Πολύτιμοι πνευματικοί λίθοι
Αγαπίου Μοναχού
Αμαρτωλών Σωτηρία
Βιβλίον κλασικόν, περιέχον πνευματικάς διδαχάς και θαύματα της Παναγίας. Με το βιβλίον αυτό ωδηγήθησαν πολλοί χριστιανοί εις μετάνοιαν και έτυχον ψυχικής σωτηρίας.
Αγαπίου Μοναχού
Κυριακοδρόμιον
Μεγάλη πνευματική προσφορά προς όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς και πολύτιμον ομιλητικόν βοήθημα για ιερείς και ιεροκήρυκες. Εις το βιβλίον αυτό ερμηνεύονται εκτενώς τα Αναγνώσματα των Ιερών Ευαγγελίων όλων των Κυριακών του έτους. Αναλύεται το περιεχόμενον των θεοπνεύστων κειμένων με βάσιν την Ορθόδοξον Ιεράν Παράδοσιν και με τρόπον εύληπτον και παραστατικόν, καθώς και με πολλά παραδείγματα, παρουσιάζονται οι διδαχές και τα αιώνια μηνύματα των Ευαγγελίων και οι εφαρμογές των εις την ζωήν των Χριστιανών.
Αγαπίου Μοναχού
Παράδεισος
Πολύτιμος συλλογή είκοσι τεσσάρων ωραιοτάτων και κατανυκτικών Βίων αγίων, ανδρών και γυναικών. Περιγράφοντας το ιδεώδες της αγιότητος όπως επραγματοποιήθη υπό διαφόρων Οσίων, Μαρτύρων και άλλων Αγίων, οι Βίοι αυτοί αποτελούν για όλους μας ασφαλή οδηγόν εις την πορείαν προς τον Παράδεισον, την αιώνιον κατοικίαν των Αγίων. Εν μέσω της τωρινής ηθικής παρακμής η νέα έκδοσις του βιβλίου αυτού προβάλλει την Ορθόδοξον πνευματικήν απάντησιν, τας αιωνίους χριστιανικάς αξίας, ωρισμένοι δε βίοι (όπως του Αγ. Ιωάννου του Ελεήμονος και του Αγ. Φιλαρέτου) περιέχουν και εκπληκτικά παραδείγματα Ορθοδόξου Χριστιανικού ανθρωπισμού. Συμπεριλαμβάνεται και μία Ι. Ακολουθία (των Αγίων Βαρλαάμ και Ιωάσαφ).
Ευγενίου του Βουλγάρεως
Θεολογικόν
ή Ιερά Θεολογία
Το βιβλίον συγγραφέν υπό ενός εκ των κορυφαίων διδασκάλων του Γένους, περιέχει την περί Θεού, δημιουργίας και θείας ενανθρωπήσεως διδασκαλίαν της Ορθοδοξίας, εκτιθεμένην συστηματικώς και τεκμηριωμένην διά πλήθους μαρτυριών αγιογραφικών, πατερικών κ.α. προς αντίκρουσιν αθέων και αιρετικών.
Βρυεννίου Ιωσήφ
Τα Ευρεθέντα
Πολλοί έχουν ακούσει από στόματα συγχρόνων μας ιεροκηρύκων την συγκινητικήν και πάντοτε επίκαιρον διακήρυξιν του Ιωσήφ Βρυεννίου: «Ουκ απαρνησόμεθά σε, φίλη Ορθοδοξία, ου ψευσόμεθά σε, πατροπαράδοτον σέβας. Εν σοι εγεννήθημεν, εν σοι ζώμεν και εν σοι κοιμηθησόμεθα. Ει δε και καλέσει καιρός, και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα».
Ολίγοι όμως γνωρίζουν κάτι περί του σοφού εκείνου θεολόγου, ο οποίος έλαμψεν εις το στερέωμα της Ορθοδοξίας ολίγον προ της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως και ήτο ο διδάσκαλος του ηρωικού Αγίου Μάρκου του Ευγενικού.
Ελάχιστοι δε είχον την χαράν να αναγνώσουν τα πολύτιμα θεολογικώτατα συγγράμματά του, τα οποία προ διακοσίων και πλέον ετών εξέδωκεν ο μέγας του Γένους διδάσκαλος Ευγένιος ο Βούλγαρις (Τα «Ευρεθέντα», τόμοι Α' και B' εν Λειψία 1768. Τα «Παραλειπόμενα», τόμος Γ' εν Λειψία 1785).
Την πλήρωσιν του κενού αυτού επιχειρών ο Οίκος μας προβαίνει εις την επανέκδοσιν των έργων του Ιωσήφ Βρυεννίου, με την πεποίθησιν ότι προσφέρει εις το Ορθόδοξον πλήρωμα λησμονημένους θησαυρούς ανεκτιμήτου αξίας.
Διάλογος Αγίου Γρηγεντίου
Το βιβλίον τούτο έχει ιδιαιτέραν σημασίαν διά κάθε μελετητήν της Αγ. Γραφής, διότι δεν αφήνει ουδεμίαν λεπτομέρειαν του βίου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού που να μη ευρίσκεται εις την Παλ. Διαθήκην. Είναι δε πλουτισμένον και με πολλάς σημειώσεις και παρατηρήσεις, ώστε δικαίως απεκλήθη «Ταμείον Θεολογικών γνώσεων».
Δοσιθέου Πατριάρχου Ιεροσολύμων
Τόμος Χαράς
Ο μέγας πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεος συνεκέντρωσεν εις τον τόμον αυτόν, εκδοθέντα το έτος 1705, θεμελιώδους σημασίας θεολογικά κείμενα αναφερόμενα εις τας διαφοράς μεταξύ Ορθοδοξίας και Δύσεως. Μεταξύ αυτών είναι: τα Πρακτικά της Ογδόης Οικουμενικής Συνόδου, συνελθούσης εν Κωνσταντινουπόλει κατά τα έτη 879-880, η οποία εδικαίωσε τον Άγιον Φώτιον τον Μέγαν, αι πέντε μεγαλειώδεις δογματικαί επιστολαί του Αγίου Φωτίου, η Εγκύκλιος επιστολή του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού κατά της Συνόδου της Φλωρεντίας, και το δοκίμιον του διδιασκάλου του Γένους και πατριάρχου Αλεξανδρείας Μελετίου Πηγά Περί της Εκκλησίας και κατά της αρχής του Πάπα.
Περί της Ογδόης Οικουμενικής Συνόδου, η οποία έχει μείνει άγνωστος εις τους πολλούς, ας αφήσωμεν να ομιλήση ο αγωνιστής της Ορθοδοξίας Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο οποίος έγραφε: «…αποδέχομαι και ασπάζομαι προς ταις ειρημέναις επτά συνόδοις και την μετ’ αυτάς αθροισθείσαν επί του ευσεβούς Βασιλείου βασιλέως Ρωμαίων και του αγιωτάτου πατριάρχου Φωτίου, την και οικουμενικήν ογδόην ονομασθείσαν, η και των τοποτηρητών παρόντων Ιωάννου του μακαρίου πάπα της πρεσβυτέρας Ρώμης… εκύρωσε μεν και ανεκήρυξε την εβδόμην οικουμενικήν σύνοδον και ταις προ αυτής συντάττεσθαι διωρίσατο, αποκατέστησε δε τω οικείω θρόνω τον αγιώτατον Φώτιον, κατέκρινε δε και ανεθεμάτισε, καθάπερ και αι προ αυτής οικουμενικαί σύνοδοι, τους τολμώντας προσθήκην τινά καινοτομείν ή υφαίρεσιν ή όλως εναλλαγήν επί τω προρρηθέντι συμβόλω (της πίστεως)».
Δοσιθέου Πατριάρχου Ιεροσολύμων
Δωδεκάβιβλος
Το μνημειωδέστερον έργον του μεγαλυτέρου Ορθοδόξου θεολόγου του IZ' αιώνος. Αν και περισσότερον γνωστή ως «Ιστορία περί των εν Ιεροσολύμοις πατριαρχευσάντων», εις την πραγματικότητα περιέχει ολόκληρον την ιστορίαν της ανά την Οικουμένην Χριστιανικής Εκκλησίας απ’ αρχής μέχρι του έτους 1700, ότε περίπου συνεγράφη. Συγκεκριμένως διαλαμβάνει περί «των ανά πάσαν την Οικουμένην συναθροισθεισών επιφανεστέρων Συνόδων, ορθοδόξων τε και κακοδόξων, Οικουμενικών τε και τοπικών», περί των πέντε Πατριαρχείων και άλλων Αρχιεπισκοπών, περί «Αιρεσιαρχών πάντων και πασών αιρέσεων και της καθαιρέσεως αυτών», περί «των αγίων Πατέρων των κατά πασών των αιρέσεων αγωνισαμένων», περί του Σχίσματος των Παπών της Ρώμης και περί της αναιρέσεως του Πρωτείου και Αλαθήτου αυτών «διά πολλών αναντιρρήτων αποδείξεων», περί των αυτοκρατόρων Ανατολής και Δύσεως, άλλων αρχηγών εθνών και διαφόρων πολέμων, περί των κατά καιρούς αλώσεων των Ιεροσολύμων και της Κωνσταντινουπόλεως, περί των επί Τουρκοκρατίας «σοφών ανδρών της Ανατολικής Εκκλησίας», περί των υπό Λατίνων και Αρμενίων γενομένων ζημιών εις τους Αγίους Τόπους κ.α.
Αποτελεί αληθή εγκυκλοπαιδείαν της ιστορίας και θεολογίας, πραγματικόν θησαυρόν γνώσεων, περιέχοντα πλήθος ιστορικών πληροφοριών δυσκόλως ευρισκομένων αλλού. Είναι το ογκωδέστερον σύγγραμμα εξ όλων όσα είδον το φως της δημοσιότητος κατά την περίοδον της τουρκοκρατίας. Ιδιαιτέρα έμφασις δίδεται επί των δογματικών διαφορών προς την Ρωμαϊκήν Εκκλησίαν και κατ’ εξοχήν επί του θέματος του παπικού πρωτείου.
Είναι ακριβής επανέκδοσις της μοναδικής εκδόσεως του Βουκουρεστίου του έτους 1714 υπό νέαν στοιχειοθεσίαν περιέχουσα εμπεριστατωμένην εισαγωγήν υπό του αρχιμ. Ειρηναίου Δεληδήμου και αποτελεί μίαν των σημαντικοτέρων προσφορών εις τα θεολογικά γράμματα.
Θησαυρός ΔαμασκηνούΤου υποδιακόνου και Στουδίτου του Θεσσαλονικέως
Περιέχει ολόκληρον «Θησαυρόν» γνώσεων της ορθοδόξου πίστεως. Διότι εις αυτό ευρίσκει κανείς απαντήσεις εις πλήθος θεμάτων δογματικών, ηθικών, ιστορικών.
Θύρα Μετανοίας
Βιβλίο κατανυκτικό και ψυχωφελέστατο, που αναφέρεται εις τα τέσσαρα έσχατα του ανθρώπου: θάνατο, κρίση, άδη και παράδεισο, αποβλέποντας στη θαυμαστή μεταμόρφωση του παλαιού ανθρώπου και τη γέννηση του νέου. Εις το βιβλίο έχουν προστεθή ανέκδοτα θαύματα και οκτώηχοι Κανόνες του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου.
Ισαάκ Σύρου
Ασκητικά
Νεοελληνική απόδοση
Έργον εξόχου πνευματικότητος, αποπνέον το άρωμα της σοφίας ενός ασκητού που ανήλθεν εις καταπληκτικά ύψη τελειότητος. Σε απλοελληνική απόδοση υπό Καλλινίκου Παντοκρατορινού.
Νικοδήμου Αγιορείτου
Πνευματικά γυμνάσματα, Νέα Κλίμαξ, Πηδάλιον, Χρηστοήθεια των Χριστιανών, Κήπος Χαρίτων,Βίβλος Βαρσανουφίου και Ιωάννου
Πλάτωνος Μητροπ. Μόσχας
Ορθόδοξος διδασκαλία
Μετάφρασις Αδαμαντίου Κοραή
Ολίγα θρησκευτικά βιβλία εγνώρισαν τόσον ενθουσιώδη και ευρείαν αποδοχήν όσον η «Ορθόδοξος Διδασκαλία» του σοφού Ρώσου Ιερομονάχου Πλάτωνος, κατόπιν Μητροπολίτου Μόσχας, εκδοθείσα το 1765 εις Αγίαν Πετρούπολιν. Εθεωρήθη επιτυχεστάτη σύνοψις της Ορθοδόξου Δογματικής και Ηθικής, προσήλκυσε δε το ενδιαφέρον και ετεροδόξων, οι οποίοι ήθελον να γνωρίσουν την διδασκαλίαν των Ορθοδόξων. Εγνώρισε ταχέως καταπληκτικήν διάδοσιν και μετεφράσθη εις πολλάς γλώσσας (λατινικήν, γαλλικήν, γερμανικήν, αγγλικήν, ελληνικήν, αρμενικήν, ολλανδικήν, γεωργιανήν, ακόμη και τουρκικήν!).
Η ελληνική μετάφρασις, εκδοθείσα το 1782, έχει ιδιαιτέραν σημασίαν, διότι οφείλεται εις τον διδάσκαλον του γένους Αδαμάντιον Κοραήν, ο οποίος, ενθουσιασθείς εκ του περιεχομένου του βιβλίου, ηθέλησε να το προσφέρη εις τον υπόδουλον ελληνισμόν. Αξίζει να προσθέσωμεν ότι νέαν έκδοσιν της μεταφράσεως του Κοραή επραγματοποίησε το 1827 ο «κράτιστος» θεολόγος Κωνσταντίνος Τυπάλδος, κατόπιν πρώτος Σχολάρχης της Θεολογικής Σχολής Χάλκης και Μητροπολίτης Σταυρουπόλεως, ο δε λόγιος Μητροπολίτης Καισαρείας Καππαδοκίας Παϊσιος μετέφρασε το βιβλίον εις την τουρκικήν και το εξέδωσε το 1839 χάριν των τουρκοφώνων Ελλήνων της Μικράς Ασίας, οι οποίοι εκινδύνευον τότε εκ της προτεσταντικής προπαγάνδας
Πνευματικός Καθρέπτης .Μετάφραση από τα ρωσικά
Συμεών Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης
Τα άπαντα
Εις το ανωτέρω έργον γίνεται λεπτομερής ανάλυσις των εκκλησιαστικών μυστηρίων και όλων των τελουμένων εις τον Ναόν.
Συμεών του Νέου Θεολόγου
Τα ευρισκόμενα
Έργον κατ’ εξοχήν πνευματικόν. Εν αυτώ διδάσκει ο Άγιος Πατήρ μετά πάσης λεπτομερείας τον τρόπον αποκτήσεως της αδιαλείπτου και νοεράς λεγομένης προσευχής-νηπτικής-εις τους επιθυμούντας χριστιανούς.
Θεοφίλου Επισκόπου Καμπανίας
Ταμείον Ορθοδοξίας
Περιέχει κατά τρόπον διδακτικόν τα αφορώντα την πίσιν, ιδιαίτατα δε τα θεία Μυστήρια, ερμηνείαν των δέκα εντολών του Μωϋσέως, την ανάλυσιν της θείας Λειτουργίας, ως και της των προηγιασμένων, των αναγκαιοτέρων της Εκκλησίας εθίμων κλπ.
Χρυσοκεφάλου Μακαρίου
Λόγοι Πανηγυρικοί ΙΔ'
Μετά από λήθην αιώνων ανασύρεται εις το φως η μεγάλη προσωπικότης του Μακαρίου Χρυσοκεφάλου, κατά τον ΙΔ' αιώνα αρχιεπισκόπου της αποστολικής μικρασιατικής εκκλησίας της Φιλαδελφείας, φίλου και ομόφρονος του μεγάλου Πατρός Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, και προσφέρονται εις το κοινόν οι εξαίρετοι δια το θεολογικόν περιεχόμενον και την λογοτεχνικήν ωραιότητα 14 λόγοι του εις μεγάλας εορτάς του εκκλησιαστικού έτους.
Εις την προτασσομένην εκτενή εισαγωγήν ερευνώνται, διά πρώτην φοράν τόσον λεπτομερώς, επί τη βάσει των παλαιών γραπτών πηγών και της νεωτέρας βιβλιογραφίας, όλα τα στοιχεία τα σχετικά με την ζωήν και τα συγγράμματα του Χρυσοκεφάλου, ώστε να παρασχεθή κατά το δυνατόν πληρεστέρα εικών του μεγάλου αυτού εκκλησιαστικού ανδρός, τον οποίον ο σύγχρονός του οικουμενικός πατριάρχης Άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος εν συνόδω του 1369 εν Κωνσταντινουπόλει παρωμοίασε προς «τον Ααρών τον του Θεού εκλεκτόν».