Cudem nad Wisłą nazywamy obronę Warszawy przed najazdem bolszewickim. Bolszewikom wydawało się, że już Warszawę mają, zachęcali swoich sołdatów do ostatecznego szturmu, obiecując im wielkie bogactwa jakie miały być w zdobytym mieście. Czekolady miały leżeć na ulicy, szampany, koniaki, wódka i przeróżne zakąski czekały na nich, lecz niestety nie było im to pisane. Warszawy bronił polski naród, który nie stracił ducha i nie dawał się pokonać. Sytuacja zdawała się krytyczna ale dzięki manewrom wojska Polskiego, które przegrupowało się i zaszło na tyły przeciwnika, okrążając go i kompletnie zaskakując, zmusiło do odwrotu. Uciekali w popłochu, nasi ich gonili, bardzo dużo sołdatów dostało się do polskiej niewoli. Części wojsk ruskich zdołało uciec na Prusy gdzie zostali internowani. Bolszewicy mieli taki zamiar aby najpierw zdobyć Polskę by otworzyć sobie bramę na Europę, i zaprowadzić socjalizm pod ruskim zarządem. Lenin jak usłyszał że Warszawa się obroniła i ponieśli wielką klęskę, powiedział, że polscy panowie pokrzyżowali im plany i trzeba się skupić na budowie socjalizmu w kraju. Bolszewicy atakowali Warszawę a w Białymstoku był już polski rząd przywieziony z kraju rad na czołgach. Historia się powtórzyła w 1944 roku do Chełmu przywieziony został rząd utworzony przez zruszczonych polskich komunistów z Moskwy i w latach 50-tych mieliśmy na wysokich urzędach wojskowych i cywilnych sowietów. Kłamstwa i hipokryzja bolszewicka nie znała granic i nie zna do dziś. Wszystkie ościenne państwa które zdobyli siłą, według ich propagandy, zostały wyzwolone z ucisku. Jednak to wyzwolenie to była katorga. Na początku rewolucji Lenin uznał prawo do samostanowienia podbitych państw, jednak ich wolność miała wyglądać tak jak sobie umyślili.

Paradoks historii - zanim doszło do anulowania rozbiorów przez bolszewików, od października 1917 r. minęło 10 miesięcy dopiero w sierpniu 1918 r. Rosja Radziecka zrzekła się w Brześciu zaboru Królestwa Polskiego, a następnie anulowała wszystkie traktaty rozbiorowe. Paradoksem historii było to, że dwa lata później wojska tej samej Rosji stały już pod Warszawą, a 20 lat później w tym samym Brześciu wspólnie defilowały z Wehrmachtem. Ale to zupełnie inna historia.

Dziś wiemy, że ruskie co innego mówią a co innego robią. Najbardziej się o tym przekonałem w czasach PRL-u, kiedy rząd polski musiał przestrzegać zaleceń z Moskwy, to nasza komuna również mówiła tak a robiła co innego. Jak mówili to wydawało się, że będzie wszystko super, a wdrażanie w czyn swoich zapowiedzi znaczyło całkiem co innego.

Na szczęście komuny na razie w Polsce nie ma, nie znaczy to że nie będzie. Dość ludzi o poglądach lewicowych w Polsce jest. Jak na razie postkomuna ma się dobrze, potrafili się urządzić przy oddawaniu władzy.