Imprescindibles

A realidade do momento mestúrase cos numerosos motivos esotéricos propios, á fin e ao cabo, da historia mesma de Venecia. Curto Maltés chega buscando unha esmeralda supostamente ligada a unha fórmula máxica, a «clavícula de Salomón», coa que se relaciona unha obra oculta que pretende abrir as portas da maxia. Esta procura da esmeralda fora iniciada polo barón Curvo (nome tras o que se esconde o escritor británico Frederick Rolfe), quen, no transcurso do relato, fará chegar a Curto Maltés unha carta procedente do pasado. Ademais do escritor Rolfe, outras persoas reais aparecen na trama, desde Gabriele D’Annunzio (chamado aquí o Poeta) ata os mozos fascistas Stevani e Boselli, parentes de Pratt. 

Quién vixía aos vixiantes? Nova York, 1985. O cruento asasinato de Edward Blake, o Comediante, deixa tras de si un smiley manchado de sangue e mobiliza aos poucos justicieros que aínda viven. Un dos máis resolutivos e implacables, Rorschach (Walter J. Kovacs), emprende unha investigación que lle fará reencontrarse co desengañado Bufo Nocturno (Dan Dreiberg), o poderoso Dr. Manhattan (Jon Osterman), o multimillonario Ozymandias, considerado“o home máis listo do mundo” (Adrian Veidt), e a renuente e atormentada Espectro de Seda (Laurie Juspeczyk). Xuntos afrontarán un pasado terrible, baixo a sombra dos Minutemen, e tratarán de superalo para salvar o futuro… se é que o fin, cada vez máis preto, non chega antes e destrúe a Terra por completo. Alan Moore e Dave Gibbons asinan a que posiblemente sexa a mellor historia de superheroes de todos os tempos, galardoada con premios tan prestixiosos como os Kirby, os Eisner, os Harvey e mesmo o Hugo, xamais outorgado a ningún cómic ata entón. 

O árabe do futuro relátanos anos que paso entre Francia, o país natal da súa nai, Libia e Siria polos diferentes traballos que tivo o seu pai, un profesor universitario sirio formado na Sorbona, ata que aos doce instalouse definitivamente na Bretaña francesa xunto á súa nai e irmáns. O árabe do futuro ao que se refire o título da serie fai referencia ao anhelo do pai de Riad Sattouf por conseguir que as sociedades árabes modernícense grazas á educación deixando de lado as tradicións máis caducas e formando unha unidade política panárabe que consiga que deixen de estar baixo a influencia dos países do primeiro mundo. O sexto tomo o esperadísimo final da serie, protagonizada por un Riad que xa alcanzou a idade adulta. A inicios dos 80, Abdel-Razak Sattouf estaba fascinado polo panarabismo e a súa promesa de modernidade, ata o punto de instalarse voluntariamente na Libia de Gaddafi, coa súa esposa bretoa e o seu fillo pequeno Riad. Agora, en 1994, a realidade desta peculiar familia franco-siria está lonxe do idealismo dos anos.