รายวิชา สุนทรียศาสตร์ (Aesthetics)
รายวิชา สุนทรียศาสตร์ (Aesthetics)
คำอธิบายรายวิชา
ความรู้ ความเข้าใจในความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับคุณค่าและความงาม การรับรู้คุณค่าและการสัมผัสความงาม การแสดงออกทางอารมณ์ของมนุษย์ การรับรู้และเรียนรู้เกี่ยวกับคุณค่าความงามในด้านต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับชีวิตมนุษย์ การขับร้องเพลงตามจังหวะ ทำนอง และเนื้อหาของเพลงแต่ละประเภท และเพลงรำวงมาตรฐาน การออกแบบการแสดง จัดการแสดง การเล่นเครื่องดนตรีประกอบจังหวะ การจัดการแสดง การวิเคราะห์หลักทางสุนทรียศาสตร์ในงานทัศนศิลป์ หลักการทางทัศนธาตุ หลักการจัดองค์ประกอบศิลป์ หลักการออกแบบป้ายนิเทศ ออกแบบฉาก เวที สื่อการเรียนรู้ แฟ้มผลงาน จัดทำผลงานทางศิลปะ นำเสนอผลงาน การวิพากษ์ผลงานศิลปะ
สารสนเทศออนไลน์
วัตถุประสงค์ของการศึกษาวิชาสุนทรียศาสตร์ เพื่อให้ผ้สนใจสามารถนำความรู้ ความเข้าใจไปช่วยอธิบายผลงานทางศิลปะที่มนุษยช่วยกัน สร้างสรรค์ขึ้นว่า มีความงามหรือไม่งามอย่างไร มีความบกพร่องอะไรบ้างที่ควรปรับปรุงแก้ไข และมีคุณค่าที่เอื้ออำนวยต่อสังคมอย่างไร
เนื้อหากล่าวถึงความหมายของสุนทรียศาสตร์ ขอบข่ายของเนื้อ้หาสุนทรียศาสตร์ ปัญหาของสุนทรียศาสตร์ มนุษย์กับประสบการณ์ทางสุนทรียศาสตร์ ส่วนประกอบของประสบการณ์สุนทรียะ ประวัตทั่วไปของสุนทรียศาสตร์ ทฤษฎีเกี่ยวกับความงาม ศิลปะ สุนทรียภาพทางทัศนศิลปะ ทัศนศิลป์ สุนทรียะทางด้านภาพจิตรกรรม ความเป็นมาของศิลปกรรมไทย ศิลปะวิจารณ์และการวิจารณ์ทัศนศิลป์ เป็นต้น
เนื้อหาครอบคลุมทั้งในส่วนที่เป็นประวัติศาสตร์ สุนทรียศาสตร์ เพื่อให้ทราบถึงความคิดของนักปรัชญาคนสำคัญ ๆ และเห็นพัฒนาการของแนวคิดทางสุนทรียศาสตร์ตลอดสาย และนำเสนอประเด็นปัญหาทางสุนทรียศาสตร์ เพื่อให้เห็นวิธีการศึกษาโดยการจับประเด็นปัญหา สำหรับเนื้อหาแบ่งเป็นหมวดหมู่เพื่อสะดวกแก่การทำความเข้าใจ โดยแบ่งเป็น 4 ตอน คือ ตอนที่ 1 เป็นบทนำเพื่อสร้างความเข้าใจพื้นฐานในการเรียนสุนทรียศาสตร์ และตอน ที่ 2 เป็นส่วนที่เกี่ยวกับทฤษฏีความงามและแนวคิดทางสุนทรียศาสตร์ที่สำคัญๆ ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงศตวรรษที่ 20 ตอนที่ 3 เป็นส่วนที่กล่าวถึงศิลปะและทฤษฏีศิลปะที่สำคัญ และตอนที่ 4 เป็นปัญหาและประเด็นทางสุนทรียศาสตร์
สุนทรียศาสตร์ (Aesthetics) คือ ปรัชญาสาขาหนึ่งที่ว่าด้วยเรื่องของความงาม เป็นการแสวงหาคำตอบเกี่ยวกับนิยามความหมายของความงาม ประสบการณ์การรับรู้ความงาม และการตัดสินคุณค่าความงาม ทั้งที่มีอยู่ในธรรมชาติและในศิลปะ เนื่องจากสุนทรียศาสตร์เป็นสาขาหนึ่งของปรัชญา (Philosophy) วิธีการศึกษาจึงดำเนินไปตามวิธีการทางปรัชญา คือ เป็นการมุ่งหา “คำตอบ” ที่เป็นไปได้ต่อ “ปัญหา” หนึ่ง ๆ ด้วยการใช้เหตุผลเป็นเครื่องมือ ด้วยเหตุนี้คำตอบทางปรัชญาจึงมีลักษณะเป็นปลายเปิด มีสภาวะของการไม่รู้จบ และยากที่จะบ่งชี้ได้อย่างชัดเจนเป็นรูปธรรม ปรัชญาในสมัยหนึ่งอาจถูกพัฒนาต่อไป หรือถูกโต้แย้งโดยปรัชญาซึ่งคิดค้นขึ้นในภายหลังได้ ดังนั้น ปรัชญาทางสุนทรียศาสตร์จึงไม่มีความสมบูรณ์อันเป็นที่สุดในตัวเอง และไม่มีความเป็นสากล เพราะปรัชญาหนึ่งอาจเป็นของคนกลุ่มหนึ่ง หรือจำกัดอยู่กับโลกทัศน์สมัยใดสมัยหนึ่ง แต่ไม่สอดคล้องหรือไม่สามารถใช้กับคนกลุ่มอื่นหรือสมัยอื่นได้
เจ้าของ : ศูนย์ศึกษาพุทธปรัชญา มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
ผู้บรรยาย : ศาสตราจารย์ ดร. สมภาร พรมทา
บรรยายแก่ : นิสิตปริญญาโทและเอก สาขาปรัชญา มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
วันที่เผยแพร่ : ๑๗ กันยายน ๒๕๖๒
การสนทนาเกี่ยวกับสุนทรียศาสตร์และการสอนสุนทรียศาสตร์
ระหว่างศาสตราจารย์ ดร. สมภาร พรมทา กับคณะนิสิตปริญญาเอกและคณาจารย์สาขาศิลปศึกษา
คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ๘ เมษายน ๒๕๕๙
สถาบันพิพิธภัณฑ์ศิลปกรรมแห่งชาติ, ธัชชา ขอเชิญเข้าร่วมการเสวนาวิชาการ “พิพิธภัณฑ์ศิลปกรรมแห่งชาติกับการพัฒนาประเทศ”
สุนทรียศาสตร์กับศิลปะ โดย
ศ.(เกียรติคุณ) ปรีชา เถาทอง ศิลปินแห่งชาติ สาขาทัศนศิลป์
สาขาย่อยการ(จิตรกรรม) ประจำปีพุทธศักราช 2552
ศิลปะสนทนา 2557 ชุด สุนทรียศาสตร์เชิงสัมพันธ์
หัวข้อ “สุนทรีย์ผัสสะ (Aesthetics Makes Sense)”
โดย อริญชย์ รุ่งแจ้ง และ วรเทพ อรรคบุตร
วันเสาร์ที่ 1 พฤศจิกายน 2557 เวลา 14.00 -16.00 น.
ณ ห้องอเนกประสงค์ ชั้น 1 หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร
ดับบลิว.ที.สเตช แต่ง
ปรีชา ช้างขวัญยืน เขียน
เสียงอ่านโดย ศราวุธ ชัยดี
บันทึกเสียง : PURE Studio
ฟังหนังสือเสียง ใน MEB ที่อ่านโดย ศราวุธ ชัยดี ได้ที่