Σάμιουελ Τέηλορ Κολριτζ, Δουλειά χωρίς ελπίδα

Post date: 08-Jun-2013 09:24:42

Δουλειά χωρίς ελπίδα

Όλα δουλεύουν στην πλάση. Για δες: Τα μελίσσια βουΐζουν,

απ’ τις φωλιές τους οι σάλιαγκοι βγήκαν· στρουθιά φτερουγίζουν.

Και να που κι ο γέρος χειμώνας κι αυτός στο γαλάζιο του απείρου

έχει στα μάτια του κάτι σα φως ανοιξιάτικου ονείρου.

Μόνος εγώ μέσα σ’ όλα με δίχως δουλειά τριγυρνάω,

κι ούτ’ αγαπώ, κι ούτε μέλι τρυγώ, κι ούτε πια τραγουδάω.

Κι όμως γνωρίζω κάτι άγνωστους όχτους που αμάραντ’ ανθίζουν,

ξέρω κρυμμένες πηγές που το νέκταρ σε ρυάκια σκορπίζουν.

Γι’ άλλους, αμάραντα, αλλοίμονο, γι’ άλλους αν θέλετ’ ανθίστε·

όχι! για μέ μην ανθίστε. Μακριά μου ρυάκια κυλήστε·

μ’ έν’ αστεφάνωτο μέτωπο φεύγω με χείλη φρυγμένα,

κι αν με ρωτάς ποιος με πνίγει καημός, άκου τούτο από μένα:

Δίχως ελπίδα η δουλειά νέκταρ μέσα σε κόσκινο χύνει,

και δίχως κάποιο σκοπό η ελπίδα δε ζει· μήτ’ εκείνη.

Μετάφραση: Λάμπρος Πορφύρας

Work without Hope

By Samuel Taylor Coleridge

Lines Composed 21st February 1825

All Nature seems at work. Slugs leave their lair—

The bees are stirring—birds are on the wing—

And Winter slumbering in the open air,

Wears on his smiling face a dream of Spring!

And I the while, the sole unbusy thing,

Nor honey make, nor pair, nor build, nor sing.

Yet well I ken the banks where amaranths blow,

Have traced the fount whence streams of nectar flow.

Bloom, O ye amaranths! bloom for whom ye may,

For me ye bloom not! Glide, rich streams, away!

With lips unbrightened, wreathless brow, I stroll:

And would you learn the spells that drowse my soul?

Work without Hope draws nectar in a sieve,

And Hope without an object cannot live.