Гліняны посуд прызначаны для прыгатавання ежы ў рускіх печах, газавых і электрычных духоўках, а некаторы прыдатны і для мікрахвалёвак. Тым не менш, такі посуд не пераносіць рэзкіх перападаў тэмператур, таму змяшчаць халодны гліняны посуд у разагрэтую духоўку нельга, інакш ён можа трэснуць.
Таксама настойліва не рэкамендуецца ставіць натуральныя гліняныя чыгункі і гаршкі на фаеркі (канфоркі), бо пры кантакце з адкрытым агнём яны, як правіла, трэскаюцца. Зрэшты, у гэтым правіле ёсць і выключэнні – руская гліняная патэльня латка і грузінская кеці, якія можна выкарыстоўваць для смажання. Аднак і з гэтымі вырабамі варта абыходзіцца вельмі далікатна, ставячы посуд спачатку на невялікі агонь, а потым паступова павялічваючы яго.
Калі ж вы вырашылі заварыць чай у гліняным посудзе, то спачатку некалькі разоў абліце яго знутры гарачай вадой і толькі пасля гэтага пакладзіце заварку і напоўніце кіпенем. Дарэчы, кітайцы шырока выкарыстоўваюць у сваім побыце гліняныя чайнікі і вераць, што яны здольныя падаўжаць жыццё. Акрамя таго, яны ўпэўненыя, што посуд з гліны любіць, калі яго “кормяць” чаем, і ў старым чайніку чай будзе смачнейшы, чым у новым. Таму не дзіўна, што ў Кітаі гліняны чайнік, які ўжо быў ва ўжытку, з'яўляецца не проста каштоўным посудам, але і прыстойным падарункам да свята.
Трэба прызнаць, што сцверджанні кітайцаў небеспадстаўныя і на практыцы ўстаноўлена, што смак, водар і карысныя ўласцівасці зялёнай гарбаты лепш за ўсё раскрываюцца пры заварванні ў посудзе з чырвонай гліны, паколькі гэты порысты матэрыял здольны прапускаць паветра, але пры гэтым добра захоўвае цяпло. Тут варта дадаць, што з-за порыстай структуры гліняны посуд добра ўбірае ўсе пахі, смакі і тлушчы, таму для прыгатавання кожнай канкрэтнай стравы неабходна завесці асобны посуд з гліны. У адваротным выпадку вы рызыкуеце атрымаць мяса са смакам рыбы, чай з водарам кавы і г. д. Калі ж такой магчымасці няма, то можна кожны раз перад прыгатаваннем новай стравы праграваць пусты гліняны посуд у духавой шафе для знішчэння старонніх смакаў і пахаў.