Lahnquelle - Wilgersdorf

17 april 2023           

We zijn bijna een half jaar verder als we weer een vervolg geven aan de wandeltocht. Het heeft zijn oorzaken. Toen we terug keerden van de laatste tocht lag er een brief in de bus met een uitnodiging voor Jack voor een medisch onderzoek. Dit betekende 2 bezoeken aan het Laurentiusziekenhuis in Roermond. Gelukkig viel het allemaal mee.

In december kregen we een beetje sneeuw en matige vorst, en zo bleef het de hele winter. En maart was in tegenstelling tot vorig jaar een zéér natte maand met weinig zonuren, en ook koud.

Maar nu kan het weer. Gisteren ( zondag, Beloken Pasen) reden we naar Wilgersdorf waar we 3 dagen overnachten. Er is redelijk wandelweer voorspeld.

Na het ontbijt worden we door dhr. Vosselmann van het Gästehaus naar de Lahnquelle gebracht. Hij vertelt dat het Gästehaus vaak bezocht wordt door de TÜV, de Technische Überwachungs Verein, een Duitse keuringsinstantie. Ook nu zijn er veel deelnemers aan een seminar.

Bij de Lahnquelle start onze etappe. We verlaten snel de verharde weg en begeven ons over een smal slingerend paadje. Het paadje volgt de eerste kilometers de verharde weg, maar na een 2-tal kilometers steken we deze weg over. Over een veldweg verder lopend komen we bij een kerkhofje. Een wegwijzer toont dat we een dalend weggetje moeten volgen. Aldus doen we en in het dal komen we in het buurtschap Heiligenborn waar enkele prachtige vakwerkhuizen liggen.

Op één van de huizen staat een mooie spreuk:

Die Natur ist die Lehrerin der Kunst

Mooi, maar we beginnen te twijfelen of we wel goed zitten, we zien geen markeringen meer. We raadplegen de kaart en komen tot de conclusie dat we iets gemist hebben. Dus lopen we terug, deze keer het weggetje omhoog. 

En inderdaad, op het informatiebord vlak bij het kerkhof staan 2 pijlen en hier bevindt zich een smal paadje dat we hadden moeten volgen. Jammer, maar goed, we hebben wel mooie huisjes gezien. We volgen het paadje en steken even later een beekje over.

Tiny neemt de stapstenen, Jack een houten balk. Een tiental meters verder komen we bij de Ilsequelle.

Aan deze bron werden in het verleden geneeskrachtige eigenschappen toegekend. Het was lange tijd een bedevaartsoord. Ook nu nog komen er mensen om het verfrissende “geneeskrachtige” water te drinken. Wij nemen ook maar  een slokje. Misschien wordt Tiny er beter van, ze is een beetje ziekelijk en moet veel hoesten.

Vanuit de Ilsequelle loopt de route van de Rothaarsteig naar het zuidwesten. Onderweg is het pad meerdere keren versperd door omgevallen bomen. Vanaf de Jagdberg loopt het pad over de kam naar de Kaffeebuche. Dit is een bijzonder plekje. In vroegere tijden waren kerkgangers lang onderweg om deel te nemen aan een kerkdienst.

Op deze plek waar een grote beuk stond hielden ze pauze om te genieten van koffie, en van het prachtige uitzicht. Ook wij houden hier een korte pauze, al weten we dat het uitzicht vroeger mooier ( groener) moet zijn geweest dan dat het tegenwoordig is!

We gaan verder over het pad dat veelal uit keien bestaat. Dit loopt niet prettig. We zien een omgevallen boom waar enkele hobbyisten hun fantasie op los gelaten hebben.

Het resultaat lijkt op een draak, dat hebben ze toch fantasierijk en leuk gedaan. Een paar honderd meter verder staat een uit hout gesneden roofvogel die dreigend om zich heen kijkt. Het pad blijft de bergkam volgen.

We komen bij de volgende bron: de Dillquelle. Men heeft bij deze bron een aangename rustplaats gecreëerd. Veel banken en een schuilhut. De Dill is een zijrivier van de Lahn. De bron ligt naast het pad, uit een muur stroomt een heldere waterstraal.

Na de bron maakt ons pad eerst een scherpe bocht naar rechts en vervolgens naar links. We zitten weer boven op de bergkam. Het is rustig, we zien nagenoeg niemand. We komen bij een informatiebord over een treintunnel die meer dan 100 jaar geleden hier gegraven werd. De tunnel ligt op deze plek 170 mtr onder ons en is met 2651 mtr de langste treintunnel in Nordrhein-Westfalen. Er zijn overigens plannen om in 2025 te starten met de bouw van 2 nieuwe tunnelbuizen die nog langer zullen zijn.

Iets verderop komen wij bij de Tiefenrother Höhe.

Hier heeft men een prachtig plateau gebouwd van waar je kan genieten van een panoramisch uitzicht op het Siegerland. Het plateau is voorzien van enkele ligbanken, maar helaas, deze zijn bezet door dames die hun E-bikes ook op het plateau gestald hebben. Verder lopend passeren we een kleine steengroeve. Na een haakse bocht naar rechts naderen we het eindpunt van de etappe van vandaag. De Rothaarsteig splitst zich bij het kruispunt Kalteiche: de hoofdroute die wij doen leidt van hier rechtstreeks naar Dillenburg. Er is een variant via het Hoog Westerwald.  

Nu moeten we te voet terug naar ons hotel, en dat zijn toch nog zo’n kleine 4 km. Al met al was het toch nog een behoorlijke tocht vandaag.

’s Avonds eten we in ons hotel, waar we in een groot appartement (!) verblijven. Van waar we een fijn uitzicht op Wilgersdorf hebben. 

Meer foto's:

Lees verder   Wilgersdorf - Dillenburg