Kop van 't land - Werkendam

6 juli 2023                                                            

Het was even plannen. Omdat vanaf de volgende week ( vanwege schoolvakantie) geen busverbinding meer is tussen Werkendam en ons vertrekpunt Brabantse Oever/Kop van ’t Land, moeten we deze week nog een etappe doen. Gisteren raasde Poly over ons land. Nee, geen wilde dame maar een hevige zomerstorm. Volgens de KNMI één van de zwaarste in ruim 50 jaar. Gelukkig hadden we daar in Limburg weinig last van.

We vonden een leuk onderkomen, B&B Fort Bakkerskil dat iets ten zuiden van Werkendam ligt. Het is een oud fort uit 1878 dat gebouwd werd als onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Zo’n 10 jaar geleden werd het verbouwd tot B&B.

Tijdens het - goed verzorgde - ontbijt hebben we nog even contact met 2 dames die we gisteren ook even zagen. Ze lopen ook het Biesboschpad, maar dan in omgekeerde richting. Zij wandelen vanuit de B&B tot aan het veerpont bij de Kop van ’t Land. Dan komen we mekaar dus onderweg tegen.

Na het ontbijt rijden we met onze auto naar Werkendam, waar we om 08:40 u de bus naar de Brabantse Oever nemen. Het is de laatste bus die vandaag naar die bestemming rijdt, we mogen hem dus niet missen! Het gaat goed, na een busrit van zo’n 20 minuten staan we voor onderstaand bord.

Er is goed wandelweer voorspeld, droog en een temperatuur van 22 °C. De eerste kilometer is bekend terrein. Hier reden we een paar dagen geleden naar ons vorig overnachtingsadres. Maar na die kilometer gaan we linksaf, we wandelen tussen een hek van een weiland en een asfaltweg. Dat is afwijkend van hetgeen dat in het boekje staat. Op het einde van het hek volgen we in eerste instantie de weg die naar rechts buigt, maar dan zegt Jack dat dit niet klopt. We moeten ergens rechtdoor over een soort “kleikade”. Terug dus, en inderdaad, we vinden het juiste pad. Er ontbreekt een markering.

We wandelen over een smal paadje naar het voormalige eilandje “Pannekoek”. Jack heeft inmiddels al zijn eerste muggenbulten op zijn handen. We zijn er een beetje op voorbereid: lange broek en hemd met lange mouwen. Maar géén handschoenen, dus bingo voor de stekende insecten. En dan krijgt hij als reactie: “Ze vinden jouw bloed lekker”! Op de “Pannekoek” maakt het pad een bocht naar rechts en wandelen we terug naar het "vasteland". In het water zien we een eend met een heel nest kuikens achter zich aan. Die hebben geen zwemles nodig. Dan zien we voor ons een soort kunstwerk, een aantal bogen gemaakt van verzinkt betonijzer. Jack ziet er het nut niet van in, en vindt het ook niet mooi. De Biesbosch heeft dit toch niet nodig? Weggegooid geld. Een paar honderd meter staat wel iets nuttigs, een nagebouwde hut van wilgenhout en plaggen.

Die heeft tenminste een educatieve functie. En Anna ( het bootje) past er leuk bij.

Het pad maakt een weide boog, en na een aantal ijzeren bruggetjes tussen het groen komen we bij een grote brug over een geul. Aan de overzijde zien we het Biesboschmuseum.

Hier gaan we even pauzeren en koffie drinken, meer mogelijkheden krijgen we vandaag immers niet. Het is een clean gebouw. Het bevindt zich op een eiland en is qua architectuur mooi ingepast in de natuur. We gaan voor de koffie en kunnen het - zoals meestal - niet nalaten om er gebak bij te nemen. Het museum zelf bezoeken we niet, we hebben nog een aardige wandeling voor ons. Wel smeert Jack alvast wat gel op de plekken waar hij gestoken is.

Na een half uurtje gaan we verder over de volgende brug en daarna linksaf. We passeren aan onze rechter kant enkele huizen. Dat moet toch bijzonder zijn om hier te wonen. We lopen ten noorden van de Petrusplaat, een zoetwaterbekken. Er bevinden zich 3 waterbekkens in de Biesbosch die de stad Rotterdam van drinkwater voorzien. Na een volgende brug gaan we linksaf en lopen om een trafostation heen. De omgeving is hier anders, minder bomen en dus meer open.

We steken een kreek ( het Kooigat) over en volgen een graspad naar rechts. Dit pad is goed te belopen, het gras is kort gemaaid en de ondergrond is vlak zonder noemenswaardige kuilen. Na anderhalve kilometer verlaten we dit pad en steken de kreek weer over. We komen op een verhard fietspad dat we naar links volgen. Het pad kruist enkele kreken, waarbij we zien dat er nog gewerkt wordt in het gebied. Waarschijnlijk een natuurontwikkelingsproject. Nadat het pad enkele kronkelingen maakt komen we op een T-kruising. We gaan naar links en passeren enkele waterwindmolens. Dit gedeelte van het traject wordt een beetje eentonig. Geen bosjes meer, alles is vlak en kaal. Maar, het behoudt toch zijn charme!

Voor vogels is dit natuurlijk ideaal, zeker met dat vele water. Langs het pad ligt een grote houten balk en we gaan daar pauzeren. En ja hoor, terwijl wij een broodje eten komen daar de dames die de route in tegengestelde richting lopen. Ze lopen de tocht vanuit de B&B Fort Bakkerskil. Ze hebben flink doorgestapt en zijn vol goede moed. Na een kort praatje gaan ze weer verder. Wij even later ook. Over het mooi aangelegde fietspad, dat ook veel gebruikt wordt, passeren we nog enkele windmolentjes, die telkens met tweeën bij elkaar staan.

Ze zijn voorzien met naambordjes van vogels, en die zijn hier met velen aanwezig. Zo lezen we oa. kievit en roodborst. Bij een driesprong houden we rechts aan. Het pad maakt een bocht en dan zien we in de verte een man die aan het fotograferen is. Hij heeft een behoorlijke camera, en als we dichter bij komen zien we nog meerdere attributen. Hij is met de fiets. Als hij met zijn camera een vogel volgt wachten we even. We maken een praatje, en dan blijkt dat hij geboortig van Sittard is, maar nu net over de Duitse grens in Millen woont. Haha, dat is op een steenworp van ons dorp vandaan. We vervolgen het gesprek in ons eigen Limburgs dialect. Het blijkt dat fotograferen zijn grote hobby is. “Kijk maar door de verrekijker”, zegt hij tegen Jack, “daar in de verte zit een lepelaar”. Inderdaad, Jack herkent deze bijzondere vogel aan zijn snavel. Tsja, met zo’n kijker gaat een hele wereld voor je open. De fotograaf vertelt dat hij in Millen ’s nachts een keer een vos voor zich zag opdoemen. En dat hij ooit met de fiets naar Oostenrijk ging voor zijn hobby. Hij vertelt honderduit, waaruit blijkt dat hij gedreven te werk gaat. Over welke vogels hij hier al gefotografeerd heeft. Niet alleen steltlopers, maar ook de visarend.

Een leuk intermezzo van de wandeling, die we na een kwartiertje weer vervolgen. 

Het pad slingert tussen de waterplassen en kreken door, waarbij we een enkele keer over een betonnen brug moeten. In dit gedeelte komen we meer wandelaars tegen. Het pad eindigt bij een parkeerplaats waarna we over een asfaltweg linksaf moeten. Na 1 km gaan we naar links over een grasdijk. Rechts van ons ligt het voormalige fort Steurgat. 

Het pad eindigt bij een weg over een dijk. Deze weg naar rechts volgend komen we in Werkendam waar we over een ophaalbrug wandelen bij een sluis. 

Daarna volgen we een fietspad en steken even later de weg over. Aan de overzijde blijven we ook weer op een fietspad. Nadat we weer een weg overgestoken hebben komen we op een voetpad door een park met een vijver. Uiteindelijk eindigt de wandeling van vandaag bij het plein waar we vanochtend de bus namen.

Het was een Biesboschwandeling met 2 gezichten; het eerste gedeelte over smalle kronkelende paadjes tussen veel begroeiing en het tweede deel ging veelal door open gebied. Wij vinden het eerste deel het mooiste en leukste. Ofschoon Jack daar wel ( als een souveniertje) meerdere muggenbulten aan over gehouden heeft!

Meer foto's:

Lees verder   Werkendam - Hank