Bruchhausen - Küstelberg

21 september 2022   

Na het ontbijt, dat wederom goed is verzorgd in Hotel Nuhnetal, gaan de wandelschoenen aan voor de tocht van vandaag. We hebben er zin in. 

We vertrekken weer op hetzelfde tijdstip met de bus. Bij het verblijf in het hotel is een zogenaamde Sauerlandkarte inbegrepen. Hiermee kunnen we gratis gebruik maken van het openbaar vervoer, wat natuurlijk wel fijn is. Na 2 keer overstappen komen we met de bus in Bruchhausen.

Vanuit de dorpskern lopen we naar het punt waar we gisteren de Rothaarsteig verlieten. En al is het niet zo ver, er zit toch een vervelend “klimmetje” in.

We wandelen zuidwaarts, rechts van ons zien we de laatste huizen van Bruchhausen. Dan, aan rand van het bos, zien we het echtpaar uit Hamburg op een bankje zitten. Ze hebben ons ook herkend en zwaaien vriendelijk naar ons. We maken een kort praatje, waarbij ze vertellen dat Küstelberg hun eindbestemming van vandaag is. Voor ons ook. Het wordt een “alpen-etappe” volgens de dame van het stel. Ja, dat klopt, vandaag krijgen we de hoogste bergen van de Steig voor onze kiezen. We zien wel wat het wordt. We nemen afscheid en gaan verder, het is nog te vroeg om nu al pauze te nemen.

Het pad loopt langzaam glooiend bergop, maar het is goed te doen. 

We passeren spinnewebben met ochtenddauw. Het zal vannacht dus toch wel koud zijn geweest.  Maar nu niet, de temperatuur is aangenaam.

Na zo’n 3 kilometer komen we op een T-splitsing. Hier is de zogenaamde Richtplatz, een plek waar in de 13e eeuw recht gesproken werd en doodvonnissen uitgevoerd werden. 

Een grote gedenksteen herinnert hieraan. Voor ons is dit een goede locatie om even te pauzeren. Terwijl we wat eten zien we mountainbikers op een pad waar een fietsverbod geldt. Tsja, wie controleert dit?

Na een klein kwartiertje vervolgen we onze tocht over een smaller pad rechts tussen bomen en struikgewas. Links van ons in het dal ligt Willingen. We passeren enkele grensstenen. Ze markeren de grens tussen Nordrhein-Westfalen en Hessen. Het schijnt dat ze in vroegere jaren ook de grens van de geloofsovertuiging aangaven, tussen katholiek en evangelisch. We lopen tussen bomen over de bergkam. Het paadje wordt breder en loopt omhoog. Na ruim 2 kilometer en zo’n 80 mtr hoger bereiken we de top van de Langenberg, de hoogste berg van Noordrijn-Westfalen. 

We bevinden ons op 843 mtr., samen met enkele andere wandelaars.  Zoals op de meeste bergtoppen staat er een kruis, enkele houten tafels met banken en verder is hier een grote “hangmat”. Omdat de plek omgeven is door bomen heb je niet het gevoel dat je zo hoog zit, er is geen uitzicht.

Dus blijven we niet lang.

We lopen naar de Hochheide-Hütte. Dit is een mooie plek om even te rusten. Jack meent zich te herinneren dat we hier al eens zijn geweest. Tijdens een familie-uitstapje. Het is er behoorlijk druk. Er zijn vandaag veel wandelaars op de been. Iedereen wil genieten van het mooie weer. Jack sluit aan in de rij en zorgt voor warme chocomel, koffie en (weer) Pflaumenkuchen. 

Lekker, die Kuchen gaat er wel in! Tot nog toe viel de wandeling wel mee, hij is niet zo zwaar als we van te voren dachten. Na de pauze lopen we naar de Clemensberg die nagenoeg om de hoek ligt. Na een klein klimmetje komen we boven op de top die boomloos oftewel kaal is. 

Een aanwezige heer met een groot fototoestel is bereid om onze aanwezigheid hier vereeuwigen ( maar wel met onze kleine camera).

We krijgen een weids uitzicht over de omgeving. Na de afdaling gaat de tocht verder door het natuurgebied Neuer Hagen. Dit is een bergheidegebied. Het is hier lekker wandelen. In de heide zien we een gele vlinder. 

We komen op een splitsing waar we links moeten aanhouden. We zien een klein bruggetje waar we over heen moeten. Dan zien we ook waarom; hier bevindt zich de Hoppecke-Quelle. Oftewel de bron van het riviertje de Hoppecke.

We komen op een dalend pad door een bosachtig gebied. Daarna wordt het landschap glooiender, we passeren de Hillekopf. Het landschap wordt opener, we wandelen tussen “bergweiden” en akkers. In de verte zien we Küstelberg. 

Het dorpje is fraai gelegen tegen een helling.

Toch duurt het nog even voordat we het plaatsje binnenwandelen, onze route maakt nog een extra lus. Vlak bij het kerkje bevindt zich de bushalte. We hoeven niet lang te wachten, en de busrit naar Winterberg duurt slechts een kwartiertje. We hebben lekker gewandeld vandaag, en de beklimmingen van deze “Alpenetappe” vielen best mee. Het Duitse echtpaar hebben we niet meer gezien.

Meer foto's:

Lees verder   Küstelberg - Kahler Asten