Rhein Weser Turm - Ginsberger Heide ( Lützel) 

30 oktober 2022         

Oktober 2022 zal de geschiedenis ingaan als een ongelooflijke warme maand. Het is zondag 30 oktober, en de temperatuur zal mogelijk tot  20°C  gaan stijgen. Ongelooflijk. Gisteren arriveerden we op ons tijdelijk overnachtingsadres: Hotel Ginsberger Heide, een net en gezellig familie-hotel dat even buiten het plaatsje Lützel ligt.

We hebben afgesproken om 10:00 u voor vervoer ( transfer) naar de Rhein Weser Turm. Maar aangezien we om 09:00 u klaar zijn het ontbijt kijken we of we toch eerder gebracht kunnen worden. De heer des huizes heeft daar geen moeite mee, maar als de cheffin ( Frau Heidi) verschijnt blijkt dat er nog 4 dames mee moeten: om 10:00 u. Nou ja, dan wachten we maar. Wij hadden immers in eerste instantie ook afgesproken om 10:00 u. “Ja”, zegt de cheffin, “dann können Sie nog ein Stündchen schlafen”. Waarop Jack lachend antwoordt: “Noch ein Stündchen? Wir haben schon eine Stunde länger geschlafen!”. “Ach ja, stimmt, es ist wieder Winterzeit”, is de reactie. We kunnen er om lachen.

Terwijl we wachten krijgen we een niet zo leuk berichtje van Agnes ( de zus van Jack). Ze heeft corona; de pandemie blijft maar aanhouden. Gelukkig heeft ze er niet al te veel last van. Zelf hebben we onlangs de 5e prik alweer gehaald.

Na een uurtje vertrekken we met het busje naar de Turm. Onderweg heeft Jack een leuk gesprek met de chauffeur ( de echtgenoot van Frau Heidi) over Willem van Oranje ( de Zwijger) die uit deze omgeving kwam. En over de bizons, de Wisente, die waarschijnlijk toch weg moeten uit deze omgeving. Eentje zou al verhuisd zijn naar Roemenië. Ook hebben we het kort over de fa. König, een bedrijf in Siegen - Netphen. Jack heeft goeie herinneringen aan dit bedrijf dat rvs bodems maakt voor druktoestellen.

Bij de toren aangekomen volgen we een dalend pad langs een helling dat naar het Schwarzbachtal leidt. De dames volgen ons op zo’n 100 mtr. Rechts van ons stroomt het beekje in de diepte.

In het dal steken we een bruggetje over, en  volgen een breed modderig pad naar links. We lopen nu door het Schwarzbachtal, een beschermd natuurgebied. Onderweg kruisen we een beekje ( de Habecker Bach) middels enkele stapstenen.

Vervolgens gaat het pad weer omhoog. Langzaam verlaten we het dal. Het pad is niet zo goed te belopen, het is modderig. Vermoedelijk is dat te wijten aan de bronnetjes die hier in de omgeving liggen.

Op het eind van de helling komen we op een open heideveld en zien we een bankje. Tijd voor een pauze om onze krachten op te laden. De dames passeren even later. We blijven niet te lang zitten en vervolgen onze tocht. Onder prachtige weersomstandigheden!

De dames hebben zich ondertussen ook gesetteld, ze pauzeren bij een grote stapel boomstammen. 

Het pad leidt ons nu door een kaal geblakerd gebied waar veel takken het aangenaam wandelen belemmeren. Na een klein klimmetje komen we bij de Dreiherrenstein, een flinke steen die de voormalige grens tussen Nassau, Westfalen en het Keurvorstendom Keulen markeerde.

Als Jack een foto neemt van de oude steen ziet hij dat de dames inmiddels ook weer naderen. We lopen verder en komen bij een splitsing waar we twijfelen over welk pad we moeten nemen. We volgen toch maar de markering, en niet de wegwijzer die ons misschien op het verkeerde been zet. Uiteindelijk blijkt dit de juiste keuze te zijn. We bevinden ons weer in een bos. Wandelend over een breed pad zien we een bord met een verwijzing naar de Rothaarhütte. Een klein boscafé, dat echter niet langs de route ligt. Wij moeten bij een splitsing links steil omhoog over - weer - een zéér modderig pad. Vervolgens passeren we een rusthut en komen we bij 2 stalen "banieren" waar we tussen door lopen.

De Rothaarsteig komt nu in de gemeente Hilchenbach. Het dalende pad leidt ons naar een volgende hut. We nemen een korte pauze; daarna kijken we waar de Ferndorfquelle is. Die zou hier moeten liggen, maar we zien niks. Dus gaan we verder en steken een kleine waterstroom over. Daarna komen we op een breed pad dat naar de Ginsberger Heide loopt. Na ruim een half uur zien we ons hotel liggen, we passeren het op zo’n 100 mtr. Maar de route van de Rothaarsteig brengt ons eerst nog naar een voor Oranjegezinde Nederlanders interessante plek: de Ginsburg.

De Ginsburg stamt uit de 12e eeuw. De burcht was vele jaren in handen van de graven van Nassau. Hier verzamelde Willem van Oranje in 1568 zijn officieren en troepen om voorbereidingen te treffen om de Nederlanden te bevrijden van de Spaanse overheerser. Het gebouw verviel in de 17e eeuw tot een ruïne, maar werd in de 20e  eeuw gedeeltelijk gerestaureerd. Er werd oa. een nieuwe toren gebouwd. Tegenwoordig is het een geliefd uitstapje voor dagjesmensen.

We beklimmen de toren en kijken uit over de fraaie omgeving.

Vanuit de Ginsburg is het nog maar een kort stukje naar ons hotel. Bij het hotel is het druk, op het terras maar ook binnen zit het boemvol!

Meer foto's:

Lees verder   Ginsberger Heide ( Lützel) - Lahnquelle