Met enkele Nobelprijzen voor Natuurkunde in 1902 (Lorentz & Zeeman), 1910 (Van der Waals) en 1913 (Kamerling Onnes) bereikte de Nederlandse natuurwetenschap 100 jaar geleden weer het hoge niveau dat sinds Huygens en Van Leeuwenhoek niet meer gehaald was. Kloeke lieden zoals Kamerlingh Onnes, Lorentz, Van der Waals en Zeeman zagen allemaal hun revolutionaire wetenschappelijke artikelen beloond worden met de prestigieuze Nobelprijs in de Natuurwetenschappen. Nederland verkeerde in een roes, tot de eerste wereldoorlog alle aandacht overnam, met allerlei nieuwe materialen als rubber en luchtbanden, evenals nieuwe uitvindingen zoals de auto en het vliegtuig. Met name de winnaars op het gebied van zonlicht (1902), aantrekkingskracht (1910) en supergeleiding (1913) worden hier in onderlinge samenhang uitgelegd.
© 2013 F.N. Heinsius