Küstelberg - Kahler Asten

22 september 2022     

Na het ontbijt checken we uit het hotel. De auto mag nog even op de parkeerplaats blijven staan, we gaan immers nog een etappe lopen. Die is iets korter dan de eerste twee.

Om 09:15 u begint onze wandeling vanuit Küstelberg onder een heerlijk schijnend zonnetje. We wandelen voornamelijk tussen weilanden. De koeien die hier grazen leven in een ideale omgeving. We passeren ook grote velden waar kerstbomen groeien. Ze zijn al voorzien van een labeltje..

Na 2 km komen we bij de voormalige steengroeve Wagenschmier. Via een bospad verlaten we de groeve. De route gaat verder via een grubbe door de bossen. Als de omgeving weer wat “opener” wordt zien we talloze boomstammen langs het pad liggen. Er heerst een schorskeverplaag. De diertjes nestelen zich normaal onder schors van rottend hout, maar nu zitten ze ook op gezonde bomen die aangetast worden.

We komen bij een grote steen die vermoedelijk de grens markeert van 3 plaatsen. We zien op de steen de wapens van de volgende plaatsnamen, te weten Elkeringhausen, Winterberg en Grönebach.

Die van Winterberg ( foto links onder) is wel bijzonder, daar staat Sankt Jacobus op afgebeeld!

Enfin, verder wandelend komen we bij de Ruhrquelle. Het is de Ruhr met een “h”, dit riviertje mondt bij Duisburg uit in de Rijn. De Roer of Rur is een ander riviertje dat ontspringt in België en in Limburg bij Roermond in de Maas uitmondt.

We zien maar een kleine waterstraal bij de bron. Echter, toen we gisteren in Olsberg waren voor het overstappen naar een andere bus was het toch al een behoorlijk riviertje. Het kan dus snel gaan.

We volgen het pad zuidwaarts door het bos en passeren een jachthut. Daarna komen we in meer open gebied. We naderen Winterberg. Vlak voor het stadje lopen we over de Alten Heidenstrasse, een voormalige handelsweg die hier al meer dan 1000 jaar ligt. Tegenwoordig maakt de Heidenstrasse deel uit van een netwerk van pelgrimspaden die naar Santiago de Compostella leiden. Bij Winterberg komen we plotseling op een paadje dat via een lange trap omlaag gaat. We komen in een Schlucht oftewel een ravijn.

Het Helletal, een bizar maar ook mooi natuurgebied dat we hier niet verwachtten. We steken de beek onder in het ravijn over en volgen het ravijn. Het pad eindigt bij het park, nabij het centrum van Winterberg. Bij een bakker langs de winkelstraat nemen we weer even pauze. Daarna verlaten we weer gauw het centrum van het stadje. We lopen naar de omgeving waar Winterberg zo bekend om is, het wintersportgebied en vrijetijdspark.

Bij de Poppenberg passeren we de St.-Georg-Schanze, die tussen de vele skiliften ligt. Ook zien we een mooie rodelbaan. Het is echt imposant wat hier allemaal ligt. Ons pad loopt het dal in waar de rodelbaan begint. De wagentjes worden steil omhoog getrokken. Wij moeten links een helling op, wat nog niet zo eenvoudig is.

Het is klimmen! Op het vlakke stuk waar we komen zijn bomen gekapt, en …….. zien we geen markering meer. “Dat hebben we al eens eerder meegemaakt”, zegt Tiny, “In Italië”. Ja, dat klopt. Waar we ook kijken, en hoe hoog we ook klimmen geen rode merktekens van de route. We zien een echtpaar met kinderen wandelen en Jack vraagt de weg. Volgens de heer van de familie kunnen we het beste de weg die langs het bos loopt omhoog volgen. Dan komen we vanzelf op de Kahler Asten. We hebben weinig keuze. Dus na zo’n 200 mtr verlaten we het bospad bij een hotel en lopen we langs de drukke verharde weg verder. Toch een beetje balend natuurlijk! Bij een kruispunt zien we rechts van ons een grote plattegrond van de omgeving, en dan ziet Tiny vlakbij een rode markering. Het is dus toch goed gekomen. We volgen de markering over een breed pad. Hier wordt veel gemountainbiked, ook met electrische!

Als we onder een skilift doorlopen kijkt Tiny verlangend omhoog. Kon ze maar met zo’n lift omhoog naar de Kahler Asten.

Het pad eindigt bij een drukke verkeersweg die we oversteken. Hier begint de klim naar de Kahler Asten. Over een smal paadje gaat het omhoog, en weer over uitstekende wortels. Toch valt het uiteindelijk mee. De beklimming duurt niet zo lang, zo’n 2 km verder zijn we boven op de kale berg, die 841 mtr hoog is We zien enkele wandelaars, maar verder is het opvallend rustig. Uiteraard is het uitzicht vanaf deze berg, die 1 mtr kleiner is dan de Langenberg, weer mooi.

We lopen een klein stukje rond en gaan dan weer naar beneden. Bij de parkeerplaats is de bushalte vanwaar we terug kunnen rijden naar Winterberg. We moeten immers nog naar huis.

Bij het hotel nemen we afscheid van onze gastvrouw. De thuisreis duurt iets langer dan gepland. Het navigatiesysteem van onze auto heeft zo zijn eigen gedachten over de te rijden route!

Het waren 3 mooie wandeldagen.

Meer foto's:

Lees verder   Kahler Asten - Latrop