Heitrak - Meijel

23 maart 2013

Nog een week, en dan hoopt Tiny alweer haar 21e Kennedymars te lopen. Dus komt het goed uit dat we vandaag nog een etappe van het Hertogenpad doen. We parkeren de auto in Meijel, en nemen hier de bus naar de Rechte Heitraksedijk waar we op de route van het Hertogenpad komen. 

Het eerste gedeelte van de wandeling gaat over verharde wegen. We lopen tussen akkers en weilanden, en aan weerszijden van de weg liggen de boerderijen, telkens zo’n paar honderd meter van elkaar verwijderd. Zoals voorspeld waait het behoorlijk en is het koud. Maar de wind komt uit het oosten en vooralsnog hebben wij er nu nog weinig last van. Na een lange rechte weg komen we bij de Groote Peel. We staan bij een splitsing waar we voor een alternatieve route door het nationale park zouden kunnen kiezen. Zij het niet dat het broedseizoen voor de vogels is begonnen en dit gedeelte voor natuurliefhebbers niet toegankelijk is. Helaas, maar we wisten dit van te voren en lopen dus de reguliere route. Ofschoon er ongetwijfeld nu nog geen enkele vogel aan broeden denkt met dit koude weer. De lente laat dit jaar lang op zich wachten, vorige week viel er nog een flink pak sneeuw!

We gaan verder over geasfalteerde wegen, waarbij we even later een grote pluimveeboerderij passeren. Het ruikt er behoorlijk, we lopen dus stevig door. Dit is niet de omgeving waar Jack zich prettig voelt. We lopen dus eigenlijk langs het natuurgebied. Dan ziet Jack in de verte iets bewegen en denkt dat het 2 reeën zijn.

Inderdaad, aan de rand van een bospassage dartelen de 2 dieren vrolijk rond. Jammer dat het een eind van ons vandaan is, maar desondanks zijn ze toch goed te zien.

Op het einde van een lange rechte weg gaan we linksaf, en even daarna weer. We lopen nu in de richting van het oosten en dat merken we ook meteen. De striemende koude wind staat nu vol op ons gezicht en maakt het wandelen ineens minder plezierig. We komen op een plek waar het water over het pad loopt. 

Gelukkig niet zó hoog zodat we er toch doorheen komen zonder natte voeten te krijgen.

We lopen nu aan de rand van de Groote Peel, maar even later gaan we linksaf en komen we in een gebied dat wel toegankelijk is. 

Links en rechts van ons ligt een groot heidegebied met grote plassen water. Een ideaal gebied voor vogels; die zijn er dan ook.

We lopen een kleine lus door het gebied, waarbij ons pad ook de “befaamde” knuppelbruggen aan doet. Het is inmiddels lichtjes gaan sneeuwen, korte "plaagstootjes". Het zijn korte buitjes.

Bij het bezoekerscentrum “Mijl op Zeven” houden we pauze. We zijn wel toe aan iets warms. Het valt op dat er toch nog een paar mensen op de been zijn vandaag. Het sneeuwt weer als we verder gaan.

Geen dikke vlokken, maar stuifsneeuw die met de oostenwind ons gezicht tart.

We volgen een pad dat aan de rand van het park loopt. Hierbij passeren we diverse klaphekjes, waarbij we ook in gebied komen waar zo’n 30 pony’s lopen. Ze zijn schuw en kruipen bij elkaar als ze ons zien.

Dan slaat bij ons de onzekerheid toe: zitten we wel goed? We denken van wel want we hebben af toe nog wel eens een wit-rood teken gezien. Maar we missen een klaphek met een zogenaamde brandpaal. We proberen ons te oriënteren op de kaart, en dan ziet Jack opeens weer een ree. Het dier komt van uit de hei en staat zo’n 30 mtr van ons verwijderd. Jack zegt Tiny om te kijken, maar dan heeft de ree ons gehoord, kijkt ons aan en verdwijnt weer net zo snel als dat hij kwam.

We vinden het klaphek met de brandpaal, al vragen we ons af waar het fout zou zijn gegaan. Geen idee. Dus gaan we verder en lopen we in een boog door een mooi gebied. We zijn de enigen, althans “mensen” die zich hier op dit moment bevinden. Want wederom krijgen we een ontmoeting met een bewoner van dit natuurgebied. We zien een vos die ons pad kruist. Ongetwijfeld heeft hij ons niet gezien, want hij gaat rustig zijn gangetje.

Bij een volgend hek met wildrooster verlaten we het park. 

We komen op een zandpad dat we bij een driesprong naar links volgen. Dit pad maakt een bocht naar rechts, waarna wij zo’n 200 mtr verder weer linksaf door een hekje gaan. We komen nu door een gebied dat Vossenberg heet, misschien wel toepasselijk gezien onze ervaring een half uurtje geleden. Hier liggen ook nog enige bunkers, net zoals wij er 2 weken geleden zagen langs dat kanaal. Op het eind van dit pad gaan we naar rechts, en dat verlaten we als het ware de Groote Peel. Door akkergebied, maar ook langs aspergevelden naderen we Meijel, onze eindbestemming van vandaag. We eindigen bij de kerk van Meijel en lopen dan terug naar de parkeerplaats.

Ondanks de koude hebben we toch lekker gewandeld. En misschien had die kou ook een voordeel. Er waren weinig mensen op de been, en daardoor hebben wij waarschijnlijk de gelegenheid gekregen om enkele “bewoners” van de Groote Peel te ontmoetten!

Meer foto's:

Lees verder  Meijel - Heidense Dijk ( Roggel)