Moerdijk - Maasdam

30 mei 2023                                                                               

Gisteravond arriveerden we in Dordrecht waar we 2 dagen overnachten in het Postillon hotel. We gaan 2 dagen wandelen in de Hoeksche Waard. Voor de zekerheid gingen we ’s avonds nog op verkenning naar de bushalte. Dat was maar goed ook, want in eerste instantie zaten we hartstikke verkeerd; foutje van Jack!

Enfin, officieel begint de etappe van vandaag in het haventje van Moerdijk. Vandaar oversteken met het veer naar Strijensas. Echter, het veer vaart in deze periode alleen maar in het weekend ( en enkele feestdagen). Zwemmen is geen optie, dus beginnen wij de wandeling in Strijensas. Het buurtbusje zet ons netjes af bij de plaatselijke kerk. Vandaar lopen we naar de “Oude Dame”. Dit is geen mevrouw op leeftijd maar een stalen ophaalbrug die dateert uit 1908.

De ophaalbrug ligt over de schutsluis die vanuit de haven toegang biedt naar Strijen. Bijzonder is dat de sluisdeuren als ook de ophaalbrug met de hand bediend werden.

Als we bij de brug komen zien we dat er schilders aan het werk zijn. Het is een Rijksmonument. De mannen zijn vrolijk bezig en hebben plezier. De oudste grapt dat hij weer het gevaarlijkste werk mag opknappen, zittend op de reling. We starten met onze tocht, die door Strijensas loopt. Het is nauwelijks een dorp, meer een gehucht. Dus bevinden we ons snel in open landbouwgebied. Nadat we eerst een verharde weg gevolgd hebben komen we op een graspad langs een sloot. Dit pad eindigt bij een T-splitsing waar we linksaf gaan. Even later komen we bij het gehucht Steenplaats. We zien een paar huisjes en enkele boerderijen. En een mevrouw die aan een plezierboot aan het werken is, dat zagen we vanuit het busje vanmorgen ook al. Als we Steenplaats verlaten steken we een brug over en volgen de Schenkeldijk. Deze leidt ons naar Strijen; na ruim 1 km lopen we het plaatsje binnen. We blijven de Schenkeldijk volgen tot aan het einde. Hier gaan we naar rechts en komen bij de Nieuwe Haven. En zien tot onze verrassing een terras dat open is.

Tijd voor koffie. We hebben graag nog iets erbij, maar de vriendelijk serveerster zegt dat er nog maar één stuk appeltaart is. Nou ja, dan is die voor Tiny! Het blijkt nog een aardig groot stuk te zijn, met meerdere lagen appel.

Na deze aardige onderbreking van de wandeltocht gaan we verder. Strijen blijkt toch een aardig plaatsje te zijn. 

We zien winkels en passeren zelfs een museumpje. In de plaatselijke kerk zou een monumentaal orgel staan, maar helaas, we krijgen het niet te zien. Het Godshuis is op slot. Jammer.

Als we Strijen verlaten gaan we weer over een brug en volgen een schelpenpad langs De Keen. De Keen is een oud kanaal dat Strijen verbond met het Hollandsch Diep. Links van ons ligt de natuurijsbaan van het dorp. Aan de overzijde van het water zien we een mooie buitenwijk van Strijen. 

Bij een splitsing van het pad moeten we rechtdoor, maar hier staat een afzetting met de vermelding dat er geen doorgang is voor voetgangers. Maar wat moeten we dan? We besluiten het erop te wagen en lopen door, we zien wel. Echter inderdaad, op het einde van het pad wordt gewerkt. Er staat een grote hijskraan op het pad; men voert werkzaamheden uit in het water. Het hele pad is afgesloten. Gelukkig lopen er enkele werklieden en 2 van hen komen naar ons toe. In een kort gesprek leggen we de situatie uit en de mannen maken behulpzaam het hekwerk open. Oei, daar hebben we geluk. We zijn bij het Gemaal Overwater. Van hier uit komen we via een bruggetje op een graspad tussen 2 kreken. Het pad loopt niet zo lekker. Links van ons zien we een vogelobservatiehut. Uiteraard nemen we ook een kijkje. We zien enkele ganzen met jongen, en Jack meent een ree gezien te hebben. Het dier was echter weer snel uit beeld. Ze zijn schuw, maar het zou toch best kunnen. We blijven hier niet lang. Iets verder horen we plotseling een hoop “gepiep” op ons pad. We zien kleine kuikentjes snel wegrennen naar het hoge  gras links en rechts van ons. 

Echter eentje houdt zich stil op het pad, we hebben hem gezien. De overigen blijven piepen. Jack loopt verder, en dan roept Tiny “kijk eens”. Een rij kuikentjes rent parmantig het pad over, grappig om te zien. Jammer, geen foto, maar het is toch leuk dat ze weer herenigd zijn.

We blijven het graspad volgen tot aan een verharde weg. Hier gaan we naar rechts en weer 1 km verder lopen we Cillaarshoek in. Dit dorp heeft enige bekendheid vanwege een klok in de kerk. Deze klok werd gegoten in het jaar 1388 en hing in de kerk van het dorp Hoek. Tijdens de Sint Elisabethvloed werd het hele dorp verwoest. Ruim 100 jaar later werd de klok van de kerk terug gevonden en kreeg hij een plek in de kerktoren van Cillaarshoek. In de 2e wereldoorlog werd de klok opgeëist door de Duitse bezetter om te worden omgesmolten voor de oorlogsindustrie. Het schip waar meerdere klokken mee werden vervoerd liep in het Ijsselmeer vast op een zandbank. Zeelieden uit Urk kregen de opdracht om het schip weer vlot te trekken. Maar zij saboteerden de boel. Na de bevrijding werd het schip zonder problemen vlot getrokken en keerde de klok terug naar Cillaarshoek. Deze klok heeft dus 2 keer in het water gelegen.

We passeren de kerk, maar kunnen de bewuste klok niet zien. Bij een splitsing houden we links aan en gaan de Zuiddijk op. Aan weerszijden van de dijk zien we voornamelijk akkers en weilanden, gelegen tussen sloten. Dit is de Hoeksche Waard. Op een bruggetje staan een paar schapen. Zo te zien willen ze naar een perceel waar het gras gemaaid is. Ze hebben pech, de toegang is afgesloten. De dijk maakt licht slingerend een wijde bocht naar rechts. We passeren een enkele boerderij. Typisch een smalle weg voor "de eenzame fietser die tegen de wind, zichzelf een weg baant". Bij voorkeur overdag dan, want er staan geen lantaarnpalen. In het donker hier fietsen zal zeker geen pretje zijn!

We komen in Zwanegat, een klein buurtschap dat gevormd wordt door zogenaamde lintbebouwing langs de dijk. We blijven de dijk volgen die nu langs de Binnenbedijkte Maas loopt, totdat we links door een klaphek moeten. We komen op een graspad en volgen een bocht naar rechts tussen het groen. 

Een groep ganzen schrikt van ons, ze maken zich snel uit de voeten met hun jongen. Nadat we over een bruggetje zijn gegaan komen we weer op een open stuk. We moeten ergens naar links, maar zien geen markering. Omdat we het toegangsklaphek zien besluiten we terug naar de dijk te gaan, en van hieruit de tocht vervolgen. Dat loopt toch fijner.

We herkennen een plekje waar van een foto in het boekje staat.

Het “zwanenbankje” staat er nog.

We zouden er graag gebruik van maken, maar of dit de bedoeling is? We doen het maar niet. Dus lopen we verder over de Zwanegatsedijk, hopend dat er fijne plek komt om even tot rust te komen.

Even later zien we warempel een bankje, en eerlijk gezegd: dat werd tijd. Pauze. We rusten en verzorgen de inwendige mens, terwijl we uitkijken op de Binnenbedijkte Maas. Dit schijnt een overblijfsel van de oorspronkelijke loop van de Maas te zijn, het is nu eigenlijk een meer. Achter ons ligt de Sint Anthoniepolder. Dezelfde naam is ook toebedeeld aan een gehucht dat we een kilometer verder binnenlopen. 

In dit gehucht staat het oudste kerkje van de Hoeksche Waard, omdat deze polder niet is overstroomd tijdens de rampvloed van 1421.

De deur is op slot van het kerkje, waar ooit de vader van de schrijfster Annie M.G. Schmidt op de kansel stond. Dus lopen we er even omheen en gaan verder. We krijgen weer een kleine omleiding door het grasland links van ons. De schapen die er lopen slaan al gauw op de vlucht. Gelukkig komen we weer terug op de dijk. We naderen Maasdam, maar eerst passeren we nog de Poldermolen.

Deze molen stamt uit 1749, en werd meerdere keren gerestaureerd ( oa in 1842). Een Imposant bouwwerk, met zijn vlucht van 28,6 mtr is het één van de grootste molens van ons land.

In Maasdam gaan we bij een andere kleinere molen linksaf. Het is bijna 16:00 u als we op onze eindbestemming van de dag zijn. Nadat we een kop koffie gedronken hebben moeten we nog even een sprintje inzetten achter de bus die ons passeert. Gelukkig wacht ie op ons!

’s Avonds eten we in het hotel, en Jack geniet van een “Schapenkopje Amber”. Een lokaal biertje, gebrouwen door de Stichting Stadsbrouwerij Dordrecht.

Meer foto's:

Lees verder   Maasdam - Dordrecht