Прикоснись к подвигу сердцем
ГАЛИНА ЦЫГАНКОВА
Размова з сынам
Сын глядзіць ваенны фільм
І гаворыць мне:
— Мама, я б хацеў таксама
Быць на той вайне,
На магутным танку хутка
Праз агонь імчаць
І з гарматы, з кулямёту
Ворагаў страляць.
Я б тады фашыстам-немцам
Гэтак бы задаў!..
Мне прысеўшы на калені,
Сын распавядаў.
Я прыціснула сыночка
Моцна да грудзей,
І кажу:
— Нядобра, сынку,
Цэліць у людзей.
Зразумей, хлапчо: не жарты,
Не гульня вайна.
Колькі гора, колькі жахаў
Ўсім нясе яна!
Чуеш, як ірвуцца бомбы,
Страшна танк раве?
Бачыш — чорны дым пажару
Над зямлёй плыве,
І савецкія салдаты
Мёртвыя ляжаць?
Іх чакаюць недзе маці
І начэй не спяць.
Іх чакаюць недзе жонкі,
Дзеткі клічуць тат.
Але толькі пахаронкі
Вернуцца назад.
Не, мой любенькі, не трэба
Нам тае вайны.
Хай растуць бацькам на радасць
Волаты-сыны,
Свеціць ветлівае сонца,
Дождж свінцом не лье,
І не кулі злыя свішчуць —
Салавей пяе.
Ты вялікі ўжо — у школу
Пойдзеш праз гадок.
Хай жа чыстым будзе неба
Над табой, сынок!