Heidense Dijk ( Roggel) - Roermond

7 april 2013

Alle weervoorspellers hebben ons een mooie zonnige dag beloofd, dan kan het toch niet mis gaan. Om ca. 09:00 u vertrekken we richting Roermond waar we de auto op de parkeerplaats bij de winkel van Ton Notermans parkeren. Als Ton vandaag naar zijn zaak komt zal hij denken: “Wat is dat nu alweer?”. Maar ongetwijfeld zal hij er geen problemen mee hebben als hij hoort dat zijn nichtje Tinny vandaag zijn winkel als uitvalbasis gebruikt. Een half uurtje later zitten we in de bus naar Roggel. Het is een beetje een rare situatie met de bus. Allereerst kwam hij zeker 7 minuten te laat, en verder werken de aanduiding van het lijnnummer en ook de automaat voor het afrekenen van de ov-chipkaart niet. In Roggel hebben we geluk: het lijnbusje naar de Leistert staat nog te wachten. Het is dezelfde chauffeur van afgelopen (Paas-)maandag die ons toen naar Meijel bracht.

Op de Heidense Dijk bij Roggel beginnen we aan de tocht van vandaag. Over één ding hoeven we niet te twijfelen: er zullen méér mensen op de been zijn dan 2 weken geleden toen het nog sneeuwde. Het eerste gedeelte brengt ons door een klein bos. Als we dit bos verlaten komen we uit op een verharde weg die door het buurtschap Ophoven loopt. Niet te verwarren met de wijk Ophoven in Sittard! Het is een weg die voornamelijk tussen akkers en weilanden loopt en waar weinig verkeer over raast. Een rustige omgeving, veel boerderijen en loonbedrijven. We blijven de weg blijven tot we bij de Donderberg rechtsaf gaan. Deze weg komt uit bij de Leudalweg. Bij een paddenstoel moeten we scherp naar rechts en dan bevinden we ons in het natuurreservaat Leudal. Aanvankelijk loopt ons pad omlaag, en dan heeft Tiny meteen haar bedenkingen. Immers, waar het omlaag gaat, gaat het later weer omhoog!

Na een houten brug volgen we een pad naar links dat ons naar een volgende brug leidt. En dan worden Tiny’s gedachten waarheid: we moeten omhoog. Zo zwaar is het echter niet. Als we boven zijn vraagt Jack aan enkele wandelaars de weg naar de Servaaskapel. Normaal wijken we niet gauw af van de route. Maar het schijnt een kapel met een bijzonder historisch verhaal te zijn en……… er ligt een café naast waar we pauze kunnen houden. Het is maar een paar minuten lopen, dus..........

Vervolgens brengen we een bezoek aan de kapel die op een heuvel ligt. Het verhaal gaat dat Sint Servaas hier een geneeskrachtige bron heeft laten ontspringen. Daarom wordt er jaarlijks een soort processie naar de kapel gehouden waarbij bloemen op de grond gestrooid worden.

We gaan weer terug naar het punt waar we van de route afgeweken zijn en vervolgen onze wandeling. We lopen boven op een zandhelling. Beneden zien we een grote plas water en kinderen die op de helling spelen. Hier zijn we al eens eerder geweest, namelijk tijdens de voorbereiding van onze wandeltocht naar Assisi. 

We volgen een pad dat omlaag loopt naar de Leubeek en kijken nog even naar de kinderen die lekker tegen de helling “razen”. Die vermaken zich hier wel.

Ons routeboekje vertelt ons dat we het pad moeten nemen dat kort langs de oever van de beek loopt. Tiny neemt de leiding en volgt het boekje nauwgezet. Maar dan liggen er enkele obstakels op haar weg. Geen centje pijn denkt ze. Maar ze onderschat de hoogte van de omgevallen bomen en struikelt. Een hilarisch tafereeltje waar we beiden om moeten lachen. Het is immers niet de eerste keer! De leiding wordt overgedragen aan Jack en we blijven de beek volgen. Via kronkelende paadjes bereiken we zo de Sint Ursulamolen, een gerestaureerde oude watermolen.

Vanaf deze molen blijven we de beek volgen tot bij het Leudalmuseum waar ook een groot restaurant ligt. Hier is het druk. Wij steken de verharde weg over en nemen dan het ruiterpad dat rechts van de weg ligt. Echter niet voor lang want we gaan weer het bos in. We lopen nu langs de Tungelroysche Beek. Het pad is niet zo kronkelend als voorheen. Langzaam verwijdert het pad zich van de beek en gaan we linksaf over een brede zandweg. We passeren een ven. Achter dit ven gaan we rechts. We lopen nu door het Starrenbosch, over een mooi fietspad waar veel gebruik van wordt gemaakt, logisch met dit weer! Op het einde van het fietspad volgen we een weggetje dat onder een spoorlijn doorgaat. We bevinden ons weer in open akkergebied.

Hier liggen grote aspergevelden. Met het koude weer van de afgelopen maand zijn de opbrengsten nog niet zo groot. En de prijzen dus hoog! Maar als het goede weer door zet in de komende tijd zal dat wel veranderen. We steken de oude Napoleonsweg over en pauzeren even bij het Kloppeven. Een kwartiertje later bereiken we Horn, waar we in een bocht omheen lopen. Bij een kapelletje kijken we even naar binnen en zien tot onze verbazing dat de bloemen in bierflesjes staan. Toch enigszins ongepast, vinden we. Dat heeft Rochus niet verdiend. Op het einde van het “stadje” passeren we kasteel Horn, dat ooit eigendom was van de Graaf van Hoorne.

Het kasteel heeft grote ronde torens. Het is nu eigendom van de familie Magnee die er ook woont.

We naderen Roermond. Maar om de stad te bereiken moeten we nog over een 3 kilometer lange brug. Als we de brug oplopen zien we een grote konijnenfamilie langs de omhoog lopende weg. Ze tieren hier weelderig, en hebben veel holen gegraven. Dat leidt nog eens tot een verzakking van de weg.

Een half uurtje later verlaten we de drukke weg, vlak bij de St. Christoffelkathedraal. We lopen langs de Roerkade. Het is hier druk. De terrasjes zitten vol en ook de plezierboot vaart uit. Hier hebben de mensen lang naar uit gekeken. Bij de stenen brug gaan we links de stad in. Het is koopzondag, dus is het gezellig. Via de winkelstraatjes komen we uiteindelijk bij het stationsplein. Bij het station eindigt het Hertogenpad.

Wij lopen terug naar de winkel van Ton Notermans waar we nog even naar binnen lopen. Helaas, Ton, en ook Caroline is er niet. Het zou leuk zijn geweest om nog even met hen na te praten over deze tocht en natuurlijk ook over de Kennedymars die Caroline samen met dochter Manon liep. We besluiten om naar huis te rijden.

Meer foto's:

Lees verder  Nawoord