Η διατροφή των φτωχών, η προστασία των αδικουμένων, η επιμέλεια των ξενιτεμένων, η βοήθεια των δοκιμαζομένων, η πρόνοια των ορφανών, η συμμαχία των χηρών, …αυτά είναι τα κειμήλια της Εκκλησίας, αυτοί είναι οι θησαυροί που της πρέπουν, και παρέχουν και σε μας την ευχαρίστηση και σε σας την ωφέλεια, ή μάλλον και σε σας την ευχαρίστηση και την ωφέλεια. (1)
Αλλά τι λένε συνέχεια; «Έχει λεφτά η Εκκλησία». Και τι σε νοιάζει εσένα; Γιατί, αν δώσει κάποιος άλλος, δε θα σωθείς εσύ, ούτε αν παράσχει στους φτωχούς η Εκκλησία, θα εξαλείψεις εσύ τα δικά σου αμαρτήματα.
Αν λοιπόν γι’ αυτό δεν τους δίνεις, επειδή η Εκκλησία οφείλει να δώσει σε αυτούς που έχουν ανάγκη, τότε μήπως επειδή προσεύχονται οι ιερείς, δε θα προσευχηθείς εσύ;
Και επειδή νηστεύουν άλλοι, εσύ θα μεθάς συνέχεια; Δεν ξέρεις ότι ο Θεός δεν καθόρισε την ελεημοσύνη τόσο για τους φτωχούς, όσο για αυτούς που δίνουν; Αλλά υποπτεύεσαι τον ιερέα; Πολύ μεγάλη και αυτή η αμαρτία, αλλά δε θα σταθώ σε αυτό. Κάν’ τα μόνος σου όλα, και έτσι θα πάρεις διπλό μισθό.
Γιατί κι εμείς μιλάμε για την ελεημοσύνη, όχι για να τα φέρεις σε μας, αλλά για να τους βοηθάς μόνος σου. Γιατί αν τα προσφέρεις σε μένα, ίσως σε καταλάβει και η ματαιοδοξία, και πάλι αν σκανδαλισθείς καμιά φορά, θα αρχίσεις τις πονηρές υποψίες. Αν όμως όλα τα κάνετε μόνοι σας, θα απαλλαγείτε και από τα σκάνδαλα και από τις άτοπες υποψίες, και μεγαλύτερος θα είναι ο μισθός σας. (2)
Όταν δεις το μέγεθος της περιουσίας της Εκκλησίας, σκέψου και τα κοπάδια των εγγεγραμμένων φτωχών, τα πλήθη των αρρώστων, τους σκοπούς των χιλιάδων δαπανών, υπολόγισε, μέτρα, κανείς δε θα σε εμποδίσει, αλλά έτοιμοι είμαστε να δώσουμε λογαριασμό για όλα…
Γιατί και η Εκκλησία για τη δική σας μικροπρέπεια αναγκάζεται να έχει αυτά που έχει σήμερα. Αν όμως τα κάναμε όλα κατά τους αποστολικούς νόμους, θα έπρεπε εισόδημα της Εκκλησίας να είναι η δική σας διάθεση, η οποία είναι και ταμείο ασφαλές και θησαυρός που δεν μπορούν να τον πάρουν οι κλέφτες.
Τώρα όμως όταν εσείς θησαυρίζετε επί της γης, και όλα τα κλείνετε στα ταμεία τα δικά σας, ενώ η Εκκλησία αναγκάζεται να δαπανά για τους συλλόγους των χηρών, για τους χορούς των παρθένων, για τη φιλοξενία των επισκεπτών, για τις ταλαιπωρίες των μεταναστών, για τις συμφορές των φυλακισμένων, για τις ανάγκες των αρρώστων και των λαβωμένων, και σε άλλες τέτοιες υποθέσεις, τι θα έπρεπε να κάνουμε;
Να τους αποστραφούμε όλους αυτούς, και να τους πετάξουμε στη θάλασσα; Και ποιος θα αντέξει να δει όλα αυτά τα ναυάγια; Τους οδυρμούς, τους θρήνους, τις κραυγές που θα ακούγονται παντού; (3)
_________________
Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου:
(1) Απόσπασμα από το «Υπόμνημα εις τον Άγιον Ματθαίον» ΠΕ΄ 4 (PG 58, 762)
(2) Απόσπασμα από το λόγο του αγίου «Εις την Α΄ προς Κορινθίους» ΚΑ΄ 6 (PG 61, 178)
(3) Απόσπασμα από το λόγο του αγίου «Εις την Α΄ προς Κορινθίους» ΚΑ΄ 7 (PG 61, 179)
("Χριστιανική Φοιτητική Δράση")