Złota Kaczka

Dane techniczne:

• • długość KLW 23m,

  • szerokość 4.8m,

  • rodzaj poszycia: stalowe nitowane.

"Złota Kaczka" po wojnie trafiła do Polski, ale dokładnie w jakich okolicznościach nie wiadomo. Eksploatowana była przez różnych armatorów, jako statek towarowy, baza nurków, świetlica szkolna, przystań żeglarska. W latach 50-tych płynęła z Wrocławia do Gdańska prezentując cześć eksponatów z Wystawy Ziem Odzyskanych. Następnie w latach 60-tych pływała z wystawami Warszawskiego Muzeum Etnograficznego (kilka ciekawych momentu z tej historii uwiecznionych przez Marek Zürn można zobaczyć na Facebook).

Koniec lat 70-tych i lata osiemdziesiąte przynoszą barce częste zmiany właścicieli i pogłębiającą się dewastacje techniczna statku; zostaje rozebrane i rozkradzione wyposażenie kajuty rufowej, instalacja elektryczna, elementy osprzętu: rumpel, wciągarki, miecze. Jednak najbardziej nieodwracalne i widoczne skutki przyniósł "remont" pokładu w latach 80-tych. W trakcie tego remontu ordynarnie wycięto nadburcia, cześć stewy dziobowej, podwięzie takielunku omasztowania oraz rufowa cześć nadbudówki.

Niestety remontu nigdy nie dokończono, a odsłonięte i niezabezpieczone przed korozja elementy konstrukcji uległy zniszczeniu. W roku 1990 Klub Sportowy "Burza" przekazał zalany wrak "Złotej Kaczki" harcerzom z 25 Wrocławskiej Żeglarskiej Drużyny Harcerzy. "Złota Kaczka" podczas postoju w "Burzy" ku zdziwieniu wszystkich pracujących przy przygotowaniu wraka do przestawienia z przystani "Burzy" na biskupińska zatokę, po wypompowaniu ok. 40 ton wody i wyrzuceniu resztek zalanego wyposażenia barka sama podniosła się z dna. W latach 1990-95 po dokonaniu tymczasowego zabezpieczeń "Złota Kaczka" służyła głównie jako magazyn sprzętu, odbywały na niej również zbiórki harcerskie. W roku 1995 25 Wrocławska Żeglarska Drużyna Harcerzy -opiekun barki, przystąpiła do intensywnego remontu zewnętrza i adaptacji pomieszczeń wewnątrz barki. W ramach tych prac wykonano na zewnątrz: wymianę poszycia drewnianego pokładu ok. 20 m², zamontowano przesuwne pokrywy ładowni, zamontowano wciągarkę kotwiczną, nadbudówkę zejściówki zakonserwowano i pomalowano kadłub powyżej linii wody. Natomiast wewnątrz wydzielono trzy pomieszczenia: kubryk (magazyn i pomieszczenie gospodarcze), mesę (harcówka) oraz szkutnię (hangar do remontu łodzi).

'Złota Kaczka' pierwotnie przystosowana była do transportu ładunków o ciężarze nie przekraczającym 90 ton. W warunkach eksploatacji handlowej załogę statku stanowiły trzy osoby. Dokumentów, wynika że w 1942 roku przeszła ostatnia przebudowę (zarejestrowana), w wyniku której zwiększono ładowność do 115 ton. Według naszych danych "Złota Kaczka" jest jedyna tego typu jednostka, a także obecnie najstarszym pływającym statkiem w Polsce.