Drongelen - Waalwijk

25 september 2023                                                    

Gisteren reden we naar ons overnachtingsadres in Raamsdonksveer. Onderweg speelden zich op de autoweg wildwest taferelen af: levensgevaarlijke inhaalacties rechts en over de vluchtstrook. Met hoge snelheden vlogen de auto’s van links naar rechts en weer terug. Politie en/of andere handhavers waren nergens te zien. Begrijpelijk, het was zondag en dan hebben ze de handen vol aan het beteugelen van het supportersgeweld bij de betaald voetbalwedstrijden. Er moeten prioriteiten gesteld worden. Gisteravond zagen we de beelden van wat er geschiede na afloop van de gestaakte wedstrijd Ajax - Feijenoord. Tsja, dat zegt genoeg.

Na onze vakantie in Griekenland gaan we de komende dagen de laatste etappes van het Biesboschpad lopen. Er is goed weer voorspeld. We gaan met de lijnbus naar Waalwijk waar we overstappen op een buurtbusje dat ons naar Drongelen brengt. Op het veer vraagt de chauffeur van het busje of hij ons eerder had moeten uitlaten. “Dat had gekund”, zegt Jack, “maar dan hadden we ook bij het busstation in Waalwijk kunnen blijven. Want daar ligt het eindpunt voor ons vandaag”. De chauffeur kijkt verbaasd en fronst zijn wenkbrauwen.

Enfin, bij Drongelen verlaten we het busje en wandelen weer terug naar het veer zodat we vandaag toch de hele etappe lopen. 

We komen weer langs het Oude Maasje, ditmaal goed te zien, er lopen geen schapen die het zicht belemmeren. De veerman heeft ons waarschijnlijk zien lopen, en wacht met de oversteek totdat wij aan boord zijn. Hij zwaait vriendelijk naar ons. Eenmaal aan de overzijde volgen we de weg naar de schutsluis. Onderweg passeren we een opmerkelijk beeld dat langs de dijk staat. Bij de sluis wordt volop gewerkt. Vermoedelijk onderhoud. We steken de brug over en volgen de weg die tussen de Bergsche Maas ( links) en het Oude Maasje ( rechts) loopt. Een beetje raar, maar de Bergsche Maas ( die gegraven is)  kruist de stroming van de Oude Maas. Links van ons zien we enkele ooievaars, en vlakbij ze staat een reiger.

We komen bij de Bovenlandse sluis, die vlakbij het pompstation Gansoyen ligt. Het pompstation is vermoedelijk genoemd naar het dorp en kasteel Gansoijen. Dit dorp is geheel verdwenen als gevolg van het besluit tot het graven van de Bergsche Maas.

Een voorbijganger vertelt Jack dat de sluis nog maar zelden gebruikt wordt.

Jack ziet dat de het Oude Maasje dwars aansluit op de sluis. Hier is dus een knooppunt van waterwegen. Het Oude Maasje, komende vanaf Doeveren, stroomde via sifons onder het Drongelens kanaal door en sloot hier aan op het Zuiderkanaal. Maar het water staat stil, de verbinding is in 2017 definitief afgesloten. De sluis op de rechtse foto heeft dus zijn functie verloren.

We lopen door naar Doeveren, ook een klein dorp. Een meneer die ons tegemoet komt heet ons vriendelijk welkom. Het dorp geniet enige bekendheid vanwege een oude Schans die hier lag. 

Het was een aarden verdedigingswerk met als taak de Elshoutse Zeedijk en de sluis te beschermen. Nu is er niet veel meer van te zien. Dus staan we niet lang stil en gaan verder over het sluisje, en vervolgens de dijk. 

Rechts van ons ligt het Doeverense Wiel. De dijk kronkelt door het landschap. We komen langs een groot weiland waar paarden grazen. Ze komen niks tekort, maar eentje komt toch met een vragende blik naar Tiny. 

En uiteraard niet tevergeefs! In 1421 kwam de vloedgolf tot hier; westelijk van deze dijk stond een grote watervlakte. Nadat we de Polderweg hebben gekruist komen we bij de Oude Heuschdensche sluis. 

De sluizen in de dijk maakten deel uit van de stelling van Heusden. Het Pelgrimspad komt van links en sluit aan op onze route. De volgende 3 km hebben we dus al eens gewandeld. De herinneringen zullen wel ver in ons geheugen zitten, maar nu herkennen we de plekjes niet. Rechts van ons liggen meerdere “wielen”, als teken dat hier toch meerdere dijkdoorbraken zijn geweest. 

Achter de “wielen” stroomt het Drunensch Loopje, niet echt zichtbaar. We komen langs Elshout, en dat kan Jack zich wel herinneren. Hier ligt een bekende kapel, die we destijds niet bezocht hebben. Dat gaan we nu ook niet doen. We lopen onder een autoweg door en zien dan links van ons een molen. 

Molen “De Hertogin van Brabant”, genoemd naar Hertogin Johanna van Brabant die in 1383 op deze locatie een dwangmolen liet bouwen. Boeren werden gedwongen om hier hun graan te laten malen.

We moeten een kleine helling op en staan voor een kunstwerk: een manneke dat op een grote “steen” staat. In die steen staan afdrukken van voeten. 

Hier begint het Halve Zolenpad, een fiets- en  wandelpad dat is aangelegd op een plek waar vroeger een spoorlijn liep. Het is druk op het fietspad. We passeren weer een kunstwerk. Na een brug gaan we rechtsaf, we lopen langs een buitenwijk van Waalwijk. Na een paar honderd meter bevinden we ons op een graspad dat links omhoog loopt en even later een grindpad wordt. We wandelen tussen de bebouwing en de autoweg; niet zo fijn.

Enfin, we volgen de markeringen en “belanden” uiteindelijk op het plein voor het Oude Stadshuis, wat een mooi gebouw is. Hier liggen meerdere horecagelegenheden en we besluiten een hapje te eten. Het is gezellig druk in de stad. Na het etentje wandelen we naar de Sint Jans kerk.

Het is een bijzonder gebouw, met zijn koperen koepels en slanke klokkentoren (lijkt op een minaret) trekt het gebouw veel bekijks.

Na de fotosessie lopen we verder en doorkruisen we nog een park, waar de tocht van vandaag eindigt.

Meer foto's:

Lees verder   Waalwijk - Waspik