Η δολοφονία του Ρασπούτιν

Η δολοφονία του Grigory Efimovich RasputinΕίναι μια από τις πλέον αινιγματικές και συναρπαστικές μορφές της ιστορίας. Ο μυστηριώδης Grigory Efimovich Rasputin, ένας χωρικός που ισχυριζόταν πως είχε θεραπευτικές δυνάμεις και πως μπορούσε να προβλέψει το μέλλον, ένας αδιόρθωτος γυναικάς και μόνιμα σε αναζήτηση ηδονών παντός είδους, ένας τρελός, ένας άνθρωπος που είχε απίστευτα κακές σχέσεις με την καθαριότητα και την ατομική υγιεινή, ήταν προσωπικός φίλος της αυτοκρατορικής οικογένειας της Ρωσίας και στενός συμβουλάτορας της Τσαρίνας Αλεξάνδρας. Η αριστοκρατία και οι ευγενείς της προεπαναστατικής Ρωσίας δεν μπορούσαν να ανεχθούν έναν μουζίκο σε τόσο υψηλή θέση. Από την άλλη, οι χωρικοί και ο λαός δεν μπορούσαν να παραδεχθούν πως θα μπορούσε να υπάρχει έστω και ένα ψήγμα αλήθειας στις φήμες πως η Τσαρίνα κοιμόταν με έναν τέτοιο απατεώνα. Ο Ρασπούτιν θεωρούταν από όλους, αριστοκρατία και λαό, ως η «σκοτεινή δύναμη» που κατέστρεφε τη Μητέρα Ρωσία.

Όλοι στη Ρωσία, αριστοκράτες και λαός, μιλούσαν για την αναγκαιότητα της απαλλαγής της χώρας από τον Ρασπούτιν. Ανάμεσα στο 1906 και το 1914 η στενή σχέση του με την αυτοκρατορική οικογένεια χρησιμοποιήθηκε από πολιτικούς και δημοσιογράφους, που εύχονταν την αποδυνάμωση της αξιοπιστίας της δυναστείας των Ρομανώφ και ήλπιζαν να ρίξουν τον Τσάρο από το θρόνο της Ρωσίας. Ακόμη υπήρχαν και άλλοι που επεδίωκαν την αυτονομία της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και την ανεξαρτησία της από το κράτος. Προκειμένου να σωθεί η μοναρχία, κάποια μέλη της αριστοκρατίας, προσπάθησαν να δολοφονήσουν τον «άγιο».

Το σχέδιο

Το σχέδιο ήταν σχετικά απλό: ο Φήλιξ Γιουσούπωβ, που είχε ήδη γίνει φίλος του Ρασπούτιν μέσα από τις ακολασίες τους, θα τον παρέσυρε στο παλάτι του όπου και θα τον σκότωναν. Γνωρίζοντας πως ο Ρασπούτιν λάτρευε το σεξ, οι συνωμότες θα χρησιμοποιούσαν ως δόλωμα την όμορφη γυναίκα του Γιουσούπωβ, Ειρήνη. Ο Φήλιξ θα έλεγε στον Ρασπούτιν πως θα συναντούσε την Ειρήνη στο παλάτι και θα άφηνε υπονοούμενα για ενδεχόμενη σεξουαλική συνεύρεση μεταξύ τους.

Καθώς το παλάτι του Γιουσούπωβ βρισκόταν κατά μήκος του καναλιού Μόικα και απέναντι από το αστυνομικό τμήμα, η χρήση όπλου ήταν παρακινδυνευμένη: οι πυροβολισμοί θα γίνονταν αντιληπτοί. Έτσι, αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν δηλητήριο.

Ενώ υποτίθεται πως περίμεναν την Ειρήνη να κατέβει, ο Φήλιξ πρόσφερε στον Ρασπούτιν μερικά γλυκίσματα, τα οποία εκείνος αρνήθηκε λέγοντας πως του φαίνονταν πολύ γλυκά. Δεν ήθελε ούτε να φάει, ούτε να πιει. Ο Γιουσούπωβ πανικοβλήθηκε και με μια δικαιολογία ανέβηκε στον πάνω όροφο, για να συμβουλευτεί τους υπόλοιπους συνωμότες. Όταν ξανακατέβηκε ο Ρασπούτιν είχε, για κάποιο λόγο, αλλάξει γνώμη. Έφαγε μερικά γλυκά και στη συνέχεια, οι δύο άντρες, άρχισαν να πίνουν το κρασί.

Αν και το κυανιούχο κάλιο είναι ένα δηλητήριο με άμεσα αποτελέσματα, δεν συνέβη απολύτως τίποτα. Ο Φήλιξ συνέχιζε να κουβεντιάζει με τον Ρασπούτιν, περιμένοντας να τον δει να καταρρέει από στιγμή σε στιγμή. Ο καλόγερος πρόσεξε μια κιθάρα αφημένη σε μια γωνία και ζήτησε από τον πρίγκιπα να παίξει για εκείνον. Η ώρα περνούσε και ο Ρασπούτιν παρέμενε ανεπηρέαστος από το δηλητήριο.

Είχαν ήδη περάσει δύο ώρες και ο Φήλιξ, πλέον, ανησυχούσε σοβαρά. Ζήτησε ξανά συγγνώμη, προσποιήθηκε πως ανεβαίνει να δει γιατί αργεί η Ειρήνη και πήγε να μιλήσει με τους υπόλοιπους. Αποφάσισαν πως, για κάποιο λόγο, το δηλητήριο δεν επρόκειτο να ενεργήσει. Ο Φήλιξ πήρε ένα όπλο από τον Μεγάλο Δούκα Ντιμίτρι Πάβλοβιτς και κατέβηκε στο υπόγειο. Ο Ρασπούτιν δεν αντελήφθη πως ο Γιουσούπωβ έκρυβε ένα όπλο πίσω από την πλάτη του. Ενώ περιεργαζόταν ένα όμορφο ντουλάπι από έβενο, άκουσε τον Φήλιξ να του λέει: «Γκριγκόρι Εφρέμοβιτς, κοίτα καλύτερα εκείνον το σταυρό και προσευχήσου». Στη συνέχεια σήκωσε το πιστόλι και πυροβόλησε τον Ρασπούτιν.

Στο άκουσμα του πυροβολισμού, οι υπόλοιποι συνωμότες κατέβηκαν γρήγορα τα σκαλιά, για να αντικρίσουν τον Ρασπούτιν πεσμένο στο πάτωμα και τον Φήλιξ όρθιο από πάνω του με το όπλο στο χέρι. Απομάκρυναν το πτώμα του Ρασπούτιν από το τομάρι της αρκούδας, ώστε να μην κηλιδωθεί από το αίμα του. Ο Ρασπούτιν ανέπνεε ακόμα. Μετά από μερικά λεπτά έκανε έναν-δύο σπασμούς, για να μείνει στη συνέχεια ακίνητος. Αφού είχε πεθάνει, οι συνωμότες ανέβηκαν στον πάνω όροφο για να γιορτάσουν την επιτυχία τους, περιμένοντας να προχωρήσει ακόμα λίγο η νύχτα, ώστε να ξεφορτωθούν το πτώμα χωρίς μάρτυρες.

Περίπου μια ώρα αργότερα, ο Γιουσούπωβ αποφάσισε να κατέβει στην τραπεζαρία και να ρίξει μια ματιά στο πτώμα. Αγγίζοντάς το διαπίστωσε πως ήταν ακόμα ζεστό. Το ταρακούνησε αλλά χωρίς να υπάρξει αντίδραση. Την ώρα που σηκώθηκε για να φύγει, είδε το αριστερό μάτι του Ρασπούτιν να ανοίγει. Ήταν ακόμη ζωντανός!

Ο Ρασπούτιν πετάχτηκε όρθιος και όρμησε στον Φήλιξ, αρπάζοντάς τον από τους ώμους και το λαιμό. Εκείνος κατάφερε να ελευθερωθεί και ανέβηκε τρέχοντας τη σκάλα φωνάζοντας «Είναι ακόμα ζωντανός!». Ο Πουρίσκεβιτς, που μόλις είχε βάλει το ρεβόλβερ του στην τσέπη του, είδε έναν πανικόβλητο Γιουσούπωβ να χυμάει στο δωμάτιο, με τα όμορφα χαρακτηριστικά του προσώπου του αλλοιωμένα από τον τρόπο και σε ημιλιπόθυμη κατάσταση. Κατέβηκε ο ίδιος στην τραπεζαρία για να ελέγξει και είδε τον Ρασπούτιν να τρέχει στην αυλή, φωνάζοντας: «Φήλιξ, Φήλιξ θα πω τα πάντα στην Τσαρίνα».

Ο Πουρίσκεβιτς ξεχύθηκε πίσω του. Ενώ έτρεχε τον πυροβόλησε αλλά αστόχησε. Πυροβόλησε άλλη μια φορά, με το ίδιο αποτέλεσμα. Στη συνέχεια δάγκωσε (!) το χέρι του για να ανακτήσει τον έλεγχο του εαυτού του και πυροβόλησε εκ νέου, πετυχαίνοντας, αυτή τη φορά, τον Ρασπούτιν στην πλάτη. Ο Ρασπούτιν σταμάτησε, για να δεχτεί άλλη μια σφαίρα από το όπλο του Πουρίσκεβιτς. Επιτέλους, είχε πεθάνει.

Το σώμα του Ρασπούτιν μεταφέρθηκε στο εσωτερικό του παλατιού και αφέθηκε στη σκάλα που οδηγούσε στο υπόγειο. Για κάποιο λόγο ο Φήλιξ κυριεύτηκε από μανία, πήρε έναν από τους αλτήρες που χρησιμοποιούσε στη γυμναστική του και άρχισε να χτυπά φρενιασμένα το νεκρό σώμα του Ρασπούτιν. Όταν η λύσσα του καταλάγιασε, ήταν καλυμμένος από το αίμα του καλόγερου.

Οι συνωμότες έδεσαν τα χέρια και τα πόδια του Ρασπούτιν και τύλιξαν το σώμα του με βαρύ ύφασμα. Είχε σχεδόν χαράξει και έπρεπε να ξεφορτωθούν το πτώμα. Ο Φήλιξ έμεινε σπίτι να καθαριστεί από το αίμα του Ρασπούτιν και οι υπόλοιποι μετέφεραν το πτώμα στο αυτοκίνητο και έφυγαν για την προεπιλεγμένη τοποθεσία από όπου θα το πετούσαν στον παγωμένο Νέβκα. Μέσα στην ταραχή τους ξέχασαν να του προσθέσουν βάρος.

Στη συνέχεια χωρίστηκαν και επέστρεψαν ο καθένας σπίτι του, ελπίζοντας πως είχαν γλιτώσει από τις συνέπειες ενός φόνου.

Στις 19 Δεκεμβρίου η αστυνομία άρχισε να ψάχνει το πτώμα κοντά στη γέφυρα Πετρόβσκι, όπου είχε ανακαλυφθεί μια ματωμένη μπότα. Υπήρχε μια τρύπα στον πάγο σ΄εκείνο το σημείο, όμως δεν μπόρεσαν να βρουν το πτώμα πουθενά. Το ανακάλυψαν, τελικά, λίγο παρακάτω, να επιπλέει σε μια άλλη τρύπα στον πάγο. Όταν το ανέσυραν, είδαν πως τα χέρια του Ρασπούτιν ήταν κοκαλωμένα σε υψωμένη θέση, κάνοντας όλους να πιστέψουν πως ήταν ακόμη ζωντανός κάτω από το νερό και πως προσπάθησε να λυθεί!

Ο Ρασπούτιν κηδεύτηκε, με μια μικρή τελετή, από τον Καθεδρικό ναό του Φεοντόροβ, στο Τσάρκοε Σέλο, στις 22 Δεκεμβρίου.