Taiwanese schrijver Wang Dingjun heeft gezegd, ‘ Het heimwee is een soort aesthetica… Mijn heimwee is poëtisch en zelfs deprimerend met een tijdloze tederheid.’ Eerlijk gezegd heeft mijn heimwee niets te maken met de romantiek. Maar het is wel een soort aesthetica, als je ook vindt dat een speciale smaak mooi kan zijn.
Chengdu ligt in het zuidwesten van China en daardoor regent het er heel vaak. (Maar ja, natuurlijk niet zo vaak als in Nederland.) Volgens de oude Chinese traditie moeten mensen veel pittige dingetjes eten om hun gezondheid in zo’n klimaat te behouden. Dus je kan overal chili, zwarte pepers en andere specerijen met een scherpe smaak zien op tafel.
Een van de bekendste gerechten in Chengdu is Hot Pot. Er zijn wel een paar overeenkomsten tussen Hot Pot en de stoofpot in Nederland. Ze
zijn allebei heel lekker. Je kan ook daarin allerlei vlees en groenten vinden. Maar wat Hot pot zo bijzonder maakt, is dat Hotpot erg pittig is en altijd met een scherpe geur. Dat is ook een kenmerk van de Hotpot. Er staan veel Hotpotsrestaurants gewoon in een drukke straat. Als je door deze straten loopt, zie je door de ramen witte en warme waterdamp boven de HotPot. En deze waterdamp maakt de ramen niet meer schoon maar lichte mist staat eraan. Daarna komen er kruidige geuren van een mengsel van chili, zwarte pepers en zo voort. Verder komen deze geuren je neus binnen en gaan naar je mond en beginnen je smaakpapillen op je tong te prikkelen. Dan heb je honger.
Deze geuren worden makkelijk naar thuis meegebracht. Zelfs als je wilt slapen, ga je een lekkere droom hebben van zo’n kruidige smaak.
Vergeleken met de scherpe smaak, is het karakter van Chengdu helemaal niet pittig. De inwoners leven op hun eigen manier onder de invloed van de Daoisme. Iedereen heeft ook zijn eigen tempo voor het leven.
Daardoor is in Chengdu inmenging nooit van harte welkom. Anderen hebben hun eigen meningen over hun eigen leven. Je kan nooit andermans zaken met je eigen mening beoordelen. De inwoners weten het en dus ze kunnen deze verschillende meningen en verschillende levensstijlen accepteren. Ze houden altijd hun mond. Dat vind ik heel verstandig.
Vanwege het regenachtige klimaat hebben ze genoeg redenen om van het leven te genieten. Zonnige dagen zijn zeldzaam. Dus als het zonnig is, gaat iedereen lekker naar buiten. Ze gaan thee drinken of Mahjong spelen in de schaduwen van bamboe in de parken. Ze weten dat ze deze mooie momenten moeten koesteren. Maar als het regent, tja, dan wachten ze rustig op de zonneschijn.
Dit is het motto van Chengdu.