Wrocławska Stocznia Rzeczna

Niemal wszyscy zatrudnieni pracownicy dopiero zaczynali uczyć się zawodu stoczniowca. Naprawiono wówczas jednostki podniesione z dna Odry, m.in.: poniemieckie holowniki parowe i pogłębiarki. Podczas powodzi w 1947 roku stoczniowcy pracując na linach ponad kłębiąca się wodą zabezpieczyli jaz Rędzin, zaś w maju tego samego roku, za pomocą specjalnie przystosowanej barki z ruchomym balastem, przesunęli przez koryto rzeki odbudowywane przęsła mostu Poznańskiego. Wytwarzanie nowych jednostek rozpoczęto pod koniec lat 40. Dzięki doinwestowaniu, już w latach sześćdziesiątych stocznia była największym tego typu obiektem w kraju. Pierwszym produktem eksportowym były zbiornikowce paliw tzw. TAAWONY dla armatora ze Zjednoczonej Republiki Arabskiej, przeznaczone do pracy w kanale Sueskim. W kolejnych latach stocznia regularnie przekazywała do eksploatacji statki morskie i śródlądowe, barki towarowe, okręty wojenne, jachty oraz inne konstrukcje pływające – realizowano w niej zarówno zamówienia z zagranicy, jak i na potrzeby armatorów krajowych.

mgr inż. budowy okrętów Aleksander Kałamarski długoletni pracownik stoczni i jeden z jej dyrektorów wspomina, jak ludzie reagowali na budowę morskich statków we Wrocławiu:

„W pierwszych latach mojej pracy, latem 1967r. na statku kabotażowym „FLORA” trwały prace przygotowawcze do przekazania jednostki armatorowi Żegludze Szczecińskiej. Cumowaliśmy przy Wałach Chrobrego w Szczecinie. Po promenadzie chodziła jakaś wycieczka. Trap był opuszczony, więc zapytali czy mogą wejść na pokład. Zgodziliśmy się, tym bardziej, gdy okazało się, że to wrocławianie, którzy wybrali się nad morze, by zobaczyć prawdziwe statki. Zwiedzają statek z wielkim zaciekawieniem, wszystko im się bardzo podoba, zachwyceni, że trafili na taki duży i wysoki statek. "Kto to zbudował? Zapewne Stocznia Szczecińska?"-pytali. Zdziwili się wielce gdy usłyszeli odpowiedż: "Nie! Jesteśmy stoczniowcami, ale z Wrocławia!" Na potwierdzenie tych słów pokazaliśmy

tabliczkę firmową statku przytwierdzoną na przedniej ścianie nadbudówki, na której w żeliwie wyryto typ i numer fabryczny statku, rok budowy, no i nazwę stoczni /producenta. Wycieczkowicze uwierzyli, ale mocno się dziwili: "Jak to możliwe przepłynąć prawie całą Odrę, przez śluzy i pod niskimi mostami?" Uspokoiła ich dopiero informacja: "Z Wrocławia do Szczecina płynął (holowany) sam kadłub, a nadbudówka ze sterówką, maszty i dżwigi były zdemontowane i dopiero tu, na wydzierżawionym fragmencie Stoczni Szczecińskiej ponownie je montowaliśmy".