Άγιος Σεραφείμ
Λίγο πριν την είσοδο του χωριού, είναι χτισμένη η εκκλησία του Αγίου Σεραφείμ, στη θέση όπου μαρτύρησε ο ιερομάρτυρας Σεραφείμ, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Ο ναός πιστεύεται ότι χτίστηκε πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού, αφιερωμένου στη Δήμητρα, όπως μαρτυρούν κολόνες που υπάρχουν διάσπαρτες, τριγύρω στο χώρο του ναού. Χτίστηκε το 1930 με πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Ιεζεκιήλ.
Στον προαύλιο χώρο του υπάρχει μικρότερο οικοδόμημα, όπου βρίσκεται η μεγάλη άσπρη πέτρα του μαρτυρίου του. (Δείτε λεπτομέρειες για τον μαρτυρικό θάνατο του Αγίου στο συνημμένο αρχείο).
Ο ιερομάρτυρας Σεραφείμ γεννήθηκε στα μέσα του 16ου αι. στην Πεζούλα Καρδίτσας κι από μικρός είχε έφεση στο μοναχικό βίο. Εφηβος μπήκε στην ιερά μονή Κρύας Πηγής (Κορώνας) και το 1567 αναδείχθηκε ηγούμενος της μονής. Το 1587 χήρεψε ο θρόνος Νεοχωρίου και Φαναρίου κι έγινε Αρχιεπίσκοπος ο Σεραφείμ.Το 1600 ο Σεραφείμ είχε προφανώς ενεργό συμμετοχή στο επαναστατικό κίνημα του Μητροπολίτη Τρίκκης Διονύσιου, του επονομαζόμενου Φιλόσοφου ή Σκυλόσοφου κι έτσι έγινε στόχος των Τούρκων, οι οποίοι σε αντίποινα για την επαναστατική εξέγερση σκότωσαν πολλούς λαϊκούς και κληρικούς. Ο Σεραφείμ αψηφώντας τον κίνδυνο, πήγε στο Φανάρι για να τελέσει την καθορισμένη λειτουργία, όπου όμως συνελήφθη και φυλακίστηκε στις φυλακές του φρουρίου. Οι Τούρκοι τον υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια προκειμένου ν' αλλαξοπιστήσει και τελικά με δεδομένη την άρνηση του θανατώθηκε με βάρβαρο τρόπο : σουβλίστηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1601 (κατ' άλλους το 1611) δίπλα σ' ένα κυπαρίσσι που κατά την παράδοση σείστηκε και στέγνωσε απ΄ τη ρίζα. Η κεφαλή του κόπηκε και στάλθηκε στα Τρίκαλα μαζί μ΄ άλλες τέσσσερις όπου εκτέθηκε σε κοινή θέα. Το σώμα του ακρωτηριάσθηκε και ρίχτηκε από το φρούριο του χωριού, ως τροφή στα όρνια και τα σκυλιά.
Την κεφαλή του Σεραφείμ προσπάθησε να διασώσει ο ηγούμενος της μονής Δουσίκου Τρικάλων κι έπεισε έναν αλβανό ν' αρπάξει την κεφαλή από τον στύλο όπου εκτίθονταν δημόσια και να του την παραδώσει. Ο αλβανός όμως έγινε αντιληπτός από τη φρουρά και στην προσπάθεια του να διαφύγει πέταξε το κεφάλι στον Πηνειό, από όπου την ανέσυραν ψαράδες την επόμενη μέρα. Η κεφαλή αναγνωρίστηκε και παραδόθηκε στον ηγούμενο της μονής Δουσίκου, ο οποίος την έθαψε κάτω από την αγία τράπεζα. Μετά από πολλά χρόνια τα οστά της κεφαλής μεταφέρθηκαν στη μονή Κορώνας, όπου βρίσκονται μέχρι και σήμερα σε ασημένια λειψανοθήκη.
Η παράδοση αναφέρει ότι Φαναριώτες έβλεπαν επί συνεχή έτη, κατά την νύκτα της 3ης προς την 4ην Δεκεμβρίου (όταν εορτάζεται ο άγιος), φωτεινή στήλη απ' τον ουρανό να κατευθύνεται στο τόπο κοντά στο τζαμί, που υπήρχε κάτω και βόρεια του φρουρίου.
Η εκκλησία μας για να τιμήσει τον Σεραφείμ, τον ανακήρυξε άγιο και τιμά τη μνήμη του στις 4 Δεκεμβρίου.
Πιο κάτω αναδημοσιεύεται από το συνέδριο που έγινε στις 13 και 14 Δεκεμβρίου 1997, στο Μουζάκι, με θέμα "Πολιτισμός και τοπική ιστορία της δυτικής Θεσσαλίας", η εισήγηση του Xρυσόστοµου Zήση, (Εκπαιδευτικού-Λογοτέχνη- Συγγραφέα) «O Nεοµάρτυρας Άγιος Σεραφείµ, Aρχιεπίσκοπος Φαναρίου - Nεοχωρίου και ο µαρτυρικός του θάνατος», όπου και υπάρχει εκτενέστερη αναφορά στο βίο του Αγίου.