύχρωμων παγωνιών- βλ. Άργος) σε 7 ηλιακά συστήματα… του περιοδικού πίνακα ή καβαλιστικού δένδρου
2. Η διδασκαλία επί των αρετών-ιδεών, ποιοτήτων ή αφηρημένων ουσιών στο σταυρόλεξο της ταυρο-λογίας στο Δέπας-Δισκοπότηρο της ψυχής αναφέρεται στον βουδισμό ως «ισοψυχία» της κίτρινης οικογένειας της γης… Η ισοψυχία κερδίζεται καθόσον καταπολεμούμε την αλαζονεία της νοητικής ανισορροπίας μας, στην χρήση των αισθήσεων (αλόγων του ψυχικού άρματος) και εξελίσσεται μαζί με την ικανότητα της όσφρησης των μελλοντικών γεγονότων. Αφορά δηλαδή την φωτισμένη διαβίωση στον σταυρό-ταύρο της γήινης ειμαρμένης
*Ο τριαδικός Λόγος μας είναι γνωστός ως γνώση-σοφία-αγάπη: Η γνώση είναι το πυρ του ταυτού-εαυτού, δηλαδή ότι απομένει όταν ξεχάσουμε αυτά που μάθαμε, αποδομώντας την προσωπικότητά μας… στον αιγόκερω. Η σοφία είναι ο αέρας του υδροχόου, δηλαδή η μνήμη από τις προηγούμενες ζωές που βρίσκουμε καθώς οργανωνόμαστε μαζί με τους άλλους σε μια κοινή εργασιακή ροή… Η αγάπη είναι ο αιθέρας-ύδωρ, μνήμη του μόνιμου ατόμου που κρύβεται στο διπλό σύμβολο των ιχθύων (Αφροδίτης και έρωτος), όπου εκδηλώνεται η πνευματική συνειδητή βούληση (ο έρως της εργασίας) που αποκαλύφθηκε στον υδροχόο…
Η φιλοσοφία των 5 στοιχείων ως βουδικών οικογενειών της ινδουιστικής Βεντάντα, είναι ίδια με την γνωστή αρχαιοελληνική προσωκρατική φιλοσοφία…
3. Έτσι την διδασκαλία επί των ρημάτων (ροών) του υδάτινου στοιχείου (πλατωνικού εικοσάεδρου) οφείλουμε να την αναζητήσουμε στην πρόταση του Θαλή για την καταγωγή του κόσμου μας από το φιλοσοφικό ύδωρ… Εδώ χρειάζεται να εμβαθύνουμε στην θέση του Αριστοτέλη πως η υλική ουσία ενέχει (δυνάμει) τη μορφή: Το ορυκτό βασίλειο είναι ένα άθροισμα σπερμάτων όλων των βασιλείων. Τα κρυσταλλικά (μορφικά) μόρια λειτουργούν όπως οι σπόροι του φυτικού βασιλείου που αναπτύσσονται απορροφώντας τα άμορφα μόρια στην κρυσταλλική δομή τους, εκτείνοντας το πλέγμα τους… (Το ίδιο πράττει ο νοητικός άνθρωπος μορφοποιώντας την αιθερική δομή της σκέψης του).
Το ύδωρ εκδηλώνεται ως το τελευταίο από τα ζωδιακά στοιχεία. Σημαίνει το τέλος της μορφικής εκδήλωσης καθώς την διαλύει και την μεταφέρει στον επόμενο κύκλο της διαδοχής των ζωδιακών στοιχείων. Η καθρεφτίζουσα σοφία του προωθεί την γνώση του ε-αυτού δια της παρατήρησης του ετέρου, δηλαδή την θεώρηση του άλλου ως ειδώλου του νοός μας.
Εδώ ο βουδισμός κάνει την πολύ ενδιαφέρουσα υπόδειξη για την εσωτερική κατανόηση της ακοής: ότι οι ήχοι που ακούμε στο καρδιακό κέντρο είναι ο καθεφτισμός της εσωτερικής μας βούλησης (ειμαρμένης). Με τον ήχο να εκδηλώνει πρώτος τις αλλαγές που θα εμφανιστούν στον τρισδιάστατο θεατρικό χώρο των μορφών. Ο Πλάτων στον Τίμαιο μας διαφωτίζει σχετικά, υποδεικνύοντας την ροή του αίματος ως φορέα του ήχου των σκέψεων μας που καταλήγουν στην κόλαση (των οξέων) του ήπατος (η 8η σφαίρα του Ερμή). Η ιδιότητα αυτή του ύδατος να διατηρεί ως καταγραφέας τους κραδασμούς-μορφές με τις οποίες έρχεται σε επαφή είναι γνωστή και ενυπάρχει στο όνομα του Ερμή ή Υδρ-άργυρου (Η λέξη ερμής μοιράζεται τα γράμματα ρ,μ της μορφής).
Ως πάθος του στοιχείου του ύδατος προτείνεται από τον βουδισμό ο οργισμένος ελέφαντας της προσωπικότητας, υποδεικνύοντας έτσι την τρομολαγνεία των αστρικών κολάσεων που γεννά τις μορφές…
4. Η διδασκαλία για το στοιχείο του άπειρου ή κίνησης και του αέρα στους Αναξαγόρα-Αναξιμένη εστιάζεται στην κατανόηση της ζηλοφθονίας της θεάς Ήρας δηλαδή των δύο φορών της Ροής-Έρωτος ως Ρέας και ως Ήρας. Η πολικότητα μορφής και ουσίας προσδιορίζεται στο πλατωνικό Συμπόσιο στην δράση του αέρος-έρωτος, ανάμεσα στον πλούτο της μορφής και την πτωχεία του άμορφου πνευματικού κόσμου. (Που επαναλαμβάνεται στην παραβολή του πλούσιου νεανία στο ευαγγέλιο)….
Η μορφή που είναι έκφραση της κωδικοποίησης των συχνοτήτων του φωτός ως DNA καταλήγει δια των μουσικών Απολλώνειων μυήσεων και πάλιν στον φυλετικό ηλεκτρικό μουσικό ποταμό Ηριδανό των ψυχών. Καθώς ο Απόλλων δια του ασημένιου τόξου της Αρτέμιδας φονεύει τον Ωρίωνα κυνηγό των μορφών-Πλειάδων… Στον ηλεκτρισμό του Ηριδανού ποταμού της δεύτερης μύησης η ψυχή μυείται περεταίρω στην επταπλή τάξη των ηλεκτρονίων που μας γίνεται γνωστή δια των 7 ηλιακών συστημάτων. Εφόσον ένας ήλιος ευθύνεται για την ανάπτυξη μιας περιόδου του περιοδικού πίνακα των στοιχείων…
Η ροή-έρως λοιπόν φθονεί την ηρεμία της άμορφης ουσίας και τούμπαλιν… Έτσι το στερητικόν Α ως κεφαλή της ηλιακής αγελάδας-ουσίας δηλ. του Α-πόλλωνα, είναι αυτή που στερεί υπενθυμίζοντας στις άλλες ζωικές μορφές-γραμματοσφραγίδες του φωτός, ότι Α-πώλεσαν την γαλήνη όταν εισήλθαν στην μορφική εκδήλωση του χώρου Ω. Ο φθόνος γεννιέται κοιτάζοντας τα πολύχρωμα πουλιά με τα υπέροχα φτερά (πέπλα των αρετών)… Είναι το αμάρτημα των προχωρημένων μαθητών λέγει ο κ. Βούδας, καθώς ο αήρ-ροή της συνείδησης, ελέγχει τον κύκλο από την σύλληψη στο κέντρο του μόνιμου ατόμου έως την ολοκλήρωση μιας ιδέας-μορφής στις επταπλές περιελίξεις του…
5. Τέλος η διδασκαλία για το στοιχείο του αιθέρα (που πάντα τρέχει < αεί θει) μας εισάγει στην κατανόηση της οκνηρής υπερηφάνειας που συμβολίζει το λιοντάρι, ως μη επίγνωσης της άγνοιας ή των συνεπειών της αδιαφορίας μας. Βλ. Το σωκρατικό «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα»… Έτσι η υπερήφανη στάση χαρακτηρίζει την έλλειψη συμπόνοιας προς τους άλλους. Για την ακρίβεια τους στερεί τον χώρο ή αγάπη για την ανάπτυξη τους.
Το 12εδρο αντιστοιχεί στον αιθέρα - ψυχή των στοιχείων και την αίσθηση της ακοής.
Το 20εδρο στο νερό και την αίσθηση της γεύσης των εγκεφαλικών εκκρίσεων που συνοδεύουν την φαντασία των εσωτερικών διαστάσεων της ενόρασης. (βλ. νέκταρ)
Στον Τίμαιο του Πλάτωνα αναφέρεται ότι το 20εδρο-νερό διασπάται σε δύο 8εδρα και ένα 4εδρο (ομοιάζει με την διάσπαση του νερού σε 2 Η και Ο )
Η φράση «δια του 20έδρου εγγράφεται το 12εδρο στην σφαίρα» (Ιάμβλιχος) φανερώνει ότι η αποκάλυψη του πνεύματος στην ψυχή επέρχεται με την ενόραση-συνείδηση.
Μια άλλη προσέγγιση του δημιουργικού Πυρός έχουμε στην θεολογική διατύπωση του Λόγου: Λόγος στα μαθηματικά εννοείται η πράξη της διαίρεσης δύο αριθμών. «Ο Λόγος ην παρά τω θεώ» Ο διαιρούμενος Πατέρας (μονάς) και ο διαιρέτης (νους), ο Υιός. «Ο Λόγος σαρξ εγένετο». Ο αρχικός Λόγος-ήχος (αιθέρας) μετατρέπεται στον 2ο Λόγο της σάρκας-αφής την αίσθηση που ανέπτυξε η δεύτερη φυλή καθώς παγιδεύτηκε στα περιοδικά υπόλοιπα του χρόνου (dna). Επειδή ο Κρόνος-Χρόνος καταβροχθίζει τα παιδιά του όπως το βουητό της Κυβέλης κατασπαράζει την σάρκα. Η τελευταία για να διατηρήσει την ύπαρξη της γεννά το νοητικό φως και το πεδίο συμβιβασμού της όρασης του κόσμου ...
Η τριβή των δύο αισθήσεων (ακοής και αφής) δημιουργεί το φως σε ανταπόκριση του οποίου σχηματίστηκε ο οφθαλμός στο κέντρο του μετώπου της τρίτης κυκλώπειας ερμαφρόδιτης φυλής. Η ακοή και η αφή ήσαν οι αισθήσεις που αναπτύχθηκαν στις πρώτες δύο φυλές του γύρου μας. Η όραση θεωρείται λοιπόν σύνθεση της ακοής με την αφή από μετεξέλιξη της τελευταίας. Πρώτα αναπτύχθηκε η ευαισθησία στους κραδασμούς, δια της αφής και κατόπιν η όραση τους. Κάποτε ήμασταν μεγάλα αιωρούμενα αυγά, ελαφρώς διαφοροποιημένα μέσα στην σούπα των κοσμικών κραδασμών. Κατόπιν αποκτήσαμε περιβλήματα και ανεξάρτητα λειτουργικά συστήματα. . Έτσι στην Τρίτη φυλή διαπιστώθηκε ότι η αίσθηση που επιτεύχθηκε έγινε με πτώση του κραδασμού του φωτός. Το γεγονός αυτό δημιούργησε πρόωρη απολίθωση. Ή επιδερμίδα εμφάνισε φαινόμενα ορυκτοποίησης ή ξύλου. Κρίθηκε λοιπόν απαραίτητη η πόλωση της μορφής (γέννηση νέας καρδιοειδούς-μορφής) για να αυξηθεί η ένταση του κραδασμού της και να διατηρηθεί η κίνηση της. Έτσι συντελέστηκε ο χωρισμός σε φύλα, του προηγούμενου ερμαφρόδιτου ανθρώπινου τύπου.. Ακολούθησε η εμφάνιση της διοφθαλμικής οράσεως. Μαζί αποκτήσαμε χέρια και πόδια. (Η απόκτηση άκρων συνδέεται έτσι με την όραση). Η νέα αίσθηση που προέκυψε, ήταν η γεύση με τους δύο ακολούθους της. Την πείνα του αρσενικού για την καρδιοειδή μορφή του θηλυκού. Και την δίψα του θηλυκού για το καρδιοειδές σπέρμα του αρσενικού.
Στο γεωμετρικό κλειδί, το εικοσάεδρο αναλύεται σε δύο οκτάεδρα και ένα τετράεδρο. 20=8+8+4 τρίγωνα. Τα δύο οκτάεδρα (της αφής) θα τα συσχετίσουμε με τα δύο φύλα, εφόσον η ένωση τους με την παρουσία του πυρός (τετράεδρο) επανασυνδέει το νοητικό εικοσάεδρο του ύδατος.
Το οκτάεδρο (αέρας-σκέψη) συμμερίζεται με το εικοσάεδρο (ύδωρ-φαντασία) την δομή ενός τριπλού σταυρού στο κέντρο. Χάρις σε αυτή την δόμηση της μορφής, γίνεται δυνατή η μετάβαση, στο ερμαφρόδιτο αιθερικό πρότυπο του 12. Την φύση του τριπλού σταυρού ερευνά η αστρολογία στον τόπο του κρανίου Γολγοθά ή Ακρόπολη κατά προτίμηση. Ενώ ταυτόχρονα εξηγείται η αμνησία του ανθρώπινου γένους των 8 ζωδίων, αλλά και η θέωση δια του εικοσαέδρου με τις 12 κορυφές-ζώδια.
Ο τρόπος για να παράγεις τις 20 κορυφές του δωδεκάεδρου από τις 8 του κύβου είναι δια μέσου των πολικών τους σχημάτων. Με απλούστερη αναγωγή αυτήν του οκταέδρου σε εικοσάεδρο… (Οι χρυσές τομές των 12 ακμών του οκτάεδρου συνιστούν τις κορυφές του)
Το οκτάεδρο του αέρα-αφής περιέχει το μυστήριο του Λόγου που έγινε σάρκα. Καθώς έχοντας την ιδιότητα της περιστροφής ως σβούρα δημιουργεί το φαινόμενο των ηλεκτρονίων που δίνουν την υλική ψευδαίσθηση...
(Τα 5 πλατωνικά στερεά αποκαλούνται και παιχνίδια του Διονύσου-προσωπικότητας, με τα οποία οι Τιτάνες-όνειρο τον ξεγέλασαν πριν τον διαμελίσουν)
Φιλοσοφία και εσωτερική αστρολογία
Χάρις στην εργασία του Καντ (ζώδιο ταύρος), περί της ηθικής (= η κατηγορική προσταγή, που επιβάλουν οι 12 κατηγορίες των ιδεών) των εκ των προτέρων (a priori) γνώσεων της ψυχής. Αντιληφθήκαμε την έννοια της «αναφοράς» στον αρχετυπικό κόσμο των ιδεών που ελέγχει τον έμφυτο ορθολογισμό των ζωδίων της Γης. Ο Βουδισμός περιγράφει αυτό το είδος της φιλοσοφίας ως «Ισοψυχία» της κίτρινης/χρυσής οικογένειας των Βουδών της γης
Ο πίνακας των κατηγοριών της Καντιανής φιλοσοφίας:
Ποσότητα (Πυρ)
Ενότητα (Χώρος) ΚΡΙΟΣ
Πολυμορφία (οι μορφές-φώτα) ΛΕΩΝ
Ολότητα (ψυχής και προσωπικότητας) ΤΟΞΟΤΗΣ
Ποιότητα (Γη)
Πραγματικότητα ΤΑΥΡΟΣ
Άρνηση (Τάρταρα της φαντασίας) ΠΑΡΘΕΝΟΣ
Περιορισμός ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Σχέση (Αηρ)
Ενύπαρξη και διαμονή ( ουσία και τυχαίο ) ΔΙΔΥΜΟΙ
Αιτιότητα και εξάρτηση (αίτιο και αποτέλεσμα) ΖΥΓΟΣ
Κοινότητα (αμοιβαιότητα) ΥΔΡΟΧΟΟΣ
Τροπικότητα (Ύδωρ)
Δυνατότητα (αναμονή) ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Ύπαρξη (γέννηση-αντίληψη του νήματος της ζωής) ΣΚΟΡΠΙΟΣ
Αναγκαιότητα (κοσμική θυσία) ΙΧΘΕΙΣ
Ο Σοπενχάουερ , στο έργο του κριτική της Καντιανής φιλοσοφίας, βρήκε πολλά λάθη κατά τη χρήση του Καντ επί των Κατηγοριών: ποιότητα, ποσότητα, σχέση, και τροπικότητα. Ο Σοπενχάουερ σημειώνει λχ ότι σύμφωνα με την αξίωση του Καντ, τα ζώα δεν θα είναι σε θέση να γνωρίζουν τα αντικείμενα. Τα ζώα θα γνωρίζουν μόνο τις εντυπώσεις από τα αισθητήρια όργανα. Έτσι ο Καντ ζητά για αυτά λάθος αντίληψη.
Εδώ είναι εμφανές ότι ο Σοπενχάουερ ταυτίζει τα Ζώα/θεούς (ζωικές σφραγίδες του φωτός) του Καντ με το ζωικό βασίλειο. (Ο Καντ όμως είχε επίγνωση του "αγγελικού βασιλείου των Ζώων". Είναι γνωστό ότι αλληλογραφούσε με τον μεγάλο Σουηδό μαθητή/οραματιστή Σβέντενμποργκ).
Το ζήτημα του νοητικού αποσυμβολισμού των αντικειμένων που μας περιβάλουν είναι τελείως διαφορετικό στην κλίμακα της συνείδησης. καθώς εξαρτάται από την χρησιμότητα που αναγνωρίζει κάποιος σε αυτά. Λχ ένα αντικείμενο που έχει διαποτιστεί από τις ενέργειες πολλών γενεών αποκτά την έννοια του παρατηρητή/προστάτη, ξεφεύγοντας από την χρησιμοθηρική του αντίληψη… Ένα αντικείμενο είναι ένας μαγικός συλλέκτης των ιδιοτήτων που συμβολίζει. Λχ ένα τηλεσκόπιο/μικροσκόπιο υπενθυμίζει διαρκώς στον κάτοχο του την αξία της συγκέντρωσης... ακόμα και όταν δεν το χρησιμοποιεί
Σύμφωνα με τον Καντ η έννοια των κατηγοριών/ζωδίων δεν είναι η αιτία της εμφάνισης των αντικειμένων. Οι Κατηγορίες για να συνδέονται με συγκεκριμένα φαινόμενα, χρειάζεται να "εφαρμοστούν" μέσα από τον χρόνο . Ο τρόπος που γίνεται αυτό ονομάζεται Σχήμα. (Βλ. θεοσφικό Σχήμα-άλυσσος –γύρος-σφαίρα σε αντιστοιχία με το τετραπλό καβαλιστικό δένδρο: (πνεύμα-ψυχή-μορφή))
Το θέμα παραμένει ακατανόητο για όσους ακαδημαϊκούς φιλοσόφους, δεν εννοούν την αστρολογία και τα τάγματα των πλανητικών αγγέλων. Γιατί ο Καντ αρχίζει να γίνεται κατανοητός μόνον όταν εισάγουμε την έννοια των πλανητικών περιφορών ως πλανήτες/εφαρμοστές του χρόνου…
Ο R.Steiner ανάλωσε ένα μεγάλο μέρος της προσπάθειάς του για να εξηγήσει την μεταβολή των αισθήσεων έως του σημείου του να βλέπουμε αντικείμενα… όμως κάτι τέτοιο είναι η ίδια η μυητική διεργασία.
Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης έδειξαν από την αρχή την ορθή οδό αναζητώντας όλο και πιο αφηρημένες ή γενικές έννοιες που να περιέχουν ως κορμοί, στους κλάδους τους τις νεώτερες και πολυπληθέστερες. (Όποιος διαλογίζεται στις λέξεις-έννοιες προφανώς αναζητά το ωροσκόπιο της γεωμετρικής δομής των γραμμάτων τους...) Έτσι η φυσική εξέλιξη κατά την θεοσοφική αντίληψη φαίνεται ότι μετά την πάροδο του μέσου ενός γύρου γεννά μορφές με μεγαλύτερη συνθετική ικανότητα, εφόσον στο τέλος του γύρου το κύμα της ζωής των αισθήσεων θα πρέπει να επιστρέψει στο ανώτερο και πιο αφηρημένο σημείο της εισόδου του. Έτσι η ανεύρεση των μέγιστων εννοιών ισοδυναμεί με την κατανόηση της πνευματικής πρόθεσης.
Ο Καντ εννόησε ότι αυτό που βλέπουμε δεν είναι προιόν των αισθήσεων μας αλλά της νοητικής μας αρχιτεκτονικής. Για να δούμε ξανά με τις αισθήσεις μας χρειάζεται να σταματήσουμε την σκέψη προιόν των διεργασιών επί της πέψης και της μεταβολής της λίμπιντο, επιστρέφοντας στα πρώιμα στάδια της παιδικής ερωτοτροπίας με τον αιθέρα των αισθήσεων. Στην κατάστασή μας ο νους μας προσπαθεί να κυριαρχήσει τους κατώτερους αιθέρες που σχετίζονται με την πέψη και την αναπαραγωγή (1η και 2η μύηση)
Ιδεαλισμός και αποκρυφισμός στην αστρολογία
Με τα ωροσκόπια των μεγάλων φιλοσόφων των νεότερων χρόνων γνωστά, διατηρούμε ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα στην μελέτη της αστρολογίας. Έχουμε δηλαδή την δυνατότητα διαβάζοντας τις καταξιωμένες απόψεις τους, να αντιληφθούμε τις αντιστοιχίες των μεγάλων πλανητών στα ωροσκόπιά τους σε σχέση με τις διατυπωμένες ιδέες τους …
Στα ωροσκόπια όλων αυτών των στοχαστών είναι κοινός τόπος οι πολλαπλές πλανητικοί σύνοδοι. Γεγονός απαραίτητο για να υπάρξει η μεγάλη συνθετική ικανότητα σκέψης που απαιτεί η φιλοσοφία.
Αλλά ας δώσουμε μερικά από αυτά τα θεία παραδείγματα…:
Στο απίστευτο ωροσκόπιο του Καρτέσιου (31-3-1596): Οι μικροί πλανήτες βρίσκονται σε σύνοδο με την σελήνη και οι μεγάλοι με τον ήλιο !!! Επί πλέον ο Κρόνος που είναι κυρίαρχος του ωροσκοπίου φωτίζει με γωνία 120 μοιρών την σελήνη και τους συνοδούς της. Ενώ ο Ποσειδώνας φωτίζει με την ίδια αρμονική γωνία τον ήλιο και τους συνοδούς του.
Με μια τόσο οργανωμένη ψυχή-ωροσκόπιο δεν είναι να απορεί κανείς που φθάνει στο σημείο να σκέφτεται με τον ίδιο ορθολογικό τρόπο κατά την διάρκεια της ηλιακής εγρήγορσης αλλά και στα σεληνιακά ενύπνια… Αποκαλύπτοντας έτσι τον θεμέλιο λίθο του ψυχικού Ναού, «την σκέψη της θεονόας Αθηνάς»…
Το μεγάλο τρίγωνο
Στο ωροσκόπιο του Hume (7/5/1711) πρωτεργάτη του αγγλικού κινήματος του «εμπειρισμού» συναντάμε το σχήμα του μεγάλου τριγώνου. Εδώ όλοι οι μεγάλοι πλανήτες βρίσκονται διατεταγμένοι στις κορυφές ενός ισοπλεύρου τριγώνου, γεγονός που του επιτρέπει να οργανώσει τις μελέτες του υπό την καθοδήγηση του Δία (πατέρα της εμπειρίας) κυρίαρχο* του ωροσκοπίου.
*Κυρίαρχος θεωρείται ο πλανήτης που κατέχει το ένα ημικύκλιο, αφήνοντας τους υπόλοιπους στο άλλο.
Τα ωροσκόπια-ψυχές των μεγάλων ιδεαλιστών Γερμανών φιλοσόφων: Φίχτε (19/5/1762), Χέγκελ (27/8/1770), Σέλινγκ (27/11775), Σοπενχάουερ (22/2/1788) υιοθετούν επίσης το σχήμα του μεγάλου τριγώνου. Γεγονός που τους επιτρέπει να συστηματοποιήσουν την σκέψη τους με κορυφαίο τον Χέγκελ και να διαφύγουν από τον παθητικό σχολαστικισμό του εκκλησιαστικού μεσαίωνα.
Τον ίδιο τριγωνικό ιδεαλιστικό σχηματισμό θα συναντήσουμε αργότερα στο αρμονικό ωροσκόπιο του Κίρκεγκωρ (5/5/1813) και του Σαρτρ (21/6/1905), που υπήρξε ανανεωτής του απωλεσθέντος πνεύματος των ανθρωπιστικών σπουδών («ο υπαρξισμός είναι ανθρωπισμός»). Η μελέτη μάλιστα του ωροσκοπίου του μας αναγκάζει να υποθέσουμε ότι την φύση του μη Όντος –Μηδενός αντιλαμβάνονται καλύτερα όσοι έχουν έναν μεγάλο πλανήτη σε αντίθεση με το ηλιακό σημείο…. «Τα ωροσκόπια των Χαϊντεγκέρ και Χέγκελ δεν εμφανίζουν ηλιακές αντιθέσεις» Το ωροσκόπιο του Καντ όπως και του Σαρτρ εμφανίζουν την αντίθεση ήλιου-Ουρανού
Οι αντιθέσεις και ο μυστηριώδης θρόνος του Πλούτωνα των φιλοσόφων
Στο ωροσκόπιο της Η.Ρ.Β. (12/8/1831) έχουμε το βασικό σχήμα της αντίθεσης του ήλιου με την σύνοδο Δία-Ουρανού* στον Υδροχόο• και των πολλών ορθογωνίων τριγώνων εξ αιτίας των αντιθέσεων. Ο Πλούτωνας που κρύβει την πνευματική βούληση, είναι ο κυρίαρχος…
*Οι σύνοδοι του Δία είναι καθοριστικοί σε ένα ωροσκόπιο, προσδιορίζοντας την ψυχική έκφραση ως ιέρεια του συνοδού πλανήτη, εδώ του Ουρανού.
Παρόμοια γεωμετρία παρουσιάζει το ωροσκόπιο του Νίτσε (15/10/1844), μόνο που εδώ τον Πλούτωνα αντικαθιστά ο περιοριστικός για την δράση Κρόνος… Αλλά και του Σπινόζα (24/11/1632) με τον Ουρανό να καταλαμβάνει την κορυφή της ορθής γωνίας.
Στα ωροσκόπια των αποκρυφιστών φαίνεται πως επικρατούν οι αντιθέσεις και τα μεγάλα τετράγωνα, καθώς μόνον οι ορθές γωνίες και οι αντιθέσεις κάνουν γνωστή την τραγική φύση, που οδηγεί ως θεία ειμαρμένη στην «κενή φύση του πνεύματος της αγάπης-αιθέρα» και την υποτείνουσα του πυθαγορείου θεωρήματος...
Η σύνοδος σελήνης-Ουρανού με την ευνοϊκή γωνία του Δία στο ωροσκόπιο του μυστικιστή Σβέντενμποργκ (8/2/1688) τόνισε ιδιαίτερα τους περίφημους οραματισμούς του…
Στους φυσικούς επιστήμονες καθοριστικό ρόλο παίζει η θέση του Ουρανού, (βλ. Νεύτων 25/12/1642, Αϊνστάιν 14/3/1879. Σπινόζα κλπ ) Ενώ στους φιλοσόφους καθοριστικό ρόλο παίζει η θέση του Πλούτωνα, όπως η χαρακτηριστική σύνοδος Πλούτωνα-Ποσειδώνα στο ωροσκόπιο του Χαϊντεγκέρ, που μας μύησε στην ποιητική νοσταλγία του Ερέβους… Ο Θρόνος της Περσεφόνης και του Πλούτωνα βρίσκονται στο βάθος του Ερέβους (<αναγραμματισμός του Βορέα, του ψυχικού άρπαγα προς το θείο δικαστήριο)
Ο παράγων της συμμετρίας
Όσο για όλους εμάς τους υπόλοιπους είναι φανερό ότι θα πρέπει να αναμένουμε την ανάλογη ευκαιρία στο μέλλον ή να εκμεταλλευτούμε άλλες λιγότερο έντονες γωνίες προκειμένου να εκφράσουμε τον απαραίτητο παράγοντα της συμμετρίας που τακτοποιεί την σκέψη… Στο ωροσκόπιο μιας οργανωμένης προσωπικότητας θα πρέπει να αναζητηθεί και να ενισχυθεί με στοχευμένες νοητικές δράσεις ο άξονας συμμετρίας των όποιων ενεργών γωνιών.
Η κατασκευή της χρυσής τομής
Στην περίμετρο του τετραγώνου αποδίδονται τα 4 στοιχεία:
1. η γη της χαράς του ενστίκτου
2. τα δημιουργικά ύδατα των συναισθημάτων (φόβος και λαγνεία)
3. το οργισμένο πυρ που εκπολιτιζόμενο μετατρέπεται σε νόηση
4. η διαισθητική αρχή του αέρα (θλίψη)
Η εκπαίδευση ξεκινά με την μετατροπή των οργισμένων οδόντων του πυρός σε ισορροπημένα νοητικά τρίγωνα. Πρόκειται για τον νόμο της οικονομίας, όπου ή απολίτιστη λεηλατική συμπεριφορά των επιθετικών ενστίκτων μεταβάλλεται σε εμπορική πράξη. Χάρις στην χρήση της διακριτικής νομισματικής μονάδας που έχει επιβάλλει η δικαιοσύνη της ανώτερης κρατικής ισχύος.
Η τρομολαγνεία των υδάτων της χαοτικής δημιουργικής φαντασίας, αποδίδει μακροπρόθεσμα δια της αισθητικής αγωγής την αντίληψη της ωραιότητας της χρυσής τομής. Η αποκοπή των γεννητικών οργάνων του Ουρανού από τον Κρόνο-χρόνο του παρόντος, προσδιορίζει την Αφροδίτη (χρυσή τομή) αλλά και τα Τάρταρα του τρόμου…
Η εξάχνωση των υδάτων της λαγνείας-φαντασίας με την νοητική χρήση του πυρός, επιτρέπει την ενορατική αντίληψη των επερχομένων μοιραίων γεγονότων. Αυτή είναι η διαισθητική αρχή του ατμού-αέρα (άτμαν-άτομο) που γεννά τον δικέφαλο Ερμαφρόδιτο. Την ικανότητα δηλαδή της αντίληψης των δύο όφεων-ρευμάτων της φαντασίας, φυγόκεντρο-εξωστρεφές και κεντρομόλο-εσωστρεφές.
Ας υπεισέλθουμε τώρα στην γεωμετρική κατασκευή της αρνητικής τιμής της χρυσής τομής 1-ρίζα5/2 δια της χρήσεως της περιμέτρου του τετραγώνου της τελειοποιημένης προσωπικότητας. Τοποθετούμε λοιπόν τις δύο αδιαχώριστες πλευρές του ενστίκτου και των συναισθημάτων κάθετα ως προς την πύρινη πλευρά της νόησης, σχηματίζοντας ένα ορθογώνιο τρίγωνο με λόγο καθέτων πλευρών ½. Η τέταρτη πλευρά του αέρα τοποθετείται υποχρεωτικά στην υποτείνουσα ρίζα5 του τριγώνου δημιουργώντας την ποσότητα ρίζα5-1. Η δημιουργική ικανότητα του μέσου της οποίας ορίζει την Χρυσή τομή (1-ρίζα5/2)
Ως πυθαγόρειοι στοχαστές έχουμε αναγνωρίσει στην υποτείνουσα –ειμαρμένη του τριγώνου την ποιότητα της συνείδησης ως ικανότητα της ενορατικής της αντίληψης κυρίως στα πρωινά όνειρα που φέρνει ο Ερμής. Η χρυσή τομή δεν είναι λοιπόν τίποτε άλλο από την δράση που αναλαμβάνουμε υπακούοντας στην αναγνωρισμένη εσωτερική πνευματική υπόδειξη…
Το απόκρυφο ευαγγέλιο του ταμία-Ιούδα (λέοντα του εσωτερικού πυρός)
Στον χριστιανισμό οι 4 ευαγγελιστές-στοιχεία (ταύρος-Λουκάς-γη, άνθρωπος-Ιωάννης-ύδωρ, λέων-Μάρκος-πυρ, αετός-Ματθαίος-αήρ) εξιστορούν την ζωή του αιθερικού πυρός-Χριστού. Δηλαδή περιγράφουν τον τρόπο που το κάθε στοιχείο σαν κανονικό στερεό αναλύεται στις τριγωνικές πυραμίδες του ορθογώνιου πυρός (βλ. κύβος-οκτάεδρο)…
Συγκρίνοντας τον χριστιανισμό με τον βουδισμό αντιλαμβανόμαστε το απόκρυφο κάλεσμα για διαλογισμό επάνω στην κοινή φύση της αγάπης-αιθέρα των αρετών των 5 βουδικών οικογενειών-ευαγγελίων.
Η ζωδιακή διδασκαλία είναι φανερή στο πνεύμα του συναξαριστή που τοποθέτησε συγκεκριμένα εδάφια των ευαγγελίων ως αναγνώσματα της κυριακής… Τα αποσπάσματα από το ευαγγέλιο της γης (κατά Λουκά) περιλαμβάνουν τις παραβολές που αφορούν την εμπειρία εκ της γήινης προσωπικότητας. Το ευαγγέλιο του ύδατος (κατά Ιωάννη) προτείνεται για την εξιστόρηση των μυητικών επεισοδίων στην ζωή του Χριστού, εφόσον το ύδωρ είναι το συζυγές του πνευματικού αιθέρα. Το ευαγγέλιο του αέρα (κατά Ματθαίο) προτιμάται για την εξιστόρηση των θεραπευτικών θαυμάτων, εφόσον το οκτάεδρο είναι αυτό που δημιουργεί δια περιστροφής το εικοσάεδρο αποκαθιστώντας τους κλάδους στο αιθερικό δένδρο. Τέλος το κατά Μάρκον ευαγγέλιο εξιστορεί την πρόνοια του πυρός στην δράση της ομάδας…
Όμως η έναρξη της ανάγνωσης των ευαγγελίων ακολουθεί τον σεληνιακό ζωδιακό κύκλο εφόσον ξεκινά όπως και το βουδιστικό ιερατικό ημερολόγιο με την σημαντική πανσέληνο του ταύρου ή σταυρού των όφεων. (το φίδι αντιστοιχεί στον ταύρο του δυτικού ζωδιακού)
Η ιστορική έρευνα έχει δείξει ότι έχουν συγγραφεί απόκρυφα ευαγγέλια με τα ονόματα όλων των μαθητών-μαθητριών του Χριστού. Η επιλογή των 4ων έγινε προκειμένου να υλοποιηθεί η διδακτική της χριστιανικής θρησκείας εντός του πολιτικού ηλιακού έτους. Το ευαγγέλιο του Ιούδα του 13ου αμφιλεγόμενου μαθητή όπως παραδίδεται εσωτερικά περιγράφει την τεχνική του θανάτου (13) της λεοντής της μορφής και την είσοδο στον ηλεκτρισμό του Ηριδανού, φυλετικού ποταμού στα πόδια του κυνηγού Ορίωνα…
Ο ταμίας λαμβάνει τον μισθό-θάνατο του και κρεμιέται στο δένδρο της φώτισης (συκιά) στο άγονο έδαφος της αλχημείας, σπέρνοντας τα 30 νομίσματα (οι 30 ακμές του αιθερικού δωδεκάεδρου) που αναμένουν τον επόμενο κύκλο της πνευματικής γονιμότητας.
Το δωδεκάεδρο ως κοσμικό δόγμα
Στην Ησιόδειο μυθολογία η αρχική σφαιρική-νοητική οθόνη φέρει το όνομα του Ουρανού-Γαίας. Με την αποκοπή των γενν. οργάνων του Ουρανού από τον Κρόνο, γίνεται η εγκατάσταση του μηχανισμού των Κυκλώπων δηλ. του τρίτου (Κυκλώπειου) οφθαλμού 666 και των 12 διαιρετών-ακτίνων του. Κατόπιν άρχισε η Γιγαντομαχία, δηλαδή η προβολή των Γιγάντων του τοπίου (των βουνών και των νησιών) στην αύρα της νοητικής φυλετικής οθόνης...
εικ, Στην γραφική απόδοση του νόμου του Bernulli για την ροή εντός μιας σφαίρας, (κίνηση σημείου υπό την επίδραση 3ων δυνάμεων), αναγνωρίζεται το μοντέλο του κοσμικού δόγματος της δημιουργίας του κόσμου μας …
Για όσους δεν έχουν διαβάσει το σχετικό βιβλίο της Dion Fortune (μαθήτριας του φυσικού Α. Crowley). Παραθέτω μια από τις πολλές ανακεφαλαιώσεις που υπάρχουν στις σελίδες του:
α) Πρώτα, γεννήθηκε το σύστημα των 3ων Δακτυλίων, που είναι το «Απόλυτο». Στο διάστημα, η κίνηση είναι η Αρχή. Όταν συμπληρωθεί μια περιφορά της, σχηματίζει τον Δακτύλιο-Κόσμο, ο οποίος προκαλεί ως αντίδραση την γέννηση του Δακτύλιου-Χάος• αυτός, με τη δευτερογενή επιοροή του, αναγκάζει τον Δακτύλιο-Κόσμο να σχηματίσει τον Αδιαπέραστο Δακτύλιο. Αυτό είναι το Τρία —ή Τριάδα.
β) Οι επιρροές που εισέρχονται και ρέουν προς τα μέσα, συγκλίνουν στο κέντρο σχηματίζοντας τον πνευματικό ήλιο και ακτινοβολούν προς την περιφέρεια.
(Ο Κεντρικός Ηλιος είναι εκείνο το σημείο στο διάστημα που προσδιορίζεται στον χώρο άμα χαράξεις μια νοητή γραμμή από τον ήλιο του συστήματος σας και το άστρο που είναι γνωστό σαν «Άλφα του Κενταύρου» στην ευρύτερη περιοχή του ζωδίου της παρθένου)
Αυτές οι επιρροές είναι οι λεγόμενες Ακτίνες —ή Δωδεκάδα. Οι Ακτίνες, όλες μαζί, σχηματίζουν ένα σύνθετο σύστημα, με το όνομα Ζωδιακός. Οι κινήσεις του Δακτυλίου Κόσμος γεννούν την Επτάδα —τους Κύκλους, που ονομάζονται και επίπεδα. Οι επαναλαμβανόμενες διελεύσεις των ακτίνων δημιουργούν 7 ομόκεντρους τοροειδείς Κύκλους που είναι τα Κοσμικά Πεδία. (Οι ακτίνες ταυτίζονται με τις ακμές των ζωδιακών οίκων)
γ) Οι συγκλίνουσες γωνίες των στροβιλοειδών Ακτινών προκαλούν τις αποκλίνουσες ή εφαπτομενικές κινήσεις. Αυτές, όταν βρίσκονται σε αντίθεση, γεννούν τα Πρωτογενή Ατομα. Τα άτομα, καθώς κινούνται με τη σειρά τους κατά μήκος των διάφορων τροχιών, σχηματίζουν τα σύνθετα άτομα• η φυγόκεντρη δύναμη των τελευταίων, τα διαχωρίζει στα διάφορα επίπεδα όπου «κατασταλάζουν». Αυτά, όταν τελικά συνδυαστούν ξανά μεταξύ τους στο πιο εξωτερικό επίπεδο, μη μπορώντας να πάνε πιο πέρα, επιστρέφουν αναγκαστικά στο κέντρο. Τα άτομα τούτα ονομάζονται αποδημητικά. Τα άλλα, είναι τα λεγόμενα στατικά άτομα, γιατί αν και κινούνται, έχουν «καταλήξει» σε ένα επίπεδο.
Στην Κεντρική Ακινησία, λοιπόν, δεν υπάρχουν άτομα. Άτομα υπάρχουν μόνο στις Πρωτογενείς Κοσμικές Δυνάμεις. Στο πρώτο επίπεδο κινούνται τα άτομα που έχουν τριγωνική τροχιά• επομένως, ο Αριθμός αυτού του πεδίου βασίζεται στο τρία• αρχικά, το άτομο που έχει την απλούστερη μορφή εμφανίζει μόνο τρεις όψεις• Τα άτομα του δεύτερου πεδίου έχουν γι Αριθμό τους το τέσσερα, ενώ του τρίτου πεδίου έχουν το πέντε• το τέταρτο πεδίο έχει το έξι κ.ο.κ. έως το έβδομο πεδίο, που έχει το εννιά. Αυτοί οι Αριθμοί αναφέρονται σαν Δευτερεύοντες, ενώ οι Αριθμοί των Κοσμικών Δυνάμεων λέγονται Βασικοί. Εχεις, λοιπόν, σαν Βασικούς το ένα, το τρία, το επτά, και το δώδεκα• σαν Δευτερεύοντες, από το τρία έως το εννιά (συμπεριλαμβανομένου και του εννιά).
Το Πρωταρχικό Τριτογενές είναι το δέκα. Το Δέκα είναι ο Αριθμός της εξέλιξης, γιατί τ άτομα των δέκα γωνιών είναι εκείνα που εξελίσσονται.
Θ αντιλήφθηκες από τα προηγούμενα κεφάλαια, ότι τα Πρωταρχικά γεννήθηκαν διαδοχικά το ένα από το άλλο, και καταλήξανε σε κάποια σταθερή θέση, ακολουθώντας κυκλική διάταξη. Συμπλήρωσαν την πορεία τους και πέτυχαν τον ανώτατο βαθμό σύνθεσης για τον οποίο είναι ικανά. Οι δευτερεύουσες κινήσεις συνεχίζουν την πορεία τους κάτω από την επίδραση των μεταβλητών φάσεων των Πρωταρχικών.
Οι δευτερεύουσες κινήσεις υπακούουν στους νόμους της δικής τους φύσης και υπόκεινται ταυτόχρονα στις συνθήκες και τους νόμους των Πρωταρχικών.
Στις τριτογενείς, κάθε πεδίο ύπαρξης συνεχίζει την πορεία του, υποκείμενο στις επιρροές της φάσης που το δημιούργησε.
Για παράδειγμα, ο Δακτύλιος-Κόσμος έχει θετικές και αρνητικές φάσεις καθώς εκρέει και επανέρχεται. Οι Ακτίνες, επομένως, μερικές φορές ρέουν πιο γρήγορα στην αρνητική τροχιά που κατευθύνεται προς τα έξω, όταν επικρατεί στην «περιοχή» τους η αρνητική φάση του Δακτύλιου-Κόσμος, και μερικές φορές, πάλι, επιταχύνεται η εισρέουσα ή θετική όψη, καθώς το τμήμα του σύμπαντος τους καλύπτεται από τη θετική φάση.
Κάθε τμήμα των Ακτινών επηρεάζεται από τον κύκλο, από την περιοχή του οποίου περνάει. Επομένως, είναι ολοφάνερο ότι ένα «αποδημητικό» άτομο θα επηρεάζεται, σε μια δεδομένη στιγμή, από την Ακτίνα πάνω στην οποία ταξιδεύει, από τη θέση του πάνω στην Ακτίνα αυτή, ανάλογα με το αν βρίσκεται στην εκρέουσα ή στην εισρέουσα όψη, από το πεδίο από το οποίο περνάει και από τις φάσεις του Δακτύλιου-Κόσμος. Επομένως, αν θέλεις να καταλάβεις τις συνθήκες που επικρατούν σ ένα συγκεκριμένο αποδημητικό άτομο, δεν αρκεί να γνωρίζεις τις έδρες της τροχιάς του• πρέπει να γνωρίζεις και τις φάσεις των επιρροών στις οποίες ανταποκρίνεται η φύση του. Αυτό ονομάζεται «Αστρική Αστρολογία», αλλά οι φάσεις αυτής της αστρολογίας είναι τόσο απέραντες, που αφορούν μόνο τη ζωή των Ηλιακών Συστημάτων — όπως, αντίστοιχα, η πλανητική αστρολογία σχετίζεται και αφορά τις φάσεις των πλανητών. Το πλησιέστερο σημείο επαφής που έχετε εσείς οι άνθρωποι με την Αστρική Αστρολογία, σας είναι γνωστό σαν Ζωδιακός. Είναι φανερό, λοιπόν, πως όταν, μελετάς τη ζωή ενός ανθρώπου πρέπει σε σχέση με ,το ηλιακό σύστημα του οποίου αποτελεί μέρος και πρέπει, επίσης να μελετάς αυτό το ηλιακό σύστημα σε σχέση με τον Κόσμο. Η Αστρική Αστρολογία θα σου δώσει τις φάσεις της εξέλιξης.
Βλέπεις, λοιπόν, ότι υπάρχουν άτομα καθορισμένων τύπων που έχουν κατασταλάξει μόνιμα σε κάθε πεδίο και κινούνται σε σταθερές αποστάσεις από την Κεντρική Ακινησία. Ο τρόπος κίνησης γίνεται πιο κατανοητός αν φανταστείς την εξής εικόνα: ένα διάλυμα με διάφορα συστατικά τοποθετείται σ έναν γυάλινο σωλήνα που στροβιλίζεται γρήγορα στο άκρο ενός σπόγγου-σύντομα θα ξεχωρίσουν τα συστατικά μέρη του διαλύματος, ανάλογα με το ειδικό βάρος τους• το βαρύτερο, ή πιο σύνθετο, θα ωθηθεί προς την περιφέρεια και στο τέλος της διαδικασίας θα είναι ορατές οι κλιμακωτές «ταινίες» των διάφορων ουσιών. Αυτά τα άτομα έχουν προχωρήσει όσο τους επιτρέπει να προχωρήσουν στην εξέλιξη η φύση της ουσίας τους. Αντιλαμβάνεσαι ότι κάθε νέα φάση εξέλιξης φτάνει στο μεγαλύτερο βαθμό σύνθεσης που επιτρέπουν οι συντελεστές της• ύστερα καταλαγιάζει σε μια ρυθμική επανάληψη.
Η νέα φάση εξέλιξης που αρχίζει όταν η επόμενη φάση του Δακτύλιου-Χάος ανατρέπει τη σταθερότητα που έχει επιτευχθεί, ξεκινάει από εκεί που τέλειωσε η τελευταία φάση, γιατί έχει ήδη σαν σφραγίδα μέσα στη φύση της όλα όσα επιτεύχθηκαν κατά την τελευταία φάση. Ο Κόσμος είναι η ραχοκοκκαλιά πάνω στην οποία χτίζονται τα πάντα.
δ) Από την εξέλιξη των πρωτογενών αποδημητικών ατόμων που συμπλήρωσαν τις περιφορές των ακτίνων στους 7 κύκλους, γεννιούνται οι Μεγάλοι Οργανισμοί, τους οποίους θα ονομάσουμε ηλιακά συστήματα, σύμφωνα με τα πεδία τους. Η κεντρική συμμετρία της σφαίρας (του κεντρικού πνευματικού ήλιου) με την πρόοδο της εξέλιξης εκπίπτει στην αξονική συμμετρία των 7 ηλιακών συστημάτων-πεδίων
Κατόπιν, έχετε τις αριθμητικές ομάδες. Αν αριθμήσετε τις παραπάνω ενότητες, θα δείτε τον τρόπο διαδοχής των αριθμών. Τα Σύμπαντα ή Ηλιακά Συστήματα βρίσκονται στην τέταρτη κοσμική φάση εξέλιξης.
Αυτά τα ηλιακά συστήματα ανυψώθηκαν σε διαφορετικά επίπεδα του σύμπαντος, ανάλογα με το Κοσμικό ειδικό τους βάρος. Αρχίζουν, δηλαδή, την εξέλιξη τους σε διαφορετικές φάσεις της Κοσμικής ανάπτυξης. Αλλά να θυμάσαι πως τα εξερχόμενα άτομα, για να χτίσουν το σύμπαν τους, συγκεντρώνουν ύλη από κάθε επίπεδο από το οποίο περνούν.
Δε θα ασχοληθώ λεπτομερειακά στην παρούσα μελέτη με εκείνα τα συστήματα που αναπτύσσονται σ επίπεδα διαφορετικά από το ανθρώπινο, γιατί θ απομακρυνθώ από τον άμεσο σκοπό μας.
Θα μελετήσουμε, όμως, τις φάσεις ανάπτυξης από τις οποίες πέρασαν τα συστήματα που γεννήθηκαν στο έβδομο Κοσμικό πεδίο• ένα παράδειγμα από αυτά είναι το ηλιακό σας σύστημα. Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν τη ζωή ενός συγκεκριμένου αποδημητικού άτομου το οποίο πρόκειται ν αποτελέσει τον ήλιο σας και το συνεπακόλουθο σύστημα πλανητών.
Θα θυμάσαι πως αυτό το αποδημητικό άτομο έχει κάνει το γύρο των Κοσμικών Ακτινών κι έχει περάσει από την εμπειρία των δώδεκα επιρροών τους, θετικών και αρνητικών, και ότι η σύνθεση του περιλαμβάνει ύλη κι από τα επτά Κοσμικά επίπεδα. Οι Αριθμοί του, επομένως, είναι
Τρία —εξαιτίας της επιρροής των τριών Δακτυλίων.
Επτά —γιατί έχει ύλη επτά τύπων.
Δώδεκα —γιατί επενεργούν επάνω του οι Δώδεκα Ακτίνες και γιατί καθένα από τα επτά επίπεδα ύλης θα έχει τον ιδιαίτερο Αριθμό του, από το τρία έως το εννέα.
Αυτό το άτομο, έχοντας αναδυθεί από τα γαλήνια επίπεδα της Κοσμικής ύλης και παίρνοντας όσο περισσότερη τέτοια ύλη μπορούσε ν αντλήσει από κάθε επίπεδο, φτάνει τελικά στο δικό του επίπεδο εκεί εγκαθιδρύεται μια ισορροπία μεταξύ των φυγόκεντρων και κεντρομόλων δυνάμεων του Κόσμου και του δικού του όγκου. Τότε καταλαγιάζει στην τροχιά του.
Όταν τα άτομα γίνουν σύνθετα, οι φυγόκεντρες δυνάμεις τα οδηγούν προς τα έξω και, συναντώντας τις τροχιές των Ακτινών που κυλάνε ακατάπαυστα, προχωρούν μέσω αυτών, γιατί οι τροχιές αυτές αποτελούν τις γραμμές της ελάχιστης αντίστασης.
Όταν φτάσουν στον επόμενο κύκλο, παραμένουν εκεί, γιατί βρίσκουν το επίπεδο της εσωτερικής βαρύτητας τους. Τότε, προσωρινά, ορισμένα από τα σύνθετα άτομα σχηματίζουν πρόσθετες συνάφειες και ξαναστρέφονται στην τροχιά μιας Ακτίνας. Επομένως, βλέπεις ότι μόνον όταν τα υπερβολικά σύνθετα άτομα του "Εβδομου Κύκλου σχηματίσουν «συμμαχίες», ξεκινούν το ταξίδι της επιστροφής στο σπειροειδές προς τον Κεντρικό Ήλιο.
111 ή 108 ζωές ελέγχει μια ψυχή ?
Οι χειμερινοί κολασμένοι κόσμοι (του πυρός) στην βουδιστική Μανταλα της δημιουργίας ξεκινούν με τονΤοξότη και τελειώνουν με τους Ιχθείς.
Στο έπος της Μαχαμπαράτα (μεγάλης μάχης στον Σκορπιό) ο Κρίσνα κλείνοντας με νόημα το μάτι στον Αρτζούνα αφήνει να εννοηθεί ότι η επίσκεψη στην κόλαση είναι το θλιβερό προνόμιο των συνειδητών ανθρώπων… στον Τοξότη.
Η συνείδηση σχετίζεται με την αντίληψη του λάθους και την μετάνοια-αναγραμματισμό του σε άθλο…
Μόνο η αυτοκριτική φιλοσοφική στάση του αποδεδειγμένου Μαθητή στην σφαίρα/σεφιρώθ της αυστηρότητας του πυρός/Άρη/Σίβα, μπορεί να κρατήσει τις δύο όψεις-πόλους των πραγμάτων σε απόσταση και να γελάσει μαζί με τον Βούδα χωρίς να μισήσει την δημιουργία.
Δυστυχώς για τον παράδεισο αλλά δεν προσφέρει την αίσθηση του χρόνου-πυρός.
Οι αλχημιστές γνωρίζουν ότι ο χρόνος είναι συνάρτηση της θερμοκρασίας-πυρός.
Η δημιουργική Μονάδα βρίσκεται φυλακισμένη στην παγωμένη βουδιστική κόλαση του απολύτου μηδενός. Εκεί στην παγωμένη Δαντική λίμνη της Προμηθεϊκής προ-δοσίας της γνώσης…
Στην αριθμητική προσέγγιση των 108 ζωών που ελέγχει μια ψυχή κρύβονται οι 108 μοίρες ή ζωές της γωνίας του κανονικού πενταγώνου ή αιθέρα. Το 108 είναι ο νόμος της πενταγωνικής συμμετρίας, που ξεκινά στον αρ. 37 του Ζυγού. (Το ζωδιακό σημείο που αναγνωρίζεται ο άλλος ως κάτοπτρο της ψυχής μας).
Υπενθυμίζουμε ότι οι 12 διαιρέτες του 666: (1,2,3,6,9,18,37,74,111,222,333,666) είναι οι ουσίες των 12 ζωδίων. 111=3Χ37 είναι ο Τοξότης ως γάμος των Διδύμων/πολικοτήτων με τον Ζυγό/ισορροπία και 18Χ37=666 οι ιχθείς (ο οαστρικός οφθαλμός του Ώρου) ως γάμος της Παρθένου των 18 σεληνιακών Πατέρων-Τιτάνων με τον Ζυγό της Ατομικότητας….
Ο αρ. 37 είναι πρώτος με τον σπερματικό 1/37=027 να ορίζει τις 36 ομάδες τριάδων (ζωδιακών Δεκανών) των υπολοίπων που ξεκινούν με τον σεληνιακό (027). Η 37η τριάδα είναι ο αρ. 0.999… δηλαδή η Μονάδα η οποία είναι ανέφικτη όπως και οι αλλεπάλληλοι κατοπτρισμοί του 999…999… όπως και το απόλυτο θερμοκρασιακό μηδέν για την ύλη.
« Ένα και μηδέν = άπειρο», λέγουν οι Πυθαγόρειοι. Δηλαδή ότι το άπειρο σπειροειδές της εξέλιξης των κατοπτρισμών/ψυχών της Μονάδας δημιουργούν το τοπολογικό καρδιοειδές ή μόνιμο άτομο της χρυσής τομής.
Η απάντηση στο ερώτημα 108 ή 111 ζωές* σχετίζεται με την διαφορά των εννοιών μεμτεμψύχωση και μετενσάρκωση. Ο αρ. 108 αφορά τις Δεκάδες-Ψυχές της μετεμψύχωσης και την πενταγωνική συμμετρία (του DNA), στην σπειροειδή φυλετική ασυνειδησία της εκδήλωσης της ψυχής σε εμπαθείς ζωικές μορφές στον κατώτερο συνδεσμό της (οο-ο) με την προσωπικότητα (βλ. Κάστωρα). Ενώ ο αρ. 111 αφορά την εξαγωνική ηλιακή συμμετρία 6Χ111=666 που δημιουργεί η αγάπη-συνείδηση στον άνω σύνδεσμο (ο-οο) της Ψυχής δηλ. την μετενσάρκωση των Μονάδων του Πνεύματος (βλ. Πολυδεύκης) στον νοητικό κόσμο *Το βουδιστικό κομποσχοίνι έχει 108+3=111 χάντρες όταν προστίθεται η τριπλή χάντρα Γκούρου (η συνείδηση-διδάσκαλος)
Οι Διόσκουροι και η μαγνητική μετάπτωση της ωραίας Ελένης (666)
Ο Τζ. Τζόυς πρότεινε στο διήγημα του για το «καφενείο των Φίνεγκανς» το σύμβολο της τομής δύο κύκλων για να κατανοήσουμε την σημασία της αναπνοής μας… Η τομή των δύο οφθαλμικών κύκλων της όρασης οριοθετούν τον ρόμβο, στον οποίο η μύτη μας καταλαμβάνει το επάνω τρίγωνο.
Η πολικότητα του άξονα των δύο Διόσκουρων οφθαλμών ορίζει το «μέτρο του ιχθύος 153». Ο Τζ. Τζόυς ως συνεπής θεοσοφιστής αναφέρει ότι η σύνθεση της πολικότητας των Διόσκουρων οφθαλμών (ο νοητικός της προσωπικότητας και ο ενορατικός της ψυχής) είναι ο Πατέρας τους (ο σεληνιακός Ερμαφρόδιτος ή 153*). Ενώ η ηλιακή Αφροδίτη (η ωραία Ελένη που υπακούει στον Νόμο του Σείριου ή Απόλλωνα) με την παραδοσιακή έξαρση στο ζώδιο των ιχθύων 666 είναι ο χρόνος της αναπνευστικής παύσης κατά την οποία γίνονται αντιληπτές οι ενέργειες της χρυσής τομής ή αγίου πνεύματος που εκπορεύονται από την Μονάδα. 360+360-54=666
Υπενθυμίζουμε ότι ο σεληνιακός αρ. 13 του Θανάτου ή Δέσποινας-Περσεφόνης εμφανίζει δύο εξαψήφιες κυκλικές περιόδους 1/13=076923=777*99 και 2/13=153.846 που ελέγχουν την κυκλική μετάπτωση των ψυχών 777 και τις μεταπτώσεις της δέσμιας στην ύλη πνευματική μας Μονάδα 153. Οι τριγωνομετρικοί αριθμοί 666, 54=2Χ27, 846=666+180, 153=180-27 είναι εκφράσεις της χρυσής τομής καθώς παράγονται από το χρυσό τρίγωνο των 36 μοιρών
Η καινούργια ιδέα που θα ενσωματώσουμε στο ήδη διαμορφωμένο θεοσοφικό σκεπτικό έρχεται από την επιστήμη της φασματοσκοπίας. Όπως λέγεται η μελέτη της αύρας στις μέρες μας.
Οι βασικές αρχές της φασματοσκοπίας για το σπιν της κυκλικής κίνησης των φορτισμένων σωματιδίων που δημιουργούν το φαινόμενο του πυρηνικού μαγνητισμού μπορεί να διαβαστεί εδώ: http://www.chemistry.uoc.gr/nmr/lectures/Lecture1.pdf
Όσοι έχουν την στοιχειώδη ακαδημαϊκή εκπαίδευση για να εννοήσουν το άρθρο θα αντιληφθούν εύκολα την αντιστοιχία της μεταπτωτικής κίνησης του πρωτονίου καθώς ο μαγνητικός του άξονας τίθεται εντός ενός δεύτερου μαγνητικού πεδίου. Με εκείνη της μετάπτωσης του γήινου άξονα περιστροφής που δημιουργεί τον κύκλο της ανάγκης των 777 επαναγεννήσεων, -που ελέγχει η Περσεφόνη στον σεληνιακό κύκλο.
Τα δύο μαγνητικά πεδία θα πρέπει να εννοηθούν ως οι δύο οφθαλμικοί κύκλοι, ενώ οι ψυχικές ενορατικές ακτίνες του τρίτου οφθαλμού ως εκφράσεις των κβαντικών αριθμών ακτινοβολίας καθώς επιτυγχάνεται η αναγνώριση της δομής της υπό μελέτης ουσίας της προσωπικότητας… όταν προσεγγίζεται η συμμετρία του 666 ή χρυσής τομής
O φυσικός αιθέρας 333 και 666… δηλ. η αυτοενθύμηση=αναπνοή και η οραματική αυτοπαρατήρηση
Με αφορμή τις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες, που θα υποχρεωθούμε να προμηθευτούμε εντός του έτους, ξεκίνησε και πάλι η δεισιδαιμονική συζήτηση για τον 666… Η γεωμετρική κατανόηση της φύσης του 666 ή ηλιακού αιθέρα προσεγγίζεται με την συγκριτική μελέτη των παραδόσεων και των σχετικών μαθηματικών στοιχείων: 1. Ας ξεκινήσουμε με το δημιουργικό Νείκος (μίσος, φίδι) του πυθαγόρειου Εμπεδοκλή και της βουδιστικής παράδοσης, που εκδηλώνεται στον ηλιακό φακό 666 της σύγκλισης του ημερήσιου αιθέρα.
2. Πρόκειται για επιβίωση της Αιγυπτιακής-Ατλαντικής αστρολογικής παράδοσης για το μάτι του Ώρου-666 ή ζώδιο των Ιχθύων στην αποκάλυψη του Ιωάννη. Σύμφωνα με αυτήν τα 12 ζώδια αντιστοιχούν στους 12 διαιρέτες του ηλιακού αριθμού. 666={1,2,3,6,9,18,37,74,111,222,333,666}
Το ηλιακό σημείο 666 είναι η σύνθεση των τετραγώνων=φώτων των 7 πρώτων αρ. ή θεοσοφικών ακτινών {2,3,5,7,11,13,17} που δημιουργούν το φυσικό πεδίο, ήτοι: 4+9+25+49+121+169+289=666
3. Το 666=360+360-54. Είναι δηλ. η τομή δύο ίσων κύκλων 360 μοιρών που τέμνονται με γωνία που σχηματίζει πεντάγωνο. Η τομή ή μήτρα αυτή ονομάζεται «κύστη ιχθύος» από τους πυθαγορείους και αποτελεί το σύμβολο της παπικής μήτρας…
Η «κύστη» είναι η γενέτειρα της χρυσής τομής, εφόσον 54 είναι η γωνία ακτίνας και πλευράς σε πεντάγωνο.
Ο σοφός καβαλιστής Νεύτωνας πρότεινε την τομή δύο ίσων κύκλων ως γενέτειρα του μήλου της Εσπερίας. Ως μυημένος στον οραματισμό γνώριζε πως η βαρύτητα του μήλου>αΜΝού=ΜοΝάς είναι η έλξη που ασκεί ο ΝόΜος του Σειρίου, που εκδηλώνεται στον Άρειο Πάγο ή διπέταλο τρίτο οφθαλμό
4. Στην κύστη του ιχθύος εμφανίζεται και η τετρ. ρίζα του 3, που σχετίζεται με το όριο των 300.000 ή τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός. Την οποία υπολόγισε ο Αρχιμήδης στην τιμή 265/153=265/9*1/17=1,732026…, δηλ. σε έναν αριθμό που συνδυάζει το περιοδικό υπόλοιπο του αρ. 17 (ο τριγ. 153) ή νόμο του Σειρίου τρίτου οφθαλμού (ο οφθαλμός του Ώρου) με την αστρική περίοδο του Κρόνου και τον σεληνιακό συνοδικό μήνα περίοδο (265/9=29.444…)
5. Ο ηλιακός αρ. 666 ονομάζεται αρ. ανθρώπου-ιχθύος επειδή προσδιορίζει την καταγωγή του ανθρώπου από τους Έλλοπες ιχθύες της πρώτης Ησιόδειας ριζικής φυλής των ΜοΝάδων > ΜαΝού ή Γεναρχών της θεοσοφίας
6. Το 666 είναι η ηλιακή Μέδουσα που απολιθώνει. Ο ήλιος είναι το μαγικό τετράγωνο 6Χ6= 36. Όταν ο τριγωνικός 36=1+2+3+4+…+36=666. Με μερικό άθροισμα στήλης 111 (108+3), δείχνει τα δύο αγαπημένα τέκνα του ήλιου Ιακώβ με την πανσέληνο Ραχήλ: τον Ιωσήφ=δισκοπότηρο ή ψυχικό τοξότη 111 και τον Βενιαμίν ή Λύκο-ιχθύ της ερωτικής βούλησης 666.
7. Στον επόπτη ήλιο έχει έξαρση ο Ποσειδώνας που βίασε την Μέδουσα ιέρεια της Αθηνάς… Πρόκειται για έναν γρίφο που επιλύεται πολύ εύκολα στον μελετητή της αστρολογίας. Στον ήλιο-Λέοντα έχει έξαρση ο ποσειδώνιος οραματισμός, ενώ στους ιχθύες (666) είναι κυβερνήτης. Η σχέση Κριού-Ιχθύων που είναι διάδοχα ζώδια. Η σχέση τους μας είναι ιδιαίτερα γνωστή ως διαμάχη Αθηνάς-Ποσειδώνα για την διακυβέρνηση της αθηναϊκής Πολιτείας που πρόκυψε μετά το τέλος της κυκλικής Ποσειδωνίας στην Ατλαντίδα, που βρισκόταν στις Κυκλάδες στο μέσον του Αιγαίου… Δηλ. την μετακόμιση του ταμείου της Δήλου στην Ακρόπολη !!!
8. Για να ολοκληρώσω τις νύξεις, κάθε μια από τις οποίες αποτελεί ιδιαίτερο κεφάλαιο για ανάπτυξη. Θα προσθέσω πως στο 9γραμμα τα δύο σοκ σχετίζονται με την αυτοενθύμηση που είναι ο αρ. 333 (Υδροχόος) δηλ. η είσοδος της αναπνοής στην κυκλοφορία του αίματος. Και ο αρ. 666 δηλ. η αυτοπαρατήρηση που είναι η έναρξη των οραματικών φυλετικών εντυπώσεων στο ζώδιο των Ιχθύων
Οι παραπάνω θέσεις είναι σημαντικές για όσους εννοούν την εγωμετρία=γεωμετρία του ηλιακού φωτός. Οι αγεωμέτρητοι θα πρέπει να αρκεστούν στην παρατήρηση πως δεν πρέπει να φοβούνται το τσιπ στην ταυτότητα περισσότερο από εκείνον που έχει καταμετρήσει και την τελευταία τρίχα δηλ. το dna της μορφής τους: τον Χριστό ή μετρημένο του φωτός.
Τα περί αδυναμίας αγοραπωλησίας από όσους δεν φέρουν την σφραγίδα του 666. Έχει διπλή ανάγνωση. Γιατί ο φυσικός κόσμος είναι ένα διαρκές δικαστήριο και, όποιος δεν μετρηθεί=εννοήσει εδώ την ΧΡήση του πυρός (ΧΡιστού) των ΧΡημάτων (δΡαΧμών ή ψυχών) θα την εννοήσει στην κόλαση του Ψυχρού=Ψυχικού πυρός βλ. την εικονογράφηση για τον πάτο της κόλασης του Δάντη ενώπιον του Θηρίου της χρυσής τομής 666…
Το σημείο του Κάιν
Η παραβολή των 5 άρτων (αισθήσεων ή στοιχείων) και των 2 ιχθύων-όφεων (ψυχικής και νοητικής συνείδησης) επί του όρους (άξονα-σπονδυλική στήλη), επισημαίνει την αστρολογία των 12 κοφινιών των περισευμάτων στην διατροφή του φυλετικού όχλου γύρω από τον άξονα του στάχυ-άρτου της παρθένου και των 2 ιχθύων.
Στον άξονα αυτό η βουδιστική μανταλα του κύκλου της δημιουργίας τοποθετεί τον τιτανικό κόσμο (Μοναδιαίο πεδίο της παρθένου) που γειώνεται στην αντίθεσή του με τον φυσικό κόσμο των ζωικών μορφών στους ιχθείς (γη η αποθήκη των σπερμάτων-σχεδίων). Ενώ επισημαίνει τον μεταβλητό αστρολογικό σταυρό της λείψης εμπερίας ή τροφής.
Η εσωτερική αστρολογία υποδεικνύει στα 4 σημεία του μεταβλητού σταυρού-τετραγώνου τα δύο τρίγωνα που το απαρτίζουν: την 6η ακτίνα όταν η αντίθεση Παρθένου-Ιχθύων συμβιβάζεται στο σημείο του πεινασμένου Τοξότη, που θρέφει τις τρεις κατηγορίες φαντασμάτων-αρχετύπων ή σπερμάτων του κατώτερου νοητικού που ονομάζουμε πλανητικά βασίλεια (βλ. Ροδοσταυρική θεωρία). Και την 2η ακτίνα της σοφίας όταν ο άξονας της γνώσης Παρθένου-Ιχθύων (δένδρο* της γνώσης του καλού και του κακού όφι της εξέλιξης-ενέλιξης) συμβιβάζεται θρέφοντας το σημείο του Σειρίου στην προέκταση της ζώνης-ράβδου του Ωρίωνα-Ηρακλή…
*Τα τρία ξύλα ή δένδρα-άξονες ή σταυροί στον αιθερικό κήπο του παραδείσου της αστρολογικής αύρας μας συμπληρώνονται με τις υποδείξεις των εκκλησιαστικών πατέρων αλλά και του καβαλιστή καθηγητή κ. Λιαντίνη με: Το ξύλο της ζωής (άξονας Καρκίνου-Αιγόκερω) και το ξύλο της σταύρωσης (Ταύρος-Σκορπιός).
Σε τρία ξύλα σύμφωνα με την παράδοση ζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς την εικόνα της βρεφοκρατούσας Παναγίας (η Αριστοτελική σχέση μορφής και ουσίας).
Ο βουδισμός παρέχει πλήρη διδασκαλία για την παλάμη και το πέλμα του πράσινου Βούδα, όργανα της δράσης. Ενώ η Αιγυπτιακή παράδοση για την αρμονική σύνθεση των 6 συνολικά σπερματικών βασιλείων στο μάτι του Ώρου (6Χ111=666) ή ½+1/4+1/8+1/16+32+1/64 = 7*9/64 συμπληρώνει την διδασκαλία για τον πεντάκτινο της κληρονομημένης φυλετικής μορφικής σοφίας ή 666…
Το 666 είναι λοιπόν το σημείο του Κάιν ή κεραυνού του Διός στο ανθρώπινο* μέτωπο. Σημείο της αθανασίας της φυλετικής μορφής και κατάρας ή ειμαρμένης των επαναλαμβανομένων ενσαρκώσεων. Η γνώση του 666 είναι λοιπόν η χειρομαντεία, η μετωποσκοπία των 7 ρυτίδων-πεδίων και η ρεφλεξολογική θεραπεία στα πέλματα-σφραγίδες του αιθέρα στον βουδισμό… Ο μωαμεθανισμός έχει επίσης διαφυλάξει την πυθαγόρεια παράδοση της σχέσης του αλφάβητου με τον πεντάκτινο, στην παλάμη της Φάτιμα (μία από τις τέσσερεις κόρες του μεγάλου προφήτη)
*Σύμφωνα με την καβαλιστική συμβολολογία του πεντάκτινου ή ανθρώπου το μέτωπο κυβερνά ο Δίας, τις παλάμες ο Άρης και τα πέλματα ο Κρόνος
* Ο πενταγωνικός αιθέρας/πέλμα ή χέρι αποτυπώνεται στις 5 σβάστικες ή τριπέταλα άνθη που ευρίσκονται χαραγμένα επί των 5 δακτύλων. Στο κύριο μέρος του πέλματος υπάρχουν συστηματοποιημένα γύρω από έναν ρόδακα 32, 108, ή 132 μικρότερα σύμβολα. Οι αριθμοί αυτοί είναι αναφορές στις προσεγγίσεις επί του μονίμου ατόμου. Η ανατολική μελέτη των τριαδικών πολικοτήτων (γιν-γιάγκ) προσεγγίζεται σε συστήματα: 8,16,32 ή 64 τριγράμμων. Ο αρ. 108 συνδέεται με τις 108 μοίρες/ενσαρκώσεις της γωνίας/αγγέλου (angle) του πενταγώνου. Ο αρ. 132 = 66+66 = 108+24. 24=8+16 είναι τα πέταλα του ρόδακα/τσάκρα στο κέντρο του πέλματος
Το ζήτημα της διαμεσότητας (μεντιουμισμού) στο μαζικό ζώδιο του καρκίνου ως απόπειρα κλοπής του νέκταρος των θεών…
Η απόκρυφη καβαλιστική ζωδιακή διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης δίδεται με τις 10 απαγορεύσεις-εντολές στην Έξοδο και το Δευτερονόμιο:
1. Εγώ ειμι Κύριος ο Θεός σου. ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι προ προσώπου μου. (Σκορπιός)
2. Ου ποιήσεις σεαυτω είδωλον ουδέ παντός ομοίωμα, όσα εν τω ουρανω άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης. ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσης αυτοίς, ότι εγώ ειμι Κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλωτής, αποδιδούς αμαρτίας πατέρων επί τέκνα επί τρίτην και τετάρτην γενεάν τοις μισούσί με. και ποιών έλεος εις χιλιάδας τοις αγαπώσί με και τοις φυλάσσουσι τα προστάγματά μου. (Δίδυμοι)
3. Ου λήψη το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω• (Ταύρος)
4. Μνήσθητι την ημέρα των σαββάτων αγιάζειν αυτήν. εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου• τη δε ημέρα τη εβδόμη σάββατα Κυρίω τω Θεω σου• ου ποιήσεις εν αυτη παν έργον,… (Υδροχόος-Ιχθείς)
5. Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, ίνα εύ σοι γένηται και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης. (Κριός)
6. Ου φονεύσεις. (Τοξότης)
7. Ου μοιχεύσεις. (Αιγόκερως)
8. Ου κλέψεις. (Καρκίνος-Λέων)
9. Ου ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή. (Ζυγός)
10. Ουκ επιθυμήσεις όσα τω πλησίον σου εστι. (Παρθένος)
Η καβαλιστική ζωδιακή διδασκαλία της Π.Δ. για τον Καρκίνο και τον Λέοντα προσεγγίζεται λοιπόν σαν απόπειρα κλοπής… Ενώ στην ελληνική μυθολογία προσδιορίζεται ως απόπειρα κλοπής της τροφής των θεών...
Ας θυμηθούμε ότι και στην βουδιστική ζωδιακή μαντάλα των 6 βασιλείων της δημιουργίας, το βασίλειο των θεών αντιστοιχεί στους 2 θερινούς μήνες που φέρουν εκ «συμπτώσεως» ονόματα θεών-αυτοκρατόρων: (Ιούλιος-Αύγουστος).
Στα δύο αυτά θερινά ζώδια ομολογείται η αδυναμία των φιλοσόφων να προσδιορίσουν την σχέση ανάμεσα στην ουσία (Θεό) και την μορφή (Καίσαρα): «απόδωτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ», χωρίς να καταφύγουν στην δημιουργία μύθων όπως ο Πλάτων ή την δημιουργία νέων εννοιών που ακροβατούν ανάμεσά τους όπως: δυνάμει-ενεργεία-εντελέχεια από τον επιστήμονα Αριστοτέλη.
Η βουδιστική διδασκαλία όπως και η σύγχρονη φυσική ισχυρίζονται ότι η μορφή είναι ένας χρονικός κυματισμός στην θάλασσα της ουσίας: «Το κενό της άμορφης υποατομικής ουσίας γεννά τον κυματισμό της μορφής και η μορφή όταν διαλύεται επιστρέφει στον βασικό κραδασμό της άμορφης αιθερικής ουσίας»
Η ελληνική μυθολογία αναφέρει την αναζήτηση της πρώτης ουσίας των όντων ως αναζήτηση της Κερυνίτιδας Ελάφου… Μιας από τις 5 ελαφίνες (στοιχεία) που έβοσκαν στον θεσσαλικό κάμπο της φαντασίας (Θεσσαλία, <αναγραμ. Θάλασσα, όπως ήταν στο παρελθόν). Η Άρτεμις-σελήνη που θαμπώθηκε από την ομορφιά τους συνέλαβε τις τέσσερις και τις έζεψε στο άρμα της προσωπικότητας-μορφής. Η πέμπτη, όμως, που είχε χρυσά κέρατα (η ηλιακή συνείδηση -αιθέρας) έτρεχε πολύ γρήγορα και κατάφερε να ξεφύγει από το σεληνιακό κάτοπτρο. Κατευθύνθηκε προς το νότο και αφού πέρασε στην Πελοπόννησο εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Κερύνειο Όρος (<κ,ρ,ν), στα σύνορα μεταξύ Αρκαδίας και Αχαΐας...
(Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί ότι οι πρωτο-Θεσσαλοί έφτασαν στο Ἄργος)
Η Πελοπόννησος είναι η νήσος του Πέλοπα, υιού του Ταντάλου (<αιθερική ταλάντωση), Μανού-Γενάρχη της πρώτης φυλής των υποατομικών Μονάδων ή ταλαντευόμενων αιθερικών χορδών. Καταλαμβάνει στον ζωδιακό των Δελφών τα 4 ζώδια του αστρικού πεδίου που προηγούνται της φυσικής εκδήλωσης συν αυτό του Λέοντα που τελειώνει στο πόρτο Λεόνε (τον Πειραιά).
Η Αρκαδία (<αναγραμ. καρδία) στο κέντρο της Πελοποννήσου, αντιστοιχεί στην αιθερική Υπερβορεία γη με το διάχυτο φως (Λυκόφως) των Μονάδων στην ελληνική μυθολογία (βλ. τον Ναό του Υπερβορείου Απόλλωνα στην Αρκαδία)
Ο Ευρυσθέας (ο ενορατικός αστρικός οφθαλμός <ευρύς+θέα) μετά τον φόνο του Λέοντα της Νεμέας (1η μύηση, έλεγχος της μορφής) και της Λερναίας Ύδρας (2η μύηση, έλεγχος συναισθημάτων) κατά τις οποίες ανακεφαλαιώνονται τα μαθήματα της σεληνιακής αλύσου (Αρτέμιδας <Μητέρας) για την μορφική ατομικοποίηση και την συναισθηματική ή μαζική μήτρα της φυλετικής ύπαρξης (στην λίμνη Λέρνη ευρίσκονται οι 50 κεφαλές των Παλλαντίδων). Οδήγησε τον Ηρακλή στο κυρίως μάθημα της γήινης αλύσου που είναι η μύηση στην μορφή του ονοματοθέτη ανθρώπου (Αδάμ-Κάδμου). Αυτού δηλαδή που δια της ομιλίας εγκλωβίζεται στην αντίληψη της χονδροειδούς νοητικής ύλης του φυσικού κόσμου…
Απαίτησε λοιπόν την σύλληψη της Κερυνίτιδας Ελάφου-συνείδησης που είναι η προϋπόθεση για την έναρξη της μαθητείας στον κόσμο των 10 κατηγοριών των ιδεών (τετρακτίδα) της Αριστοτέλειας Λογικής που διέπουν τον φυσικό κόσμο...
Όταν η ελαφίνα τον είδε, άρχισε να τρέχει προς τον βορρά, κι ο Ηρακλής ακολουθούσε ξοπίσω της. Ένα χρόνο κράτησε η καταδίωξη - περνώντας μέσα από τα εδάφη των ριζικών φυλών: Ελλήνων, των Θρακών και των Σκυθών, έφθασαν στη γη των Υπερβορείων. Εκεί το ελάφι, εξουθενωμένο από το τρέξιμο, σταμάτησε για να πιει νερό. Ο Ηρακλής άδραξε την ευκαιρία και το ακινητοποίησε. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή του μύθου, που διασώζει ο Απολλόδωρος, ο Ηρακλής το συνέλαβε όταν αυτό προσπαθούσε να περάσει τον ποταμό Λάδωνα (ο φυλετικός δράκος) στην Αρκαδία.
Όταν η Άρτεμις έμαθε τι έγινε, εξοργίστηκε και φώναξε τον αδελφό της Απόλλωνα να τη βοηθήσει με τις σαΐτες του. Καθώς ο Ηρακλής επέστρεφε στην Ελλάδα, εμφανίστηκαν μπροστά του για να τον τιμωρήσουν. Ο Ηρακλής της ζήτησε συγχώρεση, εξηγώντας της το λόγο της πράξης του και δεσμευόμενος ότι μετά την ολοκλήρωση της αποστολής του θα επέστρεφε το ελάφι στην προστάτιδα θεά του.
Πηγαίνοντας προς το παλάτι του Ευρυσθέα, έμαθε ότι ο βασιλιάς (666) προόριζε το ελάφι για τον κήπο του και σκέφθηκε ένα τέχνασμα: Κάλεσε τον Ευρυσθέα να βγει έξω από το παλάτι ώστε να παραλάβει ο ίδιος το ελάφι. Βλέποντάς τον ο Ευρυσθέας τον συνεχάρη για την επιτυχία του - όταν όμως άπλωσε τα χέρια του για να το πάρει, ο ήρωας πήρε τα χέρια του από το ζώο και αυτό ταχύτατα έτρεξε προς την Άρτεμη. Έτσι, εκπλήρωσε τόσο την αποστολή του να φέρει την Κερυνίτιδα Έλαφο στον Ευρυσθέα, όσο και την υπόσχεσή του στην Άρτεμη ότι θα την επέστρεφε.
Συνέχεια. Περί μορφής και ουσίας…
Η επιστροφή της ελάφου στην Άρτεμη-(< αναγραμ. Μητέρα, του ζωικού βασιλείου της κίνησης) θυμίζει την επιστροφή των μήλων των εσπερίδων (μόνιμων ατόμων) πίσω στον ιερό κήπο της Δήμητρας (< Γη+ μήτρα, η καβαλιστική μήτρα, καβλός=βλαστός δηλ. ο φυτικός αιθέρας της Μελίας Νύμφης )…
Το ζήτημα της συναισθηματικής ουσίας αντιμετωπίζεται ως ροή-ύδωρ ή κίνηση στην αρχαιοελληνική γραμματεία, είναι τα «ρήματα» στον Πλάτωνα-Αριστοτέλη… Ενώ η μορφή είναι η σφραγίδα-κραδασμός του λόγου-πυρός των συγκεκριμένων ουσιαστικών ονομάτων…
Επαναλαμβάνουμε την πλατωνική ταξινόμηση των 4ων στοιχείων: Ρήματα=ύδωρ, Συγκεκριμένα ουσιαστικά=πυρ, Αφηρημένα ουσιαστικά ή αρετές=γη, Επίθετα=αήρ
Στο ζώδιο του καρκίνου, πρώτο του ύδατος, αντιμετωπίζεται η συλλογική-μαζική έκφραση της συναισθηματικής φυλετικής ροής ως η θάλασσα των κυμάτων.
Στο ζώδιο του σκορπιού, δεύτερο του ύδατος, επιχειρείται ο διαχωρισμός-έξοδος από την συλλογική φυλετική έκφραση.
Η Ύδρα στα λιμνάζοντα-ακίνητα ύδατα της Λέρνης, αντιστοιχεί με την έξοδο από το ένα μέρος του ακίνητου νοητικού καθρέπτη στο άλλο… κατά την παρουσίαση των «ίδιων συναισθημάτων» της ατομικοποιημένης ή σταθερής μορφής.
Επειδή όμως τα διαυγή και σταθερά συναισθήματα-ροές σχετίζονται με την θεία τάξη των ιδεών-αριθμών το ζώδιο του εντόμου-σκορπιού θεωρείται και ζώδιο της γης (βλ. αφηρημένα ουσιαστικά, βουδικό πεδίο ο σκορπιός)
Παρόμοια στο ζώδιο του κριού, πρώτο του πυρός, εκφράζεται συλλογικά-μαζικά η άγρια αγέλη των μορφικών ιδιοτήτων ή αλόγων-πορνών-αισθήσεων, θυγατέρων του Διομήδη. (βλ. την καβαλιστική εντολή: Τίμα τον πατέρα σου… ίνα ευ σοι γένηται…).
Στον Λέοντα, δεύτερο ζώδιο του πυρός, προβάλει η σταθερή δόξα-σφραγίδα της ατομικής μορφής έξω από την κίνηση της αγέλης*…
*Σημ. στην τρίτη ζωδιακή θέση (Τοξότης-Αιγόκερως-Υδροχόος-Ιχθείς) τα 4 στοιχεία αφού ολοκληρώσουν την ατομική τους έκφραση επανέρχονται στην χερουβική μήτρα της συλλογικότητας
Ας επαναθέσουμε τώρα το ζήτημα της κλοπής-αρπαγής, που είναι το αμάρτημα του πρώτου και του τρίτου από τα επτά είδη της συνείδησης…
Το ζώδιο του καρκίνου σχετίζεται με την κύηση, κατά την οποία επαναλαμβάνεται η σπειροειδής εξελικτική δημιουργική πλοκή-πλέξιμο (< αναγραμ. κλοπή) της φυλετικής αιθερικής ύφανσης έως ότου δημιουργηθεί το σχέδιο (η μορφή) και η έξοδος στον παρόντα φυλετικό πολιτισμικό κύκλο που εποπτεύει το σημείο του καρκίνου…
Σε αυτό το σημείο η ψυχή αντιμετωπίζει τον πειρασμό της Ποσειδώνιας ευθείας οραματικής εξέλιξης που προτείνει ο όφις του δένδρου της ζωής: «Αν φάγετε τον καρπό, (μόνιμο άτομο), θα γίνετε θεοί…» Αντί δηλ. να υποστεί η ψυχή τον αναγκαίο εγκλωβισμό στον χρονικό κύκλο ωρίμανσης της συγκεκριμένης μορφής, επιχειρεί να αποδράσει στον άξονα που ενώνει τα κέντρα εκατό κύκλων (ενσαρκώσεων) που συνιστούν το εξελικτικό σπειροειδές του είδους που εποπτεύει η δεκάς-Ψυχή …
Όμως αυτό το είδος της εποπτείας υφίσταται μόνον στον χερουβικό ηλιακό άγγελο ο οποίος έχει επιτύχει σε προηγούμενους κοσμικούς κύκλους την δόμηση του ναού-φράκταλ της νοητικής αιθερικής μορφής Του. Έτσι ο άνθρωπος στον καρκίνο διαισθανόμενος αυτήν την δυνατότητα των σταθερών συναισθημάτων να εξομοιώνουν τα είδη της ενστικτώδους νοήσεως-κίνησης των ζωικών μορφών επιχειρεί να κρυφτεί* σαν σκηνοθέτης πίσω από τους ρόλους-συνήθειες μιας ολόκληρης αγέλης ενσαρκώσεων...
*Η λέξη κλοπή από την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα klep συγγενές με το λατινικό clam (κρυφά) και celo (κρύβω)… clan=η φυλή-κλάσις... Κλέος=η δόξα
Στον αποκρυφισμό η παραπάνω δυνατότητα κλοπής, αναφέρεται ως μετάβαση από τον αστρικό στον βουδικό φορέα με παθητικό τρόπο, καθώς η ενεργητική χρήση των ακτίνων του βουδικού φορέα επιτρέπεται-επιτυγχάνεται μόνον δια μέσου του ατομικού ή νοητικού συνειδητού ελέγχου του τόνου της μορφής…
Παρόμοια ο άνθρωπος στο ζώδιο του Λέοντα όπου ο Ποσειδώνας (της ευθείας οραματικής εξέλιξης) εχει την φυσική του έξαρση, καθώς το πνεύμα εκφράζεται στην «μούμια» της φυσικής μορφής του, επιχειρεί υποδαυλίζοντας την υπερηφάνεια του να διεγείρει την πανομοιότυπη νοητική αιθερική μορφή του. Κλέβοντας (κρύβοντας) την πραγματική εξελικτική του θέση…
Έτσι η κλοπή γίνεται συνώνυμη της εθνικής υπερηφάνειας…
Όποιος τώρα μπορεί να διαλογιστεί στο οικονομικό μας πρόβλημα, θα αντιληφθεί ότι το ζωδιακό μάθημα ανακεφαλαιώνεται στην μορφή του «Πολυδεύκη» λέοντα πρωθυπουργού μας κ. Τσίπρα. Καθώς καλούμαστε να παύσουμε να κρυβόμαστε ως κάβουρες πίσω από την σύγχυση του ένδοξου φυλετικού παρελθόντος και να αναλάβουμε την οδυνηρή ευθύνη των πράξεων του βίου μας…
Σύμφωνα με την εσωτερική αστρολογία τα παλαιά έθνη (Εβραίοι -Ινδοί -Έλληνες) που έχουν υποστεί επιτυχώς την βάσανο του πολιτισμού, εκφράζουν έντονο υλισμό-κρυσταλλοποίηση στο σημείο του Αιγόκερω. Επειδή το αρχαίο κάρμα συγκεντρώνεται σε αυτό το νοητικό σημείο, περιέρχονται ενίοτε σε τραγική θέση, καθώς αποτυγχάνουν να ολοκληρώσουν το έργο προχωρώντας στην Υδροχοϊκή κάθαρση… Αυτό συνιστά το εβραϊκό ζήτημα, ας ελπίσουμε ότι δεν θα επαναληφθεί και ως ελληνικό ζήτημα…
Συνέχεια. Η θάλασσα και το κύμα…
Την μυθολογική ζωδιακή προσπάθεια για την κατανόηση της σχέσης μεταξύ ασυνειδήτου και συνειδητού, ονείρου και φυσικής πραγματικότητας ή ουσίας και μορφής ή θάλασσας και κύματος ή Καρκίνου-ψυχής και Λέοντα-μορφής, έρχεται να συνδράμει πλέον η κυματική θεωρία…
Η κυματική θεωρία είναι η «γιόγκα της τρίτης ακτίνας» ή της ευγενικής μαθηματικής οδού που ευαγγελίζονται εδώ και χιλιάδες χρόνια οι Πυθαγόρειοι για τον δημιουργικό Λόγο της Συμμετρίας της χρυσής τομής… (βλ. ακολουθία Fibonacci)
Ας ξεκινήσουμε σχολιάζοντας την κυματική θεωρία του οικονομολόγου Ralph Nelson Elliott (1871-1934), που επιχείρησε να ερμηνεύσει τον κυματισμό των χρηματιστηριακών τιμών στην αστρική θάλασσα της καταναλωτικής-μορφοποιητικής επιθυμίας των αγορών:
«Δομή υπάρχει σε πολλά φαινόμενα στη φύση. Οι άνθρωποι αποτελούν στοιχεία της φύσης. Οι αγορές αποτελούν προϊόν της ανθρώπινης φύσης και λογικής, άρα μπορεί να ακολουθούν μια φυσική δομή. Θα πρέπει να έχουμε υπόψιν, όμως, ότι στον άνθρωπο αρέσει η δομή και η τάξη. Συνεπώς, υπάρχει η τάση να θεωρούμε ότι υπάρχει δομή εκεί που μπορεί και να μην υπάρχει».
(Εδώ μιμείται τον Παρμενίδη που παρουσιάζει την αιθερική φυσαλίδα της πλάνης του φυσικού πεδίου με την φράση: «είτε υπάρχουμε, είτε δεν υπάρχουμε»)
Οι έννοιες που χρησιμοποιεί αναγνωρίζονται εύκολα στην αστρολογική διαλεκτική (του πενταγωνικού δωδεκαέδρου):
Κύμα (wave) είναι μια διατηρήσιμη κίνηση προς μια κατεύθυνση. (η δημιουργική νοητική ακτίνα ή Λόγος της χρυσής τομής)
Ένας κύκλος κύματος (wave cycle) ή (αστρολογικός γενέθλιος κύκλος) αποτελείται από 2 είδη κυμάτων και την σύνθεσή τους: 1. Impulsiv (Παρορμητικά) (βλ. παρορμητικός σταυρός): προς την κατεύθυνση της επικρατούσας τάσης. Αποτελείται από 5 υποκύματα (subways). Η εκδήλωση των πενταγωνικών μορφών που εκδηλώνουν τα 5 στοιχεία-αισθήσεις 2. Corrective (Διορθωτικά) (βλ. σταθερός σταυρός): αντίθετα προς την κατεύθυνση της επικρατούσας τάσης. Αποτελείται από 3 υποκύματα (subwaves). Η λογική διαλεκτική εμφάνιση των τριών θέσεων: θέση, αντίθεση και σύνθεση… (Οι Διόσκουροι και η Δάδα-Ελένη) 3. Diagonal (Διαγώνια) (βλ. μεταβλητός σταυρός) Η Κυματική Θεωρία του Elliott προσαρμοσμένη στο κύμα ανάπτυξης της χρυσής ακολουθίας Fibonacci ταξινομεί τα κύματα σύμφωνα με το μήκος κύκλου, το οποίο κυμαίνεται από Grand Supercycle (Τεράστιος Υπερ-Κύκλος) που διαρκεί για δεκαετίες, μέχρι μικροσκοπικούς κύκλους που διαρκούν για λίγες ώρες. Ωστόσο, ο κύκλος οχτώ κυμάτων (οκτάβα) παραμένει σταθερός.. Τα 34 κύματα που σχηματίζουν έναν κύκλο-οκτάβα διαιρούμενα στον επόμενο μικρότερο βαθμό, οδηγούν στη δημιουργία 144 κυμάτων. (144=12Χ12)...*
* Οι 5+3=8 αριθμοί-κύματα. (5 του παρορμητικού ή μεταβλητού και 3 του διορθωτικού ή σταθεροποιητικού σταυρού) ανήκουν στην ακολουθία Fibonacci: 1,2,3,5,8,13,21,34...55,89,144
Οι Πέντε απαραβίαστοι κανόνες:
1.Τα κύματα impulse κινούνται στην ίδια κατεύθυνση με την τάση του αμέσως μεγαλύτερου βαθμού.
2.Τα κύματα impulse υποδιαιρούνται σε 5 υποκύματα.
3.Σε ένα κύμα impulse, τα υποκύματα 1,3,5 είναι impulse (βλ. 3 δημιουργικές οκτάβες) και τα υποκύματα 2,4 είναι διορθωτικά (corrective) (βλ. τα δύο διορθωτικά σοκ-μυήσεις της συνείδησης).
4.Σε ένα κύμα impulse, τα υποκύματα 1,5 ειναι είτε impulse ή diagonal.
5.Σε ένα κύμα impulse, το υποκύμα 3 είναι impulse.
10 Παρατηρήσεις:
1. To κύμα 1 θα είναι impulse ή leading diagonal. (Η ενοποίηση αρχής-τέλους. Βλ. Ιχθείς-Κριός )
2. Το κύμα 2 θα είναι οποιοσδήποτε διορθωτικός σχηματισμός, εκτός από τρίγωνο. (Η συνείδηση (2) είναι το πνεύμα της άρνησης (η συνείδηση του κενού-μη ύπαρξης) στην δημιουργία)
3. To κύμα 2 δεν διορθώνει περισσότερο από το 100% του κύματος 1. (δεν υπάρχει ανάδρομη δημιουργία στο κενό)
4. To κύμα 3 ειναι πάντα impulse. (Η σύνθεση είναι δημιουργική)
5. To κύμα 3 είναι μεγαλύτερο από το κύμα 2. (3, ο αδιαπέραστος Κρόνιος δακτύλιος)
6. To κύμα 3 δεν είναι ποτέ το μικρότερο. (Η πλατυτέρα των Ουρανών)
7. Το κύμα 4 μπορεί να είναι οποιοσδήποτε διορθωτικός σχηματισμός. (το ελευθέριο της σκέψης-βούλησης)
8. Tα κύματα 2,4 δεν αλληλοκαλύπτονται. (η συνείδηση που αποκτιέται (4) δεν χάνεται)
9. Το κύμα 5 είναι impulse ή ending diagonal. (η έξαρση της Αφροδίτης στου Ιχθείς)
10. To κύμα 5 διορθώνει τουλάχιστον το 70% του κύματος 4. (η συμπεριφορά της εγκλωβισμένης ουσίας στην στιγμή του θανάτου)
Η θετική Κριτική που ακολούθησε.
Οι οικονομολόγοι που μελετούν την θεωρία του Elliott συμφώνησαν και ενίσχυσαν την απόκρυφη καβαλιστική βάση της θεωρίας, υπολογίζοντας τα βήματα των κυμάτων σύμφωνα με την αριθμητική ακολουθία Fibonacci (η χρυσή τομή ή χρυσός Λόγος της δημιουργίας). Λχ η προαναφερθείσα τιμή του 70% πλησιάζει το 0.618 ή 61.8% (της χρυσής αναλογίας)
+ Η αναλογία κάθε αριθμού με τον αριθμό που βρίσκεται δύο θέσεις προς τα δεξιά ισούται με 0.382 ή 38.2%.
+ Η αναλογία κάθε αριθμού με τον αριθμό που βρίσκεται τρεις θέσεις προς τα δεξιά ισούται με 0.236 ή 23.6%.
Αυτές οι σχέσεις μεταξύ των αριθμών της ακολουθίας αποτελούν τη βάση των κοινών αναλογιών που χρησιμοποιούνται για τον καθορισμό της οπισθοδρόμησης και της επέκτασης των τιμών στα πλαίσια κάποια τάσης.
Η αρνητική κριτική
Όπως και στην αστρολογία, η περιγραφή των κυμάτων μπορεί να γίνει συχνά μόνο μετά το γεγονός, ενώ οι προβλέψεις των μελλοντικών τιμών είναι σχετικά αυθαίρετες.
Η αστρολογική κυματομορφή και η οπή της βελόνης (ο ωροσκόπος)
Τα δύο ημικύκλια του αστρολογικού κύκλου είναι το ημερήσιο ανοδικό τόξο που ξεκινά στο ανατολικό σημείο του Κριού, κορυφώνεται στο Ζενίθ ή μεσουράνημα του Αιγόκερω και το νυχτερινό καθοδικό τόξο που ξεκινά στο δυτικό σημείο του Ζυγού, λαμβάνει την ελάχιστη τιμή του στο Ναδίρ ή υπόγειο του Καρκίνου.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πως ο βασικός αστρολογικός σταυρός αντιστοιχεί στους 2 καρτεσιανούς άξονες: Τον οριζόντιο άξονα της χρονικής εξέλιξης και τον κάθετο όπου σημειώνεται το ύψος των πλανητικών σημείων επάνω και κάτω από τον ορίζοντα…
Κοιτάζοντας τώρα τον βασικό σταυρό του γενέθλιου ωροσκοπίου μας όπως ο μαθηματικός κοιτάζει τους καρτεσιανούς άξονες λαμβάνουμε μια κυματομορφή: με ημερήσιες ανοδικές πλανητικές κορυφώσεις δραστηριότητας* και νυχτερινές νοητικές διορθωτικές-αναθεωρητικές πλανητικές θέσεις.
*Στην αστρολογική ανάλυση των οίκων, η ύπαρξη πλανητών στους δύο πρώτους οίκους και ειδικά στον πρώτο θεωρείται καθοριστικής σημασίας για την ύπαρξη μιας επαγγελματικής σταδιοδρομίας. Ως γνωστόν κάθε μοίρα μετά τον ωροσκόπο αντιστοιχεί με ένα έτος, οπότε οι δύο πρώτοι οίκοι δείχνουν τα 60 από τα έτη του βίου μας…
Η νύξη εδώ είναι σαφέστατη: Αυτό που συμβαίνει στην διάρκεια της νύχτας ως όνειρο αντιστοιχεί στην νοητική ημερήσια κίνηση που δρα αντίθετα στην παρορμητική κίνηση των επιθυμιών, λειτουργώντας ως διορθωτική τροχοπέδη …
Το όνειρο δηλαδή είναι η εκδήλωση του σταθεροποιητικού σταυρού της νοητικής μαθητείας, και η όλη διδασκαλία που παρέχεται εξαρτάται από την ικανότητά μας να θυμόμαστε τα όνειρα μας. Ώστε μακροπρόθεσμα να αναπτύξουμε την ικανότητα του αποσυμβολισμού τους.
Το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν θυμούνται τα όνειρά τους οφείλεται στην έλλειψη συνείδησης κατά την διάρκεια της ημέρας. Η απλή αυτοενθύμηση: για το ποιος είμαι και τι κάνω στην διάρκεια της μέρας είναι ενδεικτικό της πρώτης μύησης. Ενώ η ανάπτυξη της ικανότητας για νοητική αυτοπαρατήρηση ξεκινά στην δεύτερη μύηση ως ικανότητα να αφυπνιζόμαστε στην διάρκεια του ύπνου, με άμεση συνέπεια να θυμόμαστε τα όνειρά μας και κορυφώνεται στην τέταρτη μύηση με την κατάργηση του ύπνου… και του αστρικού σώματος
Ας επανέλθουμε τώρα όπως κάνουμε από καιρού εις καιρόν στην περίφημη νύξη του ευαγγελιστή Ματθαίου: Ευκολότερα περνάει τριχιά (το κάμηλον) στην τρύπα της βελόνας παρά εισέρχεται η ανθρώπινη συνείδηση στην βασιλεία των Ουρανών. Δηλ. την περιοχή των μακρινών αστερισμών όπου η Κλωθώ γνέθει το νήμα της ζωής σύμφωνα με τον Πλάτωνα. Παλιότερα είχαμε αναφερθεί στην εξήγηση που δίνει ο ιερέας στην «Δίκη» του Κάφκα: πως η διαβόητη τρύπα της βελόνας είναι η πύλη που φυλάει ο Δράκος-Καμήλα. Η πύλη και ο φύλακας Δράκος-Καμήλα είναι οι πολώσεις της μορφής μας ισχυρίζεται ο ιερέας του κάρμα Κάφκα (Καρκίνος στο ζώδιο)… Οπότε το μόνο που είναι δυνατόν να εισέλθει στον κόσμο των άμορφων υποατομικών δονήσεων είναι το Κάμηλον ή νήμα-δόνηση του δράκου της Ζωής… Στην κυματική θεωρία της φυσικής η παραβολή για την οπή της βελόνης επανέρχεται με δραματικό τρόπο βεβαιώνοντας τον Ματθαίο-Κάφκα. Καθώς το κυματικό φως διερχόμενο από μια στενή οπή θα εξέλθει είτε ως μορφικό σωματίδιο, είτε ως κύμα, ανάλογα με την ύπαρξη ή μη ύπαρξη ενός Παρατηρητή… Αν δηλαδή Υπάρχουμε ως Παρατηρητές της ζωής μας θα Υπάρξουμε και ως Νοητικές Μορφές μετά θάνατον…
Η αστρολογία και η κυματική θεωρία Elliott-Fibonacci
Η αστρολογία θεμελιώνεται στην σταθερή περίοδο των πλανητικών τροχιών και την προβολή τους στον ζωδιακό κύκλο, που έχοντας κλίση 23,5 μοιρών ως προς τον ορίζοντα παρουσιάζουν ένα φαινομενικό μέγιστο ύψος (Ζενίθ) και ένα ελάχιστο (Ναδίρ). Κατ αυτόν τον τρόπο η αστρολογία από την φύση της είναι μια κυματική θεωρία Fibonacci, εφόσον οι αποστάσεις των πλανητών από τον ήλιο συνιστούν άλλη μια εκδήλωση της εν λόγω πυθαγόρειας χρυσής ακολουθίας...
Το Ζενίθ-μεσουράνημα συνδέεται με τον 10ο οίκο και το ζώδιο του Αιγόκερω στο οποίο κορυφώνεται η ατομικότητα με την επαγγελματική κοινωνική δραστηριότητα. Ενώ το Ναδίρ-υπόγειο συνδέεται με τον 4ο οίκο και το ζώδιο του Καρκίνου, γνωστό ως το σημείο ελάχιστης αντίστασης (καταφύγιο) της οικογενειακής-φυλετικής εκδήλωσης Τα 4 σημεία του κύκλου των 360 μοιρών που ορίζουν την κυματομορφή στο καρτεσιανό σύστημα συντεταγμένων (0, 90, 180, 270), ταυτίζονται με τις 4 ακμές του παρορμητικού σταυρού (Κριός-Αιγόκερως-Ζυγός-Καρκίνος) Το ενδιαφέρον στοιχείο που προκύπτει από την σύγκριση της κυματικής θεωρίας Εlliott-Fibonacci με την εσωτερική αστρολογία είναι πως προκύπτουν 5 παρορμητικά υποκύματα όπως ακριβώς 5 είναι οι αριθμοί-ακτίνες (3,4,5,6,7) που διέπουν την εκδήλωση της οργανωμένης νοητικά προσωπικότητας. Υπενθυμίζουμε ότι τα 4 στοιχεία της προσωπικότητας-μορφής που εγκυμονεί το αιθερικό ωό (3) είναι:
(7) Γη ή ένστικτο –ο κύβος-
(6) Ύδωρ ή συναίσθημα –το εικοσάεδρο-
(5) Νόηση ή πυρ –η τριγ. πυραμίδα-
(4) Διαίσθηση ή αέρας –το οκτάεδρο-
Η οκτάβα της εκδήλωσης στην κυματική θεωρία Εlliott-Fibonacci ολοκληρώνεται με τα 3 αντισταθμιστικά (νοητικά) υποκύματα που επιχειρούν να σταθεροποιήσουν την άνοδο της κυματομορφής, όπως ακριβώς συμβαίνει με τις 3 μυήσεις που λαμβάνουν χώρα στον σταθερό σταυρό της μαθητείας: 1. Λέων-πρώτη μύηση-νοητική επαφή με την δόξα (ηλιακό άγγελο) του αυρικού περιβλήματος 2. Σκορπιός-δεύτερη μύηση-ενόραση της σύνδεσης του αυρικού περιβλήματος με την φυλετική Μελία Νύμφη ή καβαλιστικό δένδρο (οι 9 κεφαλές της Λερναίας Ύδρας συνιστούν την αρνητική της εκδήλωση) 3. Υδροχόος-τέταρτη μύηση-ατομικοποίηση ή ολοκλήρωση της διακόσμησης του αυρικού περιβλήματος (Αύρας ή Ήρας) δια της ενεργοποίησης των δύο όφεων στο Κηρύκειο της Ίριδας… Η τρίτη μύηση είναι γνωστή ως «η μεταμόρφωση» δηλ, η γνωστοποίηση του συνολικού κραδασμού της μορφικής σφραγίδας κατά την μεταβολή της σε φως στην Παρουσία των δύο όφεων ή Διοσκούρων προφητών… Η μύηση λαμβάνεται στο μεσουράνημα της επαγγελματικής σταδιοδρομίας στον Αιγόκερω (ο παρορμητικός σταυρός της μορφής) κατά την επιτυχή ετυμολόγηση της λέξης επάγγελμα = επί της (θεϊκής) αγγελίας-υπηρεσίας…
Η πύλη του ωροσκόπου και η νοητική κυματομορφή στον σταθερό σταυρό της μαθητείας
Η πύλη του ωροσκόπου και η νοητική κυματομορφή στον σταθερό σταυρό της μαθητείας
Το πνεύμα ή Λόγος του πυρός εκδηλώνεται στην φυσική μας μορφή.
Αποτελεί τον βασικό τόνο αυτής της παρορμητικής κυματομορφής ή σφραγίδας, που αναφέρεται άλλοτε ως αιθερικό νήμα της ζωής, άλλοτε ως κλάδος της Μελίας Νύμφης -κεραυνός του Διός- και στην Πλατωνική μυθολογία ως η μοίρα Κλωθώ των μακρινών αστερισμών...
Η αστρολογική Κλωθώ εκφράζει τις ενέργειες των 7 άστρων της Μεγάλης Άρκτου δια μέσου των 7 Πλειάδων της μορφοποιητικής νοητικής ψυχής…
Οι 7 Πλειάδες σύμφωνα με τις νύξεις του Αριστοτέλη αντιστοιχούν σε ότι η θεοσοφία δηλώνει με τον όρο 7 ηλιακά συστήματα, που είναι οργανωμένα γύρω από τον κεντρικό ήλιο του ανοικτού σμήνους των Πλειάδων, την Αλκυόνη.
Ο ήλιος μας αντιστοιχώντας στην 7η πλειάδα Μερόπη (< Μέρα+οπή= ο παντεπόπτης ηλιακός οφθαλμός) γίνεται το σημείο εξόδου του αιθερικού ζωτικού νήματος της Κλωθούς, που υποδέχονται οι 4 πλησιέστεροι αστρολογικοί πλανήτες: Ερμής-Αφροδίτη-Γη-Σελήνη, σύμφωνα με τον Πλάτωνα.
Η Κλωθώ μελετάται λοιπόν στον Βασικό-Παρορμητικό αστρολογικό σταυρό, με την νοητική ικανότητα να κρύβεται στο ονειρικό συλλογικό ασυνείδητο του Καρκίνου… που κυβερνά η Σελήνη.
Στον Γνωστικισμό του Ομήρου και του Δάντη αντιστοιχεί στα γεγονότα στο προαύλιο του κάστρου του Ιλίου δηλ. της νοητικής κόλασης-Τροίας
Ο νοητικός αστρολογικός σταυρός ονομάζεται σταθερός, επειδή επιχειρεί να σταθεροποιήσει την πνευματική ώθηση που κρύβει η μορφή, επεκτείνοντας την έκφρασή της σε όλες τις εκφάνσεις του νοητικού πολιτισμού.
Τον σταθεροποιητικό έλεγχο ασκεί ο νοητικός Ηνίοχος που με φορά αντίθετη της κίνησης των ενστίκτων τραβά τα ηνία, συγκρατώντας τα άλογα της πνευματικής Άμαξας, διορθώνοντας τις ανεξέλεγκτες ωθήσεις της αγέλης των αλόγων-ενστίκτων (στον Κριό).
Ο Σταθερός σταυρός επομένως έχει σαν στόχο την αποκωδικοποίηση των ονείρων και της θεραπευτικής τους δράσης αποκαλύπτοντας την κρυμμένη στην φυσική μορφή πνευματική πρόθεση της Μεγάλης Άρκτου.
Ο Πλάτωνας συμβολίζει τον σταθερό σταυρό με την μυθολογική μοίρα Άτροπο, που κόβωντας το νήμα της ζωής αποδίδει την ειμαρμένη στον φυσικό κόσμο… Δείχνοντας τον μυημένο άνθρωπο (Ηνίοχο των Δελφών) που γίνεται συγκυβερνήτης της μοίρας του καθώς αποδέχεται κόβοντας-αποδίδει την σοφία της ειμαρμένης ως καθήκον…
Τώρα χρειάζεται να αντιληφθούμε ότι όπως ο βασικός σταυρός διαφυλάσσει την κρυμμένη νότα της πνευματικής κυματομορφής στο ζώδιο του κριού (βλ. την εντολή: Τίμα τον πατέρα σου... ίνα ευ σοι γένηται και μακροχρόνιος ο βίος σου).
Ο Ωροσκόπος ορίζει την Πύλη της εισόδου της Συνείδησης στον νοητικό Ναό του πυρός: αλχημικό Αθάνωρα, χάλκινο Ταύρο-Μολώχ των σπερμάτων ή σταθερό σταυρό. Εκκινώντας τις μυητικές μεταλλουργικές διεργασίες του Ερμή-Υδραργύρου-Ηνιόχου...
Στην πύλη του ωροσκόπου στεκόμαστε όταν αντιλαμβανόμαστε την τραγική φύση της Ύπαρξής μας, καθώς καλούμαστε να (Α)ρνηθούμε* τον κινητήριο έρωτα της μορφής και να τον αντικαταστήσουμε με τον έρωτα της ψυχής, ενώπιον της «ρομφαίας» του (Κλ)έους του ηλιακού αγγέλου, (Κλ)ωθούς, φύλακα της Πύλης του Ναού της αύρας μας.
*Το στερητικό (Α) είναι το μάντραμ του Ερμή ή Αέρα=Α+έρως= ο αντέρως της θλίψης ή έρως της νοητικής ψυχής. (βλ. Η Αφροδίτη στους Διδύμους)
Ο Σταθερός σταυρός των νοητικών μυήσεων
1. Ο Λέων, η σφραγίδα της πύρινης μορφής, συνιστά το εναρκτήριο ανατολικό σημείο για την νόηση συνείδηση
2. Η δεύτερη μύηση αντιστοιχεί με την βάπτιση στο συλλογικό ασυνείδητο, του υδάτινου στοιχείου (Σκορπιός).
3. Η τρίτη μύηση, «φώτιση ή μεταμόρφωση», λαμβάνεται μεν στο ζώδιο του βασικού σταυρού Αιγόκερω (νεροβούβαλου-ταύρου στον ανατολικό ζωδιακό) αλλά εποπτεύεται από τον Σανάτ Κουμάρα (τον μεταλλουργό Ήφαιστο) χάλκινο ταύρο Μολώχ (ταύρος=σταυρός) της φωτισμένης διαβίωσης…
4. Η καθαρτήρια τέταρτη μύηση συντελείται στον Υδροχόο, όπου ο Ερμής- Ίριδα διακοσμεί την Ήρα-Αύρα… ολοκληρώνοντας τον αιθερικό λευκοπόρφυρο νοητικό Ναό. (ο Ερμής εμφανίζει εξαρση στον Υδροχόο)
Τα διάφορα συστήματα αστρολογικής οικοθεσίας ορίζοντας διαφορετικά μέτρα για το μέγεθος των οίκων, τρελαίνουν τους αστρολόγους. Οδηγώντας τους σε βαθύτερο προβληματισμό για το τι είναι οι 12 οίκοι-ζώδια. Έτσι κάποιοι αστρολόγοι όπως ο John Abbey (1920-1987) πρότεινε ότι τα 12 ζώδια είναι οι περιοχές στις οποίες συντίθενται οι κορυφώσεις των αρμονικών κυματισμών: της πολικότητας των φύλων, των 4ων στοιχείων όπως και οι ευμετάβλητες συνθέσεις τους.
Όμως αυτός ο προβληματισμός είναι πανάρχαιος διατυπωμένος ως τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα (οι αρνητικές όψεις των 7 ακτίνων). Έχουμε αναφέρει πολλές φορές ότι τα τρία βασικά ζώα ή δημιουργικά ελαττώματα του βουδισμού-Γνωστικισμού συμβολίζονται στον ΑΒΡΑΞΑΣ ή ΚΡΟΝΟ: Με το φίδι του μίσους (πρώτη ακτίνα), την λαγνεία του πετεινού (2η ακτίνα) και τον χοίρο (δέλφαξ=μήτρα) του φθόνου (3η ακτίνα). Που σύμφωνα με την βουδιστική κοσμογονία δημιουργούν τους 6 κόσμους του κύκλου της κοιλάδας του πόνου των ενσαρκώσεων: 3 κατευθύνσεις, 6 πόλοι που με τον περεταίρω διαχωρισμό τους σε κατοπτρικά φύλα δημιουργούν τα 12 ζώδια... Η 7η ακτίνα-ημέρα είναι ο θάνατος, το όριο ή αξεπέραστος δακτύλιος της δημιουργίας
Η μεταβλητή οικοθεσία μελετάται από όσους έχουν νου για να εννοήσουν τις προαναφερθείσες 6 πολικότητες ή δημιουργικές ακτίνες κατά την αυτοπαρατήρηση. Η πόλωση καταργεί τους οίκους καθώς εστιάζει την ουσία στις ακμές των 12 οίκων…
Κατόπιν οι 6 πολικότητες συγκλίνουν στο συνθετικό κέντρο του μεταβλητού σταυρού, τον διαβόητο 666 των ιχθύων, και περιέρχονται στην εποπτεία της μεγάλης στοάς του Σειρίου, το ζώδιο των Διοσκούρων-Διδύμων.
Την λειτουργία του μεταβλητού σταυρού η Πλατωνική μυθολογία αποδίδει με την μοίρα Λάχεση. Σε αυτήν ανταποκρίνονται οι ιεροί μεγάλοι εξωτερικοί πλανήτες του ηλιακού συστήματος.
Η Λάχεσις στρέφει και προς τις δύο κατευθύνσεις: την δημιουργική του βασικού σταυρού με τον Δία και την αντίθετη του σταθεροποιητικού σταυρού με τον Κρόνο...
Η Λάχεσις είναι η μοίρα που μετρά το νήμα της ζωής και αποδίδει ανάλογα την δικαιοσύνη-ειμαρμένη σε ρόλους.
Οι 3 ηλιακές ερωτικές ζώνες της ανάγκης και οι σκουληκότρυπες
Ο Πλάτωνας ορίζει τον έρωτα ως τέκνο του Πλούτου και της Πενίας, δηλ. της κοσμικής ανάγκης στην οποία και οι θεοί-νόμοι πείθονται…
Ο έρως λοιπόν δημιουργείται μεταξύ δύο πολικών σημείων (πλούτου και πενίας) με σημαντική ενεργειακή διαφορά δυναμικού. Στο ηλιακό σύστημα ο θετικός πόλος είναι αναμφισβήτητα ο ήλιος. Όμως στην υπεργεωμετρική ή «υπέρ-εγώ-μετρική» αντίληψη των αρχαίων φιλοσόφων για το σύμπαν των πολλών διαστάσεων, ο ήλιος συγκεντρώνει ως φακός τον αιθέρα στο κέντρο του πολυδιάστατου Σφαίρου τον οποίο στην συνέχεια αποβάλει με βιαιότητα (βλ. τον 11ετή κύκλο των ηλιακών κηλίδων) λειτουργώντας ως πρωκτός… Επομένως ο ήλιος είναι αρνητικός ως προς τον περιβάλλοντα αιθέρα και θετικός ως προς το τρισδιάστατο ορατό σύστημα.
Οι αστροφυσικοί λοιπόν καθώς δεν αντιλαμβάνονται την αδρανή ύλη ως την τρισδιάστατη έκφραση του πολυδιάστατου ψυχικού αιθέρα των αρχαίων φιλοσόφων. Αναγκάζονται να εισάγουν την έννοια της «σκοτεινής-αόρατης ύλης» προκειμένου να ερμηνεύσουν την βαρυτική τάξη του σύμπαντος... //(Η βαρύτητα οφείλεται στην ανακλαστική-επιθυμητική φύση του αιθέρα)//.
Το εκπληκτικό είναι πως υπολογίζουν την ορατή υλοενέργεια περίπου στο 1/7 ή 15% της αναγκαίας ποσότητας. ΄Έτσι αποδίδουν τα υπόλοιπα 6/7 ή 85% στην σκοτεινή ύλη του αστρικού πεδίου ή ασυνειδήτου…
Η αιθερική βαρύτητα γύρω από μια μάζα έχει την ιδιότητα να καμπυλώνει το χώρο και το χρόνο, όπως περιγράφεται από τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας, δεν έχει όμως επιτευχθεί ο καναλισμός του αντιδραστηρίου του πεδίου βαρύτητας, της μάζας, μέσω κάποιου αγωγού (σκουληκότρυπας) στο χώρο και το χρόνο, όπως μπορεί να γίνει στα ηλεκτρικά φορτία ενός σύρματος με την εφαρμογή ηλεκτρικής τάσης στα άκρα του…
Ο καναλισμός της ενέργειας κατά μήκος των αιθερικών γραμμών-όφεων αποτελεί θεμελιώδη αρχή της θεοσοφίας. Η εμπειρία με τα στριφτά τούνελ-σκουληκότρυπες ξεκινά όταν ερχόμαστε κυρίως σε επαφή με τις καβαλιστικές σφαίρες στο ιερό κέντρο, στο καρδιακό, είτε στου 3ου οφθαλμού. Αφορούν δηλαδή τον κεντρικό άξονα της 2ης ακτίνας. Όμως η καβαλιστική παράδοση περιγράφει 22 τέτοιες σκουληκότρυπες που είναι τα γράμματα της αλφαβήτου !!!, καθώς συνδέουν τις 10 σφαίρες που αντιστοιχούν στους παραδοσιακούς αστρολογικούς πλανήτες…
Οι αιθερικές σκουληκότρυπες λοιπόν υπάρχουν και είναι αυτές που διοχετεύουν την ενέργεια μεταξύ των διαφορετικών τάξεων ηλιακών συστημάτων της υλοζωικής εξέλιξης της ουσίας.
Η σύγχρονη επιστήμη έχει ήδη αποδεχθεί την ύπαρξη του αιθέρα στο όνομα της σκοτεινής ύλης ή της βαρύτητας. Όμως ευρίσκεται πολύ μακριά από το να κατανοήσει τον ρόλο της σελήνης που οι αρχαίοι θεωρούσαν ως το σημείο εστιακής συγκέντρωσης και διοχέτευσης του σκοτεινού αιθέρα από την παρελθούσα σεληνιακή άλυσο…
Μια αναλογία για το τι είναι η σεληνιακή άλυσος μπορούμε να λάβουμε κοιτάζοντας το βυθισμένο μέρος ενός παγόβουνου ή διαλογιζόμενοι στην έννοια του συλλογικού φυλετικού ασυνειδήτου που είναι ο Άδης της αναμονής μεταξύ των ενσαρκώσεων στον "φωτεινό" υλικό αιθέρα…
Η εσωτερική ανατολική αστρολογία προτείνει πως η «σκοτεινή», δηλαδή η πνευματικότερη αιθερική ουσία ελέγχεται από έναν αόρατο «βασιλικό ηλιακό αστέρα» του αστρικού πεδίου που λάμπει στα μάτια της ψυχής 100Χ100=10000 φορές ισχυρότερα από τον φυσικό ήλιο. Ο ήλιος αυτός που μάλλον ονομάζεται «Ηρακλέας» έχει ως πράκτορα τον πλανήτη των Μάγων-Βουδών Δία.
Η λατρεία του θεμελιώνεται στον ελληνοβουδισμό του «Βούδα-Ηρακλή» και φυσικά στο περίπλοκο Δίινο-Σεληνιακό ημερολόγιο των 60=5Χ12 ετών. Υπάρχει λοιπόν μια αιθερική σκουληκότρυπα από τον ήλιο Ηρακλέα (έναν από τους 7 ήλιους- συστήματα που έρχεται επαφή η ψυχή μας) προς τον πλανήτη Δία ο οποίος ανήκει ταυτόχρονα και στο δικό του σύστημα στον τετρασδιάστατο αστρικό ψυχικό χώρο...
Την απόκρυφη αυτή ιδέα των ανατολικών μετέφερε ο κ. Παπασταύρου γραμματέας της «Ι ΑΜ» στον πίνακα που παρέδωσε για τις ουσίες των 7 ηλιακών συστημάτων. Σε αυτόν τον επταδικό πίνακα με τους 7Χ7=49 πλανήτες, η φυσική γη βρίσκεται στο νοητικό κέντρο (4.4)* των 7 ηλιακών συστημάτων, δεχόμενη εξαιρετική πίεση καθώς πρόκειται να ιεροποιηθεί. Η βουδική Αφροδίτη (3.4) ευρίσκεται υπεράνω της γης στον πίνακα μετέχοντας σε ένα πνευματικότερο ηλιακό σύστημα με το όνομα (Κρίσνα). Ενώ κάτωθεν της γης ευρίσκεται ο αστρικός Άρης (5.4) μετέχοντας και αυτός στο σύστημα του αστρικού ήλιου Ηρακλέα. Ο Δίας (5.1) είναι λιγότερο εξελιγμένος από την Γη όμως είναι ήδη ιερός (είναι ήλιος εν κρυπτώ όπως και ο δικός μας Ερμής (4.1)) και θα αντικαταστήσει στο μέλλον τον ήλιο Ηρακλή.
*(4.4). Ο πρώτος αριθμός αντιστοιχεί στο ηλιακό σύστημα ενώ ο δεύτερος στην πλανητική του θέση στο ηλιακό σύστημα. Δηλαδή η γη ευρίσκεται στο 4ο ηλιακό σύστημα, ενώ είναι ο 4ος πλανήτης από τον ήλιο…
Η σκουληκότρυπα από τον Ηρακλέα θα πρέπει να διοχετεύεται στο «μάτι-κυκλώνα» του πλανήτη Δία… Ενώ θα πρέπει να υφίσταται ένας συντονισμός ανάμεσα στην σελήνη και τον πλανήτη Δία...
Στα σύμβολα του «μαγικού πλανήτη Δία» συναντάμε τον αριθμό 2, το τετράγωνο και την σπείρα. Το μαγικό τετράγωνο του Δία (4) έχει την ιδιότητα να μετουσιώνει την κυκλική δόνηση της ύλης, στο φως της ψυχικής ουσίας (2) καθιστώντας την νοητικά εύπλαστη… δηλαδή μαγική. Ας σημειώσουμε λοιπόν την εμπλοκή των δύο αστρολογικών πλανητών, Σελήνη-Δία ως τους μεγάλους μαγικούς παράγοντες...
Η σχέση Σελήνης-Δία κρύβεται στα ζώδια της Παρθένου και του Υδροχόου με τις εσωτερικές και ιεραρχικές εξάρσεις της Σελήνης και του Δία.
Παλιότερα είχαμε σκεφτεί να εμπλέξουμε τους δεσμούς της σελήνης. Εφόσον έχουν τις ιδιότητες της επέκτασης (Δίας) στην πανσέληνο, και της στέρησης (Κρόνος) στο χάσιμο της σελήνης.
Η 12ετής Δίινη περιφορά σχετίζεται με το σεληνιακό ημερολόγιο στον λεγόμενο Μετωνικό κύκλο των 19 ετών. Τα δύο αυτά ουράνια σώματα φαίνεται να αναπαράγουν την αιθερική λειτουργία του πενταγωνικού δωδεκαέδρου εντός του οποίου ζει η φυσική γη. Εφόσον τα κέντρα των 12 πενταγωνικών εδρών αντιστοιχούν σε 20 κορυφές που συνδέονται με 190 γραμμές ή 19 ηλιακές δεκάδες… Το 19 του ταρώ είναι ο ήλιος (666) των ιχθύων...
Η Αποκάλυψη έχει ζωδιακή 12εδρική δομή…
1. Οι επτά εκκλησίες
2. Οι επτά σφραγίδες
3. Οι επτά σάλπιγγες
4. Οι επτά βροντές
5. Οι δύο προφήτες
6. Η γυναίκα και ο δράκος
7. Το θηρίο της θάλασσας με τα επτά κεφάλια
8. Το θηρίο της γης με τα δύο κέρατα
9. Οι έσχατες επτά πληγές και το τέλος της "Βαβυλώνας"
10. Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού
11. Το χιλιόχρονο βασίλειο της Ειρήνης
12. Τα νέα Ουράνια, η νέα γη και η Νέα Ιερουσαλήμ
1-4. Στα 4 πρώτα ζώδια του αστρικού πεδίου έχουμε την προεργασία των επτάδων της φυλετικής προσωπικότητας
5. Στο 5ο ζώδιο του Λέοντα εμφανίζεται η Χριστική συνείδηση με τους δύο φύλακες Προφήτες-Διόσκουρους (βλ. Ίδα-Πιγκάλα) ή Πύλες του Σπηλαίου της προσωπικότητας.
6. Η αλληγορία της γυναίκας και του δράκου των εμμήνων είναι μια γνωστή αναφορά στην κοσμική μήτρα της Παρθένου
7. Στον Ζυγό ο νοήμων άνθρωπος ξεκινά να αντιλαμβάνεται το φυλετικό Θηρίο με τα 7 κεφάλια στις 10 καβαλλιστικές σφαίρες.
8. Το Θηρίο μεταμορφώνεται στην γη του σκορπιού σε νοητικό δικέρατο
9. Στον τοξότη τελειώνουν οι αιτίες (πληγές) των παθών μαζί με την «μεγάλη πόρνη Βαβυλώνα της ομαδικής ενέργειας»
10. Στον Αιγόκερω λαμβάνει χώρα η είσοδος στον Άδη και η κρίση των νενκρών
11. Στο χιλιόχρονο (ήτοι αιθερικό 1000 του Υδροχόου) βασίλειο της ειρήνης οι ψυχές ομαδοποιούνται σύμφωνα με τα ακτινικά τους υπουργήματα και επέρχεται καταννόηση του όλου δημιουργικού κύκλου
12. Στους Ιχθύες κατέρχεται το Μόνιμο Άτομο ως ουράνια Ιερουσαλήμ: κυβική πόλις 12 πυλών ή ακμών
Η αποκάλυψη του υδροχόου, Ιωάννη του Έλληνος…
Στο αντικομφορμιστικό ζώδιο του Υδροχόου ο Αρχάγγελος-Ιμάμης του μηνός παρέχει διδασκαλία για την φύση του φωτεινού ανακλαστικού αιθέρα-Μωάμεθ.
Ο Υδροχόος έχοντας 2 αντιθετικούς κυβερνήτες-κέρατα : τον Κρόνο και τον Ουρανό, οδηγεί την πεσμένη ψυχή να ερευνήσει το νόημα της εγκληματικής πράξης του Κρόνου-χρόνου που αποκόπτοντας τον φαλλό του Ουρανού, δηλ. την συνείδηση ή Cogito, ξεκίνησε την υλική δημιουργία της Χρυσής Τομής ή Αφροδίτης (αιτιατού σώματος)…
Έτσι η αντικομφορμιστική υδροχοϊκή στάση λαμβάνει είτε Κρόνια χαρακτηριστικά, μένοντας σοβαρή κρυμμένη στο νοητικό δικαστήριο (Μπίνα) είτε γίνεται oυράνια επαναστατική και φανερά ιδιόρρυθμη (Χόχμα)...
Το Κοράνι επαναλαμβάνει τις ρήσεις των Αιγύπτιων Ιερέων πως οι Έλληνες (οι Unan, οι Ωάννηδες) είναι ανίκητοι γιατί ηγούνται του Πολιτισμού...
Οι Γιάννηδες-Έλληνες όμως δεν το θυμούνται γιατί είναι τα «παιδιά» της Αφροδίτης, (ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός έχει ως πρότυπο εκείνον της Αφροδίτης), καταδικασμένοι ως «προμηθείς» να παίζουν με τον πολιτισμό όπως ο Ζορμπάς του Καζαντζάκη.
Το έργο του «έλληνος ηγέτη Ωάννη» του πολιτισμού γίνεται αντιληπτό στην «καθήλωση» της 6ης μύησης από όπου επιβλέπει την πρόοδο της νοήμονος συνεργασίας μεταξύ των εθνών-φυλών.
Ο Ιωάννης (η φιλοσοφία) εμφανίζεται προαγγέλοντας τον Χριστό και θανατώνεται. Κατόπιν εμφανίζεται και πάλιν ως Ιωάννης ο αγαπημένος μαθητής να συνοδεύει την Μαρία (χρυσή τομή). Στο τέλος επανεμφανίζεται ως ο Ιωάννης της Αποκάλυψης, δείχνοντας το «μεγάλο έργο» των επταδικών κύκλων του πολιτισμού στο οποίο αναλύεται το ρεύμα της Ζωής
Η διδασκαλία της χρυσής τομής, για την εξέλιξη της υλικής ουσίας, είναι ζώσα και λαμβάνεται επάνω στο σώμα της φυλετικής Μελίας Νύμφης, που αναπαριστάνεται στο αιθεροφυτικό (καββαλιστικό) διάγραμμα. Ένα τέτοιο διάγραμμα είναι το βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη. Στην αποκάλυψη εκτίθενται οι επταπλότητες του σπειροειδούς φυλετικού ρεύματος που κατεβαίνει-ανεβαίνει τις 7=3+1+3 Σφαίρες ή Σεφιρώθ στα 3 πεδία της ανθρώπινης εμπειρίας (νοητικό-αστρικό-αιθεροφυσικό), για να ανακεφαλαιώσει την εμπειρία του 7-7-7 στα 3 ανώτερα υποπεδία, στις 3 πνευματικές Σφαίρες των ανώτερων μυήσεων: [5,6,7] Οι θεοσοφιστές έχουν αναγνωρίσει στο όραμα της ουράνιας λειτουργίας (κεφ.4–5), τις επτάδες των δεινών (κεφ.6-16), που πλήτουν κατά κύματα την διαβαθμισμένη κλίμακα των παθών σε 7 εκκλησίες-τσάκρα (κεφ. 2-3). Η ανακεφαλαίωση ξεκινά στην 2η μύηση με την είσοδο ή λύσιμο των 7 σφραγίδων του βιβλίου-ρεύματος της ζωής (κεφ. 6,1-8,5) που ολοκληρώνεται στην 4η Αναλυτικότερα στα κεφ. (8,6-11,19): Οι εφτά σάλπιγγες της κρίσης. Στα κεφ. (12-14): Ο διωγμός της Γυναίκας από το Δράκοντα (δηλ. ο μεταβλητός σταυρός της προσωπικότητας)- Η εμφάνιση και τα έργα των δύο θηρίων (η φυλετική και η νοήμων προσωπικότητα) : Το θηρίο της θάλασσας, ο Λεβιάθαν (η φυλή) με τα 7 κεφάλια και τα δέκα κέρατα είναι οι 7 ενστικτώδεις νοημοσύνες των παθών. Οι 10 βασιλείς χωρίς βασίλεια είναι οι νοητικές σφαίρες υπεράνω αυτών, που θα λάβουν εξουσία με την ωρίμανση του νοητικού θηρίου 666. Το τέρας της γης με τα δύο κέρατα και μορφή προβάτου αναφέραται προφανώς στην μετάλλαξη της προσωπικότητας υπό την επήρρεια της συνθετικής συνείδησης των πολικοτήτων (2 κέρατα). 15:Οι εφτά άγγελοι και οι εφτά πληγές. Αναφέρεται στην αντίληψη της λειτουργίας της ΜήΤΡας του χρόνου-πυρός ως ΤΡαύΜα. Βλ. την γέννηση της Αφροδίτης, Κυρίας των Αγγέλων ή δημιουργικών ιεραρχιών από τα κομμένα γ.ο. του Ουρανού που έπεσαν στον αφρό των αιθερικών τρισδιάστατων ηλεκτρομαγνητικών φυσαλίδων που δίνουν την υλική υπόσταση… 16:Οι εφτά φιάλες της οργής του Θεού, σχετίζονται με την αποπλήρωση της ειμαρμένης στην σφαίρα του Άρη… Η αποκάλυψη είναι λοιπόν η υδροχοϊκή καθαρτήρια ανακεφαλαίωση που επιχειρεί η Συνείδησή μας στον νοητικό κόσμο (Άδη) για την όλη πορεία του καθοδικού τόξου στην πλανητική εμπειρία, που ξεκινά με την θυσία του Ισαάκ-Άρη στην ομώνυμη σφαίρα, προχωρεί σε εκείνες των Ερμή/Ααρών- Σελήνης/Ιωσήφ -Γης/Δαυίδ και, ανέρχεται με την Έξοδο προς τις σφαίρες της Αφροδίτης/Μωυσή- Ήλιου/Ιακώβ για να εξέλθει από εκείνη του Δία/Αβραάμ στην Νέα Γή και τον Νέο Ουρανό του επόμενου κύκλου του σπειροειδούς.
Με την ευκαιρία των Χριστουγέννων του χειμερινού ηλιοστασίου ή ήλιου Λέοντα στις καρδιές μας…
Όσοι ασχολούνται με τον διαλογισμό, μπορούν να αναγνωρίσουν με σχετική ευκολία στους άθλους του Ηρακλή τα διάφορα στάδια του αποκρυφιστικού διαλογισμού…
Ο Λέων της ΝεΜέας (< ο Λέων του ΝόΜου), δηλώνει το στάδιο της απόσυρσης των αισθήσεων που ξεκινά με την αφή της λεοντής (του φωτός) κατά την διακοπή της αναπνοής...
Συγκεκριμένα ο μύθος αναφέρει ένα σπήλαιο με δύο εισόδους ψηλά στο βουνό (της σπονδυλικής στήλης), δηλ. το κρανίο, απ όπου μπαινόβγαινε ο Λέων, δείχνοντας την σχέση της σκέψης με την αναπνοή μας…. Έτσι η σύλληψη και η εξόντωση του λέοντα-εγωισμού στα τυφλά, αντιστοιχεί στον βίαιο έλεγχο της σκέψης με την διακοπή της αναπνοής...
Οι ουπανισάδες λέγουν πως με την διακοπή της αναπνοής και το σφίξιμο της έδρας της βούλησης, ο νους ακολουθώντας το ηχητικό ρεύμα εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος, για να καταλήξει στο καρδιακό κέντρο όπου εδράζει η αίσθηση της αφής...
Εδώ ο ασκούμενος αποκτά τον έλεγχο της ροής της σκέψης του, που σταθεροποιεί με την περιστροφή της "περί εαυτόν", όπως η σβούρα του Διονύσου, την μορφή του (τον εγωισμο του), και την αίσθηση της αφής, διασφαλίζοντας την λεόντειο τάξη στο φως του κόσμου τούτου...
Βλέπε σχετικά και την ρήση του πυθαγόρειου ευαγγελιστή Ιωάννη: "ο λόγος (πυρ) σάρξ εγένετο"
Στην συνέχεια χάρις στην διάσπαση του αιθερικού εικοσαέδρου-ικριώματος της μορφής, ο νεοπλατωνικός ελληνοβουδισμός υποδεικνύει πως ο νοητικός αθλητής θα κληθεί άμεσα να αντιμετωπίσει στον δεύτερο άθλο (Σκορπιός), τις μεταβολές του αιθερικού προτύπου της μορφής του, στο φαινόμενο της πύρινης διάσπασης των σπινθήρων της φαντασίας δίχα και καθέτως. Καθώς θα ανακεφαλαιώνει τα φυλετικά εξελικτικά στάδια των πύρινων μορφοποιήσεων ή 9 πλανητικών Σφαιρών -Σεφιρώθ ή κεφαλών ης Ύδρας…
Βέβαια στην ινδουιστική εκδοχή που παραθέτουμε στην εικόνα το μόνο πραγματικό τέρας είναι ο Ηρακλής (η άλογη προσωπικότητα).!!! Καθώς ο Λέων, η Ύδρα, ο Κέρβερος κλπ. είναι απλά οι άγριες όψεις των ουράνιων ζωδιακών ιεραρχιών ή θεοτήτων με τις οποίες ταυτίζεται η συνείδηση μας για να την εξοντώσει... !!! • Αφού αφύπνισε λοιπόν την βουλητική του αρχή στον εσωσρεφή σταθερό αστρολογικό σταυρό της αυτοκριτικής (Λέων-Σκορπιός). Ο Ηρακλής μετέβη από τον σταθερό σταυρό της νοητικής ψυχής στον ιερό-βασικό σταυρό του πνεύματος (Καρκίνος-Ζυγός) όπου συνέλαβε χωρίς θανατικιή βία την έλαφο της Αρτέμιδος (δηλ. αφύπνισε την αγάπη ή ενόραση) και έλεγξε τον κάπρο της Αρκαδίας: την ουράνια καρδιακή μήτρα (δέλφαξ ή κάπρος), δηλ. το αιθερικό πλέγμα ως κιβωτό (<arc=αρκαδία)…
• Στην συνέχεια μετέβη στο ζώδιο του Υδροχόου (5ος άθλος) όπου καθάρισε την καρδιακή κιβωτό από την κόπρο (<κάπρος= η κοπρώδης γαία-μήτρα) ανοίγοντας τους δύο Διόσκουρους ποταμούς-όφεις της συνείδησης (ήλιος-σελήνη, βλ. και ίντα-πιγκάλα ή Άρτεμης-Απόλλων τα τέκνα της Λατούς ή Λωτού της ψυχής)
• Σε αυτό το σημείο μεταβαίνει στον μεταβλητό σταυρό της φυσικής εμπειρίας στο ζώδιο του Τοξότη. Ελέγχοντας τον νου της φυσικής του προσωπικότητας, αποκτά πρόσβαση στο τόξο-δισκοπότηρο της ψυχής του και την τοξευτική τέχνη... Έτσι οδηγεί τα ΒέΛη (< ΒούΛηση) των νοητικών του εφέσεων, σε ατέλειωτα οραματικά ταξίδια πλανητικής υπηρεσίας-διδασκαλίας καταρρίπτοντας τις νοητικές πλάνες (Στυμφαλίδες όρνιθες) των συνοδοιπόρων του στον φυλετικό βάλτο των επιθυμιών…
• Στην συνέχεια ακολουθεί ο 7ος άθλος της μεταφοράς του Ταύρου της Κρίσης (Κρήτης), δηλ. της ελεύθερης από πάθη νοητικής ουσίας στην νήσο των Κυκλώπων οφθαλμών (τρίτο μάτι)… Βλέπε και τον σχετικό μύθο της απαγωγής της Ευρώπης (ευρείας όρασης) από τον Δία…
• Η αφύπνιση του οφθαλμού οδηγεί στον 8ο άθλο του ελέγχου των πορνών-αισθήσεων, θυγατέρων ή αλόγων του Άρη-Διομήδη (Κριός), και την μεταφορά τους στις κατοικίες των θεών στο όρος Όλυμπος, δηλ. στα αντίστοιχα κέντρα των αισθήσεων στην σπονδυλική μας στήλη (στο νοητικό κηρύκειο του Ερμή)…
• Ο 9ος άθλος λαμβάνει χώρα στα κέντρα των εντέρων του εγκεφάλου μας (η Παρθένος), όπου καλούμαστε να μεταφέρουμε την πολύτιμη ζώνη των όπλων της Ιππολύτης (βλ. και ζώνη των απόκρυφων πόθων της Αφροδίτης, ζώνη του Ωρίωνα) από τον θυρεοειδή και την παρεγκεφαλίδα που αθροίζει τα ένστικτα της φυλετικλής ανάπτυξης (τα 7 ηλιακά συστήματα της εσωτερικής αστρολογίας, κοινώς Πλειάδες) στο τρίτο μάτι: ο Σείριος …
• Στον 10ο άθλο καλούμαστε να αναγνωρίσουμε την τριπλή λειτουργία των κόκκινων βοδιών της πύρινης ουσίας ή τρικέφαλου αιθέρα Γηρυόνη (<γηρύω=βουίζω), δηλ. τα πύρινα πέταλα του 9γράμματος ή 9πέταλου λωτού της ψυχής. Το 9γραμμα του Λόγου είναι το Δέπας με το οποίο ταξίδευε ο Ηρακλής. Βλ και άρμα της Ψυχής του Τριπτόλεμου...
Ο εγκέφαλος συμβολίζεται με τον φιλόσοφο κύνα. Με το κρανίο μας ως νοητική μήτρα-δισκοπότηρο της κύησης < κύω <κύνας αλλά και κύστη Ιχθύος.
Η αισθητική και αντιληπτική λειτουργία ελέγχεται από τον δικέφαλο σκύλο του ενστίκτου Όρθο ενώ η ιδεοποιητική από τον φυλετικό Γηρυόνη που πρέπει να πεθάνουν αμέσως με το βέλος της θείας βούλησης… Ο Θάνατός τους δηλώνει τον έλεγχο της τριπλής ουσίας από τον Αργοφονιά Ερμή της Συνείδησης, που παρακολουθεί άναυδη τα βόδια να τρώγουν το ένα το άλλο, καθώς ανοίγουν τα σύνθετα πέταλα-πυρά της τριπλής Μονάδας στο κέντρο του Λωτού-Δέπας...
• Στον 11ο άθλο η συνείδηση αφού ελευθερώσει την Προμηθεϊκή Μονάδα: το μαργαριτάρι του πνεύματος, στο τριπλό κεντρικό πέταλο του Λωτού, οδηγείται από τον ίδιο τον πλανητικό Προμηθέα, στην στοά του Σειρίου στο Ζώδιο των Διδύμων και τα μόνιμα άτομα της θεοσοφίας, δηλ. τα μήλα των Εσπερίδων, που φυλάσσει ο πρωταρχικός Άνθρωπος (< Μαν) Μανού ή Άτλαντας …
Ένα από αυτά, το μήλο της Έριδος είναι το αιθεροφυσικό μόνιμο άτομο, με το οποίο ξεκίνησε η φιλοσοφική αναζήτηση του παρόντος (ο Πάρις) και της ωραίας Ελένης ή ανθρώπινης Διάνοιας…
•Στον 12ο άθλο μας υποδέχεται η πλανητική ιεραρχία (Αίγα=Γαία, στην σαΜΠάΛα ή όΛυΜΠο) στο όρος του Αιγόκερω στον άξονα της συμμετρίας του πυθαγόρειου Σφαίρου ή μόνιμου ατόμου της θεοσοφίας ή πρωταρχικού δημιουργικού κύτταρου, στο τριπλό πρόσωπο του Δία-Πλούτωνα-Ποσειδώνα… Εδώ στο πιο απόκρυφο ζώδιο της αιθερικής κοίλης γης των πολλών διαστάσεων αναζητούμε την επίλυση του πυθαγορείου θεωρήματος που είναι ο ζωδιακός: 3+4+5=12 και, την έξοδο από την ζωδιακή φυλακή του γραμμικού χρόνου… Οι πυθαγόρειοι έβλεπαν σε αυτό το θεώρημα την λειτουργία των 3ων δημιουργικών μοιρών ή αστρολογικών σταυρών στον Γολγοθά (< κρανίου τόπο) στην μορφή του τριπλού Λόγου ή ΚέΡΒερου (< ΚάΒειΡου < ΚυΒεΡνήτη)… της Χρυσής Τομής ή Χρυσής Αφροδίτης, καθώς οι 4εις θέσεις της χρυσής πυθαγόρειας ακολουθίας Fibonacci (α=ένστικτο ή γη, β=αίσθηση ή ύδωρ, γ=νόηση ή πυρ και δ=διαίσθηση ή αήρ) εγκυμονούν μια πυθαγόρεια τριάδα : (αδ, 2βγ,ββ+γγ)=Ψυχή. Οπότε η Χάρις του ελεήμονα Δία ταυτίζεται με την Ειμαρμένη του Πλούτωνα καθώς ο οργισμένος Ποσειδώνας της θυσιαστικής Βούλησης γαληνεύει και αποσύρεται…
Η εκδήλωση του πνεύματος...
Η αγαπημένη Θεά Αθηνά που εκδηλώνεται κατά πως έχει συνήθειο στο ζώδιο του Κριού, μας ενθαρρύνει να συνεχίσουμε την προσπάθεια για την κατανόηση της φύσης των μήλων της Εσπερίας στο καβαλιστικό δένδρο της ζωής: (τα μόνιμα θεοσοφικά άτομα ή πλατωνικά στερεά)
Όσοι ασχολούνται με την αστρολογία εννοούν γενικά το ασταθές δωδεκάεδρο του αιθέρα, αλλά υστερούν στην κατανόηση των υπολοίπων πλατωνικών στερεών ή στοιχείων. Αυτό συμβαίνει γιατί την αναλυτική λειτουργία των κανονικών στερεών εννοεί μόνον η αφυπνισμένη μαθηματική ή ομαδική συνείδηση…
Η ιστορική έλλειψη αυτής της κατανόησης δεν είναι μια ουδέτερη κατάσταση. Είχε σαν συνέπεια την επιθετική εμφάνιση του μωαμεθανισμού ήδη από τον έκτο αιώνα, ως αντίδραση στην αλαζονική στάση της χριστιανικής θρησκείας (ρωμαϊκής αυτοκρατορίας) που κατακρεούργησε την μεταφυσική του αρχαίου κόσμου. Ο μωαμεθανισμός μας επισήμανε λοιπόν πως δεν εννοήσαμε ορθά την φύση των προφητών (καβαλιστικών πλανητών) ή φιλοσοφικών στοιχείων. Προέβη μάλιστα στην διαπίστωση πως υπήρξαν 4εις προφήτες πριν από τον Μωάμεθ-αιθέρα, ο Αδάμ της γης, ο Νώε του ύδατος, ο Μωυσής του πυρός και ο Χριστός του αέρα…
Παρά την ορθή μωαμεθανική επισήμανση το πρόβλημα εξακολουθεί να παραμένει. Καθώς ο ευμετάβλητος αιθέρας όντας συνώνυμος της άγνοιας ή καλύτερα της πνευματικής πτωχείας χρειάζεται μια ζώσα μεταφυσική μυητική Σχολή, (μια Ελευσίνα) προκειμένου να γεφυρωθεί το νοητικό χάσμα του πολιτισμού με τον άδηλο πνευματικό κόσμο, την οποία ο μωαμεθανισμός δεν προσέφερε… Ούτε ο βουδισμός την προσέφερε. Ο Δαλάϊ Λάμα δήλωσε χαρακτηριστικά πως το Θιβέτ θα έπρεπε να είχε ασχοληθεί νωρίτερα με τις δυτικές επιστήμες…
Η αναβίωση των Ελευσίνιων μυστηρίων θα είναι το αποτέλεσμα της ωρίμανσης της νοητικής προσωπικότητας του μέσου ανθρώπου καθώς θα αντιλαμβάνεται στην καθημερινότητά του τις 190 αιθερικές γραμμές που ενώνουν τις 20 κορυφές του δωδεκαέδρου στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του. Γιατί εκεί μέσα κρύβονται τα άλλα κανονικά στερεά-συνειδήσεις. Συγκεκριμένα οι καθημερινές (σεληνιακές) σχέσεις δομούν την επιφάνεια του δωδεκαέδρου ενώνοντας τις διπλανές κορυφές, χρησιμοποιώντας μόνον τις 30 από τις 190 διαδρομές μεταξύ των 20 κορυφών του δωδεκαέδρου. Και δυστυχώς εδώ τερματίζεται η συνεισφορά της γνωστής παραδοσιακής αστρολογίας (που έχει συναισθηματική-σεληνιακή φύση).
Υπάρχουν λοιπόν άλλες 190-30=160 αιθερικές γραμμές που αναγνωρίζονται μόνον με την αλλαγή θέσης στην κλίμακα της κοσμικής συνείδησης…
Οι 160 γραμμές ενώνουν τις μη διαδοχικές κορυφές του δωδεκαέδρου. Το οποίο σημαίνει πως αποκλείεται η άμεση φυσική-μορφική επαφή για την κατανόησή τους… Απαιτείται δηλ. η διαισθητική επαφή της ομαδικής συνείδησης με ένα ή περισσότερα άτομα-κορυφές προκειμένου να επιτευχθεί η ζεύξη με μια απομακρυσμένη κορυφή του δωδεκαέδρου… eik. Αναλυτικότερα: Οι διαγώνιες που συνδέουν τις 20 κορυφές σε συνδυασμούς ανά 3εις δημιουργούν 5 κύβους ήτοι 5Χ12=60 γραμμές. Ενώ οι συνδυασμοί ανά 4εις κορυφές δημιουργούν 10 τριγωνικές πυραμίδες ήτοι 10Χ6=60 γραμμές. Υπάρχουν ακόμη 30 γραμμές που συνδέουν τις κορυφές ανά 5 σχηματίζοντας έναν εσωτερικό αστέρα. Έχουμε έτσι ένα σύνολο από 30 (σεληνιακές ή υδάτινες) + 60 (κυβικές ή γήινες) + 60 (πύρινες) + 30 (ο αστέρας) + 10 αντιδιαμετρικές (Μοναδιαίες)…
Το σχήμα του κόσμου και ο Ουράνιος άνθρωπος…
Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν πολλά βίντεο εμπνευσμένα από τις συγκριτικές εικόνες μεταξύ της απίστευτης διαφοράς μεγέθους και αποστάσεων στις συγκεντρώσειςτης ύλης: από τα μεγάλα άστρα έως τα μικρά άτομα της ύλης. Που στοχεύουν στην έκπληξη και τον θαυμασμό του νου μας καθώς αντιλαμβάνεται την θέση του στην κοσμική ιεραρχία… https://www.facebook.com/realitybeyondmatter/videos/1897072203894231/
Όμως αυτές οι καλοπροαίρετες συγκρίσεις είναι κατάρες υπό μεταμφίεση ευλογίας…
Αρχής γενομένης από τον ανόητο Γαλιλαίο... (Καταλαβαίνω την αντίδρασή σας στον χαρακτηρισμό ως ανόητου ενός τόσο καταξιωμένου πρωτοπόρου επιστήμονα στον κοινό νου). Ο οποίος εγκλώβισε τον πολιτισμό μας, μετά την λεγόμενη αναγέννηση από το «σκότος του μεσαίωνα» στην τρισδιάστατη κίνηση της ύλης...
Όταν αρχαίοι μυημένοι αστρονόμοι όπως ο Πλάτων ή ο Πτολεμαίος επέμεναν στο γεωκεντρικό αστρολογικό μοντέλο παρότι φαίνεται πως είχαν επίγνωση και της ηλιοκεντρικής θεωρίας… Είναι κάτι που πρέπει να μας βάλει σε πολύ μεγάλες σκέψεις αμφισβήτησης, για το τι αντικρύζουν οι αισθήσεις μας και ποια είναι η μέγιστη πραγματικότητα…
Γιατί ενώ στις 3εις διαστάσεις του χωρόχρονου που ευρίσκεται εγκλωβισμένος ο φυσικός μας νους τα ηλιακά άστρα είναι τα αδιαμφισβήτητα κέντρα των τοπικών πλανητικών συστημάτων. Στις 4εις διαστάσεις του αστρικού κόσμου, με την βαρύτητα να μεταβάλλεται από απρόσωπο κοσμικό νόμο σε συνάρτηση της επιθυμητικής βούλησης του παρατηρητή. Ο πλανήτης παραμένει κυρτός ή γίνεται ανάλογα: επίπεδος σαν κάτοψη σχεδίου και διάφανος στα νοητικά αστρικά υποπεδία καθώς υπολογίζει το κάρμα των επερχομένων γεγονότων ή κοίλος με ενωμένο το έδαφος με τον ουρανό, (όπως ήταν στην μυθική προσεληνιαία Αρκαδία) συνομιλώντας με τις δημιουργικές αγγελικές ιεραρχίες.
Με την προοπτική του χώρου να εστιάζει σε σημεία φυγής και να γίνεται κυρτή όταν επιδιώκεται η ατομική έκφραση. Ενώ γίνεται κοίλη όταν αναγνωρίζεται η συλλογικότητα της αγάπης στο σώμα της πλατυτέρας των ουρανών δηλ. της Γαίας...
Η προοπτική του χώρου δηλ. σε κάθε περίπτωση υπακούει στην απόκρυφη γεωμετρία της συναισθηματικής συνείδησης των ακτίνων του φωτός. Βλ. σχετικά τις ποικίλες απόψεις των προσωκρατικών φιλοσόφων για κυλινδρικά ή επίπεδα διάφανα σύμπαντα... Οι απόψεις τους παραμένουν ζωντανές μεταξύ των οπαδών της κοίλης-κούφιας γης.
Η ακτινική εκδήλωση του δημιουργικού νου-παρατηρητή περιγράφεται με τους 3εις βαθμούς ανάληψης της ευθύνης που φέρει απέναντι σε αυτό που αντικρύζει. α) τυφλή ανάληψη της ευθύνης (η μητέρα). β) συναντίληψη της ευθύνης (ο υιός) γ) εξωσυστημική επέκταση της ευθύνης (ο πατήρ).
Ο όρος ακτίνα της συνείδησης εκφράζει την θεμελιώδη παράμετρο του ψυχολογικού χώρου (ορφικού ωού). Που φέρεται από το εγωικό ηλιακό δημιουργικό σημείο, από το οποίο προβάλει το διάνυσμα-βέλος της προσοχής ως μετρο του ωού (άνοιγμα του τεκτονικού διαβήτη). Για να ακολουθήσει την φυγόκεντρο πύρινη φορά, την κεντρομόλο αέρινη, την σπειροειδή γήινη και την κυματοειδή υδάτινη. Στον αστρικό κόσμο το κέντρο είναι το εγώ και η περιφέρεια δεν βρίσκεται πουθενά… Καθώς η περιφέρεια ή αδιαπέραστος δακτύλιος είναι ορίζων οριζόμενος από το λογικό μέτρο-στόχο που πρέπει να προσδιοριστεί... Αυτό το παθαίνουμε και στην φυσική μορφή μας, μόνο που ο κόσμος τελειώνει λίγα εκατοστά μακριά από την μύτη μας μαζί με την μητρική φυλετική αιθερική οθόνη της αύρας μας... που έχει αναλάβει εν αγνοία μας την ευθύνη...
Στον αστρικό κόσμο ο νόμος της επιθυμίας του Δράκοντα (< δέρκω=ορώ) δείχνει τα δόντια-πυρά του, δεν κρύβεται. Η εσωστρέφεια-ελαφρύτητα οδηγεί στον άξονα συμμετρίας των αρετών του ωού που οδηγεί στον παράδεισο των επιστημών του Σείριου-Όσιρι (Ε) της υπόφυσης, ενώ η μορφοποιητική εξωστρέφεια της επιθυμίας-βαρύτητας στην κόλαση των ονύχων του Δράκοντα των παθών, στους υποσεληνιαίους κόσμους των εντέρων της αιγυπτιακής Σελκέτ… (τα χονδροειδή κυρτά μέρη της πλανητικής μας αύρας, ο κώνος του Δάντη).
Άντε τώρα λοιπόν να πείσεις έναν χονδροειδή παρατηρητή εφοδιασμένο με τηλεσκόπιο όπως ο Γαλιλαίος, πως το γραμμικό ηλιακό φως και ο κυρτός πλανήτης μας είναι το παιχνίδι του εγκλωβισμένου νου του, κληρονομιά της αναπνοής των Ιξιονιδών, εντός των ορίων της ταχύτητας του φυσικού φωτός ή φυσικού επιθυμητικού νου (το ηλεκτρόνιο-φωτόνιο της 6ης ακτίνας)
Η αλήθεια λοιπόν για το τι βλέπουμε με τον νομοθέτη Δράκοντα της όρασής μας είναι συνάρτηση του πλήθους των συνάψεων που έχει δημιουργήσει ο εγκέφαλός μας καθώς ταξιδεύει επάνω στο πτηνό "Χαμ-σα" δηλ. την ψυχική κλίμακα-διάρκεια της αναπνοής. ή φλεγόμενο τροχό του Ιξίωνα...
Οι πολλές συνάψεις με τους άλλους σημαίνουν το εμπόριο της ομαδικής ζωής ή Αγοράς, στο οποίο όταν κυριαρχεί ο κερδώος < καρδιακός Ερμής, σημαίνει πως ο Άργος ή αιθερικό πλέγμα της μαζικής συνείδησης ανοίγει σιγά-σιγά όλα τα μάτια-συνάψεις. Ενώ όταν τα ανοίγει όλα μαζί πεθαίνει…
Με τον Άργο νεκρό ο Αργοφονιάς Ερμής διαφεύγει με την αγελάδα Ιώ=ουσία στις περισσότερες διαστάσεις-συνάψεις του εγκεφάλου του…
Τα 7 ηλιακά συστήματα της ψυχής είναι τα πολυδιάστατα αντικείμενα που αναφέραμε προηγουμένως ανάμεσα στην παραγκεφαλίδα (Ωρίωνα) και τον Σείριο (υπόφυση)…
Ο Εξαιρετικός Αϊνστάιν έχει αναφερθεί σε όλα αυτά στο βιβλίο του με τα όνειρα. Λέγει λοιπόν πως όταν προσέγγιζε την ταχύτητα του φωτός με την φαντασία του αντιλαμβανόταν τον εαυτό του να πολλαπλασιάζεται στα μάτια των συνανθρώπων του (ο Άργος), για να συνθλιβεί αμέσως μετά στον πλανητικό ορίζοντα που είχε χάσει το βάθος της κυρτότητας και είχε γίνει ένας αδιαπέραστος επίπεδος τείχος γεγονότων που έπρεπε να διευθετηθούν, (το κάρμα)…
Εκτός από τον μεγάλο οραματιστή επιστήμονα που κατάφερε να εξέλθει αυτομυούμενος στην 4η ερωτική διάσταση του χώρου της επιθυμίας… Πολλοί σχολαστικοί αστρονόμοι έκτοτε κατόρθωσαν υπολογίζοντας τις αποστάσεις μεταξύ των άστρων να δημιουργήσουν ένα στερεομετρικό μοντέλο του σύμπαντος. Αντικαθιστώντας τον παραδοσιακό άτλαντα της προβολής των άστρων στον Ουράνιο θόλο, για να αντιληφθούν έκπληκτοι πως η συγκέντρωση της ύλης των άστρων λαμβάνει χώρα κατά μήκος των ακμών των πλατωνικών στερεών. Ενώ ο τελικός σχηματισμός τους φαίνεται να είναι αυτός του πλατωνικού δωδεκαέδρου !!!
Η πρόταση του Jean-Pierre Luminet του παρατηρητήριου του Παρισιού για το Σύμπαν σαν δωδεκάεδρο με τις αντίθετες πλευρές συνδεδεμένες κατά κατοπτρικά ζεύγη. Όπου ένας ταξιδιώτης βγαίνοντας από το δωδεκάεδρο από τη μια πενταγωνική του πλευρά επιστρέφει σ' αυτό από την αντίθετη πενταγωνική πλευρά ευρίσκεται αναρτημένη στο http://www.physics4u.gr/articles/2003/hypersphere5.html
Όμως και αυτή η πρόταση που οφείλουμε να διαδώσουμε στον βαθμό που την κατανοούμε δεν είναι καινούργια, ο καταραμένος-ευλογημένος πυθαγόρειος Πλάτων μας έχει ήδη υποδείξει πως η ύλη στο σύμπαν: τόσο στον μικρόκοσμο όσο και στον μακρόκοσμο, διατάσσεται επάνω στην κατοπτρική υπερσυμμετρία των κανονικών στερεών: όπως είναι το πενταγωνικό δωδεκάεδρο (η μορφή των κατοπτρισμών του αιθέρα ή θείου Ερμαφρόδιτου ή Ουράνιου Ανθρώπου). βλ σχετικάhttps://sites.google.com/...//περίπενταγωνικούδωδεκαέδρου
Η εικόνα λοιπόν της πλατυτέρας των ουρανών (Ίσιδας-Παναγίας) υπάρχει στον μύθο του Ηρώς της πλατωνικής Πολιτείας...
Εκεί αναφέρεται σαφέστατα πως το άρμα <όραμα της ψυχής διαγράφει ένα ημικύκλιο από τον ένα πόλο του δωδεκαέδρου στον άλλον γύρω από τον άξονα του κόσμου που στηρίζεται στο "γόνυ της παναγίας=ανάγκης". //Ανάγκη < αγκών <γόνυ < γωνία < γένος. όπως και angle<angel...//
Το θέμα της πλατυτέρας των ουρανών η της "γυναίκας στην άκρη του κόσμου", είναι πολυδιατυπωμένο σε μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας τύπου Άρθουρ Κλαρκ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την περιπέτεια ενός ταξιδιώτη με διαστημόπλοιο που κατάφερε να εξέλθει τελικά από το σύμπαν, για να το αντικρύσει σε σχήμα γυναίκας, καθώς πετάχθηκε από το γόνατό της...Το ζήτημα των διαστάσεων και των μεταβολών των αισθήσεων προσεγγίζεται σήμερα καλύτερα με το εργαλείο της μαθηματικής τοπολογίας... Ο Καντ δεν διαψεύδεται όταν ισχυρίζεται πως υπάρχουν μόνον 3εις διαστάσεις χώρου. Η τοπολογία των νευρώνων του εγκεφάλου δείχνει ότι οι αισθήσεις που αναπτύσουν τα έμβια είναι μετασχηματισμοί των φυλετικών συνάψεων που επιτρέπει η κοινωνία: (η έκφραση της θεοσοφικής Νύμφης ή φυλετικού ρεύματος-υπερχορδής ή ποταμού της ζωής), ο Νείλος, ο Αλφειός ο Ηριδανός-Ιορδάνης, ο Μαίανδρος κλπ... Εφόσον τα μιτοχόνδρια που συνθέτουν τα dna είναι κοινά βακτήρια που διαβιούν στις κοίτες των ποταμών...
Ο Καντ διακαιώνεται καθώς όλοι οι πολυδιάστατοι χώροι ανάγονται σε μια επίπεδη προβολή, όπως το πλήθος των γραμμών στα πολύγωνα ανεξαρτήτως πλήθους είναι τριγωνικοί αριθμοί... (οι 3εις διαστάσεις, η αγία τριάδα του χώρου)...
Τι είναι η αστρολογία και γιατί ισχύει…
Ας δώσουμε μερικούς ορισμούς:
Η αστρολογία είναι η διαισθητική επιστήμη που μελετά τον αιθέρα και τον τρόπο που οργανώνεται εξ αιτίας της «συνύπαρξης των συνειδήσεων ή κόμβων ή οφθαμών» σε τοπολογικά πλέγματα.
Ο αιθέρας= αεί+θείν είναι η ταλάντωση της ψυχής ή ενέργειας στις πολλές διαστάσεις της δημιουργίας. Ταλάντωση, ψυχή, ενέργεια και αιθέρας είναι έννοιες ταυτόσημες που σημαίνουν την εκδήλωση ως ακατάπαυστη κίνηση.
Η έννοια του χώρου όπως τον γνωρίζουμε με την δυνατότητα ύπαρξης ανεξάρτητων μορφών υφίσταται μόνον σε 3 και 4 διαστάσεις
Η ψυχική ενέργεια που ταλαντώνεται σε 3εις διαστάσεις ονομάζεται ύλη και τείνει να συγκεντρώνεται σε σημεία (άτομα) κατά μήκος των ακμών των κανονικών στερεών. Αυτό ισχύει γιατί ίσες σημειακές δυνάμεις όπως τα άτομα του ίδιου στοιχείου μπορούν να διαταχθούν μόνον διατηρώντας ίσες αποστάσεις μεταξύ τους. Έτσι δημιουργούν κρυστάλλους ακολουθώντας την πολική συμμετρία της χρυσής τομής, των 5 πλατωνικών στερεών με ίσες έδρες και των 13 αρχιμήδειων στερεών με σύνθετες έδρες δύο και τριών ειδών. Τα μόρια διαφορετικών ατόμων υιοθετούν ακόμα πιο περίπλοκες μορφές που μελετά η κρυσταλλογραφία. Γενικά στον μεγαλομοριακό μακρόκοσμο που ξεκινά από τις έμβιες μορφές, στους πλανήτες έως τις μεγάλες υλικές συγκεντρώσεις των γαλαξιών, αποθεώνεται η πενταγωνική συμμετρία της χρυσής τομής...
Συνήθως ως ψυχή εννοούμε την ταλάντωση στις 4εις διαστάσεις. Η κβαντομηχανική 4η αστρική διάσταση που τις τελευταίες δεκαετίες αρχίζουμε κάπως να την καταλαβαίνουμε, μας είναι περισσότερο γνωστή ως Εντελέχεια-Ήρα από τον Αριστοτέλη… Δηλ. ως ένα ηθικό πορτρέτο στο οποίο τείνει η μορφή (βλ. το πορτρέτο του Δούρειου Φαιού ή Ιξίωνα, Dorian Grey, την φιλοσοφική νουβέλα του Oscar Wilde). Όπου ο χώρος και ο χρόνος έκφρασης των γεγονότων στα οποία ενεπλάκη, εμπλέκεται ή θα εμπλακεί το πρόσωπο επαναλαμβάνονται αενάως μέσα σε έναν πύρινο ζωδιακό τροχό, που οριοθετεί το κοράκι της Απολλώνειας Ειμαρμένης. Οδηγώντας σταθερά στην μυητική τρέλλα, που φθείρει την μορφή ελευθερώνοντας την ψυχή..." Το μόνιμο θλιβερό μοτίβο των μικρών ιστοριών-ποιημάτων του Edgar Allan Poe"...Η ψυχική ζωή στην 5η διάσταση μας είναι γνωστή ως Κυβέλη, Κααβάς ή ηλιογάβαλος ανίκητος μαύρος κύβος στο κέντρο του πυρός. Είναι η Σάκτι = Sanctum, το ιεΡό της Ροής, η Ρέα- ΉΡα, η εκδήλωση της πνευματικής μας Μονάδας ως Κρονίδης. Αυτή στέκει σαν ακίνητος=ανίκητος ΤΡοχός (Ανκχ), Ufo ανάμεσα στις μορφικές και τις άμορφες διαστάσεις, εφόσον ο χώρος με την έννοια περιέχοντος και περιεχομένου σταματά εδώ.Η θεότητα συνεχίζει στις άπειρες διαστάσεις, εκδηλώσεις της σβάστικας ή κυβικής-οκταεδρικής υπερσυμμετρίας που είναι χαραγμένη σαν ρυτίδα-ακτίνα στο μέτωπο του ναού της μορφής (βλ. το σημείο του Κάιν=Καινού ?). Σε κάθε νέα διάσταση η σβάστικα αποκτά ένα νέο πόδι ή αιθερική υπερχορδή της φυσικής… Έτσι λέγεται πως το ηλιακό μας σύστημα εμφανίζεται σαν μια σβάστικα με δέκα πόδια ή διαστάσεις…
Η αστρολογία είναι δηλ. η μαθηματική τοπολογία. Προς επιβεβαίωση των λεγομένων, οι θεμελιωτές της τοπολογίας είναι όλοι Ταύροι-βούδες στο ζώδιο…
Ο εωσφορικός ηλιακός άγγελος
Στο άρθρο που ακολουθεί επιχειρώ μια προσέγγιση στην διαλεκτική της λειτουργίας του τρικέφαλου ανθρώπινου εγκεφάλου που συμβολίζει ο Κέρβερος-Σείριος, με την βοήθεια μιας ψυχολογικής-γεωμετρικής ερμηνείας των αστρολογικών συμβόλων.
Επειδή εννοώ πως η υδροχοϊκή εποχή στην οποία κυριαρχεί η 5η ακτίνα της Επιστήμης, έχει αφενός ξεκινήσει με δραματικό τρόπο εδώ και δεκαετίες μαζί με την πυρηνική διάσπαση. Αφετέρου εξαιτίας της μεγάλης διάδοσης της, η αστρολογία, έχει ωριμάσει αρκετά ώστε να επιχειρηθεί η αποκατάσταση των αστρολογικών εικόνων, μετά την εικονομαχία που της έχει κηρύξει ο φαρισαϊκός θεολογικός υλισμός της εποχής των ιχθύων…
Ο τριπλός νους και η κατανόηση (ιδεοποίηση) που επιτυγχάνει σε κάθε εποχή, όπως έδειξε ο Χέγκελ ή ο Πλάτων και ο Ησίοδος πολύ πιο πριν. Είναι ένα πολιτειακό (ψυχικό) φαινόμενο, όπου άλλοτε επικρατεί ο πνευματικός αϋλισμός-ιδεαλισμός της χρυσής εποχής του Κρόνου που ξεπέφτει βαθμηδόν στον υλισμό της σιδηράς περιόδου. Όπως ακριβώς συμβαίνει όταν βγαίνεις ενθουσιασμένος από την χρυσή εποχή ενός όμορφου ονείρου για να αντιμετωπίσεις την σιδηρά εποχή των αναγκών της καθημερινότητας.
Έτσι δεν σκοπεύω να πάρω θέση υπέρ του ενός ή του άλλου άκρου, γιατί είναι λανθασμένες αντιμετωπίσεις που οφείλονται στην άγνοια της παιγνιώδους κατοπτρικής φύσης της αιθερικής ουσίας, που συμπεριφέρεται ως πίθηκος (η 1η ακτίνα) ή ως πεινασμένος Τάνταλος. Μεταξύ των δύο ειδών εμπειρίας που μετέχει ο νους μας μετατοπιζόμενος από το όνειρο στην φυσική πραγματικότητα.
Το γεγονός πως οι πολλοί δεν θυμούνται τα όνειρά τους δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει ο αστρικός πολυδιάστατος κόσμος. Σε εκείνο τον κόσμο μόνο το γεωμετρικό αστρολογικό πολυεργαλείο της μυθολογίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί…
Ο σκύλος είναι το σύμβολο της 5ης ακτίνας (5=3+2). Είναι σεληνιακό ζώο-σύμβολο της άγρυπνης παρατήρησης, (δηλ. του κατοπτρισμού της πραγματικότητας) που εγκυμονεί (κύει) την νοητική ατομικότητα ή Επιστήμη.
Ο παρατηρητής θα μπορούσε να παρομοιαστεί με το ανοιχτό διάφραγμα μιας φωτογραφικής μηχανής με χαμηλής ευαισθησίας φιλμ: η συνείδηση την εποχή του σιδήρου. Έτσι τώρα χρειάζεται μεγάλο χρόνο έκθεσης=εγκυμοσύνης μέχρι να αποτυπώσει μια εικόνα...
Αντίθετα, χρειαζόταν ελάχιστο χρόνο την φωτεινή χρυσή εποχή της ονειρικής συνείδησης. Τότε εξαιτίας της μεγάλης φωτεινότητας και της ευαισθσίας του φιλμ, αυτό καιγόταν σε σημείο που δεν μπορούσες να τραβήξεις μια φωτογραφία…
Παρόμοια με την πλατωνική μυθολογία του σπηλαίου ως κινηματογραφικής αίθουσας και, η Αιγυπτιακή ή η Ινδουιστική αρχαιότητα είχε υιοθετήσει το περιεκτικό σύμβολο του φωτογραφικού θαλάμου ή τρίτου οφθαλμού (wadjet) της συνειδητής φαντασίας που κύει την εικόνα. Με βαθμούς συνειδητής ευαισθησίας (στο φιλμ) τους κλασματικούς ψυχικούς λόγους που είναι διαφορετικοί για κάθε αίσθηση ή θεοσοφική φυλή .
½=όσφρηση, ¼=όραση, 1/8=σκέψη, 1/16=ακοή, 1/32=γεύση, 1/64=αφή
…
Η επιστήμη της αυτοπραγμάτωσης (νοητικής ατομικοποίησης) ολοκληρώνεται στα 4 αισθητηριακά βήματα ή Πρόσωπα του τοτέμ της αυτοπαρατήρησης επάνω στην ακολουθία Fibonacci: (η κλίμακα της ερμητικής=αθροιστικής Ύπαρξης).
4εις θέσεις της ακολουθίας αποδίδουν μια πυθαγόρεια τριάδα, δηλ. τις πλευρές του ορθογωνίου τριγώνου της ψυχής. Οι κάθετες πλευρές του οποίου είναι οι Διόσκουροι, δηλ. οι ανταγωνιστικές ακτίνες της Προσωπικότητας (3) και της Ψυχής (2). Ενώ η υποτείνουσα του τριγώνου δείχνει το είδος της πνευματικής υπηρεσίας ή πνευματικής ακτίνας του θρόνου της Μονάδας μας (5=2+3) που επιλύει το μέρος από το πλανητικό κάρμα που αναλογεί στην Σχολή-βασίλειο που υπηρετεί…
Έτσι η 5η νοητική ακτίνα της αναλυτικής Επιστήμης την εποχή του υδροχόου, μας οδηγεί στον αποσυμβολισμό των αστρολογικών σημείων χρησιμοποιώντας τρεις ομάδες αριθμητικών φωτισμών που αντιστοιχούν στις τρεις Γενιές της Ορφικής θεογονίας: Το Ωό-κυκλικός οφθαλμός, οι 12 Τιτάνες, οι 12 Ολύμπιοι με βάση το πλήθος των συνθετικών μερών τους. (βλέπε τον πίνακα της εικόνας)
Η πρώτη ομάδα (με κόκκινο χρώμα στον πίνακα) περιλαμβάνει τα τρία μοναδιαία φώτα δηλ. τις τρεις πνευματικές ακτίνες: 1. του αισθητικού Απολλώνιου πνεύματος=ήλιου (1), 2. του Λόγου ή σεληνιακού μηνίσκου της αντιληπτικής συνειδησιακής σχέσης, Αρτέμιδας=ψυχής (2), 3. της ιδεοποιητικής Γαίας= Κρόνιας προσωπικότητας, ο Ωρίων (3) Η δεύτερη (γαλάζια) ομάδα περιλαμβάνει τους 6 συνδυασμούς των τριών συμβόλων=φώτων σε δυάδες. Δηλ. τις 6 ακτίνες της αντιληπτικότητας-ψυχής
Η τρίτη (μέλαινα) ομάδα περιλαμβάνει τους 3+3=6 ιδεοποιητικούς συνδυασμούς των τριών συμβόλων σε τριάδες δηλ. τις 6 ακτίνες της ιδεοποιητικής ή εγκυμονούσας προσωπικότητας. Οι οποίες στην πραγματικότητα είναι οι τρεις πνευματικές μονάδες μαζί με τις πολικές αντιστροφές τους
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων η ελλείπουσα 7η ακτίνα σημαίνει πάντα τον θάνατο δηλ. την παύση της 7ης ημέρας…
Ο αρ. «108» του Αχιλλέα και τα τείχη του Ιλιακού φωτός στην (Χ)Ιλιάδα των πυθαγόρειων γεγονότων** της Τροίας… (α μέρος)
Στην θεωρία αριθμών οι θετικοί ακέραιοι που αναλύονται σε γινόμενο Δυνάμεων με εκθέτη μεγαλύτερο της μονάδας ονομάζονται αριθμοί του Αχιλλέα επειδή είναι ατελείς Δυνάμεις. Όπως είναι οι: 72, 108, 200, 288, 392, 432, 500, 864 ... (OEIS A052486 ).
Σημ.: Τέλειες δυνάμεις είναι οι τετράγωνοι αριθμοί…
Το γιατί οι νεοπυθαγόρειοι μαθηματικοί ονομάζουν Αχιλλείς τα γινόμενα των Δυνάμεων των μικρών πρώτων αριθμών όπως οι 108 και 432, σχετίζεται ασφαλώς με το τρωτό πέλμα του Αχιλλέα.
Το γιατί είναι τρωτό το πέλμα αφορά την παρατήρηση του ιερέα Ηρακλείτου:
«Περί μεγέθους ηλίου: εύρος ποδός ανθρωπείου».
Δηλ. ότι τα ανθρώπινα πέλματα έχουν το φαινομενικό μέγεθος (ήλιου-σελήνης)
Στην παρατήρηση αυτή του Ηρακλείτου «Βούδα του πυρός» ευρίσκεται η κοινή καταγωγή του ελληνοβουδισμού. Αφού ο Ινδουισμός όπως και τα Ελευσίνια έχουν ως κεντρικό θέμα την λατρεία των ποδιών ή μέτρων του πυρός που είναι οι αριθμοί 108 και 432 των «Γιουγκά» του μεγάλου έτους.
Σε αυτό το σημείο αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε τις απίστευτες φαινομενολογικές γνώσεις που κρύβει η «κύστη ιχθύος» των πυθαγορείων, δηλ. το όριο της ταχύτητας του φωτός στον ελληνοβουδισμό του Αρχιμήδη 265/153 (η τετραγωνική ρίζα του 3x100x1000).
Καθώς το ζώδιο των ιχθύων αντιστοιχεί στα πέλματα όπου έπεσαν οι Εωσφόροι: Αφροδίτη και Έρως μεταμορφωμένοι σε ψάρια κυνηγημένοι από τους Τιτάνες ή Δυνάμεις του νεοπλατωνικού Διονυσίου… (ο στάχυς των Γαλαξιών της Παρθένου)
Εδώ είναι αναγκαίο να παραθέσουμε ορισμένα στοιχεία ώστε ο αναγνώστης να κάνει τις συνδέσεις μόνος στην σκέψη του επειδή δεν έχουν τελειωμό…
1. Η απόσταση μεταξύ γης-σελήνης είναι 108 φορές η διάμετρος της σελήνης μία φορά το μήνα, λόγω της ελαφρά ελλειπτικής τροχιάς της. Ομοίως και η απόσταση μεταξύ γης-ηλίου είναι 108 φορές η διάμετρος του ηλίου στην διάρκεια της φθινοπωρινής ισημερίας κατά την οποία τελούνται τα Ελευσίνια μυστήρια της Περσεφόνης-Ψυχής.
2. Εφόσον η ψυχή επιστατεί ολόκληρο τον κύκλο των 108 ενσαρκώσεων, όπως η Πηνελόπη τους 108 Μνηστήρες της
3. Στον Ινδουισμό τα πέλματα του Βούδα αντιστοιχούν στο Sri Yantra που ορίζεται από 108 σημεία-ενσαρκώσεις της πεσμένης πνευματικής μορφής Του.
4. Όσα και τα κεφάλια-χάντρες-Γιάννηδες που έχει ζωσμένα η Αμαζόνα θεά Κάλι-Σαλώμη, όσες και οι χάντρες στο κομποσχοίνι των προσευχών-αναπνοών με τις 108=9*12 χάντρες
5. Εάν είστε καλά στην υγεία σας, η καρδιά σας χτυπά περίπου 60 φορές το λεπτό, που είναι 3600 την ώρα, και 3600 x 24 ισούται με 86.400 καρδιακούς παλμούς την ημέρα. Αν διαιρέσετε το 864 με το 2, έχετε πάλι 432 (τα έτη της Κάλι Γιουγκά)
6. Το μεγάλο έτος των 25.920 ετών διαιρούμενο με το 60 των καρδιακών παλμών είναι 432. Γεγονός που φανερώνει ότι η ζώνη της εκλειπτικής αφορά την πλανητική αναπνοή μας
7. Τέλος αν εφαρμόσουμε την πυθαγόρεια αναγωγή (δεκαδική ισοτιμία) στην ακολουθία Fibonacci, βρίσκουμε ότι υπάρχει μια επαναλαμβανόμενη σειρά 24 ψηφίων τα οποία προστιθέμενα αποδίδουν τον αριθμό 108.
0 + 1 + 1 + 2 + 3 + 5 + 8 + 4 + 3 + 7 + 1 + 8 + 9 + 8 + 8 + 7 + 6 + 4 + 1 + 5 + 6 + 2 + 8 + 1 = 108
Σε τελική ανάλυση λοιπόν το ιλιακό φως που φωτίζει τα τρωικά-πεπτικά γεγονότα που αντιλαμβανόμαστε οφείλεται στον καρδιαναπνευστικό μας ρυθμό. Έτσι στην γιόγκα (ο γάμος του γεννητικού πρωκτού Δία ή κέντρου με την Ήρα, την ευλογημένη περιφέρεια της Αύρας μας) αναφέρεται στον αριθμό 108 της πνευματικής ολοκλήρωσης (αριστοτελικής Ενδελέχειας). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα κομποσχοίνια που χρησιμοποιούνται για την σιωπηλή επανάληψη ενός μάντρα (επωδού) αποτελούνται από 108 χάντρες – με μια πρόσθετη τριπλή χάντρα "meru" 108+3=111=3*37 (το ζώδιο της τοξεύτριας Αρτέμιδας), η οποία όταν φτάσει, προτρέπει τον ασκούμενο να μετρήσει τις χάντρες με αντίστροφη σειρά.
Οι κύκλοι της Pranayama επαναλαμβάνονται σε 108 κύκλους όπως και οι χαιρετισμοί του ήλιου ολοκληρώνονται σε εννέα γύρους από τις 12 στάσεις = 108.
Οι αρχαίοι γιόγκι, δηλ οι Ιξιονίδες του φλεγόμενου τροχού της αναπνοής πίστευαν ότι μπορούμε να συντονιστούμε με τους ρυθμούς της δημιουργίας ολοκληρώνοντας πρακτικές σε γύρους του ιερού αριθμού 108.
**Τα τείχη της Τροίας είχαν περίμετρο 552 μέτρα = 23x24. Το 23 έχει υπόλοιπο τις 22 κάρτες του ταρώ. …
Το άρθρο θα συνεχιστεί με μια ακόμα ανάλυση της κύστης ιχθύος του 153, δηλ. της ανάληψης του Χριστού (ξεπεράσματος του ορίου της ταχύτητας του ηλιακού φωτός)… πολλά γέλια
Στην εικόνα το Sri Yantra των 108 σημείων, μοιρών της πενταγωνικής γωνίας, δηλ.... η χρυσή Αφροδίτη
