Kurcz mięśni dolnej części twarzy

Mimowolne ruchy układu stomatognatycznego, na przykład kurcz mięśni dolnej części twarzy (oromandibular dystonia) lub dyskineza, mogą doprowadzić do nadmiernych skurczy mięśni w obrębie jamy ustnej, szczęki, języka i warg. Skurcze te mogą powodować różne objawy, w tym niezdolność do przeżuwania jedzenia, problemy z otwieraniem lub zamykaniem ust, bóle mięśni, boczne przemieszczenie żuchwy, trudności w połykaniu lub mowie. W leczeniu ruchów mimowolnych stosujemy szeroką gamę zabiegów, w tym leki, zastrzyki znieczulające miejscowo (terapia blokady mięśni dośrodkowych) lub toksyna botulinowa (Botox) oraz operacje.

Spis treści

I. Wstęp

1. Objawy ruchów mimowolnych i inne dolegliwości

2. Etiologia i przyczyny

3. Historia badań klinicznych i naukowych

II. Mimowolne ruchy układu stomatognatycznego

1. Dystonia

• Kurcz mięśni dolnej części twarzy (oromandibular dystonia)

2. Charakterystyka kliniczna kurczu mięśni dolnej części twarzy

3. Dyskineza

4. Mimowolne zaciskanie zębów (bruksizm)

III. Diagnostyka kurczu mięśni dolnej części twarzy (oromandibular dystonii)

1.Samobadanie w kierunku kurczu mięśni dolnej części twarzy

2. Kontakt

3. Wysyłanie zdjęć i filmów

4. Diagnoza zdalna

5. Zapisy na pierwszą wizytę

• Jak dostać się do Centrum Medycznego w Kioto

6. Kurcz mięśni dolnej części twarzy – kwestionariusz

IV. Leczenie kurczu mięśni dolnej części twarzy

1. Terapia MAB (blokady mięśni dośrodkowych)

2. Terapia toksyną botulinową

3. Operacje

4. Inne terapie

5. Leczenie innych ruchów mimowolnych

6. Szpitale zajmujące się leczeniem dystonii

• Linki - szpitale

7. Turystyka medyczna

• Linki - turystyka w Kioto

V. Badania

VI. Referencje

1. Książki

2. Linki

• Środowisko naukowe i instytucje

• Środowisko pacjentów

Mimowolne ruchy układu stomatognatycznego

Dr. Kazuya Yoshida

Department of Oral and Maxillofacial Surgery,

National Hospital Organization, Kyoto Medical Center

1-1 Mukaihata-cho, Fukakusa, Fushimi-ku, Kyoto 612-8555, Japan

Tel: 81-75-641-9161, Fax: 81-75-643-4325

E-mail: yoshida.kazuya.ut@mail.hosp.go.jp

I. Wstęp

1. Objawy ruchów mimowolnych i innych dolegliwości

Jama ustna i żuchwa pełnią bardzo ważną funkcję w wielu procesach fizjologicznych, takich jak jedzenie, żucie, połykanie oraz mowa. Jednakże poddanie mięśni poruszających żuchwą oraz ustami nadmiernym, mimowolnym skurczom może spowodować szereg problemów. Należą do nich niezdolność żucia pokarmu (zaburzenia żucia), niezdolność do otwierania ust (szczękościsk) lub ich zamykania, mimowolne ruchy ust, języka i/lub warg, drżenie, bóle mięśni, boczne przesunięcie żuchwy (odchylenie żuchwy) oraz trudności w połykaniu (dysfagia) lub mówieniu (dyzartria, upośledzenie mowy). Symptomy te mogą być spowodowane przez dystonię ust i/lub żuchwy (kurcz mięśni dolnej części twarzy), zaburzenia funkcjonowania stawu skroniowo-żuchwowego, dyskinezę ustną, mimowolne zaciskanie zębów (bruksizm), fibromialgię, zaburzenia ruchów psychogennych i/lub przerost mięśnia żuciowego. Objawy mogą być spowodowane jedną z wymienionych chorób, jednak mogą one również współwystępować ze sobą. W układzie stomatognatycznym mogą pojawiać się różne typy ruchów mimowolnych, z których większość diagnozowana jest nieprawidłowo. Częste są przypadki błędnego diagnozowania kurczu mięśni dolnej części twarzy jako zaburzenia stawu skroniowo-żuchwowego, choroby psychogennej, mimowolnego zaciskania zębów lub zesztywnienia stawu skroniowo-żuchwowego. Większość pacjentów zdiagnozowanych przez dentystów i chirurgów szczękowych, w początkowej fazie zostaje poddanych leczeniu przy użyciu aparatu nazębnego. Osiemdziesiąt procent naszych pacjentów z dystonią zamykania żuchwy, najczęściej występującym typem kurczu mięśni dolnej części twarzy, początkowo udało się do stomatologa lub chirurga ustnego i szczękowego. W żadnym z tych przypadków nie zdiagnozowano dystonii. W efekcie pacjenci nie byli poddani koniecznemu leczeniu, a ich stan uległ pogorszeniu. Ponadto studenci stomatologii nie są uczeni na temat ruchów mimowolnych innych niż dyskineza ustna i mimowolne zaciskanie żebów (bruksizm) i jest to prawdopodobnie powód, dla którego zazwyczaj nie rozpoznają oni objawów dystonii.

2. Etiologia i przyczyny

Ruchy mimowolne są definiowane jako takie, które nie są kontrolowane przez świadomość. Zaburzenia ruchowe są schorzeniami neurologicznymi, które wpływają na szybkość, płynność, jakość i łatwość swobodnego ruchu. Nieprawidłowa ciągłość lub szybkość ruchu może objawiać się nadmiernymi lub mimowolnymi ruchami, lub spowolnić, czy też doprowadzić do zaniku ruchów świadomych. Istnieją różne rodzaje ruchów mimowolnych, takich jak dyskineza, dystonia, tiki, drżenie, atetoza, miokimia, skurcze miokloniczne mięśni oraz pląsawica. Przyczyny ruchów mimowolnych pozostają niejasne. Jednakże przyczyn dystonii upatruje się w funkcjonalnych zaburzeniach zwojów nerwowych, które kontrolują ruchy oraz postawę i może rozwinąć się także u pacjentów, którzy przez długi okres czasu przyjmowali doustne leki psychiatryczne. Objawy dystonii często obserwowane są po zabiegach stomatologicznych (takich jak wstawianie protez, usuwanie zębów itp.) lub po urazach obszaru szczęk lub ust. Niemniej jednak, pomimo faktu, że zabiegi dentystyczne mogą powodować chorobę, nie są one jej bezpośrednią przyczyną. Pacjenci z dystonią, mający objawy związane z jamą ustną, spowodowane przez niekontrolowane skurcze mięśni żuchwy i /lub języka, zwłaszcza przy próbach mówienia, często reprezentują profesje wymagające regularnego, częstego mówienia, takich jak recepcjoniści, sprzedawcy, nauczyciele czy spikerzy. Mówienie w stresie przez długi okres czasu może przyczynić się do rozwoju dystonii i być traktowane jako rodzaj dystonii zawodowej, która jest takim jej typem, gdzie ten sam ruch jest powtarzany zbyt często/nadmiernie podczas określonych czynności, na przykład przez muzyków czy rzemieślników, powodując skurcze mięśni.

3. Historia badań klinicznych i naukowych

Nadzorowałem terapię botulinotoksyną od 1992 roku, oraz leczyłem wielu pacjentów. Ponadto prowadziłem badania z profesorem Jun Kimurą i profesorem Hiroshim Shibasaki na Wydziale Neurologii Wydziału Medycyny Uniwersytetu w Kioto (Department of Neurology, Faculty of Medicine, Kyoto University). Wykonywałem również badania kliniczne ruchów mimowolnych, takich jak dystonia, jako współpracownik (PD) Japońskiego Towarzystwa Promocji Nauki (the Japan Society for the Promotion of Science) z dr Ryuji Kaji (Utano National Hospital) w jego laboratorium elektrofizjologicznym na Uniwersytecie w Kioto. W tym samym laboratorium pracowały również inne osoby uważane za autorytety w kwestii ruchów niekontrolowanych i dystonii: dr Takahiro Mezaki (Sakakibara Hakuho Hospital), dr Nagako Murase (Nara Medical Center, Department of Neurology), dr Toshiaki Suzuki (Kansai Medical University), dr Takashi Sakamoto (National Center of Neurology and Psychiatry), dr Shinichi Matsumoto (Osaka Neurological Institute, Department of Neurology), dr Takenori Abe (Nakamura Memorial Hospital, Department of Neurology).

Na Wydziale Chirurgii Szczękowo-Twarzowej Centrum Medycznego w Kioto (Department of Oral and Maxillofacial Surgery at Kyoto Medical Center) specjalizujemy się w mimowolnych ruchach żuchwy i okolic twarzy. Stosujemy szeroki zakres ich leczenia, w tym leki, zastrzyki środkiem miejscowo znieczulającym (MAB) lub toksyną botulinową (Botox), jak również operacje. Nasz wydział jako jedyny specjalizuje się w ruchach niekontrolowanych układu stomatognatycznego. Wskutek tego, pacjenci z mimowolnymi ruchami tego układu są do nas odsyłani z wielu szpitali. Ponadto, gdy pacjenci wymagają neurologicznego, neurochirurgicznego czy psychiatryczneego leczenia lub badania, mogą zostać przebadani w wydziałach neurologii, psychiatrii czy neurochirurgii naszego szpitala. Z powodu tych korzyści otrzymujemy wiele zapytań z całej Japonii, a wielu pacjentów przyjeżdża do nas na leczenie także zza granicy.

II. Mimowolne ruchy obszaru stomatognatycznego

1. Dystonia

Dystonia (dys - nieprawidłowy, tonia - napięcie) jest zaburzeniem układu neurologicznego. Definiowana jest jako syndrom charakteryzujący się stałym skurczem mięśni, który powoduje skręcenia lub powtarzające się ruchy i nieprawidłowe postawy w zaatakowanych chorobą partiach ciała. Po chorobie Parkinsona i drżeniu samoistnym, dystonia jest uważana za trzecie najczęstsze schorzenie związane z poruszaniem się. Wiek zachorowania na dystonię waha się od dzieciństwa do starości, a choroba wydaje się być bardziej ogólna w przypadkach, w których ujawnia się wcześniej.

• Kurcz mięśni dolnej części twarzy (oromandibular dystonia)

Kurcz mięśni dolnej części twarzy to rodzaj dystonii ogniskowej, który objawia się mimowolnymi skurczami mięśni żuchwy i/lub mięśni języka. Kurcz mięśni dolnej części twarzy obejmuje dystonię zamykania żuchwy (Rys. 1), dystonię otwierania żuchwy (Rys. 2), dystonię wysunięcia języka (Rys. 3), dystonię odchylenia żuchwy (Rys. 4 ) oraz dystonię wysunięcia żuchwy (Rys. 5) (zob. wykaz publikacji 13, 17-22, 26). Kurcz mięśni dolnej części twarzy jest często błędnie diagnozowany jako zaburzenie połączeń stawu skroniowo-żuchwowego, lub choroba psychosomatyczna. W związku z tym, pacjenci z tym schorzeniem często odwiedzają wiele szpitali i placówek zanim zostaną właściwie zdiagnozowani. Zdjęcia na stronie zamieszczone są za zgodą pacjentów.

Rys. 1. Przypadek dystonii zamykania żuchwy. Gdy pacjentka zaczyna mówić, mięśnie żuchwy (mięsień żwacz) mimowolnie się kurczą. W rezultacie nie może ona otworzyć ust. Pacjentka cierpi ponadto na kurcz powiek. Ten typ dystonii nazywany jest zespołem Meige’a.

Video 1. Jaw closing dystonia (Meige syndrome)

Rys. 2. Przypadek dystonii otwierania jamy ustnej. Podczas mówienia mięśnie żuchwy (mięsień skrzydłowy boczny) kurczy się mimowolnie, stopniowo powodując że pacjent traci zdolność mówienia. Symptomy nie występują podczas jedzenia czy odpoczynku.

Rys. 3. Przypadek dystonii z wysuwaniem języka. Gdy pacjentka zaczyna mówić, jej język stopniowo wysuwa się z ust. Symptomy nie występują podczas innych rodzajów czynności, takich jak żucie i połykanie jedzenia.

Video 2. Oromandibular dystonia (tonge protrusion dystonia)

Rys. 4. Przypadek dystonii odchylenia szczęki. U pacjenta obserwuje się przemieszczenie żuchwy ( o około 8 mm w prawo) podczas zamykania ust. Jest to wynikiem mimowolnego skurczu lewego mięśnia skrzydłowego bocznego. W przypadku tego pacjenta symptom występuje od długiego czasu. Objawy są widoczne nawet w stanie spoczynku. Dolna szczęka może czasami odchylać się przez nieprawidłowości funkcjonowania stawu skroniowo-żuchwowego, jednak w takim wypadku będzie odchylała się do zaatakowanej przez chorobę strony podczas otwierania ust. U pacjenta nie zaobserwowano nieprawidłowości stawu skroniowo-żuchwowego podczas badania rezonansem magnetycznym (MRI).

Rys. 5. Przypadek dystonii z wysuwaniem szczęki. Pacjentka obrazuje wysuwanie szczęki w wyniku mimowolnych skurczów obustronnych mięśni skrzydłowych bocznych. Symptomy w stanie spoczynku pojawiają się od długiego czasu. Nie stwierdzono nieprawidłowości w funkcjonowaniu stawu skroniowo-żuchwowego. Pacjentka może zaciskać szczęki.

2. Charakterystyka kliniczna kurczu mięśni dolnej części twarzy (oromandibular dystonii)

Charakterystyka kliniczna kurczu mięśni dolnej części twarzy zawiera następujące elementy (13, 26):

• Standardowe modele skurczy mięśni

Modele skurczy mięśni oraz nieprawidłowego ułożenia postawy lub ruchów są stałe w przypadku każdego pacjenta. U pacjentów z kurczem mięśni dolnej części twarzy obserwowane są standardowe skurcze mięśni żuchwy, właściwe dla każdego podtypu (dystonia zamykania szczęki, otwierania szczęki, odchylenia żuchwy, dystonia wysunięcia żuchwy lub języka) klinicznego kurczu mięśni dolnej części twarzy, doświadczają oni przykładowo otwierania żuchwy w dystonii otwierania szczęki i zamykania żuchwy w dystonii zamykania szczęki itp.

• Specyficzne czynności

Dystonia często zaczyna się od specyficznych czynności, szczególnie we wczesnych stadiach choroby, np. kurcz pisarski może rozwinąć się podczas pisania, jednak nie podczas innych, pojedynczych ruchów dłoni, takich jak posługiwanie się nożem czy pałeczkami. Symptomy mogą w późniejszym okresie przenieść się na inne czynności oraz pozostałe części ciała i ostatecznie objawiać się w stanie spoczynku. Objawy u pacjentów z kurczem mięśni dolnej części twarzy często pojawiają się w związku ze specyficznymi czynnościami tylko podczas mówienia lub żucia.

• Nawyki sensoryczne

Nawyki sensoryczne są to fizyczne ruchy lub pozycje, które mogą czasowo przerwać skurcze dystoniczne. Pacjenci mogą być świadomi pewnych nawyków sensorycznych, które pozwalają nieco złagodzić objawy. Symptomy kurczu mięśni dolnej części twarzy mogą niekiedy ulec czasowej poprawie poprzez stosowanie nawyków sensorycznych. Przykładowo delikatny dotyk warg, policzków, zębów czy szczęki chusteczką lub maską, żucie gumy, mówienie, gryzienie wykałaczki lub tabaki, czy też układanie palca pod policzkiem może tymczasowo osłabić objawy.

• Zjawisko przepływu

Zjawisko przepływu przejawia się aktywacją mięśni niepotrzebnych dla danej czynności, co wpływa na zamierzany ruch. Przykładowo dystoniczne skurcze mięśni żuchwy mogą doprowadzić do dystonii mięśni okrężnych ust, mięśni okrężnych oka, szyi i mięśni barków.

• Poranne korzyści

Zazwyczaj symptomy dystonii są mniejsze o poranku, a czas ich trwania zmienia się w zależności od konkretnego przypadku, podczas gdy w zaburzeniach funkcjonowania stawu skroniowo-żuchwowego, spowodowanych napięciem mięśni żuciowych związanym z bruksizmem, najsilniejsze są właśnie w pierwszych chwilach po przebudzeniu. Odkrycie to jest ważne dla diagnostyki różnicującej.

• Przykurcz

Przykurcz obrazuje ubytek we wzajemnym hamowaniu aktywności mięśni, powodując mimowolne, jednoczesne skurcze mięśni agonistycznych i antagonistycznych. Zjawisko to dotyka mięśni żuchwy. Przykładowo skurcz dźwigacza szczęki podczas otwierania ust może uniemożliwić ich otwarcie, a skurcz depresora szczęki w czasie mówienia lub jedzenia może przeszkadzać w mówieniu lub żuciu.

• Zjawisko „tam i z powrotem” (flip-flop)

Symptomy dystonii mogą nagle pojawiać się lub znikać w relatywnie łagodnych przypadkach, a czasami niespodziewanie znikają całkowicie w trakcie leczenia.

W niektórych przypadkach ruchów mimowolnych nie pojawia się żadna z powyższych właściwości. Diagnozujemy takich pacjentów jako posiadających zaburzenia ruchów psychogennych. Cechy tych przypadków są niejednolite w zakresie formy, rozkładu i szybkości ruchów mimowolnych, z wyjątkiem samoistnego wyzdrowienia lub nawrotu choroby.

3. Dyskineza

Dyskineza (dys - nieprawidłowy, kineza ruch) odnosi się do powtarzających się ruchów mimowolnych, takich jak oblizywanie warg lub przeżuwanie. Dyskineza ustna składa się z nieprawidłowych, mimowolnych, niekontrolowanych ruchów, które w przeważającym stopniu dotykają języka, warg i żuchwy. Ruchy te często różnią się złożonością, rozkładem oraz stopniem nasilenia. Mogą one być niezauważalne, ale mogą też powodować zakłopotanie w towarzystwie innych, urazy jamy ustnej, problemy w mówieniu, zaburzenia gryzienia lub jedzenia, niemożność noszenia protez dentystycznych, lub problemy z aktywnością zawodową. W niektórych przypadkach powtarzające się ruchy dyskinetyczne prowadzą do częstego kontaktu z zębami, powodując urazy lub owrzodzenia (Rys. 6).

Rys. 6. W przypadku tego pacjenta powtarzające się ruchy dyskinetyczne dolnej wargi doprowadziły do pojawienia się ran przenikających.

Video 3. Oral dyskinesia

4. Mimowolne zaciskanie zębów (bruksizm)

Bruksizm to zaciskanie zębów gdy nie ma miejsca żucie, związane z silnymi bocznymi lub wysuwającymi ruchami żuchwy. W rezultacie pacjent ściera i trze zębami o siebie. Zazwyczaj następuje to podczas snu. Niekiedy ruchy te są tak silne lub tak częste, że zostaje uszkodzona powierzchnia zgryzowa zębów, zwłaszcza zębów trzonowych, co może przyczyniać się do występowania syndromu stawu skroniowo-żuchwowego.

Jeśli z powodu długotrwałych, nadmiernych, związanych z bruksizmem skurczy mięśnie żuchwy i ścięgna ulegną wzmocnieniu, może to doprowadzić do przerostu mięśni żwaczy, przerostu żuchwowego wyrostka dziobiastego i przerostu mięśnia żuciowego i ścięgien. Przerost mięśnia żuciowego i ścięgien jest nową jednostką chorobową, która charakteryzuje się ograniczeniami w otwieraniu ust ze względu na skurcze mięśni żuchwy, spowodowane przerostem ścięgien i rozścięgien.

III. Diagnozowanie kurczu mięśni dolnej części twarzy

Diagnozując pacjentów przedstawiających ruchy mimowolne zapisujemy ich historię leczenia oraz symptomy i przeprowadzamy skrupulatną diagnozę. Podczas tego procesu niezbędne jest odróżnienie kurczu mięśni dolnej części twarzy od nieprawidłowości funkcjonowania stawu skroniowo-żuchwowego, bruksizmu, dyskinezy ustnej, przerostu żuchwowego wyrostka dziobiastego i przerostu mięśni żucia.

Rys. 7. Mięśnie, które mogą być poddane zastrzykom w leczeniu ruchów mimowolnych. Również mięsień bródkowo-gnykowy, mięśnie napięcia podniebienia oraz mięśnie zaangażowane w mimikę twarzy mogą kurczyć się mimowolnie.

1: mięsień jarzmowy większy, 2: mięsień okrężny ust, 3: mięsień bródkowy, 4: mięsień żwacz, 5: mięsień skroniowy, 6: wyrostek dziobiasty, 7: brzusiec tylny mięśnia dwubrzuścowego , 8: brzusiec przedni mięśnia dwubrzuścowego, 9: mięśnie policzkowe, 10: mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy, 11: mięsień czworoboczny, 12: mięsień szeroki szyi, 13: mięsień skrzydłowy przyśrodkowy, 14: mięsień skrzydłowy boczny.

1. Samobadanie w kierunku kurczu mięśni dolnej części twarzy

Jeśli występują objawy takie jak ruchy mimowolne lub skurcze mięśni jamy ustnej i/lub mięśni żuchwy, możesz cierpieć na kurcz mięśni dolnej części twarzy. Zaznacz ponizsze zdania, jeśli są prawdziwe.

1. ( ) Doświadczasz mimowolnych skurczy mięśni ust i/lub szczęki.

2. ( ) Kierunek ruchu (otwierania i zamykania jamy ustnej, wysuwania języka) jest zawsze taki sam.

3. ( ) Objawy występują tylko podczas określonych czynności (mówienie, żucie, otwieranie ust itp.).

4. ( ) Gdy trzymasz coś w ustach (guma do żucia, cukierki lub ustnik), objawy czasowo ustępują.

5. ( ) Symptomy nie występują podczas snu.

6. ( ) Symptomy nie wystepują lub są łagodniejsze rano. Jednak stopniowo pogarszają się w ciągu dnia.

7. ( ) Przyjmujesz lub przyjmowałeś w przeszłości leki psychotropowe.

8. ( ) Dotkliwość objawów zależy od tego, czy czujesz napięcie lub rozluźnienie.

9. ( ) Objawy pojawiły się po leczeniu stomatologicznym lub po urazie szczęki lub zębów.

10. ( ) Jesteś leczony na inny rodzaj dystonii (kręcz szyi, kurcz powiek, kurcz pisarski, itp).

Jeśli zaznaczyłeś 2-3 zdania, możesz cierpieć na kurcz mięśni dolnej części twarzy.

Jeśli zaznaczyłeś 4-5 zdań, najprawdopodobniej cierpisz na kurcz mięśni dolnej części twarzy.

Jeśli zaznaczyłeś więcej niż 6 zdań, istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że cierpisz na kurcz mięśni dolnej części twarzy.

2. Kontakt

Jeśli są Państwo zainteresowani przeprowadzeniem przez nas diagnozy i/lub leczenia kurczu mięśni dolnej części twarzy, prosimy o wypełnienie załączonego formularza i przesłanie go w załączniku drogą mailową do dr Kazuya Yoshida (yoshida.kazuya.ut@mail.hosp.go.jp), lub faksem na numer +81-75-643-4325.

Można również przesłać formularz pocztą do Wydziału Chirurgii Ustnej i Szczękowej Centrum Medycznego w Kioto, 1-1 Mukaihata-cho, Fukakusa, Fushimi-ku, Kioto 612-8555, Japonia. Prosimy pamiętać, że ze względu na dużą liczbę wniosków otrzymywanych przez nas od pacjentów, istnieje możliwość, że na odpowiedź będzie trzeba poczekać. Zwracamy uwagę na bezpieczeństwo danych osobowych naszych pacjentów, jednakże przesyłanie tego typu informacji przez internet niesie ze sobą ryzyko ich utraty lub ujawnienia. Niniejsza strona jest moją własną (dr Kazuya Yoshida). Pytania prywatne dotyczące opieki medycznej dla innych lekarzy Centrum Medycznego w Kioto nie mogą być przyjmowane. Jeśli byli Państwo leczeni w innym miejscu, powinni posiadać list polecający wystawiony przez lekarza. Również w przypadku przyjmowania leków doustnie, prosimy o zabranie recepty na pierwszą wizytę.

3. Wysyłanie zdjęć i filmów

Dla konkretnej i pewnej diagnozy należy zgłosić się do naszego szpitala. Jednakże jeśli występują trudności i ograniczenia w podróżowaniu, proszę o nagranie filmu pokazującego ruchy mimowolne i przesłanie go w załączniku drogą mailową, na przykład przy pomocy Hightail. Zwracamy uwagę na bezpieczeństwo danych osobowych naszych pacjentów, jednakże przesyłanie tego typu informacji przez internet niesie ze sobą ryzyko ich utraty lub ujawnienia. Otrzymane zdjęcia i pliki wideo są przechowywane w odpowiedni sposób, na zabezpieczonym hasłem komputerze. Pomieszczenie, w którym znajduje się komputer jest zamykane i nadzorowane, ponadto zawsze podejmujemy wszelkie możliwe działania, aby zapobiec kradzieży.

4. Diagnoza zdalna

Jeśli występują typowe objawy dystonii, będę w stanie zdiagnozować ją na podstawie dostarczonych zdjęć, wyników kwestionariusza oraz filmu. Jednak dla bardziej sprecyzowanej diagnozy niezbędne jest odwiedzenie naszego wydziału, celem przeprowadzenia badania elektromiograficznego (EMG), palpacji mięśni i innych testów, jak na przykład zdjęcia rentgenowskie, tomografia komputerowa (CT) oraz rezonans magnetyczny. Ponadto w niektórych przypadkach konieczna jest konsultacja z wydziałami neurologii, psychiatrii lub neurochirurgii. Należy pamiętać, że nie możemy odpowiadać za diagnostykę zdalną wykonaną tylko na podstawie ankiet i/lub zdjęć.

5. Zapisy na pierwszą wizytę

Jeśli chcą Państwo odwiedzić nasz wydział, ale byli już leczeni w innym miejscu, proszę zwrócić się do lekarza o wystawienie listu polecającego. Lekarz powinien wypełnić wniosek, który można pobrać ze strony internetowej Regionalnego Urzędu Łączności Medycznej (Regional Medical Liaison Office) i przesłać go faksem do naszego szpitala, aby umówić się na pierwszą wizytę. Jeśli lekarz nie ma możliwości wysłania formularza faksem, nie można umówić się na wizytę we własnym zakresie. Prosimy o zapisywane się na godzinę 10:30 lub wcześniejszą, od poniedziałku do czwartku. W piątki przeprowadzamy operacje w znieczuleniu ogólnym.

Jeśli muszą Państwo przyjechać z daleka i skontaktują się wcześniej z dr Kazuya Yoshida (yoshida.kazuya.ut@mail.hosp.go.jp), istnieje możliwość zarezerwowania terminu popołudniowego oraz natychmiastowej hospitalizacji po pierwszej wizycie. Jednakże ze względu na warunki naszego obiektu, nie zawsze możemy zapewnić żądany pokój (pokój duży, prywatny, pokój prywatny specjalny, itp). Ponadto należy sprawdzić mój grafik (harmonogram) przed wizytą w szpitalu, gdyż czasami jestem nieobecny z powodu podróży służbowych lub udziału w konferencjach naukowych. Można również zadzwonić do kliniki pod numer 81-75-641-9161, wewnętrzny 3141. Ponadto jeśli przyjmują Państwo jakiekolwiek leki doustnie prosimy zabrać ze sobą receptę.

• Jak dostać się do Centrum Medycznego w Kioto

Pociągiem Keihan:

Centrum Medyczne znajduje się w odległości 8 minut piechotą od stacji Fujinomori linii Keihan.

Pociągiem Kintetsu:

Na przystanku JR Tokaido Shinkansen lub przystanku Kioto należy przesiąść się w linię Kintetsu, a następnie w linię Keihan na stacji Tambabashi. Centrum Medyczne znajduje się 8 minut piechotą od przystanku Fujinomori (Rys. 8)

Pociągiem JR:

Należy wsiąść w linię JR Nara na stacji Kioto. Centrum Medyczne znajduje się 12 minut piechotą od przystanku JR Fujinomori (Rys. 8).

Alternatywnie można wsiąść w linię JR Nara na stacji Kioto, wysiąść na przystanku Tofukuji i przesiąść się w linię Keihan. Centrum Medyczne w Kioto znajduje się 8 minut piechotą od przystanku Fujinomori.

Samochodem:

Centrum znajduje się 7 minut od zjazdu Kyoto Minami z drogi ekspresowej Meishin.

(Miejsca parkingowe są ograniczone, o ile to możliwe prosimy o skorzystanie z autobusu rejsowego i transportu publicznego).

Dojazd do Centrum Medycznego w Kioto - Access to Kyoto Medical Center

Rozkład jazdy autobusów - Bus service timetable

Mapa Google - Google Maps

Rys. 8. Mapa okolic Centrum Medycznego w Kioto

6. Kurcz mięśni dolnej części twarzy – kwestionariusz

Prosimy o wypełnienie kwestionariusza. Można zaznaczyć więcej niż jedną odpowiedź. Jeśli żadna z odpowiedzi nie pasuje, proszę jak najdokładniej opisać swoją sytuację.

Imię i nazwisko:

Płeć: Mężczyzna ( ), Kobieta ( )

Data urodzenia: rok ( ), miesiąc ( ) dzień ( )

Adres:

Telefon:

Faks:

E-mail:

1. Jakiego rodzaju objawy występują?

Zaciskanie zębów ( ), otwieranie ust ( ), boczne lub frontalne przesunięcie szczęki ( ), wysuwanie języka ( ), skurcz w obrębie ust ( ), ruchy języka ( ), ruchy warg ( ),

Inne. Proszę dokładnie opisać swoje objawy. ( )

2. Jakie problemy powoduje stan?

Nie mogę jeść ( ), nie mogę mówić ( ), nie mogę otwierać ust ( ), ból ( ), trudności w połykaniu ( ), dyskomfort ( )

Inne. Proszę dokładnie opisać swój problem. ( )

3. Od jak dawna występują objawy?

( ) od roku/lat, ( ) miesiąc(e), ( ) dzień/dni

4. Czy objawy były czymś wywołane?

Nie ( ), Tak ( )

Jeśli tak: leczenie stomatologiczne ( ), uraz szczęki lub ust ( ), leki doustne ( ),

Inne. Jakie? ( )

5. Która część (części) ciała dotknięta jest objawami?

Usta ( ), szczęka dolna ( ), szczęka górna ( ), usta ( ), policzki ( ), szyja ( ), powieki ( )

Inne. Jakie? ( )

6. Kiedy pojawiają się objawy?

Podczas mówienia ( ), podczas jedzenia ( ), podczas otwierania ust ( ), przy połykaniu ( ), przez cały czas ( ),

Inne. Proszę szczegółowo opisać sytuację, w której pojawiają się objawy. ( )

7. Czy coś pomaga tymczasowo złagodzić objawy?

Nie ( ), Tak ( ), zależy od okoliczności ( )

Jeśli tak: Trzymanie czegoś w ustach ( ), dotykanie szczęki dłonią lub palcami ( ), dotykanie ust chusteczką lub maską ( ),

Inne. Proszę opisać dokładnie. ( )

8. Czy objawy występują podczas snu?

Nie ( ), Tak ( ), nie wiem ( ),

Inne. Proszę opisać. ( )

9. Czy charakter objawów zmienia się w czasie?

Nie ( ), Tak ( ), objawy zmieniają się z dnia na dzień ( ),

brak objawów po przebudzeniu ( ), objawy pogarszają się z upływem dnia ( )

Inne. Proszę dokładnie wytłumaczyć zmianę objawów. ( )

10. Czy kiedykolwiek brał/a Pani/i lub bierze obecnie leki psychotropowe?

Nie ( ), Tak ( ),

Jeśli tak: od ( ) roku/lat , ( ) miesiąca/y ( ) dnia/i

Nazwa leku ( )

11. Czy kiedykolwiek był/a Pan/i leczony/a na inny rodzaj dystonii lub skurcze mięśni?

Nie ( ), Tak ( ),

Jeśli tak: konwulsyjny kręcz szyi (dystonia szyjna) ( ), kurcz powiek ( ), kurcz pisarski ( ), połowiczy kurcz twarzy ( ),

Inne. Jakie? ( )

12. W których wydziałach klinicznych był/a Pan/i leczony/a do tej pory?

Nigdzie ( ), neurología ( ), stomatologia ( ), chirurgia ustna i szczękowa ( ), neurochirurgia ( ), otolaryngologia ( ), psychiatria ( ), akupunktura ( ),

Inne. Jakie? ( )

13. Jakie przeszedł/ła Pan/i badania?

Żadne ( ), rezonans magnetyczny ( ), tomografia komputerowa ( ), elektromiografia (EMG) ( ), zdjęcie rentgenowskie ( ), badania krwi ( ), badania genetyczne ( ),

Inne. Jakie? ( )

14. Czy objawy były leczone?

Nie ( ), Tak ( ),

Jeśli tak: Leki doustne ( ), terapia botulinowa (Botox) ( ), akupunktura ( ), stymulacja magnetyczna ( ), operacja ( ), Inne. Jakie? ( )

15. Czy cierpi Pan/i na inne choroby?

Nie ( ), Tak ( ),

Jeśli tak: Jakie? ( )

Gdzie był/jest Pan/i leczony/a?

Na wydziale neurologii ( ), psychiatrii ( ), ortopedii ( ), psychosomatyki ( ), chirurgii ( ), internistycznym ( ), innych ( )

16. Informacje i pytania dodatkowe

( )

Wypełniony formularz proszę wysłać w załączniku do doktora Kazuya Yoshida, mailem na adres: yoshida.kazuya.ut@mail.hosp.go.jp, lub faksem na numer: + 81-75-643-4325. Dodatkowo kwestionariusz można wysłać pocztą na adres: Wydział Chirurgii Ustnej i Szczękowej, Centrum Medyczne w Kioto, 1-1 Mukaihata-cho, Fukakusa, Fushimi-ku, Kioto 612 -8555, Japonia. Informacje uzyskane z ankiety zostaną wykorzystane tylko do celów diagnostycznych. Zwracamy uwagę na bezpieczeństwo danych osobowych naszych pacjentów. Ze względu na dużą liczbę otrzymywanych przez nas wniosków, istnieje możliwość, że na odpowiedź będzie trzeba poczekać.

IV. Leczenie kurczu mięśni dolnej części twarzy

Na początku przebiegu leczenia, jako pierwszy krok możemy przepisać leki dla pacjentów z łagodną chorobą. W większości przypadków, stan pacjenta poprawia się. Nie ma konkretnego leku na kurcz mięśni dolnej części twarzy. Łączymy różne leki i stopniowo zwiększając dawkę, obserwujwmy jakie działanie przejawia konkretny lek oraz jakie są skutki uboczne. Leczenie trwa kilka miesięcy. Biorąc pod uwagę fakt, że u pacjentów w podeszłym wieku działania niepożądane są bardziej prawdopodobne, dawkę leku zwiększamy powoli. Jeśli stan pacjenta się nie poprawia, stosujemy terapię blokady mięśni doprowadzających (MAB) na domięśniowym znieczuleniu miejscowym (13, 14, 17, 18, 20-22, 26) lub domięśniowego wstrzykiwania toksyny botulinowej (botulinum) (22, 24, 26).

1. Terapia blokady mięśni dośrodkowych (MAB)

Terapia MAB, która odbywa się poprzez wstrzyknięcie roztworu lidokainy i etanolu mAb, ma na celu ograniczenie skuteczności wrzecion mięśni doprowadzających, nie powodując niechcianych osłabień. Efektem terapii jest pośredniczenie poprzez blokadę wrzecion doprowadzających lub neuronów odprowadzających. W poprzednich analizach odruch bezwarunkowy mięśni ręki był tłumiony, podczas gdy ich siła była zachowana po domięśniowym wstrzyknięciu lidokainy, a wrzeciona mięśni doprowadzających lub neurony odprowadzające, które tonicznie kontrolują czułość wrzecion, były zablokowane przez MAB. W innym badaniu średnia reakcja po MAB dźwigacza szczęki (70%), który oceniano w względnej skali, była znacznie wyższa niż mięśni obniżających (38%) (17,18) i sugerowano, że za wyniki te są odpowiedzialne różne liczby wrzecion mięśniowych wspierających te mięśnie. Dlatego terapia MAB jest wskazana w przypadku dźwigacza szczęki (mięśnia żwacza, mięśni skroniowych i przyśrodkowych mięśni skrzydłowych), ale nie dla mięśni obniżających szczękę (bocznych mięśni skrzydłowych i mięśni dwubrzuścowych), które zawierają mniej wrzecion mięśniowych.

• Zapisy elektromiografii (EMG)

Używamy elektrod powierzchniowych, aby sporządzić nagrania EMG z mięśni położonych powierzchownie, takich jak mięśnie żwaczy i skroniowych, podczas gdy do głębszych mięśni używamy elektrod igłowych, takich jak boczne i przyśrodkowe mięśnie skrzydłowe, mięśnie nadgnykowe. Wybieramy mięśnie docelowe dla zastrzyku na podstawie objawów pacjenta i wyników zapisów EMG z mięśnia żwacza, mięśni skroniowych, bocznych i przyśrodkowych mięśni skrzydłowych, mięśni nadgnykowych, czworobocznych i mostkowo-obojczykowo-sutkowych itp.

• Zastrzyki

Objętość iniekcji (2 do 10 ml) z 0,5 % lidokainy dostarczanej do mięśnia jest określana w zależności od jego wielkości i siły skurczy: 3-5 ml do mięśnia skrzydłowego bocznego, mięśnia skrzydłowego przyśrodkowego i mięśnia dwubrzuścowego; 5-10 ml dla mięśnia żwacza, mięśni skroniowych, nadgnykowych; oraz 10 ml dla mięśni czworobocznych i mostkowo-obojczykowo-sutkowych. Podczas skurczu mięśni wprowadzamy powoli 80% całkowitej dawki lidokainy po jednej stronie w najgrubszą część mięśnia, jako wskazówki używając igły EMG oraz standardowego aparatu EMG. Podczas zastrzyku dokładnie sprawdzamy czy pacjent nie odczuwa bólu, osłabienia lub drętwienia. Po upewnieniu się o braku tych objawów, powoli wprowadzamy etanol. Pozostałe 20% lidokainy dodaje się do etanolu, po tej samej stronie igły przez odwrócenie złącza. Lidokainę wprowadzamy tylko podczas pierwszego zabiegu. W następnych sesjach do lidokainy dodaje się jedną dziesiątą objętości 99,5% etanolu w tym samym wkłuciu, przy użyciu igły z potrójnym złączem.

• Kontynuacja

Leczenie zaczyna przynosić zauważalne efekty zaraz po zastrzyku, lecz utrzymują się one tylko przez krótki okres czasu. Po wielokrotnych zastrzykach stopniowo efekty utrzymują się coraz dłużej. Ostateczne efekty zastrzyków mogą trwać przez 6 miesięcy lub dłużej.

2. Terapia botulinowa

Toksyna botulinowa jest wytwarzana przez bakterie beztlenowe Gram-dodatnie, Clostridium botulinum. Toksyna ta jest blokerem nerwowo-mięśniowym. Dokonuje paraliżu poprzez szybkie i silne wiązanie presynaptycznych cholinergicznych zakończeń nerwowych. Następnie jest internalizowana i ostatecznie hamuje egzocytozę acetylocholiny, poprzez zmniejszenie częstotliwości jej uwalniania. Bez zaopatrzenia nerwowego włókna mięśniowe obumierają. Wzmacnianie mięśni następuje ponownie po odbudowie nerwów.

• Zapisy elektromiografii (EMG)

Używamy elektrod powierzchniowych, aby sporządzić nagrania EMG w taki sam sposób, jak zostało opisane w przypadku terapii MAB. Wybieramy mięśnie docelowe do zastrzyku na podstawie objawów pacjenta i wyników zapisów EMG mięśnia żwacza, mięśni skroniowych, skrzydłowych bocznych, skrzydłowych przyśrodkowych, dwubrzuśccowych, mięśni nadgnykowych, czworobocznych, mostkowo-obojczykowo-sutkowych itp.

• Zastrzyki

Toksyna botulinowa (Botox) jest rekonstytuowana z roztworem soli fizjologicznej. Odpowiednie dawki toksyny wstrzykuje się do kilku miejsc w najgrubszej części mięśnia docelowego podczas skurczu, jako wskazówki używając jednobiegunowej igły EMG oraz standardowego aparatu EMG. Podczas pierwszego zabiegu wstrzykujemy jedynie małe dawki toksyny ze względu na dużą zmienność efektów wśród pacjentów.

• Kontynuacja

Pierwszy zauważalny efekt następuje kilka dni po zastrzyku. Trwa on zazwyczaj co najmniej 3-4 miesiace, jednakże u niektórych pacjentów występuje efekt trwały. Po leczeniu dokumentujemy stopień rozwarcia szczęk i siłę zgryzu, jako obiektywną ocenę efektu leczenia. Zastrzyki należy powtarzać w czasie jeśli efekty zanikają.

Video 4. Jaw closing dystonia before and after botulinum therapy

Video 5. Tongue protrusion dystonia before and after botulinum therapy

3. Operacja

Gdy długotrwałe i bardzo silne dystoniczne skurcze mięśnia dźwigacza skutkują przerostem mięśnia żuciowego i ścięgien, lub przerostem wyrostka dziobiastego (Rys. 9), konieczna może być operacja, na przykład koronoidotomia (Rys. 10) (22, 25, 26). Wszystkie nacięcia są dokonywane wewnątrz jamy ustnej, więc blizny chirurgiczne nie pozostają na twarzy. Operacja trwa od półtorej do dwóch godzin. Ponieważ pooperacyjne ćwiczenia otwierania ust są bardzo ważne, pacjent musi pozostać w szpitalu około dwa tygodnie.

Rys. 9. Przypadek przerostu wyrostka dziobiastego. Proszę zwrócić uwagę na powiększenie obustronne wyrostka dziobiastego oraz przerost kąta szczęki (a). Powiększenie wpływa na łuk jarzmowy podczas otwierania ust. Maksymalne otwarcie ust było możliwe jedynie na 17 mm (b). Po obustronnej koronoidotomii (c) możliwość otwarcia ust wzrosła do ponad 40 mm (d).

Rys. 10. Pacjentka nie była w stanie w ogóle otworzyć ust z powodu mimowolnych skurczy mięśni skroniowych obustronnych oraz mięśni żwaczy (a). Zdjęcia rentgenowskie stawu skroniowo-żuchwowego wykazały normalne wyniki. Obustronna koronoidotomia metodą doustną została przeprowadzona w znieczuleniu ogólnym. Po zabiegu pacjentka mogła otwierać usta na 50 mm (b).

Video 6. Jaw closing dystonia before and after coronoidotomy

4. Inne terapie

Zabiegi neurochirurgiczne, takie jak operacja stereotaktyczna lub głęboka stymulacja mózgu, śródczaszkowa stymulacja magnetyczna, psychoterapia i akupunktura są stosowane do leczenia pozostałych typów dystonii ogniskowych, takich jak kurcz powiek, dystonia szyjna i skurcze śródtwarzowe. Jednakże dane nie są wystarczające jeśli chodzi o ich bezpieczeństwo i skuteczność w walce z kurczem mięśni dolnej części twarzy.

5. Leczenie innych ruchów mimowolnych

Leczenie farmakologiczne jest głównym sposobem stosowanym przy dyskinezie ustnej (14). Mimowolne zaciskanie zębów (bruksizm) traktuje się zwykle lekami przyjmowanymi doustnie lub poprzez szynowanie. W naszym wydziale stosujemy również terapię botulinową, jeśli objawy nie ustępują po tych głównych metodach leczenia. Przerost mięśni żuciowych wymaga zabiegu w znieczuleniu ogólnym. Nasz wydział wykonuje operacje u pacjentów z hiperplazją spowodowaną przerostem mięśni żuciowych, przerostem mięśni żwaczy lub przerostem wyrostka dziobiastego, które mogą wywoływać nadmierne, silne skurcze mięśni żuciowych w długim okresie czasu.

Video 7. Oral dyskinesia before and after pharmacotherapy

Video 8. Oral dyskinesia before and after denture adjustment

6. Szpitale zajmujące się leczeniem dystonii

Nawet wśród neurologów tylko ograniczona liczba lekarzy specjalizuje się w ruchach mimowolnych. Niewielu neurologów potrafi diagnozować i leczyć dystonię. Poniżej wymienione są szpitale, które zajmują się leczeniem dystonii ogniskowych, takich jak kurcz powiek i konwulsyjny kręcz szyi. Wśród nich nie ma szpitali, które specjalizują się w kurczu mięśni dolnej części twarzy. Neurolodzy są w stanie go zdiagnozować, jednak jest to trudne w przypadkach, gdy mięśnie szczęki i / lub jamy ustnej wykazują anormalną kurczliwość, dużych umiejętności wymaga również dokładne wstrzyknięcie botoxu w dotknięte chorobą mięśnie. Wymienione szpitale używają tych samych środków, które stosujemy w leczeniu pacjentów z łagodnym kurczem mięśni dolnej części twarzy. Jeśli mieszkają Państwo w Japonii, ale niemożliwe jest dla Państwa odwiedzenie naszego szpitala, radzimy skontaktować się z jednym z wymienionych poniżej.

•Linki - szpitale

Hokkaido

Nakamuta Memorial Hospital

Hokkaido Medical Center

Kanto

National Center Hospital, National Center of Neurology and Psychiatry

Kawasaki Municipal Tama Hospital

Kanto Rosai Hospital

Juntendo University Hospital

St. Marianna University School of Medicine Hospital

Teikyo University Medical Center

Tokyo Medical University Hospital

Tokyo Women's Medical University Hospital

Aoyama Hospital Tokyo Women's Medical University

Tokyo Metropolitan Neurological Hospital

Toho University Ohashi Medical Center

Shin-Etsu

Shinsyu University Hospital

Tokai

Sakakibara Hakuho Hospital

Kansai

Ijinkai Takeda General Hospital

Shinko Hospital

Kansai University of Health Sciences, Attached Clinic

Kyoto Medical Center

Shikoku

Tokushima University Hospital

Kyusyu

Kaizuka Hospital

University of Occupational and Environmental Health

7. Turystyka medyczna

Po zdiagnozowaniu dystonii leczenie różni się w zależności od stopnia występujących symptomów. Pacjenci z łagodniejszymi objawami otrzymują leki przyjmowane doustnie lub zostają poddani terapii przeciwciałami monoklonalnymi (terapia MAB). Obydwie metody leczenia trwają kilka miesięcy. Jednakże terapia botulinowa mięśni zamykania żuchwy (żwacz, mięsień skroniowy, mięsień skrzydłowy przyśrodkowy) jest dostępna również dla pacjentów ambulatoryjnych/przychodzących. W przypadku zastrzyków domięśniowych w podniebienie lub język, po leczeniu mogą wystąpić utrudnienia w przełykaniu. Mimo, iż na naszym wydziale nie wystąpiły takie przypadki, dla własnego bezpieczeństwa lepiej zostać na krótki okres w szpitalu po tego typu zastrzykach. Jeśli przygotowują się Państwo na krótki okres hospitalizacji, możliwa jest także terapia botulinowa i operacja. Terapia toksyną botulinową trwa około 3 do 5 dni. Operacja taka jak na przykład koronoidotomia wymaga dwutygodniowej hospitalizacji. Leczenie farmakologiczne i operacyjne są pokrywane przez japoński narodowy system ubezpieczenia zdrowotnego, ale zastrzyki botulinowe okołomięśniowe i domięśniowe nie są nim objęte.

W ostatnich latach, turystyka medyczna, np. gdy pacjenci odwiedzają różne regiony lub kraje aby skorzystać z usług medycznych, jest coraz bardziej powszechnym zjawiskiem. Tak więc jeśli potrzebują Państwo leczenia mimowolnych skurczy ust i/lub żuchwy, włączając terapię botulinową, wizyta w naszym centrum w ramach turystyki medycznej może być odpowiednim rozwiązaniem. W Kioto znajduje się wiele atrakcji będących na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO (Rys. 11) oraz restauracji którym przyznano gwiazdki Michelin. Ponadto stare miasto ma bogatą ofertę o każdej porze roku, jak na przykład kwitnące drzewa wiśni na wiosnę, jesienne liście, festiwal Gion, Jidai Matsuri i Daimonji. Nasz szpital zapewnia specjalne prywatne pokoje, których standard jest niemal taki sam jak w ekskluzywnym hotelu (hospitalizacja). Leczenie kurczu mięśni dolnej części twarzy może być wykonywane także dla osób przyjezdnych. Przyjmujemy pacjentów z dystonią z całego świata.

Rys. 11. Niektóre z atrakcji kulturalnych w Kioto: Świątynia Złotego Pawilonu (a), Świątynia Kiyomizu (b), Fushimi Inari (c)

• Linki - turystyka w Kioto

Kyoto City Tourism Association

Kyoto Travel Guide

Kyoto Prefecture's Web Site

Kyoto Prefecture Tourism Guide

japan-guide.com

World Heritage Map

JAPAN: the Official Guide

KYOTOdesign

V. Badania

Przeprowadziliśmy badania aktywności mięśni żucia (mięsień żwacz, skroniowy, skrzydłowy boczny i przyśrodkowy skrzydłowy) oraz innych mięśni związanych z żuciem (mięśnie dwubrzuścowy i mostkowo-obojczykowo-sutkowy itp) poprzez stałe rejestrowanie ruchów siecznych i kłykciowych, oraz zanalizowaliśmy rolę odruchów dla funkcjonalnej roli tych mięśni (1-12). Przebadaliśmy również zaburzenia ruchowe, takie jak kurcz mięśni dolnej części twarzy (oromandibular dystonia), dyskineza, mimowolne zaciskanie zębów (bruksizm) oraz choroby spowodowane przez nieprawidłowe przykurcze mięśni żwaczy, takie jak przerost żwaczy, przerost wyrostka dziobiastego, przerost mięśni żuciowych oraz nieprawidłowości w funkcjonowaniu stawu skroniowo-żuchwowego (13-29). Ponadto przestudiowaliśmy elektrofizjologicznie ruch i percepcję układu stomatognatycznego, używając nieinwazyjnych metod pomiaru aktywności mózgu, takich jak zapis czynności elektrycznej mózgu (okołoruchowy potencjał korowy, negatywna wariacja regionu, somatosensoryczny potencjał wywołany), elektromiografia (EMG) (powierzchniowa i głęboka, wywołana elektromiografia), magnetoencefalografia (MEG) (okołoruchowa magnetoencefalografia, somatosensorycznie wywołane pole magnetyczne) oraz spektroskopia w podczerwieni (15, 16, 19, 21-27).

Obecnie staramy się określić, jak centralny układ nerwowy kontroluje ruchy żuchwy i języka, żucie oraz percepcję warg, języka, dziąseł i podniebienia, jak również zmian występujących podczas ruchów mimowolnych układu stomatognatycznego, na przykład zmiany w obrębie okołoruchowego potencjału korowego, które służą jako wskaźnik aktywności w pomocniczym polu ruchowym zwojów podstawy mózgu przy przygotowaniach do ruchu.

Wielkość tych potencjałów znacząco różni się pomiędzy niektórymi ruchami. Amplitudy potencjałów związanych z ruchami poprzecznymi są takie same i są zwykle większe niż w przypadku potencjałów związanych otwieraniem i zamykaniem ust. Ponadto sygnały te w przeważającym stopniu pojawiają się w półkuli po tej samej stronie podczas prawo- i lewo- stronnych ruchów, podczas gdy ich rozmieszczenie w półkuli jest symetryczne w trakcie otwierania i zamykania (15-17). Potencjały te wykazują mniejsze amplitudy przy kurczu mięśni dolnej części twarzy (19, 21). Zarejestrowaliśmy również somatosensoryczne reakcje w magnetoencefalografii, stosując stymulację podniebienia miękkiego i obserwując reakcje w sensorycznej drugorzędowej korze mózgowej po obu stronach (23) i percepcji w języku (27, 29).

VI. Bibliografia

1. Yoshida K, Inoue H. EMG activity of the superior and inferior heads of the human lateral pterygoid muscles in internal deranged patients. Advanced Prosthodontics Worldwide, Proceedings of the World Congress on Prosthodontics, 258-259, 1991.

2. Yoshida K, Fukuda Y, et al. A method for inserting the EMG electrode into the superior head of the human lateral pterygoid muscle. Journal of Japan Prosthodontic Society, 36: 88-93, 1992.

3. Yoshida K. An electromyographic study on the superior head of the lateral pterygoid muscle during mastication from the standpoint of condylar movement. Journal of Japan Prosthodontic Society, 36: 110-120, 1992.

4. Yoshida K, Inoue H. An electromyographic study of the lateral pterygoid muscles during mastication in patients with internal derangement of TMJ. Journal of Japan Prosthodontic Society, 36: 1261-1272, 1992.

5. Yoshida K. Untersuchung zum Entlastungsreflex von Kaumuskeln während des Zerbeißens von Nahrung. Deutsche Zahnärztliche Zeitschrift, 48: 588-590, 1993.

6. Yoshida K. An electromyographic study on unloading reflex of the masticatory muscles. Journal of Japan Prosthodontic Society,37: 227-235, 1993.

7. Yoshida K. Elektromyographische Aktivität der Kaumuskeln während Kiefergelenkknacken.Schweizer Monatsschrift für Zahnmedizin, 105: 24-29, 1995.

8. Yoshida K. Elektromyographische Aktivität des M. pterygoideus lateralis bei Patienten mit Kiefergelenkknacken und Diskusverlagerung. Deutsche Zahnärztliche Zeitschrift, 50: 721-724, 1995.

9. Yoshida K. Kiefergelenkknacken und Diskusverlagerung aus der Sicht der Elektromyographie der Kaumuskeln. In: Siebert GK (ed): Atlas der Zahnärztlichen Funktionsdiagnostik, Carl Hanser, München, 44-50, 1996.

10. Yoshida K. Masticatory muscle responses associated with unloading of biting force during food crushing. Journal of Oral Rehabilitation, 25: 830-837, 1998.

11. Yoshida K. Koordination der Kaumuskeln während der Kaubewegung aus der Sicht der Kondylusbewegung bei Patienten mit Diskusdislokation. Deutsche Zahnärztliche Zeitschrift, 52: 816-820, 1998.

12. Yoshida K. Eigenschaften der Kaumuskelaktivität während verschiedenen Unterkieferbewegungen bei Patienten mit Diskusverlagerung ohne Reposition. Stomatologie, 96: 107-121, 1999.

13. Yoshida K, Kaji R, et al. Muscle afferent block for the treatment of oromandibular dystonia. Movement Disorders, 13: 699-705, 1998.

14. Yoshida K, Kaji R, et al. Muskelafferenzblockierung mittels lokaler Injektion von Lidocain bei Kaumuskelspasmus. Deutsche Zahnärztliche Zeitschrift, 53: 197-199, 1998.

15. Yoshida K, Kaji R, et al. Cortical potentials associated with voluntary mandibular movements. Journal of Dental Research, 79: 1514-1518, 2000.

16. Yoshida K, Kaji R, et al. Cortical distribution of Bereitschaftspotential and negative slope potential preceding mouth opening movements in human subjects. Archives of Oral Biology, 44: 183-190, 1999.

17. Yoshida K, Kaji R, et al. Muscle afferent block therapy for oromandibular dystonia. Japanese Journal of Oral and Maxillofacial Surgery, 46: 563-571, 2000.

18. Yoshida K, Kaji R, et al. Factors influencing the therapeutic effect of muscle afferent block for oromandibular dystonia: implications their distinct pathophysiology. International Journal of Oral and Maxillofacial Surgery, 31, 499-505, 2002.

19. Yoshida K, Kaji R, et al. Movement-related cortical potentials prior to jaw excursions in patients with oromandibular dystonia. Movement Disorders, 18, 94-100, 2003.

20. Yoshida K. Muskelafferentzblockierung in der Behandlung der oromandibulären Dystonie -Unterschiedliche Wirkung auf Kau- und Zungenmuskulatur-. Nervenarzt, 74: 516-522, 2003.

21. Yoshida K, Iizuka T. Jaw-deviation dystonia evaluated by movement-related cortical potentials and treated with muscle afferent block. Journal of Craniomandibular Practice, 21, 295-300, 2003.

22. Yoshida K. Temporomandibular joint disorders and sleep. Iizuka T, Inoue H (eds), Manual of Temporomandibular Joint Disorders. Nagasue, Kyoto, 186-193, 2004.

23. Yoshida K, Maezawa H, et al. Somatosensory evoked magnetic fields to air-puff stimulation on the soft palate. Neuroscience Research, 2006 55, 116-122, 2006.

24. Yoshida K, Iizuka T. Botulinum toxin treatment for upper airway collapse resulting from temporomandibular joint dislocation due to jaw-opening dystonia. Journal of Craniomandibular Practice, 24 217-222, 2006.

25. Yoshida K. Coronoidotomy as treatment for trismus due to jaw-closing oromandibular dystonia. Movement Disorders, 21, 1028-1031, 2006.

26. Miyawaki S, Yoshida K. Involuntary movements in the orofacial region. Cyclopedia of Mouth and Teeth. Asakura, Tokyo, 282-296, 2008.

27. Maezawa H, Yoshida K, et al. Somatosensory evoked magnetic fields following the tongue stimulation using needle electrodes. Neuroscience Research, 62, 131-139, 2008.

28. Maezawa H, Matsuhashi M, Yoshida K, et al. The magnetic artifacts derived from dental metals in magnetoencephalography. Japanese Journal of Cognitive Neuroscience, 11: 258-267, 2010.

29. Maezawa H, Yoshida K, et al. Evaluation of tongue sensory disturbance by somatosensory evoked magnetic fields following tongue stimulation. Neuroscience Research, 71, 244-250, 2011.

30. Maezawa H, Tojyo I, Yoshida K, et al. Recovery of impaired somatosensory evoked fields induced by tongue stimulation after improvement of tongue sensory deficits. Journal of Oral and Maxillofacial Surgery. 74, 1473-1482, 2016.

31. Yoshida K. Surgical intervention for oromandibular dystonia-related limited mouth opening: long-term follow-up. Journal of Cranio Maxillofacial Surgery. 45, 56-62, 2017.

32. Yoshida K. How do I inject botulinum toxin into the lateral and medial pterygoid muscles? Movement Disorders Clinical Practice 4, 285, 2017 doi:10.1002/mdc3.12460

33. Yoshida K. Clinical and phenomenological characteristics of patients with task-specific lingual dystonia: possible association with occupation. Frontiers in Neurology. 8, 649, 2017 doi:10.3389/fneur.2017.00649

34. Yoshida K. Sensory trick splint as a multimodal therapy for oromandibular dystonia. J Prosthodont Res. 62, 239-244, 2018 doi:10.1016/j.jpor.2017.09.004

35. Yoshida K. Computer-aided design/computer-assisted manufacture-derived needle guide for injection of botulinum toxin into the lateral pterygoid muscle in patients with oromandibular dystonia. Journal of Oral & Facial Pain and Headache. 32, e13-e21, 2018 doi: 10.11607/ofph.1955

36. Yoshida K. Multilingual website and cyberconsultations for oromandibular dystonia. Neurology International. 10, 7536, 2018 doi: 10.4081/ni.2018.7536

37. Yoshida K. Botulinum neurotoxin injection for the treatment of recurrent temporomandibular joint dislocation with and without neurogenic muscular hypertrophy. Toxins. 10, 174; doi: 10.3390/toxins10050174

38. Yoshida K. Oromandibular dystonia screening questionnaire for differential diagnosis. Clinical Oral Investigation. 23, 405–411, 2019. doi: 10.1007/s00784-018-2449-3

39. Yoshida K. Botulinum neurotoxin therapy for lingual dystonia using an individualized injection method based on clinical features. Toxins. 11, 51, 2019. doi: 10.3390/toxins11010051

40. Yoshida K. Development and validation of a disease-specific oromandibular dystonia rating scale (OMDRS). Frontiers in Neurology. 11, 583177, 2020. doi: 10.3389/fneur.2020.583177

41. Yoshida K. Sphenopalatine ganglion block with botulinum neurotoxin for treating trigeminal neuralgia using CAD/CAM-derived injection guide. Journal of Oral & Facial Pain Headache. 34, 135–140, 2020. doi: 10.11607/ofph.2510

42. Yoshida K. Clinical characteristics of functional movement disorders in the stomatognathic system. Frontiers in Neurology. 11: 23, 2020. doi: 0.3389/fneur.2020.00123

43. Yoshida K. Mouth opening retaining appliance after coronoidotomy for the treatment of trismus: effects on pain during postoperative training and maximal extent of mouth opening. Clinics in Surgery. 5, 2737, 2020.

44. Yoshida K. Prevalence and incidence of oromandibular dystonia: an oral and maxillofacial surgery service-based study. Clinical Oral Investigation. 25, 5755-5764, 2021. doi: 10.1007/s00784-021-03878-9

45. Yoshida K. Effects of botulinum toxin type A on pain among trigeminal neuralgia, myofascial temporomandibular disorders, and oromandibular dystonia. Toxins. 13, 605, 2021. doi: 10.3390/toxins13090605

46. Yoshida K. Behandlungsstrategien bei oromandibulärer Dystonie. Fortschritte der Neurologie Psychiatrie. 89, 562-572, 2021. doi: 10.1055/a-1375-0669

47. Yoshida K. Is botulinum toxin therapy effective for bruxism? Anti-Aging Medicine. 13: 394-398, 2017.

48. Yoshida K. Clinical Application of Botulinum Neurotoxin for Diseases in the Stomatognathic System. Journal of Japanese Dental Society of Anesthesiology. 48, 33‒40, 2020.doi: https://doi.org/10.24569/jjdsa.48.2_33

49.Yoshida K. Oromandibular dystonia. Clinical Neuroscience. 38, 1118-1121, 2020.

Wymienione powyżej publikacje są moimi najważniejszymi na temat ruchów mimowolnych. Pozostałe są wymienione w ResearchGate. Dodatkowo badania bezdechu sennego są przedstawione na poniższej stronie internetowej: Treatment and research of sleep apnea syndrome from clinical and neurophysiological aspects in the stomatognathic system.

1. Książki

1. Principles and Practice of Movement Disorders: Expert Consult. Fahn S, Jankovic J, Hallett M, Saunders, 2011.

2. Psychogenic Movement Disorders and Other Conversion disorders. Hallett M, Lang AE, Jankovic J, Fahn S, Cambridge University Press, 2011.

3. Movement Disorders: 100 Instructive Cases. Reich SG, CRC Press, 2008.

4. Manual of Botulinum Toxin Therapy. Truong D, Dressler D, Hallett M, Cambridge University Press, 2009.

2. Referencje

• Środowisko naukowe i instytucje - linki

The Movement Disorder Society

American Academy of Neurology

World Federation of Neurology