Hanka motzak ditu eta hauek gorputz malgu eta luzexka mugitzen dute. Horrela, erraz sartzen da untxien zuloetan, ostean buztan luzea daramala. Buru txikia eta zapala, eta, belarri txikiak eta biribilak ditu. Kolorea marroia da, argiagoa alboetan eta ilunagoa hanketan eta sabelean. Aurpegian bi zerrenda txuri ditu begi inguruan eta ematen du mozorroa duela. Belarriaren hertzak eta musua ere zuriak ditu.

    34 hagin eta begi ilunak dituen mustelido hau 7 edo 8 urte besterik ez da bizi eta arra emea baino handiagoa da. Azken horrek 8 titi ditu.

    Hudoaren (mustela putorius furo) kolorea, ordea, ia osorik da zuria eta antzinatik erabili izan da untxiak harrapatzeko. Gaur egun erabilera hau debekatuta dago Hego Euskal Herrian eta beste erabilera bat ematen hasi zaio, hau da, etxeko animalia bezala erabiltzen hasi da.

    Mustelido gehienak bezala, animalia bakartia da eta bere lurraldeari, 2 km koadro inguru, oso lotuta dago. Oso nekez ikusten dira mustelido hauek, batez ere gauez ibiltzen direlako eta sasi artean oso ondo ezkutatzen direlako. Hala ere, beti uzten dituzte euren jardueraren aztarnaren bat, hau da, oinatzak, gorotzak, jakiaren hondarrak...

    Oinatzak lepahoriaren modukoak dira, 4 edo 5 hatz atzazala eta guzti. Atzeko hankarenak aurrekoarenak baino txikiagoak dira eta batzuetan buztanaren arrastoa ere ikus daiteke lokatzetan edo elurretan. Gorotzak beltzak izan ohi dira, 6-8 cm-koak eta gordelekuen inguruan egoten dira. Bere oihurik normalena "ke, ke, ke", barre moduko bat, izaten da eta, batez ere, izututa dagoenean egiten du.

    Ipurtatsak, Euskal Herrian batez ere, lursaguak jaten ditu, nahiz eta untxi asko dauden lekuetan horiek dietaren zati handi bat izan. Horiez gainera, anfibioak, narrastiak eta intsektuak daude. Arrautsak ere jaten ditu eta ez die oskola apurtzen, zulo bat egiten die eta hortik husten ditu.

    Beste mustelido batzuek bezala, haginka egiten duenean beheko baraila garezurrari geratzen zaio lotuta eta oso zaila da bereiztea, baita hilda egonda ere. Honek ematen dio borroketan eta ehizan izugarrizko indarra aurkakoari edo harrapakinari eusteko.

    Mustelido honek arerioak ere badauzka. Horien artean gaueko hegazti harrapariak (hontza, hontzuria, urubia...), sugeak (sugegorria...) eta haragijale handiak (azeria, otsoa...) daude. Bere bizilekua suntsitzen duen gizakia ere ezin dugu ahaztu.

    Emea arreske dagoenean (otsailetik apirilera), arra bakartia izateari utziko dio eta hasiko da borroketan beste arrekin. Orduan ikus dezakegu, izan ere, borroka horiek gauez zein egun-argiz egiten dira. Irabazten duen arrak emeari koska egingo dio lepo-aldean eta estaliko du.

    Sei hilabetera 3-7 kume, ilerik gabeak eta itsuak, jaioko dira eta amak titia eman, elikatu eta ehizan trebatuko ditu hiru bat hilabete izan arte. Orduan independizatuko dira eta bederatzi bat hilabeterekin prest egongo dira kumeak egiteko, baina, normalean, hori ez dute egingo urtebete edo bi urte izan arte.