Brilon - Bruchhausen

20 september 2022

De rit gisteren vanuit onze woonplaats naar het Sauerland verliep voorspoedig. We verblijven 3 dagen in Winterberg.

Tiny staat als eerste om 06:30 u op. We willen op tijd ontbijten, omdat we nog een redelijk lange busrit voor de boeg hebben.  

Als we in de bus stappen worden we door de chauffeur meteen gemaand om mondkapjes op te zetten. Oei, dat wisten we niet. Gelukkig heeft Tiny nog een paar exemplaren in de rugzak. Anders hadden we nog een uur moeten wachten op de volgende bus.

Het is ongeveer 09:45 u als we in Brilon de bus verlaten. Het regent behoorlijk, wat een domper. We lopen naar het Markplein waar de Rothaarsteig begint bij de Petrusbrunnen, vlak bij het historische stadhuis.

Op de hoek van de markt ligt hotel Buiterling, dat bij Jack ook op de lijst stond als mogelijke overnachtingsplaats.

Als we beginnen aan de wandeling stopt het met regenen, gelukkig. Via het oude stadscentrum lopen we naar een klein natuurgebied: am Drübel. We zien enkele moderne tipi’s, ze zijn voorzien van een klein zonnepaneel. We verlaten het stadje en krijgen aan onze rechterzijde een fraai uitzicht.

Via een lange trap gaan we omhoog. We komen bij de Möhnequelle. Vanuit deze bron is het maar kort naar de Gudenhagener Poppenberg waar een klein Mariakapelletje staat. We staan er niet lang bij stil. Het volgende stuk is redelijk vlak. In deze omgeving heeft de storm Kyrill in 2007 flink huis gehouden. Inmiddels zijn er veel nieuwe loofbomen aangeplant. We komen bij een houten "raamwerk" waar ook een rustbank staat en besluiten hier even te pauzeren. We eten wat en maken voor de gein een selfie.

Naast het raamwerk zien we een informatiebordje. Het blijkt dat hier de “Pilgerweg St. Michael” loopt, een lokaal pelgrimspad. Niet te verwarren met de pelgrimsroute naar Monte San Angelo waar we in 2018 een gedeelte van liepen.

Het pad gaat omlaag en we lopen onder een “kunstwerk” door dat herinnert aan de storm Kyrill. Het heet dan ook "Kyrill-Tor". De tocht leidt ons naar de Hiebammen Hütte, die helaas niet elke dag geopend is. Vandaag dus ook niet. Voor ons loopt een echtpaar, beiden met een grote rugzak. Ze gaan pauzeren en wij passeren hen al groetend. Het is een vervelend paadje waar we over lopen. Het slingert wel leuk, maar de ondergrond is voorzien van uitstekende wortels. Voor je het weet struikel je. Het pad maakt een scherpe bocht naar links en we komen in een bijzonder gebied. We zijn bij de Borberg. We lopen tussen 2 stenen wallen ( een "toegangspoort") en komen bij de ruïne van een kerk of kapel.

Onderzoek heeft uitgewezen dat dit gebied al vanaf het begin van onze jaartelling bewoond was. Er zou een nederzetting zijn geweest, en later zelfs een “stadje” met een nonnenklooster. Vlak bij de ruïne staat een Mariakapel, de Borbergskapelle.

Aan de achterzijde van deze kapel heeft men een fenomenaal uitzicht over het dal.

We gaan verder door het bos. Het valt ons op dat de route voorzien is van veel rustbankjes. Bij een mooi uitzichtpunt gaan we pauzeren. We hebben hier een fantastisch panorama over het dal waar het plaatsje Elleringhausen ligt. Veel namen van dorpjes eindigen hier met “Hausen”, zoals Assinghausen, Wiemeringhausen, Bruchhausen. Einighausen in Limburg, waar wij wonen, zou er goed bij passen. Het echtpaar met de rugzakken passeert ons. Ze komen uit Hamburg en lopen vandaag net zoals wij tot Bruchhausen. Even later gaan wij ook verder. We passeren een gedenksteen die herinnert aan een veilige landing van een luchtballon tijdens de Kerstdagen van 1968. Een eindje verder zien we dat het echtpaar plaats heeft genomen in een wandelhut. We lopen nu over geaccidenteerd terrein, de Habberg is de eerste hindernis die we moeten nemen. 

Het valt niet mee, Tiny vindt dit maar niks. Puffend komt ze boven, en daarna moet ze even uithijgen en eens flink gapen. Maar…… ze heeft het gered!

Na een afdaling gaat het weer steil omhoog, we ontmoeten tegenliggers die melden dat het nog even zo doorgaat. Dat blijkt te kloppen. Na een toch wel echt pittig steil stukje komen we boven op de Ginsterkopf.

Onze inspanning wordt beloond met een geweldig uitzicht over de dalen en heuveltjes. We nemen even plaats op de rustbanken die er staan. Dit is genieten! In de verte zien we de Bruchhauser Steinen, 4 grote rotsen op de flank van de Istenberg. Het restant van een vulkaanuitbarsting die hier ooit (lang, héél lang geleden) plaats vond.

Verder lopend krijgen we nog een “pukkel” die we moeten nemen, daarna gaat het pad langzaam omlaag. We komen bij de Feuereiche, een kunstwerk van ca. 10 mtr. hoog met informatieve panelen. Om de stam van de “eik” draait een spiraalvormige bronzen band omhoog met daartussen figuren in de stam. Het kunstwerk symboliseert de omgang van de mens met de natuur ( of hoe het zou moeten).

De top is voorzien van titanium platen die een vlam uitbeelden. ’s Avonds gloeit deze vlam in felle kleuren. Dat zal zeker een mooi gezicht zijn, maar we kunnen niet wachten tot het avond wordt. We moeten verder. We naderen Bruchhausen, het eindpunt van vandaag. Als we de kerk van het dorpje rechts van ons herkennen verlaten we het pad en lopen omlaag naar het dorp. 

Een leuk dorpje met veel vakwerkhuizen. Omdat de bus nog even op zich laat wachten drinken we koffie in een klein café. Mit Pflaumenkuchen, herrlich!

Het was een mooie wandeling, maar ook wel pittig. ’s Avonds eten we in Winterberg in de Kupferpfanne, een gezellig restaurantje.

Meer foto's:

Lees verder   Bruchhausen - Küstelberg