Post date: 08-Jun-2013 17:39:40
Νοηματικές ενότητες - Πλαγιότιτλοι
1η ενότητα: (οι έξι πρώτες στροφές): Το αίσθημα της χαράς και η αντανάκλασή του στην ψυχή και το πνεύμα του ανθρώπου (η λογική δίνει τη θέση της στην καρδιά, επικρατεί ευφροσύνη, έξαρση λυρισμού και συναισθημάτων, ανανέωση ψυχική νιότη, λήθη θανάτου – θεών, η ζωή μοιάζει να σταματά για να γευθεί όλη την έκταση και το πλάτος της χαράς).
2η ενότητα: (οι τρεις τελευταίες στροφές): Ο αντίποδας: η παροδικότητα της χαράς, η απουσία πίστης σε μια μεταθανάτια ζωή, ο πόνος και η δυστυχία που γίνονται πικρότερα μετά τη γεύση και το άγγιγμα της χαράς.
Ύφος / Mορφή
Το β’ ενικό πρόσωπο εναλλάσσεται χωρίς χάσματα ή κενά με το α’ ενικό του οποίου η αμεσότητα αποτυπώνει ευκρινέστερα την απογοήτευση και την υπαρξιακή αγωνία του ποιητή (πρβλ.: πως θα ζήσω;).
Έτσι, το ύφος του ποιήματος θα μπορούσαμε να πούμε πως κινείται ανάμεσα στην αισιοδοξία και την απαισιοδοξία, ανάμεσα στη χαρά και τον πόνο που καθώς εκφράζεται στο τέλος του ποιήματος ως τελευταία εντύπωση ρίχνει βαριά τη σκιά του στην όλη σύνθεση.
Ο ποιητής επικεντρώνεται στη σκιαγράφηση των στιγμών που διαρκούν ελάχιστα για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον θέλει ίσως να τονίσει την αξία που αποκτούν αυτές οι στιγμές στη ζωή μας που μολονότι ελάχιστες κατορθώνουν να την ανανεώνουν και να της προσφέρουν το αναζωογονητικό τους πνεύμα. Οι ελάχιστες στιγμές με τη σύντομη διάρκειά τους αλλά και την ένταση της παρουσίας τους είναι εκείνες που τελικά αποκτούν ειδικό σημασιολογικό φορτίο στη συνείδησή μας και γίνονται οι ακοίμητοι συνοδοιπόροι μας σε κάθε μας βήμα. Από την άλλη θέλει ταυτόχρονα να προβάλλει τη μεταβλητότητα των ανθρωπίνων πραγμάτων, τον εφήμερο χαρακτήρα τους, διαχέοντας έτσι και μια απαισιόδοξη διάθεση που απηχεί τις ρομαντικές του καταβολές.