31 oktober 2022         

Bij het ontbijt zien we de 4 dames weer die gisteren ook over de Rothaarsteig liepen. Ze komen uit de omgeving van Keulen. Gisteren maakten ze het nog gezellig bij de Ginsburg, en dronken een glaasje wijn ( of twee, of ....? ). Vandaag gaan ze niet verder.

Na het ontbijt gaan we gelijk aan de wandel. Na een kilometertje komen we bij de Giller Turm, een stalen uitkijktoren.

De vrij smalle toren is ongeveer 15 mtr hoog en kan beklommen worden, wat wij uiteraard ook doen. Het is toch hoog; Jack voelt zich niet helemaal op zijn gemak daar boven. We krijgen er een magnifiek uitzicht over de omgeving.

Nadat we weer afgedaald zijn lopen we verder in de richting van Lützel. Als we onder een kabelbaan doorlopen zien we links in het dal ons hotel liggen.

Vandaag zal het er rustig zijn, Montag ist Feiertag! De Rothaarsteig maakt een boog om Lützel heen. We passeren een markeringsteen van de Eifelsteig waar 100 km op staat. Dat zal ongeveer de afstand zijn die we tot nu toe hebben afgelegd op deze wandelroute. 

Bij een open grasvlakte zien we een leuk bankje dat onze aandacht trekt. In het midden is een bergruimte waar boeken in liggen. Tiny vindt het prachtig, maar……… het zijn Duitstalige boeken.

We dalen af naar het dorp waar we het spoor oversteken. Daarna volgen we op afstand de spoorlijn  naar links. Het pad gaat langzaam omhoog en maakt na een vlonder met een bruggetje een bocht naar rechts. We komen in een wonderschoon dal. 

Rechts van ons meandert het riviertje de Eder als een kronkelende slang in de diepte. Het brede pad blijft stijgen. We passeren een “Steinbruch”, een oude groeve. Het dal wordt breder, we zien zelfs grazende koeien. Een half uur later komen we bij de bron van de Eder. Het wordt eigenlijk het “brongebied” genoemd, want er zijn meerdere bronnen die leiden tot deze rivier die na 140 km in de Fulda stroomt.

We pauzeren op deze plek, waar op informatieborden gegevens over de bronnen en ook de rivier worden vermeld. Het is hier stil, we hebben nog geen wandelaar gezien vandaag. Na een kwartiertje gaan we verder. Over een breed pad lopen we naar het dorpje Benfe, dat we echter niet binnenwandelen. We houden rechts aan en moeten over een breed maar zeer ongelijk pad omhoog. Vermoedelijk hebben hier grote wagens volgeladen met lange boomstammen gereden. Gelukkig is dit pad niet al te lang, na zo’n 10 minuten hebben we een fijnere ondergrond: een bospad dat bezaaid is met bladeren. 

Tiny vindt dit geweldig. We naderen Grossenbach. Als we een weg oversteken zien we een hotel restaurant. Een kop koffie zou welkom zijn, maar helaas, ook hier hebben ze Feiertag. We gaan verder en komen op een kronkelend pad dat een verkeersweg volgt. Dit pad brengt ons naar de Siegquelle.

Deze bron is wel mooi. Het zuivere water stroomt via een houten goot in een grote steen, waarna het zijn weg zoekt door de natuur. Het water is hier puur natuur, en zacht. Heerlijk, in tegenstelling tot het water dat we thuis hebben. Dat is veel te hard en geeft kalkaanslag.

We steken een verkeersweg over en komen wederom in een bos. Het dalende pad leidt ons naar een open plek waar we verschillende “hutjes” zien. Één ervan oogt als een overkapping over een horizontale boomstam. Maar als we dichterbij komen zien we een opschrift “Waldgitarre”. Dan valt het kwartje: boven de boomstam lopen ijzeren “snaren” waar muziek mee kan worden gemaakt.

Tiny gaat dat proberen. En ofschoon Jack de gespeelde compositie niet herkent kunnen we wel stellen dat het daadwerkelijk muziek is! Heel leuk gemaakt.

We lopen verder door het bos waar ook de bodem geheel bedekt is met bladeren. We passeren meerdere educatieve “hokjes”, zoals het bepalen van schorsen van verschillende bomen. Het is lastig om het pad te volgen, want je ziet door de bladeren geen pad. Gelukkig zien we wel op een enkele boomstam de markering van de “Steig”.

We steken weer de weg over. Bij een boom zien we een “schamel” bordje met de vermelding “Ilmquelle”. Er is daadwerkelijk een kleine bron. De Ilm is maar een kort riviertje. Ze stroomt oostwaarts en mondt na zo’n 2 kilometer uit in de Lahn. Toch leuk dat we hier langs komen. We bevinden ons weer in een maanlandschap. Veel bomen zijn gekapt, overal liggen takken en wortels steken uit de grond. Ook hier worstelen we ons door heen. We komen langs de Lahnkopf en naderen ons einddoel van vandaag: de Lahnquelle.

Naast een hotel bevindt zich een grote waterplas, dit is de bron van de rivier de Lahn. Deze rivier is behoorlijk lang, hij stroomt met de klok mee via Marburg en Limburg an der Lahn naar de Rijn.

We melden telefonisch aan ons hotel dat we zijn gearriveerd op de eindbestemming van vandaag. Na een half uurtje worden we opgehaald en gaan terug naar ons hotel. Het is er rustig. De cheffin  serveert ’s avonds zelf het eten. Ze heeft tijd voor een praatje. Morgen heeft ze ook Feiertag, zegt ze, want dan is het Allerheiligen. We beseffen dat we in Duitsland zijn, waar kerkelijke feestdagen nog gerespecteerd worden!

Meer foto's:

Lees verder   Lahnquelle - Wilgersdorf