Geschiedenis van het Palazzo

Het Palazzo Venezia is aan het einde van de middeleeuwen gebouwd als woning van de Venetiaanse kardinaal in Rome. In 1451 werd er een nieuwe kardinaal gekozen, en dit werd ene Pietro Barbo. Deze vond zijn nieuwe woning echter niet groot genoeg, dus besloot hij om het gebouw te gaan verbouwen; het werd vele malen groter, totdat hij vond dat het voor iemand van zijn status groot genoeg was. Deze kardinaal gebruikte ook een redelijk deel van het gebouw om de kunst in onder te brengen die hij verzamelde, want hij was een verwoed kunstverzamelaar.

Dertien jaar nadat hij tot kardinaal gekozen werd, werd Pietro Barbo in 1464 gekozen als nieuwe paus van het Katholieke rijk, en hij nam de naam “Papa Paolo II” aan, wat in het Nederlands Paus Paulus II is. Ook nu vond hij zijn paleisje te klein voor zijn ambt, en werd het opnieuw verbouwd. Na een vijf jaar durende verbouwing was de oppervlakte ten opzichte van het oorspronkelijke gebouw vervijftienvoudigd. Slechts vier jaar later echter werd een samenzwering bekend tegen de nieuwe paus, en daarbij besloot hij om zich “op te sluiten” in het Vaticaan, zodat hij geen gevaar liep. Daar leefde hij nog twee jaar verder voordat hij stierf. Dat was doordat hij te veel meloen had gegeten.

Zijn neef Marco werd de nieuwe kardinaal van Venetië, en hij ging door met de verbouwingen, totdat hij vond dat het af was, wat pas in 1491 gebeurde. Zijn opvolger, Lorenzo Cybo, voltooide het gebouw; hij verfraaide het paleis, legde straten aan om het paleis, en liet onder andere een beeld van de godin Isis plaatsen. Dit beeld staat tegenwoordig bekend als “Madame Lucrezia”, waarover verderop meer verteld zal worden.

Sinds de dood van Pietro Barbo werd de kunst in het paleis nogal verwaarloosd, totdat de toenmalige kardinaal in 1503 weer kunst onderbracht in dit palazzo, maar helaas werd deze collectie al in 1517 vernield, omdat in dat jaar de Spaanse koning Italië binnenviel, en daarbij werd Italië voor een redelijk deel geplunderd, waaronder ook Rome. Daarbij werd een groot deel van de kunstcollectie uit het Palazzo Venezia meegenomen naar Spanje. Paus Leo X heeft echter al snel weer de collectie, voor zover mogelijk, hersteld, en andere zaken toegevoegd.

Papa Pio IV, in het Nederlands paus Pius IV, probeerde om de al gespannen relatie met Venetië een beetje te ontspannen door het palazzo als een schenking aan de Venetiaanse diplomaten te geven. Dit echter met de voorwaarde, dat het appartement, gebouwd door Lorenzo Cybo, van de paus zou blijven, evenals de trappen en gangen naar dat appartement.

De Venetianen konden echter nooit echt in tevredenheid ervan gebruik maken, omdat er veel onenigheid was tussen hen en de pauselijke orde over het gebruik van dit gebouw. Vele ruzies volgden, tot aan 1797, met de val van Venetië. Vanaf dat moment werd het de Oostenrijkse ambassade.Tegenwoordig is hier het Museo Nazionale di Palazzo Venezia in ondergebracht.

Het monument voor Victor Emanuel II

Locatie van het monument

Dit monument ter ere van de eerste Italiaanse Koning, Victor Emanuel II, is gebouwd aan de zuidkant van het Piazza Venezia, op de door het monument nagenoeg geheel verdwenen Capitolijn.

Victor Emanuel II

In 1820 is Victor Emanuel II geboren als kroonprins van Sardinië. Tijdens zijn hele leven streefde hij naar een verenigd Italië, en op het moment dat hij de Sardijnse koning werd, besloot hij dat hij zijn levenswens moest vervullen.

Als eerste poogde hij het noorden van Italië te veroveren, maar Oostenrijk, een belangrijke speler in het Noorden van Italië wou het niet hebben dat er een groot, machtig rijk onder hen zou worden gesticht, daarom vielen ze Noord-Italië binnen. Omdat Victor Emanuel II toch Noord-Italië erbij hebben wou, besloten ze de hulp van het Franse koningshuis in te roepen, want samen zaten ze in het huis van Savoye. Samen met Frankrijk versloegen de Sardijnen Oostenrijk en veroverden ze Noord-Italië. Zuid-Italië wou graag samen met Sardinië en Noord-Italië één land vormen, dus de “verovering” van Zuid-Italië ging zeer snel. In 1849 was het Koninkrijk Italië gesticht. Victor Emanuel II werd de eerste koning van verenigd Italië, en regeerde van 1849 tot 1861

Het Monument

Het monument zelf is ontworpen door Guiseppe Sacconi. Hij begon met de bouw van het monument in 1885, maar al in 1905 stierf hij, 6 jaar voor de voltooiing van het monument.

Voor het gebouw is wit marmer gebruikt, waarvan Sacconi hoopte dat na loop van tijd het zou verkleuren naar “Romeins bruin”, dat wil zeggen; beige/bruinachtig, net als de rest van de gebouwen in Rome. Dit is echter niet gebeurd, waardoor het gebouw nog net zo wit is, als het vroeger was. Dit is één van de redenen dat het gebouw soms ook wel de “Suikertaart” genoemd wordt.

Het monument zelf is zeventig meter diep, honderd vijfendertig meter breed en ruim 80 meter hoog.

Tegenwoordig is hier een museum, gewijd aan de éénwording gevestigd.

Het gebouw

Het gebouw bestaat uit, vooraan, een enorme trap die leidt naar het “Altare della Patria”, of in het Nederlands “Altaar des Vaderlands”. Daar is het graf van de onbekende soldaat van Italië te vinden. Dit is een in de eerste wereldoorlog gestorven Italiaanse soldaat.

Achter het graf is een beeld van de godin Roma geplaatst; zij moet als het ware over de Italiaanse soldaten waken. Links van haar staat een reliëf van de triomftocht van de arbeid, ren rechts een waarop de liefde voor het vaderland op is uitgebeeld.

Links en rechts van de trap zijn twee fonteinen te vinden, die de twee zeeën van Rome voor moeten stellen. De oostelijke fontein (links op plaatje verderop) stelt de Adriatische zee voor en de westelijke fontein (rechts op zelfde plaatje) stelt de Tyrrheense zee voor.

Beeld

In het midden van de foto, ter hoogte van de zuilengalerij staat een beeld. Dit is het ruiterstandbeeld van Victor Emanuel II. Het beeld is ruim twaalf meter hoog, en negentien meter lang. Het bronzen beeld alleen al weegt ruim vijftig ton. Op de sokkel van het beeld staan afbeeldingen van de in de tijd van de “Risorgimento” (de Italiaanse éénwording) belangrijke steden.

De Basilica San Marco

Paus Marcus heeft in 336 na Christus opdracht gegeven om deze basiliek te bouwen, ter ere van de evangelist Marcus. In deze basiliek is een beroemd apsismozaïek te zien, waarop het “Lam Gods” afgebeeld is.

Madame Lucrezia