20. 1350

Sir Ralph Mortimer Knight 1350-1391 Nottinghamshire, †21-4-1431 Effingham, Surrey

Faith Dickinson *1366, Rotherham, Yorkshire 

www.geneajourney.com/mortimr.html#roger1 

21. 1320

Sir William Alfred Mortimer Knight *1320 Worcester, Angleterre †1350 Cheadle (Angleterre),

∞Ethel May Mortimer Knight (geboren Dyer) 1320-1358

William Alfred Mortimer Knight: wordt nog steeds door de meeste geleerden geaccepteerd dat Isabella Engelse gravin, ten tijde van de executie van Roger De Mortimer zwanger was van zijn kind. In het officiële verslag staat dat ze de baby verloor in het kraambed. Er zijn berichten dat de baby uit het kasteel werd gesmokkeld door Isabella's vriend en supporter Adam Orleton, de bisschop van Worcester, en aan een sympathieke familie werd gegeven. Het zou logisch zijn, omdat een mannelijk kind van deze unie vrijwel zeker als een bedreiging voor de troon zou zijn gezien en niet zou hebben mogen leven.

22. 1287

Roger de Mortimer  Roger IV, 3de Baron Mortimer, 1st Graaf van March de Mortimer/ 8th Baron Mortimer *25 april 1287 Thornbury, Hereford,  +29 november 1330;

Lord Jultice of Ireland. Opgehangen wegens verraad in Tyburn

∞Isabella (geboren Capet De Artois) *1292, Paris,  +22 August 1358, Hertford Castle,

∞Joan Geneville, 2 Feb 1286, Ludlow Castle, Shropshire, Married 6 Oct 1306 Shropshire +19 Oct 1356, Kings Stanley, Gloucestershire, 

Roger de Mortimer, 1st Earl of March, door zijn huwelijk kon hij zijn bezittingen uitbreiden tot in de Welsh Marches (Ludlow Castle), en in Ierland. In 1318 werd hij lid van de oppositie tegen Edward II en zijn gunstelingen, vooral tegen Hugh le Despenser. Hij moest zich in 1322 aanbieden bij de koning te Shrewsbury en werd gevangen genomen. Hij kon ontsnappen naar Frankrijk. Aan het Franse hof ontmoette hij, Isabella van Frankrijk, de echtgenote van Edward II van Engeland, en de twee werden minnaars. Door het schandaal diende het paar naar Vlaanderen te vluchten en bereidde een invasie in Engeland voor. Zij ontscheepten in Suffolk en verdreven samen met Hendrik van Lancaster de Despensers en koning Edward II. Zij doodden de Despensers en namen de koning gevangen en zetten hem af. Het koppel zou ook verantwoordelijk zijn voor de moord op de koning in 1327. Na de machtsovername door Edward III werd Roger gevangen genomen, aangeklaagd wegens machtsovername en verraad van de koning en in 1330 opgehangen in Tyburn. Zijn bezittingen werden door de kroon geconfisqueerd, geboren op 25-04-1287, overleden op 29-11-1330 te Tyburn, begraven te Wigmore Abbey. Gehuwd in 1301 met: 6062111. Joan de Geneville

*

Roger Mortimer (1287-1330) leidde de opstand tegen de hopeloos onhandige Edward II. Mortimer ging echter te ver; hij speelde een belangrijke rol bij de barbaarse moord op Edward II (nadat de koning tot troonsafstand was gedwongen) en hoewel hij standaard als 'regent' regeerde vanwege zijn overspelige affaire met koningin Isabella, werd zijn vergunning om te regeren door andere edelen van de opstand al snel overbelast en ze lieten hem arresteren en ter dood brengen op Tyburn Hill. Rogers heldendaden werden later beroemd gemaakt door het toneelstuk 'Edward II', geschreven in 1592, door Christopher Marlowe. Hij wordt in eerste instantie afgeschilderd als oprecht loyaal aan het concept van de monarchie, maar wordt door zijn eigen macht vernederd en wordt een harteloze en berekenende verrader.

Joan de Geneville, na het overlijden van haar vader in juni 1292 werd zij een van de rijkste en meest begeerde huwelijkskandidaten van het land. Na de executie van haar echtgenoot in 1330 werd zij gevangengezet in Hampshire en werden haar kinderen vastgezet. Zij kreeg haar bezittingen terug toen koning Edward III van Engeland haar in 1336 een volledig pardon gaf voor de misdaden van haar echtgenoot, geboren op 02-02-1286 te Ludlow Castle in Shropshire, overleden op 19-10-1356, begraven in Wigmore Abbey naast haar echtgenoot. De abdij werd verwoest tijdens de zogenaamde Dissolution of the Monasteries (tussen 1536 en 1541). 

*

Graaf Roger van Shrewsbury  (25 april 1287-29 november 1330), ook wel bekend als Roger Mortimer  was de graaf van Shrewsbury van 1304 tot 1307, als opvolger van graaf Edmund van Shrewsbury en voorafgaand aan Edward II van Engeland . Hij was een machtige marsheer en samen met zijn geliefde Isabella van Frankrijk viel hij in 1326 Engeland binnen en onttroonde Edward. Hij werd echter gedood bij de staatsgreep van Edward III van Engeland in 1330.

Roger werd geboren op 25 april 1287 in het Huis van Mortimer , een dynastie van Engelse katholieken . Roger volgde zijn vader Earl Edmund van Shrewsbury op in 1304 na zijn dood, en hij trouwde met Joan de Geneville , waarmee hij landgoederen verwierf in de Welsh Marches en Ierland . In 1307 nam koning Edward II van Engeland het graafschap Shrewsbury over en Roger werd een vijand van koning Edward. In 1316 werd hij benoemd tot Lord Lieutenant of Ireland , waardoor hij meer macht kreeg, en in 1321 leidde hij de grote opstand tegen koning Edward (de " Despenser-oorlog ") vanwege zijn vriendjespolitiek met Hugh Despenser .en zijn slechte heerschappij. Roger werd opgesloten in de Tower of London in 1322 na het mislukken van de opstand, en hij werd later verbannen naar Frankrijk . In 1325 vertrok Edwards vrouw Isabella van Frankrijk naar Frankrijk onder het mom van een diplomatieke missie, en ze ontmoette Roger, en de twee leidden een leger van huurlingen en rebellen bij een invasie van Engeland. Ze zetten Edward af en doodden de familie Despenser; de twee werden de regenten van Engeland voor koning Edward III van Engeland van 1327 tot 1330. In 1330 greep Edward III de macht, en hij liet Roger executeren en zijn moeder gevangen zetten, waarbij hij de macht voor zichzelf overnam

historica.fandom.com/wiki/Earl_Roger_of_Shrewsbury 

De jeugd van Roger Mortimer kwam tot een abrupt einde toen zijn vader dodelijk gewond raakte tijdens een schermutseling nabij Builth in juli 1304. Aangezien Roger minderjarig was bij de dood van zijn vader, werd hij door koning Edward I onder curatele gesteld. van Piers Gaveston, 1st Graaf van Cornwall. Echter, op 22 mei 1306, tijdens een uitbundige ceremonie in Westminster Abbey met tweehonderdnegenenvijftig anderen, werd hij geridderd door Edward en kreeg hij de livrei van zijn volledige erfenis.
Zijn volwassen leven begon serieus in 1308, toen hij persoonlijk naar Ierland ging om zijn gezag af te dwingen. Dit bracht hem in conflict met de de Lacys, die zich voor steun wendden tot Edward Bruce, de broer van Robert Bruce, King of Scots. Mortimer werd op 23 november 1316 door Edward II benoemd tot Lord Lieutenant of Ireland. Kort daarna, aan het hoofd van een groot leger, dreef hij Bruce naar Carrickfergus en de de Lacys naar Connaught, waar hij wraak nam op hun aanhangers wanneer ze werden gevonden. Hij keerde terug naar Engeland en Wales in 1318 [7] en hield zich daarna enkele jaren bezig met adellijke geschillen aan de grens met Wales.

www.luminarium.org/encyclopedia/rogermortimer.htm 

Roger Mortimer, 1e graaf van March (1287-1330) (luminarium.org) 

26. 1153/58

Lord of Wigmore Knight Roger de Mortimer *1158 in Wigmore, Ludlow, Herefordshire, †19-8-1214 Wigmore Abbey,

∞Isabel de Ferriers *1166 in Oakham Hall, Rutlandshire †29 april 1252 in Lechlade, Faringdon, Gloucestershire,

Roger Mortimer, oudste overlevende zoon en erfgenaam van Hugo en Maud. Tijdens het leven van zijn vader verschijnt hij op de Pipe Roll als houder van terrae datae in Worcestershire en Salop. Hij was een weldoener van gloucester abbey, van Kington, St. Michael, Wilts, van Cwmhir, van Jumièges, en Saint-Victor-en-Caux. Tussen 1182 en 1189 getuigde hij in Rouen van een oorkonde van Hendrik II aan de monniken van Barbey (bisdom Bayeux). In 1191, op beschuldiging van samenzwering met de Welsh tegen de koning, werd hij gedwongen zijn kastelen op te geven en het land voor drie jaar te verlaten. In april 1194 was hij weer in Engeland en was getuige van een charter van Richard I, na zijn tweede kroning in Winchester. In 1210 dienden enkele van zijn ridders bij de invasie van de koning in Ierland.

Roger trouwde met Isabel, dochter van Walkelin de Ferrières, heer van Ferrières-Saint-Hilaire en heer van Oakham. Roger stierf voor 19 augustus 1214, nadat hij, met toestemming van de koning, zijn landerijen had afgestaan aan zijn zoon Hugo toen hij ziek werd en werd begraven in Wigmore. 

Zijn weduwe Isabel trouwde, 2e, Piers Fitz Herbert, van Blaen Llyfni, die stierf op 1 juni 1235. Ze behield de Engelse landen van haar vader tot aan haar dood. Ze stierf voor 29 april 1252 en werd begraven in de kapel, die ze had gebouwd aan het hof van het hospitaal van St. John van Lechlade.

Roger en Isabel zijn ook de ouders van Ralph en Isabel.

*

Roger de Mortimer, Baron of Wigmore, zou volwassen geweest zijn toen hij in 1174 aan de zijde van Hendrik II van Engeland vocht tegen de opstand van zijn zoon Henry (the young King). In 1179 speelde Roger een belangrijke rol in de moord op Cadwallon ap Madog, de prins van Maelienydd en Elfael. Beide streken voegde Roger aan zijn bezit toe. Tot juni 1182 werd Roger voor deze moord gevangen gehouden te Winchester. In 1195 viel Roger, met hulp van troepen van Richard I van Engeland (Leeuwenhart), Maelienydd aan en herbouwde Cymaron Castle. In 1196 sloot hij een verbond met Hugh de Say. Samen verloren zij de Battle of New Radnor tegen Rhys ap Gruffydd, waarbij zij veertig ridders en een ontelbaar aantal soldaten verloren. In circa 1200 had Roger alsnog Maelienydd veroverd. In de zomer van 1214 werd hij ernstig ziek en kocht hij van koning Jan zonder Land het recht om zijn zoon, Hugh de Mortimer, te laten erven terwijl hij nog in leven was, geboren vóór 1153 te Wigmore Castle, overleden vóór 08-07-1214. Gehuwd (1) in circa 1189 met Milicent de Ferrers, geboren in circa 1173 te Derbyshire, Engeland, dochter van William de Ferrers, 3rd Earl of Derby en Sibilla de Braose. Gehuwd (2) vóór 1196 met: 

Sabel de Ferrers, geboren in circa 1166 te Wigmore, Herefordshire, Engeland, overleden vóór 29-04-1252. Isabel was een halfzus van Milicent. 

*

In de tijd van de Normandiërs waren het betrekkelijk eenvoudige heren, en hun landgoederen verzekerden hen van een plaats in de derde of misschien wel lagere tweede rang van de adel. In het begin van de twaalfde eeuw veroverden ze een groot deel van Midden-Wales, Maelienydd, dat ze daarna als magnaten regeerden. Ze doodden of verblindden regelmatig Welshe prinsen die in de strijd waren betrapt en handhaafden de grens met geweld. Diplomatie was echter niet buiten hen, en een groot succes werd behaald toen een van de meest strijdende Mortimers, Roger (overleden 1215), het eigendom van Maelienydd voorgoed vestigde met Llywelyn de Grote.

Microsoft Word - kwartierstaat_webversie.doc (sroeling.info) 

https://www.genealogieonline.nl/richard-and-charlotte-allen-cosby-ancestry/P30305.php

29. 1058

Ralph/Raoul de Mortimer Lord of Wigmore  *1058 in Saint-Victor-en-Caux, Seine-Inferieure, Normandy †4 augustus 1137 in Wigmore,

∞Millicent Melisande De Ferrers *1064, Ferrières Normandie; huw. 1082 Herefordshire,+30 maart 1088, Wigmore Castle

∞Mabel

Ralph de Mortimer, Baron of Wigmore, Herefordshire en heer van Victor-en-Caux, Normandië, stamvader van het Engelse geslacht Mortimer of Wigmore. Ralph was een Marcher Lord en ontving zijn bezit in Engeland van Willem de Veroveraar. Zijn belangrijkste bezit was Wigmore Castle. Zoals de meeste Marcher Lords nam ook Ralph deel aan de opstand van 1088 tegen Willem II. In 1089 kocht Willem II hem echter om, waardoor hij zijn landgoederen behield toen de opstand werd neergeslagen. In de jaren 1090 speelde hij een belangrijke rol bij de verovering van de Welsh in Rhwng Gwy a Hafren. En stichtte de kastelen van Dinieithon (nabij de Llandrindod Wells) en in 1093 Cymaron te Maelienydd (tussen Llanbister en Llangunllo). Hij kwam opnieuw in opstand tegen de kroon gedurende de regering van Hendrik I van Engeland en probeerde hem te laten vervangen voor zijn schoonzoon Stephen. Ralph werd geboren in circa 1054 te Normandië, overleden kort ná 04-08-1137. Gehuwd met: Melisandra (Millicent), geboren in circa 1064. 

Microsoft Word - kwartierstaat_webversie.doc (sroeling.info) 

*

Ralph de Mortimer, de vermoedelijke zoon van Roger de Mortimer, die de hertog van Normandië vergezelde op zijn expeditie tegen Engeland, was een van zijn belangrijkste bevelhebbers in de beslissende slag bij Hastings; en kort daarna werd hij, als de meest machtige van de kapiteins van de overwinnaar, naar de marsen van Wales gestuurd om Edric, graaf van Shrewsbury, te ontmoeten die nog steeds weerstand bood aan het Normandische juk. Deze edelman onderwierp, na veel moeilijkheden en een lange belegering in zijn kasteel van Wigmore, Mortimer en gaf zich over in de handen van de koning, toen hij, als beloning voor zijn goede dienst, een schenking kreeg van alle landgoederen van Edric en zich voortaan in Wigmore vestigde. Onafhankelijk van deze grote territoriale bezittingen van Wales, genoot Ralph Mortimer, door de schenking van zijn koninklijke meester, diverse heerlijkheden en landhuizen in andere delen van het rijk die hij bezat ten tijde van het algemeen onderzoek. In het begin van het bewind van Rufus nam Mortimer deel aan Curthose, maar hij wisselde vervolgens van kant en, als generaal van de troepen die door koning Hendrik I waren gestuurd om die prins in Normandië te weerstaan, joeg hij de vijand volledig op de vlucht en bracht Curthose gevangene naar de koning. Deze dappere persoon m. Millicent, dau. van ---, door wie hij een probleem had, Hugh, zijn opvolger; William, Heer van Chelmhersh, en later van Netherby; Robert, voorouder van de Mortimers, van Richard's Castle; en Hawise, m. aan Stephen, graaf van Albemarle. Hij was s. door zijn zoon, Hugh de Mortimer. [Sir Bernard Burke, Slapende, afgeschafte, verbeurde en uitgestorven Peerages, Burke's Peerage Ltd, Londen, Engeland, 1883, Mortimer, Baronnen Mortimer, van Wigmore.

www.stirnet.com/genie/data/british/mm4fz/mortimer01.php 

Raoul de Mortemer kwam op verkenning van de autorité du duc de Guyenne, en kwam uit Normandië Guillaume le Conquérant. Op 10/14/1066, het commando van het contingent van de Haut Poitou, en het plaats van het plan van de aanval, onder bevel van de vicomte de Thouars, Aimeri IV. Niet tevreden met de overwinning, Raoul probeert de strijd tegen Edric aan te gaan, dit is de sauvage, die past bij de gevangene. Herstel de terres du Nord-Est du Pays de Galles, il les offrit à Guillaume le Conquérant. Pour le remercier, ce dernier offrit à Raoul de Mortemer (per après 1074), la terre de Wigmore, au comté de Hereford. Ce fut ainsi que Raoul fonda une dynastie anglaise.... sources: exposé sur le village de Morthemer (Vienne)(présenté lors de la réunion du 16/04/2005, de l'antenne francilienne à Paris) présenté par Mme Yvette Bourumeau - Dupuis, le père Moins et M. jean-Henri Calmon.

Roger de Mortimer, door sommigen beschouwd als zoon van William de Warren, en door anderen, van Walter de St. Martin, broer van die William, was stichter van de abdij van St. Victor, in Normandië. "Er wordt gemeld", zegt Dugdale, "dat in het jaar 1054 (dat was twaalf jaar voor de Normandische verovering), toen Odo, broer van Hendrik, koning van Frankrijk, het grondgebied van Evreux binnenviel, hertog Willem deze Roger stuurde, vervolgens zijn generaal (met Robert, graaf van Ewe en andere stevige soldaten), om zijn pogingen te weerstaan; die Odo ontmoette in de buurt van het kasteel van Mortimer, hem ten strijde trok en een glorieuze overwinning behaalde. Het is verder waarneembaar van deze Roger dat hij door bloedverwantschap verbonden was met de Normandische hertog (later koning, met de naam Willem de Veroveraar), zijn moeder was nicht van Gunnora, vrouw van Richard, hertog van Normandië, overgrootmoeder van de Veroveraar. De vermoedelijke zoon van deze Roger, Ralph de Mortimer, die de hertog van Normandië vergezelde tijdens zijn expeditie tegen Engeland, was een van zijn belangrijkste bevelhebbers bij de beslissende slag bij Hastings. [Sir Bernard Burke, Dormant

De familie van Warenne is afkomstig uit Normandië, Frankrijk. De achternaam de Warenne is afgeleid van het kasteel met die naam aan de rivier de Varenne die door het gebied stroomt dat Willem in Hoog-Normandië verwierf. Ruïnes van dit oude kasteel uit de 11e eeuw zijn tegenwoordig gevonden in de buurt van Bellencombre, Seine-Maritime. Aangenomen wordt dat deze familie afstammelingen zijn van Scandinavische Vikingen.

De periode vanaf de vroegste geregistreerde invallen in de jaren 790 tot de Normandische verovering van Engeland in 1066 staat algemeen bekend als het Vikingtijdperk van de Scandinavische geschiedenis. Vikingen gebruikten de Noorse Zee en de Oostzee voor zeeroutes naar het zuiden. De Noormannen waren afstammelingen van Deense en Noorse Vikingen die in de 10e eeuw feodale heerschappij kregen over gebieden in Noord-Frankrijk - het hertogdom Normandië. Wat dat betreft bleven afstammelingen van de Vikingen invloed uitoefenen in Noord-Europa. Evenzo had koning Harold Godwinson, de laatste Angelsaksische koning van Engeland, Deense voorouders.historytheinterestingbits.com/tag/warennes/ fmg.ac/Projects/MedLands/ENGLISH%20NOBILITY%20MEDIEVAL2.htm#_Toc196023995 

31. jaar 998

Ralph -Rodulf -Ranulph-Raoul I De Warenne  *998 Varenne, Bellencombre, Seine-Inferieure,Normandy; +1058/1074 in Varenne,Seine-Inferieure

∞Beatrice Rouen de Vascoeuil/de Saint Martin *1004 in Vascoeuil, Seine-Inferieure +1053 Normandy. Vader: Vautier de Saint Martin

Ranulf I de Warenne (998-1058) , is de vroegst gedocumenteerde patriarch van de Warren Family. Hij was een Normandische ridder - woonde in Castle de Warenne in Frankrijk. Hij had twee zonen; Rodulf, vader van de familie Warenne, en Roger van Mortimer , vader van de familie Mortimer. 

Hij kreeg  land als bruidsschat buiten de muren van Rouen, bij Vascoeuil, (net ten oosten van Rouen en in het Pays de Caux.  Het cartularium van de abdij van St. Amand bevat een record dat de identiteit van Roger bewijst, zoon van de bisschop, en die van zijn broer Ralph, als zonen van Hugo, bisschop van Coutances. 

 Kinderen van Ranulph I de Warenne en Beatrice de Vascoeuil waren:

.Ranulph II de Warenne geboren omstreeks 1012.

.Roger de Mortimer de Warenne *1030/32. zie hierboven.

  https://www.geneajourney.com/wrrene1.html

  Kasteel Bellencombre en de Mortimer en Warenne

  https://chateau-de-bellencombre.com/chateaux-forts-du-talou/

Roger DE WARENNE (voorouder van Mortimer) zoon vanRodulf I DE WARENNEenBeatrice DE VASCOEUIL, werd geboren rond 1030 in Mortemer-sur-Eaulne, Seine-Inferieure, Normandië, Frankrijk en stierf vóór 1086 in Saint -Victor-en-Caux, Seine-Inferior, Normandië, Frankrijk. Een andere naam voor Roger was Roger DE MORTIMER

        washington.ancestryregister.com/WARENNE100006.htm 

RODULF (e) DE WARENNE ontleende zijn naam aan het gehucht Varenne (dept. Seine-InfÈrieure) aan het riviertje de Varenne in Normandië. Zijn afkomst is onbekend. Er wordt gezegd dat hij land bezat buiten de muren van Rouen onder Robert I, hertog van Normandië (overleden in 1035), en het Cartularium van de abdij van de Heilige Drie-eenheid op de Mont de Rouen bewijst dat hij een aanzienlijk gebied bezat aan beide oevers van de Seine stroomopwaarts van Rouen. Hij bezat ook land in Vascoeuil (dept. Eure), dat hij omstreeks 1053 schonk aan de abdij van St. Pierre de PrÈaux (b), en in het pays de Caux, ten noorden van Rouen, waar hij 4 kerken met tienden verkocht aan de Holy Trinity in 1059, en schonk een andere kerk, ook met tienden, in 1074. Hij trouwde met Beatrice, wiens moeder vrijwel zeker een zuster was van Gotmund Rufus DE VASCOEUIL, dochter van Tesselin, burggraaf van Rouen. Ze leefde omstreeks 1053.

Zijn voornaam is gelatiniseerd zowel als Rodulfus als als Radulfus (Ralph). Deze verwarring doet zich voor in andere families (bijv. de stichter van de "Tancarvilles") en is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat twee enigszins vergelijkbare namen tot één zijn samengevoegd; bijv. Ranulf (van Hrabenwulf) en Randolf (van Randwulf). Schriftgeleerden zouden Rodulfus dan waarschijnlijk veranderen bij het kopiëren van vroege charters.

Vóór mei 1055 verkocht Rodulf land aan de monniken in Blosseville en Eauplet, op de rechteroever van de Seine, en Sotteville op de linkeroever. Vervolgens verkocht hij ze al zijn rechten in Blosseville, Mesnil-Esnard, Neuvillette, Lescure en Eauplet. 

https://familytrees.genopro.com/Azrael/2582920/Mortimer-RogerDe-I136497.htm

https://familytrees.genopro.com/

32. jaar 970

William (Earl) Gautier de Warenne, Guillaume de Varennes, de Saint-Martin

*970 -+1055 Normandie

xBéatrice de Torta , de Crepon *980 +1001

William de Warenne, 1e graaf van Surrey - Profilbaru.Com 

32. jaar 950

Gautier/Guillaume/Willem de Warenne, /Raoul de Verennes, baron St. Maritime, Haute Normandië, *950 Varenne, Bellencombre +1020 Varenne, Seine-Maritime,  Normandië

∞Emma de Torta do Pont Audemer, de Varenne, comtesse, *circa 960 Normandy, France +04-11-1022 Bellencombe, Seine Inferieure, France

 Guillaume de Varenne (ca 950 - ca 1020) huwde in 995 met Emma Torta (*ca 960  +4 nov. 1022), nicht van Gauthier of Vautier (Waltherius, Gallerius) Torta (7 juli 941), bisschop van Parijs in 936, prelaat van groot karakter hoewel half geestelijke omdat hij kan lezen maar niet schrijven, kanselier van Hugo de Grote (898 - 956) , graaf van Parijs, en van Saint-Martin van Tours. Ze is de kleindochter van Raoul Torta , seneschal en gouverneur van Normandië tijdens de minderheid van hertog Richard Sans-Peur (942 - 946). Hertog Richard jaagt op hem als verrader bij zijn terugkeer naar Normandië in 946. De Torta of Tourte, wiens achternaam Ferdinand Lot aangeeft dat de achternaam een ​​Normandische oorsprong onthult, dragen: Losangé d'or et d'azur.

33. jaar 925

William /Waltimus/ Gautier Warenne  de Saint-Martin; heer de Saint-Martin-sous-Bellencombre; graaf de Warenne,  Guillaume de Varennes *925  +980  Amiens, Somme, Picardy, St Martin, Puy-de-Dôme, Auvergne Normandië

x Sebill de Crepon Sint Maarten *ca 930 Normandy +St Martin, Puy-de-Dôme, Auvergne, France. Ze was de dochter van Herfaste V (of Herbastus) de Saint Crepon die werd geboren rond 920 en stierf na 980. 

Tweede man van Sebill de Crepon:

Hertog Richard van Normandië, I b. 28 aug 933 Fécamp, Seine-Maritime, Haute-Normandie, Frankrijk d. 20 nov 996 Fécamp, Seine-Maritime, Haute-Normandie, Frankrijk: De families Stevens en McKay (mckaystevens.us) 

Descendancy for Gautier de Saint-Martin, seigneur de Saint-Martin-sous-Bellencombre: Genealogie MORIN Roots (famille-morin.com) 

De vader van William Warren, die uiteindelijk eerste graaf van Surrey werd, heette ook William, maar hij was nooitgraaf van Normandië maar graaf van Varenne. Er waren geen graven in Normandië, hoewel de titel van graaf vanvergelijkbare status is en een exacte woordenboekvertaling is. 

De grootvader van de eerste graaf was Walter de St.Martin en zijn grootvader was Herstafus , zijn vader was Rollo A Danish Knight.

abbeyclock.com/wellington/rollo.html 

HALL VIKING LINEAGE - Hall Familiegeschiedenis (hallfamilyname.com) 

Walter de St. Martin wordt ook gespeld als Gautier de St. Martin. De familie warren ontleent zijn naam aan het leengoed van Varenne in St-Aubin-le-Cauf, arrondissement Dieppe, en stamt af van Gautier de St-Martin.

Het 'Normandische volk', een zeer hoge autoriteit, herleidt inderdaad de Mortimers en de Warennes tot Walter de St. Martin.

Walter de St Martin, onderwierp Edrich, graaf van Shrewsbury, genoot daarop van Wigmore-Castle, en was de voorouder van de Mortimers, oude baronnen van Engeland, en van de graven van maart en Ulster.

www.tng.famille-morin.com/descendtext.php?personID=I6000000000232597777&tree=Ross&generations=12 

38. jaar 780

Ivar Opplendingejarl Halvdansson  *780 in Oppland, Norge +824  Borre, Vestfold, Norway

xGundella Eysteinsdottir 

xAseda Eysteinsdatter 785–850

41. jaar 715/20

Halfdan "Gamle" Sveidasson, “the Aged” "Halvdan "Gamli" Sveidasson"  *715/20 Svitjod Värmland, Sweden. 

+795 in Toten Norway. 

Halvdan «Whiteshanks» /Kvitbein/ King of Solør / Hedmark / Toten (Halvdan «Whiteshanks») "Hvitbein = The Meek" Hadeland King of Solør / Hedmark / Toten / Hadeland / Vestfold (Norway)

xÅsa (Aasa) Eysteinsdotter ± 718-± 803 

Halfdan Hvitbein werd een grote koning. Hij was getrouwd met Aasa, een dochter van Eystein the Severe, die koning was van het Upland-volk, en regeerde over Hedemark. Halfdan en Aasa had twee zonen, Eystein en Gudrod. Halfdan onderwierp een groot deel van Hedemark, Toten, Hadeland en een groot deel van Westfold. Hij werd een oude man en stierf in zijn bed in Toten, vanwaar zijn lichaam naar Westfold werd vervoerd, en werd begraven onder een heuvel op een plaats genaamd Skaereid, in Skiringsale. Zo zegt Thjodolf: - 'Halfdan, gewaardeerd door vrienden en vijanden, ontvangt eindelijk de diepe rust van het leven: de oude man eindelijk, hoewel laat, gaf in Toten toe aan strenge Bij Skiringsale hangt een rots aan zijn graf, die lijkt te rouwen om de dappere Halfdan, dierbare leiders en mensen, Van allen een stille traan ontvangen. 

42. jaar 682

Olaf "The Wood Cutter" Ingjaldsson" Trätälja Kung av Värmland

*682/690 in Värmland, SwedenVärmland, Sweden; +710 in Romerike, Buskerud, Norway. 

xSolveig (Solva) Halfdansdotter. 

 Koning van Vermaland in Zweden; offerde zijn eigen volk in tijden van hongersnood.

43. Jaar 650

Ingjald «ill-ruler "Ingjal." Illråde king in Sweden

*650 in Badelunda Sverige; +751 in Röning 

Slechte heerser", koning van Uppsala in Zweden; de laatste in Fray geboren heidense sacrol "vredeskoning" met mensenoffers in zijn eigen familie. 

xGauthild (Gauthildur) Algautsdotter.

www.finnfalla.se/forsk/anor/adeln/index.htm?/forsk/anor/adeln/000/0076/553.htm 

Hij was een zeer woest persoon met een totaal onaangename persoonlijkheid. Toen zijn vader stierf, liet hij een grote zaal bouwen en een groot feest voorbereiden voor het begin van zijn regering, en daarvoor nodigde hij de zes andere plaatselijke koningen uit: Algaut, zijn schoonvader; Yngjvar, koning van Fjadrydaland, en zijn twee zonen; Spornsjall, koning van Nerike; Sughvat, koning van Aattundaland; en Granmar, koning van Sondermanland, die niet aanwezig was. Die avond sprak hij deze Brage: "Ik zal mijn heerschappij met de helft vergroten, naar alle vier de hoeken van de wereld", en later, nadat iedereen dronken was en plezier had, liet Ingjvar het nieuwe vuur aansteken hal en verbrandde iedereen tot de dood. Degenen die erin slaagden naar buiten te rennen, werden ter plekke gedood.

Hij en zijn compagnie werden bij Reaning omsingeld door het leger van Ivar Vidfavne, en toen ze geen uitweg zagen en geen kwartier verwachtten, staken hij en zijn mannen en dochter de hal om hen heen in brand en pleegden massale zelfmoord. Een andere Yngling-koning in Zweden was Ingjald Illrade. Uit zijn verhaal leren we iets over hoe koningen werden gekozen. Als een koning stierf, moest zijn opvolger het begrafenisfeest bijwonen en daar aan de voet van de troon zitten. Er werd een enorme beker van hoorn binnengebracht. De erfgenaam moest beloven een machtige daad van moed te zullen verrichten en vervolgens de beker naar de bodem laten leeglopen. Na deze ceremonie werd hij naar de troon geleid en tot koning uitgeroepen.

Toen Ingjald de begrafenis van zijn vader Anund de Cultivator plande, nodigde hij alle kleine koningen en jarls (graven) van de aangrenzende gebieden uit om het feest bij te wonen. Daar stond hij op, deed de gelofte om zijn koninkrijk aan alle kanten met de helft te vergroten en dronk de beker leeg. Vervolgens liet hij zijn gasten drinken totdat ze dronken werden. Op dit punt verliet hij de hal, omsingelde het met zijn mannen, stak het in brand en doodde zo al zijn potentiële rivalen. De mensen haatten hem vanwege zijn verraad en noemden hem Ingjald Illrade, of slechte heerser.

Koning Ingjald zou de laatste koning van de Yngling-dynastie zijn geweest die in Zweden regeerde. Volgens de sagen stierf hij rond 600 na Christus door zijn paleis aan het Malarenmeer in brand te steken en zo zowel zichzelf als zijn dochter te vernietigen. Het was een passend einde voor een man die zijn vazallen op dezelfde manier had vermoord.

Ingjald Illrade werd in Zweden opgevolgd door Ivar Vidfamne (Wide Reacher). Ivar begon een nieuwe dynastie, genaamd Ivarska naar hemzelf.

De lijn van de slecht regerende Ingjald stierf echter niet uit. Zijn zoon Olof Tretelgia (Olaf Tree-Hewer) ontsnapte naar Noorwegen, waar hij de stamvader werd van de Noorse Yngling-koningen. 

45. jaar 616

Ingvar "de lange" Östensson. Geboren 616 in Uppsala. Overleden in Stone, ESTLAND. 

Ingvar of Yngvar Harra, Proto-Noors * Ingu-Hariz (d. begin 7e eeuw) was de zoon van Östen en eiste de Zweedse troon op voor het Huis Yngling nadat de Zweden in opstand waren gekomen tegen Sölvi.

Snorri Sturluson vertelt in zijn Ynglinga-saga dat koning Ingvar, de zoon van Östen, een groot krijger was die vaak tijd doorbracht met patrouilleren langs de kusten van zijn koninkrijk tegen Denen en piraten uit het oosten. Koning Ingvar kwam uiteindelijk tot een vredesakkoord met de Denen en kon zich ontfermen over de Estse piraten.

Hij begon vervolgens te plunderen in Estland als vergelding, en op een zomer kwam hij aan op een plaats genaamd Stein (zie ook Sveigder). De Esten (sýslu-soort) verzamelden een groot leger in het binnenland en vielen koning Ingvar aan in een grote veldslag. De Estse troepen waren te machtig en Ingvar viel en de Zweedse troepen trokken zich terug. Ingvar werd begraven in een heuvel op een plaats genaamd Stone of Hill fort (bij Steini) aan de oevers van Estland (Aðalsýsla).

46. jaar 594

Östen Adilsson. Geboren 594 in Gamla Uppsala. Overleden te Gamla Uppsala. 

Er is geraden dat zijn heerschappij zich uitstrekte. tussen de jaren 520-535 na Christus. Hij is vooral bekend omdat hij werd gedood in Vendel in Uppland. Concreet zou hij zijn gedood door twee Deense graven uit Zeeland. De reden hiervoor was dat de Denen met geweld hun intrek hadden genomen in het koninklijke landgoed van Huseby. Ottar probeerde het met zijn mannen gooi de indringers eruit, maar in de daaropvolgende strijd werden bijna alle Zweden gedood. Later zijn zoon Adils wreekte de dood van zijn vader door Zeeland aan te vallen. Er wordt gezegd dat een van de graven gevonden in Vendel wordt verondersteld te behoren tot Ottar Vendel kraai. De naam "vendelkraai" zou een uitdrukkingen gebruikt over de inwoners van Vendel. Zoon van koning Egil Aunsson 'Tunnadolg' van Ynglingaätten in Svitjod, die in 515 in Svitjod door een os werd gedood en in Uppsala werd neergestoken; kind: Adil's 'de Machtige' van Uppsala. Tussen de kleine koningen Egil en Adils worden de Zweden geregeerd door een monarch genoemd in beide bronnen; Beowulfkvädet noemt hem Ohthere en Snorri noemt hem Ottar met de bijnaam Vendelkråka. Zijn historische bestaan wordt beschouwd als aldus bewezen; Hij is de eerste Zweedse koning aan wie serieuze historische geleerden durven. zeg dit.

Ottar was koning van de Zweden in de vroege jaren 500. Er is geraden dat zijn regeerperiode uitgerekt tussen de jaren 520-535 na Christus. Hij is vooral bekend omdat hij werd gedood in Vendel in Uppland. In het bijzonder zou hij zijn gedood door twee Deense graven uit Zeeland. De reden hiervoor was dat de Denen met geweld hun intrek hadden genomen in het koninklijke landgoed Huseby. Ottar probeerde met zijn mannen de indringers eruit te gooien, maar viel in de daaropvolgende strijd bijna. alle zweden. Later wreekte zijn zoon Adil de dood van zijn vader door Zeeland aan te vallen. Er wordt gezegd dat een van de graven gevonden in Vendel moet behoren tot Ottar Vendelkråka. Alleen de naam "vendelkraai" zou een uitdrukking zijn die wordt gebruikt over de inwoners van Vendel. 

47. jaar 572

Adil's "de machtige" Ottarsson. Geboren 572 in Uppsala. Overleden te Uppsala. Koning van Svea

xYrsa Helgesdatter Leire. Geboren 565 in DENEMARKEN. Koningin van Denemarken en Uppsala

Småkung in Uppsala. Geboren omstreeks 520 in Uppsala, Svitjod. Overleden 575 te Uppsala, Svitjod. Adils waren getrouwd met Rolf Krake's moeder Yrsa, zegt Snorre in zijn Edda. Toen de Zweedse Koning gevechten had met een koning van Noorwegen genaamd Ale, stuurde hij een bericht van zijn stiefzoon in Lejre en vroeg hem om een help tegen het feit dat hij drie schatten in Svitjod mag kiezen. Nu kon Rolf geen gevaar lopen omdat hij had elders aanranding, maar stuurde in plaats daarvan Adils zijn twaalf berserkers. Met de hulp van Ze wonnen de koning van Svea, maar toen ze hun salaris wilden en eisten ook om te kiezen kostbaar voor zijn koning weigerden de Adils. Een van de uppsala koningen die ze wilden koppelen aan Uppsala mounds, Ottars zoon Adils, overtreft in naam zowel zijn voorgangers als zijn opvolgers voor de komende eeuwen. Net als zijn vader en andere zwervende figuren naast het Ynglingatal en andere IJslandse koninklijke records wordt hij ook genoemd in het Oudengels. het gedicht Beowulf. Adils werd de zoon van koning Ottar genoemd, die het koninkrijk na hem innam. Hij had grote geschillen met een Noorse koning genaamd Åle de Opplandic . Ze hielden slagen op het ijs van het Vänernmeer en daar viel koning Åle en koning Adils ontving de overwinning. Koning Rolf Krake van Denemarken kwam later naar Adils om het goud terug te halen dat door de Zweden betaald moest worden. Adils betaalde schoorvoetend, maar wanneer Rolf Krake was onderweg, ze zagen dat ze vervolgd werden. Rolf Krake liet zich vervolgens weggooien het goud en zo kwamen ze weg, want de achtervolgers stapten meteen van hun paarden af om hun weg naar boven te vinden. Goud. Adils 'de Machtige' Ottarsson van Uppsala. Koning in Uppsala. Hij stierf door val van het paard op een vlekkenfeest rond 575 en daarna werd hij opgevoed in Uppsala; zoon van Ottar 'Vendel kraai' Egilsson; kinderen: Östen Adilsson van Uppsala. 

48. jaar 557

Ottar "Vendelkråka" Egilsson. Geboren 557 in Uppsala. Overleden te Vendel, Uppsala. 

xHelge Halfdansson. *528 in DENEMARKEN. 

Ottar was koning van de Zweden in de vroege jaren 500. Er is geraden dat zijn heerschappij zich uitstrekte. tussen de jaren 520-535 na Christus. Hij is vooral bekend omdat hij werd gedood in Vendel in Uppland. Concreet zou hij zijn gedood door twee Deense graven uit Zeeland. De reden hiervoor was dat de Denen met geweld hun intrek hadden genomen in het koninklijke landgoed van Huseby. Ottar probeerde het met zijn mannen gooi de indringers eruit, maar in de daaropvolgende strijd werden bijna alle Zweden gedood. Later zijn zoon Adils wreekte de dood van zijn vader door Zeeland aan te vallen. Er wordt gezegd dat een van de graven gevonden in Vendel wordt verondersteld te behoren tot Ottar Vendel kraai. De naam "vendelkraai" zou een uitdrukkingen gebruikt over de inwoners van Vendel. Zoon van koning Egil Aunsson 'Tunnadolg' van Ynglingaätten in Svitjod, die in 515 in Svitjod door een os werd gedood en in Uppsala werd neergestoken; kind: Adil's 'de Machtige' van Uppsala. Tussen de kleine koningen Egil en Adils worden de Zweden geregeerd door een monarch genoemd in beide bronnen; Beowulfkvädet noemt hem Ohthere en Snorri noemt hem Ottar met de bijnaam Vendelkråka. Zijn historische bestaan wordt beschouwd als aldus bewezen; Hij is de eerste Zweedse koning aan wie serieuze historische geleerden durven. zeg dit.

Ottar was koning van de Zweden in de vroege jaren 500. Er is geraden dat zijn regeerperiode uitgerekt tussen de jaren 520-535 na Christus. Hij is vooral bekend omdat hij werd gedood in Vendel in Uppland. In het bijzonder zou hij zijn gedood door twee Deense graven uit Zeeland. De reden hiervoor was dat de Denen met geweld hun intrek hadden genomen in het koninklijke landgoed Huseby. Ottar probeerde met zijn mannen de indringers eruit te gooien, maar viel in de daaropvolgende strijd bijna. alle zweden. Later wreekte zijn zoon Adil de dood van zijn vader door Zeeland aan te vallen. Er wordt gezegd dat een van de graven gevonden in Vendel moet behoren tot Ottar Vendelkråka. Alleen de naam "vendelkraai" zou een uitdrukking zijn die wordt gebruikt over de inwoners van Vendel.

www.finnfalla.se/forsk/anor/adeln/index.htm?/forsk/anor/adeln/000/0076/555.htm 

49. jaar 530

Egil "Tunnadolg" Aunsson. Född 530-590 i Uppsala (C). Kung av Svea. 

Koning. Geboren voor 400 in Gamla Uppsala (C). Overleden 515 te Gamla Uppsala (C). Egil was geen mimiek maar regeerde in vrede. Hij had een thrall genaamd Tunne die de penningmeester van zijn vader was geweest, maar toen Egil aan de macht kwam, moest Tunne terugkeren naar de andere thralls. Daarvoor had Tunne gestolen. een deel van king Ane's chattels en begroef het. Nu vluchtte hij samen met enkele anderen thralls, groeven de schat op en deelden het onder hun mannen. Ze maakten hem tot hun stamhoofd. En hij verzamelde allerlei slechte mensen om zich heen. Ze beroofden, plunderden en doodden en al De buit verdeelde hij onder zijn mannen. Koning Egil nam de strijd aan tegen Tunne. Het werd een bittere strijd en koning Egil werd gedwongen te vluchten. Egil verzamelde er hier een en ging de strijd aan met Tunne. Het werden acht felle veldslagen en koning Egil verloor ze allemaal. Hierna ontvluchtte Egil het land, tot koning Frode de Stoute op Zeeland. Hij beloofde Frode de schat van de Zweden als ze hem zouden helpen om weg met Tunne. Toen Egil thuiskwam, had hij een groot leger van koning Frode's mannen en sekteleden. met hen. Er was een enorme klap waar Tunne uiteindelijk viel. Egil herwon zijn koninkrijk en Frodes mannen aten thuis. Daarna stuurde Egil elk jaar geweldige geschenken naar Frode, maar hij geen belasting verschuldigd zoals hij had beloofd. Toch bleef de vriendschap bestaan. Na de dood van Tunne regeerde Egil nog drie jaar, maar toen gebeurde het dat een te vegen stier werd helemaal volks en vluchtte naar het bos. Koning Egil, die een groot jager was, ontmoette de stier in het bos tijdens een jacht, proberen het te doden. De koning brak zijn speer tegen de stier, de stier omvergeworpen het paard van de koning, de koning trok zwaarden, maar de stier rechtte de hoorns in zijn borst. De mannen van de koning uiteindelijk lukte het om de stier te doden, maar de koning stierf aan zijn verwondingen. Opgestapeld in G:a Uppsala, waarschijnlijk in de zogenaamde Freyheuvel (tussen de heuvel van Aun in het zuiden en de heuvel van Adil in het noorden). Opgravingen daar toonden op vreugdevuur resten uit de jaren 520. Egil overleed na verwondingen opgelopen tijdens het jagen op een stier die ontsnapte uit een vlek. De stier had het paard aangevallen en toen Egil van het paard viel, stootte het paard de stier zijn hoorns in de borst van Egil die na korte tijd stierf. 

50.

Aun Jorundsson 509-590

Aun, de zoon van Jaarund, werd de volgende koning van de Svearne. Hij stond bekend als Aun den Gamle (de oude) omdat hij een zeer oude man was. Hij was tien jaar verkocht toen hij koning werd. Hij woonde vijfentwintig jaar als koning in Uppsalir, en toen koning Halvard van Denemarken hem uit Uppsalir verdreef en zelf de troon bezette, ging hij naar Vestergautland, waar hij nog eens vijfentwintig jaar bleef. Toen Kin Halvard stierf, keerde hij terug naar Uppsalir en bezette de troon nog eens vijfentwintig jaar, totdat hij de tweede keer werd verdreven door een andere Deense koning. Zoals eerder gezegd leefde hij als een zeer oude man, en er wordt verteld dat hij een menselijk offer van hem bracht aan Odin, de heidense god, die hem een lang leven beloofde voor deze daad. Negen zonen werden dus door hem geofferd. Hij stierf uiteindelijk van ouderdom, toen de Zweden weigerden hem zijn tiende zonen te laten offeren. 

51

Jorund Yngvasson 487-548

Jorund of Jörundr (5e eeuw) was een Zweedse koning van het huis Yngling. Hij was de zoon van Yngvi, en hij had de troon van Zweden voor zijn dynastie teruggewonnen van Haki (de broer van Hagbard, de held van de legende van Hagbard en Signy, en Snorri citeert twee kennings uit deze legende Sigar's ros en Hagard's gevallen strop, wanneer hij over Jorund vertelt).

Snorri Sturluson vertelt dat toen Jorund jong was, hij met zijn broer Erik over de zeeën reisde en plunderde, en dat ze grote krijgers waren. Op een zomer plunderden ze in Denemarken, waar ze een andere plunderaar ontmoetten, koning Gudlög van Hålogaland (een provincie in Noorwegen) met wie ze vochten. Ze namen hem gevangen en droegen hem aan land bij Stromones, waar ze hem ophingen. Gudlaugs overlevende metgezellen hief daar een heuvel over hem heen. 

52

Yngvi Alreksson 466 Zweden -525 Cochem-Zell, Rheinland-Pfalz, Duitsland  

xDagreid Dagsdotter 

Legendarische Zweedse koning. Hij leefde ongeveer 402 tot 430 en regeerde over Swealand, of het centrale Swea-gebied deel van Zweden dat zich rond 980 na Christus tot dat land ontwikkelde. De vruchtbaarheidsgod uit de Noorse mythologie Yngvi-Freyr (Yngve Frej) naar wie de dynastie en het verhaal erover werd genoemd, zou dan genummerd worden als Ingold I. Volgens de Yngling Saga van historicus Snorri Sturluson waren Ingwin en zijn broer koning Adolph (Alf) de zonen van koning Erik (I) en medeheersers. Er is bewijs dat ze bestonden (Prof. Birger Nerman) buiten de legendes. De gemalin van Adolph heette Bera. De relatie tussen de broers verslechterde door haar aandacht en flirts met haar zwager koning Ingwin. Herhaalde opmerkingen van koningin Bera vernederden Adolph, die vervolgens in een vlaag van woede zijn zwaard onder zijn cape vandaan trok en het in zijn broer stak. Ingwin trok snel zijn eigen zwaard en stak Adolph neer. Bera zag beide broers ter plekke sterven en ze werden begraven in een tumulus die niet meer bestaat, aan de oever van de rivier de Fyris, nu in het centrum van Upsala. Een van die bekende graven is Thorsugle genoemd.

53. jaar 445

Alrek Agnesson. *445  +536;  

xDagreid Dagsdotter, geb. 449 

Alrek en zijn broer Erik waren koning geworden na hun vader Agne. Ze waren machtige mannen en grote krijgers en sporters. Ze streden om de meeste dingen, om wie het beste reed. of betere paarden had. Eén keer reden de twee broers weg van hun echtgenoten en keerden niet meer terug. Ze begonnen naar hen te zoeken en vonden ze dood met hun hoofden ingeslagen. Geen van hen had wat wapens, maar men geloofde dat ze elkaar doodsloegen met de biet van hun paarden . Moeder voor zijn zoon Alf was koning Dag de Machtige dochter Dageid. 

54.jaar 424

nl.findagrave.com/memorial/215534928/agne-dagsson

xSkjalf Frostadotter, geb. 428, Finland 

Stichter van de gotische Skilfinga-dynastie. Geboren omstreeks 237. Agne werd koning na haar vader Dag. Agne Wees een machtige en uitstekende man, een groot krijger en in alle opzichten met de hand. Een zomer trok Agne met haar leger naar Finland en verwoestte. De naam van de Fin was Froste en hij verzamelde een groot leger en trok ten strijde tegen Agne. Hij zegevierde en sleepte zich voort. Finland en zette het eronder en nam een zeer grote prooi. Onder wat werd veroverd was Froste's dochter Skalv met wie Agne vervolgens trouwde. Toen Agne terugkwam, ging hij liggen. Stocksund. Quake vroeg haar man om een grafbiertje boven zijn vader te houden en dus hield het een gilde met grote drankslag. Toen Agne dronken was, vroeg Skalv hem om de gouden sieraden die hij droeg te passen. Over Halden. Hij deed dat en bond het strak om zijn nek voordat hij naar bed ging. Sinds hij viel in slaap gebonden Quake een touw in de sieraden. Haar mannen hesen Agne tegen een boom die stond. over hun tent en het werd zijn dood. 

55. jaar 400

Dag "den Vise" Dyggvesson. Född omkring 400. Död i Gotland; +Skjalf Frostadotter, geb. 428, Finland 

Dag was de zoon van Dyggve en nam zijn koninkrijk over. Hij was zo wijs man dat hij de stemmen van vogels begreep. Hij had een mus die naar verschillende landen vloog en daarna vertelde Dag wat hij had gezien. Ooit vloog de mus naar Reidgotaland naar een boerderij genaamd Reverbee en werd gedood door de eigenaar van de boerderij. Day kwam erachter wat er met de mus was gebeurd en verzamelde daarom een groot leger en reisde naar Vörve en verwoestte. Day werd toen gedood door een arbeider die gooide hooidief naar het leger en dit had het hoofd van de koning geraakt. Hij viel van het paard en gestorven. 

De Anderson-Krogh genealogie : voorouderlijke lijnen en afstammelingen

Dag, de zoon van Drygve, werd de volgende koning. Hij was een zeer wijs man en er werd gezegd dat hij de taal van vogels verstond. Hij had een mus die hem van verre veel tijdingen vertelde. Op een keer vloog de mus naar Denemarken, waar hij in de boomgaard van een boer sijpelde en bessen at. De boer raapte een steen op en doodde de vogel door hem te raken. Koning Dag werd angstig toen hij niet terugkwam, dus ging hij naar een offer aan de goden, waar hij naar zijn vogel vroeg. Hij kreeg te horen wat er was gebeurd. Hij verzamelde een troepenmacht en ging naar Denemarken om de dood van de mus te wreken. Hij verwoestte het platteland, maar op de terugweg naar hun schepen wierp iemand een hooivork in de groep mannen en die raakte het hoofd van de koning waardoor hij stierf. 

www.ointres.se/carellk/sida0/h_____9g.htm 

56. jaar 380

Dagr Spaka Dag "the Wise" Dyggvasson Dyggvison (Dyggvasson),  ± 380-± 440 

xDrott Danpsdottir 

De Anderson-Krogh genealogie : voorouderlijke lijnen en afstammelingen

Drygve, de zoon van Domar, werd toen koning van de svearne (Zweden). Hij stierf ook een natuurlijke dood. Er is niets van hem overgeleverd, behalve dat hij de eerste man was die Konge (koning) werd genoemd. Voorheen heetten ze Drottner, hun vrouwen, Drottninger en hun lijfwachten Drott. Elke man in de dynastie stond ook bekend als Yngve en Ynglinger. Drygve's moeder was Drott, de dochter van koning Danp, de zoon van Rig, die als eerste Konge heette in de Deense taal. Dronning (koningin) Drott was de zus van koning Dan de Trotse, van wie Denemarken zijn naam kreeg. 

57

Domar Domaldsson 361-452 

Domar, de zoon van Domalde, werd de volgende koning van de Zweden. Tijdens zijn lange regeerperiode bleef het land bestaan en heerste er vrede. Over hem wordt niets verteld, behalve dat hij in Uppsalir aan een ziekte stierf; zijn lichaam werd naar Fyres Plains gebracht en verbrand. Een stenen monument werd opgericht aan de monding van de Fyres beek tussen het oude Uppsalir en het nieuwe Uppsala. 

58

Domaldi Visbursson 340-431

Domalde werd koning van svitjod na zijn vader, Visbur. Tijdens zijn regering was er honger en hongersnood in het land, en de Zweden brachten grote offers en altaaroffers. Maar er heerste nog steeds hongersnood. De sparren vallen ze offerden ossen, maar tevergeefs. De volgende herfst offerden ze mensen, maar hun oogsten waren nog armer. De volgende herfst kwamen de Zweden in een grote voor naar Uppsalir, waar de offers zouden worden gehouden. Ze debatteerden en waren het erover eens dat hun koning verantwoordelijk moest zijn voor hun problemen en besloten dat ze hem hun offer aan hun god Odin zouden brengen en de sokkels in de tempel met zijn bloed zouden beschilderen. Dat is gebeurd. 

59

Visbur Vanlandasson 319-339

Authisdotter

Visbur regeerde over de Swearne (Zweden) na de dood van zijn vader. Zijn vrouw was de dochter van Aude, een rijke man, die drie grote landgoederen en een gouden ornament als bruidsschat met zijn dochter schonk. Er werden twee zonen geboren, namelijk Gisland Andur. Hij verliet zijn vrouw en trouwde met een andere vrouw, dus nam ze twee zonen en ging terug naar Finland om bij haar vader te wonen. Visbur had een zoon genaamd Domalde bij zijn tweede vrouw. Zijn eerste vrouw drong er bij haar zonen op aan om het bezit op te eisen dat hem als bruidsschat toebehoorde. Visbur weigerde hiermee in te stemmen. Zijn ex-vrouw stelde daarop hekserij tegen hem in. Er werd geprofeteerd dat het gouden ornament een vloek zou zijn en de dood van de beste man van zijn ras zou veroorzaken. De tovenaar gaf de zonen ook toestemming om hun vader van het leven te beroven, en voorspelde ook dat moord op bloedverwanten in de Ynglinger-dynastie in de furutre zou voorkomen. Daarna verzamelden de zonen 's nachts een groep mensen, staken de slaapvertrekken van Visbur in brand en verbrandden hem tot de dood.

60

Vanlandi Svegdasson 298-389

Driva Snaersdotter 302 Finland

Vanlande, de zoon van Svegdir, besteeg de troon en regeerde over de rijkdom van Uppsalir. Hij was een groot sarrior en reisde veel door het land. Hij maakte zijn winterverblijf in Finland, waar hij trouwde met Driva, de dochter van Snae, de oude. Hun zoon heette Visbur. Vanlande verliet Finland op een dag in het voorjaar en beloofde dat hij over drie winters terug zou zijn. Hij keerde niet terug, dus na tien jaar belde zijn vrouw Driva een heks genaamd Huld en vroeg haar om hem te verleiden terug te komen naar Finland, of hem anders te doden. Hij was op dat moment in Uppsalir en daar ontmoette hij de dood door toedoen van een heks. 

61

Svegdi Fjolnarsson 277-368

Svegdir nam het rijk over naar zijn vader, Fjaelnir; hij legde een gelofte af om godheim en Odin de oude te zoeken. Hij reisde met twaalf man wijd en zijd over de wereld; hij kwam naar Tyrkland en naar het grotere Svitjod en ontmoette veel van zijn vrienden en bloedverwanten. Hij was vijf jaar weg op deze reis. Daarna kwam hij terug naar Uppsalir en bleef enige tijd thuis. Hij trouwde in Vansheim met een vrouw genaamd Vana; hun zoon was Vanlande. Svegdir ging opnieuw op zoek naar Godheim. In het oosten van Zweden ligt een groot landgoed genaamd Stein; Er is daar een rots zo groot als een groot huis. Op een avond na zonsondergang, toen Svegdir stopte met drinken en naar zijn slaapvertrekken ging, zag hij een dwerg (dwerg) buiten de rots zitten. Svegdir en zijn mannen waren erg dronken en renden naar de rots. De dverg stond in de deur en riep Svegdir om binnen te komen als hij Odin wilde ontmoeten. Svegdir snelde de rots in, die zich onmiddellijk op hem sloot, en hij kwam nooit meer terug. 

62

Fjolnir Yngvi Freysson 256-300 Denenmark

Fjaelnir, de zoon van Yngvi-Frey regeerde toen over de Zweden en de Uppsalir rijkdom. Hij was een goede koning en een machtige heerser. Fred-Frode, koning van de Denen, woonde destijds in Leidra (bij Roskilde, Denemarken). Ze waren vrienden en nodigden elkaar vaak uit voor hun festiviteiten. Toen Fjaelnir eens Frode in Seeland bezocht, werd er een groot feest voor hem bereid, en mensen werden er van heinde en verre voor uitgenodigd. Frode had een groot kasteel, daarin stond een groot vat, vele meters hoog, bijeengehouden door groot hout; het stond in de onderste verdieping en er was een verdieping erboven waarin een opening was waar de drank in kon worden gegoten; Het vat zat vol met mede, een zeer sterke drank. 's Avonds werden Fjaelnir en zijn mannen naar hun kamer op de verdieping erboven gebracht. 's Nachts liep Fjaelnir naar de svalit om iets te zoeken, hij werd overmand door slaap en dooddronken. Toen hij terugkeerde naar zijn kamer liep hij langs het balkon naar een deur die naar de aangrenzende kamer leidde, en daar miste hij zijn houvast en viel in het medevat en kwam om. 

63

Yngvi Frey Njordsson 235-275/326 

Gerd Gymersdotter 239

64

Njord King of Swedes Yngvasson 214 Rusland +260 Zweden

xSkade, Queen of Sweden Tjatsedotter

.Njord Vanir, Koning in Zweden 214-260

Njörðr is een Vanir-god uit de Noordse mythologie. In overgeleverde bronnen is Njörðr de vader van de belangrijkste goden Freyr en Freyja door zijn naamloze Vanir-zus, had hij een noodlottige relatie met de godin Skaði, woont hij in Nóatún (Oudnoordse "scheepsomheining") en wordt hij geassocieerd met zee, zeevaart, wind, visserij, rijkdom en vruchtbaarheid van gewassen.

Ook bekend als: "King Njörd the Noatun Vanir the Yngvi Njord", "Njörðr", "Njord de Noatun", "King of Swedes",

Geboortedatum: circa 214; Noatun, Zweden; overlijden: overleden 260 in Noatun, Sweden

 .Hij was de enige soeverein van de Zweden en beoefende opoffering. Hij werd door de Zweden de drot of soeverein genoemd. Hij ontving scatt en geschenken van hen. In zijn dagen waren vrede en overvloed en zulke goede jaren in alle opzichten dat de Zweden geloofden dat Njord heerste over de groei van de seizoenen en de welvaart van de mensen 

. In zijn tijd stierven alle diars, of goden, en er werden bloedoffers voor hen gebracht. Njord stierf op een bed van ziekte, en voordat hij stierf liet hij zich met de speerpunt voor Odin markeren. De Zweden verbrandden hem en allen huilden over zijn grafheuvel. 

65

Yngvi King of Turkey Bengorisson 193 Noatun  Zweden +274 Noordrijn-Westfalen, Duitsland  

xFreya Lady Wicca 196-235 

66

Njord “God Among The Vanirs” Sviaking; 140 Russia

.Njord werd koning van groter Svitjod, na de dood van Odin. Groot-Svitjod bestond uit Rusland, een deel van Duitsland, Polen en Scandinavië. Hij werd zeer gewaardeerd door zijn volk, want tijdens zijn bewind had het land vrede en welvaart geheerst. Hij stierf aan de ziekte "sottod", maar op zijn sterfbed verzocht hij hem door een zwaard te verwonden, zodat hij in aanmerking zou komen voor toegang tot het Walhalla. Zijn sife heette Skade, die hem later verliet en met Odin trouwde. Hij had een zoon genaamd Froi, of Frey en een dochter genaamd Freya.Freyja was een priesteres die voorging bij altaaroffers in de tempel. Ze werd zo bekend dat alle hoog=geboren vrouwen "Fru-ver" werden genoemd. Een dame wordt in Scandinavië nog steeds "Fru" genoemd. 

67

Odin “Human Chief” Drottner (King) of Svitjod

Specifiek: Svitjod, Rusland, deel van Duitsland, Polen en Scandinavië, Zweden

Odin stierf aan de ziekte "sottedod", maar toen hij op het punt stond te sterven, stak hij zichzelf met zijn speer en zei dat hij naar zijn huis ging

68

Bengori Frey 127 Turkije -202 Turkije Mesopotamië

Friege de Siluria 

69

Lnor Frey Frey Of Mesopotamia  100 

70

Sektobius Av Mesopotamia 80 

71

Vengor 50-120 vCh

72

Altoy of Turkey (born King of Turkey, Frey of Mesopotamia, Sweden)± 25

73

Sanvoritcus Turkey Syria 1 nCh

74

Demetrius I ruler of the Seleucid Empire I Soter; Perzië-Rome

xLaodice 

75

Seleucus of Nicator 60 vCh-10 vCh Syrian Arab Republic

www.iranicaonline.org/articles/seleucid-empire 

Seleucidische Rijk - Wereldgeschiedenis Encyclopedie (worldhistory.org) www.worldhistory.org/Seleucid_Empire/