วัตถุประสงค์ของการศึกษาวิชาสุนทรียศาสตร์ เพื่อให้ผ้สนใจสามารถนำความรู้ ความเข้าใจไปช่วยอธิบายผลงานทางศิลปะที่มนุษยช่วยกัน สร้างสรรค์ขึ้นว่า มีความงามหรือไม่งามอย่างไร มีความบกพร่องอะไรบ้างที่ควรปรับปรุงแก้ไข และมีคุณค่าที่เอื้ออำนวยต่อสังคมอย่างไร 

         เนื้อหากล่าวถึงความหมายของสุนทรียศาสตร์ ขอบข่ายของเนื้อ้หาสุนทรียศาสตร์ ปัญหาของสุนทรียศาสตร์ มนุษย์กับประสบการณ์ทางสุนทรียศาสตร์ ส่วนประกอบของประสบการณ์สุนทรียะ  ประวัตทั่วไปของสุนทรียศาสตร์ ทฤษฎีเกี่ยวกับความงาม ศิลปะ สุนทรียภาพทางทัศนศิลปะ ทัศนศิลป์ สุนทรียะทางด้านภาพจิตรกรรม ความเป็นมาของศิลปกรรมไทย ศิลปะวิจารณ์และการวิจารณ์ทัศนศิลป์  เป็นต้น

        สุนทรียศาสตร์ (Aesthetics) คือ ปรัชญาสาขาหนึ่งที่ว่าด้วยเรื่องของความงาม เป็นการแสวงหาคำตอบเกี่ยวกับนิยามความหมายของความงาม ประสบการณ์การรับรู้ความงาม และการตัดสินคุณค่าความงาม ทั้งที่มีอยู่ในธรรมชาติและในศิลปะ เนื่องจากสุนทรียศาสตร์เป็นสาขาหนึ่งของปรัชญา (Philosophy) วิธีการศึกษาจึงดำเนินไปตามวิธีการทางปรัชญา คือ เป็นการมุ่งหา “คำตอบ” ที่เป็นไปได้ต่อ “ปัญหา” หนึ่ง ๆ ด้วยการใช้เหตุผลเป็นเครื่องมือ ด้วยเหตุนี้คำตอบทางปรัชญาจึงมีลักษณะเป็นปลายเปิด มีสภาวะของการไม่รู้จบ และยากที่จะบ่งชี้ได้อย่างชัดเจนเป็นรูปธรรม ปรัชญาในสมัยหนึ่งอาจถูกพัฒนาต่อไป หรือถูกโต้แย้งโดยปรัชญาซึ่งคิดค้นขึ้นในภายหลังได้ ดังนั้น ปรัชญาทางสุนทรียศาสตร์จึงไม่มีความสมบูรณ์อันเป็นที่สุดในตัวเอง และไม่มีความเป็นสากล เพราะปรัชญาหนึ่งอาจเป็นของคนกลุ่มหนึ่ง หรือจำกัดอยู่กับโลกทัศน์สมัยใดสมัยหนึ่ง แต่ไม่สอดคล้องหรือไม่สามารถใช้กับคนกลุ่มอื่นหรือสมัยอื่นได้