17 mei 2023                                                         

Het belooft een fijne dag te worden, vooral voor onze koningin Máxima die vandaag jarig is!

Het is ongeveer 11:45 u als we in Geertruidenberg uit de bus stappen. Het zat een beetje tegen, druk op de weg in verband met het lange Hemelvaartweekend. En in Hooge Zwaluwe waar we de auto geparkeerd hebben reed de bus nagenoeg voor onze neus weg. Dus moesten we een uurtje wachten op de volgende. En die had weer de pech dat de ophaalbrug over een kanaal omhoog ging vanwege een passerende “stoomboot”.

Dus lopen we na aankomst in Geertruidenberg meteen naar de markt en nemen plaats op een leuk terrasje. We bestellen beiden een latte macchiato, daar zijn we wel aan toe. Aan de markt ligt de Geertruidskerk, gewijd aan de Hl. Gertrudis van Nijvel. Deze Vlaamse heilige is dus zowel naamgeefster van de kerk als ook van de stad.

Na de latte beginnen we aan de wandeling die langs de mooie markt loopt. Het plein oogt als een lange smalle driehoek, met aan elke zijde een groen gekleurde bomenrij. We komen langs historische panden en zien ook een ouderwetse schandpaal. We verlaten de gezellige markt via de Koestraat en wandelen naar de historische vestingwallen. 

Op de wal passeren we enkele oude kanonnen, zoals ze in elk oud vestingstadje wel te zien zijn. Bij een klokkenstoel eindigt voor ons dit leuke stukje Geertruidenberg; via een lange weg door een grote wijk verlaten we het stadje. We steken de randweg over en wandelen onder een groot netwerk van elektriciteitskabels door. Wat niet zo bijzonder is, want rechts van ons ligt immers de grote Amercentrale. Bij een splitsing houden we links aan en lopen naar de Amertak, een waterweg die de Amer verbindt met het Wilhelminakanaal. Bij een brug gaan we links een trap omhoog. Dit is de ophaalbrug die vanmorgen omhoog ging toen we in de bus zaten. Aan de andere zijde gaan we een trap omlaag en vervolgens gaan we links over fietspad  langs het kanaal. Het pad maakt een knik naar links. We komen bij een grote jachthaven.

De haven ligt nagenoeg vol, de steigers zijn bezet met allerlei pleziervaartuigen en kleine bootjes. Hier hebben we een eerste pauze gepland en gaan wat eten. Het is nog niet zo druk, de komende dagen zal dat waarschijnlijk veranderen. Na de lunch lopen we door naar Drimmelen. In dit dorp aangekomen gaan we linksaf door de Herengracht. Volgens het boekje van Wandelnet werd deze straat enkele jaren geleden uitgeroepen tot mooiste straat van Brabant.

Het moet gezegd worden: het is een geweldig mooi straatje waar je je met enige fantasie in een sprookje waant. Prachtige huisjes, met in het midden van de straat een gracht. Drimmelen was in de 19e eeuw een welvarend dorp vanwege de zalmvisserij. Dit is nog te zien aan de blauw-zwart-witte bordjes die bij sommige huisjes aan de gevel hangen.

We volgen de Herengracht en daarna de Breede Vaart, en verlaten Drimmelen. We komen in een landschap dat bestaat uit water, wilgen, weilanden, akkers en in de verte bosjes. Nadat we rechtsaf zijn gegaan komen we in een van die bosjes. We wandelen door “De Worp”, een klein natuurgebied waar het lijkt alsof de tijd stil heeft gestaan. Het gebied was door de Sint Elisabethsvloed onder water gelopen, maar is later stukje voor stukje ingepolderd. Omdat er veel turf werd gestoken ontstonden er veel kreken en ontstond er een bijzonder landschap. De “De Worp” komt uit de visserij, het werpen van netten om vissen te vangen. 

Het gebied bestaat uit dijkjes, terpen en natuurlijk waterplassen. Een fijne "thuishaven" voor vogels, die er dus ook talrijk aanwezig zijn.

We naderen Oud-Drimmelen, een klein buurtschap met een bijzondere historie. Oorspronkelijk heette het plaatsje gewoon Drimmelen. Echter in 1645 ontstond het huidige Drimmelen aan de Amer. En sindsdien werd het bestaande Drimmelen dus Oud-Drimmelen. Het gehucht telt nu nog geen 10 huizen. Het dorp verdronk tijdens de Elisabethsvloed in 1421. Daarna ontstond langzaam het huidige gehucht dat eigenlijk maar één straat telt. 

Echter, vroeger was er geen straat, maar een brede vaart. Deze werd in 1966 gedempt.

Als we het plaatsje binnen wandelen staan we meteen voor een bomenlaan links van ons. Deze leidt naar een eeuwenoud kerkhof. 

Omdat er vroeger geen straat was werden de overledenen met een boot ( de lijkschuit) over de Vaart vanuit Drimmelen hier naar toe gebracht. Vervolgens werd de kist met een baar over dit pad naar de begraafplaats gebracht. Vroeger stond op de plek waar nu het kerkhof is het kerkje. De fundamenten zouden nog te zien zijn. Uiteraard willen we dit kerkhof even vereren met een bezoek.

We lopen door de laan die een knik maakt en staan dan voor een poort. Er zit een slot op, maar één schalm is open dus kunnen we het hek toch openen en verder lopen. We komen vervolgens bij een hoge muur die mogelijk een restant is van de oude kerk. De poort die definitief toegang geeft tot het kerkhof is echter voorzien van een beter slot. We komen dus niet op dit historische kerkhof, maar kunnen wel via de poort een kijkje nemen.

Na het bezoek aan dit bijzondere plekje lopen we verder door het gehucht. Op het einde passeren we nog een weiland met meerdere alpaca’s. Eentje vindt het wel leuk ons te zien, “grijnzend” loopt hij heen en weer langs de heg. We lopen weer door open gebied, rechts van ons ligt een uitgestrekt gebied dat een rood-geel-groene uitstraling heeft. 

Mooi en kleurrijk! We naderen Hooge Zwaluwe, het eindpunt van vandaag. In dit dorp, dat een kleine haven heeft, maken we nog een lus. We volgen de Spoorstraat en gaan tegenover de kerk ( die omgedoopt is tot restaurant) rechtsaf. Daarna wandelen we door een woonwijk. Op het einde gaan we naar rechts en komen op een paadje. Rechts van ons zien we een klein huisje waar witte kruisjes bij staan.

Het blijkt een drenkelingenkerkhofje te zijn. Hier werden overledenen begraven waarvan de identiteit niet bekend was. Het waren meestal drenkelingen. Het kon vroeger immers toen er nog getijden in de Biesbosch waren hier flink spoken. Het kerkhofje werd in de jaren 70 van de vorige eeuw geruimd. Daarna viel het ten prooi aan vernielingen. Vrijwilligers hebben het kerkhofje later uit eerbied voor de overleden weer hersteld.

Een kilometer verder lopen we de oude kern van het dorp weer binnen. Dat was het voor vandaag, het was een leuke route.

De thuisreis is minder leuk, het is druk op de weg.

Meer foto's:

Lees verder Hooge Zwaluwe - Moerdijk