15 augustus 2023                                                                          

Het is een rare tijd. Op Hawai, Tenerife en ook in Griekenland woeden hevige bosbranden. In Griekenland zijn ze inmiddels grotendeels geblust. Gelukkig, want wij gaan in september naar het eiland Evia en daar brandde het ook. In Nederland daarentegen was het slecht weer, we hadden een lange regenperiode. Alleen tijdens de 4-daagse week viel het mee; dus had Tiny geluk. Ze liep hem dit jaar voor de 7e keer. Samen met Frits en Daniëlle. Daarna kreeg ze het druk met het verzorgen van het “vee” ( kippen en een konijn) in Limbricht. Sten en Jur zijn oma dankbaar!

Maar nu, eindelijk, we kunnen weer eens met zijn tweetjes aan de wandel in de Biesbosch.

De auto hebben we weer op pleintje bij de bushalte in Werkendam geparkeerd. We lopen een straat genoemd Gedempte Haven in. Vroeger maakte deze straat deel uit van een binnenhaven. Wij zien oudere kleine huisjes maar ook moderne appartementen. In Werkendam ligt de oorsprong van grote bedrijven in de waterbouw. Zoals het aanleggen van havens, maar ook bijvoorbeeld het palmeiland bij Dubai. Wij gaan linksaf en komen op de dijk langs de Boven-Merwede die druk bevaren wordt. Bij een standbeeld van een griendwerker staan we even stil en kijken we uit over het kleine natuurgebied "de Cloppenwaard" dat tussen de stroming en de dijk ligt.

“Mooi toch?”, zegt een heer die voorbij komt. Ja zeker. We verlaten de dijk en komen in een wijk met voornamelijk nieuwbouw huizen. Een fijne omgeving. De goudkleurige haan op de kerktoren schittert in het zonnetje. 

We volgen de markeringen en komen op een klein pleintje waar we even twijfelen over de te volgen route. Een aardige man wijst ons de weg;  “het gebeurt wel vaker dat wandelaars hier even moeten zoeken”, zegt hij.

Even later bevinden we ons in een enigszins "park-achtige" omgeving. We lopen over een dijk die in een grote bocht langs een waterplas loopt. Het lijkt op een “wiel”, dat ooit ontstaan is na een dijkdoorbraak. Bij een rotonde verlaten we Werkendam en lopen we naar het buurtschap Schans.

Bij een monumentale boerderij gaan we rechtsaf en passeren een markant gebouw met een torentje. We bevinden ons op de Schenkeldijk in open gebied. Nadat we de molen “Vervoorne Polder” gepasseerd hebben gaan we een houten brug op en kruisen een verkeersweg.

We blijven het weggetje volgen en komen op bekend terrein. Immers, 6 weken geleden verbleven we in B&B Fort Bakkerskil dat vandaag langs de route ligt.

Bij het fort aangekomen besluiten we om hier een korte pauze te houden. We zijn niet alleen, in deze omgeving wordt veel gefietst en dit is natuurlijk een fijne plek voor een kop koffie of wat dan ook.

Na de pauze verlaten we even de route omdat Jack de Papsluis wil zien. Deze zogenaamde inundatiesluis met waaierdeuren ligt ca. 250 mtr van het fort. Het bijzondere van waaierdeuren is dat zij aan beide zijden water kunnen keren, en tegen het hoge water in kunnen worden geopend. Met deze sluis kon ten tijde van oorlog het gebied ten oosten van het fort onder water worden gezet. De Papsluis werd in 1815 gebouwd.

Het is maar een kleine sluis. Na de bezichtiging van dit technisch hoogstandje ( in die tijd!) lopen we terug, en vervolgen we de tocht door twee klaphekjes. We volgen nu het riviertje Bakkerskil tot aan een boerderij waar we links over een dam gaan. We kijken even om ons heen en dan klinkt plots een stem “zijn jullie de weg kwijt? Dit is de Grote Waardweg”. Een dame op een fiets wil ons behulpzaam de weg wijzen, goed bedoeld natuurlijk, maar we waren niet verdwaald.

We danken haar en lopen verder langs een akker, waarvan de rand voorzien is met een kleurrijk bloemenperk. Prachtig! Het pad maakt een haakse bocht en dan…… begint het te regenen. Jammer, gelukkig niet veel, maar we hadden er niet op gerekend. We lopen in de richting van een klein bos, maar eer we er zijn is het weer droog. In het bosje maken we over een graspad een grote boog naar links. Links van ons begint een zwaan opzichtig te “blazen”. We zien een paar jonge zwaantjes, en dat is natuurlijk de reden. Ze duldt ons niet in de buurt van die kleintjes. We begeven ons op een graspad langs de Bruine Kil, ook weer een kreek die deel uitmaakt van de Biesbosch. Het gras is nat, en daardoor blijft het aan de schoenen “klieven”. Na zo’n 2 km gaan we over een smal bruggetje. 

Als je het bouwwerk als bruggetje mag betitelen. We gaan verder over het een beetje eentonige pad, en zien dan tot onze verbazing enkele koeien op ons pad. Tiny vindt het maar niks, maar we zullen ze toch moeten passeren. Jack voorop, en Tiny meteen er achter aan. De “dames” laten zich niet echt storen, en versperren ook niet de doorgang. Dus kunnen we zonder problemen verder. Het pad eindigt bij een klinkerweg waar we rechts een brug over gaan en vervolgens een weggetje naar links volgen. Op het einde van dit weggetje gaan we een dijk op; we komen op een fietspad langs een brede kreek. 

Een mooi gezicht: er is veel activiteit op het water, plezierbootjes en ook grotere jachten. Bij een picknickbank houden we een korte pauze en eten wat. En met de verrekijker naar het water turen. Daarna blijven we het fietspad langs het Steurgat volgen. Het is wel lekker wandelweer: af en toe het zonnetje en niet al te warm.

We passeren een monument dat een steur uitbeeldt. Het fietspad verlaat langzaam de kreek en begeeft zich tussen enerzijds bosjes en anderzijds akkers ( links). We passeren een houten gebouwtje met informatie over de omgeving. Bij een gemaal missen we bijna een markering; we moeten van de dijk af; wat nogal een redelijk steile afdaling is. De tocht gaat verder over een graspad tussen een bosschage en akkers. Het pad komt uit bij een brede sloot. Dit pad verlaten we weer bij een brug die we oversteken. Voor ons staat een informatiebord dat gaat over bolbakens. 

Een bolbaken is een houten paal met een bol erop. Bolbakens markeerden de grens tussen de Graaflijkheid Zuid-Holland en het domein van de Oranjes. Aan de voet van de bolbakens werden molenstenen afgezonken om altijd de plaats te kunnen traceren als het baken verloren ging. In Hank ligt aan de Buitendijk nog zo’n steen.

We lopen Hank in en zien een cafetaria. We lopen er rechtstreeks over de straat naar toe. Terwijl Tiny zegt dat we eerst links moeten en dan de trap af. Na de koffie wandelen we verder door het dorp. 

We passeren de kerk en ook enkele mooie parkjes. Maar zien geen molensteen.

De wandeling eindigt bij de P&R van de A27. Hier nemen we de bus terug naar Werkendam. Vanuit Werkendam rijden we naar Waalwijk waar we in een hotel verblijven. In het hotel komen we tot de ontdekking dat we vlakbij de "gemiste" steen waren. Jack had naar Tiny moeten luisteren. Toen we Hank binnenliepen hadden we de markeringen moeten volgen, de steen ligt onder aan de trap! 

’s Avonds gaan we naar het centrum van Waalwijk en eten we op een gezellig terras.

Meer foto's:

Lees verder   Hank - Drongelen