Παίρνοντας το δρόμο κάτω από το δημοτικό σχολείο, αφήνει κανείς πίσω του τα Πηλιορίκεια (περισσότερα γι' αυτή τη βρύση στην ενότητα "Τοποθεσίες") και κατευθύνεται έξω από χωριό προς τις τοποθεσίες που τα παλιότερα χρόνια υπήρχαν πολλά αμπέλια των φαναριωτών.
Για όσους αγαπούν την πεζοπορία, η εμπειρία είναι ιδιαίτερα ευχάριστη, καθώς η διαδρομή γίνεται μέσα στο πράσινο και με εξαίρετη θέα προς τον θεσσαλικό κάμπο.
Στην πρώτη στροφή του δρόμου συναντάμε την τοποθεσία ¨Τσιγκρί" από όπου μπορεί κανείς να αντικρύσει πίσω του ένα πανέμορφο τμήμα του χωριού, με το κάστρο να δεσπόζει στην εικόνα. Πιο κάτω συναντάμε τη "Δραγασιά" και τη "Δραγασοπούλα", που ήταν το στέκι του δραγάτη (αγροφύλακα). Επρόκειτο δηλ. για πρόχειρες εξέδρες, από όπου ο αγροφύλακας επιτηρούσε τ' αμπέλια του χωριού.
Συνεχίζοντας πιο πέρα συναντάμε την τοποθεσία ¨Κουφομάρμαρο", όπου υπάρχει κάποια σπηλιά, γι' αυτό άλλωστε και η ονομασία. Η διαδρομή προς τον προορισμό μας, ανάλογα με την εποχή, δίνει την ευκαιρία στον περιηγητή να απολαύσει μοναδικές εικόνες χρωματικής πανδαισίας, που απλόχερα προσφέρει η φύση.
Στο τέλος της διαδρομής μας φτάνουμε στην Πηγή, όπου έχει δημιουργηθεί ένας χώρος αναψυχής, μέσα σ' ένα βαθύσκιωτο πλάτωμα. Από εδώ το νερό ερχότανε με κιούγκια μέχρι τα Πηλιουρίκεια. Η Πηγή αποτελούσε το χώρο συγκέντρωσης και εκδηλώσεων κάθε Πρωτομαγιά. Η παράδοση θέλει στον χώρο αυτό να κατοικούσε ένα στοιχειό, το οποίο είχε τη μορφή του βουβαλιού και μάλιστα κάποτε μπήκε στην πηγή κι έφραξε το νερό προς το Φανάρι. Το γεγονός αυτό συνδέθηκε με την προκατάληψη, ότι κάτι κακό θα συμβεί στο χωριό και σ' αυτό αποδόθηκε η έναρξη εχθροπραξιών με τους Τούρκους στα παλιότερα χρόνια.